De twijfelende opvoeder

Iluminatie

Een algemeen antwoord van mij is dat ik niet echt geloof in opvoedingsstijlen die je bewust kiest. Je neemt een stuk van je eigen geschiedenis en ervaring mee, je hebt bepaalde dingen die je belangrijk vind en die je probeert over te brengen en veel gaat je overkomen en veel beslissingen maak je op gevoel. Pubers reageren niet allemaal hetzelfde, pubers hebben ieder hun eigen persoonlijkheid en daarop probeer je te anticiperen, wat bij puber A heel goed werkt, kan op puber B een compleet verkeerde uitwerking hebben. Ik denk dat iedere ouder die onzekerheid heeft en dat de meesten het met een dosis geluk hun opvoeding best tot een goed einde brengen (om daarna te merken dat ouder-zijn nooit afgelopen is, je blijft je met hen bezighouden, zeker in tijden dat het hen wat minder gaat).

Heb me dat ook wel eens afgevraagd

of er mensen zijn die bewust voor een opvoedingsstijl kiezen. Familie van ons bijvoorbeeld laat de kinderen erg vrij, heb me ook wel eens afgevraagd of dat nou een bewuste keuze is geweest of dat het ze is overkomen als het ware. Wij hebben het gewoon over ons heen laten komen, volgens mij zijn we redelijk streng, maar dat komt misschien ook omdat eerder genoemde naaste familie de dichtsbijzijnde vergelijkingsbron is. Zie dat het bij veel vriendjes ongeveer zo gaat als bij ons.

Laat ik daar nou toch nog nooit over nagedacht hebben

Ik doe maar wat vrees ik. Het gevolg is dat ik een herlijke puber heb! Wat voor mij hoog in het vaandel staat is: veiligheid, respect en geborgenheid! een stuk eigen verantwoording en het leren om te gaan met oorzaak--> gevolg!

Humor is ook erg belangrijk en een zekere mate van zelfstandigheid doet het ook goed. verder houden we onvoorwaardelijk van het joch en zullen we niet snel teleurgesteld zijn ook al vinden we iets heel jammer!

wij voeden op naar onze waarden en normen en staan open voor eigen inbreng! soms krijgen we een tik over onze neus van zoon en dan zijn we ook zo sprotief om sorry te zeggen!

elk kind is anders dus het bewust kiezen voor een opvoiedingsstijl is bijna onmogelijk. je kan wel een kind vrij willen opvoeden maar het kind moet het ook aankunnen!

Eens met

Ik ben het met Lidwientje eens dat jouw opvoeding niet bepalend is voor hoe je kind zich gaat ontwikkelen. Deels wel, maar het karakter van je kind en allerlei omgevingsfactoren spelen ook een grote rol!

Torza?

"en dat staat zo ongeveer haaks op hoe ik zelf ben opgevoed." Misschien wilde je jouw kinderen bewust anders opvoeden dan zoals jij opgevoed bent?

Tirza dus ...

sorry, slip of the keyboard

Nou

het grappige was, dat is daar dus in mijn zwangerschap pas over na ging denken. Gut. Je kunt bepaalde dingen gewoon dóen (of laten) met je eigen kind. Het is geen ding waar ze zelf niks aan kunt doen ofzo, een soort opvoed-blauwdruk die je ergens automatisch oppikt. Je kunt gewoon keuzes maken. Vond ik een echte eye-opener.

