Huishouden
Ik ben 19 jaar, hbo student en woon nog thuis. Ik heb een bijbaan, werk daar ongeveer 13 uur per week en ik onderhoud natuurlijk nog mijn sociale contacten.
Mijn moeder heeft geen werk, zij is meestal thuis. Ze zegt dat ze het druk heeft met het huishouden. Ik vind dit helemaal prima, maar ze vindt het belachelijk als ik soms niet mee help in het huishouden. Als ik dan aangeef dat ik even aan school moet dan is dat grote onzin. Qua huishoudelijke taken doe ik inderdaad niet zo heel veel, ik help elke avond met de keuken opruimen, ruim mijn kamer op en ik kook soms.
Er wordt geen rekening met mij gehouden als ik moet leren. Dit hoeft echt niet elke dag, maar soms wil ik gewoon wel eventjes aan school zitten. Ik heb geen bureau op mijn kamer. Als ik dan vraag of de radio uit mag of als ik bijvoorbeeld aan mijn zusje vraag of ze even oortjes in wilt doen dan vindt mijn moeder dit BELACHELIJK. Dit lijdt elke keer weer tot ruzie en ze zegt dat ik niks doe en dat ik haar eens moet helpen in huis.
Hiervoor heb ik altijd onder mijn niveau gezeten (mbo4 behaald) en hoefde daarom ook niet te leren. Mijn moeder geeft nu als argument ‘’ja maar pietje van die moeder doet ook hbo en die is er helemaal niet zo met school bezig als jij’’..
Ik denk dat er in andere huizen gewoon geleerd/huiswerk gemaakt wordt alleen mijn moeder is dat niet gewend.
Houden jullie soms rekening met jullie kinderen als ze moeten studeren? En wat vinden jullie van meer huishoudelijke taken als moeder de hele dag vrij is? Als ik aangeef dat ik later het huishouden naast mijn werk moet gaan doen dan lijdt dit tevens tot een conflict.
Mijn 12-jarige heeft net zijn eigen bord in de magnetron gezet.
Ik zet het er ook wel eens in. Als zijn idee van op tijd eten verschilt van dat van mij.
Het is hier geen kazerne.
Ja want
samen een gezonde en verse maaltijd opeten doen alleen mensen in een kazerne. Ik kom er door dit forum wel achter hoe gigantisch gezinnen verschillen. Allemaal apart eten op verschillende tijden en plekken en magnetronmaaltijden zijn hier de norm. Zelfs op dagen dat iedereen thuis is.
ja, precies
Allemaal op verschillende tijden. Dat krijg je met sporttrainingen. We zouden natuurlijk om 15.30 warm kunnen eten met zijn drieën. Dat wordt wel kort, want er is er eentje die om 15.20 thuis komt en eentje die om 15.45 weg moet. De eerstvolgende gelegenheid is pas om 19.45 met zijn vieren, maar dat is weer zo laat als ze om 20.15 naar bed moeten. De thuisblijver bepaalt dus zelf hoe laat hij eet. Dat is nou het handige van een magnetron! En daar kun je alles inschuiven, ook versgekookte maar alweer afgekoelde maaltijden. Handig ding als je kinderen wat groter worden.
Het gaat
hier om avonden dat er niet wordt gesport. Ook als iedereen thuis is wordt er niet samen gegeten.
ach
Jij hebt samen gegeten en zit de rest van de dag alleen maar op internet. Tijdens je vermoedelijke werk, tijdens je vermoedelijke avondspits met de kinderen en nu tijdens de quality time met je man.
Een ander eet apart en doet de rest van z'n tijd thuis wél iets samen.
Ik kan me er niet druk om maken.
Samen eten
Wij eten wel samen 's avonds. Tenminste wie er is.
Op alle doordeweekse avonden sport er wel iemand. Doordeweek eten wij daarom nooit als compleet gezin.
Op zaterdag- en zondagavond eten wij wel met zijn allen. Behalve als iemand al iets anders heeft afgesproken.
Helaas was
ik vandaag ziek, dus ik lag op bed met een flinke keelontsteking. Normaal gesproken heb ik het te druk om zoveel berichten te schrijven.
Als jou kinderen bijna puber zijn dan......
Zit jij dus inderdaad om 16.00 gezellig met het gezin aan tafel om bij een vers gekookte maaltijd de dag door te nemen voordat er gesport gaat worden.
