Overgewicht

Miriam

"Alsof je van grote hoeveelheden kabeljauw niet aankomt. Alsof deze jongen van gepaste porties mager rundvlees 25 kilo te zwaar is geworden". Volgens mij is kabeljauw ook heel mager. Maar nee, het is uiteraard niet de bedoeling daar enorme porties van te eten. Maar wie zegt dat dat gebeurt? En al eerder door mij en meerdere aangegeven: die 25 kilo kan hij heel makkelijk buitenshuis naar binnen gewerkt hebben. En idem kunnen medicijnen een rol gespeeld hebben, dat weet ik verder niet.

"Alsof deze jongen zichzelf buiten de deur heeft volgevreten. Dat kan niet. Lees alle voorbeelden maar na en vergelijk. Deze jongen woont gewoon thuis. Hij is geen 18, maar 16. Als hij dit overgewicht al in recordtijd binnen gewerkt zou hebben, dan zou hem dat veel tijd (boodschappen doen) en geld hebben gekost (tussen de 5 en 10 € per kilo) De klacht is dat hij alleen maar ligt te gamen. De klacht is niet dat hij voortdurend naar buiten gaat om boodschappen te doen." Jeetje Miriam, doe niet zo naief. Als of hij uren kwijt is aan 'boodschappen doen'. Van school naar huis afstappen bij de winkel of de snackbar kost je geen uren tijd. Wat is dat toch voor flauwekul? Of bij vrienden mee-eten uit de zak chips. Of in de schoolkantine of snoepautomaat iets halen. En denk jij nou echt dat een kind 18 moet zijn om zelfstandig zich op straat, in de stad, winkelcentrum of elders te begeven? En natuurlijk kost eten kopen geld. Maar voor 1 euro heb je al een hamburger bij de Mac. En voor een kleine euro koop je een zak chips bij de Aldi of een pak koekjes (bij goedkope varianten heb je zelfs 2 pakken koek voor 1 euro), of een croissant, of een blikje (goedkope) cola. Of wat er voorhanden is bij vrienden (gratis). En je hoeft toch geen kilo te eten. Een zak chips weegt bij lange na geen kilo, maar die naar binnen werken levert wel heel veel calorien, net als frisdrank enz enz enz. En een kilo (liter) frisdrank kost echt niet tussen de 5 en 10 euro. Wat een rare gedachtekronkel heb jij En als je al in kilo's wilt rekenen: een kilo radijs (die je natuurlijk niet gaat eten) levert je heel wat minder calorien dan een kilo chips (en waarschijnlijk zijn die kilo chips nog goedkoper ook). Dus een heel vreemde veronderstelling van jou.

"Ja, ik vind het gemeen om met een tikkeltje dramatiek te beweren dat je te verlegen bent om onder de ogen van visite je eigen zoon te corrigeren en tegelijkertijd met een stalen gezicht beweren dat deze veel te dikke 16 jarige jongen met depressieve klachten, zelf maar moet kiezen." En nu veronderstel je al weer zomaar iets: dat ze verlegen is (en al zou ze dat zijn...). Zou het niet zo zijn dat het voor de jongen zelf heel genant is om terechtgewezen te worden in het bijzijn van anderen? En zou dat misschien niet heel averechts werken? Inmiddels heeft ze volgens jou ook al een stalen gezicht.... én zou ze vinden dat hij zelf maar moet kiezen.

Weet je Miriam, als deze jongen thuis normaal te eten krijgt (ik weet nog steeds niet waarom jij veronderstelt dat dat niet zo is, en dat hij enorme porties kabeljauw krijgt... en los daarvan nog altijd beter dat een klein stukje kabeljauw met een dikke laag saus), en ook normaal iets extra's kan eten (verjaardag o.i.d.), dan ligt het probleem meer buitenshuis. En zoals meerderen al aangeven, daar kan heeeeel wat verstouwd worden en is ook niks bijzonders (ook al zou je dat anders willen, ook bij kinderen die niet neigen te dik te worden). Wat er overblijft is een realistische verandering. Uiteraard thuis zorgen voor goed en niet teveel eten. Evt. met behulp van een dietiste. Want ik snap best dat sommige ouders denken het best goed te doen, maar sommige dingen gewoon niet weten. Dus een dietiste die help met de keuze van maaltijden/producten én de juiste hoeveelheden. Want vooral die hoeveelheden is vaak moeilijk. Hoeveel boterhammen (al is het met mager beleg) is 'normaal', verantwoord? En verder zal hij moeten leren (evt. met hulp) dat hij niet bij elke trek iets moet gaan eten, en vooral geen overbodige calorien. En welke keuzes hij dan wel moet/kan maken.

