Schermverslaving en manipulatief gedrag
Onze 12-jarige pleegzoon (die sinds pasgeboren baby bij ons is) lijkt mij verslaafd aan het spel Brawl Stars, hetgeen hij constant op zijn smartphone en tablet speelt, samen met vrienden van school. Zijn schoolwerk lijdt eronder, hij gaat niet naar de huiswerkklas die hij verplicht moet volgen, weigert vaak zijn scherm af te zetten om te komen eten of ergens mee naartoe te gaan, liegt en verzint smoesjes om mij te doen geloven dat hij voor school bezig is terwijl hij aan het gamen is, doet heel lelijk tegen mij. Ik heb hem meerdere keren gewaarschuwd dat dit gedrag niet door de beugel kan en dat ik hem een schermverbod zou geven. Vorige week woensdagavond weigerde hij weer te stoppen, en heb ik zijn smartphone afgepakt en een code op de tablet gezet. Ik heb hem gezegd dat het schermverbod tot vrijdag na school was, maar dat als hij nog meer lelijks deed dat het schermverbod telkens een dag verlengd werd. Hij kreeg van mij ook de mogelijkheid om dagen terug te verdienen per 3 uur dat hij in een boek zou lezen (iets wat hij nooit doet).Hij is toen compleet beginnen 'flippen' en alles wat hij kon bedenken om mij te treiteren is hij beginnen doen: mij vervloeken, uitschelden, kleineren, bedreigen dat hij mij zou dood steken, dingen naar mij gooien, de diepvriezen gaan openzetten, overal in huis de lichten gaan aandoen, de kranen openzetten, scheerschuim in de lavabo spuiten, mijn laptop en gsm verstoppen, de oven afzetten elke keer hij passeerde...Ik ben rustig gebleven en heb regelmatig gezegd: " schermverbod tot zaterdag, zondag, ....,donderdag,... maandag 4 maart..."Hij bleef mij treiteren, en zei dan: "jij wilt toch niet dat ik zo doe, geef dan mijn gsm terug, dan stop ik ermee. Jij vindt het toch lastig als ik een crisis heb, dan moet je gewoon mijn gsm teruggeven, dan is alles weer oké..."Omdat hij in het verleden al wel narcistische trekjes vertoonde en vaak onder een straf uitgeraakt, en meestal manipuleert om zijn goesting te krijgen, vond ik het belangrijk om voet bij stuk te houden en heb ik dus niet toegegeven aan de manipulatie. Mijn man vindt dat ik mijzelf deze miserie op de hals gehaald heb, en dat die oplopende dagen schermverbod buitenproportioneel zijn en dat zijn gedrag normaal pubergedrag is. Is dit normaal pubergedrag?
Ik heb zelf geen kinderen dus ik ben geen expert in normaal pubergedrag maar wat jij hier schrijft vind ik erg extreem. Het klinkt echt alsof hij verslaafd is. Misschien zou je er goed aan doen om wat info in te winnen bij verslavingszorg gericht op gamen.
En laat je alsjeblieft niks aanpraten door je man! Zelf op de hals gehaald. Doe ff normaal zeg. Steunt hij jou vaker niet?
je weet het antwoord zelf al: nee natuurlijk niet.
Wat goed trouwens dat jullie een pleegkind hebben! Is hij permanent bij jullie of ook wel eens bij zijn eigen ouders?
Ik vind het een rare reactie van je man. Is hij zelf ook schermverslaafd?
Je spreekt liefdevol over je zoon lees ik
Narcistisch manipulatief
Heb je hulp voor hem ? Of voor jezelf?
Ik heb ook geen kinderen, maar ben wel een vreselijke puber geweest (en nu een vreselijke volwassene). Dit gemanipuleer moet je echt de kop in blijven indrukken. Ik voelde ook dat mijn vader en moeder niet op 1 lijn zaten en speelde ze uit om mijn zin door te drijven. Overleg met je man, probeer op 1 lijn te komen en wees samen consequent met straffen en belonen. Belonen werkt overigens wel beter. Heel makkelijk gezegd vanachter een toetsenbord. Veel sterkte TO.
