Is Nederland een rechtstaat?
http://www.youtube.com/watch?v=2JRGm-FWaug
Tweet van Nora Yorukseven op 2 oktober
Nog 3 uur te gaan dan gaat d strijd om mijn kind beginnen! Zitting bij het
#Hof om #Khan terug t krijgen..waar hij hoort! #NIET bij de staat
De zoon van Nora Yorukseven, Khan, werd uit huis geplaatst omdat een waarnemend huisarts haar verdacht van parasietenwaan toen ze met haar zoontje, beiden met huiduitslag en jeuk, naar het spreekuur kwamen.
Blijkt na onderzoek van de woning een reactie op glaswol te zijn.
Nu, na 4 jaar, is haar zoon nog steeds niet thuis.
Ze wordt vertegenwoordigd door Richard Korver.
Deze (zoveelste) zaak is een testcase voor de rechtstaat die we in Nederland menen te zijn. Over een paar weken is de uitspraak.
Mmmm
Ik zou het hele verhaal wel eens willen horen.
Wat verwacht je dan te horen Hombre?
http://www.youtube.com/watch?v=kROpX08lbJg
De zoon van Arlette Heskes is deze maand 10 jaar uit huis geplaatst. Al die jaren is het al in het nieuws. Nog een testcase voor de rechtstaat.
Ik ben benieuwd Hombre wat je denkt waar bureau jeugdzorg mee zou komen om aan te tonen dat deze kinderen terecht weggehouden worden bij hun moeders. Wat voor reden zou daar nou voor zorgen dat wij zeggen: ja, natuurlijk daarom mogen deze kinderen nooit meer naar huis?
Die reden is er niet. En dat is onbegrijpelijk.
En de tweeling, broer en zus van Ilja
http://www.youtube.com/watch?v=3vj-Wx4EQJU
De kinderen van Jelena Antonova, moeder spreekt thuis Russisch met de kinderen, zijn nog steeds niet thuis. Wat is daarvan het nut?
De broer Ilja, knokt tot aan het Europese hof, maar er is geen kruid tegen gewassen. Geen democratie, geen checks and balances, geen zorg voor de toekomst van de kinderen die het in jeugdzorg handen zoveel slechter doen en zoveel meer risico lopen.
Machtsmisbruik door de staat.
Is Nederland een rechtstaat?
En het aantal 'beroemde' zaken groeit en zal verder groeien. Zolang we dit blijven accepteren als nou eenmaal de taak van bureau jeugdzorg en de kinderbescherming. En niet als ons eigen belang om aan dit machtsmisbruik een einde te maken.
Verhaal is te dun
Ik wil best geloven dat het onterecht of voorbarig was, komt vaak regelmatig voor. Maar dat dit hele verhaal gebaseerd zou zijn op 1 (vervangende) huisarts die denkt dat mevrouw aan parasietenwaan lijdt, dat wil er bij mij niet in.
Er moet meer aan de hand zijn en dat wil ik ook wel even horen voordat ik ook maar in de buurt van een mening kan komen.
Ik snap je ongeloof Hombre
Nora legt het in de uitzending uit, Richard Korver legt het uit, maar je kunt het gewoon niet geloven. Het is ook ongelooflijk.
Tenzij het je zelf overkomen is, dan weet je het.
Ik identificeer me met deze mensen omdat mij hetzelfde overkomen is. Niemand in die hele keten is bezig geweest met het bijeenhouden en helpen van mijn gezin. 'Weerwerk' en vragen leiden tot hakken in het zand. Beleefdheid en goed gedrag, verantwoordelijkheid, niets helpt. Zelfs wat je goed doet wordt door herformulering in een negatief daglicht gezet. Een subjectieve roddelpartij waar ook omstanders en je netwerk aan mee gaan doen, want iedereen vind dat de buren nou eenmaal slechter opvoeden, zeker als je een paar kinderen met een zorgprobleem hebt, dat wordt je deel.
Ik kan nog steeds niet begrijpen, en vind het een groot wonder, onbegrijpelijk, dat de kinderrechter in ons geval niet mee is gegaan in die waterval aan roddels, en wel begrepen heeft dat mijn deskundigheid over mijn kinderen als ouder, maar zelfs op het gebied van autisme, die van deze 'deskundigen' oversteeg.
Ik heb maar een paar jaar rechtzaken gehad en ze allemaal gewonnen.
Deze mensen zitten er nog middenin en het eind is niet in zicht.
