Overgewicht

Wat draaf je weer heerlijk door Miriam

Wie zegt dat er thuis slechte eetgewoontes zijn? Wie zegt dat er thuis bij Joke allerlei overbodige lekkers is? Joke heeft het over cola drinken bij een vriend en thuis 4 boterhammen naar binnen werken. Als die slechte eetgewoontes e.d. er wel zijn, dan is het natuurlijk zaak daar wat aan te doen, met het hele gezin. Maar jij gaat daar nu vanuit dat dat zo is, dat slaat nergens op. Hoe dan ook, als daar veranderingen nodig zijn, dan is dat iets wat Joke zou moeten doen. En als ze niet precies weet hoe en wat, dan zal ze daar hulp voor moeten inroepen. Niet om geen overbodige lekkers in huis te halen (dat kan iedereen zelf wel bedenken), maar voor het bereiden van het avondeten, de hoeveelheden enz., voorzover ze dat niet zelf zou weten.
Waar ik tegen protesteer zijn jouw aannames, maar vooral ook je ongenuanceerde 'tips' zoals niet meer alleen met een vriend laten en hem tussen de maaltijden door hem bezig te laten houden met stoepjes vegen enz. Jij gaat volkomen voorbij aan het feit dat hij een leven buitenshuis heeft. En niet alleen de bevriende buurvrouw of de oma die je vriendelijk kan verzoeken hem geen rolletje drop in de handen te duwen. Kortom een wereld en omgeving waar jij als ouder geen enkele invloed op hebt, en waar een jongen van 16, te dik of niet, zich in hoort en moet begeven. Dat betekent dus, dat naast de zaken die je thuis kan veranderen, hij moet leren de knop om te draaien. T'is niet anders.
Bibi

naar de sportschool?

Mijn broer is ongeveer net zo. En mijn moeder is 25 jaar geleden met hem naar de dietiste geweest. Toen was hij denk ik ongeveer even oud als jouw zoon. Wij deden mee....als gezin dan.
Niet dat ik overgewicht had of mijn ouders....nee we moesten mee om m te helpen. Dat betekende nooit meer patat als avondeten en nooit meer die lekkere koeken die we in het weekend altijd hadden.
En hij kreeg speciale kaas en worst waar wij allemaal van af moesten blijven (rookvlees herinner ik me en dat vond ik ook wel lekker!). Mijn moeder deed mee...want zoals menig moeder kon ze ook wel een paar kilootjes missen. Niet zoals mijn broer, maar het was ook een stukje voor de support.
Mijn patatje at is dus maar bij de patatzaak.
En het hielp. Mijn broer werd aktiever met eten koken. Dacht mee, schilde de aardappels en kreeg zelfs afgewogen vlees.
Zo is mijn broer op een gezond gewicht gekomen.
Dat is hij jaren geweest. Rond zijn 30ste ging het pas weer mis.
Een zittend beroep, veel onregelmatige werktijden waarbij hij op het werk moest eten en zo langzamerhand werd het weer veel te veel.
Pas vorig jaar besloot hijzelf dat het anders moest.
En is naar de sportschool getogen waar een dietiste aan verbonden is.
Hij is nu langzaamaan weer 20 kilo afgevallen. Dat was een kwestie van een lange adem. Het heeft zeker een jaar geduurd.
En hij is er nog mee bezig. Hij wil er nog 5 kilo af hebben, maar die laatste 5 die gáán er maar niet af.
Op bepaalde momenten heeft hij even een 'time-out' zoals ze dat noemen op de sportschool. Dan is niet 'afvallen' het doel, maar 'op gewicht blijven' dat was zo vorig jaar op vakantie en met de feestdagen in december ook.
Mijn broer refereert regelmatig nog aan de periode dat mijn moeder m bij kop en kont pakte en naar die dietiste bracht. Dat heeft hem in ieder geval doen beseffen dát er wat aan te doen is. Met wat doorzettingsvermogen en hulp. Dat het geen hopeloos iets is...waar je nu eenmaal niets aan kan doen. Ik denk dat dat hem ook heeft geholpen nu naar die sportschool te gaan.
Dus ik denk voor jouw zoon ook.
Naar de sportschool! Daar hebben ze ook dietistes in dienst en ik denk dat het ook meer van deze tijd is en dichter bij de beleving van een 16 jarige staat dan een dietiste in het ziekenhuis.
Het is wel cool te zeggen: "Ik ga naar de sportschool" dat klinkt een stuk beter dan "Ik ga naar de dietiste" toch? Voor een 16 jarige. Dat kan je ook beter verkopen aan je vrienden en klas.
groeten albana

