Onze puberdochter met add
Ik heb een dochter van 12jaar wat nu op de middelbare school zit. Ze heeft de diagnose ADD, maar loop nu met haar tegen een probleem aan. Ze vergeet namelijk alles. Ben er van overtuigd dat dit onmacht bij haar is. Ze doet het echt niet expres, maar geeft opde middelbare echt problemen.
Ze zit nu 4weken op school, maar ze raakt alles kwijt. De 2e dag op school was ze haar kluissleutel al kwijt. Grote kortsluiting kreeg ze in haar hoofd omdat ze bang was dat dit grote gevolgen zal gaan hebben. School heeft geholpen met zoeken want ze had immers haar kluis in de ochtend geopend, en ze was niet uit het gebouw geweest. Ze konden hem in eerste instantie niet vinden dus moest ze de andere ochtend voor 5euro een nieuwe sleutel kopen. Ben ook met haar op zoek gegaan naar een ander systeem dan een keykoord om haar nek en had een sleutelhanger gekocht met een trekkoord. Deze in haar tas bevestigd zodat ze hem niet kwijt kon raken. Mooie oplossing dus.
De andere dagen heeft ze in elk lokaal haar boeken of iPad laten liggen. Telkens grote paniek, maar wel gevonden. Heb aangegeven dat ze goed om haar heen moet kijken voor ze weg loopt, maar ook dit vergeet ze. De leerkrachten zeggen ook de gevonden spullen blijven altijd in het lokaal dus zijn nooit weg. Maar als je thuis komt en je spullen liggen er nog kan je geen huiswerk doen.
Ik ben telkens wat angstig geweest dat ze haar schooltas in de bus laat liggen. Vandaag is dat dus ook gebeurt. Ze zat een muziekje te luisteren in de bus want ook voor haar telefoon en buspas heb ik spullen gekocht dat ze dit tegen haar lichaam aan draagt en niet af hoeft te doen zodat ze dat altijd bij haar heeft. Vandaag is de enige dag in de week ook dat ze al haar boeken, iPad, gymkleding, lineaal passer etc mee moet nemen en blijft haar tas achter in de bus. In paniek heeft ze 9292 gebeld die je niet hoort te bellen eigenlijk maar toch knap dat ze iets zelf probeert omdat ze haar tas nodig heeft. Complete chaos in het koppie belt ze me in paniek op. Ze zat in de bus waar het druk was afgeleid om zich heen te kijken en had bijna niet door dat ze eruit moest, en vergeet haar tas. Ik heb hem nog steeds niet kunnen achterhalen, maar er zit voor een godsvermogen in die tas. Ze is zo vol in dat koppie met alles wat er om haar heen gebeurt, de pesterijen in de klas(wat ook extra druk levert), veel spullen die je mee moet nemen, huiswerk, je lichaam die verandert, hormonen en dat maakt haar nog chaotischer. Ik ben nu eigenlijk op zoek hoe ik de structuur weer terug kan krijgen zodat ze haar spullen niet kwijtraakt, heeft iemand een idee of er nog een speciale cursus of iets is waar je wat handvaten voor haar maar ook voor ons kan krijgen zodat we haar hier in kunnen begeleiden, of andere tips die er voor ons zijn wat jullie bij jullie kinderen gebruiken want ik vind het zo zielig dat ze telkens zo verdrietig en in paniek moet raken van alles wat ze kwijt is. Ook ik ben vandaag zelfs even ten einde raad wat ik moet doen. Vandaag op school heeft ze dus niks geen spullen, als we haar tas niet terug vinden heeft ze ook geen schoolspullen meer. Ik hoop dat iemand ons hier goed advies in kan geven.
ik ga voor maandag eens een afspraak maken bij de huisarts. De hulp die wij kregen toen we de diagnose kregen is een instantie waar je lastig terecht kom. Wij hebben toen groen licht gekregen door het revalidatiecentrum waar we toen waren en ze het vermoeden hadden dat er wat was.
Ik heb Ritalin toen tegen gehouden omdat mij verteld werd, en dit komt misschien ook vanwege haar leeftijd toen dat ze een soort opgesloten worden en wat down in hun lichaam zitten, maar als ik jullie succes verhalen hoor lijkt het me misschien dan toch ook wel een optie. Proberen kan altijd.
Merk ook dat nu ze in een nieuwe fase van haar leven zit(middelbare school) dat alle drukte eromheen van tas inpakken, op tijd in de bus, huiswerk, nieuwe indrukken etc dat dit een voller hoofd gaat geven. Misschien dat dat stukje mist wat lavende mooi schreef uit haar hoofd haal. Ben blij met jullie adviezen in elk geval
Het klinkt eigenlijk alsof jullie na de diagnose helemaal geen goede hulp gehad hebben. Daar zou ik ook op aandringen als ik jou was. Medicatie zou eigenlijk altijd ondersteunend moeten zijn op een behandeling.
