Dochter 11 wil met nieuwe klasgenoten naar de stad

En hierover contact zoeken met de ouders van die andere meiden, dat zou ik écht niet doen. Dat is echt genant voor je dochter. Zoals anderen al zeiden: je krijgt geen lijst met namen en telefoonnummers. Je gaat haar school, vrienden en vriendinnen en hun ouders véél minder goed kennen dan op de basisschool. Tenminste over het algemeen. Natuurlijk zijn er mogelijk mensen die je wel goed gaat leren kennen. Maar je dochter gaat waarschijnlijk steeds meer een eigen leven opbouwen waar jij minder, of soms niet, bij betrokken bent.

Dat is natuurlijk ook de bedoeling: stapsgewijs naar zelfstandigheid. Een uitstapje naar de stad met klasgenoten hoort daar bij.

emceeelwee schreef op 21-08-2025 om 23:51:

Oké, blijkbaar ben ik dan toch een vreemde moeder. Misschien vind ik het ook wel pijnlijk dat ze het heeft geregeld met haar vader. Haar plannen zijn niet met mij besproken. En ja, het is voor mij te snel. Zo snel loslaten kan ik niet. Noem me maar lekker curlingmoeder.

Ik heb geen gegevens van andere ouders, dus contact met ze opnemen kan ik nog niet. De klassenlijst is nog in de maak.
Mijn dochter kent de stad niet, dat vind ik ook spannend.
En ik vind het dat ze eerst maar eens moet wennen aan helemaal zonder begeleiding 7km fietsen, naar Nijmegen, waar het veel drukker is, de nieuwe school, enorm gebouw, nieuwe klas, nieuwe lessen, verschillende leraren.

Ze is heeft school van 8:45 tot 15:45. En moet van mijn ex om 18u thuis zijn. Dus heel veel tijd hebben ze niet, aangezien het minstens 30 minuten fietsen is naar huis. Ik vraag me nu af waarom ze überhaupt op vrijdag willen gaan, als ze een lange dag hebben.

Dat "overlast voor de buurt" snap ik niet zo. Waarom mogen kinderen na de brugklas dan wel van het terrein af? Dan zijn ze echt aan het puberen.
Ik zal een vragen waarom de school deze regel hanteert. Ik ben nu wel benieuwd.

Waarom die regel niet van het terrein af gehanteert wordt staat meestal in de schoolgids.

Een klassenlijst mogen scholen helemaal niet geven vanuit wetgeving dus verwacht niet dat je die krijgt.

Door nu mee te gaan met de nieuwe vrienden leert ze de stad juist kennen, iets wat wenselijk is als ze daar naar school gaat. Waarom kent ze het niet? Je weet al een tijdje dat ze naar die school gaat, nooit de omgeving verkent?

emceeelwee schreef op 22-08-2025 om 09:21:

[..]

Toevallig ligt er een ouderschapsplan waarin dit soort dingen worden afgesproken. Ze mag ook niet zomaar een tattoo laten zetten in zijn tijd.

Een tattoo vergelijken met een uurtje naar een paar winkels? 

emceeelwee schreef op 22-08-2025 om 09:21:

[..]

Toevallig ligt er een ouderschapsplan waarin dit soort dingen worden afgesproken. Ze mag ook niet zomaar een tattoo laten zetten in zijn tijd.

Een ouderschapsplan gaat niet over "mag ze met vriendinnen de stad in om een ijsje/kipnuggets te gaan eten". Als ze bij vader verblijft beslist vader over dat soort dingen. In de dagen/weken dat ze bij jou is, mag jij dat bepalen.

In mijn ogen heeft vader hier een prima en verstandig besluit genomen door ja te zeggen op voorwaarde dat ze om 18 u thuis is.

emceeelwee schreef op 22-08-2025 om 09:21:

[..]

Toevallig ligt er een ouderschapsplan waarin dit soort dingen worden afgesproken. Ze mag ook niet zomaar een tattoo laten zetten in zijn tijd.

Het gaat om met vriendinnen ergens heen na schooltijd. Mag toch hopen dat dit soort kleine details niet allemaal moeten worden overlegd. Sterker nog ik ben gewoon samen met de vader van mijn kinderen en als die straks jaar of 12 zijn en even naar de stad willen ga ik hem niet bellen hoe hij daarover denkt mocht hij niet thuis zijn. 

Bakblik schreef op 22-08-2025 om 09:19:

Mijn zoon ging met 11 jaar en 5 maanden naar de brugklas. Die belde de derde dag om te vragen of het goed was dat hij 5 "vrienden" meebracht om hier in de tuin te chillen.
Ik zei ja om 15.00 en met 45 minuten (9 km fietsen) zaten ze hier aan de limonade met chips.
Gaande het gesprek kreeg ik door dat niet alle vrienden uit ons dorp kwamen. 2 kwamen uit het dorp waar de school stond, 2 kwamen uit de gemeente 5 km noordelijker dan de school en 1 woonde 15 km noordelijk van de school. Die moest 24 (!) km terug fietsen. Die ging toch maar even zijn moeder bellen hoe hij dat ging doen voor 18.00.
Uiteindelijk heb ik de telefoon gekregen, heb net de moeder gepraat, kind is blijven eten en om 19.30 opgehaald door zijn vader met auto en fietsenrek.
Ze beginnen te puberen, willen de wereld ontdekken en soms gaat dat niet helemaal zoals wij met ons wijze hoofd bedenken. Laat losssssss en wen er naar aan.

