Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Hier zit de herfstvakantie er alweer op. We hebben wat leuke dagjes uit gehad en dit weekend is een vriendinnetje van het kerkkamp komen logeren. Dat was erg leuk, de meisjes hebben zo'n ontzettende klik samen en aan een half woord genoeg.
Verder is het rustig maar binnenkort wel nog naar de tandarts voor twee wortelkanaalbehandelingen. Dochter weet dit maar lijkt er op dit moment niet heel erg mee bezig te zijn.
Hier is de herfstvakantie ook begonnen. Niet zo leuk helaas. De oudste heeft net toetsweek gehad en de jongste heeft toetsweek na de vakantie. Het wordt dus een beetje schipperen tussen leren voor de toetsen, leuke dingen doen als gezin en dingen doen met anderen. We wilden gisteren met de kinderen dit bespreken om een beetje een plan te maken, want zonder enige structuur en duidelijkheid gaat het hier moeizaam. Maar helaas lukte het niet dit normaal te bespreken. De oudste vond het belachelijk dat we voorstelden dat ze een beetje bijtijds hun bed uit zouden komen, omdat er anders nauwelijks tijd is om iets gezelligs te doen. Ze greep dat aan om te gaan schreeuwen, beledigende dingen te zeggen en ons uit te lachen. We waren gewoon aan het praten en overleggen en ineens ontspoorde het helemaal. Ik snap er nog steeds niks van. We probeerden juist te kijken of we het zo konden doen met elkaar dat iedereen in de vakantie kan doen wat hij/zij graag wil en iedereen aan bod komt. Maar uiteindelijk door al het gedoe dus niet tot een plan gekomen.
@S.ndra: herkenbaar, dat ellenlange uitslapen. Het haalt de hele dag onderuit. Het is wel echt iets voor pubers, het hoort erbij. Ik vind het ook megavervelend, hoewel ik er tegenwoordig vaker beter tegen kan. De kunst is om toch je eigen plan te trekken. Dan maar niet iedereen mee. Ook al is de afspraak (iom de ambulant begeleider) dat zoon om 12 uur opstaat, dat doet ie vaak toch niet. En dan roep ik hem toch uit bed, om bijvoorbeeld half één. En dan kan het nog wel tot half twee duren voordat ik em echt beneden zie (na nog een paar keer roepen…) En dan het leren…geen idee of er echt iets van terecht komt. Het is vreselijk vermoeiend om telkens de oppas te moeten spelen, dus dat doe ik zo weinig mogelijk.
@MamaE: fijn dat je dochter een vriendinnetje heeft en dat het even zo lekker rustig gaat, de wkb komen later dan wel. Gelukkig lijkt je dochter er nu niet zo mee bezig. De medicatie is een heel goede zet geweest!
Kaassoufflee schreef op 20-10-2025 om 08:46:
@MamaE: fijn dat je dochter een vriendinnetje heeft en dat het even zo lekker rustig gaat, de wkb komen later dan wel. Gelukkig lijkt je dochter er nu niet zo mee bezig. De medicatie is een heel goede zet geweest!
Dochter heeft wel meer vriendinnetjes hoor. Sociaal gezien komt ze tot nu toe heel goed mee. Op school een leuk groepje, bij de clubjes ook. Met een meisje van de groepstherapie heeft ze ook een hele goede klik. Dat meisje heeft natuurlijk ook autisme en dat geeft wel een soort extra klik. Het meisje van het kerkkamp heeft een schisis waar uiteraard ook allerlei operaties en gebitsproblemen bij komen kijken en het gevoel van 'anders zijn'. Ze snappen elkaar daarin heel goed en ik merk dat de vanzelfsprekendheid van wederzijds begrip zonder woorden heel fijn is voor dochter. Zonder dat ze het daar de hele dag over hoeven te hebben.
Medicatie was inderdaad een goede zet. Het helpt dochter om de scherpe randjes van haar emoties af te halen en meer in het hier en nu te leven. Voorheen kon ze soms uit het niks opeens bezig zijn met alles wat er nog moest op medisch gebied en daar opeens heel boos over worden. En vooral ook overal de strijd over aangaan om maar het gevoel van controle te hebben. Ik heb niet de illusie dat er nooit meer ontploffingen of huilbuien gaan komen, maar het gaat zoveel beter en er is zoveel meer rust nu.
