Rokende puber

Keuze

Ik ben het met Miriam eens dat je in het stellen van de grenzen ook bij jezelf moet blijven. Het gaat niet alleen om begrenzen van je kinderen maar ook het begrenzen van je eigen ruimte en keuzes. Wil je niet in de stank van de rook zitten dan neem je dus bepaalde maatregelen. Die zijn niet perse op het kind gericht maar kunnen ook op bescherming van jezelf gericht zijn.

Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement maar een logische gevolgtrekking van de afkeer van in dit geval P aan roken. P wordt ziek van roken en vindt het enorm stinken en wil dus niet het roken bekostigen. Immers het is iets waar je principieel op tegen bet. Dat is helemaal niet hard tegen hard gaan, dat is je kind een keuze bieden en de consequenties van die keuze aanvaarden. Elke keuze die je maakt brengt nu eenmaal consequenties met zich mee. De consequentie van roken in huize P is dat de ouders er geen enkele overlast van willen hebben en dat dus de rokende persoon zelf meer zal moeten regelen om te zorgen dat P en haar man geen last van het roken hebben. Lijkt me allemaal heel helder en duidelijk.

Vroeg? Ja, ze zijn vroeg,en ook vroeg uitgepubert. Hevig, welnee, waar baseer je dat op?? Ik ben apetrots op alledrie, echt hevige zaken zie ik godzijdank alleen bij anderen. Sch*t hebben ze niet aan mij, misschien wel omdat ik niet op alle slakken zout leg. (Overigens, mijn puber mag helemaal niet in huis roken, dat zeg ik ook nergens.) Ik maak mij druk om zaken die er wezelijk toe doen, dus met rokende puber ben ik ook in gesprek. Maar ik heb niet de illusie dat hij dan stopt.

Ik heb juist geciteerd

Jouw hele zin, inclusief achter de komma: als ze wel beginnen (met roken) zijn ze verstandig genoeg om te stoppen.
Je schreef in reactie: Ik zei dat ze verstandig genoeg zijn om niet te beginnen maar ik heb NIET gezegd dat ze niet kunnen gaan puberen en wel beginnen. Weer een foute conclusie

Ik begrijp je niet.

Maylise

Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement
Nee, ik heb ook aangegeven dat ik dat snappen===
Ik ben met Fiorucci eens dat het de toon is die de muziek maakt. Uit de toon van P klinkt dat degene die over haar rookregels heengaat wat te wachten staat. En ik ben met Fiorucci eens dat zo van leer trekken niet altijd handig is.
Ieder maakt zijn eigen regels uiteraard en daar hebben hun kinderen zich aan te houden, maar ik hoef die regels niet altijd te begrijpen. Ik kan mij bijvoorbeeld echt niet voorstellen dat P zich beroerd gaat voelen als er achterin de tuin gerookt wordt als zij zelf binnen zit. Of het moet een postzegeltuintje zijn, maar dat zal denk ik wel meevallen. De overlast zal net zo groot zijn als wanneer een zoon van P op een pleintje voor het huis gaat zitten roken. In mijn ogen neigt de regel van P 'ook niet achterin de tuin' daarom naar verbieden om het verbieden.

Nou nou

Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement

Nee, ik heb ook aangegeven dat ik dat snappen===

En nu goed: Verder vind ik zakgeld afnemen helemaal geen dreigement ===

Nee, ik heb ook aangegeven dat ik dat snap.

Onder het raam roken

Ja dat vind ik ook vies. Ik stoor me ook aan mensen die in een bushokje staan te roken. Doe dat lekker een stuk verderop, denk ik dan.
Maar je optimisme over dat je kinderen de regels kennen en er dus geen discussie meer over zal ontstaan, verbaast mij wel een beetje. Zo werkt dat in het algemeen niet helemaal. En dan kom ik toch met het woordje 'bang': of ze moeten zo bang voor je zijn dat ze nooit tegen je in durven te gaan en dat is neem ik aan niet je bedoeling.

Drogisterij en roken - o.t.