Dat is geen normaal pubergedrag. Ik denk echter wel dat het steeds verhogen van de straf, de situatie verder laat escaleren. Jullie gaan dan steeds meer tegen elkaar inbotsen. Ik vermoed dat je man daarop doelt.
Ik zou de straf nu niet verder op laten lopen, maar op een rustiger moment gesprek aangaan met zoon.
Speelt er wellicht nog andere problematiek?
ik zou het ook anders aanpakken. Het ophogen van de straf werkt niet want kinderen van die leeftijd denken niet ver genoeg na meestal en is het meer korte termijn denken. Dus hij zal er zeker maling aan hebben als je zegt 6 maart.
ik denk ook dat een andere aanpak beter werkt en niet ineens die tablet innemen maar bijv elke dag een x periode schermtijd, daar zijn ook apps voor die schakelen daarna uit.
het terugwinnen van tijd door een boek te gaan lezen, vind ik ook wat vreemd gekozen als hij nooit leest kun je dat niet ineens daar tegenover zetten. Lezen moet leuk blijven en daardoor niet af straf want zo zal het voelen.
Ik zou denken terugwinnen huiswerk af, goed gedrag vertoont van die dag. En dan een vast moment voor gamen dus dan weet hij ook waar hij aan toe is anders krijg je dat gezeur gelijk uit school al.
En gamen is tegenwoordig ook sociaals iets wat je met vrienden en klasgenoten doet, dus er is in de ogen van zoon ook wel het gevoel van ik mag niet met mijn vrienden spelen.
succes (sorry als het betweterig overkomt)
Nee natuurlijk is dat niet normaal. En de houding van je man vind ik ook niet normaal. Een kind dat het halve huis sloopt, loopt te schelden en te klieren en dreigt zijn moeder neer te steken en dat zijn vader dan zegt 'eigen schuld'.
Ik zou wel inzetten op duidelijkheid qua regels en verwachtingen inclusief consequenties. En straf zou ik gewoon een vaststaand iets laten zijn.
Laat hem ook meedenken over een gezond schema, als hij dat kan.
Hij klinkt wel verslaafd. Ik zou daar ook informatie over opzoeken.
Het is zeker geen normaal pubergedrag. En het gedrag van je man is ook zwaar onder de maat.
Qua straf zou ik niet iedere keer een dag erbij doen, dan wordt het een optel- en aftreksom van allerlei gedrag. Te ingewikkeld.
je hebt ook de mogelijkheid om per dag een maximale schermtijd in te stellen.
Sommige op kinderen gerichte tablets worden met die software verkocht. Maar in principe kan je het ook zelf installeren.
Voet bij stuk houden is zeker belangrijk. Maar eerst alles toestaan, en dan afpakken, is niet de meest handige optie.
Regels opstellen en handhaven vanaf dag 1, dat ze gesteld zijn, is handiger.
Ik had een verslaafde gamer thuiszitten. Ook pleegkind. Als JB en andere betrokken en het niet serieus nemen is het trekken aan een dood paard. Voor ons één van de redenen geweest om te gaan stoppen. Het is namelijk niet de verslaving zelf, maar het onderliggende gedrag. Zie het maar als cocaïne. Die drang is zo groot dat al het gedrag wordt ingezet om dat middel te verkrijgen. Zo ook bij het schermen. (Ik heb ervaring in de zorg ermee). Het zal alleen maar verergeren en je gaat eraan onderdoor zonder hulp. Juist bij een pleegkind..