De hele kleintjes trainen 's middags en de eind basisschool leeftijd traint onder het eten.
Dus met 3 jaar leeftijdsverschil zit je 3 jaar met rare etenstijden. Op een bepaald moment kan oudste alleen en moet jongste nog gebracht, zeker in de winter als het vroeg donker is.
Als je oudste dan brugger is komt hij precies op de dag van training pas om 16.15 thuis, omdat hij nog gym heeft tot 15.00 uur en omkleden in eigen tijd moet gebeuren.
Die magnetron maaltijden gaan er komen hoor, luister naar mijn voorspelling.
Hier vandaag ook weer etappe eten gehad. Puber die een pws werkdag had gehouden met kapotte fiets op 7 km van huis precies op het moment dat de macaroni in de pan ging.
Maar natuurlijk heeft de alwetende Lanza hier een perfecte oplossing voor om toe te passen op haar gezin. Dit gaat jou niet overkomen toch?
Af en toe
is dat normaal, maar ik zou ervoor pleiten om de avonden dat iedereen er is met elkaar te eten.
Dat doen we echt
Of proberen we te doen. We hebben hier iedere week een 3 shifts avond en een 2 shifts avond, de trainingsavonden. De andere avonden eten we met het gezin.
Maar met pubers is het nooit zeker.
Je gaat het ervaren.
Sport
Hier m vanaf groep 3 al gedoe met etenstijd sport is om 17:15-18:00 op de dag dat de ene ouder vroeg thuis is voor kind en de andere ouder 18:00 thuis binnenstapt. Omdat kind vroeg op moet is 18:00 eten een pre en veel later niet handig met bedtijd. Maar de sport opgeven doen we niet we zijn zo blij dat hij een sport heeft gevonden die hem bevalt.
Ook dat hoort bij groot groeien
Je eigen leven gaan leiden. Als puber wordt de buitenwereld steeds belangrijker. Dan kun je als ouder wel stug blijven houden aan oude routines ‘omdat het zo gezellig is’, maar dan rennen ze op hun 18e hard weg en knallen de deur achter zich dicht. Als ouder is het de kunst om mee te groeien. Dus dat samen ontbijten: hier doe je er dochter echt geen plezier mee en dús is het voor niemand gezellig. Dan dus maar niet. Man en ik eten wel vaak samen. Op zaterdag ontbijt ik met oudste. Die moet werken, ik ga sporten. Op zondag ontbijten we wel samen, daar maken we dan ook wat van.
Dineren doen we vaak samen, maar op woensdag en zondag werkt jongste met etenstijd, op donderdag oudste. Sporten doen ze nu even niet, dat scheelt weer. Anders werd het vast nog lastiger.
Maar jongste heeft ook nog een druk sociaal leven, dus die is er steeds vaker niet. Ik gun haar dat, die hechte vriendengroep is heel bijzonder. En die is ook regelmatig hier. Ook gezellig en qualitytime, maar niet voor oudste die dat veel te druk vindt. En wij worden ook niet geacht de hele avond beneden te blijven zitten (haar kamer is te klein voor een groep) dus dan verkaasen wij naar boven en kijken een film. Niet helemaal mijn idee van een rustige avond thuis, maar dat hebben we er af en toe wel voor over.
Als je kinderen ouder worden verschuiven je prioriteiten en principes nu eenmaal.
Wat ik erg
heb gewaardeerd is dat mijn ouders zochten naar momenten die we gezamenlijk konden doorbrengen. Wij sportten veel, dus ik herken de wisselende tijden maar al te goed, maar mijn ouders zorgden dan wel voor een uitgebreide lunch bijvoorbeeld.
Moeten kunnen
Een 19 jarige zou alles moeten kunnen, daar werk je naartoe.
Topic starter geeft ook aan dat ze van alles kan, maar dat het soms niet uit komt. Dàt vind ik heel wat anders dan niet willen of kunnen.
Maar goed, jou kinderen zijn dus nog niet zo oud. Je komt er vast nog wel achter hoe het dan gaat (of niet)
Bovenstaande
Bovenstaande (#75) is gericht aan Lanza
Gut
Wij hebben als regel dat je niet op bed gaat liggen met een keelontsteking....
Serieus, op de leeftijd vd kinderen van lanza is meehelpen helemaal het einde. Ja dan is het nog leuk.
