Ouders die het geloof opdringen

Geen keuze?

Bij het overgrote merendeel van de kerken is er juist wel een keuze! Zelfs als ongelovige mag je gewoon meedoen.
De kerken die ik ken spreken evolutie niet tegen, zeggen alleen dat het gaat over hoe het gebeurd is en geen zingeving geeft (vrijzinnig) of zeggen dat het uit de gereedschapskoffer van God komt en door Hem ingezet is (rechtzinnig).
De kerken die ik ken laten je vrij om de Bijbel meer of minder letterlijk te nemen.

Je hebt een keuze, ook als jongere.
Ik heb goede herinneringen aan de kerk, categese was zeker geen verplicht nummer (de hele oude lagere schoolklas kwam weer bij elkaar en kon naar hartelust bijkletsen, dat er op een gegeven moment nog 10 minuten aan de bijbel besteed moest worden kon de pret niet drukken). Ook toen werden opties genoemd en werden vooral de volwassen begeleiders met hun neus op hun eigen gedachten gedrukt. Ze stonden er voor open, ze wilden met ons de discussie aan als gelijken. Ik ben met veel plezier van 12 tot 18 jaar daar naar toe gegaan. Mijn ouders hebben me de optie geboden, hoewel ze zelf streng gelovig zijn, om van categese af te gaan toen mijn eindexamen er aan kwam. Ik wilde zelf, het was veel te gezellig.

Naar de kerk, dat hoefde voor mij minder als puber. Mijn ouders gingen altijd twee keer per zondag, ik hoefde maar 1 keer mee en mocht kiezen welke dienst. Toen ik het huis uit ging om te studeren kon ik zelf kiezen. Toch ben ik altijd met mijn ouders mee naar de kerk blijven gaan als ik thuis kwam, het was een onderdeel van thuis.
Toen ik mijn vriend leerde kennen zijn we een hele tijd niet naar de kerk geweest. Toen de kinderen kwamen zijn we zo nu en dan wel weer gegaan. Zij vinden het leuk en zitten er vaker om te zeuren dan mij lief is (uitslapen is ook wel eens lekker, zeker nu de jongste wat ouder is).

Maar dit is mijn ervaring. Ik ben niet zo arrogant om te zeggen dat dat voor iedereen opgaat.

Geloof

Ik heb niet echt iets met het geloof maar respecteer mensen die geloven wel. Sommige mensen/kinderen kunnen ook steun hebben aan het geloof. Dat is ook mooi.
Ik vind het vooral vervelend als anderen mij of mijn kinderen het geloof opdringen. Wij hebben bijvoorbeeld streng gelovige buren. Geen probleem vind ik. Van mij mogen ze 2 maal per dag naar de kerk gaan. Maar vroeger als mijn dochter met hun dochter van 2 jaar ouder speelde, zei dat meisje regelmatig dat mijn dochter in de hel kwam omdat ze niet geloofde. Vond ik nou weer niet echt prettig.

Kortzichtigheid

Ik ben Katholiek opgevoed en voelde mij echt thuis in de kerk. Ik heb mijn geloof nooit opgedrongen aan anderen.
In de kerk heb ik ook nooit het gevoel gehad dat mij werd opgedrongen hoe ik moest leven. Wel dat je als persoon verder moet kijken dan de buitenkant van iemand, want schijn kan bedriegen.

Nu kom ik niet meer in de kerk. Niet vanwege het geloof. Ik sta nog steeds achter het morele kader waarmee ik ben opgevoed. De reden dat ik niet meer naar de kerk ga is dat ik het vertrouwen in mensen deels ben verloren. Vooral mensen die het hardst roepen dat ze het zo goed doen. Sorry, maar daar krijg ik echt de kriebels van.

De verhalen uit de bijbel zijn heel leerzaam, net als vele andere verhalen. Elk kind krijgt het morele kader van zijn/haar ouders mee. De zoon van Sjors krijgt die dus ook. Wat de kern is van dat morele kader maakt niet veel uit. Of het nu is omdat je als ouder het idee hebt: je mag anderen geen schade berokken, of als je geen goed mens bent kom je in de hel. Uiteindelijk komt het erop neer dat beide personen het zelfde doel nastreven: een goed mens zijn. In mijn ogen hoort daar ook een stuk respect bij. Respect voor het feit dat er nu eenmaal mensen anders denken. Wat de wereld in mijn ogen juist zo interessant maakt.

