Mijn vriend heeft ruzie met mijn zoon
mijn vriend (niet de vader van mijn zoon) en mijn zoon hebben ruzie. Ze praten niet meer met elkaar en ik krijg het niet voor elkaar dat ze het weer bijleggen. Mijn vriend weigert het gesprek aan te gaan en mijn zoon (12) voelt zich niet gehoord. Vind het zo rot voor mijn zoon en vind dit zo'n verotte situatie ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Natuurlijk ook voor mijn vriend niet relaxed en als het nu ging om iets heel groots maar het ging echt over iets super kleins en nu zitten we al een maand in een rot sfeer. Heeft er iemand een idee hoe ik dit aan moet pakken?
Een maand niet tegen elkaar praten is lang. Kan je delen, TO, wat er gebeurd is?
Is het een optie om een dagje weg, of langer en ze het zelf te laten uitzoeken?
Heel apart als je vriend nooit zo was, en hij nu ineens zo is. Kennelijk wordt er iets getriggerd bij hem. Hoe ging het in je vriend zijn gezin, werd er gezwegen als er problemen waren?
Nick90 schreef op 10-03-2024 om 09:06:
[..]
En waar moet ze dan heen? Dat kind moet toch ook gewoon naar school?
Je kunt in iedergeval in het weekend weg. 2 nachten is al heel wat. Naar familie of boek voor mijn part een hotel. Ze hoeft geen maanden weg.
Ik snap dat het aantrekkelijk lijkt om TO ertussenuit te halen, met het idee dat dan de mannen wel gedwongen zijn om het samen op te lossen, maar ik vind het wel een beetje magisch denken eigenlijk. Een van de mannen is namelijk een kind van 12 die dan een weekend samen is met een volwassene die al een maand nijdig is, die groter is en die de controle heeft over het geld en het eten.
Wie weet wat dat joch aan shit over zich heenkrijgt als moeder haar hielen heeft gelicht. Ik zou de gok niet nemen.
To, ik zou vriend zeggen dat hij mag kiezen. Of relatietherapie (weet niet of het nodig is dat zoon meedoet), of ophoepelen. Want inderdaad, die puberteit is amper begonnen. Er ik las dat er kinderen zijn, dus kennelijk zit je straks met meerdere pubers in huis. Nu doorpakken dus, of je kan jaren van spanningen en narigheid verwachten.
ik ben het met Nick eens, niet die twee tot elkaar veroordelen. Je laat je kind in de steek en de vriend kan zichzelf in een maand nog niet zover krijgen om te openen. Waarom dan wel? Die gaat hem blijven negeren.
Met vriend een gesprek over hoe hij de toekomst ziet. Want op deze manier zou ik die niet zien. Alles op alles zetten om samen een strijdplan te maken dat zoveel mogelijk voorziet in ieders behoeften. Wat heeft vriend nodig? Want zoon kan tijd niet terug draaien.
Moederkareltje schreef op 10-03-2024 om 08:14:
vriend heeft zeker geen kinderen..
Als jullie met zijn drieën aan tafel zitten zeg dan tegen je vriend dat je dit negeren zat bent en hij de volwassenen is en anders dat je zoon en jij even ergens anders slapen. Trek dit door. En blijf bij jebesluit. Kind voelt mama aan zijn kamt vriend snapt dat het menens is.
Voordat "ophoepelen" wordt ingezet, zou ik toch ook even checken hoe zoon daar onder is. En wie waarheen ophoepelt, want woonruimtes om naartoe op te hoepelen zijn schaars. Als vriend zijn koffers pakt, ala, maar als je met kinderen op straat komt te staan lijkt me dat dit een groot schuldgevoel bij zoon kan opwekken.
Elvis schreef op 10-03-2024 om 09:32:
[..]
Mijn vriend werkt doordeweeks van 14.00 tot 22.00 dus ze zitten nooit aan tafel in de avond daarbij is hij om het weekend bij vader. Bedankt
In feite zien ze elkaar dus alleen om het weekend tenzij zoon thuis is vanwege vakantie
Een maand n kind van 12 negeren en de sfeer verzieken is ook misselijk.weet niet wat er gebeurt is. maar als dit vaker gebeurt ook als jullie zelf n conflict hebben lijkt mij niet echt jofel.
Auwereel schreef op 10-03-2024 om 09:34:
Voordat "ophoepelen" wordt ingezet, zou ik toch ook even checken hoe zoon daar onder is. En wie waarheen ophoepelt, want woonruimtes om naartoe op te hoepelen zijn schaars. Als vriend zijn koffers pakt, ala, maar als je met kinderen op straat komt te staan lijkt me dat dit een groot schuldgevoel bij zoon kan opwekken.
