Is Nederland een rechtstaat?
Tweet van Nora Yorukseven op 2 oktober
Nog 3 uur te gaan dan gaat d strijd om mijn kind beginnen! Zitting bij het
#Hof om #Khan terug t krijgen..waar hij hoort! #NIET bij de staat
De zoon van Nora Yorukseven, Khan, werd uit huis geplaatst omdat een waarnemend huisarts haar verdacht van parasietenwaan toen ze met haar zoontje, beiden met huiduitslag en jeuk, naar het spreekuur kwamen.
Blijkt na onderzoek van de woning een reactie op glaswol te zijn.
Nu, na 4 jaar, is haar zoon nog steeds niet thuis.
Ze wordt vertegenwoordigd door Richard Korver.
Deze (zoveelste) zaak is een testcase voor de rechtstaat die we in Nederland menen te zijn. Over een paar weken is de uitspraak.
ja hoor
Je kunt niet alle kinderen als potentieel mishandeld beschouwen omdat er kinderen bij zijn die echt mishandeld zijn.
Je kunt niet alle ouders als potentiele kindermishandelaars behandelen omdat er ouders bij zijn die echt hun kinderen mishandelen.
In die situatie zitten we nu.
Fred
Mishandeling in instellingen is dus wel OK? Want daar gaat het hier over. Niet of mishandeling thuis OK is. Iedereen is het er wel over eens dat dat niet zo is.
Ik ken twee gezinnen waarvan de kinderen uit huis geplaatst werden. In het ene gezin was sprak van autisme. In plaats van hulp, kwam er een UHP, waarvan de kinderen nog lang niet hersteld zijn. In het andere gezin werden de kinderen weggehaald bij de moeder om bij de mishandelende vader geplaatst te worden. Daar hebben ze het nu niet fijn, zoals je wel kan begrijpen.
Het gaat er niet om dat er "wel eens" dingen fout lopen. Het gaat erom dat deze instantie door niemand gecheckt wordt, zelfs nauwelijks door de rechter. Die fouten kunnen dus ook jaren doorsudderen, met zeer ernstige gevolgen.
Kritische lezer
Die kinderen zitten in een instelling om veilig te zijn. Dat zou dus het eerste moeten zijn dat een instelling kan bieden. Als dat niet zo is, dan zijn ze thuis dus meestal beter af. Of hebben kinderen in een instelling geen recht op dezelfde bescherming als een kind thuis? Ook niet als het gaat om kinderen die alleen maar zijn geïnterneerd omdat ze niet naar school gingen? Alsof een verblijf in een instelling zo geweldig is voor een schoolcarrière. En de problemen die maakten dat het kind niet naar school ging, blijven onopgelost of worden verergerd.
kritisch bekijken
Het kan handig zijn om eens met een open blik te kijken naar een gezin waar jeugdzorg betrokken is. Heeft men zelf hulp gevraagd? En ook gekregen? En was die hulp effectief? Wat draagt jeugdzorg/jeugdbescherming/bureau jeugdzorg werkelijk bij aan de oplossing van het probleem waarvoor het gezin hulp zocht?
Kortom wat is de toegevoegde waarde?
Heb je zelf het idee dat er andere en of betere hulp beschikbaar is waar dat gezin baat bij zou hebben?
Bureau jeugdzorg zou verstand moeten hebben van deskundige hulpverlening maar dat is helaas een illusie. De eerste de beste verstandige ouder kan het beter. Mits men de bril afzet dat jeugdzorg wel weet waar men mee bezig is.
Opmerkelijk hoe de schellen van je ogen kunnen vallen.
geen rechtstaat voor kinderen
rc. van Kik de Jong op het artikel
"Wat dhr. Willems voor ogen stond toen hij zijn kruistocht begon weet ik niet, maar de simplistische wereld, waarin de wijze professional onwetende en verwaarlozende ouders liefdevol begeleidt, bestaat niet. De vele jeugdzorgwerkers, leerkrachten, consultatiebureaumedewerkers, zorg coördinatoren, leerlingbegeleiders, buren en andere amateuristische opsporingsambtenaren beschuldigen ouders massaal van mishandeling of verwaarlozing. Die vervolgens massaal hun kinderen kwijt raken."