Het feit is: we weten niet of er een God bestaat. Of je dus de overtuiging naleeft dat er een God is, of dat je de overtuiging naleeft dat er geen God is. Het maakt niet uit, voor beide is er immers geen bewijs. Daarnaast is het geologisch bepaald. Waar je op de wereld wordt geboren, is een belangrijke factor in wat je geloofd. Het vrije denken dat Sjors aanhaalt is dat dus ook. Als je in Noord-Korea, bij de bosjesmannen in een oerwoud of in Tibet geboren wordt sta je heel anders in het leven. Het is niet aan mij om te bepalen of het ene beter is dat het andere.

Jammer

dat je zo onsympatiek uit de hoek komt Sjors. Je manier van discussieren vind ik bijzonder onaangenaam.
Het onderwerp an sich houdt mij wel bezig.

In hoeverre leg je je kinderen geloof op en wat is het verschil met 'geloof meegeven'?
Kun je waardenvrij opvoeden? Doet Sjors dat in de voorbeelden- ik denk het niet. Ik zie een krampachtig 'vrijlaten'.

Geloof speelt een grote rol in mijn leven en onze kinderen krijgen dat zeker mee. Indoctrinatie- geloof ik niet. Zij gaan hun eigen weg kiezen. Ze zullen mij niet minder lief zijn als ze een andere weg kiezen dan dat ik doe.
De mooie, bevrijdende ervaring van mijn geloof wil ik ze graag meegeven. Het is aan hen wat ze ermee doen.
Maar dit is onbegrijpelijk voor iemand voor wie geloof geen enkele waarde heeft.

Ik proef in deze discussie denigratie voor wie gelooft.
Dat heeft niets te maken met vrijheid. Is zelfs respectloos.

Ook dat kun je aan je kinderen meegeven.

Hó

Maar dat wil niet zeggen dat alles slecht is! Er zullen ontzettend veel mensen blij met hun geloof zijn en er verder geen ander mee lastig vallen of mensen overhalen of mensen afkeuren die niet geloven. Ik heb het over mensen die het gebruiken als machtsmiddel. Dat keur ik af. Niet dat ze geloven. Dat moet echt ieder mens voor zich weten en ik vind het iets heel bijzonders als dat je kracht geeft. Voor mij werkt het alleen niet. Ik haal alles uit mezelf en niet van een of andere god.

Ik noem het

Mezelf Nou ja, je kan alles een naampje geven...

IJsland

Kennen jullie deze al?
http://www.snopes.com/wordpress/wp-content/uploads/2015/11/iceland-atheists.jpg

yep!

Gelieve dit niet te op te vatten als evangelisatie actie Elisabeth maar het sloot zo mooi aan bij je tekst

Mijk

mijk

Ja, haha!

Geloof

Vind ik bijzonder Pug, want als je gelooft dat er niets is, dan geloof je ook. Het maakt beide valide, daar er geen bewijs is dat er geen God is. Het blijft een vorm van geloven.

Wat je kunt meegeven aan je kinderen is om respectloos om te gaan met mensen die wel een religie aanhangen.

Extreme gelovigen

"Ik zie het om me heen maar al te vaak; kinderen die opgevoed worden met het geloof. Over of dit in eerste instantie (tot de puberteit) kan, is te betwijfelen, maar veel ouders waar ik mee praat of over hoor, nemen hun geloofsovertuiging toch wel een beetje in het extreme."

Heel vreemd, maar dat maak ik nu zelden mee. Hoewel ik toch bevriend ben met iemand die bij (in?) de pinkstergemeente zit. Niet echt mijn club mensen als het om tolerantie naar anders-gelovigen gaat. Zou het iets te maken kunnen hebben met jouw manier van een gesprek voeren? Als je mensen open en nieuwsgierig bevraagt naar hun manier van in het leven staan, dan moet het heel vreemd lopen wil je alleen maar "extreme gelovigen" treffen.

niet helemaal

Niet geloven is geen geloof. Ik ben immers nooit met het 'niets' bezig, en een gelovige is wel veel bezig met het 'iets'. Het is de afwezigheid van. Een afwezigheid van is geen aanwezigheid van iets anders. Er zijn verschillende kleuren brillen, maar ik heb géén bril. Zoiets.

" Wat je kunt meegeven aan je kinderen is om respectloos om te gaan met mensen die wel een religie aanhangen. "

Of respectvol?

Ach, iedereen mag iets denken, zal ik ze leren, maar niet iedereen denkt goed, en daar hoef je je verder niet zo mee te bemoeien.

