Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Die gevoelens van woede zijn niet helpend Roos57. Ik heb enig recht van spreken. Mijn kind is ernstig ziek geweest. Het heeft lang geduurd voor een oorzaak was gevonden. Dan kan ik boos zijn op de artsen die (echt) steken hebben laten vallen waardoor er onnodig (zeer) geleden is. Maar, artsen en zorgverleners zijn ook niet alwetend. Maken ook fouten. Sommige dingen kúnnen niet verholpen worden. Door geldgebrek, grote pech, gebrek aan capaciteit, kennis of ervaring. Woede achteraf helpt dan niet om te herstellen van de pijn die je (ook als ouder) hiervan had.
Een gevoel is er wel of is er niet, of dat nu nuttig/zinvol is of niet. Als je boos bent, dan is dat zo en dan mag dat er zijn. Zeker in een situatie van zeer ernstig lijden waarin niemand je kind kan en/of wil helpen.
Kennen jullie de documentaire "een goede dood" van de NPO. Over euthanasie bij psychiatrische patiënten. Heel indrukwekkend. Ook omdat ze een heel jong meisje en haar gezin volgen.
Bedenk dat sommige ziektes niet te genezen zijn. En dat daar niet altijd een schuldige voor is. Het meisje in de documentaire had alle mogelijke hulp gehad. En voor haar was het een opluchting dat ze eindelijk mocht gaan.
Roos57 schreef op 01-10-2025 om 16:25:
[..]
Of er is verdriet en woede omdat een 18 jarige niet te helpen is omdat ze te complex is .
In een rijk land als Nederland waar de ggz een onderschoven kindje is .
Maar goed . Mijn frustratie
Lieve Ciska ik leef met jullie mee
Voor sommige mensen is het leven gewoon echt te zwaar en dan is geen enkele hulp afdoende. Helaas.
DeOnbekende schreef op 01-10-2025 om 17:38:
[..]
Voor sommige mensen is het leven gewoon echt te zwaar en dan is geen enkele hulp afdoende. Helaas.
Staat los van hoe de ggz werkt . Echt neem dat maar van mij aan !
TrefleQ schreef op 01-10-2025 om 17:21:
Die gevoelens van woede zijn niet helpend Roos57. Ik heb enig recht van spreken. Mijn kind is ernstig ziek geweest. Het heeft lang geduurd voor een oorzaak was gevonden. Dan kan ik boos zijn op de artsen die (echt) steken hebben laten vallen waardoor er onnodig (zeer) geleden is. Maar, artsen en zorgverleners zijn ook niet alwetend. Maken ook fouten. Sommige dingen kúnnen niet verholpen worden. Door geldgebrek, grote pech, gebrek aan capaciteit, kennis of ervaring. Woede achteraf helpt dan niet om te herstellen van de pijn die je (ook als ouder) hiervan had.
Lichamelijk ernstig ziek
Of ook epa zoals mijn kind .
MamaE schreef op 01-10-2025 om 17:30:
Een gevoel is er wel of is er niet, of dat nu nuttig/zinvol is of niet. Als je boos bent, dan is dat zo en dan mag dat er zijn. Zeker in een situatie van zeer ernstig lijden waarin niemand je kind kan en/of wil helpen.
🙏
DeOnbekende schreef op 01-10-2025 om 17:38:
[..]
Voor sommige mensen is het leven gewoon echt te zwaar en dan is geen enkele hulp afdoende. Helaas.
Dit dus. Niet iedereen is te helpen. En ook in een zeer welvarend land zit er een max aan wat mogelijk is. Zowel qua behandelingen als financieel. Ik denk dat we heel dankbaar mogen zijn voor een land als dit dat zaken zo goed voor elkaar heeft. En tal van landen is er geen enkele behandeling, krijg je alleen zorg als je dat kunt betalen of is de geestelijke gezondheidszorg van een totaal ander niveau (of gewoon niet bestaand).
Het meisje in de documentaire noemde het ook. Zoals andere mensen iedere dag blij waren met een nieuwe dag. Had zij het tegenovergestelde. Daar had jarenlang tal van behandelingen niets in veranderd. Niet iedereen kan helaas beter worden.
Roos57 schreef op 01-10-2025 om 17:40:
[..]
Staat los van hoe de ggz werkt . Echt neem dat maar van mij aan !
Ik hoef dat niet van jou aan te nemen, want ik heb zelf ruimschoots ervaring met de ggz en het zijn van een te complex geval. Het is vreselijk, helaas.
Neemt niet weg dat voor sommige mensen geen enkele hulp toereikend is. Ik kan mij voorstellen dat dit bij de dochter van Ciska het geval is. Dan is het zo zonde om het beetje energie dat ze nog heeft te verspillen aan boosheid.
Ik hoop dat de rust thuis weer enigszins zal wederkeren, Ciska. Verder weet ik niet zo goed wat ik moet schrijven, want er is geen tekst die jullie zorgen ook maar iets verlicht. Ik denk aan jullie en leef met jullie mee, dat wel.
Dubbel.
♥️
Goede reis naar huis! Hopelijk valt de overgang voor dochter mee. En zorgt de hulpverlening voor dat ieniemienie beetje ruimte voor jezelf.
Goede reis Ciska♥️
Izza schreef op 01-10-2025 om 19:43:
[..]
Dit dus. Niet iedereen is te helpen. En ook in een zeer welvarend land zit er een max aan wat mogelijk is. Zowel qua behandelingen als financieel. Ik denk dat we heel dankbaar mogen zijn voor een land als dit dat zaken zo goed voor elkaar heeft. En tal van landen is er geen enkele behandeling, krijg je alleen zorg als je dat kunt betalen of is de geestelijke gezondheidszorg van een totaal ander niveau (of gewoon niet bestaand).
Het meisje in de documentaire noemde het ook. Zoals andere mensen iedere dag blij waren met een nieuwe dag. Had zij het tegenovergestelde. Daar had jarenlang tal van behandelingen niets in veranderd. Niet iedereen kan helaas beter worden.
Jammer genoeg kom je er heel snel achter dat dit land de zaken helemaal niet zo goed voor elkaar heeft (in de psychische gezondheidszorg en jeugdzorg bijvoorbeeld) zodra je niet binnen de lijntjes past. Of hulp zoekt voor een kind dat niet binnen de lijntjes past. En natuurlijk zijn er heel veel plekken waar het slechter is. Maar het is hier ook geen gloria. Dat frustreert, is dodelijk vermoeiend en ja, daar kun je soms boos om worden. Dat is alleen maar menselijk. Ook al helpt het niet.
Lieve Ciska, ik wens jullie een goede terugreis. Hopelijk keert er thuis een beetje rust terug. Ik hoop voor jullie dochter dat er snel een stipje op de horizon verschijnt.
Roos57 schreef op 01-10-2025 om 17:40:
[..]
Staat los van hoe de ggz werkt . Echt neem dat maar van mij aan !
ok, open een topic. niet hier.
