Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Succes morgen Ciska!
Ciska78 schreef op 23-02-2023 om 09:10:
we hebben aankomende dinsdag een gesprek met de regiebehandelaar, de gezinsvoogd zit er dan ook bij.
Verder niet zo heel veel te melden. Dochter gisteren, op eigen vraag, een heel lang gesprek gehad met de regiebehandelaar. Van wat we in het kort terug hoorde is ze daar heel open in geweest. Hopelijk dinsdag ook daarvan een terugkoppeling.
Succes vandaag meis ❤️.
Ik hoop dat jullie vandaag ook te horen krijgen wat jullie dochter zoal besproken heeft met de regie behandelaar.
Succes vandaag, ik denk aan jullie♥️
Ik hoop dat het gesprek vandaag wat duidelijkheid en rust brengt Ciska. Hopelijk laat het jullie zien dat ze wat stapjes richting behandeling maakt. Ik duim voor jullie!
En Zilvergray, hoe ging jullie gesprek donderdag? Ik hoop dat het bij je dochter tot wat meer vertrouwen heeft geleid. En bij jou daardoor dus ook. Het is zo’n kwetsbare positie, als ouder van een kind waarmee het zo slecht gaat. Het is gewoon heel contra-intuïtief om dat kind los(ser) te laten. Het is totaal niet logisch om dat te doen, want je wil, moet en zal je kind ‘in veiligheid’ brengen. Je bent dus eigenlijk zelf ook heel erg afhankelijk van de behandelaars. Die helpen jou door je kind te helpen. Ik hoop dat het vertrouwen dat ze je kind kunnen helpen mag groeien!
Dank jullie wel allemaal, ben erg benieuw naar vanmiddag
Omnik schreef op 28-02-2023 om 09:20:
Ik hoop dat het gesprek vandaag wat duidelijkheid en rust brengt Ciska. Hopelijk laat het jullie zien dat ze wat stapjes richting behandeling maakt. Ik duim voor jullie!
En Zilvergray, hoe ging jullie gesprek donderdag? Ik hoop dat het bij je dochter tot wat meer vertrouwen heeft geleid. En bij jou daardoor dus ook. Het is zo’n kwetsbare positie, als ouder van een kind waarmee het zo slecht gaat. Het is gewoon heel contra-intuïtief om dat kind los(ser) te laten. Het is totaal niet logisch om dat te doen, want je wil, moet en zal je kind ‘in veiligheid’ brengen. Je bent dus eigenlijk zelf ook heel erg afhankelijk van de behandelaars. Die helpen jou door je kind te helpen. Ik hoop dat het vertrouwen dat ze je kind kunnen helpen mag groeien!
Het is inderdaad zoals je het zegt Omnik.
Dochter had na het gesprek geen voldaan gevoel, dat kwam vooral omdat ons (ouders) werd gevraagd hoe wij het de afgelopen dagen hadden ervaren met de stemming van haar.
Ze was pas jarig geweest, was uit eten geweest met een goede vriend, had met vader een appeltaart gebakken..had ontzettend lieve felicitaties en cadeautjes gekregen van haar vriendinnen, wat haar zo goed deed.
Dus wij hadden vooral een "redelijk positieve, zelfs blije" dochter gezien, en gaven dat ook aan.
Dat was volgens dochter toch anders, wij kunnen immers niet in haar hoofd kijken en zien wat er werkelijk in haar omgaat. Dus was ze behoorlijk geïrriteerd en wil het liefst dat wij niet meer meegaan naar evaluatie gesprekken.
Ze zal de Dupressie behandeling afmaken (nog 4 sessies te gaan), de medicatie zal waarschijnlijk wat omhoog gaan en daarna kijken wat er verder nodig is voor haar.
Gisteren zijn we gebeld door het dierenasiel waar we ons hadden opgegeven om een poes te adopteren; we mogen vandaag komen kijken en als het een match is, mag ze mee naar huis. Dochter haar droom komt uit! Ze wil al zooooo lang een huisdier; zal voor afleiding zorgen en haar het gevoel geven dat ze "nodig" is.
Hoe gaat het met jou Omnik?
Gisteren gesprek gehad met de regiebehandelaar. Aangegeven dat wij vinden dat de communicatie naar ons als ouders toe erg minimaal is, en dat wij snappen dat we erg verwend zijn hierin, maar dat 1x bellen in anderhalve week wel heel weinig is. Ze gaf aan dat zij daar eigenlijk weinig over kon zeggen, omdat ze niet weet wanneer/hoe/hoelaat er gebeld kan worden ivm drukte. Ze hintte eerst naar 1x per week een belmoment om de week door te bespreken, wij hebben aangegeven dat we graag 2x per week gebeld worden (liefst elke dag maar dat gaat gewoon niet gebeuren zijn we wel achter).