Indoctrineren

Ik heb mijn kinderen geindoctrineerd, ik geef het toe. Ik heb ze naar de kerk meegenomen, alleen vegetarisch eten voorgezet en laten opgroeien in een autoloos gezin. Dat laatste laat de wenkbrauwen vaak nog hoger optrekken dan dat ze naar de kerk gingen, want ze gingen/gaan naar christelijke scholen.Zonder auto ben je arm en achterlijk en ook geen vlees eten moeten (moesten?) ze telkens verdedigen.
Nu gaan mijn kinderen niet meer naar de kerk, maar eten nog wel vegetarisch en staan niet te springen om hun rijbewijs te halen.
Twee uit drie: hoe erg ben ik?

moedermop

Heel erg

jammer

Wat ik altijd heel jammer vind, als het over geloof gaat, dat je direct een stempel krijgt.
En helemaal als je verteld dat je gereformeerd bent. Direct het stigma dat dat zo streng is.
Maar voor de nietgelovigen, er zit zo veel verschil in. En gereformeerd betekent niet direct dat je van een zogenaamde zwarte kousen kerk bent (dat is bv een gereformeerde gemeente, klein detail, maar een heel verschil)
En gelovigen kunnen zelf een mening vormen hoor. Het is echt niet dat een dominee preekt van dit mag niet en dit niet, maar dat wel!

Wat ik vooral mee krijg uit de bijbel, leven en laten leven. Heb uw naaste lief!

boekje 'omvergeblazen'

Van Kaatie Vlaardingerbroek. Leuk boekje van een jonge meid over 'als je heilige huisjes instorten'. Zij loopt tegen de grenzen van haar geloofsgemeenschap op, en tegen hoe niet-gelovigen vinden dat gelovigen (zouden moeten) zijn. Inderdaad dat stempel wat 40er noemt.

Sjors

Ik snap je. Vind het ook sterk van je uitgelegd dat mee moeten naar een klassiek concert niet te vergelijken is met mee moeten naar een kerk. De reden heb je prima onderbouwd ook voor mijn gevoel. Luisteren naar een saai concert of whatever is natuurlijk heel wat anders dan naar een instituut mee moeten dat jou verteld hoe je moet leven, wel even wat meer impact lijkt me zo.Indoctronatie indeed.Daarbij..kan me zelfs niet voor stellen dat ik mijn kids van die leeftijd uberhaupt onvrijwillig mee zou slepen naar welk concert of iets dan ook.Laat staan een kerk.Dat geld met alles of in iedergeval veel hier. Huisregels ja die zijn er. Maar je leeft dan ook in ons huis. En over alles valt te praten,hm..en dat is bij geloven niet iets wat gewaardeerd word, als je eenmaal een geloof volgt. In een geloof hoor je volgzaam te zijn,helaas is dat wat de meeste geloven laten zien.Als mijn kinderen ons huis uit gaan, en al dat zou dat zijn omdat ze het niet eens zijn met onze leefwijze( wat in feite ook gebeurd als kinderen op zichzelf gaan hetzij niet zo drastisch maar toch een drang naar vrijheid en zelfstandigheid dus ook in leefwijze en beslissingen)dan houd ik nog steeds evenveel van ze en verstoot ik ze niet. Ik schaam en hoef me dan ook niet te schamen tegenover welke groep ook want ik volg idd mijn eigen leefwijze en ben en hoef niet bang te zijn om door wie of wat dan ook geaccepteerd te worden. Mijn kids hebben de vrijheid om te kiezen wat en waarin ze willen geloven.

Eens

met 40er. Dat is ook het morele kader wat ik heb meegekregen.

@Pug, ik geloof dat er een iets is. Dat er meer is tussen hemel en aarde. Noem het een god. Dat betekend niet dat ik er continu mee bezig ben. Dat staat los van het feit of je gelooft of niet.
Misschien ben jij wel heel erg bezig met het verzamelen van beeldjes van kikkers, of met het maken van eigen meubels. Iedereen heeft een tijdsbesteding waar hij/zij graag mee bezig is. Voor sommige mensen is dat het aanhangen van een religie. Er zijn ook mensen die heel erg bezig zijn met hun voeding, of juist met sporten. Dat valt in mijn ogen allemaal onder leven en laten leven.
Net zo dat ik het niet fijn vind als ik bijna gedwongen wordt om meer te gaan sporten of anders te gaan eten, vind ik het ook niet fijn om bijna gedwongen te worden om bepaalde ideeën te volgen. Jouw stelling dat mensen bezig zijn met het 'iets' bevreemd mij. Natuurlijk zijn er mensen die heel erg bezig zijn met hun geloof in het 'iets', maar er zijn ook genoeg mensen die heel erg bezig zijn met hun geloof in het 'niets'.