Viel mij laatst ook op, dat de drogist sigaretten verkoopt. Héél vreemd. Vast louter vanwege de aanloop die het geeft, want het slaat werkelijk nergens op.

Buiten roken

buiten roken, wat is daar zielig aan? Het ziet er een beetje zielig uit misschien en het bevordert rookclubjes die soms een wat negatief effect hebben op het sociale leven van de complete groep waar deze rokers bij horen.Roddelclubje onder elkaar. Maar goed, dat terzijde.

Onze buren roken in de tuin,dagelijks nog even voor ze naar bed gaan, en die rook waait altijd smakelijk ons open slaapkamerraam in.
Kijk even waar te staat als je in de tuin rookt.

Buiten roken

Bromvlieg: buiten roken, wat is daar zielig aan?===
Niets Als iemand zo graag wil roken dat diegene daar regen, storm of sneeuw voor wil trotseren, moet diegene dat vooral doen. Wat ik daar het 'sneue' aan vindt, is dat het de verslaving zo duidelijk maakt. Ik als ex-roker weet ook precies hoe dat is. Niet dat ik buiten rookte, daar was het de tijd nog niet naar, maar ik ken wel het gevoel van 'moeten roken'. Echt ik ben blij dat ik daar vanaf ben. Ik had een goede reden om te stoppen. Ze loopt hier inmiddels 21 jaar rond Ik kan me voorstellen dat 'omdat het slecht voor je is' een iets minder aansprekend argument is voor jongeren. Dat maakt het juist zo lastig.

Bromvlieg

Viel het je echt kortgeleden pas op dat een drogisterij sigaretten verkoopt? Dat is al zó lang. Ik vind het ook een bijzonder vreemd fenomeen.

Dat vind ik stom

Maylise:"Het gaat niet alleen om begrenzen van je kinderen maar ook het begrenzen van je eigen ruimte en keuzes. "
Dat is het. Daar ligt ook de spraakverwarring volgens mij.
Je kunt opvoedkwesties benaderen als iets dat in het kind ligt waar jij als ouder wat aan moet veranderen, grenzen als traphekjes waar het kind er niet overheen gaat (dat is gevaarlijk). Maar je kunt ook een simpeler analyse maken: wat kan je zelf hebben?
Dat laatste is waar P het over heeft in verband met roken. Argumenten die over het kind gaan, tellen daarin niet. P wil geen rook in huis, wil roken niet financieren, etc.
Juist met pubers vind ik die weg het makkelijkste uit te voeren. Je kunt het namelijk zo gek niet verzinnen of ze doen het. Je bent er ook steeds minder bij om de hekken te controleren én die pubers willen nu eenmaal de hekken open trappen.
In plaats van een traphek, zet je een grens om jezelf. Zelfbescherming. Daar heb je direct zicht op en de argumenten zijn eenvoudig: Ik kan het niet, wil het niet, vind het eng, kan er niet van slapen, moet er aan wennen, etc.
De boodschap aan de puber is ook duidelijk: alle hekken zijn open, maar hou rekening met mij. Hoe en waar precies hoeven ze niet zelf te verzinnen. Je geeft dat gewoon helder aan.
Wat nog ingewikkeld kan zijn is om als ouder je gedachte om te vormen van hoeder (dat is niet goed voor hem/haar) naar beschermer van je eigen belangen/emoties. Om niet steeds weer in moederkloektermen te schieten als 'dat is niet goed voor je'. Om hardop tegen je kind te durven zeggen dat je het eng of vies vindt. Dat klinkt al snel net zo suf als het puberale 'dat vind ik stom'.
Je bent snel geneigd om je met gezagdragende formuleringen te omhullen. Maar dat is de kwestie nu juist: die pubers willen dat gezagdragende niet meer.
"Dat vind ik stom" is ineens een bijzonder heldere formule.
Groet,
Miriam Lavell

