Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
_melon schreef op 23-09-2021 om 07:56:
Sowieso staat 'ik zou wel meer tijd willen doorbrengen met mijn kinderen' niet gelijk aan 'ik zou veel minder willen werken'.
Een paar quotes uit het artikel:
Maar langzamerhand krijgen steeds meer mannen genoeg van het traditionele kostwinnaarsmodel. ‘In drukke periodes zat ik daar soms tot wel 9 à 10 uur ’s avonds. Dat wilde ik niet: ik had geen zin om pas thuis te komen als mijn zoon al sliep.’
Daarnaast gaan mannen over het algemeen niet minder werken na de geboorte van het eerste kind: negen op de tien vaders blijft evenveel uren werken. Vrouwen passen hun werktijd veel vaker aan als ze moeder worden. Een jaar na de geboorte werkt 67 procent van de vrouwen in deeltijd. En dat terwijl 64 procent van de vaders wel aangeeft meer tijd met hun kinderen te willen doorbrengen.
Redenen waarom ze dit toch niet doen? ‘Ze zijn bang dat het hun carrièrekansen schaadt’, zegt Smit. ‘Het is financieel niet haalbaar, ze denken dat het niet te combineren is met hun functie of ze worden weinig gesteund of aangemoedigd door hun werk.’
En als je ambities zijn om thuis te blijven, al dan niet voor de kids, dan is dat ook prima.
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:11:
[..]
Een paar quotes uit het artikel:
Maar langzamerhand krijgen steeds meer mannen genoeg van het traditionele kostwinnaarsmodel. ‘In drukke periodes zat ik daar soms tot wel 9 à 10 uur ’s avonds.
Dat er iemand tot laat op z'n werk zat heeft niks te maken met het kostwinnersmodel. De meeste mannen (of vrouwen) zitten helemaal nooit zo lang op hun werk.
Mevrouw75 schreef op 23-09-2021 om 06:57:
[..]
Nou ja, wat is dit nou weer voor raars. Als je alleen maar 1 keus mag maken in het leven: tbm zonder enige activiteit thuis of werkend mens.
Ik vond jouw eerdere post ook behoorlijk gechargeerd.
Ik zie toch al jaren overtuigde tbm's schrijven dat het allemaal zo heerlijk is, thuiszitten en bammetjes smeren en overhemden strijken. En dan lekker afgeven op werkende moeders (pt of ft). En dan zijn ze 40 en gaan ze weer werken nadat ze er 15 jaar uit zijn geweest. Prima hoor, we kunnen de extra handen gebruiken en ik help ze met liefde weer terug in het arbeidsproces. Maar ja, dan wringt het toch bij velen dat ze op trede 1 beginnen terwijl jongere collega's meer verdienen en meer verantwoordelijkheid dragen. Dan had je er niet uit moeten gaan. En ik snap ook niet dat je ineens weer buitenshuis gaat werken als je er jaren op afgegeven hebt. Of dat je vrijwilligerswerk gaat doen en tegelijkertijd werkende moeders afkat.
Dat je met een gezin niet 40 uur werkt, snap ik helemaal, heb ik ook niet gedaan. Sommige mensen vergeten dat parttime ook nog een optie is. Of zelfs dat beide ouders pt kunnen werken. Dat zou nou eens normaal moeten worden; vader èn moeder allebei 4 dagen te werk.
Je doet jezelf en je gezin echt tekort als je jaren thuis gaat zitten. (Uitzonderingen als je een zorgintensief kind hebt daargelaten)
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:05:
[..]
Maar is dat een reden om alles te doen thuis? Dat de man dat heerlijk vindt? Je bent er zelf toch ook nog?
Ik denk dat iedereen het wel heerlijk vindt als alle kutklussen voor je worden gedaan en geregeld, maar om daarom nu de ander in het keurslijf van (onbetaalde) huishoudster te drukken? Dat is nogal wat....
Ik gun mijn man ook zijn ambities en zou niet willen dat hij voor mij alleen nog maar aan het schoonmaken is thuis, mijn overhemden strijkt en voor mij kookt elke avond. Hoe fijn dat ook voor mij zou zijn, ik vind zijn behoeften en belang even belangrijk als de mijne en zou er dus niet van kunnen genieten.
Je punt was dat de vaders meer tijd aan hun kinderen willen besteden. Maar blijkbaar vinden ze het toch fijner als alles thuis gewoon geregeld is.
Valeria schreef op 23-09-2021 om 08:18:
[..]
Dat er iemand tot laat op z'n werk zat heeft niks te maken met het kostwinnersmodel. De meeste mannen (of vrouwen) zitten helemaal nooit zo lang op hun werk.
Dit.
En dat doe je toch ook niet. Een keertje overwerken prima, maar in drukke periodes standaard doorwerken tot 9 of 10, dat ontbreekt het je aan de ballen om daar iets van te zeggen.
Valeria schreef op 23-09-2021 om 08:18:
[..]
Dat er iemand tot laat op z'n werk zat heeft niks te maken met het kostwinnersmodel. De meeste mannen (of vrouwen) zitten helemaal nooit zo lang op hun werk.
Als je als enige de kost moet verdienen, dan zal er in veel gevallen hard gewerkt moeten worden.
Om te beginnen worden keuzes natuurlijk gemaakt binnen de mogelijkheden. Die mogelijkheden heb je niet helemaal zelf in de hand. Mocht je het op een gegeven moment anders willen, dan geldt hetzelfde. Zowel huishoudens met één kostwinner als huishoudens met twee kostwinners hebben daarmee te maken.
Dus als je liever meer of minder wil werken, dan moet je kijken of en hoe dat valt te regelen.