Tirza

De ´ik doe maar wat´ methode

Dat is ook mijn methode. Ik plan niks, ik heb geen verwachtingen waar mijn kinderen aan moeten voldoen. Hoewel... natuurlijk wel in de zin dat ik wil dat het beschaafde weldenkende burgers zijn en worden. Dat houdt misschien wel in dat ik over elke stap, of beslissing meer twijfel dan iemand die meer volgens een bepaalde lijn opvoedt.
Nikus voegt toe dat door die methode haar zoon een heerlijk joch is geworden, maar dat is wat kort door de bocht vind ik. Mijn dochters zijn ook heerlijke meiden, maar wie weet waren ze met ándere ouders wel iets anders geworden qua gedrag en zo, maar evengoed heerlijke meiden.
Waar ik me altijd wel een beetje over verbaas zijn ouders die in volle tevredenheid de opvoeding van hun eigen ouders overnemen. Of komt dat nou door mijn eigen ervaringen dat ik me dat niet voor kan stellen? Het kan bijna niet anders dan dat je wel iets van je eigen opvoeding overneemt. Ik ben uiteraard beïnvloed door mijn ouders, maar de opvoeding van mijn kinderen is totaal anders. Mijn dochters krijgen nu bijvoorbeeld veel meer vrijheid in wat ze doen en laten dan mijn ouders mij en mijn zussen gaven op die leeftijden. Elke nieuwe generatie heeft te maken met nieuwe situaties, waardoor de eigen opvoeding nooit zomaar gekopieerd kan worden. Elke generatie heeft nieuwe kennis, waardoor er meer inzicht is.

Kaaskopje

Nikus voegt toe dat door die methode haar zoon een heerlijk joch is geworden

Nee, ik zeg: Ik doe maar wat, het gevolg is dat mijn zoon een heerlijk joch is geworden.
Wie weet was mijn kind nog leuker als ik een hele duidelijke opvoedingsmethode had gehanteerd of juist minder leuk.

Vroeger-nu

Ik denk dat wij bewuster met opvoeden bezig zijn dan onze ouders. Ten eerste had mijn moeder alleen beschikking over dr. Spock (het boek dan) en verder niets. Geen t.v. programma's over opvoeden en in de Libelle of Margriet stonden meestal alleen verhalen over het ideale gezinnetje. Mijn moeder had 2 blagen van zoons, en een paar jaar later een dochtertje erbij. De jongens waren altijd aan het vechten, of vies en sloopten de boel, ze durfde met ons niet op visite omdat ze omringd was door schijnheilige schoonzussen, die nooit de vuile was buiten hingen. Dus mijn moeder heeft jaren gedacht dat zij de enige was die haar kinderen niet op kon voeden omdat ze nergens haar verhaal kwijt kon, sprak ze er op een gegeven moment maar niet meer over.
Voor haar een verademing dat er een buurvrouw tegenover haar kwam wonen met ook 2 blagen van jongens, die altijd vies rondrenden, en die buurvrouw, daar kon ze wel haar verhaal bij kwijt en die buurvrouw verklapte ook gewoon dat de kinderen het behang van de muur in de slaapkamer aftrokken of fikkie stookten in de tuin.

Wat betreft opvoeden stond toen volgens mij rust,regelmate en reinheid hoog in het vaandel. Niet perse persoonlijke ontwikkeling ofzo. Mijn moeder was al blij als wij ons gewoon 'gedroegen', dus geen ruzie, stil zijn, kleding netjes houden. Sportclubjes of hobbies, dat moesten we zelf maar uitzoeken, het werd in ieder geval niet gestimuleerd. Na veel zeuren mocht mijn broer dan op judo en ik ben bijvoorbeeld nooit ergens op gegaan, gewoon, ik vroeg nergens om, dus gebeurde er ook niets.
Nu worden dingen meer gestimuleerd en staat de ontwikkeling van het kind hoog in het vaandel.

Ik zelf pak uit mijn opvoeding van vroeger wat ik prettig vond, en wat ik niet prettig vond verander ik.

Merel

"Stom dat ik voornamelijk negatieve dingen kan oplepelen" waarschijnlijk omdat je de dingen die je goed vond eigenlijk gewoon vond, daar stond je niet bij stil, dingen die je vervelend vond onthou je.
Overigens heb ik een man die altijd even datgene af moet maken, uit moet lezen etc waar hij mee bezig is, ik weet niet if hij dat van huis uit geleerd heeft, ik weet wel dat ik het een oervervelende gewoonte vind

Reina

ja maar Reina, wat vraag je dan dat zo belangrijk is dat het meteen moet gebeuren, misschien moet je je zelf aanleren het eerder aan te kondigen?
Hier moet er soms ook meteen iets NU gebeuren hoor, als ik gehakt aan het kneden ben en er moet bijvoorbeeld nog een beetje extra paneermeel bij... ja dat moet ie NU even naar de keuken komen hoor maar dat komt maar soms voor. Vroeger thuis was het meer regelmaat dan uitzondering, die akties.