Daglichtlamp schreef op 21-09-2023 om 19:07:
Het klinkt eigenlijk alsof jullie na de diagnose helemaal geen goede hulp gehad hebben. Daar zou ik ook op aandringen als ik jou was. Medicatie zou eigenlijk altijd ondersteunend moeten zijn op een behandeling.
We hebben begeleiding gehad voor die tijd. Zeker ook omdat ze op dat moment erg gepest werd. Was een opeenstapeling van alles. Ze wilde zolang mogelijk medicatie links laten liggen, maar ik ga morgen meteen de dokter bellen. Zeker omdat ik hoor dat het positieve werking kan hebben. Laat ik me meteen adviseren wat ik nog meer kan doen met therapie om haar te kunnen helpen.
Ze hebben toen der tijd de hoogte punten begeleid, en dit stuk van warhoofdigheid laat ik het zo even noemen laten zwieren. Maar ik ben zeker nu me bewust dat ze meer nodig heeft.
Ritalin is misschien de bekendste optie, maar volgens mij niet de enige optie.
Als de medicatie geen positieve effecten zou hebben, zouden niet zoveel mensen ze wel slikken 
.
Mvlens schreef op 21-09-2023 om 18:46:
[..]
Nee ze gebruikt geen medicatie. Maar zou dat werken voor het warrige uit haar hoofd te krijgen? Ik had toen begrepen dat ze daar duffig van zouden worden. Heb jij enig idee hoe het werkt deze medicatie?
Zeker zal dat het warrige uit haar hoofd kunnen krijgen! In de berichten erna schreef je dat jullie medicatie hebben afgehouden, omdat ze er down en opgesloten van zou worden. Waar heb je dit gelezen of wie heeft je dit verteld? Het is namelijk geen bekende bijwerking van ad(h)d medicatie.
Even kort wat info over medicatie waar je misschien wat aan kan hebben.
Ritalin is een merknaam. De werkzame stof hierin is methylfenidaat, en die bestaat in meerdere merken, die elk hun eigen manier van werken hebben. Er bestaat kortwerkende (3-4 uur, moet je meerdere malen per dag innemen), middellangwerkende (6-8 uur, overbrugt precies een schooldag) en langwerkende (12 uur, schooldag plus huiswerk).
Wat de medicatie doet is de neurotransmitters aan het werk zetten. Neurotransmitters zijn (zo leg ik dat in kindertaal aan mijn kinderen uit) de boodschappers die seintjes aan elkaar doorgeven in je hersenen (voor de volwassen versie van de uitleg: google 
). Deze boodschappers zijn bij ad(h)d te sloom en dus kun je niet helder en goed handelen. Met medicatie lukt dit wel.
Zowel mijn oudste (zoon, nu 16) als jongste (dochter, nu 10) hebben ADD en gebruiken medicatie. Zonder zijn ze echt gehandicapt...
Down of in zichzelf opgesloten zijn ze absoluut niet, integendeel. Ze zijn vrolijker en prettiger voor zichzelf en hun omgeving, omdat ze helderder kunnen denken en handelen. De frustratie die er zonder pilletje is, is er met niet.
Mijn zoon las ooit ergens de metafoor die voor hem het best past: je hoofd is net zo'n glazen bol met sneeuw die je schudt. Als de medicatie begint te werken gaat de sneeuw liggen.
Ik kan bij hen allebei 's morgens het moment zien waarop het begint te werken. Zoon zit dan al op de fiets naar school, maar in het weekend kan ik dat erg goed zien, hij is dan helderder en kan taken uitvoeren, iets wat zonder lastig gaat. Dochter kan zonder al helemaal niks beginnen, als je haar bij wijze van spreke vraagt om boven wat te halen, is ze boven alweer vergeten wat ze ging doen. Haar medicatie begint te werken vlak voor ze naar school vertrekt en dan kan ze prima haar tas inpakken enz, iets wat daarvoor niet lukt.
Mijn zoon en dochter zijn in resp groep 5 en 4 begonnen met de medicatie. De arts begon bij allebei met kortwerkend (dus meerdere keren per dag=,wel wat onhandig) en bij beide al snel overgegaan op middellangwerkend (Medikinet). Inmiddels zitten ze allebei op langwerkend (Concerta). Het werkt bij zoon fantastisch en school gaat prima. Dochter heeft er ook heel veel baat bij, al ervaart zij nog wel wat problemen bij rekenen (dan is diepere concentratie nodig, voor haar lastig).