Dit soort dingen zijn hartstikke leuk en blijven ook "later" een fijne herinnering.

Een tattoo laten zetten is ook heel wat anders, daar moesten wij destijds beiden toestemming voor geven zolang onze zoon nog geen 18 jaar was. 

emceeelwee schreef op 22-08-2025 om 09:41:

[..]

Eigenlijk verwacht ik wel een klassenlijst, aangezien ik toestemming heb moeten geven voor haar gegevens op die lijst.

We zijn weleens in de stad, maar ze weet er de weg gewoon nog niet. Haar school zit ook niet IN de stad, maar een paar km eronder. Als ze naar huis fietst, fiets ze juist van de stad af.

Anyway, ik heb inmiddels in mijn omgeving moeders gesproken met kinderen iets ouder, en eigenlijk mochten die meiden allemaal niet naar de stad het eerste halfjaar van de middelbare.

Misschien was het niet zo slim mijn vraag hier, aan heel Nederland te stellen, omdat iedereen hier in een ander stuk land woont, een andere situatie heeft, andere normen en waarden kent en men natuurlijk veilig van achter een schermpje reageert (ik had iets meer empathie verwacht, gelukkig waren sommige reacties wel lief ondanks dat de strekking vergelijkbaar was, thx daarvoor 🤍).

Ik begrijp dat het allemaal spannend is maar zo te lezen hebben de meisjes weinig tijd om echt de stad in te gaan als je dochter om 18 uur thuis moet zijn en de schooldag best laat eindigt. Het lijkt me eerder dat ze in de buurt van de school even iets leuks doen dan echt naar het centrum fietsen om daar rond te gaan lopen. 

Ik zou haar zeker wel laten gaan. Ze zit nu op de middelbare school. Dat is een nieuwe fase. En dat is loslaten. Ze krijgt een eigen leven waarin jij niet meer iedereen kent en contact hebt, laat staan van alles kunt afstemmen.
Dit soort dingen horen erbij. Meteen in de eerste week doet wellicht niet iedereen, maar als ze altijd nee moet zeggen omdat ze niet mag, wordt ze op een gegeven moment ook niet meer gevraagd. Dat zou ik ook niet willen.

Ze gaat niet alleen en ze gaan geen gekke dingen doen. De stad kan ze leren kennen. Vast meisjes die er wel de weg kennen. En ze hebben tegenwoordig een telefoon met google maps. 

Als ze bij haar vader is, vraagt ze het aan hem en als ze bij jou is aan jou. Dat is net als met 'mag ik afspreken' op de basisschool of 'mag ik een ijsje'. Als ze bij vader een ijsje wil, hoef jij daar ook geen toestemming voor te geven. Dit zijn geen grote levenskeuzes als een school/profiel/studiekeuze, een buitenlandse reis of een tattoo.

Ik zou dan weer geen extra geld gaan storten om dingen te kopen. Wel zou ik haar zakgeld aanpassen op de fase middelbare school. En haar dan ook uitleggen dat dit soort uitjes voor eigen rekening zijn. Ook dat moeten ze leren. 
Ken uit mijn omgeving een voorbeeld van een meisje dat met 16 naar het mbo ging in de stad en elke dag wel 'even' de stad in ging en dan ook bijna altijd wel iets kocht, vaak kleding of accessoires. Die ouders hebben daar op een gegeven moment wel paal en perk aan gesteld, want je hebt natuurlijk niet elke maand 15 nieuwe kledingstukken nodig.

Je kunt je dochter uitleggen dat je haar alles gunt, maar dat je het best spannend vindt. Mijn dochter reageerde goed op 'als je laat zien dat je je verantwoordelijk kunt gedragen, krijg je ook meer vrijheid'. En ik drukte haar ook op het hart dat áls ze in de problemen kwam, als was het door haar eigen stomme/onverantwoordelijke schuld, ze mij DIRECT moest bellen. Dus niet proberen zelf op te lossen omdat ze bang was dat ik kwaad zou worden. Gelukkig heeft ze dat ook een paar keer gedaan. Eén keer toen de bus niet bleek te rijden en ze in haar eentje bij een bushalte zat, bijvoorbeeld. Toen ben ik in de auto gesprongen en heb haar opgehaald. En later gekeken hoe dit nou kwam (niet in de reisapp gekeken) en hoe dit de volgende keer beter kon. Maar ook met complimenten: je had dit niet zelf kunnen oplossen, goed dat je hebt gebeld. Dat is óók verantwoordelijk gedrag. 
Mijn dochter ging ook vanuit het dorp naar een school in de stad, dus ik snap je wel. Maar sociale contacten zijn heel belangrijk, ontneem die haar niet!