Niet alleen over dr. Jan Willems/RAAK maar ook over Jan Storms en de vechtscheiding - plaats kinderen bij de meest empatische ouder.
Grondig gefileerd door Kik de Jong
Je zou toch zo wensen dat er hier en daar eens kwartjes vallen.
Reactie
De conclusie dat sommige kinderen beter af zijn in pleeggezinnen of instellingen lijkt me niet zo moeilijk te trekken. Voor sommige kinderen is een doos in een metrostation veiliger dan de situatie bij hun ouders thuis. Zo erg kan het zijn. Mishandeling in instellingen en pleeggezinnen moet prioriteit hebben en met alle middelen tegen gegaan, dat lijkt me een inkopper. Constateren dat er misstanden plaatsvinden en daaraan de conclusie verbinden dat kinderen dus maar beter thuis kunnen blijven wonen, ongeacht de mishandeling die daar plaatsvindt, lijkt me bepaald niet verstandig. En al helemaal niet in het belang van het kind. Het wordt hier zo simplistisch voorgesteld, alle ouders hebben het beste met hun kinderen voor en kinderen moeten met hulp die door de ouders wordt gecoördineerd thuis blijven wonen. Dat is, zeker met kinderen die extra zorg behoeven, een goed uitgangspunt. Maar je kunt niet blind zijn voor de gevallen waarbij wel ingegrepen moet worden. De vader die dagelijks over zijn baby heengaat. Het kind dat elke dag tot bloedens toe afgeranseld wordt. Het kind dat vermagerd in zijn eigen uitwerpselen ligt te verkommeren. Ook dat is werkelijkheid in Nederland en daar mag je de ogen niet voor sluiten. Wat doen we hieraan als je het hele systeem rond jeugdzorg afschaft? Daar ben ik echt benieuwd naar.
Afschaffen?
Van mij mag bureau jeugdzorg afgeschaft. Maar er zijn wel mensen nodig die zich bezig houden met verslaafde ouders en verstandelijk beperkte ouders. Maar dan ook graag op een respectvolle manier. Ook deze mensen horen niet verpletterd te worden door een 'dossiertje' tegen de ouders en al te subjectieve verhalen horen niet bepalend te zijn. Bovendien is er meer hands-on hulp nodig aan gezinshulp en andere hulp dan aan 'toezicht' en rechtzaken.
En de bejegening en houding van integriteit hoort sterk verbeterd.
Verder moet de meldmachine ophouden. Melden is geen doel. Is er een echt slechte toestand dan is er een sterk uitgekleed AMK en kinderbeschermingsapparaat nodig. Met waarheidsvinding en zonodig forensische expertise en tuchtrecht.
En jeugdhulpverlening en gezinshulpverlening moet weer echte hulp zijn en geen 'kindermishandeling' met respect voor de positie van ouders en kinderen. En niet zoals nu een bedreiging voor de veiligheid van je gezin en dwanghulp. Meer aandacht moet gaan naar het ontwikkelen van vakinhoudelijke deskundigheid en niet naar 'signalering' en 'kindermishandeling'. Minder repressie en meer echte hulp. En vrijwillige hulpverlening moet gewoon vrijwillige hulpverlening zijn en niet zoals nu dat vrijwillig elk moment om kan slaan naar dwang. Dwang is geen hulpverlening. En je wilt met je gezin veilig zijn bij de hulpverlening.
Meer moet ingezet worden op het behouden van de regie door ouders en niet op het afpakken van de regie van ouders.
Ook in de politiek zal speerpunt moeten zijn de voorzieningen aan gezinnen met kinderen aan de voorkant in hulp, financiele middelen en steun en niet aan verarming en repressie en aanmodderen onder toezicht. Die juffrouwen voegen niets toe. Gezinnen hebben echte hands on hulp nodig en niet een onbenul die aan de kant gaat toezien hoe het je nog steeds niet lukt terwijl je voor hulp komt wordt je situatie onnodig zwaar. Dat kan niet de bedoeling zijn.
En geen voorzieningendwang, verplicht iedereen in je prive laten graaien anders krijg je geen hulp.