kalmeer en denk na

Bibi, ik begrijp dat je niet horen wil wat ik schrijf. Ik weet niet waarom dat zo is.
Ondertussen kan ik gevaarloos aannemen dat deze jongen zijn gewichtsprobleem vooral thuis heeft opgedaan. Dat het helemaal niet kan liggen aan wat hij buitenshuis doet. Dat volgt uit logica.
Hij is 16 en 25 kilo te zwaar.
Dat doe je niet op in een bezoek bij een vriendje. Dat gaat over jaren. Waarschijnlijk zelfs zijn hele leven.

Alles wat jij daaraan ontkent, dat slaat nergens op.
Kalmeer en denk na.

Dietist

Mijn zoon van 16 heeft precies het tegenovergesteld probleem van de jouwe. Begin vorig jaar zijn we naar de dietiste gegaan. Dat was heel prettig, gewoon eens met een vreemde zijn eetgewoonten doornemen en die ook op een voor hem goede manier aangaf wat het gevaar van ondergewicht was. Het was ook iemand die de juiste argumenten naar voren wist te brengen en de juiste toon aan te slaan. Ook voor mezelf was het een eyeopener, eetmomenten inpassen in de dag en wat voor soort voedingsmiddel paste bij zo'n lastig moment en verder bleek hij veel te weinig vet binnen te krijgen. Bijvoorbeeld bleek de tijd tussen de grote pauze en het moment dat hij uit kwam op sommige dagen veel te lang, meer dan 4 uren, daar zat dan geen pauze meer in, ze heeft samen met zoon bedacht hoe hij dat op zou kunnen lossen, wat hij dan even snel en makkelijk kon eten terwijl hij van de ene naar de andere les liep. Ze heeft ook uitgerekend wat hij aan calorieen op een dag nodig had (2500 a 3000), dat heeft hij af en toe bijgehouden op de eetmeter, dat is leuk voor pubers die graag achter de computer zitten. Hij ontdekt dan zelf dingen zonder bemoeizuchtige moeder. Dat werkt vaak beter bij pubers. Hij is nu ruim een jaar verder 8 kilo zwaarder. Ik zou dus zeker een dietist aanraden in jullie geval.

Bedankt voor alle reacties

Ik ben nog maar een dag 'lid' maar nu al onder de indruk van alle reacties die ik heb gekregen. Weet ook even niet waar nu te beginnen...

Ok, allereerst wil ik inderdaad even zeggen dat we niet veel ongezond eten in huis hebben. Geen snoep (alleen met verjaardagen) af en toe een fles cola in het weekend: 1 liter, die door 5 kids eerlijk wordt gedeeld. Ik koop appels, bananen, noodles, wortels, brood met 'gezond' beleg zoals kaas, ham en worst, en probeer gezond te koken, met veel groentes, vaak rijst of vis.

Ik vind het heel vervelend om mijn zoon er op te moeten aanspreken als hij teveel eet, en ik weet dat hij het vervelend vind. Helemaal omdat we regelmatig visite over de vloer hebben, en dan wil je het niet hoeven zeggen. Daarnaast: hij is een puber en die eten gewoon veel (zn jongere broer eet soms nog meer, maar die is zo mager als een lat!)

Miriam: ik begrijp je wel, maar alcohol en eten vind ik heel verschillend: alcohol kun je inderdaad 'cold turkey' stoppen, maar eten niet, want je moet gewoon simpel weg eten.
Ik werk 3 middagen per week, dus als hij uit school komt ben ik er niet altijd. Ik kan (en wil!) hem niet altijd in de gaten houden en ben al lang blij als hij een keer naar een vriend gaat omdat hij sociaal niet heel goed is. Ik wil hem graag ZELF de keuze laten maken, hij is (zoals Bibi zegt) 16 en heeft zakgeld en de gelegenheid om daar iets voor te kopen, waar wij niet bij zijn.

Ik maak me niet druk om 4 plakken brood die hij eet, wel de manier waarop hij alle vier tegelijkertijd naar binnen schrokt.

Een andere sport is geen optie, en we zijn al lang blij dat hij regelmatig voetbalt. Ik heb het idee dat hij het steeds leuker gaat vinden (hij doet het nog niet heel erg lang).

