Iemand tips? 15 jarige in 4 havo loopt vast met schoolwerk
Goedemorgen, ik was even benieuwd of er iemand is met ervaring met het volgende; de titel zegt het al, onze 15 jarige dochter loopt een beetje vast met schoolwerk. Ik moet er als kanttekening bij zetten dat ze op de wachtlijst staat voor een add test op advies van de huisarts. Verder loopt alles wel lekker, ze heeft leuke vriendinnen, ze sport, ze heeft een bijbaantje (dat ze leuk vindt en geen stress veroorzaakt) alleen als het op school aan komt gaat het niet lekker. Ze gaat er niet met tegenzin heen (hetzelfde als de meesten van haar leeftijd gok ik) maar het is het huiswerk maken/leren/plannen. Dit is al zo sinds de 1e. Ze zit nu in 4 havo maar is begonnen op gymnasium. Het is niet zo dat wij haar pushen dat ze perse een vwo of dus gym diploma moet hebben maar het is wel duidelijk dat ze de havo prima aan zou moeten kunnen. Ik denk persoonlijk dat havo ook beter bij haar past en een leuke hbo opleiding straks. Het is geen vwo kind wat graag onderzoekt enz. Dus qua niveau zit ze volgens mij prima en dat vindt ze zelf ook en dat is het belangrijkste. In de afgelopen jaren hebben we van alles geprobeerd, bijles privé, bijles in een groepje, een cursus leren leren en plannen. Het is vooral het zichzelf er toe zetten om te beginnen. En ik wil haar natuurlijk helpen daar ligt het niet aan maar helpen een planning maken, de boel te overzien veel meer kan ik toch niet? Of zie ik het verkeerd? Ik weet het zo langzamerhand ook niet meer (en als ik zeg ik bedoel ik wij, mijn man en ik) School is op zich wel begripvol. Zeker nu blijkt dat er misschien toch iets van add aan de hand is zijn ze wel soepel. Alleen meer dan dat komt er ook niet vanuit school. Alleen zo van “tja ze is een pientere tante dus dit kan ze makkelijk”. Ik weet ook niet wat ik meer van school zou mogen verwachten hoor maar ja.. hier hebben we weinig aan. Af en toe blijft ze een dagje thuis als het even ‘te veel’ is. Het is qua persoontje wel een meisje wat gevoelig is maar niet gevoelig voor druk of wat er van haar verwacht wordt. Kleine dingen zijn haar al snel te veel. Als ze uit school komt en ik haar iets vraag nou dan kan ze me toch chagrijnig zijn. Maar dat zal ook wel bij het puberen horen. Dus nee, ik zit er niet de hele dag boven op. Ze mag lekker haar ding doen in het weekend s’avonds uit chillen met vrienden/vriendinnen) ze is best verstandig dus dat is wel minder moeilijk voor ons als ouders). Maar ik werk bijvoorbeeld wel sinds een tijdje de middagen thuis zodat ik er ben om te begeleiden met huiswerk/plannen. Maar het lukt gewoon niet. Niets helpt, afspraken maken, steng zijn, het juist los laten, geloof me, alles geprobeerd. Dus ja, ik ben heel benieuwd of er iemand is die de gouden tip heeft? Pfff lang verhaal, sorry hoor maar het schetst een duidelijk beeld zo.
_Anoniem_ schreef op 20-12-2025 om 10:54:
Herkenbaar verhaal, alleen 15 jaar geleden inmiddels. Dochter ook afgezakt van VWO naar Havo (vonden wij prima) en erge moeite met school/huiswerk. Ik heb toen heel veel toch wel met haar samen gedaan. Haar daardoor 'bij de les' te houden. Gezellig maken met een kopje thee. Planning maken voor die middag, en dat echt heel regelmatig gedaan (meerdere keren per week) Als ik erbij zat wilde ze wel, want ze vond dat gezellig. Dus ja, samen het hele geschiedenisboek doorgenomen, vlak voor zo'n toets. Zó haar best gedaan en dan was het een mager zesje. Maar goed, lang verhaal kort; Ze is uiteindelijk geslaagd voor Havo, door naar HBO (creatieve opleiding, dus niet teveel in de boeken aldoor) ook dat is gelukt en afgestudeerd. Later kwamen we erachter dat haar vader ADHD heeft en niet zo'n klein beetje ook (wij vonden hem altijd wel druk, maar hij functioneerde wel) en dochter dus vermoedelijk ADD heeft (geen speciale test gedaan, haar therapeut gaf dat aan). Veel uitstelgedrag, dingen lukken alleen met deadlines en enorme stress. Plannen is nog steeds lastig maar lukt inmiddels wel. Ze functioneert in ieder geval goed op haar werk, gebruikt geen medicatie.
Ze woont op zichzelf met vriend en heeft inmiddels door dat die mobiele telefoon een enorme stoorzender is. Dus regelmatig verwijderd ze alle apps, niets staat met notificaties/geluiden aan en ze legt hem het liefst iedere dag vanaf 22:00 helemaal weg (maar het blijft wel trekken zo nu en dan)
Bedankt voor je reactie! Wat fijn te horen dat het zo goed is gelopen, dat vind ik wel geruststellend. Soms vind ik het ook moeilijk hoor om de balans te vinden in het helpen. Want wanneer doe je dan teveel?
anomarie schreef op 17-12-2025 om 21:08:
even een iets ander geluid. Havo 4 is een super pittig jaar, ze staat nog voldoende (behalve wiskunde). Het leven vraagt ook veel van jongeren. De lat ligt insta- hoog. alles moet leuk en perfect zijn en laat leren uit boeken nou heel saai zijn en altijd maar moeten presteren niet fijn. Het gaat allemaal zo snel om ons heen; kijk maar hoe jongeren op hun telefoon scrollen. Hebben jongeren nog wel de tijd om zich te leren focussen?
