Het opvoeden van pubers gaat dat vanzelf?
Soms weet ik niet wat te doen als ik voor keuzes wordt gesteld in de opvoeding van onze puber. Beslissingen over wel of niet uit. Wel of niet straf, etc vind ik best lastig. Hoe gaat dat bij jullie? Weten jullie van nature wat wel en niet kan? Ik vind het soms een lastige jungle.
Fiorucci
*....ik bereik veel, veel meer met hen tegemoet treden als gelijkwaardig.*
Daar kan ik me wel in vinden,vaak bereik je inderdaad meer op die manier.
Met twee van onze kinderen heb ik ook op die manier heel veel bereikt ,er was nauwelijks strijd.
Maar met kind nummer drie wilde dit al een stuk minder lukken,die bleef dwars,hoe redelijk we ook bleven,hoe vaak we ook rustige gelijkwaardige gesprekken voerden,het lukte gewoon niet,het ging zo moeizaam .
En dan hebben we ook nog een kind waar helemaal niets mee te beginnen was,die dreigde zelfs te ontsporen.daar is proffesionele hulp aan te pas gekomen om het te kunnen sturen en begeleiden.
Besef goed,elke puber is anders ,en hoe graag je ze ook* gelijkwaardig *wil benaderen,soms werkt dat gewoon niet,en kom je er alleen met duidelijkheid en sancties.
Parma
'Dat ik niet afgeblaft wil worden, niet uitgescholden wil worden, omdat ik dat van niemand accepteer'. nee, ik ook niet, maar je schetst nu een nieuwe situatie, en met alle respect, daar hadden we het nou net niet over. Overigens kun je daar ook verschillend op reageren.
Susanne
Oh er is hier best strijd hoor, maar ook dat kan op verschillende manieren. Zoals ik al schreef, mijn middelste telt ook voor twee...moeizaamheid genoeg hier. En het kost ons kilo's geduld, maar sommige kinderen gaan zo steigeren bij te krappe kaders,dat het volledig averechts werkt. Kind wil A, ik wil C, dan kan ik wel doorgaan tot ik C heb, maar ik kan ook kijken of B een mogelijkheid is. En dat mis ik een beetje in deze discussie, de gulden middenweg.
Parma en fio
Fio, Ook hier hebben we de gulden middenweg. Echter moet hij wel op de gulden middenweg blijven wandelen. Daar onze zoon dat niet zo goed kan en hij te vaak een zijweg inslaat ben ik als navigator van zijn pubertijd eigenlijk verplicht om hem de hoofdweg weer op te sturen. Gelijkwaardigheid is oké tot op zekere hoogte. Respect is wat anders, dat hebben we wederzijds. Maar ik ben niet een van zijn vriendjes die je met , Hey mongol aan kan spreken.
Parma,
Mijn man trekt samen met mij 1 lijn en omgekeerd.
Sus-anne
Inderdaad, elk kind heeft zijn eigen benadering nodig.
En nog een keer fio
Je moet beter lezen.
Nikus
Jij ook, want ik zeg nergens dat mijn kind mij met Hey mongol mag aanspreken..
Parma
Ik reageerde op de postings van Nikus, dus vandaar dat ik schreef dat het daar even niet om ging, maar de draad als geheel wel,daar heb je gelijk in.
Nikus
Heb net alle berichtjes gelezen en ik vind dat je goed reageert.
Zoon wil stickers op zijn deur,wat niet mag,dus jij biedt hem de tussenweg aan,stickers op een groot vel en vervolgens gaat hij toch stickers plakken,Dus krijgt hij straf.Dat had hij waarschijnlijk ook zelf kunne bedenken.
Ik ben ook lang van het praten en niet straffen geweest,maar daar ben ik van terug gekomen,mijn dochter is ondertussen 16 en het is nogal makkelijk om te doen wat je wil,als ertoch geen straf tegenover staat.En een gesprek met mij heeft ze er wel voor over,ja mam ,ik weet het mam,dom van me ,mam,volgende keer denk ik beter na ,mam.En de volgende dag gaan we gewoon weer verder.Dat werkt niet.Dus zijn we gaan straffen en het werkt nog ook.