Ik snap je reactie wel. Mijn dochter was de eerste dag van de middelbare school ook meteen vertrokken naar nieuwe vriendinnen. Wel in dezelfde woonplaats. Wist ook niet met wie en waar. Volgens mij had ze geen telefoon (bij zich), kwam later dan afgesproken thuis. Hadden ergens in een bootje gezeten, kwamen moeilijk weer terug. Ik had ook last van die snelle overgang, dat loslaten. Als het voor jou prettig is, kan je vragen of ze een appje stuurt als ze weer thuis is bij haar vader. Je hebt ook een functie/app  (zoek mijn vrienden) op de smartphone, waarbij je haar kunt volgen ('stalken'). Als het jou rust geeft en zij heeft er geen probleem mee, is dat ook nog een optie. Je onrustige gevoel is niet altijd een teken dat ze iets doet wat je beter kunt verbieden. Mijn dochter zit nu in het buitenland...

emceeelwee schreef op 22-08-2025 om 09:21:

[..]

Toevallig ligt er een ouderschapsplan waarin dit soort dingen worden afgesproken. Ze mag ook niet zomaar een tattoo laten zetten in zijn tijd.

Ook daar zul je toch soepeler mee om moeten gaan, wil je de puberteit van je kind niet gaan verpesten met constante interpretaties en ruzies over wat er volgens het ouderschapsplan wel of niet mag. Wanneer hebben jullie het ouderschapsplan gemaakt? Kon je toen al nadenken over wat als kind 11 is en op de middelbare school komt? 

De moeders (waarschijnlijk) in jouw omgeving praten je naar de mond, hier op het forum hoor  je de andere verhalen. 

Waarschijnlijk zal het zo worden, dat vader iets kind meer ruimte gaat geven om zichzelf te bewegen in de wereld, daar ervaringen op te doen, positief en negatief, en zo de eigen weg te vinden. Terwijl jij kind bij je wil houden, veilig onder je eigen vleugels. Je kind is ook jouw bestaansgrond in deze wereld. Jij bent, zoals je zelf noemt 'single moeder'. Maar om dat te zijn heb je wel het kind nodig. Maar het kind heeft jou steeds minder nodig, als het goed gaat. Gevolg zal zijn dat kind meer naar vader toetrekt en meer ruzie gaat maken met jou, of jouw aanwijzingen niet meer als relevant beschouwt, aangezien je haar vooral wil beperken. 

Mijn advies: geef haar vertrouwen dat ze de wereld wel aankan, dat ze fouten kan maken, maar dat ze daarvan kan leren. De beperkingen die er nu nog zijn gaan over etenstijd, huiswerk maken en over geld, maar ook met geld kan ze gaan experimenteren, teveel uitgeven, niets overhouden, jammer dan. 

Vraag vrolijk: hoe was het? 

Ouders van andere kinderen bellen? Waarschijnlijk zijn de meeste ouders zoals hier op het forum, dan maak je jezelf belachelijk. Als het ouders zijn uit jouw omgeving dan zullen dat ook angstige moeders zijn en gaan jullie elkaar bevestigen in die angst, je kinderen meer restricties opleggen en elkaar bevestigen dat dat het goede is, ook al denken ex-man en kind er anders over.  

Oh ja, nog een tip bij 7 km. fietsen: als het kan zorg dat je een fietsendrager op je auto kunt zetten, voor het geval dat .... (lekke band, sleuteltje kwijt etc.). Wij hadden indertijd nog aardige boeren langs de weg wonen, die ons een reservefiets meegaven en op de terugweg de fiets gerepareerd hadden. Misschien is dat nu nog wel zo. 

Ik zou zeker geen track app installeren, dat is bewezen ongezond voor de ontwikkeling van kinderen. Geef haar vrijheid binnen kaders. Dus ja, je mag met vriendinnen dingen ondernemen. Maar je laat wel weten waar je bent en met wie. Je zorgt dat je op tijd thuis bent en bij overmacht laat je dat weten. Vrijheid en verantwoordelijkheid gaan hand in hand. Zij mag laten zien dat ze de vrijheid die ze krijgt aankan door daar verantwoordelijk mee om te gaan. Dus binnen jullie kaders blijven, geen gekke dingen doen. Laat ze zien die verantwoordelijkheid niet aan te kunnen, dan mag ze weer even wat minder.

Net als met kleine kinderen; als je in de eigen straat buiten mag spelen, dan blijf je daar. Ga je toch van de straat af, dan mag je voorlopig niet zonder toezicht buiten spelen, want blijkbaar kun je die verantwoordelijkheid nog niet aan. 
En wat later stuur je ze naar de supermarkt voor een pak melk of een doos eieren. En als ze van dat geld dan snoep kopen, mogen ze voorlopig geen boodschappen meer doen, want blijkbaar kunnen ze zich nog niet aan de opdracht houden. Zo bouw je verantwoordelijkheid steeds verder uit.