Niet (helemaal) mee eens

Natuurlijk is het goed om van jezelf uit te gaan. Maar als je dat in alles doorvoert kunnen er rare situaties ontstaan. Stel dat je hoogtevrees hebt, dan vind je het al snel onveilig om iets hoogs te doen. "Nee Marietje, dat is hoog, ik vind het onprettig als je die toren beklimt, je mag niet." Of je drinkt nooit een glas wijn of iets anders met alcohol: "Nee Klaasje, alcohol is vies, ik vind het niet prettig als je dat drinkt, je mag niet."
Als het aan mij had gelegen hadden mijn kinderen pas veel later alleen naar een pretpark gemogen dan in de praktijk is gebeurd. Ik vond het dóódeng. De reis, het echt alleen (zonder volwassen begeleider) in zo'n park rondlopen, e.d.. Ik was in alle staten, maar mijn man en kinderen hebben mij overtuigd en ze zijn veilig thuisgekomen. Ik vond het doodeng toen een kind van mij op het dak van de school klom om er een bal af te halen. Ik zou dat niet durven. En juist dáárom heb ik er niets van gezegd. Ik wil niet dat een kind van mij net zo'n angsthaas wordt als ik.
Ik vind het niet verkeerd om van je eigen grenzen uit te gaan, maar ik ben ook van mening dat je best over je grenzen heen mag kijken als dat mogelijk is. Ik zou echt balen als een kind van mij ging roken, maar zeker nu ze allebei boven de 18 zijn accepteer ik dat het hún beslissing in hún leven is, net als dat ik dat van een andere volwassene, zoals een vriend of zus zou accepteren. En zo'n vriend of zus, mag in onze tuin roken. En bij sommige beslissingen laat ik andere afwegingen meetellen. Mag het van de wet, dan mag het ook van mij - bijvoorbeeld. Ook al vind ik het eng. Mijn dochter wil bijvoorbeeld op rijles. Voor mij een nieuw fenomeen waar ik mij zorgen over mag maken. Komt ze altijd weer heelhuids thuis? Ik vind dat je best zonder auto kunt leven.

Dat traphek

heeft hier ook niet erg lang gestaan,levensgevaarlijk,dochter moest en zou eroverheen.Net zo met ledikant,ze kwam met slaapzak aan uit ledikant, over traphek heen de trap af,zo weer de kamer in.
Hoe hoger ik een hek bouw om me heen hoe harder zij gaat vechten eroverheen te komen.

Maar p

Waar denk ik mensen jou van willen overtuigen, is dat je nog zoveel huisregels en ge/verboden en ingesleten gewoontes kunt hebben: een puber (niet allemaal, maar menige) zal ze uittesten. Je schrijft dingen als: er wordt hier in huis niet gerookt, punt uit. Tuurlijk. Maar een 15-16-17-jarige vindt jouw huis ook gewoon zijn huis en als hij in zijn eigen huis wil roken, dan dóet hij dat. En gezien je regels/gewoonten zal de eerste peuk niet pontificaal in de kamer plaatsvinden, maar op zijn eigen kamer met het raam open. Bijvoorbeeld he, bijvoorbeeld.
En het niet wassen van rokerige kleding: vuile kleding dáár laten landen waar jij het wil is al een hele opgaaf voor een puber. Dat jij niet tegen rook kunt, is niet ZIJN probleem. Zijn rokerige kleding laat-ie gewoon lekker op z'n kamer liggen, zeur niet mens, heb jij toch geen last van. Dan was je het toch lekker niet? Loop ik er wel een keer mee door de regen, is het ook weer schoon.
Tuurlijk, je doel: ik faciliteer het roken niet zul je wellicht wel voor een groot deel bereiken. Maar ik denk dat je je nog niet helemaal realiseert dat 'wiens huis is dit eigenlijk' met een puber een hele nare, fundamentele discussie kan worden. Waarbij heel veel dingen her-ijkt worden. Dat is nu nog ver weg, schat ik zo in als ik je bijdragen lees.

Tirza

Tirza

Ja, sluit ik me bij aan.