En al die argumenten, daar schop jij tegenaan. Jij legt het allemaal bij Joke neer, als gemeen, schuld enz. Dat gaat zeker niet helpen.

Bibi

euroknallers en oke koek/snoep

Stel, zoon krijgt normale gezonde porties thuis. Maar zoon is eet verslaafd. Zoon heeft 10 euro zakgeld. Zoon komt langs de Mac en langs de Emte op weg naar huis van school (of de appie, of of...) Aan 2 euro heeft hij genoeg om 1 burger, 2 pakken oke-merk pennywafels en 1 blikje energie/cola te scoren. Kosten: 2 euro, tijd hooguit 10 minuten en pak hem beet 3/4000 calorieen extra. Per dag. Bovendien zit er vaak een supermarkt rond school waar ze in de pauze langs kunnen, naast de kantine. Calorieen zijn dus spotgoedkoop, binnen bereik en met mijn voorbeeld eet je er zo 5 tot 10 kilo per maand (naast je normale calorieen die je per dag thuis binnen krijgt) bij. Joke heeft er dus maar weinig invloed op, hij is geen kleuter meer.

Laat staan dat ze gemeen is. Ik weet ook de oplossing niet 1,2,3...wel weet ik dat je weer eens schaamteloos doordraaft Mirjam. Ik kan bijna je trotse gebries horen van je zelfingenomenheid.

Begint het inderdaad op te lijken angela

Miriam haar postings zijn de laatste tijd buiten proportie. Ik verdenk haar er zelfs van, dat de postings van ''Mirre" ( een paar berichten hierboven) van haar zijn onder een andere naam. Maar goed, dat is een onderbuik gevoel. Feit blijft dat ik haar het afgelopen jaar niet serieus meer kan nemen, in meerdere topics, en dat het zelfs zielig en genant wordt. Beetje jammer, want pittige discussies zijn oke en je kan er soms ook van leren.
Gr. Bibi

Oeps

Het onderwerp roept blijkbaar heel wat op. Maar Mirreke lijkt me toch niet te ontspruiten aan de pen van Miriam. Dat gaat te ver. Ik vind het ook niet erg fair om zelf heftig te reageren op wat Miriam zegt en dan te constateren dat Miriam steeds meer buiten proporties reageert. Mensen hebben het meestal over zichzelf denk ik dan.

AnneJ

Zou je even 'smart' willen maken wie je daar dan mee bedoelt, want ik vind daf wel een beetje een dooddoener ....?
Gr Angela

AnneJ

Zou je even 'smart' willen maken wie je daar dan mee bedoelt, want ik vind daf wel een beetje een dooddoener ....?
Gr Angela

Angela

En verder 'smart' bijdragen aan het gevit op Miriam? We hebben nog niet zo lang geleden een paar draden gehad over afvallen en gezond eten. De memorie is kort blijkbaar want de standpunten zijn gewoon duidelijk. Ook die van Miriam.
Van mening zijn dat iemand te scherp debatteert of ander commentaar op de stijl of de inhoud kun je best een keer geven maar er jezelf zo op focussen dat het de inhoud gaat verdringen mag ook weer een keer ophouden.

Eh, onderbuikgevoel

mirreke is zeker niet Miriam Lavell. Beetje rare veronderstelling.

Inderdaad zag ik later dat het draadje veel langer was dan ik had gelezen, ik had onderaan de eerste pagina gereageerd.

Dus bij deze excuses, ik had de discusie idd niet afgevolgd, anders zeker een andere, of geen, reactie gegeven.