onderliggende gedrag bedoel ik:
Onderliggende trauma's. Bijvoorbeeld het niet kunnen omgaan met stress situaties/negatief zelfbeeld/emotieregulatie/vermijding/voornamelijk speelt angst een grote rol/identiteitscrisis/etc. Dit alles maakt vaak waarom een jongere gaat blowen/gamen/etc. Gameverslaving wordt nog flink onderschat. Maar net als bij een middel zijn games ingesteld op de afhankelijkheid. De aanmaak op bv dopamine. En dit wordt steeds minder, depressie ligt op de loer, waardoor gamegedrag weer toeneemt. Alleen met hulp kan je je pleegkind helpen. Ik spreek echt uit ervaring. Door te kaderen gaat de band kapot. Ik had een hele fijne band met mijn pleegkind. Doordat hulpverlening maar niet werd ingezet is deze band door oa de verslaving zodanig verslechterd dat ik hem uit huis heb geplaatst. Hij wilde ergens wonen waar mensen hem niet doorhadden en waar hij elke dag van vroeg tot laat zou mogen gamen. Iets waar ik absoluut niet aan wilde meewerken. Want bij gamen ligt de drang naar middelen erg dichtbij.
Ik begrijp de reactie van je man wel, maar hoop dat hij zijn visie alleen met jou persoonlijk heeft gedeeld en jou tegenover je zoon gewoon steunt.
Persoonlijk vind ik jouw straf om drie redenen niet handig.
Ten eerste heeft een straf als doel dat je kind gewenst gedrag gaat vertonen. Ik zou dus stoppen met straffen op het moment dat je zoon heeft gedaan wat jij wil. Dan is je doel bereikt. In dit geval dus zodra zijn huiswerk af is. Niet pas na bijna twee weeken. Het is nogal een periode waar je het over hebt!
Ten tweede, blijf de volwassene in je relatie tot het kind. Kinderen raken sowieso geëmotioneerd door straf. Zéker als je hun favoriete speelgoed afneemt. De een gaat huilen, de ander wordt boos. Soms buitenproportioneel. Voor jou als ouder is dat het teken dat je straf hard aankomt. Desalniettemin bestraf jij vervolgens zo'n emotionele reactie, met het verlengen van diezelfde straf?! En nog eens. En nog eens. Je zoon heeft geen idee waar hij aan toe is met je. Je bood geen duidelijkheid. Het werd alleen alsmaar erger. Het lijkt wel of jij niet als ouder boos was op je kind en daarbij grenzen stelde, maar alsof jullie als gelijkwaardigen ruzie maakten en daarbij tegen elkaar opboden in hoe erg je de ander kon raken. Dan ben je niet slim bezig.
Ten derde heeft het de voorkeur om een straf te verzinnen die te maken heeft met het ongewenste gedrag. Anders begrijpen kinderen er niks van. Dus prima als je zijn devices afneemt omdat hij ermee speelt terwijl hij zijn huiswerk moet doen. Maar als hij met scheerschuim een zooi van de badkamer maakt, is het afnemen van zijn telefoon of games geen logische straf. Ik persoonlijk zou hem dan de badkamer laten opruimen èn van zijn eigen geld nieuw scheerschuim laten kopen. Een kind dat de oven steeds uit zet, krijgt van mij koud eten. Games (nog langer) afpakken van een kind dat troep maakt op de badkamer, is net zo'n onbegrijpelijke straf als een kind de badkamer op laten ruimen omdat hij stiekem zit te gamen 
Ik begrijp de dynamiek die ontstaan is wel. Zelf ben ik pleegmoeder van een meisje van 14 en van een jongen van 12. Beiden geen familie van ons of elkaar. Beiden vanaf (ongeveer) de geboorte bij ons.
Is je pleegzoon onderzocht? Zijn zijn IQ, hechtingsstijl, persoonlijkheidsproefiel en emotionele leeftijd onderzocht? Wij hebben dat - uiteindelijk - voor beiden laten doen en dat heeft tot betere inzichten geleid van waaruit we adequater konden helpen.
Hebben jullie als een hulp gezocht voor hem? Zijn er al therapieën of begeleiding aangeboden en gevolgd?
Pleegoubers zijn doorgaans pittiger dan ‘gewone’ pubers, maar dat wil niet zeggen dat dit gedrag oké is of getolereerd moet worden.