Overigens had ik al vroeg in de opvoeding door dat er drie periodes zijn om een kind iets te leren: te vroeg waardoor het veel langer duurt om het aan te leren en veel frustratie kost bij zowel jou als kind maar waarna de beloning komt in de vorm van andere moeders (vaders doen dat niet) de ogen uitsteken omdat jouw kind dat al kan.
De tweede periode is op tijd maar niet de tijd van je kind maar vd ouder, kind wil net zo lief iets anders leren. Dan kost het wel minder frustraties omdat kind ouder is maar omdat het kind zelf de noodzaak er niet van in ziet duurt het nog steeds langer dan nodig is.
De derde periode is die waarin het kind er zelf om vraagt. Het kost geen enkele frustratie, duurt geen minuut langer dan nodig en je bent meer een coach dan een leraar.
Ik heb in alle periodes mijn zonen proberen dingen aan te leren. Soms de eerste omdat dat toch nodig was maar omdat mijn jongste dan al ouder was dan zijn klasgenoten en je de druk van die Lanza's voelt dan doe je toch mee. Bijvoorbeeld: klokkijken.
Klokkijken heb ik ook geprobeerd eind groep 8. Hoe kon hij ooit functioneren op de middelbare? Het lukte weer niet en toen hebben we het probleem opgelost met trucjes.
Pas tijdens de derde periode is het enigszins gelukt en hij is nog nooit maar een minuut te laat op school of werk gekomen door de trucjes. Vraag hem niet zomaar te zeggen hoe laat het is maar hij zal op tijd zijn.
Zo kan ik nog hele verhalen vertellen over met mes en vork eten, leren fietsen, theorie examen voor rijbewijs B ( dan ben ik de lanza maar hier combineerde mijn vmbo basiszoon met dyslexie periode 1, 2 én 3 in één en kom ik ouders met kinderen op de havo tegen die nog nooit hebben gehoord dat je ook in 1x kunt slagen voor theorie), zorgverzekeringen, opruimen, schoonmaken, inschrijven voor van alles en nog wat, bijbaantjes sollicitaties, je handhaven als je 'baas' onredelijk doet, tafels uit je hoofd leren, een bonte avond voorstelling instuderen en ik kan nog uren doorgaan. Heerlijk twee jongens van 18 en 20 die weten waar ze hulp kunnen vragen als ze iets nog niet kunnen ( soms hun leeftijdsgenoten, soms familie, soms internet en sóms hun ouders!).
Geen regels gehanteerd dat wie vies maakt moet moet schoonmaken maar aangezien ik zelf geen kots kan opruimen konden ze al heel vroeg zelf in een emmer kotsen en het dus op tijd voelen aankomen. Ach je leert ze wat je zelf handig vindt.
Ze weten dat een man de was kan doen want dat doet mijn man, ze waarderen het als de wc's zijn schoongemaakt maar ze hebben dat zelf nog nooit gedaan.. Erg he? Ik heb gewoon geen zin om het ze te leren maar deze zomer zullen ze in periode drie komen. Wij gaan zonder ze op vakantie. Dus over een jaar weten ze echt wel hoe het moet. Koken? Kunnen ze allang.
Lanza
Een uitgebreide lunch op een doordeweekse dag ivm avondsport? Knap hoor! Wij zaten gewoon op school dan. Wel leerden we dat mannen boodschappen doen. Ik heb mijn moeder nooit boodschappen zien doen. 
vond het gek als moeders van klasgenoten met de boodschappen zeulden.
Dat was in het weekend
Doordeweeks was er school, maar dan vonden we andere momenten. Bij vrienden zag ik dat er veel minder cohesie was binnen het gezin, dat vond ik zo kil. Ik ben nog altijd blij dat ik uit zo'n warm gezin kom en zo wil ik dat mijn kinderen ook meegeven.
Wij ook
Wij doen dat ook. Ombeurten maken we op zondag een uitgebreide lunch en dan zijn we vrijwel altijd compleet. Doordeweeks is er altijd wel iemand die moet werken of sporten. Ik vind dat samen eten ook belangrijk. Zonder telefoons.