Mijn dochter heeft trouwens ook een tijd niet zonder mij op hyves gemogen,niet eens zozeer als straf,maar om haar te beschermen,ze deed echt dingen die niet konden.Toen was ze 13.
Maar toch
Nikus, je reageert aangebrand en dat snap ik best. En het kan best zijn dat je gelijk hebt hoor, ik zal vast te soft zijn, van mij mochten ze iid op muren tekenen, daar had ik een stukje voor gereserveerd.
Wat ik bedoel is dat ik me afvraag of je het echt zo erg vindt dat je zoon stickers plakt (kan best natuurlijk) of dat je zelf stiekum ook graag je zoon wilt laten zien wie de baas is. Dat is iig een valkuil waar ik zelf ook vaker intrap, en heb nog niet eens pubers.
Deels wel eens met nikus
Het gaat natuurlijk niet zozeer om die stickers maar wel omdat Nikus net heeft gezegd dat zoon die stickers niet mag plakken en 5 minuten later doet hij het toch. Dan zou ik ook straf geven. Het gaat er niet om of het oneerlijk is dat hij die stickers niet mag plakken maar wel dat Nikus net heeft gezegd dat het niet mag en dan gebeurd het dus gelijk wel. Daar zou ik ook boos om worden.
Ben je het niet met me eens dan ga je met me in gesprek en draag je argumenten aan waarom het anders zou moeten maar dat hele gesprek over slaan en wel gelijk doen waarvan ik net heb gezegd dat het niet mag is natuurlijk een heel ander verhaal.
In gesprek gaan en compromissen sluiten is prima als het mogelijk is maar soms is het ook nodig om weer even heel duidelijk de grenzen aan te geven.
Maylise
Boos
Ik zou ook boos zijn, maar als de stickers dan door hem weer verwijderd zijn is het ook klaar wat mij betreft. Dan is de grens duidelijk en de consequentie was aan hem. Ontploffen en daarnaast ook een privilege weghalen is de zaak op scherp zetten, wat ik liever bewaar voor ernstiger vergrijpen.
13-jarige zonen
Ik vind het ook niet altijd makkelijk hoor! Hier wil 13-jarige graag naar 12+ parties in discotheken. Nu valt er over een aantal dingen bij ons best te onderhandelen, maar niet hierin. We vinden hem te jong om al in het uitgaanswereldje te begeven, hoe onschuldig het ook lijkt. We hebben het er oeverloos met hem over gehad, maar hij bijt er zich al een terriër in. Gisteravond wéér een uitbarsting vanwege een rapperoptreden bij een 12+ feest waar hij graag heen wil. Nee dus. Weer uitgelegd, maar hij blijft het niet begrijpen. Jammer, als hij maar snapt dat het niet gebeurt. Op het laatst tranen met tuiten van onze stoere puber met z'n broek tot op z'n knieëen hangend, de heeeheeeele klas mag, en nu lacht iedereen me uit. Ach, dan heb ik toch wel met hem te doen hoor. Hij gaat natuurlijk nog steeds niet, maar het raakt hem echt wel.
Ik vind het dan wel weer knap van hem dat na de huilpartij hij het toch dapper van zich afschud en gezellig met ons the fast&the furious kan kijken. Dat maakt me dan wel weer trots.
