Ergeren aan kinderen, een nieuwe hobby voor ouderen?
Ik las in een ander draadje dat mensen geluidsoverlast ervoeren van een basisschool, dat kinderen in de loop van de jaren steeds meer zijn gaan schreeuwen.
Gisteren was ik met mijn jongste naar de bibliotheek, waar het een gezellige drukke boel was. Vanwege kinderboekenweek was er een activiteit georganiseerd voor de onderbouw van de basisschool. Voorlezen, knutselen, muziek.
Toen wij in de rij stonden om de boeken te laten scannen kwamen we bekenden tegen en stonden daar even mee te praten, vanwege de drukte iets harder dan fluistertoon. Begint er een bejaarde tegen ons te zeuren, dat het toch eigenlijk niet kan, zoveel drukte in de bieb met muziek en alles en mensen die dan ook nog hard gaan praten, en een huilend kind! In de bibliotheek hoort het stil en rustig te zijn!
Het lijkt wel een nieuwe hobby voor bejaarden: Je ergeren aan kinderen!
Even een greep uit de confrontaties van de afgelopen twee jaar:
- De bejaarden gaan op woensdagmiddag naar de bieb waar vanwege kinderboekenweek activiteiten zijn en gaan zich dan luidkeels lopen ergeren aan de kinderen.
- Onze kapper heeft 1 keer in de zes weken kindermiddag, met limonade en iets lekkers voor de kinderen en leuk voor ouders, korting op de prijs van het knippen. Vooraf aangekondigd en ook een groot bord bij de deur. Bejaarde komt binnen en wil per se geknipt worden, kapster zegt dat het kindermiddag is en dus druk en soms gehuil. Bejaarde gaat toch door, en zit zich vervolgens luidkeels te irriteren aan de huilende peuters.
- Jongste van mijn vriendin werd gedoopt in een PKN kerk, dus tijdens een reguliere viering. De bejaarde die bij ons in de bank schoof, vond dat al die kinderen maar gauw naar de "kinderkerk" bijeenkomst moesten gaan, want met deze drukte kwam zij niet toe aan haar bezinningsmoment.
- Nieuwe bewoner van een huis naast de school, die vervolgens iedere ouder op hoge poten komt vertellen dat het halen en brengen zoveel overlast veroorzaakt. Koop dan geen huis naast een school denk ik dan.
Natuurlijk ergert iedereen zich wel eens aan kinderen en zal dat, al dan niet bewust, uitspreken. Ook ik maak mij er schuldig aan als kinderen voor de locatie waar ik mij bevind te veel herrie maken, dan stoort mij dat en als het echt veel te gek is dan zeg ik er wat van. Ook erger ik mij wel eens aan bejaarden die vanwege afnemend gehoor te hard praten in een concertzaal, maar ik zal ze daar nooit op aanspreken.
Wat vinden jullie: Heeft een bejaarde die zich willens en wetens in een kinderevenement begeeft, recht om te klagen over de overlast die kinderen veroorzaken?
Twee kanten.
Sorry, maar ik word een beetje vervelend hiervan.
Komt ervan dat ik het gevoel krijg dat sommigen hier begrip en empathie vragen, maar zelf niet bereid zijn zich in te leven in anderen.
Het is kennelijk vanzelfsprekend hier dat ouders naar de winkel kunnen wanneer het hén uitkomt. Ook al veroorzaakt dat overlast voor anderen. Want anderen moeten maar begrijpen dat het heel erg lastig is het zo uit te kienen dat je op een ander moment je boodschapjes kan doen.
Wil ik best nog geloven hoor. Maar....
Mensen die overlast ervaren echter worden vervolgens als 'zeurders' weggezet. Ouderen met een schel gehoorapparaat die last hebben van luidruchtige kinderactiviteiten moeten maar een rooster van alle basisscholen ophangen, zodat ze precies in die uurtjes dat er geen kinderen zijn, ze heel eventjes naar de kapper kunnen.