Een label kan helpen om jezelf beter te begrijpen en je omgeving beter te laten aansluiten, maar we kunnen ons er ook op aanpassen.
Ik mis een beetje de middenweg.
Ik vind het boek generatie angststoornis een mooi voorbeeld, hoewel dat ook wel weer de andere kant op neigt.
Ik mis een beetje de middenweg.
Bedankt voor de tip! Ja het is ook een pittig jaar en ze zijn ook zo volop in ontwikkeling op andere gebieden dat school soms voor haar voelt als bijzaak. Wat ook al eerder werd genoemd; dat een kind sociaal lekker in haar vel zit is op deze leeftijd het belangrijkste. Ze vraagt ons om hulp omdat ze voelt dat het minder lekker gaat dus daar moeten we haar wel in horen vind ik. Maar ik heb hier al heel wat bruikbare tips gekregen dus dank daarvoor!
Ies schreef op 17-12-2025 om 21:32:
[..]
Ze heeft iig een sterke behoefte aan zin/ betekenisgeving. Dat kàn samenhangen met hb. Hoeft natuurlijk niet. Ik herken het wel bij andere kind van mij, die scoorde (hoog) hb. Dat kind liep overigens volledig vast op vo. Het kind waar ik eerder over sprak is nooit getest maar hb heeft natuurlijk wel een grote erfelijke component. Ik sluit het bij haar niet uit hoewel het bij haar zeker niet in het oog springt.
Voor veel kinderen is school totaal ‘zinloos’ maar de meeste kinderen vinden dat niet zo erg of richten zich op zaken die ze wél leuk vinden. Voor mijn zoon was/is zinloosheid zo’n beetje het ergste dat hem kan overkomen
Als je toch de kant van testen uitgaat zou ik zeker ook voor een iq test gaan.
Daar zit wel iets in denk ik ja, dat stukje zingeving. Iets om over na te denken.
kenfan schreef op 18-12-2025 om 14:32:
[..]
Kind staat op een wachtlijst, omdat het kind volgens TO vastloopt.
Vervolgens schrijft TO dat het dochter op het juiste niveau zit, daar bevredigende resultaten haalt, sport en een bijbaantje heeft en het sociaal lekker loopt. Daar zouden ouders voor tekenen. Tsja, ze begint niet fluitend aan haar huiswerk, wordt chagrijnig als moeder aandringt. Zeer herkenbaar pubergedrag.Wel heeft meisje de verwachtingen van het eind van de basisschool niet waargemaakt op het VO, daar is ze de enige niet in. Nederland selecteert kinderen ook heel vroeg. Nu zit ze zonder vertraging in havo 4. Moeder schrijft ellenlang verhaal, waaruit blijkt dat ze er juist wel bovenop zit.
Je kunt ook problemen zoeken die er niet zijn en de hulpverlening daarmee zo verstoppen dat er voor kinderen die wel in de knel zitten geen adequate hulp is.
Ik heb het nooit gehad over vroeggeboorte en hoogbegaafdheid, dat is nl allebei niet op mijn dochter van toepassing.
En ik zoek ook geen problemen waar ze niet zijn. We zijn met een gerichte zorgvraag bij de huisarts gekomen die vervolgens adviseert om een onderzoek te doen omdat hij denkt dat dit zinvol is voor het probleem waar zij mee kampt. Als ze een gebroken been had dan zouden we ook gips laten zetten en niet zeggen ‘ach wacht maar af tot het weer aan elkaar groeit’. Op een advies van de huisarts in gaan vind ik iets heel anders dan het zorgsysteem onnodig belasten.
En ja de cijfers zijn nu nog goed en sociaal is het haar gelukkig altijd goed af gegaan. Maar als je kind (al een hele tijd, sinds de brugklas) aangeeft dat het niet zo goed gaat betekent het gewoon dat het een taaie tante is die lang heeft volgehouden en nu aangeeft dat het haar te veel is. Ik vind niet dat ik dat mag negeren. En natuurlijk hebben we eerst een heeeeeele tijd de aanpak van ‘niet zo zeuren, niemand vindt huiswerk leuk’ gehanteerd. En alle andere aanpakken die er zijn. We hebben de keuze inmiddels gemaakt om onderzoek te laten doen. Mijn vraag op dit forum had als doel om zinvolle tips te vragen van ouders die dit herkennen. Ik vind het soms moeilijk, en dan kan een ervaring van een ander geruststellend en helpvol zijn. Horen dat je ‘probleem’ niet belangrijk is en dat je alleen maar ‘bovenop je kind zit’ is dat niet echt. Dus ik snap ook niet zo goed dat je op zo’n manier reageert op een bericht waarin iemand om hulp vraagt. O en sorry voor mijn uitgebreide bericht. Het is weer ellenlang geworden😜
