Bijbaantje maar niet te porren tot extra werken

Lies

'Daar word ik wel boos van ja.'

Dat vind ik wel bijzonder. Boos worden mensen meestal als ze iets is aangedaan (of als ze vinden dat andere mensen iets is aangedaan). Wat doet jouw zoon dan fout waar jij last van hebt? Zit hij op de pc terwijl jij er op wilde? Vraagt hij om geld zodat jij je rekeningen niet kunt betalen? Gaat het bedrijf failliet als hij niet extra komt werken?
Natuurlijk is 'geen tijd' niet helemaal eerlijk, maar hij wil waarschijnlijk de andere uren die hij daar werkt niet op het spel zetten. Waarom mag hij niet zelf bepalen wat hij naast school doet? Jij bepaalt dat toch ook zelf?

Hier

Ik moest toen ik 15 was 3 wk fulltime werken. Oef wat had ik daar geen zin in omdat ik dat geld helemaal niet nodig had. Het was een makkie, je ging naar de buurman 5 huizen verder en je kon de hele zomer bollen pellen. Ik heb het vanaf toen elk jaar gedaan, veel werken in de zomer maar door het jaar niets.

Mijn zonen moesten ook werken vanaf dat het kon maar ik heb nooit gepusht hoeveel uur dan. Kranten/folders bezorgd, bij de supermarkt, eentje had zelfs een onbetaalde tijd contract bij PostNL en die heeft ook nog op het werk van mijn man gezeten op de zaterdagochtend van maart tot okt voor een jaar.

In jouw geval zou ik dus stoppen met het mobiele telefoonabo betalen en zou ik wel aandringen tot minimaal x uur opgeven in de zomervakanties. Ik wil ook geen hangende puber van die leeftijd de hele zomer op de bank. Als er dan geen werk is is dat prima.

Lies

ik vind het echt bijzonder. Waarom ga je niet in op de kritiek dat je niet kunt verwachten dat hij hetzelfde leuk vindt als jij?

En waarom ga je niet mediteren om de onmacht die je voelt om te zetten in liefde en acceptatie van je zoon in al zijn facetten .

oftewel: stop met klagen, en haal hem niet zo onderuit.

Je zoekt iets om boos op hem te zijn in plaats van dat je hem complimenteert.
Dat is echt schadelijk.

gr Angela

Ga je er over Lies?

Kijk, je kind heeft een eigen afwegingskader en eigen benen en krijgt van jou ook graag respect voor die zelfstandigheid.
Jou afwijzing gaat er niet voor zorgen dat hij gaat doen wat jij vind dat hij moet doen.

Je kind heeft een eigen persoonlijkheid en dat heeft voor- en nadelen bovendien zit hij in een groeifase, lichamelijk/hormonaal/sociaal/psychisch/neurologisch die veel energie kost. De een gaat dat beter af dan de ander en natuurlijk heeft het ook met motivatie te maken.

Luie mensen komen soms tot hele efficiente oplossingen omdat ze dat aanspreekt. Aanpakkers blijven soms juist werkbijen die vernieuwing tegenhouden en daarmee verbetering.

Er komt een moment dat je dat los moet laten. Doe je dat niet dan ga je moeilijke jaren tegemoet want blijkbaar ben je hardleers. Dat wordt botsen, ontwijken, liegen, versneld uit huis, frustratie, vermindering van zelfwaardering door jou afwijzing, vermindering van zelfvertrouwen. Nou ja, de kans daarop dan.

Het is een negatieve route.

Jij vind dat je zoon actiever moet worden. Hoe zorg je dat hij dat ook wordt? Wie breng je daarvoor mee?

Tja Lies

In 'mijn' tijd waren er nog geen schermpjes (behalve tv, maar in principe alleen 's avonds). Dus wat deed ik dán in m'n vrije tijd? Nou, lummelen, beetje chillen zoals je dat nu noemt en als er toen wél schermpjes waren geweest, dan had ik daar zéker veel op gezeten. BIj gebrek aan iets anders was het ook alleen maar chillen en lummelen. En bijbaantje? Ja, want ik wilde uit, dus centjes nodig. Leuk, nou nee, kon niet 's avonds toen in een winkel, dus de zaterdag. Niet voor de lol met je brakke kop als je vrijdagavond uit was geweest, maar omdat ik centen nodig had om uit te gaan. Zo denkt en leeft een gemiddelde puber. En als het op school op z'n minst redelijk gaat, hij geen naar persoon is, zich niet onderdompelt in drugs of drank: láát! Wees een gezellige, geinteresseerde en relaxte moeder. Stuur bij als het écht nodig is.