Ik ben pro-medicatie, omdat het bij mijn kinderen zo goed werkt. Ik werk in het basisonderwijs en heb ook als leerkracht al heel vaak gezien hoe goed het werkte als een leerling eenmaal begon.
Hopelijk heb je wat aan deze info/ervaring.
Lavande schreef op 21-09-2023 om 20:16:
[..]
Zeker zal dat het warrige uit haar hoofd kunnen krijgen! In de berichten erna schreef je dat jullie medicatie hebben afgehouden, omdat ze er down en opgesloten van zou worden. Waar heb je dit gelezen of wie heeft je dit verteld? Het is namelijk geen bekende bijwerking van ad(h)d medicatie.
Dit kan wel wanneer je medicatie met een te hoge dosering gebruikt. Je 'filter' gaat er zeg maar wat dichter van waardoor je wat meer in jezelf keert. Dochterlief melde dat de pony in haar hoofd moe was en niets wilde. Met een lagere dosering voelde ze zich veel beter. (Dochter omschrijft haar ADHD als een drukke pony in haar hoofd die altijd rondjes wil rennen).
TO, wat verdrietig voor je dochter. Ze doet het niet expres, maar vervelend is het wel als ze vaak dingen vergeet. Probeer haar aan te leren dat ze altijd een arm door haar tashengsel doet, zodat ze zich bewust is van haar tas. Bij mij helpt dat.
Wat vervelend! Ik ben niet altijd voorstander van medicatie, maar het kan zeker helpend zijn om chaos te ordenen. Buiten Ritalin zijn er ook nog andere opties. Ga dus idd naar een arts en bespreek jullie zorgen! Proberen is altijd een optie. Je zit er niet per sé levenslang aan vast. Ook hierin heb je een keuze.
Ik ben echt super blij met jullie uitleg omtrent de Ritalin. Mij is dat toen zo uitgelegd dat ze er down van word. Ze zeiden toen ze moet leren omgaan dat ze is zoals ze is en goed is hoe ze is. Misschien ook omdat ze geen zelfvertrouwen en lol meer had op dat moment. Ik ga echt morgen bellen met mijn huisarts om dit te bespreken en kom er op terug. Echt oprecht bedankt voor jullie verhalen. Ben ik blij mee.
Geen verwijt aan jou hoor TO, maar ik word er altijd zo verdrietig van als mensen iets niet willen/durven proberen omdat ‘er wordt gezegd dat…’. Ga toch naar een professional, iemand die ervoor doorgeleerd heeft en écht weet waar ie het over heeft!
Mijn zoon met ADD en ASS heeft alle soorten medicatie geprobeerd en niks deed echt wat voor hem. Dat kan ook nog. En toch gaat hij, nu hij 23 is en weer aan het studeren is, weer met zijn behandelaar medicatie proberen. Die diagnose ASS had hij destijds namelijk nog niet, en dat zal invloed hebben op wat er wel en niet werkt. Er zit ook nog steeds ontwikkeling in die medicatie. En het is voor een aantal soorten een kwestie van lange adem om vast te stellen of iets werkt of niet. Misschien hebben we eerder niet genoeg geduld gehad, of was de dosering toch te laag. Hij gaat in ieder geval weer een poging wagen.
Ik hoop dat je snel terecht kan bij iemand die je dochter kan helpen, want dit is niet iets dat vanzelf overgaat, maar wat wel een enorm negatief effect op haar zelfbeeld heeft. En op haar capaciteit om te leren! Want je kunt je wel voorstellen dat al dat letten op haar spullen, en die angst om dingen kwijt te raken, haar zoveel energie kost dat er niks overblijft voor school.
Heb je al contact gehad met de zorgcoördinator op school? Met haar diagnose heeft je dochter recht op toetstijdverlenging. En mogelijk kan school nog meer dingen aanbieden om haar te helpen. Een maatje in de klas bijvoorbeeld, van wie ze aantekeningen over kan nemen (mijn zoon kan niet luisteren en schrijven tegelijk, die heeft dus nog nooit aantekeningen kunnen maken. Toch best lastig…) en van wie ze kan horen wat het huiswerk is als ze dat niet heeft opgeschreven.
Een plek vooraan in de klas, zodat ze niet wordt afgeleid door de mensen voor haar kan ook helpen. Een koptelefoon op tijdens toetsen/maakwerk zodat ze niet wordt afgeleid door omgevingsgeluid. Een stressballetje of kauwgom kauwen om haar concentratie te verbeteren. Er zijn echt heel veel dingen die allemaal een klein beetje kunnen helpen. Ga daarnaar op zoek. Hier op het forum kun je ook veel info vinden trouwens.