We nemen hem mee voor een boswandeling, naar het strand of andere activiteiten maar we kunnen hem niet altijd vermaken...

Ik dacht dat we de goede kant op gingen, maar toen ik er achter kwam dat hij 4 liter cola op had gedronken wist ik me geen raad meer en zo ben ik hier terecht gekomen.

En aantal reacties zeggen profesionele hulp. Welke instantie kan mij daarbij helpen? Of moet ik naar de huisarts voor een doorverwijzing?

Ik vind Angela's idee wel heel goed. Ga ik uitproberen.

Nogmaals bedankt voor alle reacties

Eetmeter

Hoe kom ik aan die eetmeter??

eetmeter

De eetmeter is een gratis app van het voedingscentrum. Ik vind het een prettige manier om mijn eetgewoontes bij te houden.

Het 'waarom'

Had nog niet eens de tweede pagina ontdekt. Uiteraard wordt je niet zomaar dik, ik wilde hier eerst verder niet op ingaan want dat is een heel verhaal. Hij is depressief geweest en heeft een tijd ergens anders gewoond. Altijd al 'aanleg' gehad, zoals ze dat zeggen en in die periode is hij veel aangekomen. Op dat moment waren dat niet de ergste zorgen, maar was zijn psychische gezondheid belangrijker. Hij heeft een paar moeilijke jaren achter de rug, maar gelukkig gaat in dat opzicht nu veel beter. We willen ons vooral richten op de positieve dingen, maar er moet wel echt iets gebeuren!

Miriam, Albana en Joke

Allereerst Miriam: "Ondertussen kan ik gevaarloos aannemen dat deze jongen zijn gewichtsprobleem vooral thuis heeft opgedaan. Dat het helemaal niet kan liggen aan wat hij buitenshuis doet. Dat volgt uit logica." Ik weet niet welke logica jij volgt, maar jij neemt iets voetstoots aan, zonder het verder te weten. En waarschijnlijk kom jij uit een ei, als je zomaar aanneemt dat pubers buitenshuis niet van alles naar binnen werken. Als het er thuis niet is, dan is het er in de winkel, schoolkantine, snackbar of bij vrienden. En zoals Joke zegt: zij is niet altijd na schooltijd thuis (logisch anno 2014). En waarom zou zoon na school wel altijd thuis zijn? En verder geeft Joke aan helemaal geen huis vol te hebben met lekkers én gezond te koken. Je ongenuanceerde aannames kloppen dus blijkbaar niet. Daar gaat je logica. En mócht Joke denken dat ze gezond kookt, maar het misschien toch niet helemaal goed doet (vwb producten en hoeveelheden), dan is juist een dietiste iemand die haar daarbij kan helpen en adviseren. En mocht het nog niet duidelijk zijn: de jongen is 16, heeft een (deels) eigen leven (zoals het hoort), moeders werkt en heeft deze puber echt niet dagelijks aan het handje. En als zoon zin heeft in chips, maar weet dat dat niet in huis is, dan is daar de supermarkt. Dus zoals ik al zei: de knop moet om bij de jongen, met hulp en support. En ja, dat is moeilijk, zover begrijp ik volledig.

Albana: Dat is nog eens een goede tip die sportschool met dietiste eraan verbonden. Als hij daar toe aangezet kan worden, dan lijkt mij dat op z'n minst het proberen waard.

Joke: Ik zou zeker naar de huisarts gaan om e.e.a. te bespreken, bijv. doorverwijzing naar dietiste. Maar ik denk ook dat het idee van Albana iets is om te overwegen.

Bibi

App

Ik heb sinds kort de ap myfitnesspal op mijn telefoon. Dan tel ie de calorien af. Het is een gratis app en werkt heel goed.

helpende gedachten?

In verband met dat depressieve, vind ik het eigenlijk wel wat zorgelijk dat hij zich zo negatief over zichzelf uitlaat, als hij toch weer teveel gegeten heeft.

Het is zo moeilijk, pubers zijn erg gevoelig. Ik heb hier een dochter die geneigd is om mateloos te eten. En daar heb ik haar bewust van moeten maken. Want ze had het zelf niet door. Uit school vier tosti's eten, is geen vierde maaltijd. Dat is iets wat je wel een keertje kunt doen, maar niet iedere keer. Ik heb een schoonfamilie, waar iedereen morbide obesitas heeft. En dat is dus een angst van mij. Dat zij die genen geerfd heeft en dus over tien jaar ook honderdenveertig kilo weegt.