Hmm Lies

Misschien spreekt je zoon wel altijd elders af en nooit bij jullie thuis omdat het thuis niet zo gezellig is? Misschien straal jij wel iets uit waardoor je zoon de sfeer niet zo geschikt vindt om vrienden te ontvangen.

skik

Lies

Je gaat zo ontzettend uit van jezelf en je eigen waarden en normen. En je neemt jezelf als volwassene nu toch wel heel erg als maat voor wat hij zou moeten doen. En wellicht neem je jezelf als puber ook wel als maat voor hoe hij nu zou moeten zijn. Jij doet/deed meer en hij moet ook meer doen. Want zo zit het in elkaar. Volgens jou dan.

Maar je zoon is 16!!! Al 16 in de zin dat hij zijn eigen prioriteiten langzaam maar zeker zelf moet gaan bepalen. En die liggen voor hem blijkbaar niet bij meer werken en meer verdienen. Die optelsom kan hij heus zelf wel maken en afwegen.
En nog maar 16 in de zin dat hij natuurlijk ook nog gewoon zin heeft om dingen te doen die aan hem trekken, zoals gamen.

Ik zelf ben niet van het vele werken tijdens middelbareschooltijd. Werd bij door mijn ouders ook niet toegejuicht want school ging voor. Onze oudste heeft laatste 2 jaar van het vo uiteindelijk een bijbaantje gehad en was best fanatiek. Ook nu ze studeert werkt ze bij. Het levert haar een mooie extra bedrag op om leuke en zinvolle dingen te doen. Tweede heeft geen zin in een bijbaantje. Ook niet in de 2 eindexamenjaren. Vond ik niet zo verstandig, maar ik dwing niet. Mijn motto: dan heb je minder geld te besteden, jouw keuze.

En ondanks dat ik geen bijbaan had totdat ik eindexamen had gedaan en tijdens mijn studietijd tot ik helemaal aan het einde in mijn toekomstige vakgebied een baantje kreeg, is het met mijn arbeidsethos helemaal goed gekomen. Dat is niet minder dan dat van mijn man die altijd wel baantjes heeft gehad. Dus ach........

Wat is het probleem?

Is het feit dat je zoon niet extra wil werken het probleem, of het vele gamen? M.a.w stel je voor dat je zoon naast het gamen ook boeken las, ging hardlopen, houtbewerken in de schuur, leuke dingen doen met vrienden, weet ik veel wat als het maar niet alleen gamen was, was het dan ok? Want dan is dus het gamen het probleem, en niet zo zeer het niet willen werken.
Kan ik me heel goed voorstellen, maar kun je daar wat aan doen?
Hier hetzelfde met zoon. In de zomer heb ik toch geëist dat hij werk zou zoeken, en daarnaast m af en toe van de computer getrokken om mee te helpen met wat grote klussen, vaste klussen in huis afgesproken en zwaar gestimuleerd dat hij ging sporten.
Het eeuwige gamen lijkt hier op Ool redelijk geaccepteerd, ik vind het vreselijk en kan niet overtuigd raken van het tegendeel. Te eenzijdig.

Vrijdag

Lies, waarom werk je niet op vrijdag? Vier dagen werken met grote kinderen vind ik nogal lui.

Knor

Ik lees over een jongen die sport, werkt en naar school gaat, plus (buiten de deue) afspreekt, naast dat gamen. Dus ik heb het idee dat dat "eeuwige gamen" wel meevalt.

Beetje flauwe reacties

Ik vind werken wel ‘de norm’, vanaf een jaar of 16. Je hoeft je van mij niet over de kop te werken maar 8 uurtjes bijbaan en in de zomer een uur of 60 in totaal, lijkt mij goed te doen. Dat voorkomt dat je je moeder al teveel lastigvalt met je gehang, en je leert er een hoop van.
Als ze niet willen, dan maar niet. Ze krijgen ook gewoon hun zakgeld, en ik betaal de studie (ik kreeg destijds vanaf mijn 15e niets, behalve eten en kleding). Daar ga ik ze dus niet mee dwingen, maar heel blij ben ik er niet mee.
Voor het overige ben ik best wel lui. Ik werk 40 uur per week, sinds Corona soms wat meer, maar er blijft tijd zat over om te Netflixen en candycrushen.

Lijn

Volgens mij zitten Phryne en ik wel aardig op een lijn. De andere reacties zijn wat feller en anderszins.