En even out-of-the-box denken: is fietsen naar school echt geen optie? Voor mijn zoon was dat echt zijn moment om te ontstressen van school. Ook al moest hij dwars door Den Haag en bracht dat ook prikkels mee, dat was van een heel andere orde dan het leven op school. Maar dat kan achteraf bezien ook meer met zijn ASS te maken hebben gehad natuurlijk.
Goede adviezen krijg je hier, Mvlens. Ik wou dat ik destijds wat meer begeleiding en advies had gehad. Mijn dochter gebruikte vanaf eind groep 8 ritalin en ook in de eerste klas van de middelbare school. Eerst werkte het heel goed maar daarna niet meer. Ze had al ernstige slaapproblemen, die werden nog erger en ze kreeg ook veel last van hoofdpijn. Nog een beetje gespeeld met de dosering (via de huisarts) en er daarna maar gewoon mee gestopt. Achteraf ontdekte ik pas dat er ook andere merken en soorten mogelijk waren. Ik wist ook helemaal niet waar ik terecht kon voor goede begeleiding. Ergens dacht ik ook dat het wel meeviel met mijn dochter (niet dus).
Dus TO, laat je niet van het kastje naar de muur sturen. Je dappere dochter heeff al heel wat voor haar kiezen gehad. Het zou fijn zijn als ze met wat succeservaringen aan haar zelfvertrouwen kan werken.
Ik ben zelf niet zo van meteen naar medicatie grijpen zodra er een diagnose is, maar jullie hebben het al een aantal jaar zonder geprobeerd en de situatie is nu dusdanig dat het niet werkbaar is op de lange termijn. Elke dag boeken vergeten, complete tas vergeten, op sport nog steeds niet zelfstandig kunnen gaan vanwege alles vergeten...ze heeft een leeftijd dat een bepaalde zelfstandigheid en zelfredzaamheid wel vereist en ook wenselijk is. Het lijkt me voor haar zelfvertrouwen ook niet goed om heel de dag door te ervaren dat ze dat (nog) niet kan en alle energie moeten stoppen in het niet vergeten van spullen en paniek en eeuwige zoektochten als het toch gebeurt in plaats van leren, ontwikkelen en leven.
Ik zou hier dus in ieder geval wel mee aan de slag gaan. Of ze bepaalde bijwerkingen gaat ervaren, weet je pas als je het probeert. Extra tijd bij toetsen is fijn, maar geen oplossing voor het overal achterlaten en vergeten van spullen. En coulance en begrip hebben ook hun grens, ook met een diagnose. School heeft vaak ook geen oneindige voorraad reservesleutels voor kluisjes en om de haverklap nieuwe boeken, tassen en ipads moeten kopen is niet haalbaar. Niet voor haar, niet voor jullie en niet voor school.
Ik onderschrijf het belang van medicatie volledig. Tegelijk zou ik je ook willen adviseren om een goede begeleiding voor je dochter te zoeken.
Mijn dochter is met burn out klachten uitgevallen in 4vwo. Toen heeft ze begeleiding gehad, die samen met haar is gaan uitzoeken hoe haar hoofd werkt, waar de adhd haar het meest hindert en wat ze precies nodig heeft. Daar zijn dingen uitgekomen als: elke dag sporten, tips hoe om te gaan met prikkels tijdens kijk-en-luistertoetsen, hoe om te gaan met prikkels in de klas en op school (koptelefoon met bekende muziek op), hoe omgaan met dingen die ze echt niet mag vergeten (altijd een notitieboekje bij zich dat ze standaard na het eten even controleert) en hoe zij het beste kan plannen ( ze heeft echt haar eigen methode ontwikkelt).
Vervolgens heeft ze vorig jaar fluitend 4vwo over gedaan en zelfs een paar vakken op 5vwo niveau gedaan. Ik heb een compleet ander en vooral gelukkiger kind in huis. En dat komt niet alleen door de medicatie.
Ik ben diep dankbaar voor de begeleiding die echt met haar samen gekeken heeft wat werkt en wat niet. En die haar haar zelfvertrouwen teruggegeven heeft, doordat ze zichzelf ging begrijpen.
Jonagold schreef op 21-09-2023 om 22:02:
Geen verwijt aan jou hoor TO, maar ik word er altijd zo verdrietig van als mensen iets niet willen/durven proberen omdat ‘er wordt gezegd dat…’. Ga toch naar een professional, iemand die ervoor doorgeleerd heeft en écht weet waar ie het over heeft!
