Mijn vriend heeft ruzie met mijn zoon

Sjemig, arm kind! 
Ik zou je vriend eens goed de oren wassen,  zo ga je niet met anderen om. Al een maand...

Elvis schreef op 10-03-2024 om 00:31:

[..]

1 volwassenen

2 tegen een kind want jij laat toe dat je partner zich als een kleuter gedraagt tegenover een kind. Dat betekend dat jij niet voor je kind op komt.

Is je partner nu helemaal belatafeld, dit is volkomen onaceptabel. Dan is het jouw taak om echt voor je kind te kiezen. Als hij niet de vader is dan zou het voor mij duidelijk zijn voor wie ik kies en wie dan het pand gaat verlaten.

Wat traumatisch voor je kind dat hij al een maand in een huis woont waar partner van moeder zo met je om gaat.

Als je kinderen echt op nummer één staan had dit nooit een maand kunnen duren. 

Elvis schreef op 10-03-2024 om 00:50:

[..]

Ik laat dit helemaal niet toe!!! Dat zeg ik ook de hele tijd ik wil er alles aan gedaan hebben!!

Maar dan zal je zelf iets moeten doen. Je vriend doet het niet.Jij moet een ultimatum stellen. Iets als: doe normaal of vertrek

kun je wat vertellen wat er gebeurd is waardoor ze zo tegenover elkaar zijn komen te staan? In jouw ogen iets kleins, maar blijkbaar ervaren jouw partner en jouw kind dat niet zo. 
Als je partner niet bereid is te buigen om contact weer op gang te brengen, wat ga je dan doen? Hoe lang wacht je dat nog af? Wat verwacht jouw zoon van jou, is hij daar duidelijk in naar jou toe? Waartoe ben jij bereid te gaan wat je relatie met je partner betreft? Heb je deze vragen helder voor jezelf? 
Het lijkt me een enorm nare situatie. Voor jou, ook voor je partner want blijkbaar heeft iets hem vreselijk geraakt, maar voor je kind is het echt veruit het rotste. Als kind ben je afhankelijk van volwassenen, onderschat daarmee niet hoe kwetsbaar hij is in deze situatie. Hij heeft jou nú nodig om deze situatie te doorbreken. Doe dat ook, linksom of rechtsom. Ook als dat betekent dat dit grotere maatregelen dan praten of boos worden nodig blijken te zijn. Je kind heeft jou nu nodig, wat de reden van deze ruzie ook is. Hierin laten jullie als volwassenen nu zien aan je zoon hoe een conflict opgelost kan worden. Wees daarin een voorbeeld voor hem.

Als partner nu al niet met een kind / pre-puber van 12 omkan, dan wens ik jullie veel succes voor de volgende pakweg 6 à 10 jaar.
Ik zou er geen zin in hebben. Hij kan normaal gaan doen (en accepteren dat hij met pubers te maken heeft, waar hij bovendien niet de vader van is) of hij kan zijn spullen inpakken.

Ik zou ook opletten dat het zodadelijk niet zoon is die zijn spullen pakt. Richting bijvoorbeeld zijn vader. Al een maand een rotsfeer lijkt me niet echt bevorderlijk in het nog bij jou willen wonen.

Elvis schreef op 10-03-2024 om 00:50:

[..]

Ik laat dit helemaal niet toe!!! Dat zeg ik ook de hele tijd ik wil er alles aan gedaan hebben!!

Als je er alles aan doet, had je na 2 dagen al gezegd: Ik accepteer je gedrag niet, of je stopt hiermee of daar is de deur.

Als iemands "opvoedingsmethoden" niet deugen dan moet hij echt weg.

Ik denk overigens dat hij wanhopig is. Hij weet met zijn beperkte inzichten echt niet meer wat hij moet doen. De stap die hij niet kan maken is inzien dat hij het echt niet weet hoe hij met een kind moet omgaan. Gewoon omdat hij er geen verstand van heeft.

Deze strijd gaat er vermoedelijk om wie de mannelijke hoofdrol in dit huis heeft. Je vriend voelt zich gesterkt door jouw houding omdat je niet meteen ingrijpt. Jij zet hem niet meteen op zijn plaats omdat je bang bent dat hij zich in zijn kuif gepikt voelt.

Wat voor verschrikkelijks heeft je zoon dan gedaan dat je vriend al een maand(!) boos is op hem? Ik had toch echt een stevig gesprek met vriend gevoerd. Gedraagt ie zich vaker zo? Vind dit niet getuigen van volwassen gedrag..

Sterkte.

absor schreef op 10-03-2024 om 00:09:

[..]

Nou ik zou echt serieus een heel goed gesprek hebben met hem over normaal gedrag. Doodzwijgen is gewoon van emotionele mishandeling. En je laat toch niet toe in je huis dat er mishandeling plaatsvindt?

Als hij moeite heeft met pubers moet hij op een opvoedcursus oid maar een kind een maand doodzwijgen is echt een no-go

Dit dus. Dit moet vandaag, nee nu, anders. Laat je vriend je zoon geen uur langer mishandelen. Stel een keiharde grens: nu gedraag jij je als verantwoordelijke volwassene of anders kun je nu je spullen pakken.

Ik neem aan dat je vriend dan eieren voor zijn geld kiest. Als de communicatie weer lekker loopt, ga dan als de donder op zoek naar een opvoedcursus rondom pubers voor hem, en doe zelf gezellig mee.

Due-scimmie schreef op 10-03-2024 om 06:38:

[..]

Als je er alles aan doet, had je na 2 dagen al gezegd: Ik accepteer je gedrag niet, of je stopt hiermee of daar is de deur.

Ja dit dus.

Echt hoor to, waarom sta jij toe dat jouw kind dit wordt aangedaan? Waarom lukt het jou niet om voor je kind op te komen en dit te stoppen? Ben je bang voor je vriend? Heb je hulp nodig om de agressie te stoppen? 

Jij bent 100% verantwoordelijk voor de veiligheid van je kind. Die verantwoordelijkheid moet je echt pakken. En als je hulp nodig bent schakel dan alsjeblieft je netwerk in of neem contact op met je huisarts of veilig thuis. Maar je kind heeft het recht om op te groeien in een veilige omgeving! Zorg daar voor.