Kaaskopje

Mijn ouders hebben heel veel dingen in de opvoeding anders gedaan dan ik nu doe maar de basis van hoe ze ons hebben opgevoed is een groot voorbeeld voor mij. Als ik maar half zo'n goede moeder ben als mijn moeder is dan heb ik het goed gedaan. Ik heb enorm veel bewondering en respect voor mijn ouders en voor hoe ze in het leven staan. Hoewel veel dingen bij ons thuis anders gaan omdat de omstandigheden anders zijn ben ik mijn ouders enorm dankbaar voor alles wat ze mij geleerd hebben. Ik hoop dat ik dezelfde lessen ook aan mijn kinderen over kan brengen, al ben ik niet zo'n goed en sterk persoon als mijn moeder.

Merel

Vaak gaat het om kleine dingen, maar als ik klaar sta om weg te gaan op de afgesproken tijd en dat stukje moet nog even worden gelezen ..., of ik roep dat het eten over 10 minuten klaar is en na 15 minuten roep ik en dan moet er nog even iets worden afgemaakt op de pc, of hij zegt koffie te gaan inschenken, maar nog even ... of we hebben eters en hij zal helpen, maar blijft lekker doorkwekken als het gerecht ewcht klaar is omdoor gegeven te worden etc Geen belangrijke dingen, maar het is een gewoonte die mij irriteert. Dat leren aankondigen heb ik, door ervaring wijs geworden, mezelf al 20 jaar geleden eigen gemaakt

Oh ja

ja dat is inderdaad lastig! Als het zo nu en dan eens zo is, zou het geen punt zijn, maar bij hem is het dus meer regel dan uitzondering, hééél irritant. Wat voor een argument heeft hij trouwens als je er boos over wordt? Wat moet er nu persé voor het eten afgemaakt worden, wat waarschijnlijk ook makkelijk daarna kan? Doet ie dat op zijn werk trouwens ook? Bijv. te laat komen op een vergadering omdat er nog even iets af moest?

Merel

Welk argument? Meestal geen , hij vindt het geen punt. En boos worden probeer ik niet te doen, helpt toch niet. Dat wat ie af moet maken voor het eten is vaak zijn werk, hij werkt nl thuis, heeft boven zijn kantoorruimte Of nog even verder gaan met snoeien in de tuin, omdat het bijna klaar is, maar net wat te optimistisch ingeschat qua tijd .... Te laat komen op een vergadering zal ie niet gauw, maar wel er op het allerlaatste nippertje zijn, terwijl ik iemand ben die altijd ruim op tijd is.

Ik plan niks?

Natuurlijk wel. Ging je thuis bevallen of in het ziekenhuis? Ging je borstvoeding geven of niet? Ging je baby op een eigen kamer, bij jullie op de kamer of bij jullie in bed/ Dat zijn toch dingen die je al in de zwangerschap plant?
Gaat je kind naar de kinderopvang of word je thuismoeder? Gaat het naar peuterspeelzaal of hou je ze thuis tot 4? Wat voor schooltype? Wat ga je je kind laten doen aan vrijetijdsbesteding? Verplicht een sport of niet? Verplicht muziek of niet?
Enzovoort. Enzovoort. Enzovoort.

Tirza

Hoeft ook niet allemaal in de zwangerschap

Maar ik bedoel te zeggen: "ik doe maar wat" klinkt misschien wel heel aardig, maar ik mag er toch vanuit gaan dat je bepaalde keuzes maakt en blijft maken. En die keuzes hebben invloed. Denk ik.