De uitdaging is dan om er wel over te spreken. Het geen taboe te maken. Maar niet te vervallen in irreele gedachten.

Misschien kun je het daar wel met je zoon over hebben. Wat zijn helpende gedachten in dit geval? Jezelf haten omdat je iets eet, is natuurlijk nooit een helpende gedachte. Net als wat mijn schoonzusje dacht: 'Ik zal wel net zo dik worden als mijn grote zus.' 'Ik ga mijn eetpatroon veranderen, maar dan moet eerst de knop om.' Vind ik persoonlijk ook niet zo helpend. Waar zit die knop dan? En hoe merk je dat die om is? Het klinkt een beetje als magisch en afwachtend denken?

Wat is dan wel helpend? Ik weet het ook niet zo hoor. Misschien de gedachte: 'Ik ga gezonde eetgewoontes ontwikkelen, als ik dan te dik ben, ben ik in ieder geval gezond te dik.' of 'Ik ga een week bijhouden wat ik eet en dan ga ik kijken of er producten zijn, die ik beter kan laten staan.'(dat kan met de eetmeter) of: 'Ik ga in ieder geval proberen om niet meer .....' (en dat is dan een slechte gewoonte, koek kopen van je zakgeld of zo). Of: 'mijn lichaam is goed, het zorgt ervoor dat ik leef, fiets, voetbal, van mensen kan houden. En daarom wil ik er graag goed voor zorgen. Soms lukt dat niet, maar dan begin ik weer met frisse moed de volgende dag.'

Ik denk dat je kleine doelen moet proberen te stellen en dat het behulpzaam kan zijn om daar hulp van te krijgen bij een dietiste. Maar ik weet niet of je zoon daar voor open staat. Ik heb hier een vijftienjarig exemplaar, die je echt met geen honderd paarden naar iemand als een dietiste zou krijgen.
Als hij dat niet wil, kun je ook nog zelf een consult bij een dietiste aanvragen. Want misschien kan die dan met je meekijken, zodat jij je zoon beter kunt coachen.

Oh ja, sportschool

Onze zoon gaat samen met zijn vader naar de sportschool. Dat is echt een verdieping van hun band.

Open kaart

Joke:" Ik koop appels, bananen, noodles, wortels, brood met 'gezond' beleg zoals kaas, ham en worst, en probeer gezond te koken, met veel groentes, vaak rijst of vis."
Dat kan allemaal wel, maar het is te veel. Van te veel fruit, rijst of vis word je ook te zwaar.
Joke:"Miriam: ik begrijp je wel, maar alcohol en eten vind ik heel verschillend: "
Het gaat niet over jou. Het over je zoon en wat jij voor hem kan doen. Wat je voor hem kunt doen is hem niet de schuld geven van zijn falen, maar hem helpen zijn verslaving te overkomen. Bij verslaving hoort ontkennen. Hij heeft niks aan een ontkennende moeder. Hij heeft niks aan de gedachte dat jij niks mis doet, er niets aan kunt doen, dat het allemaal aan hem zelf ligt.
Joke:"Hij is depressief geweest en heeft een tijd ergens anders gewoond. Altijd al 'aanleg' gehad, zoals ze dat zeggen en in die periode is hij veel aangekomen."
Jij verschuilt je. Je schuift de schuld van je af. Daarmee schuif je ook de mogelijkheid om hem te helpen van je af. Je hebt ongelijk. Hij is in de periode dat hij niet thuis was, niet 25 kg aangekomen. Of is hij tien jaar van huis geweest en in die periode volgestopt met psychofarmaca? Overigens word je van die medicatie zelf niet dik. Je krijgt er wel meer honger van. Het komt dan toch nog neer om teveel eten.
Ga met je zoon naar de huisarts én dowload een eetmeter. Meet ook jezelf na.
Joke:"Ik wil hem graag ZELF de keuze laten maken, "
Ik wil je laten zien hoe oneerlijk dat is. Hij is met een probleem opgezadeld dat hij niet zelf kan oplossen. Hij heeft er niet voor gekozen om 25 kilo te zwaar te zijn. Het is heel gemeen om die suggestie te wekken. Toen de eerste kilo's eraan kwamen (was ie vier, zes of tien?) kende hij de consequenties niet. En nog steeds is hij niet toegerust, hij is pas zestien, om consequenties van zijn handelen te overzien. Hij moet geholpen worden. Daar heeft hij recht op.
Hij kan alleen maar wat doen als hij zijn eigen aandeel erkent. Leef hem voor en erken jouw aandeel.
bibi:"En waarschijnlijk kom jij uit een ei, als je zomaar aanneemt dat pubers buitenshuis niet van alles naar binnen werken."
Je kan niet rekenen. Een puber kan in 4 jaar geen 25 kilo buitenshuis eten. Daarvoor zijn calorieën te duur en kost het eten teveel tijd.

