Wat is er met ons meisje?
Het gaat even niet zo lekker met onze dochter van bijna 15.
Vorige week maandag is ze voor het eerst ziek thuis gebleven met in eerste instantie klachten als buikpijn en misselijk. Ze gaf aan het afwisselend warm en koud te hebben dus wij dachten dat ze een virusje zou hebben.
Toen ik later die dag thuiskwam van werk lag ze onder een dekentje op de bank. Ik vond haar ‘tam’, maar goed, als je niet lekker bent dan kan dat. Ze zei dat ze niet goed kon aangeven wat er aan de hand was en hoe ze zich voelde.
Dinsdag is ze ook thuis gebleven, woensdag wilde ze zelf naar school voor een paar belangrijke lessen. Deze lessen heeft ze gevolgd en is daarna weer naar huis gekomen. We hebben haar de rest van de week thuis gelaten om haar wat rust te geven. Vandaag is ze terug naar school gegaan, maar nu ook onderweg naar huis.
Inmiddels lijkt duidelijk dat ze niet ziek is in de zin van een virus o.i.d, maar is het naar ons idee meer iets mentaal. Ze geeft aan dat ze niet goed weet wat er aan de hand is, en ook niet goed te kunnen zeggen wát ze precies voelt. De sparkle lijkt even een beetje weg bij haar. Ze is stiller dan normaal en wat meer in zichzelf gekeerd. Normaal wil ze altijd afspreken met vrienden en vriendinnen, wil ze overal bij zijn en aan meedoen, maar gister zei ze dat ze geen zin heeft om af te spreken met mensen.
Ze is afgelopen week wel mee geweest boodschappen doen. Er zijn 2 keer vriendinnen geweest en haar beste vriend is haar komen opzoeken. Afgelopen zaterdag had ze een feestje van hem, maar gister heeft ze heel de dag in bed gelegen. Nu was ze ook gister ongesteld geworden, dus dat speelde in elk geval gister een rol in haar bui en gedrag, maar omdat wij onze dochter niet kennen zoals we haar vorige week gezien hebben, baart het me wel zorgen. Zorgen maken zit wel in mijn aard, maar ik voel me dus niet fijn bij de situatie.
Ik heb net even overleg gehad met de huisarts en die zegt dat we het nog even moeten aankijken.
Wie herkent dit van zijn/haar puber en wat heb je gedaan om hem/haar weer terug te krijgen naar ‘normaal’?
Is het een idee om af te spreken dat ze een deel van de dag haar schermen inlevert? Je mag best uitrusten in bed als je moe bent, maar dat doe je dan maar met een boek. Is ze echt moe, dan valt ze wel in slaap.
Je kan dit best met dochter bespreken, lijkt me: dat je ruimte wil geven voor de noodzakelijke rust als er echt iets aan de hand is (virus plus toe aan vakantie lijkt mij best een reële verklaring), maar dat het risico bestaat dat ze uren achtereen ligt te scrollen en dat dat om allerlei reden niet goed is. Dus dat ze wel op haar kamer mag blijven de hele dag als ze dat nodig heeft, maar niet de hele dag met schermpjes.
ik vind dat je haar heel wisselend beschrijft.
Iemand die zich erg terugtrekt en heel passief is kan heel goed depressieve klachten hebben.
Daar zou ik snel hulp voor inschakelen.
Maar goed ik praat uit eigen ervaring.
Roos57 schreef op 03-12-2025 om 09:02:
ik vind dat je haar heel wisselend beschrijft.
Iemand die zich erg terugtrekt en heel passief is kan heel goed depressieve klachten hebben.
Daar zou ik snel hulp voor inschakelen.
Maar goed ik praat uit eigen ervaring.
Zo zit ik ook Roos, ik praat ook uit ervaring, maar wil TO geen stress aanpraten.
Niet elk dipje is meteen een zware depressie, dat moeten we voor ogen houden.
Wij zitten nu eenmaal snel in de paniekstand.
Zilver_gray schreef op 03-12-2025 om 09:17:
[..]
Zo zit ik ook Roos, ik praat ook uit ervaring, maar wil TO geen stress aanpraten.
Niet elk dipje is meteen een zware depressie, dat moeten we voor ogen houden.
Wij zitten nu eenmaal snel in de paniekstand.
Klopt . Hoe ist bij jou ?
Roos57 schreef op 03-12-2025 om 09:20:
[..]
Klopt . Hoe ist bij jou ?
Ik PB je zo ff, zit nu bij de huisarts (niks ernstigs) 
Roos57 schreef op 03-12-2025 om 09:02:
ik vind dat je haar heel wisselend beschrijft.
Iemand die zich erg terugtrekt en heel passief is kan heel goed depressieve klachten hebben.
Daar zou ik snel hulp voor inschakelen.
Maar goed ik praat uit eigen ervaring.
Maar het kan ook gewoon een puberdipje zijn. Het is pas 1,5 week zo.
Due-scimmie schreef op 03-12-2025 om 11:19:
[..]
Maar het kan ook gewoon een puberdipje zijn. Het is pas 1,5 week zo.