Mijn zoon met ADD en ASS heeft alle soorten medicatie geprobeerd en niks deed echt wat voor hem. Dat kan ook nog. En toch gaat hij, nu hij 23 is en weer aan het studeren is, weer met zijn behandelaar medicatie proberen. Die diagnose ASS had hij destijds namelijk nog niet, en dat zal invloed hebben op wat er wel en niet werkt. Er zit ook nog steeds ontwikkeling in die medicatie. En het is voor een aantal soorten een kwestie van lange adem om vast te stellen of iets werkt of niet. Misschien hebben we eerder niet genoeg geduld gehad, of was de dosering toch te laag. Hij gaat in ieder geval weer een poging wagen.
Ik hoop dat je snel terecht kan bij iemand die je dochter kan helpen, want dit is niet iets dat vanzelf overgaat, maar wat wel een enorm negatief effect op haar zelfbeeld heeft. En op haar capaciteit om te leren! Want je kunt je wel voorstellen dat al dat letten op haar spullen, en die angst om dingen kwijt te raken, haar zoveel energie kost dat er niks overblijft voor school.
Heb je al contact gehad met de zorgcoördinator op school? Met haar diagnose heeft je dochter recht op toetstijdverlenging. En mogelijk kan school nog meer dingen aanbieden om haar te helpen. Een maatje in de klas bijvoorbeeld, van wie ze aantekeningen over kan nemen (mijn zoon kan niet luisteren en schrijven tegelijk, die heeft dus nog nooit aantekeningen kunnen maken. Toch best lastig…) en van wie ze kan horen wat het huiswerk is als ze dat niet heeft opgeschreven.
Een plek vooraan in de klas, zodat ze niet wordt afgeleid door de mensen voor haar kan ook helpen. Een koptelefoon op tijdens toetsen/maakwerk zodat ze niet wordt afgeleid door omgevingsgeluid. Een stressballetje of kauwgom kauwen om haar concentratie te verbeteren. Er zijn echt heel veel dingen die allemaal een klein beetje kunnen helpen. Ga daarnaar op zoek. Hier op het forum kun je ook veel info vinden trouwens.
En even out-of-the-box denken: is fietsen naar school echt geen optie? Voor mijn zoon was dat echt zijn moment om te ontstressen van school. Ook al moest hij dwars door Den Haag en bracht dat ook prikkels mee, dat was van een heel andere orde dan het leven op school. Maar dat kan achteraf bezien ook meer met zijn ASS te maken hebben gehad natuurlijk.
Nee fietsen is geen optie. Ze heeft motorische problemen wat voor haar zorgt voor een enorme uitputting. Ze heeft dan geen energie meer over voor school helaas. Ik heb gister al gemaild naar school en maandagmiddag een gesprek over alles. Ze zit ook ik een speciaal klasje voor extra begeleiding dus is wel veel mogelijk gelukkig. Ook qua zorgteam zit het goed gelukkig
ik ben net langs de dokter geweest. 2oktober kan ik helaas pas terecht want ze willen een lange afspraak inplannen voor haar zodat ze goed kunnen praten over alles waar we tegenaan lopen want ook de assistente vond haar probleem waar we nu tegenaan lopen flink en begon ookmeteen over Ritalin. Maar een gesprek met mijn dochter over alles leek hun wel op zijn plaats om evt nog wat extra te kunnen bieden. Ben blij dat ik even langs ben geweest en ondanks dat ik nog even moet wachten is er flink wat tijd gepland voor het gesprek wat ons hopelijk weer een stap verder duwt. Alles om het voor haar beter te krijgen.
Mvlens schreef op 22-09-2023 om 09:16:
ik ben net langs de dokter geweest. 2oktober kan ik helaas pas terecht want ze willen een lange afspraak inplannen voor haar zodat ze goed kunnen praten over alles waar we tegenaan lopen want ook de assistente vond haar probleem waar we nu tegenaan lopen flink en begon ookmeteen over Ritalin. Maar een gesprek met mijn dochter over alles leek hun wel op zijn plaats om evt nog wat extra te kunnen bieden. Ben blij dat ik even langs ben geweest en ondanks dat ik nog even moet wachten is er flink wat tijd gepland voor het gesprek wat ons hopelijk weer een stap verder duwt. Alles om het voor haar beter te krijgen.
Er zijn veel soorten medicatie, Ritalin is er een van. Bij mijn zoon werkte het niet maar bv Medikinet werkte heel goed, weg was de chaos in zijn drukke koppie. Last je goed voorlichten en ga met dochter proberen. Zoals het nu gaat is ook niet fijn voor haar.