Tirza

Keuzes, tirza

Natuurlijk maak je aldoor keuzes, maar 4/5 van die keuzes maak ik als ze aan de orde zijn.
Om even je opsomming erbij te halen, Tirza: "Ging je thuis bevallen of in het ziekenhuis? Ging je borstvoeding geven of niet? Ging je baby op een eigen kamer, bij jullie op de kamer of bij jullie in bed/ Dat zijn toch dingen die je al in de zwangerschap plant?"
Ik zie dat niet zo als "plannen". Ik vond bepaalde zaken op dat moment het meest logisch of vanzelfsprekend. Als je aan het plannen slaat kan het tegenvallen als de planning in de soep loopt. Paar voorbeelden: niet helemaal gepland, maar ik zou hoogzwanger trouwen en in volle glorie de trap van het gemeentehuis afkomen als we getrouwd waren. Dat leek me eigenlijk geweldig en al mijn plannetjes waren daaromheen gesponnen. Zo is het nooit gegaan. Drie weken ervoor bleek de baby niet levensvatbaar te zijn. We zijn wel getrouwd, met platte buik, maar ik kon de belangstelling bij de trap nog niet aan, dus zijn we via de achteringang gegaan. 2. Ik vond het vanzelfsprekend om thuis te bevallen, maar door de ervaring met de eerste werd de tweede bevalling automatische een medisch 'geval'. De derde kon thuis en verliep prima. 3. Natuurlijk wilde ik mijn dochter borstvoeding geven, dat was geen kwestie van plannen, maar een vanzelfsprekendheid. Dat liep anders, waardoor ik al snel op de fles overschakelde. Bij de tweede dochter was er geen enkel probleem. Kortom: je kunt zoveel willen of plannen, maar het is de vraag of dat allemaal lukt.

"Gaat je kind naar de kinderopvang of word je thuismoeder? Gaat het naar peuterspeelzaal of hou je ze thuis tot 4? Wat voor schooltype? Wat ga je je kind laten doen aan vrijetijdsbesteding? Verplicht een sport of niet? Verplicht muziek of niet?"

Voor het onderwerp onderwijs hebben we wel wat meer tijd genomen. Ik ben daar echt voor op onderzoek uitgegaan om te kijken hoe erover de scholen werd gepraat en geoordeeld. De keus werd wel ingeperkt door onze mening dat het een buurtschool moest worden. Maar over de rest... Het is werkelijk nooit bij mij opgekomen om een planning te maken rond vrijetijdsbesteding, sport of cultuur. Ik vind dat je dat niet van te voren kunt plannen. Het hangt toch heel erg van het kind af of het iets gaat doen en wat het dan wíl doen.
Het een en ander zal met mijn eigen opvoeding te maken hebben. Mijn ouders hadden van alles bedacht en waren teleurgesteld doordat daar weinig van terechtkwam. "Hoe denk je dat wij ons voelen omdat je die opleiding niet gedaan hebt!" Of: "We hadden júist van jou iets anders verwacht..." Ik plan in het algemeen niet zoveel en ik waak ervoor verwachtingen van mijn dochters te hebben vanuit plannen die ik mij in het hoofd heb gehaald, in plaats van af te gaan op wat ze zélf willen.

Ach ja, plannen maken kan altijd

Ging je thuis bevallen of in het ziekenhuis?
Ik was thuis van plan, maar de baby lag in stuit.

Ging je borstvoeding geven of niet?
Jawel. Dat heb ik een hele tijd volgehouden, al doende werd ik steeds gemotiveerder.

Ging je baby op een eigen kamer, bij jullie op de kamer of bij jullie in bed.
Baby had een eigen kamer, dat was een soort vanzelfsprekendheid, dat leuke kamertje, en ze lag vaak bij ons in bed

Gaat je kind naar de kinderopvang of word je thuismoeder?
Ik was al thuis. Geen werk kunnen vinden in mijn studierichting. Beviel me prima zo.