Mensen die na een lange werkdag niet blij worden van gekrijs in de supermarkt worden als 'verwend' af geschilderd. Ook als ze ASS hebben, en elke prikkel stress oplevert? Dan ook. Niet miepen.
Ze moeten maar rekening houden met de ouders, maar andersom hoeft het niet. Want (zo beginnen de excuses altijd) het is heel lastig om met een kind te....
Het gaat twee kanten op, rekening houden met..
ik stel blokuren voor
Ach Fred
"Het is kennelijk vanzelfsprekend hier dat ouders naar de winkel kunnen wanneer het hén uitkomt. Ook al veroorzaakt dat overlast voor anderen. "
Blijkbaar vind jij het vanzelfsprekend dat werkende mensen en mensen met een gehoorapparaat ook maar kunnen gaan wanneer zijn willen. Ook als zij niet tegen de aanwezigheid van nog niet opgevoede medemensen kunnen.
Zullen we blokuren afspreken. Ouders met kinderen tussen 9 en 12, mensen met een gehoorapparaat tussen 12 en 15 tussen 15 en 18 mogen de scholieren komen en werkenden tussen 18 en 20.
Mag je mij nog uitleggen in welk blok gehoorapparaat dragende werkende ouders zich mogen melden.
Hanne
Die blokuren zijn er al. Moeders met dreinende peuters direct nadat de school voor de oudere kinderen is ingegaan. Pensionado's komen om een uur of elf uit hun bed. 's Middags na school weer ouders en kinderen en tegen 6 uur yuppen die snel een afhaalmaaltijd komen scoren. Het is enorm boeiend om te zien.
Twee kanten
Rekening houden met gaat twee kanten op, inderdaad ja. Ik probeer zomin mogelijk overlast te veroorzaken met mijn kinderen, maar soms zit je als ouder gewoon even helemaal klem en kan je even niet anders dan met je kind boodschappen doen.
Een oudere met schel gehoorapparaat, vooruit ook nog ASS gerelateerde problematiek heeft en willens en wetens precies die ene woensdagmiddag dat er kindermiddag is bij de kapper geknipt wil worden die moet niet miepen. Een aankondiging in de krant, groot bord bij de deur, slingers en balonnen, dan kan je er ook voor kiezen om niet je haar te laten knippen. Ondanks alle waarschuwingen toch doorzetten is dan in mijn ogen wel eigen schuld.
Als mijn jongste niet op kindermiddag maar wel op woensdag naar de kapper gaat dan spreken we dat voor vertrek even door, geen feest vandaag bij de kapper dus je bent rustig. Punt gemaakt en kind gedraagt zich prima.
Fred
Fred is misschien verwend, maar wat dacht je van ouderen met een schel gehoorapparaat, of ASS-ers die ieder geluid superhard horen?===
Ik ben bereid met iedereen rekening te houden, maar ik vind het te dol om bij iedere stap die ik buiten zet te moeten bedenken dat er wel eens een persoon met een 'afwijking' in mijn buurt kan lopen.
Als je je gewoon rustig gedraagt op straat, niemand van zijn sokken rijdt of loopt, lacht als je lachen wilt en kinderen kind laat zijn, maar ze wel te leren dat 'leuk spelen' niet helemaal zonder rem hoeft te zijn (zowel in stemgeluid als gedrag), dan hoef je verder niet in een kramp te schieten om het iedereen naar de zin te maken. Dat is onbegonnen werk.
maak er maar weer een parodie van..
Daar gaat het helemaal niet om, wie wel onbeperkt naar de super mag en wie niet. Niemand heeft daar meer recht op dan de ander.
Wat mij stoort is dat sommige ouders begrip eisen voor de overlast die zij veroorzaken, maar geen begrip hebben voor anderen die overlast ervaren.
De 'oma van albana'-posting, bedoeld om de andere kant te belichten, werd als ouwe zeur weggezet. En ja, zij moest maar op bepaalde blokuren naar de kapper, omdat zij een schel gehoorapparaat had.