Lanza
Wat je ziet is niet altijd wat het is. Dus wat op jou kil overkwam, was misschien wel en hele hechte familie. Ik heb door alle berichten heen de indruk dat je mensen niet zo goed aanvoelt als je doet voorkomen. Dus die kilte bij anderen, hmmm... dat zou zomaar een verkeerd beeld kunnen zijn. Mensen die niet de hele dag lopen te knuffelen en lieverd tegen elkaar zeggen, kunnen bijvoorbeeld evengoed heel warme personen zijn. Mensen die juist wel de hele dag lieverd roepen kunnen dat uit gewoonte doen en niet omdat lieverd een warme bedoeling heeft.
Lunch
Lanza de uitgebreide lunch is in de puberteit alleen mogelijk in de weekenden want door de weeks zir je gewoon op school tijdens de lunch o ja en de ouders die werken dan.
Het blijft wonderlijk
Alsof je tijdens een uitgebreide lunch meer contact hebt dan een gewone. Als dat je enige contactmoment is misschien?
Wij doen een gewone lunch en gaan dan mee naar de sportwedstrijd. Soms eten we zelfs in de auto. Maar als het een uur rijden is, is dat ook wel een heel uitgebreide lunch natuurlijk.
Traditie
Die uitgebreide lunch op zondag is een soort van traditie geworden. We sporten allemaal in de ochtend en dan lunchen we uitgebreid. Dat voelt toch echt anders dan het broodje kaas snel tussendoor doordeweeks. Ik denk dat je als gezin met opgroeiende pubers je momenten moet zoeken waarop je allemaal samen kunt zijn en dingen kunt doen die iedereen leuk vindt. Dat hebben wij hierin gevonden. Natuurlijk doen we ook andere dingen samen, maar dit is een vast ijkpunt in de week waar iedereen waarde aan hecht.
Anoniem321
Heb je wat aan de reacties verder?
Want inmiddels draait dit draadje weer om de opvattingen van Lanza heb ik het idee.
Precies Pluk
Een uitgebreide lunch is iets anders dan snel allemaal een broodje pakken en voor de tv opeten, of op de eigen kamer. Maar volgens mij is het voor velen hier niet voorstelbaar, omdat ze het concept van samen zijn en aandacht voor elkaar hebben niet kennen.
Klopt lanza
Ik denk soms wie is dat? Maar dan is het een van mijn kinderen. Ze zijn zo groot geworden als je ze na een paar maanden weer eens ziet.
Gekukkig bestaat er magister zodat ik cijfers een beetje in de gaten kan houden. Zolang het goed gaat hoef ik het daar niet over te hebben. Op social media kan ik volgen wat ze doen. Met foto's; reuze handig is dat.
Boodschappen wensen appen ze door. Voor kleding ontvang ik een link van zalando. Zo efficiënt allemaal.
Met kerst eten wij samen. Dan hebben wij elkaar ook opeens zoveel te vertellen.
Huishouden
Wat een berichten genereert Lanza toch. Even terug naar het huishouden. De algemene opvatting lijkt hier dat het allemaal vanzelf gaat en dat je je niet zo druk moet maken. Als er een bepaalde urgentie is dan leer je alle huishoudelijke vaardigheden in een handomdraai.
Ik denk dat het voor sommige mensen inderdaad zo gaat. Toch ken ik ook wel voorbeelden waarbij huishoudelijke vaardigheden niet helemaal uit de lucht komt vallen. Huishoudens waar het een enorme troep is, waar geen structuur is, waar voortdurend alles kwijt is, waar niet vaak gekookt wordt ect. Ik weet niet of het erg is maar ik wilde mijn kinderen daar ook voor behoeden. Dus heb ik de zonen uitgelegd en geleerd dat eten.koken belangrijk en leuk is. Dat je af en toe je kamer opruimt en een stofzuiger erdoorheen haalt. Dat wc 's vies worden en schoongemaakt moeten worden. Dit allemaal niet in een strak schema maar gaandeweg. Vonden ze dit altijd leuk? Soms wel ( koken) soms niet (kamer opruimen). Ze wonen nu beiden op kamers. Bij de een is het een bende, bij de ander niet. Dat is een.kwestie van karakter. Maar ook bende-kind maakt zijn kamer af en toe schoon en kookt regelmatig. Hij weet dat het erbij hoort.