En ik hoef inderdaad niet te verwachten dat hij hetzelfde leuk vindt als ik. Maar ik vind dat eigenlijk niet te vergelijken.
Ik ben zelf altijd wel aan het werk geweest, leerde veel voor school en wilde gewoon voldoendes halen en sprak veel af met vriendinnen. Dat werkelijk de hele dag hangen op de bank herken ik gewoon ook helemaal niet. Maar ik weet wel zeker dat ik dan van mijn moeder ook wel es op mijn donder had gekregen van ‘ga es wat doen’ ! Dus misschien komt het wel door mijn eigen opvoeding hoor, dat lui zijn me niet zo past. Al neem ik wel tijd voor mezelf hoor op mijn vrije dag en ga ik ‘s middags zitten met een boek of tablet. Echt opstaan om 8.30 uur en de héle dag niks doen, kan en herken ik niet. Voor man geldt hetzelfde. Hij werkt al vanaf zijn 13e en altijd bijbaantjes gehad. En thuis ook altijd bezig.

En natuurlijk hou ik van mijn kind en zeg ik dat tegen hem. En hij krijgt regelmatig een knuffel.
En afspreken doen ze niet hier, maar dat heeft ook met beperkte ruimte te maken. Die keer dat ze gaan vinden ze een tentje leuk waar ze borrelhapjes bestellen, of ze gaan naar de Mac en daar wat eten en drinken. Ik geloof dat ze 1x bij iemand thuis zijn geweest omdat diens ouders er niet waren, en verder nooit met iemand thuis, dus dat heeft niks met ons te maken.

Maar misschien leg ik de lat te hoog of verwacht ik teveel, ik weet het niet. Maar moeilijk vind ik het wel gewoon.

Phryne

Waarom meteen flauw als anderen het niet met je eens zijn?

Je zegt zelf ‘Ik vind werken wel ‘de norm’, vanaf een jaar of 16.’. Dat is prima, zeker voor jezelf. En ja mag die norm ook best proberen over te brengen op je kinderen maar realiseer je dat dat jouw norm is, die niet door iedereen breed wordt gedeeld. Niet door je kinderen blijkbaar. En ook niet door een deel van de andere mensen.
Dat is in mijn ogen niet flauw maar een kwestie van wat mensen zien als hun waarde en norm in deze.

Ik vind het belangrijk dat jonge mensen tijd hebben voor hun school en tijd hebben om jong te zijn en nog niet de verplichtingen hebben die er later vanzelf bijkomen.
Ik geloof niet als algemene regel dat dat bijbaantje in de pubertijd nu zo essentieel is om later verantwoordelijkheden te kunnen dragen. Of om een beter arbeidsethos op te bouwen.
Ik vind het prima om wat werken te stimuleren maar niet om mijn kind er heel hard toe te pushen als die het niet wil of niet zo veel als dat ik wenselijk zou vinden. Juist dat werken moeten ze vooral op hun eigen manier doen. Met je best doen op school ben ik meer bezig. Maar dat is ook iets dat ik niet kan afdwingen. Maar als dat op orde is en de puber heeft een sociaal leven en klaagt niet over geldgebrek, dan heb ik mijn battles gepickt en ben ik tevreden.

Lies

Waarschijnlijk speelt inderdaad je opvoeding een rol in hoe je hier naar kijkt. Hoe we opgevoed zijn, bepaalt vaak een boel. Tegelijk snap ik niet dat je je zoon ziet als zo heel erg lui terwijl hij zijn schoolwerk op orde heeft, sociaal is en zelfs nog wat werkt. Alleen niet zoveel als jij wenselijk acht.
In mijn ogen doet hij het goed.

De norm?

'Ik vind werken wel ‘de norm’, vanaf een jaar of 16. Je hoeft je van mij niet over de kop te werken maar 8 uurtjes bijbaan en in de zomer een uur of 60 in totaal, lijkt mij goed te doen.'

Ik vind werken pas nodig als je geld nodig hebt.

De norm

Maar vanaf een jaar of 16 geldt die norm die je hebt vooral voor jezelf, vind ik. Niet meer voor je kinderen. Je gaat er idd niet meer over.

Phryne

Wel een beetje gek zoals je hier reageert terwijl jouw 16jarige nog nooit gewerkt heeft en dit exemplaar wel werkt!

