Ga ik dit goedvinden?
Zoon is 15 en heeft sinds 7 maanden dikke verkering met een eveneens 15-jarige meisje. Ze zien elkaar sowieso op school, maar brengen hele zondagen samen door en ook na school fietst mijn zoon vaak naar haar (ze woont in een naburig dorp). Ze zijn er van overtuigd dat ze de rest van hun leven samenblijven, tja.
Het meisje is op zich niet onaardig, maar dodelijk verlegen en onzeker. Ze loopt als een schim achter mijn zoon aan, gaat hij naar links dan gaat zij naar links zeg maar. Ze heeft eigenlijk geen vriendinnen, ze probeert nu wel wat te integreren in zoons vriendengroep maar dat vindt ze niet makkelijk. Wij doen vriendelijk tegen haar, maar ik zou haar soms wel eens door elkaar willen rammelen omdat ze amper wat zegt en als ik haar wat vraag dan schrikt ze gewoon. Heel vermoeiend vind ik het. Wij zijn echt niet zo moeilijk in de omgang hoor (nou ja, dat denk ik), maar bij haar lijken we alles fout te doen.
Maar goed, na 3 weken verkering kwam zoon met de vraag of hij daar mocht slapen. Nou nee, dat vond ik niet zo'n goed idee. Ik vond hem veel te jong (toen nog 14) en daarbij komt wat is nou 3 weken. Ja, haar ouders vonden het goed. Jammer knul, ik niet. Met enige regelmaat kwam de vraag terug en op een gegeven moment heb ik gezegd dat ik er pas over na ging denken na een jaar verkering. Ik begrijp ook wel dat ik seks niet tegen kan houden (ja hij is goed voorgelicht natuurlijk), maar jeetje, slapen maakt het allemaal zo "grote-mensen"-achtig.
Nu komt er binnenkort een familieweekend aan en natuurlijk is zoon meegevraagd. Tenminste dat zegt hij. Wat vind ik daar nou van? Nou eigenlijk vind ik het helemaal niks. Ik vind het allemaal veel te close en te huisje-boompje-beestje. Ik denk dat zoon echt heel verliefd op haar is, maar dat er ook een stukje schuldgevoel meespeelt. Ik heb hem in een goed gesprek wel eens gevraagd of hij het uit zou kunnen maken als hij dat zou willen en toen zei letterlijk: dan heeft ze niemand meer mam! Maar ja, zijn dat argumenten om hem niet mee te laten gaan? Ik heb wel eens met haar ouders gepraat bij het halen en brengen, maar ik ken ze natuurlijk verder niet. Ze hebben hem meer dan vriendelijk in het gezin opgenomen, nemen hem overal mee naar toe. Voor ons is het lastiger het meisje mee te nemen, we hebben al 3 kinderen dus als we met z'n allen ergens naar toe gaan zit de auto vol.
Ik weet het dus niet, afgelopen weekend kwam de vraag en ik weet niet wat ik er mee moet. Dus vandaar: wat zouden jullie doen? Mee laten gaan of zeggen nou nee, ik vind het nog te vroeg, te snel of zo.
En eigenlijk
Bewijs je met deze posting dat het misschien wel zo hoort te gaan: verliefden gaan totaal in elkaar op, verwaarlozen vriendenkringen, verkering gaat uit en dan moeten ze hun best gaan doen voor hun ouwe vrienden. Tja, misschien is dat wel een les die iedere puber gewoon op de ouderwetse manier moet leren: door hem door te maken.
Je kent er zo al een paar en hier op het forum komt het ook regelmatig voorbij. Misschien hoort het er wel gewoon bij.
Tirza
Maar het 'hoort erbij' hoeft niet altijd op te gaan. Er zijn ook genoeg jongeren/pubers die wél een relatie hebben/verkering daar een tijdje mee tutmutsen intensief, maar als de eerste 'flow' over is toch ook wel inzien dat alleen tutmutsen niet 'alles' is en dan weer (partime) inhaken bij hun vrienden/vriendinnen. En het dan succesvol weten te combineren. Zulke voorbeelden zie ik ook bij pubers. En ik denk ook dat dit soort relaties meer toekomst hebben en bestendiger zijn dan de intensieve tutmutsrelaties die zich afsluiten voor de hele buitenwereld.