In dit forum komt heel veel empathie voorbij. Voor een gehaaste ouder die alle ballen in de lucht moet zien te houden. Voor een kind dat lastig is omdat het 'het emmertje vol heeft'. Heel lief, en dat is niet sarcastisch bedoeld.
Gebruik die mooie empathie nou eens om je voor te stellen dat dat ook wel eens met een broze oudere, of een adolescent met ASS het geval kan zijn.. Die moeten ook alle ballen in de lucht houden alleen op een andere manier. En die hebben ook wel eens het emmertje vol.
Dan is een bieb vol krijsende kinderen inderdaad wel eens 'teveel'.
Fred
Mensen met een hoorapparaat die nog naar de winkel kunnen zonder door alzheimer de weg kwijt te raken, kunnen vast nog wel bedenken, dat schoolkinderen vooral tussen de middag en na schooltijd in de winkels aanwezig zijn. Baby's en peuters hebben geen vast rooster, maar het is natuurlijk belachelijk om te verwachten dat die rekening moeten houden met mensen die snel overprikkeld zijn. Dat is vervelend voor die mensen, maar zo is het maar net. Ik ben kippig en zal toch rekening moeten houden met verkeer wat voorrang heeft. Of stop jij voor iedere fietser omdat die fietser wel eens kippig kan zijn?
De mensen die om 5/6 uur met een kind in de winkel komen, hebben er misschien ook wel een lange werkdag opzitten en hebben kind net van de kinderopvang opgehaald. Dubbelop dus, én gewerkt én meteen door met je kind die er een hele dag op heeft zitten.
Met je laatste zin ben ik het wel eens. Het moet van twee kanten komen. Niet over alles miepen en kinderen leren zo prettig mogelijk deel te nemen aan het openbare leven.
uitzonderingen
"Ik ben bereid met iedereen rekening te houden, maar ik vind het te dol om bij iedere stap die ik buiten zet te moeten bedenken dat er wel eens een persoon met een 'afwijking' in mijn buurt kan lopen."
En op mijn beurt ga ik er weer van uit dat niet iedere krijsende kleuter in de super daar is om dat zijn moeder helemaal klem zit, na een ziekenhuisopname..
De meeste ouders kunnen het heus wel zo plannen dat ze op een ander moment naar de super gaan. Net zoals de meeste mensen die zich aan kinderen storen geen handicap hebben, geef ik toe 
Als ouders een beetje proberen rekening te houden met anderen in hun planning (dus niet met een vermoeid kind naar de super omdat dat ff handiger is) zal ik me niet meer storen aan die ene keer dat het onverhoopt echt niet anders kan.
Teveel
Ik snap dat een bieb vol kinderen te erg kan zijn voor broze oudere, net als een kapsalon vol druk kwebbelende kinderen. Als de activiteit groot is aangekondigd is het wel een soort van eigen schuld als je dan toch naar binnen gaat.
Als ik met mijn kinderen naar het jubileumconcert van opa's kerkkoor ga dan passen mijn kinderen zich aan om het voornamelijk oudere publiek niet te storen. Die oudere die op kindermiddag geknipt wil worden na herhaalde aankondiging en zelfs waarschuwing past zich dan ook aan en zeurt niet. Het moet twee kanten op van jou Fred dus ook ouderen die zich aanpassen aan kinderactiviteiten als hij zich daar willens en wetens in begeeft.
Twee kanten
"Met je laatste zin ben ik het wel eens. Het moet van twee kanten komen. Niet over alles miepen en kinderen leren zo prettig mogelijk deel te nemen aan het openbare leven."
Ja ben ik met je eens. Ik proef sowieso wel een prettig 'geven en nemen' in jouw postings.