Verder vind ik het nogal aanmanend om ervan uit te gaan dat thuisblijfmoeders niet op een zelfde niveau zouden zitten als hun man. In mijn omgeving hebben stellen over het algemeen ongeveer evenveel opleiding genoten. Uiteraard raak je wat achterop als je deeltijd werkt of tijdelijk bij je kinderen blijft, maar dat maakt je niet meteen arbeidsongeschikt.
Mijn ouders bijvoorbeeld: Mijn moeder stopte met werken toen er kinderen kwamen en mijn vader werkte voltijds. Toen mijn moeder na 12 jaar thuis (en vrijwilligerswerk en schrijven) weer ging werken, deed ze dat aanvankelijk deeltijd. Op een gegeven moment wilde ze echter liever meer uren werken. Dat zou haar carrièrekansen aanzienlijk vergroten. Ondertussen had mijn vader het eigenlijk wel gehad met werk. Die wilde liever weer studeren. Dus ging mijn moeder voltijds werken en werd mijn vader na zijn 53ste huisman en student. Hij had al twee universitaire studies gedaan en rondde er na zijn 53ste nog eens twee af - tussen het opvoeden van pubers en het schillen van de aardappelen door 
Hij is nooit meer op zoek gegaan naar een baan en daar waren ze beiden blij mee.
Kortom: wat je ook kiest, als de mogelijkheden het toestaan, kan je altijd wat anders kiezen. Uiteraard neem je die keuzes samen met je partner, want je bent samen verantwoordelijk voor de taakverdeling binnen je relatie. Samen kies je wie er hoeveel werkt en wie welke huishoudelijke en verzorgende taken op zich neemt. Samen kan je besluiten het roer om te gooien. Mochten jullie keuzes elkaar in de weg (gaan) zitten, dan is dat niet de schuld van een van beiden - zoals de thuisblijver hier door sommigen beschuldigd wordt. Dan heb je helaas beiden wat partnerkeuze betreft, een keuze gemaakt die niet meer werkt.
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:28:
[..]
Als je als enige de kost moet verdienen, dan zal er in veel gevallen hard gewerkt moeten worden.
En in de niet drukke periodes komen ze dan structureel geld tekort? 
Je maakt zo'n keuze samen, binnen de mogelijkheden. Als een vrouw tbm wil zijn en de man brengt weinig binnen dan kan dat gewoon niet. Echt niet dat er dan vrouwen zijn die zeggen; boeien, zoek het lekker uit en werk tot 10 uur.
Duiveninhetnieuws schreef op 23-09-2021 om 08:27:
[..]
Je punt was dat de vaders meer tijd aan hun kinderen willen besteden. Maar blijkbaar vinden ze het toch fijner als alles thuis gewoon geregeld is.
Het ene hoeft het ander niet uit te sluiten en het hoeft niet zo zwart wit te zijn. Je kunt tegenwoordig ook een heleboel uitbesteden.
Bij ons komt er bijvoorbeeld een schoonmaker op een dag dat wij beide werken, op die manier is het huis schoon als wij thuiskomen en allebei onze overhemden zijn gestreken.
Doordat wij allebei goed geld verdienen is er regelmatig ruimte voor een (gezonde en zeer lekkere) bezorgmaaltijd, dus dan staat het eten klaar, voor ons allebei! Boodschappen kun je laten bezorgen en op die manier kun je veel meer taken laten doen tegenwoordig.
Zo kan het dus ook. Het is niet dat als de vrouw het niet doet, dat het dan helemaal niet gebeurt. Er zijn meerdere oplossingen mogelijk om het toch goed geregeld te hebben en daarin rust te vinden als gezin.
Het idee dat alleen de vrouw des huizes dit allemaal kan en moet regelen, omdat dit voor de man zo fijn is, vind ik hopeloos ouderwets.
Dat is ook zo, maar dat denkt ook niemand. Alleen jij denkt dat wij dat denken.
Duiveninhetnieuws schreef op 23-09-2021 om 08:41:
Dat is ook zo, maar dat denkt ook niemand. Alleen jij denkt dat wij dat denken.
Dit topic staat bomvol berichten waar dit gedachtegoed in naar voren komt.
De afhankelijkheid werkt niet twee kanten op Poni, zonder werk en geld kan jij geen kant op. Schoonmaak, boodschappen en koken zijn gewoon services waar je voor kan betalen. 4 uurtjes per week een schoonmaakster, de appie of de picknick op je drempel of thuisbezorgd. Je man heeft het met 3 muisklikken geregeld, terwijl einde relatie voor jou betekent geen dak en geen eten. Er zijn zat alleenstaande ouders die werken en die het ook allemaal zelf hebben geregeld.
Julali schreef op 23-09-2021 om 08:28:
[..]
Als je als enige de kost moet verdienen, dan zal er in veel gevallen hard gewerkt moeten worden.
Welneeeee. Toen ik niet werkte, werkte mijn man gewoon 8 uur per dag. Hij was altijd om 16.30 thuis.
Werknemers (m/v) die tot negen of tien uur 's avonds moeten werken (in een kantoorbaan, zoals in dit voorbeeld het geval was) zijn vooral een symptoom van een verziekte werkcultuur in bepaalde sectoren. Dat je alleen maar je sporen kunt verdienen als je 12 uur op een dag werkt, is natuurlijk van de zotte. Dat heeft verder niks met ouderschap te maken. Sterker nog; als je als werknemer (m/v) zo'n baan ambieert, laat je je partner ook weinig keus.
Persoonlijk denk ik dat haantjesgedrag bij fulltime werkende mannen een minstens zo grote rol speelt als de thuisblijfvrijheid van vrouwen. Maar... dat is onderbuikgevoel van mij (o.b.v. een paar anekdotische voorbeelden in mijn omgeving).