S.ndra schreef op 20-10-2025 om 06:30:
Hier is de herfstvakantie ook begonnen. Niet zo leuk helaas. De oudste heeft net toetsweek gehad en de jongste heeft toetsweek na de vakantie. Het wordt dus een beetje schipperen tussen leren voor de toetsen, leuke dingen doen als gezin en dingen doen met anderen. We wilden gisteren met de kinderen dit bespreken om een beetje een plan te maken, want zonder enige structuur en duidelijkheid gaat het hier moeizaam. Maar helaas lukte het niet dit normaal te bespreken. De oudste vond het belachelijk dat we voorstelden dat ze een beetje bijtijds hun bed uit zouden komen, omdat er anders nauwelijks tijd is om iets gezelligs te doen. Ze greep dat aan om te gaan schreeuwen, beledigende dingen te zeggen en ons uit te lachen. We waren gewoon aan het praten en overleggen en ineens ontspoorde het helemaal. Ik snap er nog steeds niks van. We probeerden juist te kijken of we het zo konden doen met elkaar dat iedereen in de vakantie kan doen wat hij/zij graag wil en iedereen aan bod komt. Maar uiteindelijk door al het gedoe dus niet tot een plan gekomen.
Toetsweek net na de vakantie...dat vind ik toch ook onhandig gepland.
Verder snap ik best dat je niet tot halverwege de middag wil wachten met een uitje. Zeker als het prijzig is en de openingstijden beperkt. Ik ga ook niet om 14 uur nog een keer naar een pretpark rijden, 50+ euro p.p. entree betalen en na twee attracties is het al sluitingstijd. Dan is het of lekker op tijd of helemaal niet.
Soms ontsporen dingen uit het niets, zo lijkt het dan. Is hier ook wel eens gebeurd, maar was achteraf niet 'uit het niets'.
Voor je dochter lijkt het me goed als ze kan aangeven wat ze zou willen doen in de vakantie. En dat jullie daarna samen kijken naar het hoe. En daar kunnen en mogen heus grenzen aan zitten.
Dat geldt net zo goed voor de jongste. Vindt de oudste dat niet leuk of wil ze er niet tijdig voor opstaan, dan is het jammer, maar thuisblijven is ook een keuze.
Hoi allen, ook hier nu lekker herfstvakantie. Ik moet zeggen: het gaat echt goed met de oudste. Hij slaapt in de vakantie lekker uit (wat ik prima vind), keutelt wat op z'n kamer, spreekt een keer af met een vriend, leert wat voor de toetsweek die eraan komt en werkt 3x3 uur. Ik merk dat hij ouder wordt (ruim 17 nu) en zijn eigenaardigheden kan ik helemaal accepteren. Zijn broertje (15) stoort zich wel enorm aan zijn broer, geneert zich dood voor hem en heeft sowieso overal commentaar op. Die puberteit vraagt weer op een hele andere manier veel van mijn energie... totaal ander kind. Lijkt veel meer op mij (en dat kan soms flink botsen). Ik heb vooral geleerd om aan te blijven bieden (spelletje, uitje, wandelen, lunchen), ook al is het antwoord vrijwel altijd nee en doen de tienerzoons waar ze zelf zin in hebben. Ik trek dus lekker ook mijn eigen plan 
Leuk om te lezen hoe het met iedereen gaat!
Heel herkenbaar! Tieners hebben vaak behoefte aan hun eigen ruimte en rust. Dat is normaal in deze fase — ze ontdekken wie ze zijn. Probeer af en toe een gezellig moment samen te plannen, maar geef ze ook de vrijheid die ze nodig hebben. Balans is key.
Ik heb een onwijs leuke herfstvakantie gehad. Ben met oudste zoon alleen op pad geweest.
Wel gebeurde er donderdag iets wat de laatste tijd vaker gebeurt en waar ik me zorgen om maak. Beide jongens vinden het leuk om te stoeien, maar heel regelmatig gaat het ergens toch per ongeluk fout en heeft één van de twee pijn. Mijn jongste schiet dan in boosheid, maar weet nog wel goed aan te geven dat oudste NU moet stoppen. Alleen dat doet oudste vaak niet.
Als ik er achteraf met oudste over praat, krijg ik vaak een antwoord dat in zijn ogen heel logisch is, maar waarbij hij helemaal vergeet/negeert rekening te houden met de behoeften van zijn broertje.
Ik ben zoekende... Hoe kan ik oudste zoon leren om rekening te houden met de behoeften van andere mensen? Ik heb het in mijn beleving al honderd keer uitgelegd en het komt niet binnen.
Het maakt me ook bang voor de toekomst. Als hij dit gedrag doorzet dan krijgt hij ergens flinke problemen.
@Mvtj: Fijn dat je vakantie zo goed was!
Herkenbare situatie met je kinderen…ik deel je gevoelens en zorgen hierin.
Vooralsnog zeg ik wel telkens nog ‘stoppen betekent ophouden met wat je deed’ ‘hij geeft een duidelijke grens aan’ etcetera. En we steken ook wel eens zelf onze armen of benen ertussen, als fysiek stopteken.
Zoon zegt dan soms dat het voor hem moeilijk is om dan gelijk te stoppen, er moet eerst nog een gedachte oid afgerond worden of de “stop-boodschap” moet eerst nog verwerkt worden voordat het uitgevoerd kan worden.
Overigens kan jongste zelf ook wel eens over zo’n grens van oudste heen gaan.