Nou, zeg dat. Je gaat toch niet meteen uit elkaar bij de eerste ruzie, we weten niet eens wat er nou eigenlijk aan de hand is. Maar de communicatie moet wel anders onderling. Ruzie kan 's gebeuren, maar elkaar/een kind zo lang negeren niet.
Je vriend heeft op deze manier ook een conflict met jou. Ik zou niet gezellig op de oude voet met hem door kunnen babbelen en de intieme relatie voorzetten. Dit raakt jou toch ook? Je vindt het rot voor je zoon en niet fijn voor je vriend, maar wat doet het jou? Ik zou het ook op de spits drijven (en misschien ben je conflictmijdend, maar dan kan je dit bij jezelf ook aanpakken), aangeven dat jij het zo niet trekt. Dat dit gevolgen heeft voor jullie relatie.
Waarom negeert je vriend je kind? Onder boosheid zitten kwetsuren en daarna vaak behoeften. Wat wil je vriend van je kind? (gehoorzaamheid, respect?). Is dit soms een pikorde strijd? Vervelend TO. Blijf je partner masseren dat hij de wijste moet zijn.
Auwereel schreef op 10-03-2024 om 09:34:
Voordat "ophoepelen" wordt ingezet, zou ik toch ook even checken hoe zoon daar onder is. En wie waarheen ophoepelt, want woonruimtes om naartoe op te hoepelen zijn schaars. Als vriend zijn koffers pakt, ala, maar als je met kinderen op straat komt te staan lijkt me dat dit een groot schuldgevoel bij zoon kan opwekken.
Ik zou zoon daarbuiten houden. Hij moet niet verantwoordelijk gemaakt worden voor de vraag of vriend blijft of gaat, dat is aan TO en vriend.
Temet schreef op 10-03-2024 om 09:23:
Ik snap dat het aantrekkelijk lijkt om TO ertussenuit te halen, met het idee dat dan de mannen wel gedwongen zijn om het samen op te lossen, maar ik vind het wel een beetje magisch denken eigenlijk. Een van de mannen is namelijk een kind van 12 die dan een weekend samen is met een volwassene die al een maand nijdig is, die groter is en die de controle heeft over het geld en het eten.
Wie weet wat dat joch aan shit over zich heenkrijgt als moeder haar hielen heeft gelicht. Ik zou de gok niet nemen.
To, ik zou vriend zeggen dat hij mag kiezen. Of relatietherapie (weet niet of het nodig is dat zoon meedoet), of ophoepelen. Want inderdaad, die puberteit is amper begonnen. Er ik las dat er kinderen zijn, dus kennelijk zit je straks met meerdere pubers in huis. Nu doorpakken dus, of je kan jaren van spanningen en narigheid verwachten.
Heb jij aanwijzingen dan dat vriend zo gaat reageren? Iets uit de afgelopen 9 jaar bijvoorbeeld? Heb je aanwijzingen dat uitsluitend de aanwezigheid van moeder het kind beschermt tegen een shituitstortende vriend?
Ik vind het bijzonder dat zo snel er een relatieconflict van wordt gemaakt en het advies wordt gegeven om vriend maar de deur uit te zetten. Alsof dat een goede manier van reageren is: als iemand iets doet wat jou niet zint gooi je hem de deur uit. Dat is nog erger dan negeren.
Overigens had ik een schoonvader die ons 3 jaar genegeerd heeft omdat we voor het huwelijk gingen samenwonen. Dat ging op een gegeven moment over omdat hij ons opbelde om te bedanken voor een bloemetje vanwege zijn verjaardag. Er is verder nooit iets uitgepraat.
Tsjor
Weet de vader van je zoon over dit 'voorval'
Wat zegt hij hierover?
Als vader hiervan weet dan hoop ik eigenijk dat hij voor zn zoon opkomt en even een gesprek van man tot man gaat hebben ...
Ik lees vooral de woorden dat je zoon zich niet gehoord voelt ; alleen door je vriend niet of ook niet door jou en zijn vader?
Die jongen zoekt steun en wss ook een veilig en fijn thuis, als dat niet bij jou kan mss dat hij dat wel bij zijn vader kan krijgen/vinden
Al is dat maar tijdelijk .
Een huis wat thuis is is voor iedereen belangrijk maar zeksr voor kinderen.!
Tsjor, ik heb geen aanwijzingen dat het erg slecht gaat aflopen, maar dit negeren zag TO ook niet aankomen. De kans dat de koude oorlog gewoon doorgaat als TO weggaat, lijkt me heel reëel, dan verandert er dus niets ten goede, en zoon voelt zich in de steek gelaten. Geen winst dus. Het kan ook zijn dat vriend nog vervelender gaat doen. Ik zie ook geen aanwijzingen dat het ineens beter zal gaan als TO een weekendje weggaat.
Het is dus een gok. Die ik dus niet zou nemen.