Ik ook

Ook al denk je een aanstaande puber te kennen en niet voor verrassingen te komen staan, is de praktijk van die jaren nu echt nog niet vast te leggen in 'ik ken ze' en/of 'ze hebben zich maar aan mijn regels te houden omdat dat mijn regels nu eenmaal zijn'. Geloof me, je gehoorzame rond de tienerleeftijd kind, kan opeens heel anders reageren tijdens de puberteit. En ik vind het ook erg zwart/wit overkomen als een kind zich altijd moeten aanpassen aan de persoonlijke grenzen van een ouder. Die zijn niet altijd realistisch.

Welnee

Tirza:"Maar een 15-16-17-jarige vindt jouw huis ook gewoon zijn huis"
Welnee. Dat vind jij ook niet trouwens. Tenzij je zelf van plan bent binnen 5 jaar het huis te verlaten en je kinderen er te laten blijven.
Tirza:"Dat jij niet tegen rook kunt, is niet ZIJN probleem."
Dat is het zeker wel. Al moet je wel even kenbaar maken dat je er last van hebt. Die kinderen laten hun zooi niet slingeren om jou te pesten.
Ik weet niet hoe bont je het nog wil maken met voorbeelden. Hou op, schei uit, er zijn er die hun ouders het nest uit treiteren. Maar dat zijn wel uitzonderingen.
In die gevallen is roken (of je bordje niet opruimen) dan ook het minste probleem.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Tirza:"Maar een 15-16-17-jarige vindt jouw huis ook gewoon zijn huis"

Welnee. Dat vind jij ook niet trouwens. Tenzij je zelf van plan bent binnen 5 jaar het huis te verlaten en je kinderen er te laten blijven.

Nou nou Miriam, ga je nou echt vertellen wat Tirza moet vinden?
Het huis waar wij in wonen is een huurhuis, dus op alle slakken uit de tuin zout strooiend zeg ik dat dit huis zelfs niet van ons is, maar okee wij betalen de huur dus mogen wij de regels bepalen en als wij eruit gaan, zullen dochters er ook uit moeten. Maar dan nog vind ik dat mijn kinderen dit huis als hún huis mogen zien. Mi casa es tu casa, zoals ze in Spaanstalige landen plegen te zeggen. Waarom zo hartelijk praten tegen gasten, maar niet tegen eigen kinderen? Ik meen me trouwens te herinneren dat jullie in het vorige huis twee woongedeeltes hadden, waarvan 1 gebruikt werd door je zoon en dochter. Welk kind kon er meer zeggen dat het een eigen woongedeelte had bij hun ouders? - zei je daar toen over. Ik neem aan dat jouw kinderen het voormalige huis ook als het hunne mochten beschouwen voor zolang ze bij jullie woonden.

Zakgeld inhouden?

Ik word ook niet vrolijk van rokende kinderen. Heb het ze nooit zien doen, maar weet dat ze het wel eens gedaan hebben. Weet niet of ze het nog weleens doen. Na het uitgaan stinkt kleding naar rook, anders niet. Hier in huis mag door niemand gerookt worden.
Zakgeld inhouden is nooit bij mij opgekomen. Mijn kinderen kopen wel meer dingen van hun zakgeld die ik niet zo geschikt vinden. Vet eten bijvoorbeeld. Ook ongezond.

Wel zoon`s "thuis", niet zijn "huis".

Mijn zoon woont bij ons in, wij niet bij hem.
Als P zegt:"In mijn huis en in mijn tuin wordt niet gerookt" dan is dat haar goed recht.De regel telt voor bezoek en eigen kinderen. Het is misschien niet erg gastvrij, dat kan allemaal zo zijn.Kan ook lastig zijn als er schoondochters in beeld komen die roken.Wat doe je met stinkende schoondochters,en stinkende kleinkindertjes, lastig.Geen knuffels geven, niet feliciteren en niet met z`n allen een weekendje weg met de kleinkinderen.Maar goed, de regel is zo stellig dat dat probleem zich misschien niet zal voordoen.
Regels opstellen is niet zo moeilijk, soms blijkt wel dat het handhaven ervan in de praktijk een beetje lastig is.