Miriam

"Joke:" Ik koop appels, bananen, noodles, wortels, brood met 'gezond' beleg zoals kaas, ham en worst, en probeer gezond te koken, met veel groentes, vaak rijst of vis."
Dat kan allemaal wel, maar het is te veel. Van te veel fruit, rijst of vis word je ook te zwaar."
En nou doe je het weer! Hoezo teveel??? Zij noemt producten op, geen aantallen/hoeveelheden die een ieder eet. Wie zegt dat die jongen 5 scheppen rijst eet? Wat is er mis mee als hij 1 schepje neemt? Of een stukje magere vis met wat gekookte wortels?

"Wat je voor hem kunt doen is hem niet de schuld geven van zijn falen, maar hem helpen zijn verslaving te overkomen. Bij verslaving hoort ontkennen. Hij heeft niks aan een ontkennende moeder. Hij heeft niks aan de gedachte dat jij niks mis doet, er niets aan kunt doen, dat het allemaal aan hem zelf ligt." Nu word je echt erg! Wie zegt dat moeder hem de schuld geeft, wie zegt dat moeder ontkent, wie zegt dat moeder zegt niks mis te doen? Wie zegt dat moeder zegt dat het allemaal aan hem zelf ligt? Joke in ieder geval niet!

"Jij verschuilt je. Je schuift de schuld van je af. Daarmee schuif je ook de mogelijkheid om hem te helpen van je af. Je hebt ongelijk. Hij is in de periode dat hij niet thuis was, niet 25 kg aangekomen. Of is hij tien jaar van huis geweest en in die periode volgestopt met psychofarmaca? Overigens word je van die medicatie zelf niet dik. Je krijgt er wel meer honger van. Het komt dan toch nog neer om teveel eten." Miriam, je begint echt naar te worden! Wat weet jij ervan? Bah, je sloeg al door, maar nu ga je over de streep. En niet van medicatie dik kunnen worden? Alleen er meer trek van krijgen? Nou, ik kan je vertellen dat dat helemaal niet zo is. Er is medicatie (bijv. antidepressiva) waar je heel weinig eetlust van krijgt, maar wél dikker wordt. En nee, voordat je mij er weer van wil betichten dat ik zelf te dik ben of zelf medicatie heb gehad. Nee.

"bibi:"En waarschijnlijk kom jij uit een ei, als je zomaar aanneemt dat pubers buitenshuis niet van alles naar binnen werken."
Je kan niet rekenen. Een puber kan in 4 jaar geen 25 kilo buitenshuis eten. Daarvoor zijn calorieën te duur en kost het eten teveel tijd." Je komt dus wel uit een ei.

En het ergste van al is dat jij Joke op voorhand beticht van het slechte voorbeeld, niet eerlijk zijn, en zelfs gemeen. Hoe durf je?? Je slaat haar zelfs om de oren omdat ze wortels en appels koopt en als diner vis en rijst serveert. Dus...? En dan beweren dat een dietiste geen optie is???? Hoe zou iemand het anders moeten doen? Ik vind je echt heel erg raar.

Bibi

Mirjam

"Een puber kan in 4 jaar geen 25 kilo buitenshuis eten. Daarvoor zijn calorieën te duur en kost het eten teveel tijd"

En of dat kan! Mijn dochter van 15 woog 68 kg toen ze thuis woonde. Heeft ook "aanleg" om dik te worden. Thuis werd er op gelet en kwam ze iig al maanden niet meer aan. Ze verhuisde naar een internaat en was binnen 6 maanden naar 98 kilo gegroeid. Zonder medicatie. Je hebt hele goedkope calorieën zoals bv energiedrank (35 cent) een frikandelbroodje 1 euro etcetc. Sterker nog; de meeste caloriebommen zijn spotgoedkoop.

ps,

2 blikjes energie en 2 frikandel broodjes zijn bij schrokken binnen 2 minuten weggeslikt.