Het sluipt erin

Het is in elk geval een goede aanmoediging om maar weer eens naar jezelf te kijken.
Hier begint het ook een beetje uit de hand te lopen. Op verzoek van de pubers eten we nu wekelijks pizza. Dat is ook weleens makkelijk op zo'n dag dat niet iedereen er om 18.00 uur is en ze het ook even lekker zelf kunnen doen.
Maar daarnaast is door, inderdaad de internationale studenten, er nu ook een wekelijkse avond van pannekoeken.
Afgelopen week werd getracht een wekelijkse gebakken aardappelendag in te voeren.
Ik denk dat ik dat toch maar weer eens ga terugdraaien. 1 Dag in de week of pannekoeken, of pizza, of gebakken aardappelen.
En verder gewoon gekookt zonder al teveel toevoegingen.
Je smaak wordt ook gewoon bedorven. Een lekker gekookt worteltje met een stukje vis met boterjus en een gekookte aardappel wordt dan al snel te saai.

Eerst de huisarts.

Ik zou eerst samen met mijn zoon de huisarts bezoeken. Uitsluiten of er sprake is van diabetes, schildklierafwijkingen en wat al zo verder de oorzaak van overgewicht kan zijn. Hart en longen beluisteren. Bloeddruk meten en in ieder geval lichamelijk goedgekeurd zijn om (misschien) te gaan beginnen aan andere tips.

En natuurlijk heeft de jongen hulp en ondersteuning nodig. Daar zijn we het allemaal mee eens. Ik zou als moeder ook geen doel stellen als:"er moet minstens 25 kilo af." Eerst maar eens het komende half jaar niet aankomen zou ik al blij mee zijn. Eerst op zoek naar motivatie bij mijn kind. Wil hij er zelf iets aan veranderen? Wil hij mijn hulp of liever van een buitenstaander? Misschien wil hij er helemaal niets aan doen, ook dat is een keuze die je hebt te respecteren.

Mirreke en Anne J

Mirreke: dat verklaart jouw posting beter (niet alles gelezen). Voor mij was het daardoor volkomen onduidelijk waarop en waarom je zo reageerde.

Anne J: "Ik vind het ook niet erg fair om zelf heftig te reageren op wat Miriam zegt en dan te constateren dat Miriam steeds meer buiten proporties reageert". Voor de duidelijkheid: Miriam begin in haar eerste posting al heel fel, buiten proporties en vooral niet realistisch.
Verder, weer on topic, ben ik het wel met je eens dat 'slechte' maaltijden er in kunnen sluipen. 1 dag in de week wat makkelijker/ongezonder moet kunnen, maar het is wel belangrijk te waken dat dit dan ook bij die ene dag blijft (nog los van het feit, dat die ene dag ook nog weleens aangevuld wordt met maaltijden buitenshuis op een andere dag (bijv. verjaardagen e.d.) die ook niet altijd even gezond zijn. De focus erop is dus zeker belangrijk. Bij ons is het vaak de vrijdag uit praktische overwegingen (sport tot half 8). Kind kies dat vaak voor pizza. Maar als wij bijv. zaterdag een verjaardag hebben en die dag ook niet al te best wordt gegeten, dan los ik dat vrijdags anders op. Mag ze wel iets kiezen wat ze lekker vindt, maar dan moet het wel een gezonde prak zijn en iets wat ik na haar sport even snel kan verwarmen in de magnetroon/oven. Maar feit blijft dat je altijd alert moet zijn, dat er niet teveel ongezonde gewoontes insluipen.
Overigens hoeven gebakken aardappels niet persé ongezond te zijn. Het lekkerste vinden wij zelf gemaakt en gebakken in wat olijfolie. Niet persé ongezond, maar wel flink wat calorien. Daarom eten wij daarbij altijd iets weinig calorierijk om het binnen proporties te houden. Nooit een stukje vlees erbij, maar eigenlijk altijd een komkommer/tomaten salade zonder olie of slasaus. Ik maak dan meestal een dressing van witte wijn of balsamico azijn, aangelengd met water tot de juist zuurgraad, dan wat honing erdoor, niet teveel (dat zijn dan eigenlijk de enige calorien), beetje zout, witte peper kruiden (of dille of peterselie/bieslook). Erg smakelijk en niemand mist de olie. Zo kan je toch eens lekker gebakken aardappels eten, zonder het aan te vullen met nog veel calorien en blijft het binnen proporties.
Gr. Bibi