@Moedermop, als je Sjors zou moeten volgen dan ben jij heel slecht bezig. In mijn ogen zorg jij voor een kleurrijke gemeenschap.

klopt, 40er.

Als je alleen al voorzichtig laat doorschemeren dat je "iets met het Christelijke geloof" hebt of zo bent opgevoed, denken de mensen meteen aan Dorsvloer Vol Confetti of Knielen Op Een Bed Violen. Of je krijgt een preek over kindermisbruik, homohaat, geloven in sprookjes, onzin, starheid, niets mogen van de Bijbel, noem maar op. Of mensen proberen je te bekeren tot hun ongeloof/atheïsme terwijl jijzelf totaal geen ambitie hebt hén te bekeren tot jouw religie.
Of ze zeggen: "Dat heb ik nou nooit achter jou gezocht!"

De Moslim is een bomgordeldragende engerds, De Christen is een drammende evangelist met starre regeltjes die ze jou ook op willen leggen.

Ja, en de atheïst/nietgelover is minstens zo'n drammer.

Of zou het overal toch een beetje genuanceerder liggen?

Overigens heb ik het vermoeden dat Sjors in de Bible Belt woont. Ik woon niet in de Bible Belt, maar het is hier toch redelijk kerks en herken weinig in wat Sjors "overal om me heen" ziet.

bromvlieg

Heb het boekje besteld bij de bieb, ben benieuwd!
Ken je het boekje van Joan Brady, God op een Harley
Ook een ontzettend mooi boek. Gaat over geloof, maar op zo'n bijzondere manier. Het heeft mijn kijk op geloven veranderd

Doel van dit draadje

Sjors geeft aan dat ze meerdere ouders om haar heen ziet die vinden dat hun kind naar de kerk moet.

@Sjors, had je nu gehoopt op veel reacties die jouw visie over indoctrinatie zouden onderschrijven?
Je kunt het vergelijken als een vraag over roken. Stel: jij rookt wel eens, zodoende heb jij er geen moeite mee dat je zoon ook wel eens rookt. Maar de ouders van zijn vriendin zijn tegen roken en willen ook niet dat zij rookt. Daar zijn ze heel stellig in. Wat kan jij als niet- ouder van die vriendin, daar iets van vinden?
Ik vraag mij dus af wat je met het starten van dit draadje wilde bereiken.

gelovig opvoeden

Net als Hortensia geloof ik niet in waardevrij opvoeden. Zelf ben ik nogal overtuigd atheist en dat zal in mijn opvoeding ook wel naar voren komen. Ik heb overigens wel nodige kennis over christelijke religie, dus die kennis kan ik mijn kinderen wel meegeven. En nee, ik leg mijn kinderen niet mijn wil op, maar zou toch flink wat moeten wegslikken als mijn dochter opeens iedere zondag naar de kerk zou willen.
Ik begrijp goed dat gelovigen kun kinderen weer nodige mee willen geven van hun opvattingen.

Bewuste keuze

Mijn man is gelovig opgevoed, maar heeft het geloof desondanks niet overgenomen. Dat was voor hem een heel moeilijk proces, want hij wilde heel graag aan de normen en waarden van zijn ouders voldoen. Hij bad vroeger altijd of God er alsjeblieft ervoor wilde zorgen dat hij zijn geloof niet zou verliezen (veelzeggende paradox lijkt me). Rond zijn veertiende was hij er klaar mee en heeft hij afstand genomen van het geloof.

Als jouw kind op een gegeven moment heel sterk voelt dat het niet gelooft, moet je hem/haar als ouder dan toch nog dwingen mee te gaan naar de kerk? Ik vind dus van niet en ben het in die zin met Sjors eens dat het jammer is voor de vriendin van zijn zoon dat haar ouders haar dat toch opleggen.

Hortensia

Ik heb vreselijk met je te doen, echt.

Die hele middeleeuwen, zijn zeker ook te danken aan fanatieke atheisten? De kerk heeft zo walgelijk veel ellende aangericht dat het bijna een wonder is dat het nog geen verboden organisatie is.