Mwoh
Ik vind de brugklasperiode nog een tijd waarin voldoende uitjes met vrienden te verzinnen zijn, waar geen volwassenuitgaansgelegenheid aan vast zit. Ons bezwaar is idd de binnenlokkerij van de horeca. Het alvast claimen van een potentiële nieuwe clientèle. Het moet allemaal steeds jonger. Daarnaast is ons niet onbekend (van vrienden van wie kind wel gaat) dat er buiten de deur gehandeld wordt in drank en drugs. Al zal onze zoon daarnaan niet meedoen (daarin vertrouw ik hem wel), wij willen niet dat hij nu al in een wereld van alcohol, roken en drugs beland. En ik weet allemaal wel dat het overal wel verkrijgbaar is, maar ik weiger voorlopig ons kind daaraan min of meer doelbewust aan bloot te stellen. En ja, daarin ben vooral ik vrij streng.
Overigens geheel terzijde, zou het bewuste uitje niet met de hele klas zijn, maar met een klein vriendengroepje.
Fio en bella
Zoon zit in een proefperiode om vertrouwen terug te winnen. Dit gaat hem niet goed af.Hij "vergeet"steeds de regels en afspraken met vergaande gevolgen van dien. Als het sticker verhaal een op zichzelf staand incidentje was had hij kunnen volstaan met het verwijderen van de stickers.
Als jij vindt dat het handhaven van regels gelijk staat aan de baas spelen dan speel ik graag de baas ja.
Silone
Ik begrijp je volkomen. Hier is zoon wel geweest maar nu hoor ik dus achteraf dat de jeugd zich gaat indrinken bij de naast gelegen supermarkt. Hoezo alcohol vrij? Ik heb zoon gewaarschuwd dat als ik erachter kom dat hij voor zijn 16e op straat of elders alcohol drinkt dat hij niet meer uit mag. Onze afspraak is voor nu, geen alcohol voor je 16e. Simpel omdat het te veel schade aanricht. Hij begrijpt het en accepteert de nu al vastgestelde straf voor het overtreden van de regel. Het leuke is dat hij de sanctie zelf bedacht heeft. Dus mocht het misgaan heeft hij zichzelf in de kaart gespeeld.
Silone
Ik begrijp je bezwaren. Mijn zoon mag daar niet heen, terwijl hij wel met zijn broer van 18 naar een concert mag.
Hier
hier zijn ook zogenaamde frisfeesten.
er wordt uiteraard geen alcohol geschonken,en de tweede (voor ons)heel belangrijke maatregel is : iedereen die naar binnen wil moet blazen!
geen indrinkfeestje mogelijk dus.
Dochter vind het altijd erg leuk,het enige wat ze doet is giechelen met vriendinnetjes en dansen.
Ik bega nog eens een moord
Oewwwwwwwww ik heb het zo gehad met mijn puber. Zo gruwelijk vreselijk gehad met dat 13 jarige vat vol hormonen.
Na heel lang overleg met hem over een laptop en digitale boeken voor school stemde hij in met het feit dat het handig was voor hem. Dus er werden digitale boeken aangevraagd. Maandag groot overleg gehad waarin zoon het voor het zeggen had, immers het gaat over hem. Allemaal prima geregeld. Afspraken gemaakt. Man het ging van een leien dakje.
Tot vanmiddag toen de ergotherapeute er was. Meneer heeft zich bedacht. Hij wil absoluut niet met een netbook op school gezien worden. Dat is niet cool. 8 weken zijn we er mee bezig geweest. De boeken zijn al binnen. Steeds zoonlief erin betrokken en gevraagd, weet je het zeker? Het gaat om veel geld, weet je het heel zeker? alle voors en tegens benoemd, ja hoor hij wist het zeker.
De ergotherapeut gaat nog wel overleggen met school. Zoon zal daar ook bij zijn om dan nogmaals te kijken of hij het echt niet wil, (van mij had vanmiddag gelijk de stekker eruit gemogen is hij nou helemaal dol geworden.)
Zijn hele reactie op het gebeuren, mam doe niet zo moeilijk en in 1 adem door: wil je me even helpen met mijn haar, ik heb een schoolfeest.
Waarom?
wat is de reden geweest om hem te laten overstappen naar digitale boeken?Gaat het niet goed op school?Is hij zelf met dit plan gekomen?of is er vanuit school op aangedrongen?