Goed Miriam, en dit dan?

Zoon van 18, ernstige eetverslaving, helaas gecombineerd met autisme. Alle trukendozen zijn al opengetrokken geweest. Geen snoep, chips of frisdrank in huis, maar thee. Voor mij geen straf, maar zoon koopt zijn frisdrank dan wel bij de supermarkt. Van zijn eigenverdiende geld. Dus ik heb daar al geen grip op.
Helaas woont hij ook deels bij zijn vader, die zo ongeveer vergroeid is met de frituurpan. Een ding die ik niet eens in huis heb (en ook niet mis).
Dietist hebben we bezocht. Hij kent het principe van de weightwatchers. Hij heeft een eetmeter op zijn mobiel. Hij gaat 3x per week onder begeleiding fitnessen. Hij zegt braaf ja en doet vervolgens nee. Ik kan echt niet een jongen van 18, bijna 19, 24 uur per etmaal, 7 dagen per week met een halsband en riempje met me meevoeren.
Vanmiddag heb ik toevallig hang en sluitwerk bij de bouwmarkt gekocht nadat er in een ongezien ogenblik (tja, ik moet af en toe werken) 2 liter melk, 2 braadworsten (was voor het avondeten), 2 eieren, een half pak (!) brinta en 4 sneden brood waren verdwenen tijdens de lunch. Morgen is de koelkast alleen nog voor mij bereikbaar. Wat geheid weken van woede-uitbarstingen zal geven, maar dat ben ik inmiddels gewend. Mijn zoon heeft een BMI van achterin de dertig, draagt 3xl kleding en ik weet, ook na enkele jaren dietist, begeleiding, psycholoog, schraal inkopen en god mag weten wat ik allemaal heb geprobeerd echt niet meer hoe ik dit nog aan moet pakken.

Jij waarschijnlijk wel. Sla het stuk dat het allemaal mijn schuld is maar over, dat heb ik al genoeg van anderen gehoord. Ik heb liever dat jij oplossingsgerichte antwoorden hebt waar ik nog wél wat aan heb.

Want deze jongen pleegt een langzame zelfmoord.

boterbloem

Ook hier is dat gebeurd, toen mijn zoon een tijd doordeweeks bij zijn vader woonde omdat het gras daar groener was. Altijd vond ik papier van ongezond voer in zijn zakken ("Oh, dat is toeval") als hij bij mij was.

Hoe ouder ze zijn, hoe machtelozer je staat, vooral als ze hun eigen inkomen hebben en er een ouder in beeld is die het gewoon niet wil of kan zien dat 130 kilo voor een knul van 1.90 meter echt teveel is (vader is ook heel dik).

Zoek hulp

Een verslaving is een verslaving, of het nu alcohol of eten, drugs of gokken o.i.d. betreft.
Het moeilijkste aan een eetverslaving is, dat je het niet kunt elimineren.
Je kunt geen alcohol in huis halen, gok gelegenheden vermijden, de drugsscene verlaten/ naar een afkickcentrum gaan.

Cold turkey stoppen met gokken, drug en alcohol.

Je kunt niet stoppen met eten!
Je lijf is die vetten en koolhydraten gewend.
De zucht naar weer en meer verdwijnt niet na een paar dagen/weken, maar blijft constant knagend aanwezig.

Dit is de moeilijkste verslaving om te overwinnen.

Zoek daarom professionele begeleiding.
Iedereen is het eens met het feit dat drugsverslaafden professionele hulp nodig hebben.
Eetverslaafden hebben het veel moeilijker. En de weg naar een gezonder gewicht is vaak gruwelijk langzaam en vol met verleidingen.

nogmaals;

Cold turkey stoppen bij een alcoholverslaving kan levensgevaarlijk zijn!!

Miriam

Ik hoop echt dat de laatste postings jou doen inzien dat je echt fout bezig bent. En ik bedoel met fout, dat je een moeder die zich zorgen maakt over haar te dikke 16 jarige zoon, bestookt met opmerkingen als: jouw fout, gemeen, en oneerlijk. Dat je haar zelfs om de oren slaat als ze groente, vis en fruit koopt, want ook daar word je dik van volgens jou. Ja natuurlijk, dat kan, als je het overlaadt met sauzen of weet ik wat. Maar dat zijn jouw ongenuanceerde aannames.
Ik 'ken' jou al heel lang op dit forum. Ik ken jou als fel, kritisch en soms overtrokken (de laatste tijd vaak zelfs), maar dit, wat je nu doet, moet je niet meer doen. De kans ik groter dat Joke n.a.v. jouw postings de handdoek in de ring gooit, dan dat ze er iets zinnigs uit oppikt. Heel jammer dit. Zelfs kwalijk.
Bibi

(met het hoofd schuddlend...)