AnneJ

Pannenkoeken,pizza en gebakken aardappelen hoeft niets mis mee te zijn. Het is maar net welke ingrediënten je gebruikt en waarmee je bakt. Ook het toetje en wat je erbij drinkt heeft op het totaal invloed. Ook wat je verder die dag hebt gegeten en hoeveel beweging je hebt gehad. Boterjus bij de gekookte aardappels zal in die zin niet "magerder" zijn toch? En je smaak wordt vast niet bedorven door de internationale keuken, het voegt alleen maar toe.
Dat is juist het lastige van lijnen, mensen denken dat ze bepaalde dingen beter niet kunnen eten terwijl het soms genoeg is om een variant ervan te maken. Een frietje is ook weinig mis mee voor de 16 jarige zoon van Joke. Maar dan wel met ketchup en geen mayonaise.

wil40

Eens, maar bijv. olijfolie heeft net zoveel calorien als roomboter. Dus los van het feit of het 1 gezonder is dan het ander, het gaat in dit geval ook over de totale hoeveelheid calorien in een maaltijd. Friet met ketchup is uiteraard calorie-armer dan met mayo (waar natuurlijk ook voor frietsaus gekozen kan worden, want heel wat calorie-armer dan mayo). Maar alsnog leveren die frietjes behoorlijk wat calorien. Het gaat er dus ook om wat je er nog bij gaat eten.
Gr. Bibi

Verduidelijking

Wat ik eigenlijk bedoel is dat ook heel veel gezonde producten (bijv. olijfolie) veel calorien bevatten. Het moet vooral niet én én zijn. Bijv. een volkoren boterham met tonijn op water is gezond, zo ook een volkoren boterham met tomaat. Maar de eerste bevat wel heel wat calorien meer, dus als je voor de eerste variant kiest, dan zou dat moeten betekenen, dat je dan minder boterhammen eet.
Hoe dan ook: het blijft lastig. Kiezen voor gezonden producten én letten op de totale hoeveelheid calorien, en je verbruik (beweging).
Bibi

Bibi63

Daar zeg je het precies, niet én én. We zijn het eens dat je jezelf niet alles kunt ontzeggen maar dat het om de combinaties gaat en inderdaad, wat je beweegt. Ik zou een 16 jarige liever leren om bij de Mac alleen een hamburger te bestellen en het toch gezellig te hebben met zijn vrienden. Of hij gaat stiekem alleen en propt zich helemaal vol of je verbiedt het als moeder. Dat zal eerst niet makkelijk zijn om een middenweg te vinden, en afvallen gaat dan misschien niet zo snel. Maar een leuk sociaal leven, beter in je vel zitten en in ieder geval niet verder aankomen is ook een prima streven.

Misschien

Is het wel genoeg om te accepteren dat iemand nou eenmaal een fors postuur heeft en dan naar manieren zoeken waarop je puber zelf meer verstand krijgt van gezonde voeding door samen te koken bijvoorbeeld. Of misschien om samen met een vriend te koken en eerst boodschappen te doen. Goed voor de algemene ontwikkeling, de gezondheid en het plezier samen. En geen gedoe met kilocalorien. Niet te zwaar maken. Eten moet ook gewoon een feestje zijn en geen straf.

voedsel als beloning

Eigenlijk vraag ik me af waarom we hier niet adviseren naar gespecialiseerde hulp? Net als de puberdochter hier onlangs die een eetstoornis leek te hebben? Maakt het uit dat het hier om een jongen gaat?
Ook denk ik dat we voedsel nog teveel als beloning of troost inzetten. Dat doe ik met mijn kinderen met autisme niet. In mijn omgeving een kind dat na lange tijd weer gewoon naar school geweest is. De discussie was of je dat nu ging belonen met iets lekkers uit school of een bijzondere maaltijd. Maar uiteindelijk heb ik zelf volstaan met een compliment dat ik trots was op dat kind dat het zoveel moeite en stress heeft doorstaan en toch doorgezet heeft. En ook dat ik blij was voor dat kind dat het haar gelukt was. Alle kinderen gaan gewoon naar school en nu was dat 'normale' toch weer dichterbij gekomen. Fijn voor haar. De beloning zit in het leven zelf en belonen met voedsel kan, zeker voor een kind met autisme, het zicht wegnemen op de realistische beloning.