Fred
Het is vanzelfsprekend dat ouders naar de winkel kunnen. Jij verzint er "als het hun uitkomt" bij. Dat is de negatieve invulling waar ik eerder op doelde. En ja, ik vind mensen die zeuren " zeurders" of zeurpieten. Hoe zou je mensen die zeuren anders moeten noemen? Vrolijk en tolerant ingestelde personen? Weet je, op het moment dat wij (ja ook Fred) er voor kozen kinderen op te wereld te zetten, kozen we ervoor anderen op te zadelen met overlast. Mensen veroorzaken namelijk overlast. Jouw kinderen ook. Jij ook. Er is geen opvoeding die dit voorkomt. Nu hanteert niet iedereen dezelfde grenzen, ik kan inderdaad veel meer herrie verdragen dan een ASS-er. Maar een grens trekken bij een moeder die met haar kinderen boodschappen doet in plaats van een oppas te regelen, omdat het kind in kwestie weleens irritante geluiden kan gaan maken (of stankoverlast kan veroorzaken, zou je ook nog over kunnen beginnen), ben je in mijn ogen echt onredelijk bezig. Ik vind het zeuren.
Ik wel bedenken, jij kan wel bedenken..
"Mensen met een hoorapparaat die nog naar de winkel kunnen zonder door alzheimer de weg kwijt te raken, kunnen vast nog wel bedenken, dat schoolkinderen vooral tussen de middag en na schooltijd in de winkels aanwezig zijn."
Net zo goed als ouders kunnen bedenken dat een vermoeid kind het op het eind van de dag het met grote kans op een krijsen gaat zetten.
Maar daar moeten we dan wél weer begrip voor hebben, want die ouders 'kunnen niet anders'. En wat als de oudere ook niet anders kan?
Onredelijk
"Maar een grens trekken bij een moeder die met haar kinderen boodschappen doet in plaats van een oppas te regelen, omdat het kind in kwestie weleens irritante geluiden kan gaan maken (of stankoverlast kan veroorzaken, zou je ook nog over kunnen beginnen), ben je in mijn ogen echt onredelijk bezig. Ik vind het zeuren."
Henk de hondenbezitter vindt het weer onredelijk dat ie met zo'n vies zakje moet gaan klooien. Weet je hoe vies! Teveel moeite... hij laat het gewoon liggen. Moet je maar begrip voor hebben..
En die oppas.. Zo wordt mijn stelling weer in het belachelijke getrokken.
De meeste kinderen hebben twee ouders, dus je zit echt niet altijd aan een oppas vast als je boodschappen wil gaan doen. Je moet misschien op een iets onhandiger moment. Mis je het 8 uur journaal. Of zijn die lekkere bolletjes op. Of je moet meteen na je werk, kun je pas een uurtje later aanschuiven.. keuzes..
Ik denk
Ik denk dat de meeste mensen liever boodschappen doen zonder kinderen, dus als ze wel mee gaan is dat omdat er geen andere mogelijkheid is (wellicht door keuzes, tja). Zo kan ik me enorm verbazen over gezinnen die met vier man (pa, ma, kinderen) de kerstinkopen gaan doen in een overvolle supermarkt. Dat gaat nooit gezellig en de neuzen wijzen zelden dezelfde kant op. Ik doe die meestal met mijn jongste die (nu) graag boodschappen doet. Dan bespreek ik van tevoren al met haar dat het héél lang gaat duren en het héél druk is in de winkel. En dan hebben we stiekem leedvermaak over het geharrewar van anderen 
Katniss 
Ik weet dat je ons niet bedoelt maar wij gingen de dag voor Kerst (vorig jaar) inderdaad met z'n vieren kerstinkopen doen. Er waren vooraf nog geen boodschappen gedaan.
Binnen 1,5 uur hebben we 6 winkels bezocht door ons goed te spreiden en zo de hele lijst af te werken. Nog nooit zo snel kerstinkopen gedaan. Soms stonden we inderdaad met z'n vieren in één winkel om te kijken wat er nog moest.
Het scheelt dat ik twee tieners heb en iedereen een mobiel.