Klopt hoor . Kan ook heel goed . Ik probeer te reageren op wat TO beschrijft ☺️
Zoon hier is 21, maar een beetje hetzelfde verhaal momenteel. Alles is druk en veel. Bij hem een combinatie van lichamelijke klachten, buikgriep, best wel drukke weken gehad en zijn autisme. Hebben al flink geminderd in activiteiten, ook vandaag weer iets afgezegd en dan merk je dat hij ineens weer opstaat en iets gaat doen. Nog veel drukte in het vooruitzicht dat hij ook niet echt kan handelen: Sinterklaas en Kerst vieren. Dus deze weken kijken we even vooral wat wel en niet lukt en leggen even geen druk op. Na de kerstvakantie zien we weer verder. Dat geeft rust.
Daglichtlamp vindt hij helemaal niets. Veel te fel. Heb wel gezegd nu dat hij elke dag zijn gordijnen moet opentrekken. Dat doet hij nu braaf. En extra vitamine D slikken en elke dag half uurtje naar buiten.
Speelt er bij jouw dochter iets verder? Autisme, iets anders?
Zou het trouwens ook een coronabesmetting kunnen zijn?
Het klinkt als de griep. Heeft ze koorts? Anders even langs de huisarts. Zonder koorts zou ik het houden op een winterdipje.
Tango schreef op 03-12-2025 om 12:21:
Zoon hier is 21, maar een beetje hetzelfde verhaal momenteel. Alles is druk en veel. Bij hem een combinatie van lichamelijke klachten, buikgriep, best wel drukke weken gehad en zijn autisme. Hebben al flink geminderd in activiteiten, ook vandaag weer iets afgezegd en dan merk je dat hij ineens weer opstaat en iets gaat doen. Nog veel drukte in het vooruitzicht dat hij ook niet echt kan handelen: Sinterklaas en Kerst vieren. Dus deze weken kijken we even vooral wat wel en niet lukt en leggen even geen druk op. Na de kerstvakantie zien we weer verder. Dat geeft rust.
Daglichtlamp vindt hij helemaal niets. Veel te fel. Heb wel gezegd nu dat hij elke dag zijn gordijnen moet opentrekken. Dat doet hij nu braaf. En extra vitamine D slikken en elke dag half uurtje naar buiten.
Speelt er bij jouw dochter iets verder? Autisme, iets anders?
He, wat vervelend ook, ook icm autisme.
Dochter heeft adhd en dat zorgt ervoor dat ze slecht zonder 'entertainment' kan. Ze was niet thuis te houden en vaak met vrienden. In de zomer speelde haar leven zich vnl buiten af. Vorig schooljaar heeft ze enorm veel stress gehad op school, wat leidde tot bepaalde problemen die niet overgingen maar die we niet direct gelinkt hebben aan stress. Misschien dat dat nu ook zijn tol eist. Overigens is die stress op school nu helemaal weg.
School werkt gelukkig heel fijn mee en ze mag aanwezig als dat lukt en als het niet lukt mag ze weg. Docenten zijn op de hoogte.
Situatie is verder nog onveranderd. Ze probe ert wel leuke dingen te doen ook, maar hier moeten we haar ook wel te remmen want ze is geneigd over haar grens te gaan nu. Gisteravond heeft ze wat leuks kunnen doen, maar nu is ze wel de hele dag al af.
Aangeven wat er is kan ze helaas nog niet.
Edjekroketje schreef op 07-12-2025 om 20:11:
[..]
He, wat vervelend ook, ook icm autisme.
Dochter heeft adhd en dat zorgt ervoor dat ze slecht zonder 'entertainment' kan. Ze was niet thuis te houden en vaak met vrienden. In de zomer speelde haar leven zich vnl buiten af. Vorig schooljaar heeft ze enorm veel stress gehad op school, wat leidde tot bepaalde problemen die niet overgingen maar die we niet direct gelinkt hebben aan stress. Misschien dat dat nu ook zijn tol eist. Overigens is die stress op school nu helemaal weg.
School werkt gelukkig heel fijn mee en ze mag aanwezig als dat lukt en als het niet lukt mag ze weg. Docenten zijn op de hoogte.
Situatie is verder nog onveranderd. Ze probe ert wel leuke dingen te doen ook, maar hier moeten we haar ook wel te remmen want ze is geneigd over haar grens te gaan nu. Gisteravond heeft ze wat leuks kunnen doen, maar nu is ze wel de hele dag al af.
Aangeven wat er is kan ze helaas nog niet.
Ik zou me langzamerhand ook zorgen gaan maken. Terug naar de huisarts dan maar?
Neurodiverse mensen zijn gevoeliger voor een burnout. Ik geef het maar mee. Voldoende rust is erg belangrijk.
Heeft je dochter voldoende psycho-educatie gekregen om te leren om te gaan met haar ADHD?
Oh wat vervelend zeg! Ik herken het wel van mijn zoon van 15, die heeft soms ook periodes van somberheid, vaak icm teveel doen. Voor hem helpt het voor nu voldoende om het er gewoon even te laten zijn. Dan waait het ook wel weer over. Bij hem duurt het nooit heel lang. We gaan ervan uit dat het bij opgroeien hoort.
Je kunt voor de zekerheid even bloed laten prikken om eea uit te sluiten. Of mss wil je dochter een gesprekje met schoolmaatschappelijk werk of poh. Soms is dat een laagdrempelige manier die al voldoende werkt om hier doorheen te komen.
We hebben morgen een afspraak bij de huisarts. Ze wordt alleen maar moeier en we zien geen verbetering. Ze wil wel, maar het lukt niet. Morgen naar de dokter, maar bloedprikken gaat nog een ding worden, door iets uit het verleden.