Niet roken in huis

Volgens mij is het tegenwoordig heel normaal om niet te roken binnenshuis. Nu kennen wij weinig mensen die roken, maar rokers gaan vanzelf al buiten paffen zonder vragen.
Bij ons geldt de regel dus niet alleen voor de kinderen, maar ook voor gasten.
Al is dat geen garantie dat er nooit eens een puber in huis zal (proberen te) roken natuurlijk. Gelukkig zal het bij ons sowieso nog wel even duren voor het zover is. Oudste gaat naar vo en vertoont nog geen rebellerend gedrag.

Wel buiten dus jesse

De regel is bij sommige nog strakker. Zie postings van P. Niet in huis, niet in de tuin en naar rook stinkende kleren niet uitwassen.

Nououou

Ik denk wel eens na Had ooit eens een discussie met iemand die haar 12jarige dochter, die alleen thuis was, geinstrueerd om 'niemand binnen te laten'. Ik denk dat we dat soort instructies allemaal wel kennen. Prompt kwam er een meteropnemer, een echte officiele, de meterkast zit naast de voordeur, maar ze liet hem niet binnen met de woorden: 'er is niemand thuis'.
En daar moest ik toch zó over nadenken. Was zij dan niemand? En zo ja, wanneer ben je dan een iemand? Wanneer wij niet thuis zijn en mijn kinderen zijn er wel, ontvangen zij bezoek. Mijn schoonmoeder komt tenslotte elke dag en die moet wel effe binnen kunnen uitpuffen Of een langswaaiende vriendin van mij. Of de meteropnemer. Of hun eigen vrienden. Nou zijn ze wel wat ouder, maar dat doen ze al een aantal jaar. Maar trouwens ook als wij wel thuis zijn, dan verwacht ik dat zij een gast van hun gastvrij ontvangen. Kom op, het is jóuw gast, jouw huis, biedt wat te drinken aan - enzovoort. De tijd dat ik ze achterop liep met een glaasje verdunsel is voorbij.
Ik vind het leuk om over zulke dingen na te denken en te discussieren. Ik heb snel hoofdpijn, mijn kinderen maken allebei muziek. Dat is geen fijne combi. Maar ja, het is ook hún huis. En waarom hebben wij eigenlijk de slaapkamer met de wastafel die we nooit gebruiken en niet dochter - die altijd eindeloos werk heeft in de badkamer. Of: wie bedient de afstandsbediening?
Tuurlijk, als het puntje bij het paaltje komt maken wij de dienst uit. Maar er zit veel marge op

Tirza

Dat denk ik ook

Hier wordt ook niet binnen gerookt,maar dat gaat volautomatisch, zoon rookt niet eens thuis,helemaal uit zichzelf. Zakgeldstaking werkt niet denk ik, zorgt dat juist niet voor stiekem gedoe? En hoe controleer je dat het geld niet wordt uitgegeven aan roken,bonnetjes checken soms??
En verder: Nee, mijn kinderen wonen niet bij mij in, dit is gewoon hun ouderlijk huis,hun huis.

Zelfbeschikking

Cobi:"Een andere spraakverwarring is het gevolg van verhullend pedagogisch taalgebruik. Zakgeld inhouden, een wasstaking dat zijn geen consequentie van roken, dat is een staaltje ouderlijk machtsvertoon "
Volgens mij zit de verwarring in de gedachte dat je tegen roken iets pedagogisch doordachts zou moeten doen. Ik zou niet weten wat.
Het gaat over zelfbeschikking. Puber wil over zichzelf beschikken, jij ook.
Ondertussen is er natuurlijk een machtsverhouding in dat opzicht: het huis (en de huisraad incl. wasmachine) is van pa en moe en zij bedienen de geldkraan.
Die grens hoef je niet te laten passeren door je puber in zelfbeschikkingsnood. Die mag over zichzelf beschikken, maar niet over jou en wat van jou is.
Dus jij mag wel je vrienden uitnodigen voor een etentje zonder je kinderen te consulteren, omgekeerd moeten zij dat toch echt even vragen.
Ik zou niet weten waarom je verhullend moet doen over die verhoudingen.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam ot

Je gaat hier toch wel erg uit van je eigen normen en ideeen. Mijn kinderen nemen zo vaak iemand mee die op de valreep gewoon aanschuift,geen probleem. Dat is helemaal niet grensoverschrijdend, maar maakt deel uit van onze gastvrijheid.