Ik begrijp het aan 1 kant wel van puber,nu komt moment dicht bij dat hij er ook echt mee moet gaan werken,dat hij daadwerkelijk met die laptop naar school moet.
Misschien is hij bang om te worden uitgelachen?
ik zou hier wel een grens trekken,hem uitleggen dat dit beter voor hem is,dat hij dit zelf heel graag wilde,en dat er niets anders op zit .Geen discussie mogelijk.
Zo help je hem over de drempel heen( ervaart hij dat het niet *raar* is.) en beseft hij ook dat hij niet zo maar dingen kan gaan kopen en regelen om ze vervolgens niet te gebruiken.
ik denk dat jij daar nu heel duidelijk in moet zijn.
Sus-anne
De reden was het feit dat hij vaak ziek is en dmv de digiboeken altijd zijn boeken op orde heeft. Hij schrijft erg langzaam ivm zijn sw ziekte. De boeken op school laten in zijn kluisje heeft geen zin ivm zijn autisme. Dat verward hem te zeer. Dus drie redenen om een netbook te gebruiken. Op de basis school heeft hij altijd gewerkt op een laptop. Wat betreft het uitlachen, zijn klasgenoten zijn op de hoogte en vinden het volstrekt legitiem dat hij een netbook gebruikt.
Ik snap puber ook wel maar dit had hij eerder moeten bedenken. We hebben hem alle ruimte gegeven.
Schoolfeest en alcohol
Puber kwam gister thuis met het verhaal dat er 2 eerste klassers dronken op school kwamen en drank in het kluisje hadden verstopt. Ben ik nu ouderwets als ik dit niet begrijp? 12 jaar en dan al dronken en dat op een schoolfeest. Oke, school kan er niets aan doen dat de kinderen thuis indrinken. Maar dat ze de kans hebben om drank in hun kluisje te hebben wel natuurlijk.
Wat is jullie mening?
Mijn mening
Ik vind alcohol op een schoolfeest niet kunnen. Op de school van mijn kinderen wordt er streng op toegezien. Bij de bovenbouw moeten ze allemaal blazen voor ze naar binnen mogen. Bij de onderbouw kijken de concierges er streng op toe. Die zijn altijd voltallig aanwezig bij de deur en op het terrein van de school.
Maar het kan natuurlijk dat het mis gaat en er toch iemand met drank naar binnen glipt. Volgens mij was dat laatst een keer gebeurd hier en de jongen is toen geschorst geloof ik.
Enne
O ja, met die digiboeken:
Nikus, ook ik zou hiermee niet toegeven. Hij heeft er zelf voor gekozen, om met digiboeken te gaan werken. Dan zal hij dat ook moeten doen. Het kost veel geld.
Misschien is er een specifieke reden waarom hij nu ineens niet meer wil. Is hij bang voor de mening van klasgenoten? Dan kan de mentor misschien de klas inlichten, zonder dat je zoon erbij is? Zodat hij geen vervelende opmerkingen gaat krijgen.
Lang volhouden
Dit is een puzzel Nikus. Dwingen kun je uiteindelijk niet. Als zoon echt niet wil dan blijft het probleem bestaan. Kinderen met autisme kunnen extreem koppig zijn. Wat mischien kan helpen:
Vragen aan zoon zelf een oplossing te bedenken. Wat moet er gebeuren om te zorgen dat je wel de laptop gaat gebruiken en daar dan zoveel mogelijk in mee gaan al is het extreem.
Een buddy aanwijzen in de klas die 14 dagen met hem mee de laptop opstart en meeleest. Leerkrachten op de hoogte brengen dat het zaak is op te letten dat 14 dagen consequent opgestart wordt. Niet onder uit de zak maar met een neutrale herinnering.