Veel werken

Mijn ouders zaten in de bijstand, dus ik was al vroeg aan het werk ( 11 jaar ) en ook best veel. Vanaf een jaar of 15 alle vakanties, alle zaterdagen en soms als een bedrijf hoog zat pakte ik ook de zondag nog een paar uur. In de zomervakantie werkte ik 5 weken en nam ik 1 week vrij. Hard werken was de norm in de vriendengroep en ook mijn ouders lieten merken dat ze daardoor trots op me waren. Op vrijdagavond, zaterdagavond en soms op zondagavond zat ik in de kroeg met een groep vrienden. Door de week gewoon school. Als ik er nu alleen al aan denk word ik al moe... Gek genoeg kijk ik er helemaal niet met een vervelend gevoel op terug, ik heb echt een leuke puberteit gehad. Ik werkte in de land - en tuinbouw, het was best zwaar werk, maar ik haalde er ook veel voldoening uit.
Toch wil ik dit niet per definitie ook voor onze kinderen en gelukkig hoeft dat ook niet. We hebben het financieel goed dus de noodzaak is er niet.
Dochter van 14 wil geen bijbaantje, ook geen krantenwijk. Ik merk dat ik dat lastig vind. En voordat iedereen daar overheen valt; ik vind het fijn dat ze de keuze heeft om wel of geen baantje te zoeken en ik vind het prettig om te zien dat ze kan ontspannen in haar vrije tijd. Ik ben blij dat zij een financieel onbezorgde jeugd heeft. Maar blijkbaar zit het moeten werken toch diep ingebakken bij me. Dit is wat ik heb geleerd ( hard werken, financiele ruimte voor jezelf creëeren ) en ik merk dat het me moeite kost om dat niet te projecteren op mijn kinderen. En ja, verstandelijk weet ik dat ik dat niet moet doen ( dus ik dring niet aan ) maar gevoelsmatig is dit toch op één of andere manier ingesleten en verbaast het me dat ik zo denk. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik denk als je hebt geleerd dat je je vrije tijd nuttig moet besteden en dat werk nuttige tijdsbesteding is, dat het lastig kan zijn om dit soort denkpatronen te doorbreken. Wellicht is dat bij TS ook aan de orde.

Maar Plokkie

Maar je ouders zaten zelf in de bijstand?

Plokkie

Ik herken het wel hoor Plokkie.
Maar zoveel werken hoeft van mij ook niet hoor. Natuurlijk is het vakantie, einde van het jaar en mag er flink relaxed worden.
Maar in de onderhand 8 weken zomervakantie (want die laatste 2 weken doen ze hier haast niks) kan er best wat extra gewerkt worden. Wij zijn meestal 3 volle weken weg, blijven er nog ongeveer 5 weken over. En daarin maar 3 uurtjes p.w. werken vind ik wel heel weinig ja. Maar als kind het niet aangeeft wordt hij weinig extra ingepland. Ik vind 2-3 dagen werken per week als t.z.t. 17-jarige in de zomervakantie dan toch niets teveel. Houd je nog veel vrije tijd over.
En dat is bij hem niet eens een volle werkdag maar meestal max 5-6 uurtjes p.d. Ik ken genoeg leeftijdsgenoten die inderdaad zoals Plokkie dan héél veel extra werken: want lekker geld verdienen.
Maar zo ziet die van mij dat niet. En wat ik ook merkte: iets afspreken met anderen wordt lastiger want zij werken namelijk wel veel meer. Maar ja, daar haalt ie dan zijn schouders over op. Dus is het weer hangen en gamen.

Aagje (en Triva)

Met flauwe reacties bedoelde ik niet degenen met een andere mening, maar (niet eens grappige) opmerkingen over dat je lui bent als je niet op vrijdag werkt. Als je dan echt niets zinvols te zeggen hebt, kun je ook je mond houden. Denk ik dan, of je moet echt grappig zijn.
Triva, mijn 16-jarige is nog geen 16. Daarom nam ik het ruim. Ik hoop nog dat ik haar kan bewegen om vanaf januari te gaan werken. Ze wilde heel graag achter de kassa en dat mag pas met 16.

Kan er best wat gewerkt worden?

Je gaat nog steeds uit van je eigen norm Lies, en vindt dat die moet gelden voor je zoon. Met redeneringen als "kan er best wat extra gewerkt worden" en "ik vind twee dagen werken niet zo veel". Precies dat soort redeneringen zou je moeten loslaten in mijn ogen. Waarom? Omdat je je zoon gunt dat hij zijn eigen keuzes maakt.