en daarmee

Voedsel een te grote plaats laten innemen. Misschien is het ook handig om een kind dat zich overeet te helpen aan andere manieren om zichzelf te 'troosten' of te 'belonen'. Dagdromen of wegdromen, een intensieve hobby die afleidt van de dagelijkse zorgen. Een lekkere warme douche met een opgewarmde handdoek na afloop en een lekker geurtje ondertussen. Nieuw ondergoed dat prettig aanvoelt. Een keer naar de kapper. Je verwachtingen leren bijstellen en dan tevreden kunnen zijn als je verwachting wel uitkomt omdat je die bijgesteld hebt.

Eens met anne en wil

Niets aan toe te voegen.
Gr. Bibi

nog een paar tips

Ik zou ook gaan kijken naar gespecialiseerde hulp. Zeker voor een puber, het is voor volwassenen al zo'n strijd om af te vallen, lijkt het me voor een puber nog moeilijker (schommelingen in humeur, beïnvloedbaar door vanalles en nog wat, en de typische puberhonger) (mijn pubers kunnen inderdaad ook tussendoor extra boterhammen eten, gelukkig geen overgewicht hier)
Verder hebben we hier al sinds de kinderen klein waren een trampoline in de achtertuin, als je er ruimte voor hebt, zou ik er alsnog eentje aanschaffen. Is een hele goede oefening voor je zoon, iedere dag minstens een kwartier springen en later uitbouwen tot 2x een kwartier bijvoorbeeld. Hier hebben ze er nog steeds lol in. (en voor jezelf is het ook leuk, in de zomer leg ik er vaak kussens op om heerlijk te liggen zonnen) Verder kijken of je nog aan extra beweging kan komen, ik weet niet hoe ver hij van school woont en of hij met het openbaar vervoer gaat, of al fietst, maar als het kan dit dus op de fiets laten doen.
Ik zou, als hij van zijn zakgeld snoep e.d. koopt, het zakgeld voorlopig maar beheren, evenals het geld wat hij verdient met een bijbaantje. Lukt dat niet dan zou ik hem desnoods laten stoppen met een bijbaan, als hij het geld wat hij ermee verdient toch maar opsnoept. (Joke, ik weet niet meer precies of jouw zoon nou werkt, of dat ik dat verderop in iemands anders stukje heb gelezen, dus kijk maar even wat er past)

hmmm

AnneJ, ik vind 25 kg overgewicht op 16 jarige leeftijd wel fors hoor. Dat zou ik allerminst gelijk accepteren. Over 10 jaar zit er nog 10 kilo bij met alle gevolgen van dien. Als het mijn zoon was, nam ik hem mee naar de diëtist. Heb ik trouwens met mijn eigen zoon gedaan, maar hij heeft juist flink ondergewicht (ook niet goed).

Accepteren

Het is een dilemma Gonniegans. Met 'niet accepteren' en naar de dietiste gaan heeft een kind nog geen grammetje verloren. En het kan zelfs tegenwerken. Er is geen pasklare oplossing voor overgewicht. Als het met 'niet accepteren' en een 'dietist' op te lossen was hadden we nu niet zo'n groot maatschappelijk probleem. En je kunt een kind een eetstoornis, het jojoeffect bezorgen. Het is laveren. Uit een vorig draadje bleek dat focussen op gezondheid en bewegen het meest effectief is.
Je kunt een kind ook nog aanbieden aan Heideheuvel (laten verwijzen). Ik weet niet wat daar de lange termijneffecten van zijn maar op de korte termijn zijn er wel goede resultaten en er wordt aan gezondheidsopvoeding en voorlichting gedaan voor het hele gezin.
Het overgewicht kan de komende jaren van groei vanzelf minder worden als je inzet op gezond eten en niet verder aankomen. Dat zou al heel wat zijn.
En dikke mensen zijn ook niet per definitie ongezond. Ideale maten kunnen een onbereikbaar ideaal blijken te zijn.
Ik zou toch willen voorkomen dat eten een obsessie wordt. Daar kun je pas je hele leven lang last van hebben.

Hij is 16.