Uitleggen dat dit de toekomst is. Hij is nu de uitzondering maar uiteindelijk gaan de meeste kinderen met laptops werken. Het probleem van de te zware rugtassen is nu al onoverkomelijk. Jammer dat zoon last heeft van het gevoel een uitzondering te zijn, maar ook van geklets over informatica op school en de gevaren van pc en laptop. Dat nemen ze ook mee en ze willen geen onderdeel uitmaken van een controversiele zaak. Dus is het extreem belangrijk dat je jezelf ook positief uit over it.
En verder kan het een ingeving zijn.
Ik kreeg zoon bijna een jaar lang niet goed onder de douche. Drama. Tot zoon zelf aangaf 's morgens vroeg te willen opstaan zodat hij beter opgewassen was tegen de dag op school. Bij ingeving vroeg ik hem toen of hij zich dan ook eerst ging douchen. En dat werd em.
Elke dag legde ik alles voor hem klaar en hij stond zelfstandig op en volgde het pad en douchte. In groep 4 basisschool was dat. Creatief puzzelen dus.
Positief formuleren
Als dit de zoon is van de stickers dan kan het zijn dat hij je ontkenning van de toestemming stickers op de deur te plakken gewoon niet begrepen heeft. Bij: niet de stickers plakken, hoort zoon dan nog steeds stickers plakken. Dat zou dan iets anders moeten worden bijvoorbeeld: de stickers in een schrift plakken, de stickers opbergen in je kast. Of de stickers aan mij geven.
Digi boeken
Alles is besproken met hem, met alles hebben we rekening gehouden. Eigenlijk hadden we alle truuks van AnnJ al doorlopen. Zelfs de opmerking van Annej dat digitaal de toekomst is helpt niet. (zoon is toch redelijk slim) Ik ben door alle mogelijkheden hen en ik heb besloten dat zoonlief de consequenties maar moet aanvaarden. Geen netbook, de digiboeken betaald hij zelf al was het maar door klusjes te doen. Hij is klassiek autistisch maar dat is geen excuus voor dit gedrag. Het kan voor een deel verklaard worden vanuit het autisme maar ook een deel is pubertijd en de bijbehorende onverschilligheid.
PS, dat stickerverhaal is ook puur dwarsheid. Niks autisme. Hij weet dat er geen stickers op deuren en muren geplakt mogen worden. Dit heeft nooit gemogen. Alles wat plakt mag niet op deuren en muren geplakt worden. Wij spreken hem altijd vanuit het autisme aan. Houden rekening met hoe we het zeggen dus daar ligt het probleem niet. Mijn inziens was het een kwestie van grenzen opzoeken.
Grenzen
Oh jaaa, grenzen opzoeken staat volgens mij in hun taakomschrijving...ik ben er tegenwoordig altijd alert op, juist na een rustige periode vormt er vaak weer een tijd van grenzen opzoeken, is mijn ervaring.
Jaaa? *hoopvol*
Dus het kan ook weer rustiger worden??? Zeg maar dat na een periode extreem grenzen zoeken het weer rustiger wordt? I hope so!☺☺
Advocaat van de duivel
Ik kan hier ook behoorlijk koppig zijn dus als volgt. Stickers op de deur heb ik hier opgelost met plakgum. Zoon wil geen stickers op de deur om jou uit te dagen maar gewoon omdat hij dat leuk vindt. De manier waarop hij dat doet bezorgt jou een woedeaanval.
Als niets meer helpt concluderen dat kinderen grenzen opzoeken vind ik niet kwalificeren voor het vakje 'overigen'.
Het straffen en leuke dingen ongedaan laten maken kan woede opbouwen in je puber en de communicatie verder laten verslechteren.
Meebuigen en het beste eruit halen is dan toch een betere remedie denk ik. Maar goed dat is voor mij dan ook een vorm van sport geworden die ik tot in het extreme volhoudt. Ik zie vaak eerder het onbegrip en onvermogen bij zoon en probeer daar op in te steken.
Ben ik nu heilig genoeg?