Ook foute situaties op scholen en in instellingen horen bespreekbaar te zijn en op te lossen.
Gewoon meer respect voor mensenrechten.
En herstel
Herstel en genoegdoening in al die zaken die nu getuigen van rechteloosheid en intimidatie en het forceren van machtsmisbruik door justitie, instellingen en scholen. Al die beroemde maar ook niet beroemde zaken horen opgelost en rechtgezet en mensen in hun waarde herstelt.
Ophouden met het vervolgen van ouders en kinderen in het onderwijs en de hulpverlening. Dat is ten hemel schreiend.
Sylvano gewoon naar huis bij zijn moeder met zelf gekozen hulpverlening. Kahn gewoon naar zijn moeder Nora zonder toezicht. Het gezin Sheik weer zonder toezicht bij elkaar. De tweeling Antonova gewoon weer naar moeder Elena en broer Ilja, en zo zijn er nog onnoemelijk veel zaken die beslist moeten ophouden omdat het niemand vooruit helpt en grove schending van mensenrechten is. En een schande voor de rechtstaat.
jammer maar helaas.
Soms is dwang gewoon nodig, jammer maar helaas.
En het is echt niet zo dat alle kinderen als potentieel mishandeld worden gezien. Wel houdt men graag in de gaten of kinderen bepaalde signalen vertonen, Niks mis mee.
Wat wel beter zou mogen/kunnen: Checks en balances, hoor en wederhoor.
Ja Fred
De anderen mogen gedwongen worden. Niet als het om je eigen gezin gaat. Dwang is geen hulpverlening. Je wilt geen apparaat aan 'checks en balances, hoor en wederhoor' opbouwen rondom kinderen. Die mensen gaan zich allemaal met zichzelf bezighouden en willen allemaal zelf de regie en allemaal wat anders. Hoe je een gezin gek wil krijgen. Gewoon ophouden daarmee. Recht op je doel af, geschikte deskundige hulp en allen dwang in uiterste noodzakelijke situaties en niet per definitie. Hoe je mensen machteloos wil maken en niet helpen. Dwang is geen hulp.
Die bepaalde signalen zijn gekkenwerk, alles wat beweegt is een signaal en kan negatief uitgelegd worden. Hele volksstammen worden daarmee aan voor gezinnen nutteloos werk geholpen, geldrondpomperij en machtsmisbruik.
zucht
Je wilt geen apparaat aan 'checks en balances, hoor en wederhoor' opbouwen rondom kinderen. Die mensen gaan zich allemaal met zichzelf bezighouden en willen allemaal zelf de regie en allemaal wat anders."
De kritiek was toch juist dat jeugdzorg zijn gang kon gaan zonder mogelijkheid tot hoger beroep? Dat ze niet kritsch naar zichzelf kijken?
Nu snap ik het niet meer.
Dwang.
"De anderen mogen gedwongen worden. Niet als het om je eigen gezin gaat. Dwang is geen hulpverlening."
Dwang is wél hulpverlening. Als ik sigarettenpeuken uit druk op de huid van mijn kind, iedere avond laveloos ben, het seksueel misbruik of het keer op keer vertel dat het niks waard is, is het beter af zonder mij.
Ook in een kartonnen doos op het metrostation. En zeker in een liefhebbend pleeggezin. En ja, die bestaan wél. Ook al weet ik dat jullie graag een beeld schetsen van enge tehuizen waar kinderen zitten opgesloten met misbruikende groepsleiders en zwaar gestoorde leeftijdgenoten. Dat gebeurt vast ook, maar meestal is een kind toch beter af als het uit huis geplaatst wordt.
Misschien word ;ik er niet beter van. Maar mijn kind wel. En daar gaat het om.
Ach Fred
Niemand is tegen het beschermen van kinderen tegen peuken uitdrukken en dergelijke walgelijke zaken. Echt niemand. En dat verdient strafvervolging van de ouder.
Niemand hier is voor het vertekenen van de werkelijkheid. Dat is een omkering van de realiteit. De publieke opinie, de politiek, jeugdzorginstellingen vertekenen het beeld. Je draait de zaak om.