Miriam, ik begin me toch echt af te vragen wat er met jou aan de hand is. Je hebt absoluut geen idee waar je het over hebt, trekt conclusies die je niet kan trekken (het lijkt wel alsof je je aangevallen voelt, misschien heb je in de zelfde situatie gezeten, of erge problemen met jou moeder vanwege andere redenen?) Ik heb besloten om inhoudelijk niet op jou reacties in te gaan.

Ik ben erg blij dat ik niet de enige blijk te zijn met dit probleem. Nogmaals bedankt voor alle tips, ik ga kijken of ik een afspraak kan maken met een dietiste, ik ga met mn zoon praten en een eetmeter downloaden.

joke

heb je ook wel eens gekeken naar een soort kinderkamp/puberkamp voor te dikke kinderen? Er zijn volgens mij echt wel mogelijkheden op dit gebied; hoewel ik natuurlijk niet weet hoe je financiele mogelijkheden zijn. Want gratis zal het allemaal niet wezen.
Een jongen in mijn omgeving, iets jonger, zit met exact hetzelfde probleem. Hij kan geen maat houden, houdt zich niet aan afspraken, wordt gepest met zijn gewicht en heeft daardoor nog veel meer moeite met sterk zjn en niet maar dooreten. Heel sneu hoor.

Momenteel ga ik net zelf een cursus doen bij de sportschool. Gezond afvallen. Dit is een combinatie van samen sporten en samen bijeenkomsten volgen waarin een stukje theorie over gezonde voeding en samen resultaten bekijken en bespreken. Dit wordt gedaan door een gewichtsconsulente. Je kunt ook individueel bij zo iemand terecht. Is dat niet iets voor je zoon? Het gaat er waarschijnlijk om dat hij echt zijn leefstijl moet veranderen; anders vooral door zijn leeftijd, komt het gewoon niet meer goed.

Het lijkt me heel moeilijk hoor, zo'n jongen die zo met zichzelf in de knoop zit en alles maar weg probeert te eten. Ik wens je veel sterkteen wijsheid!!

zusje

Mijn zusje ging elke dag stiekem naar de mac. Elke dag!! Naast wat ze thuis nog allemaal at. Nou die is van graatje mager naar huge gegaan in een paar jaar. Ze was eerst minder zwaar als ik, ik woog altijd 70 ik denk zij rond de 63. Nu weeg ik 64, zij weegt 105, en dit heeft denk ik maar 2 a 3 jaar geduurd tot zij op dat gewicht kwam. Dat kan dus wel, buitenshuis!!! Ik heb haar een paar keer zelf betrapt, en ik hoorde echt heel vaak van vriendinnen dat zij daar gezien was. Op een gegeven moment is zij er wel mee gestopt, toen ze een nieuwe vriend kreeg die er wat van zei, maar het gewicht is zij niet meer kwijtgeraakt. Je hebt het er makkelijker aangegeten dan eraf getraind.

Hoe snel kilo's eraan eten

Zoals ik al schreef heeft mijn zoon er in 15 maanden 8 kilo aan gegeten. Dat was weliswaar de bedoeling en daarnaast is hij natuurlijk ook in lengte gegroeid, maar het kan dus prima.

Zoals Mirriam zegt

Wij hebben geen frisdrank, geen snoep, geen toetjes, geen chips ed meer in huis, zelfs geen limonadesiroop meer. Oudste zoon nu bijna 16 werd er inderdaad ook veel te mollig van.
Inmiddels drinkt iedereen water, met als tussenoplossing, zo'n koolzuurautomaat, zodat het wel sparood wordt, en er wordt niet meer gesnaaid, omdat er niks is.
We hebben inmiddels totaal geen 'snaai' meer in huis. Inmiddels heeft iedereen zich erbij neergelegd. Soms (echt soms, 1x p maand misschien of nog minder) koop ik in het weekeinde wel iets lekkers, en bij verjaardagen gaan we wel helemaal 'los', dat wil zeggen 2 flessen cola, en lekkere taarten, en snoep. Dat is dan allemaal in 1 dag op.
Ik heb altijd gezond lekker brood, beleg (ook zoet, maar daar doen ze gek genoeg heel erg lang mee) en veel fruit in huis. Ik moet zeggen, het scheelt een hoop gedoe, en de kinderen zijn veel fitter en ook minder sjaggerijnig.