Ook gezegd dat we afhankelijk zijn van hun van informatie, als dochter afgelopen zaterdag niets had gezegd over bijvoorbeeld het feit dat ze wel open lijkt te staan voor behandeling, we hier gewoon niets van hadden geweten terwijl dit echt een belangrijk onderdeel is van de hele opname hier. Hier leek ze een beetje overheen te praten.
Uit het gesprek wat dochter vorige week heeft gehad blijkt dat ze de wegloop avond en suïcide poging toen wel als erg traumatisch heeft ervaren, dit hebben wij in de crisisopvang al eerder aangekaart maar hier is nooit wat mee gedaan. Nu gaat er gekeken worden over dochter hiervoor trauma therapie kan krijgen, want ze schijnt er echt wel last van te hebben, dmv bijv nachtmerries.
Verder wat meer uitleg gekregen over hoe ze precies werken op de groep.
We zijn er ondertussen echt achter dat het zo anders werkt, de ggz zorg en de jeugdzorg, en dat dat voor ons echt een hele grote omschakeling is.
Ja de afhankelijk van de zorg. Ik voel het ook weer als ik je lees
Uit ervaring hoop ik dat jou dochter emdr krijgt . Kortdurend en vaak met goed resultaat.
Die afhankelijkheid voelt zo vreselijk!
Zeker als er maar zo weinig contactmomenten zijn.
Moeilijk hoor Ciska! Je wilt toch graag op de hoogte gehouden worden als er belangrijke dingen gebeurd zijn of op stapel zijn.
Machteloosheid alom!!
♥️
Jullie hebben het crisisteam ingelicht over de wegloop actie en de suïcide poging. Kan het niet zo zijn dat deze instelling punten gaat oppakken, pas nadat een cliënt er zelf over begint? Mogelijk dat ze menen dat dan de tijd rijp is omdat de cliënt er behoefte aan heeft om dit te willen bespreken.
De huidige behandeling kent een einddatum. Weten jullie wat er gaat gebeuren met cliënten die meer tijd nodig hebben?
op de vorige locatie heeft dochter ook al aangegeven te willen praten over haar wegloop actie, maar dat is daar gewoon nooit goed opgepakt helaas.
Het meest frustrerend is gewoon dat je weinig meer meekrijgt over hoe het gaat daar. En ja, het is vast ook een stuk loslaten. Maar als wij gisteren geen gesprek hadden gehad en zaterdag niet gevraagd hadden bij dochter naar het gesprek dan hadden we dus een belangrijk punt gewoon nog niet geweten, en dat vind ik wel gewoon slecht.
Geen idee wat er gebeurt als cliënten meer tijd nodig hebben, in principe is deze plek voor 3 maanden, maar dochter heeft we, een UHP voor 6 maanden
kunnen jullie in dossier/ rapportage meelezen?
Daar zal dochter wel toestemming voor moeten geven vermoed ik. Dat kan een hoop vragen wegnemen. Dan hebben jullie een idee hoe het gaat en wat er speelt.
loezzie, dat kan hier helaas nog niet, hebben we gisteren ook gevraagd namelijk
’En ja, het is vast wel een stuk loslaten.’ Dat is niet waar ik op doelde. Je dochter heeft dus op vorige lokatie maar ook op deze lokatie aangegeven over die avond te willen praten. Dat is zeker positief. Het zit haar dwars en ze durft haar gevoel hierover met de regiemanager te delen. Dat is heel dapper en een stap in de weg van herstel.
Het is meer om wat in haar hoofd gebeurd en hoe in haar tempo en op haar manier, ze hier bovenuit komt. Zij geeft het tempo aan.
Als ouder wil je haar zo snel mogelijk zien verbeteren, pas op dat je het niet forceert.
Ik ken een meisje die in therapie was en met de therapeut de afspraak had niets wat tijdens de sessies besproken werd met een ander te delen, ook niet aan haar ouders. Het was zwaar voor de ouders, maar de enige manier om voor het meisje (puber) werkelijk open te kunnen spreken over wat ze van binnen voelde.
Als ouders weten wat in het hoofd en hart van een puber om gaat, kan een schuldgevoel van de puber naar ouders toe een rol gaan spelen. Het contact met een buitenstaander is dan voor de puber veiliger, vrij van schuldgevoel. Nu duurt het even voor het contact tussen de buitenstaander en een puber van die orde is dat de puber zich vertrouwd voelt. Maar zo te lezen, heeft ze een link met haar regie manager. Dat is goed nieuws.
wij forceren helemaal niets Flanagan, daar gaat het niet om. Maar als je kind maar 3 maanden hier zit, dit eigenlijk een laatste redmiddel is, dat 1 van haar doelen is dat ze open komt te staan voor behandeling.
Dan is het fijn dat je als ouder geïnformeerd wordt dat je dochter hier voor open lijkt te gaan staan.
En dan hoeven we niet alle details van een gesprek te weten, ze gaat hier namelijk verder niet behandelt worden, dat is de stap voor hierna,