P ot

De kans is groot dat je wederom mijn posting negeert,maar soit, ik zit toch net aan de koffie. Ik vind dat je jezelf tegenspreekt. Waarom zie je een gewone discussie die nog nauwelijks op het scherpst van de snede wordt gevoerd,gelijk als hakken?

Grensontwijking

Fio:"Mijn kinderen nemen zo vaak iemand mee die op de valreep gewoon aanschuift,geen probleem. "
Je ontwijkt het feit dat jij/de ouders dat dan toch uiteindelijk uitmaken. Dat jij een bordje bijzet omdat jij dat ook leuk vindt. Dat je ondertussen je eigen vrienden laat komen en een bordje bijzet, ook als je kinderen dat op dat moment niet leuk vinden.
Je eigen grenzen bewaken is niet synoniem aan ongastvrij zijn tenzij in vijfvoud aangevraagd. Je eigen grenzen bewaken is niet synoniem aan straf geven. Het heeft er zelfs niks mee te maken.
De kern blijft dat jij als ouder meer zekf te beschikken hebt dan de kinderen. Op het scherpst van de snede is het jouw huis, jouw koelkast, jouw inhoud, jouw tijd, etc. De kunst is om het niet op het scherpst aan te laten komen. Dat lukt niet door te doen alsof je geen grenzen kent en conflictvermijdend je kinderen maar bezit van je alles te laten nemen.
Dat lukt wel als je heel menselijk jezelf bent en blijft en aangeeft waar het jouw draagkracht in welke vorm ook overschreidt.
Cobi:"maar als het gaat om een mogelijke verslaving vind ik mezelf en mijn eigen grens minder belangrijk."
Maar dan héb je het toch over je eigen grens? Over dat wat jíj belangrijk vindt? Over je emotionele draagkracht zo je wilt: Ik word ongelukkig, ongemakkelijk, niet happy van een verslaafd kind?
"En mijn ondervinding is dat ik met luisteren diplomatie, beetje slim manoeuvreren, inspelen op waar het kind gevoelig voor is meer bereik dan met straffen."
Mijn idee.
Bij jezelf blijven heeft dan ook niks met straffen te maken. Bovendien: als je helder bent in waar je grenzen liggen bij eenvoudige zaken (zonder emotionele gewichtigheid) - die tv gaat in mijn aanwezigheid niet op die en die zenders - dan is dat een opmaat voor succes bij ingewikkelder gevallen.
Er is heus bereidheid om rekening te houden met elkaar.
Roken schaar ik echt onder de eenvoudige gevallen wat dat betreft. De grens is, bij jezelf blijvend, duidelijk te stellen. Echt ingewikkeld is foute vrienden, je kind in een ongelijkwaardige relatie, of, weet jij veel, eentje die bij de Jehova's wil.
Nou ja: een stapavondje dat uren uitloopt na de afgesproken tijd is aanvankelijk minstens zo beangstigend.
Inlevingsvermogen kunnen je kinderen alleen maar opbrengen als je communiceert wat je dwars zit. Waar je grenzen liggen. Daarmee deel je geen straf uit, maar leef je in feite voor wat zij kunnen doen om hun grenzen kenbaar te maken.
Dat praat zoveel makkelijker.
Groet,
Miriam Lavell

Oke

Cobi:"Mee eens. In mijn posting van gisteren zeg ik dat je zakgeld inhouden en stoppen met wassen bij rokers gewoon moet straf moet noemen. "
Dan kun je mijn vorige post als ongeschreven beschouwen. Kennelijk is er alleen zwart of wit in jouw beleving.
(Zij: Schat, kun jij je was even uit de machine halen? Hij: Hoezo?! Wat heb ik nou weer fout gedaan?)
Groet,
Miriam Lavell