Je kunt niet eens normaal hulp bij je gezin krijgen zonder dat het in de hoek van de 'kindermishandeling' terecht komt. En dat is bizar.
Voor deze groepen maakt het niet, als er iets met een kind is is er sprake van 'kindermishandeling'. Daarom kan alle hulp via het meldloket van het AMK. Mag ik effe een teiltje.
Voor mij is er wel verschil tussen hulp en 'kindermishandeling'. En wie dat verschil niet ziet is voor mij een bedreiging voor mijn gezin.
Waarheid
Als elke instantie waarheidsgetrouw te werk gaat, wordt zichtbaar wie hulp nodig heeft.
Dan is er ook plaats in de tehuizen/pleeggezinnen voor deze kinderen en hoeven ze niet in dozen te slapen omdat 'hun' bedje in een tehuis niet wordt bezet door een kind dat prima thuis kan leven als zijn/haar familie praktische hulp heeft.
Als jij sigarettenpeuken uitdrukt op de hand van je kind of je kind sexueel misbruikt, dien je te worden gearresteerd. De dader dient tijdelijk uit huis geplaatst te worden als straf zodat hij er iets van leert, itt het kind.
Sprookjeswereld
We kunnen wel het hele jeugdzorgsysteem gaan afschaffen totdat een perfect functionerende overheidsinstelling is opgetuigd, maar dat betekent dat je kinderen in grote nood keihard laat zitten. Want de wereld is niet perfect, we gaan geen feilloos school-, rechts-, belastings-, en defensiesysteem krijgen. Een perfect functionerende overheid is domweg niet mogelijk. Eerlijk gezegd vind ik het onethisch om tegen hulp (die soms dwang inhoudt) voor de meest kwetsbare medemensen te zijn, omdat jezelf de schaduwkanten van het systeem ervaren hebt. Alsof alleen je eigen lijden bestaat en de rest niet ter zake doet. Je inzetten voor het verbeteren van het systeem kan ook op een effectievere en positieve manier, zonder de belangen van kinderen die ernstig mishandeld worden bij het grofvuil te zetten. Het idee dat je een mishandelende ouder gewoon even uit huis plaatst en het leven van het kind dan vrolijk verder kabbelt met een supernetwerk getuigt ook van weinig realiteitszin. Aanpakken dus de hulpverlening, maar wel met oog voor de belangen van mishandelde kinderen. Annej en Co. zijn niet de enige slachtoffers in de wereld van kindermishandeling, het lijkt me niet verkeerd dat ook eens te noemen.
Ach die Anne
Volgens haar is het beter om honderd kinderen doodgemarteld te zien worden door hun (stief)ouders dan één kind ten onrechte uit huis geplaatst.
Het enige dat hulpveleenignsinstanties volgens Anne mogen doen is vrijblijvend hulp aanbieden. Zonder uitzondering. Als de ouders dat weigeren, kunnen ze gewoon alles blijvne doen wat ze willen.
Ouders hebben namelijk, volgens Anne, altijd het beste voor met hun kinderen. Ze zijn alleen soms onmachtig om met de situatie om te gaan.
Misselijkmakend is die houding van haar.Een terugkeer naar de 19e eeuw. Dat allemaal vanuit een soort persoonlijke frustratie, omdat het met haar kinderen niet goed ging en jeugdzorg zich er mee bemoeid heeft.
Je overdrijft Mark
Geen mens is voor mishandeling. Maar je bent ook niet voor mishandeling door de overheid, scholen en instanties.
Wij hebben een stenen voor brood verhaal. Je komt voor hulp en je krijgt een enorm circus over je heen. En ik ben niet de enige. Dan zou je nog denken dat het een incident is maar het is een rot systeem. En het gaat maar door. Zolang dat zo is, kun je maar beter jezelf en je gezin daartegen beschermen en anderen waarschuwen.
Bovendien
Zie ik om me heen hoe 'contraproductief' dat systeem werkt aan de mensen om mij heen. En wat een pijn dat doet bij anderen. Daar komt ook mijn woede vandaan. Het gaat maar door. Het houdt niet op.