Ik heb 2 vriendinnen die ik al van 'jongs' af aan heb. En wij hebben alledrie succesvolle al tientalle jaren durende relaties. Die alle tutmutsperiodes (ook ervoor toen wij nog vrijheid blijheid vierden) hebben overleefd juist omdat wij na een eerste intensieve periode tot 'onszelf' kwamen en weer inhaakten op de buitenwereld en onze sociale contacten. Oudste heeft ook verkeringen gehad en een periode tutmusten, maar dat was altijd maar van 'korte duur' en erna werd het een veel bestendiger iets dat er net zo bij hoorde als die sociale contacten. En zulke vriendinnen heeft ze ook. Je kan dus op 2 manieren verkering hebben. Op de tutmustmanier en op een anders verlopende manier. De laatste vindt ik verre te preferen en als het enigzins kan zal ik het aanmoedigen.
groeten albana
En nu
is het het probleem familieweekend van de baan. Zoals ik al eerder zei valt het midden in de tentamenweek en vriendin gaat dus ook niet. Dus..... kwam zoon met de vraag of hij daar in de herfstvakantie mag slapen. Ik heb hem maar weer eens duidelijk gemaakt dat dat niet aan de orde is tot ze een jaar verkering hebben. Ik kan het niet onderbouwen met argumenten, het is een gevoel. Natuurlijk was zoon het er niet mee eens, maar dat is dan jammer.
Tirza tonny
Wat Tirza en Tonny zeggen heeft me aan t denken gezet. Er is voor beiden wel iets van te zeggen.
Wij ouders weten het allemaal 'zo goed', laat de jeugd het dan ook ontdekken. Oke. Ondertussen ga ik het maar es wat minder zwaar bekijken.
Precies babette123 
Ervaring kun je niet overdragen. Elke generatie opnieuw maken ze dezelfde fouten. Zonde eigenlijk he
En ja, wij willen ze behoeden voor hartzeer, schade en andere ellende - maar dat gaat niet lukken. Ze krijgen een splinter in hun vinger, ze vallen met hun fiets, ze gaan iets verliezen/kwijtraken en ze gaan hun hart breken. We kunnen alleen maar hopen dat ze er een beetje op voorbereid zijn.
Tirza
Oke mijn visie
Ik als 15 jarig meisje met serieuse verkering..
Ja de jongen in kwestie mocht na 7 maanden blijven slapen, en wat voelde wij ons groot (vriendje was toen 18).. En ja ik ging met mijn verjaardag spullen voor mijn uitzet vragen/sparen. En ja we gingen helemaal in elkaar op, maar bleven ook wel onze vrienden zien.
Wat wel makkelijk was, dat we in dezelfde vriendengroep zaten..
En ja hij mocht mee op vakantie, en ik mocht weekendjes mee met zijn familie.
de ene kerstdag bij mijn ouders de andere kerstdag bij zijn ouders. oud en nieuw met vrienden op stap.
Dus ja eigenlijk speelde we al vroeg: man en vrouw
En ja toen na 3,5 jaar werd ik zomaar verliefd op iemand anders, en ja dan heb je dus een probleem, zowel ik met mijn vriendje als binnen mijn eigen gezin.
Want vriend was dus kind aan huis, zeer geliefd door mijn ouders en broer. Ons hele gezin was wel even ontregeld..
Maar daar hebben we (zowel ik, als vriend als ouders) wel van geleerd. Mensen doen vaak zo negatief, maar het was wel een ervaring die mij ook vormde niets negatiefs aan.. Ja natuurlijk was er het verdriet, maar wat heb ik een leuke tijd met vriendje gehad. Ja hij stond op mega veel foto's, nou en?? DIe hoef je later echt niet te verknippen of verscheuren hoor.. Die horen bij die tijd!!
Die foto's liggen nu bij mijzelf op zolder, als aandenken aan een mooie tijd met een mooie jongen.
En nu als moeder, mijn meisje is 13, alle jongens die naar haar lachen vind ze leuk!! Maar ik denk dat wanneer ze 15 is en inmiddels langer dan 6 maanden verkering heeft, dat slapen wel mag.
En ja het risico zit erin dat het weer uitgaat, tja ik denk echt dat je daar als kind/puber maar ook als ouder van leert. We kunnen wel wachten totdat ze 18 zijn, maar wie geeft dan garantie??
Ik denk dat die puberrelatie's ons vormen, ervaring opdoen voor de toekomst..