Hier helpt het het beste om heel duidelijk te begrenzen en die begrenzing geautomatiseerd te hebben en niet manueel. Dus alleen tussen x en x uur en Max x tijd op x, y of z. En alleen die mogelijkheid voor de rest dicht. Op dit moment is je pleegzoon niet in staat het zelf te reguleren dus zet je het in op de manier waar jij en je man achter staan. Hij kan niet meer tijd verdienen. Dit is wat het is.
Wat is de beste incentive voor je pleegzoon naast het gamen? Is dat iets leuks samen doen, is dat een speciaal uitje, is dat iets wat hij lekker vindt? Het kan heel slim zijn om aan het oefenen van een vaardigheid een beloning te koppelen. Ben je bekend met pmto? Dat is een opvoedmethode die heel helpend is bij gestructureerd aanleren van vaardigheden aan (pleeg)kinderen. Het kan een heel praktische hulp zijn.
Een andere insteek zou kunnen zijn verbindend gezag (geweldloze communicatie). Beiden kunnen enorm helpend zijn.
Aan de keuzes die je maakt en de manier hoe je partner die ondermijnt is te voelen dat jullie je op dit moment niet aan het roer voelen staan. Dat is niet iets om je voor te schamen want het opvoeden van een kind kan echt heel ingewikkeld zijn. En een pleegkind opvoeden is soms nog net wat tandjes meer ingewikkeld doordat je bepaalde herkenning mist en er vaak al sprake is van multiproblematiek bij het kind. Hierbij ondersteuning vragen kan lastig voelen, maar is juist heel wijs.
Heel veel sterkte met je zoektocht wat wijs is.
Maar daarbij speelt wel mee dat je de opvoeding wel kan veranderen, maar er moet hulp worden ingezet. Er wordt teveel naar de pleegouders gekeken in het probleem, terwijl niet vergeten moet worden dat de kinderen al flink onthecht zijn voor de plaatsing. Een opvoeding is ondersteunend, maar niet altijd helend. Soms zijn kinderen al zo beschadigd dat alleen therapie helpend is en dan moet een puber daar ook nog eens voor open staan. Let ook goed op je eigen grenzen. Wat kan je aan en wat niet? En maak gebruik van alle hulpbronnen die je kan inschakelen.
Hija2 schreef op 01-03-2024 om 12:46:
onderliggende gedrag bedoel ik:
Onderliggende trauma's. Bijvoorbeeld het niet kunnen omgaan met stress situaties/negatief zelfbeeld/emotieregulatie/vermijding/voornamelijk speelt angst een grote rol/identiteitscrisis/etc. Dit alles maakt vaak waarom een jongere gaat blowen/gamen/etc. Gameverslaving wordt nog flink onderschat. Maar net als bij een middel zijn games ingesteld op de afhankelijkheid. De aanmaak op bv dopamine. En dit wordt steeds minder, depressie ligt op de loer, waardoor gamegedrag weer toeneemt. Alleen met hulp kan je je pleegkind helpen. Ik spreek echt uit ervaring. Door te kaderen gaat de band kapot. Ik had een hele fijne band met mijn pleegkind. Doordat hulpverlening maar niet werd ingezet is deze band door oa de verslaving zodanig verslechterd dat ik hem uit huis heb geplaatst. Hij wilde ergens wonen waar mensen hem niet doorhadden en waar hij elke dag van vroeg tot laat zou mogen gamen. Iets waar ik absoluut niet aan wilde meewerken. Want bij gamen ligt de drang naar middelen erg dichtbij.
Ook pubers die bij hun eigen ouders wonen kunnen aan gamen verslaafd raken, dat is de opzet van het spel. Om daar meteen de conclusie aan te verbinden, dat dit hun vatbaarder maakt voor andere verslavende zaken is wat vreemd.
Het houdt ze van de straat en uit de problemen. Het geeft ze de mogelijkheid om op afstand contact te houden met hun vrienden.
Het is heel normaal voor pubers om ergens hun toevlucht in te zoeken, en gamen is een relatief onschuldige toevlucht. Leidt hooguit tot slechte ogen en een slechte conditie.