Fred, heb je ooit in die situatie gezeten?
Je gaat er zo makkelijk aan voorbij dat een ouder soms toch boodschappen moet doen met een kind of kinderen. Niet iedereen is in staat een oppas "uit de lucht" te kunnen pakken. En er moet toch eten in huis zijn om te kunnen koken? Er moet toch brood op de plank zijn? Echtgenoot kan ook op het werk zijn of het kan ook zomaar zo zijn dat er geen echtgenoot is. En als je zelf full-time werkt en je moet de kinderen van de crèche afhalen, hoe moet het dan, als er nog eten gehaald moet worden?? En ja, dan kan het gebeuren dat kinderen moe en misschien ook nog hongerig zijn. En wat doen ze dan? Ja, negatief gedrag vertonen. Dat kan zich uiten in huilen, dreinen, zeuren, etc. En jij als ouder kan ook minder hebben, want 1.: je bent zelf ook moe en hongerig, 2.: je denkt toch van, o, wat veroorzaken mijn kinderen toch zo'n overlast, wij vallen hier enorm op, zo. En hoe zou je dan vervolgens moeten reageren volgens jou tegenover de kinderen? Wat zou jij zelf doen of ben je nooit in die situatie geweest? Ik denk het niet, gezien jouw reacties dat ouders maar voor een oppas moeten zorgen in plaats van een vermoeid kind mee te zeulen naar een supermarkt.
Wij leven in een maatschappij met verschillende mensen en wij zullen toch veel van elkaar moeten verdragen.
Wat ik wel zie is dat veel ouderen 's-ochtends hun boodschappen halen om de drukte in de supermarkt te ontwijken. Mijn dochter kan dit onderstrepen die zelf in een supermarkt werkt. En de drukte wordt niet alleen door blèrende kinderen veroorzaakt, maar ook door horden volwassenen en tieners. Ik kan mij wel voorstellen dat die in de ochtend winkelende ouderen die vaak traag zijn, met een rollator of scootmobiel rijden het heerlijk vinden als de supermarkt dan voor hen alleen is.
Groeten van Monique, alleenstaande moeder die ook regelmatig met baby in een draagzak èn zoontje van 2,5 in de supermarkt te vinden was en met zware tassen naar huis moest.. gelukkig ligt die tijd ver achter ons, want ze zijn inmiddels 17 en 20 jaar. Maar dit ligt nog vers in mijn geheugen!
Twee ouders
Fred alle kinderen hebben biologisch gezien 2 ouders, anders was er geen kind ontstaan.
Veel kinderen leven hier in Nederland met gescheiden ouders en dus niet iedere dag een papa en mama die hen instopt.
Helaas kan ik er niet van uit gaan dat mijn man altijd aanwezig is om de kinderen op te vangen als ik iets anders moet doen, de boodschappen bijvoorbeeld. Ik sta en stond er regelmatig even alleen voor.
Vaak gepland en goed geregeld, maar soms ook niet. 's Middags om 14.00 een telefoontje van man dat hij een tas kwam inpakken dan bijtijds wilde eten en dan om 18.30 nog naar Duitsland vertrok om daar de volgende dag besprekingen te voeren. Als het paste in het programma van mij en de kinderen dan vond ik dat goed. (Ik rijd zelf geen auto in verband met medische redenen en moest toen de kinderen nog klein waren regelmatig met ze naar het ziekenhuis.) Soms hield dat wel in dat ik een kind mee moest nemen op een niet handig tijdstip om boodschappen te doen. Wat hier namelijk al eerder is gezegd, oppas is niet altijd te regelen.
the easy way
Je ergeren aan anderen is natuurlijk wel de gemakkelijkste weg. Want het kost weinig moeite om je te ergeren, heel wat meer moeite dan je NIET te ergeren en je proberen te verplaatsen in een ander. Naar mijn idee hebben mensen die zich snel en vaak ergeren dan ook nog veel te leren (wat positief is, want het leven draait om leren en je ontwikkelen).