Verder negeer ik het. We zeuren dus niet over eten, wat ze wel of niet eten op een dag, en als ze veel brood eten mag dat gerust.

Voor mensen die toch snoep in huis willen blijven halen. Wat wij vroeger deden was: 1 x snoep per dag, en wel, direct na het avondeten. Geen gezeur meer om snoep vanaf dat ze uit school waren tot eindelijk die snoeppot werd opengetrokken. Gewoon een vast moment. Wat een rust gaf dat zeg! En ik deed dan wel iets grotere dingen, dus niet 1 zuurtje, maar van die minirolletjes of minimarsjes of zo.
Ook geen gezeur door vriendjes, iedereen wist onze routine. Na school wel fruit en (toen nog) een koekje.

En vooral zelf het goede voorbeeld geven.

Nog even

Wat ik zelf merk is dat ik 'gewoon' eten weer bijzonder kan waarderen. Ik kan echt genieten van een lekkere bruine boterham of een salade, alsof de smaken weer terugkomen.

In chips en toetjes ed zitten ontzettend veel toevoegingen die alleen maar bedoeld zijn om jou tot eten aan te zetten. En in frisdranken zit zo ongelooflijk veel suiker, of nog viezer, aspartaam. Bibi, verdiep je anders eens in wat er allemaal in zit, dat is echt niet gezond. Ook dat is goed ouderschap, je kinderen behoeden, niet alleen voor de gevaren in het verkeer, maar ook voor gevaren van de nestle's ed. Ooit gaat je kind, hoop je dan, op zichzelf wonen, en hopelijk zijn de goede gewoonten dan ingesleten...

Waar heb je het over mirreke????

Je spreekt me in je 2e posting aan om e.o.a. reden...... Ik begrijp het even niet. Ik heb op Miriam gereageerd om hele andere redenen. Ik promoot toch nergens allerlei vreterijen? Je geeft aan dat ik me moet verdiepen in wat overal allemaal inzit. Hoezo? Ik heb toch nergens gezegd dat kind dit of dat moet eten, of dat dit of dat wel of niet goed is? Ik begrijp echt even niet waar je op doelt en wat je boodschap is. Je hebt het over het feit dat in chips en frisdrank allerlei rotzooi zit.... Ja, dat weten we allemaal toch. Of heb je niet de hele posting gelezen....
Bibi

Een deken van warrigheid

Nou, bibi, dat vind ik wel. Je schrijft bijvoorbeeld "Ja natuurlijk, dat kan, als je het overlaadt met sauzen of weet ik wat." Alsof je van grote hoeveelheden kabeljauw niet aankomt. Alsof deze jongen van gepaste porties mager rundvlees 25 kilo te zwaar is geworden.

Dat kan niet waar zijn.
Alsof deze jongen zichzelf buiten de deur heeft volgevreten. Dat kan niet. Lees alle voorbeelden maar na en vergelijk. Deze jongen woont gewoon thuis. Hij is geen 18, maar 16. Als hij dit overgewicht al in recordtijd binnen gewerkt zou hebben, dan zou hem dat veel tijd (boodschappen doen) en geld hebben gekost (tussen de 5 en 10 € per kilo) De klacht is dat hij alleen maar ligt te gamen. De klacht is niet dat hij voortdurend naar buiten gaat om boodschappen te doen.
Bovendien: hij is 16. Als het al waar zou zijn dat hij zelf dat wat hij teveel eet koopt, dan nog bestaat daar een aandeel van Joke. Dan krijgt hij namelijk teveel zakgeld.

Hij eet teveel. Dat zegt Joke zelf ook. Ze zegt ook dat ze hem niet durft te corrigeren als er visite is. En er is veel visite bij hen thuis.
Twee factoren die Joke kan veranderen om deze jongen te helpen met minder eten en dus afvallen.

Ja, ik vind het gemeen om met een tikkeltje dramatiek te beweren dat je te verlegen bent om onder de ogen van visite je eigen zoon te corrigeren en tegelijkertijd met een stalen gezicht beweren dat deze veel te dikke 16 jarige jongen met depressieve klachten, zelf maar moet kiezen.