En dan nog dit. Jongste gaat sinds twee jaar met een groep vrienden op vakantie. Het eerste jaar met alleen jongens. De verschillen in zelfstandigheid waren toen enorm. Enkelen zorgen voor boodschappen, eten koken en opruimen maar het grootste deel van de mannen had geen idee, wilde elke avond naar de snackbar en maakte een enorme troep. Zoon kon er wel om lachen en vertelde erbij dat deze jongens natuurlijk niet op kamers gingen. Die bleven lekker thuis wonen tijdens hun studie. Mama zorgt voor alles. Hopelijk vinden ze ooit een partner die de taken wil verdelen. Dan komt het toch nog goed.
Lanza
Lanza, je doet alsof jouw leven een blauwdruk is van hoe de hele wereld zou moeten zijn.
"Maar volgens mij is het voor velen hier niet voorstelbaar, omdat ze het concept van samen zijn en aandacht voor elkaar hebben niet kennen."
Is het voor jou voorstelbaar dat jouw concept niet het enige concept voor een goed gezinsleven is?
Als jij in het voor jou perfecte wereldje leeft, het is je gegund, maar als je niet begrijpt dat jouw blauwdruk niet op ieders leven past, dan ben je gewoon (nog) niet de persoon voor advies aan anderen. Het is namelijk geen advies, maar iemand vertellen hoe hij zich hoort te gedragen, met jou als lichtend voorbeeld. Vond ik je gedrag hier op OO eerst een beetje komisch en ach... Lanza..., nu begin ik me inmiddels wat zorgen te maken over hoe je omgaat met de mensen om je heen, je kinderen in het bijzonder. Hier lijkt het of we tegen een muur praten. en jij aan de andere kant van die muur gewoon doorgaat met jezelf geweldig vinden en nergens anders voor open staan. Hoe bereiken de mensen om je heen je dan? Zit je daar niet in die tunnel? Je lijkt hier ongevoelig te zijn voor reacties van anderen, maar je vindt wel dat we van jou moeten leren, we zouden je wel wat dankbaarder mogen zijn daarvoor, niet? Als dit de echte Lanza is, past dit in het beeld van wat ik bij een persoon met narcistisch gedrag heb. Vinden jouw kinderen het oprecht prettig om in jouw perfecte wereldje te figureren? Interesseert jou dat? Grof geschut van mijn kant misschien, maar ik vind je reacties ondertussen wel erg 'bijzonder' en daardoor verontrustend.
Ik hoop eigenlijk voor je gezin dat wat je hier laat zien een beetje als een fake-account op Facebook is en dit niet de Lanza is zoals men je kent. Je kunt hier op OO je fantasie botvieren, niemand die weet of het klopt. Ik weet dat meer mensen hier niet altijd laten zien wie ze echt zijn, hier meer durven te zeggen dan irl, dat is een 'risico' van internet, dat is tot op zekere hoogte ook begrijpelijk, maar je kunt ook overdrijven.
Lanza
Grappig de meeste mensen hier gaven juist wel aan dat ze proberen zoveel mogelijk gezamenlijk te eten maar dat dat in praktijk vaak niet lukt. Een enkeling - waaronder ik - zei dat die gezamenlijke maaltijden geen hoogtepunt van warm en vertrouwd gezinsleven waren maar dat er gelukkig wel andere momenten waren waarop we elkaar vinden.
Vervolgens chargeer jij dit hele beeld dat alle andere mensen het niet zo doen zoals jij het zelf doet en zoals jij zelf bent opgevoed.
Twee dingen. Een. Lees gewoon eens de verschillende berichten, er zijn nogal wat tinten grijs tussen jouw zwart-wit beeld. Twee. Het zal lastig voorstelbaar zijn maar jouw eigen situatie is nu eenmaal niet de maat der dingen voor de rest van de wereld. En als ik jou een opvoedtip mag geven, geef dat ook aan je kinderen mee. Leer ze dat andere mensen dingen soms op een andere manier doen, maar dat dat niet per se fout is. Sterker nog, die andere manier kan ook goed zijn. Ik denk dat je kinderen er veel baat bij zullen hebben om dat mee te krijgen. Het zal ze zeker in sociaal opzicht verder helpen.
Ahaaaa
Nu snap ik waarom ik soms de namen van mijn kinderen door elkaar haal!!! We hebben te weinig Echte Aandacht, omdat we niet alle maaltijden gezamenlijk nuttigen!
Ik zal mijn oudste straks wel bellen dat ie zijn werkdienst moet onderbreken en naar huis moet komen om te dineren.
Ik snapte het concept nog niet, maar nu weet ik eindelijk hoe we Echte Aandacht voor elkaar kunnen hebben.