Mensen die 'aan de andere kant staan', die zich zorgen maken over anderen die zich misschien wel aan hen (of hun kinderen/dieren of wat dan ook) ergeren, hoeven dat per definitie al niet te doen: feit dat je je er bij stil staat betekent namelijk dat je probéért om rekening te houden met anderen. Je doet het dus goed! Degenen die zich alsnog aan je wensen te ergeren hebben zelf een probleem.
Mensen die zich geen ene reet aantrekken van een ander daarentegen en met niets en niemand rekening houden... kijk, daar erger ìk mij nou aan! Maar goed, ik heb ook nog een hoop te leren
Fijn erger-vrij weekend allemaal!
Zwaar
Het is nou eenmaal een feit dat het opvoeden van kinderen vaak behoorlijk zwaar is zeker omdat je het moet combineren met het runnen van een huishouden. Als het dan ook nog eens om lastige kinderen gaat kan het wel eens heel erg zwaar worden, zeker als omstanders zich ook nog eens uitgebreid gaan staan ergeren en er op niets gefundeerde aannames over uitgeputte kinderen en Ikea uitstapjes bij gaan halen.
Als ik zo'n ouder met een onhandelbaar kind in de winkel tegenkom heb ik er ook last van, maar ik troost me met de gedachte dat het voor die ouder nog veel zwaarder is dan voor mij.
Niet te voorspellen
Dat een kind aan het eind van de middag moe is en prikkelbaar, en je de kans hebt het thuis te laten met partner of oppas, is heel fijn.
Maar ik heb ook wel meegemaakt dat mijn dochtertje toen ze klein was, opeens in een ik-ben-twee-en-ik-krijs-nee! modus kwam. Had ik dat van te voren geweten dat ze dat zou gaan doen, was ik niet naar het winkelcentrum gegaan. Maar ja, ik zag het niet aankomen dus stond ik daar met een krijsende peuter op de grond.
Wat was ik opgelucht toen er iemand langsliep en tegen me zei: "Valt niet mee he, mevrouw, 't gaat vanzelf over, even volhouden!" Toen ben ik maar rustig blijven staan en inderdaad ging het naar verloop van tijd over en had ik weer een aanspreekbaar kind. Oppakken en buiten het winkelcentrum neerzetten viel me toen niet mee, zwanger zijnde van nr 2...
Zou je dan een winkelcentrumverbod in zou moeten stellen voor alle peutertjes omdat die mogelijkerwijze overlast zouden kunnen veroorzaken?
Oudere die niet anders kan
Maar daar moeten we dan wél weer begrip voor hebben, want die ouders 'kunnen niet anders'. En wat als de oudere ook niet anders kan?===
Ouderen hebben ook verplichtingen die we niet aan hun neus af kunnen lezen. Verzorging thuis bijvoorbeeld. De huishoudelijke hulp, de pedicure, de kapper... Het valt niet mee om oud te zijn en weinig zelf te kunnen en afhankelijk te zijn van de schema's van anderen. Maar dat wil niet zeggen dat ze daardoor zo weinig tijd overhouden dat ze persé woensdagmiddag boodschappen moeten doen. Haal voor twee dagen eten in huis op dinsdag en je hoeft op woensdag niet naar de supermarkt.
tja
Tegen al die tips hoe ouderen het zouden moeten doen zou ik zeggen: bemoei je met je eigen zaken vlegels.
Tussen alle leeftijden zitten mensen die denken dat zij boven de wet staan.
Grappig
Terwijl een 'werkende' ouder wordt verzocht begrip op te brengen want men weet toch hoe kinderen kunnen zijn, worden de ouderen aangekeken met een blik van 'Wat komt u hier eigenlijk doen..'