Ik herhaal met regelmaat (als de situatie niet op dat moment speelt) mijn boodschap over consent mbt verkering en dat die dingen ook gelden bij stoeien.
Vooralsnog heb ik niet het idee dat ze verliefd zijn of verkering willen, maar goed, dat weet je natuurlijk niet altijd.
Ik heb deze vakantie ook ingezet op ontspanning voor mezelf, en dat is goed gelukt. Wel met de reminders richting jongelui over huiswerkplanning, maar het verder toch zo goed mogelijk losgelaten. Dus ik kijk ook terug op een fijne en goede vakantie.
@Evaluna, als je hier nog meeleest: wat een goed nieuws van de rechtbank las ik in een ander topic, gefeliciteerd! Scheelt massa’s aan stress voor jullie allemaal!
Ik heb "stop" (lang geleden) geoefend tijdens alledaagse bezigeheden: op de stoep wandelen, eten, knutselen enz. Ik vroeg mijn zoon zojuist of hij het idee heeft dat "stop" bij hem een wat langere verwerkingstijd nodig heeft voordat hij kan stoppen met wat hij doet, hij denkt van wel.
Ik ben zoekende... Hoe kan ik oudste zoon leren om rekening te houden met de behoeften van andere mensen? Ik heb het in mijn beleving al honderd keer uitgelegd en het komt niet binnen.
Het maakt me ook bang voor de toekomst. Als hij dit gedrag doorzet dan krijgt hij ergens flinke problemen.
Herkenbaar ook hier. Oudste ziet het op haar manier, die voor haar logisch is, maar ook volledig voorbij aan de impact op haar zusje.
Heel lastig. Vaak sus ik de boel een beetje. Laatst was ik er klaar mee en ben toen gaan spiegelen. Hoe zou zij het vinden als het andersom was, zie je wat voor reactie je zusje geeft? Geloof dat er wel wat binnenkwam.
Het zijn meiden, dus veel stoeien hebben ze nooit gedaan, maar elkaar fysiek een beetje uitdagen of plagen is nooit erg succesvol gegaan. Vaak dat oudste iets niet snapt en helemaal boos werd / wordt.
We hebben inderdaad goed nieuws van de rechtbank. We hadden van de zomer al eenhoofdig gezag gekregen en nu dus ook het nieuws dat er geen omgang meer is.
Heel blij mee, hoop dat het ook ons echt rust gaat geven.
Dochter is bij de GGZ. Vooralsnog is het omgaan met spanning en paniek. We hadden ook een diagnose traject in ons hoofd, maar hoe meer ik lees over de overlap trauma / hechting / autisme / hoogbegaafd, hoe meer ik twijfel.
Dochter is 13 en ik krijg soms het gevoel dat ze het zich ook wel een beetje aan laat leunen of veiligheid zoekt in het hokje autisme.
Dank jullie wel voor alle reacties. Alleen al de herkenning is heel fijn.
@Kaas, ik heb zoon afgelopen donderdag van de bank getrokken, daar voelde ik me achteraf schuldig over. Eens kijken of het in the heat of the moment lukt om een arm ertussen te krijgen.
Maar het blijft gewoon herhalen, herhalen, herhalen....
@IMI en Evaluna, ik vermoed ook dat zoon wat langer de tijd nodig heeft om de stop door te laten dringen. Lastige combinatie met mijn jongste zoon die licht ontvlambaar is, een heel groot rechtvaardigheidsgevoel heeft en alles persoonlijk neemt. (Dat is weer een heel eigen opvoed project)
Wat een goed nieuws Evaluna! Hopelijk geeft het een boel opluchting. En rust voor je dochter om met verwerking bezig te gaan.
Wbt diagnose traject. Ik heb zelf een persoonlijkheidsstoornis diagnose. Bepaalde therapie daarvoor heeft geholpen. Maar er zijn ook dingen gebleven die daarmee niet aangepakt werden. Nu volg ik trauma therapie en dat helpt weer op heel andere vlakken.
Dus meerdere diagnoses kunnen helpen om de verschillende stukken van een probleem aan te pakken.
Lastig, die fysieke grenzen bij stoeien. Ook daar is consent belangrijk, dat je het beide leuk en oké vindt. En als iemand zegt 'NU stoppen' lijkt me daar verder ook helemaal niks onduidelijks aan. Dat iemand even schakeltijd nodig heeft, daar kan ik in komen, maar toch lijkt het me wel zinvol om sneller te leren reageren op zulke signalen van anderen. Juist thuis kun je dat oefenen, maar er zal elders niet altijd begrip voor zijn en dat kan dan weer tot nare situaties leiden, ook voor het kind/puber met autisme zelf.
Onderdeel van leren omgaan met autisme is ook wat je gedrag met een ander doet en dat je niet heel de wereld verantwoordelijk kunt maken voor jouw autisme.