Je had ook kunnen zeggen "In al die extra tijd kun je best een extra boek lezen". Of "Ik vind twee keer per week sociale afspraken niet zo veel." Want: lezen is belangrijk, vriendschappen zijn ook belangrijk. Maar je zegt het niet, want je zoon mag toch zeker zelf wel weten hoeveel boeken hij leest en hoe vaak hij zijn vrienden ziet? Je legt jouw eigen norm niet zo snel op. Dat is prima. Voor werken geldt dat ook.

Spiegel

"Met flauwe reacties bedoelde ik niet degenen met een andere mening, maar (niet eens grappige) opmerkingen over dat je lui bent als je niet op vrijdag werkt. Als je dan echt niets zinvols te zeggen hebt, kun je ook je mond houden. Denk ik dan, of je moet echt grappig zijn."

Dat was mijn opmerking en niet grappig bedoeld, maar om TS duidelijk te maken dat ze haar normen niet moet opleggen aan anderen. Waarom zou vier dagen werken prima zijn, als je er ook vijf kan doen? En waarom is dan 3 uur, naast school, sport en vrienden, niet genoeg?

Er spelen verschillende dingen hier

1. het hebben van een bijbaan; het nut van een bijbaan is hier niet aan de orde, want de zoon van Lies heeft een bijbaan, dus de vaardigheden die je daarbij opdoet, leert hij daar al.
2. de invulling van de vrije tijd. Volgens mij steekt het Lies dat hij zijn vrije tijd met name besteed aan gamen en niet aan andere hobby's en bezigheden. Ik denk dat als hij andere dingen in zijn vrije tijd deed (die als 'nuttig' worden gezien), dat ze dan het meer uren werken ook niet zo belangrijk had gevonden (ik weet niet of dat klopt).
3. de instelling van de zoon om niet meer te werken en geld te verdienen. Dit komt gedeelteliijk uit het ontbreken van de noodzaak omdat hij geen geld nodig heeft, maar ook uit het hebben van een andere norm (waarom zou ik werken als ik ook lekker kan chillen).

Die norm, die komt slechts gedeeltelijk uit de aard van je zoon denk ik. Opvoeden is voorleven. En blijkbaar is die instelling dat het normaal is om te werken niet over gekomen. Ik wil niet zeggen dat je het verkeerd hebt gedaan Lies, maar soms 'verbaas' ik mij over bepaalde zaken.
Waarom gedragen de dochters van WA en M zich zo keurig? Afgezien van echt jonge kinderen zie je dat kinderen van het Koningshuis zich in het openbaar eigenlijk altijd netjes gedragen. En dat zal echt niet altijd in hun genen zitten.
Maar ik heb ook een collega die drie talentvolle en ambitieuze kinderen heeft. (En dan heb ik het over kinderen die cumlaude slagen op het VO, met een beurs naar de VS mogen of plaats krijgen op een gewilde plek op een vervolgopleiding - dat soort dingen). Maar ik hoorde van hem dat zijn kinderen verplicht naar huiswerkbegeleiding moesten en dat ze daar alleen af mochten als ze minstens een 7 gemiddeld stonden.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je kinderen van jongs af aan al op een bepaalde manier naar het leven laat kijken en 'vormt' of in ieder geval moet beslissen of je ze wilt vormen en in wat voor mate. Hoe je ze stimuleert/aanmoedigt/begeleidt.

Ik wil hiiermee _niet_ zeggen dat alles maakbaar is, dat je kinderen altijd precies zo krijgt dat ze doen wat je wilt, maar dat je hier wel grote invloed op hebt, door de manier en de hoeveelheid input die je aan kinderen geeft.
Ik wil hier ook zeker _niet_ mee zeggen welke manier de juiste is! Het volledig loslaten of het compleet vormen. Waarheid zit altijd ergens in het midden

Tot zover mijn bespiegelingen.
In dit geval Lies: je kunt de instelling van je zoon nu niet meer veranderen, dus hem aanmoedigen om meer uur te werken dat hij nu vrijwillig oppakt zal denk ik weinig uitmaken. Als echt wilt dat hij meer uur werkt, dan zul je daartoe opdracht moeten geven; dus zeg simpelweg: komende zomervakantie ga jij minstens X- uur werken of minstens X dagen (ik roep maar wat). Of minstens 6 uur in de week.

Jojo

Ja. Psychiatrische problematiek en dan bijvoorbeeld 2 dagen tekort hebben gewerkt om een uitkering te krijgen. Uiteindelijk WAO, maardaar is een financieel heel schrale tijd aan vooraf gegaan met ook veel pech en instanties die niet mee wilden werken. Het kan gewoon hoor.