Ik woon in een keurige buurt maar om voor mij onbekende redenen is bij het keurige echtpaar naast mij hun pasgeborene opgehaald door 2 dames. Ik durf het niet te vragen maar ik denk dat moeder een post natale depressie heeft. Een verstandige huisarts had hier zoveel kunnen betekenen. Medicatie, gesprekje, meer oppas, ik heb mezelf ook al een paar keer aangeboden, maar nee. Weghalen en dan maar zien hoe het weer goedkomt met moeder? Bah. Het lijkt wel of ze allemaal hun gezonde verstand zijn verloren. Een kind is niet 'veilig' weghalen en naar een risicovolle situatie buiten de familie elders transporteren.
Dus doe je ogen open, en kijk wat er gebeurt. Het is niet normaal, het helpt niet, en veroorzaak leed.
guttegut heren
Zijn we lekker bezig? Moeten we het nog één keer zeggen? Het gaat hier niet om doodgemartelde kinderen, maar bijvoorbeeld om kinderen met autisme die niet meer naar school durven. Of een kind als Sylvano, dat wegloopt uit een instelling omdat hij daar mishandeld wordt, en daar gewoon weer keihard in gestopt wordt.
Als Jeugdzorg geen onderscheid kan maken tussen het soort gevallen dat ik om me heen zie en echt mishandelde kinderen, zijn ze gewoonweg niet berekend op hun taak. Of het zijn geldwolven. Het zal allebei wel voorkomen. Dat is wel even meer dan alleen maar "geen feilloos systeem". Het gebeurt gewoon tè vaak.
Als moeder van een zorgenkind sta ik ook in de vuurlinie, al heb ik gelukkig zelf nooit met dat soort instanties te maken gehad. Maar het kan zomaar gebeuren hoor. Gelukkig vertrouw ik onze school en onze psychiater wel, maar alles daarbuiten absoluut niet.
Kritische lezer, niemand is tegen hulp. Maar die is er helaas niet. Ja, van de regen in de drup. Waarom is het eigenlijk een probleem om te checken of interventies een kind eigenlijk wel helpen, en om aan waarheidsvinding te doen? Alleen een kind mag op grond van roddels gevangen gezet worden.
Helaas
Als je eenmaal de schellen van de ogen zijn gevallen krijg je die er gewoon niet meer op. Zo simpel is het.
Ik zou zeggen, verdiep je er eens in en lees eens wat van de kritiek van advocaten, wetenschappers, ouders, hulpverleners, economen en omstanders.
De kritiek verzameld
https://www.dropbox.com/s/9n486dw7kha7pua/Zaak%20Silvano%202014%20en%20BJz.pdf?dl=0
Document met veel linken naar documenten van wetenschappers en anderen waarin de kritiek nog eens helder uiteengezet wordt.
Met onderin het verhaal van Kik de Jong over de zaak rondom Sylvano.
De schellen van je ogen.
Alleen de promotie 'tirannie van de jeugdzorg' van Rene Clarijs ontbreekt nog en het artikel van Peter Prinsen over 'een rechtstaat voor het kind', verder wordt naar de meest bekende kritiek verwezen.
Kritische lezer,
Het is jammer dat je het nodig vind om anderen neer te zetten als ' alsof alleen je eigen lijden bestaat en de rest niet'. Hier herken ik mij in het geheel niet in.
Ook '' het idee van gewoon even uit huis' en 'het vrolijk verder kabbelen' zijn jouw woorden, wat een rare uitspraak.
Het enige waar ik voor pleit is waarheid, zodat de kinderen in nood niet te maken hebben met wachttijden maar geholpen worden omdat de hulpverleners hun energie kunnen steken in echte meldingen.
Jeugdzorg mag van mij best blijven, net als veilig thuis en GGZ en leger des Heils etc. , maar laten ze klaar staan voor de kinderen die in nood verkeren.
Nou
Ik vind dat er hier te weinig aandacht is voor mishandelde kinderen in verhouding tot de ontelbare draadjes van ouders die zichzelf slachtoffer voelen en slachtoffer zijn van jeugdzorg. Ik zie niet in waarom er ook niet eens nagedacht zou kunnen worden over de belangen van de eerste groep. Er is namelijk wel een duidelijk verband.
