Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Herkenbaar hoor, MamaE en Evaluna!
Het is de combinatie van factoren die elkaar zo kunnen verzwaren. Helpende factoren zijn er ook, maar soms is het toch te zwaar en zit je er even doorheen. En het kan ook zo weer omkeren.
Sowieso sterkte met alle dingen gewenst vanuit hier. Probeer tussendoor toch zo goed mogelijk te ontspannen of bij te tanken (ik zeg dat heel leuk voor een ander maar het valt me zelf vaak vies tegen…dat blijven hangen in de telefoon herken ik ook goed…)
Dankjewel. Gisteren eind van de middag spoedbezoekje aan de tandarts gebracht. Er zat inderdaad een ontsteking onder een melkhoektand van dochter en de ander zat al een beetje los, dus er is besloten beide laatste melkhoektandjes te trekken. En om het feest af te maken konden we meteen nog wat gaatjes laten vullen.
Dochter was echt even heel verdrietig dat ze alwéér pech had en bang voor trekken, want ontsteking dus slecht te verdoven. Maar ze kreeg de regie over de volgorde en werkte goed mee. Acht verdovingsprikken gezet, drie kwartier in de stoel gelegen en bij het trekken van het ontstoken tandje even enorm veel pijn gehad, maar op één klap na deed ze zichzelf geen pijn en eenmaal thuis wilde ze zelfs wat eten. Dat ging door de verdoving wat lastig, dus door de blender. Maar ze knapte verrassend snel op. Ze heeft de hele nacht in haar eigen bed geslapen en doorgeslapen. Geen pijn meer gehad, niet meer boos geweest, niet meer gehuild en zelfs geen gedoe over haar beugel.
Wat fijn dat dit achter de rug is MamaE, en dat je dochter zo snel weer opknapt en kan loslaten! Heerlijk, geniet van deze positieve vibes 🍀