Flanagan en lessen
Ik snap niet waarom je "werkende" tussen aanhalingstekens hebt gezet. Verder zou ik het niet durven mijn eventuele ergenissen over een bejaard mens hier uit te spreken. Nou ja, ik durf wel te zeggen dat ik een blokkade in het gangpad weleens irritant vind, maar ik zou niet durven suggereren dat een dergelijke ergernis gerechtvaardigd is of iets is waar een bejaarde dan maar rekening mee moet gaan houden. Natuurlijk voel je wel eens diepe ergenissen over "last" van anderen. Maar dat betekent dan vervolgens niet dat al die ergernissen betekenen dat de rest van de wereld zich aan moet passen. Ik vind het idee dat ouders in beginsel maar zonder kroost naar de supermarkt moeten echt bespottelijk. Net zo bespottelijk als vinden dat een bejaarde in spitsuur uit de supermarkt weg zou moeten blijven, omdat het een paar secondes langer duurt voordat hij zijn portemonnee getrokken heeft. Dat heeft niets meer met rekening houden met van doen. Ik leer mijn kinderen zeker zich in de openbare ruimte te gedragen, dat vind ik echt belangrijk. Maar ik leer ze ook niet over elk wissewasje te zeuren en anderen ook ruimte te gunnen. Ik vind de tweede les niet minder belangrijk dan de eerste.
Flanagan
Terwijl een 'werkende' ouder wordt verzocht begrip op te brengen want men weet toch hoe kinderen kunnen zijn, worden de ouderen aangekeken met een blik van 'Wat komt u hier eigenlijk doen..'===
Gek, ik heb niet opgepikt dat dat begrip speciaal van werkende ouders wordt gevraagd. Ik zal nooit naar een oudere kijken met een blik van 'wat komt u hier eigenlijk doen..' Iedereen heeft het recht om te gaan wanneer hij of zij dat wil doen. Ik verbáás me wel eens over de momenten die mensen kiezen om hun boodschappen te doen. Als je amper of niet op je oude benen kunt staan, dan is het niet handig om tijdens de drukste uren naar de winkel te gaan.
Over het algemeen valt de overlast die verschillende levensfases elkaar bezorgen, volgens mij ook wel mee. Maar er zijn momenten dat het wel eens mis gaat. Ik zat vandaag maar weer eens op het bankje in AH te wachten tot mijn man terug zou komen. Dit keer niet met de hond, maar met een kar vol boodschappen die we al bij Lidl hadden gehaald. Ik verveel me nooit op dat bankje.
Het viel me op dat er veel kleine kinderen in de winkel moesten zijn, maar ik hoorde alleen maar geroezemoes en eigenlijk grote rust. Een kindje had meteen bij binnenkomst al ergens verdriet om. Het moet zo'n beetje 4 uur geweest zijn, op zaterdag dus.
Donna
In de eerste drie pagina's zijn er reacties geweest waarin geuit werd dat ouderen beter niet op woensdag naar de kapper bieb gaat. Ook niet winkelen op tijden waarin werkende ouders hun boodschappen. Ze worden geacht uit te wijken naar rustige tijdstippen.
Daarna krijgt het draadje een andere wending; ook de wat jongere mensen ergeren zich. Sommige ouders van luidruchtige kinderen konden dit best begrijpen maar vroegen ook wat begrip.
De groep 'Werkende' slaat op de groep mensen die qua leeftijd op drukke momenten van de dag kunnen winkelen omdat men aanneemt dat deze mensen waarschijnlijk door hun werk, niet in de gelegenheid zijn uit te wijken naar rustige tijdstippen. Dus geen beperkingen aan deze groep al dan niet werkenden beneden de pensioengerechtigde leeftijd, ook al hebben zij klachten over andermans kind.
Werkende stond binnen aanhaaltekens om een groep aan te duiden die qua leeftijd nog niet met pensioen is EN daarbij heb ik even in het midden laten gelaten dat er ook mensen zijn zonder werk. Dus voor mij geen verschil tussen wel of geen werk maar een leefijdsaanduiding.
Met je tekst van af. 'Nou ja ...en de rest ben ik met je eens.