Gaat het naar peuterspeelzaal of hou je ze thuis tot 4?
Er waren buurkindjes om mee te spelen. Pas toen er eentje was die zich enorm begon te vervelen, toch maar een half jaartje speelzaal.

Wat voor schooltype?
Hm, in ons dorp was niet zoveel keus en ik heb/had geen auto.

Wat ga je je kind laten doen aan vrijetijdsbesteding?
Bij de oudste vond ik van alles enorm leuk voor haar. Bij de jongste was ik zo ijverig niet meer

Verplicht een sport of niet? Verplicht muziek of niet?
Ik heb een enorme hekel aan sport, maar heb dochter wel naar gym laten gaan al was het geen langdurige carriere.
Muziek had meer succes.
Het moest op fietsafstand zijn, dat maakte de keus meteen stukken simpeler.

Hihihihi

Dat bedoelde ik allemaal niet Ik hoef niet van iedereen het lijstje . Ik bedoelde meer, dat iederéén keuzes maakt in zijn opvoeding en dat dat ergens toe leidt of dat je denkt/hoopt/verwacht dat dat ergens toe leidt. Waaróm je die keuze maakt - dat maakt het interessant. Zoals de dingen die Kaaskopje aanhaalt: door bewust daar niet in te plannen, kiest ze ook. Namelijk: tegen de manier waarop haar ouders het deden en meer kindvolgend. Dat zegt dan toch iets over je opvoedingsmanier?

Tirza

Grote lijnen

Ik vind niet dat wij bewust voor een opvoedingsstijl gekozen hebben, maar de grote lijnen van het opvoeden hadden we wel helder voordat we ons eerste kind kregen. We hebben veel gepraat (vooral ook naar aanleiding van voorbeelden in familie- en vriendenkring) over wat we wel en niet wilden doen, waar we waarde aan hechtten, wat we van onze eigen opvoeding vonden en wat we daaruit wilden meegeven aan onze kinderen. Maar ook praktische zaken hebben we vooraf gesproken, over taakverdeling, werk, rust en hobby's.
Langs die lijnen weeg ik nu nog steeds mijn beslissingen af. Er zijn wat nuances bijgekomen, maar de grote lijnen tellen nog steeds.

De enige afspraak

die wij van te voren gemaakt hebben was: we straffen niet via eten. Dus niet 'zonder eten naar bed'. Dat vond en vind ik zo'n idiote straf, dat wilde ik gewoon van te voren duidelijk hebben
Maar wat ik me afvraag, omdat ik daar zelf totaal niet in stuur: hoe gaat het dan als je van te voren met je man of vrouw de toekomst bespreekt en daar activiteiten van het kind in betrekt: "ons kind moet een muziekinstrument leren bespelen en moet op een sport"?

Toekomst bespreken

Gaat niet (althans, in ons geval) met een ernstig gesprek met notulen. Dat gaat tussen neus en lippen door. Zo vinden wij allebei sport en muziek bij de opvoeding horen dus dan kijk je naar wat er te "koop" is in die wereld. Provinciaal wonen heeft zo ook z'n belemmeringen Ik had graag ook nog iets kunstzinnigs gezien (schilderen, toneelspelen) maar dat is hier gewoon niet, dan ben je snel klaar. Maar: een sport en de basis-muzikale-vorming: dat hoort er gewoon bij. Net zoals leren schaken, rummikubben, kaartspelletjes, ganzenborden en sjoelen.
Mmmmm, een dingetje als: studeren. Daar moet je vroeg mee beginnen, met geld reserveren bijvoorbeeld. Ik ging er van uit dat onze kinderen zouden gaan studeren, dat is in mijn optiek gewoon normaal. En als dat niet zou lukken qua capaciteiten, dan toch in elk geval doorleren na de middelbare school. Ik ken ook mensen wiens kinderen best de capaciteiten hebben, maar die studeren totaal niet belangrijk vinden.
Enzovoort

Tirza