"Bijbaantjes stopzetten als je je geld aan snoep uitgeeft,geld beheren wat hij zelf heeft verdiend, meenemen naar een diëtist, je kind aanbieden bij Heideheuvel." Ik vind het allemaal heel stoer klinken. Je kan het als ouder allemaal aanraden en bespreken met je "kind". Meer niet, hij zal zelf toestemming moeten geven voor bijvoorbeeld medische zorg.
Een 16 jarige heeft dezelfde rechten als een volwassene, behalve als hij/zij handelingsonbekwaam is. Ik kwam daar laatst achter toen mijn zoon een medische handeling weigerde bij de huisarts en ik wat verbaast keek toen de huisarts reageerde met: "Oké, dan doen we dat niet." Mijn zoon is bijna 16.

http://www.npcf.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=265%3Arechten-van-kinderen-en-ouders-16-jaar-of-ouder&Itemid=14

Over het financiële stukje hoe we als ouders het geld willen beheren van onze kinderen, ook geld dat ze zelf verdienen met een bijbaantje. Dat uitgavepatroon overleg ik ook met mijn zoon, geef mijn mening over grote aankopen enz. Een verbod instellen dat er geen snoep mag worden gekocht vind ik echt vreemd bij een 16 jarige.

Hij zal zelf de wil moeten hebben

en dan kun jij hem de wegen tonen.
Is de wil er niet, gaat het op frustratie en mislukken uitlopen.
Dus de eerste weg is de noodzaak hiervan tot hem door laten dringen.

wil40

Tja, Wil, ik denk dat een verbod instellen op dat er geen snoep mag gekocht worden van je zakgeld wel iets is om op zijn minst te proberen. Sommige kinderen hebben gewoon nog nodig dat een ander die grenzen heel duidelijk stelt. Mocht hij zich er niets van aantrekken heb je het in ieder geval geprobeerd en het kan ook nog zijn dat hij toch minder snoep zal kopen omdat het eigenlijk niet mag.
Nogmaals, het zou mijn uiterste redmiddel zijn, inhouden van zakgeld en hem gewoon verbieden een bijbaan te nemen, of het geld te beheren. Als hij namelijk duidelijk laat merken het zelf niet te kunnen dan moeten anderen hem helpen. Mensen die niet met geld kunnen omgaan kunnen op een gegeven moment ook te maken krijgen met een bewindvoerder als het zelf echt niet meer lukt, dus waarom bij je eigen kind niet?

Merel

Als je kind niet met geld om kan gaan betekent dat, dat hij/zij meer opmaakt dan er binnenkomt. Als het goed is kan je kind niet rood staan, dus dat is niet aan de orde. Als hij/zij er snoep van koopt vind je dat het geld uitgegeven wordt aan "verkeerde dingen". Dat vind ik misschien ook, ik vind het ook zonde als het geld alleen opgaat aan "onzin". Ik vind veel snoep, koeken en energiedrankjes kopen inderdaad onzin. Maar mijn zoon vindt dat als ik mijn geld uitgeef aan make-up en andere vrouwen onzin prullen.
Dus niet met geld om kunnen gaan is iets anders als een verbod wáár het geld aan op gaat. Vooral bij een 16 jarige moet je naar andere oplossingen zoeken als alleen een verbod.

bovendien

is een verbod niet gevaarloos. Bij sommige kinderen/jongeren, in sommige situaties, werkt een verbod averechts. Dan maak je juist weer een stukje motivatie kapot.
Zo zou het iig zeker bij mijn zoon werken. Bij dochter van nog maar 10, waar we nu dus ook een plan hebben gemaakt om gezonder te eten, zou ik het ook echt niet aandurven. Ik bespreek hoogstens met haar of het haar kan helpen dat ik haar dingen verbied, maar dan geeft ze me daar dus vooraf toestemming voor. En dan evalueren we weer regelmatig enz. Zomaar verbieden zou ik echt niet durven, dan is de samenwerking om zeep en dat hebben we nu juist hard nodig. Mijn kinderen zijn nog geen 16 maar op die leeftijd kan ik me er helemaal niets meer bij voorstellen. (hetzij dus in overleg met kind)

De schuld van de buitenwereld

Jasam, neem het niet persoonlijk, maar je vat zo mooi samen waar het werkelijk dramatisch mis gaat in mijn ogen.
Ik citeer je "Hij zal zelf de wil moeten hebben en dan kun jij hem de wegen tonen."
Dat zou kunnen als het om een alcoholverslaving zou gaan. Wil je afkicken, dan rij ik je naar de kliniek. Helaas bestaat er niet zulke behandeling voor overeten, althans niet binnen het gewone verzekeringspakket. Je kunt hem natuurlijk wel naar een bootcamp in Amerika sturen, maar dat kost wat.