Het een zou zonder het ander simpelweg niet bestaan. Jeugdzorg afschaffen is, als je oog hebt voor het lijden van mishandelde kinderen, geen oplossing.
Tja kritische lezer
Kindermishandeling is toch echt wel andere koek. Eerlijk gezegd ken ik die groep niet die hun kinderen mishandelen. Ik heb geen verslaafde of verstandelijk beperkte kennissen en de enige vechtscheiding die ik ken bestaat al jaren en wordt door gezinsvoogd uitgemolken met een omgangs ots dat ook alleen maar bijdraagt aan de ruzies. Dus nee, hier geen expertise op het gebied van kindermishandeling. Zou niet durven.
Het is namelijk een hele andere groep. Ik heb zelf te maken met ouders met hulpvragen, met name op het gebied van autisme, en dat zijn geen mishandelende ouders, maar ouders en kinderen die deskundige hulp nodig hebben die ze maar zo moeizaam krijgen.
Dus nee, over mishandelende ouders zul je mij niet horen, weet ik niets vanaf.
O ja toch
Mijn dochter ging vroeger om met een klasgenootje met een verstandelijke beperking. Moeder en kind kregen hulp in het kader van het voortgezet onderwijs na groep 7. Ondanks dat men vooraf beloofde niet uit huis te plaatsen is dat toen toch gebeurt.
Die moeder werkt zelf op een sociale werkplaats en heeft de hele basisschooltijd van haar dochter er bovenop gezeten dat dochter in de klas begrepen werd en aangepast onderwijs kreeg en niet gepest werd of door een veel te straffende juf weggezet. Ik zag haar altijd op school of opvang en ze kwamen wekelijks bij ons eten.
Niet zo veel mis mee, beetje te dik, niet elke dag een gezonde maaltijd en af en toe wat onbegrip naar elkaar toe.
Het is een hele laconieke moeder, die legt zich er wel bij neer. Volgens mijn dochter, die contact onderhoudt via facebook zit het meisje inmiddels in een gesloten instelling. Waar dat nou toch voor nodig is. Ach weet je, we hebben niet allemaal dat perfect lopende middenklasse gezin, maar is dat nou erg? Blijkbaar wel.
Want er staan nare sancties op.
Gebeurt gewoon onder je neus.
Heeft die moeder nu haar dochter mishandeld?
zwemonderwijs
Moeder had zwemonderwijs georganiseerd in een aangepast zwembad. Ze zette zich voor 200 procent in. Ik kan dat nog steeds niet begrijpen. Dat er blijkbaar zo gekletst en geroddeld kan worden dat een kinderrechter beslist dat een kind dat het goed heeft bij haar moeder maar weg moet omdat er een vlekje aanzit.
Dus nee, ik ken geen mishandelende ouders. En ook geen mishandelde kinderen. Mocht ik ze tegenkomen dan zal ik het laten weten. Want ik houd heus mijn ogen wel open.
Goede maatregel
Amsterdam trekt de grens op naar een inkomen van 120 procent in plaats van 110 procent van het minimuloon om in aanmerking te komen voor het pakket armoedebestrijding voor kinderen waarin de pc regeling voor arme kinderen en de stadspas.
Dat is een maatregel aan de voorkant waar gezinnen en kinderen direct baat bij hebben. Hopelijk worden alle consulenten geinformeerd en worden ouders actief gewezen op deze mogelijkheid. Want de volgende stap is natuurlijk om te zorgen dat de doelgroep ook gebruik maakt van dit soort regelingen. Zonder al te bureaucratisch gedoe.
ehh AnneJ,
Hoort je laatste post wel onder dit draadje?
Lijkt mij eerder een nieuw draadje voor 'ouders en school'.
Zeker nu sommige scholen de leerlingen verplichten een laptop aan te schaffen.
Flanagan
Ik wou ook eens iets optimistisch inbrengen in deze loodzware zaak.
Dat er wel voorzieningen zijn en dat er wel attentie is voor armoede. Zo hoop je ook dat er aandacht komt voor voorzieningen en deskundigheid.
Maar je hebt gelijk.