Jasam:"Is de wil er niet, gaat het op frustratie en mislukken uitlopen. Dus de eerste weg is de noodzaak hiervan tot hem door laten dringen."
Eh.. ja, eh.. nou...
Dit draadje druipt van een totaal gebrek aan besef van urgentie. Het is kennelijk lastig voor te stellen wat deze jongen met zich mee moet zeulen. Van elke 4 kilo aan zijn lijf, is er minstens 1 teveel. Hij weegt bijna twee keer zoveel als sommige van zijn klasgenoten. Ruim 25 kilo te zwaar, dat is ruim 5 kledingmaten, 20 centimeter buik/bil lijfomvang extra.

Nu zal bibi wel weer willen beweren dat ik dat niet kan weten, maar dat is natuurlijk lariekoek. De grote getallen gaan op voor dit geval omdat het om grote getallen gaat. Ruim 25 kilo teveel is geen kwestie meer van mooi of lelijk, maar van gevaarlijk dik, zeker voor een 16 jarige. En of die dikkerd dan 4 of 5 maten verschilt van een gezond gewicht, is volstrekt irrelevant. Het is beide ontiegelijk veel te veel.

Ja, hij zal er hard aan moeten werken, maar iedereen weet hoe lastig dat is. Ook voor volwassenen. Verleidingen weerstaan als je zelf de inkopen doet, is al niet makkelijk. Het juiste kiezen als je zelf de maaltijd bereid, is bijzonder lastig met al die verwarrende informatie. We weten dat omdat er zoveel volwassenen zijn die veel te zwaar zijn.

Eigenlijk laat dit draadje nog eens extra zien wat er allemaal nog meer meespeelt. We hebben te maken met een jongen van 16 die 25 kilo te zwaar is. Zijn moeder is er nog niet eens mee naar de dokter geweest. Ze heeft het niet belangrijk genoeg gevonden.
Hoe moet die jongen het dan belangrijk genoeg vinden? Als hij al zou willen, hoe moet hij dat dan doen? Wie doet het hem voor?

Wat heeft zijn moeder trouwens aan het advies dat hij zelf moet willen, behalve dat ze zich erachter kan verstoppen (ja, hij is wat zwaar, maar hij wil niet)?

Lees dit draadje goed en je ziet dat niet alleen moeder, maar hele hordes zich er achter willen verschuilen. Deze moeder kan niks betekenen, want hij wil niet. Ouders kunnen niks betekenen als pubers niet willen. Het is de schuld van de buitenwereld.

Dames in dit draadje: _wij_ zijn die buitenwereld voor Joke en haar zoon.

Voor ik over zijn eetgewoontes zou beginnen, zou ik.......

Toevallig laatst gelezen en ook logisch eigenlijk. Voordat je over iemands ongezonde gewoontes begint bv roken, alcohol, ongezond eten eerst een compliment geven! Dus ik vind je echt een hele leuke lieve jongen of iets anders positief. Dan zal hij er veel meer voor open staan om aan het probleemgedrag (ongezond eten) te werken. Echt waar doen!
ps: Ik was ook een vreselijke puber die de voorraadkasten van snoep koek chips leegat. Dit stopte pas toen mijn ouders het achter slot en grendel deden. Vooral uit school thuis had ik zo'n trek en kon me niet beheersen. Toen ging ik maar brood met kaas eten. Ha,ha zo van nou ja dan maar gezond. Nog steeds haal ik door de weeks geen chips, frisdrank in huis want ik kan het niet laten...... zaterdag avond is het film avond en dan mag er chips en frisdrank. 2 glaasjes voor de kinderen. Dus ik zou zeker gezond eten halen en op een speciale dag mag er wel wat lekkers. Elke keer dat hij even gaat gamen of tv eerst even 15 minuten bewegen bv wandelen zou ook een goede gewoonte zijn. Succes!