Dat had mij kunnen gebeuren. Ik ben niet anders dan deze mensen.
wraak
Mijn enige 'wraak' is dat we een goed leven hebben en dat het met mijn kinderen heel goed gaat, ondanks dat we echt wel met realistische uitdagingen te maken hebben. Nog steeds, autisme blijft een uitdaging.
Maar ik voel me ook schatplichtig aan al die ouders die het niet gered hebben en de samenleving die maar blijft doen alsof het normaal is dat een gezin niet geholpen wordt maar gestraft en gedwongen. Onder de vlag van 'kindermishandeling'.
Gewoon een 'sterk merk' volgens Justine.
Ook Nora noemt dat in de uitzending. Je wilt andere ouders waarschuwen. Hopelijk gaat er dan een belletje rinkelen en ben je weerbaarder als je echt met deze instanties te maken krijgt.
Het kan de beste, nou ja ik denk niet het koningshuis, maar elke gewone burger, overkomen.
Arnold Heertje
Je kan van hem vinden wat je wilt maar hij legt de vinger op de zere plek. Door deze afschuwelijke 'zorg' zijdelings mee te maken ging hij ook zien en doorkrijgen wat er aan schort.
Zijn website heet dan ook niet voor niets 'humanisering van de jeugdzorg'. Zoals Marry de Lange zegt in de documentaire met Arlette Heskes: het is onmenselijk, onverdragelijk.
Arlette Heskes: traumatisch.
Je wilt goede zorg voor kinderen en gezinnen, maar niet deze Kafkaeske geldmachine.
Daar gaan de gemeenten nog flink last van krijgen. Want betaald moet het worden, hoe de 'meldingen' ook toe gaan nemen dankzij al die generalisten en nieuwe groepen melders.
Geen kruid tegen gewassen? Ik blijf maar hopen dat het toch een keertje anders gaat worden.
Ik kan het niet begrijpen
AnneJ, dat je maar blijft doorgaan en doorgaan. Steeds maar weer dezelfde postings, steeds maar weer dezelfde standpunten, steeds maar weer dezelfde verhalen over hoe het gaat. Zelfs in draadjes waar het over iets anders gaat, weet jij weer jeugdzorg, de overheid en de rechtspraak erbij te halen.
Wordt het niet eens tijd dat je het achter je laat en je op de toekomst te gaan richten? Met een andere hobby?
Het nieuws
Misschien kun jij die berichten negeren Iselo maar het is gewoon in het nieuws.
8 oktober is de uitspraak of Sylvano, ondergedoken met hulp van een actiegroep, naar huis mag, naar zijn moeder. En of dat dan het laatste hoofdstuk was of dat de zaak maar blijft slepen.
http://www.telegraaf.nl/vrouw/mama/kinderen/23137306/___Dan_mag_ik_mama_nooit_meer_zien____.html
A.s. woensdag. Hopelijk in het nieuws.
verschil tussen negeren en posten
AnneJ,
Als je iets leest hoef je het toch niet gelijk hier te posten?
Waarom zou je het negeren als je het niet post?
gr Angela
Angela
Dat wordt een woordenspel Angela. Je hoeft het niet te lezen.
Wat is het probleem dat je het gewoon negeert als je het niet wilt lezen?
het gaat erom wat jij ermee wilt bereiken
wat denk jij voor het goede doel te doen door het te posten en/of voor je eigen gemoedsrust?
gr Angela
Angela
Wat AnneJ wil bereiken?
Het schijnt dat jeugdzorg ooit een keer de kinderen van AnneJ uit huis heeft gehaald. Ongetwijfeld zeer onterecht. Sindsdien is het AnneJ's doel in het leven om jeugdzorg bij iedere gelegenheid onderuit te halen.
Alleen het bewijs dat jeugdzorg een criminele organisatie is kan deze schandvlek uitwissen en voor eens en voor altijd aantonen dan AnneJ een perfecte moeder is!
Daarom mogen we dit gedram dag in dag uit aanhoren.
(paradoxaal genoeg neemt daarbij mijn achterdocht dat jeugdzorg wel degelijk redenen had voor deze ingreep alleen maar toe)
Wat wil je bereiken door deze discussie aan te gaan Angela?
Hm Hombre
Niet gelukt hoor om mijn kinderen uit huis te plaatsen. Maar wel vast van plan. Maar ik begrijp dat je meer van het rook en vuur principe bent. Is ook een standpunt.
Ouderschap
Een gezonde argwaan tegenover deze organisaties kan geen kwaad. Naief zijn wel.
De schandvlek uitwissen
Alleen het terugbrengen van de kinderen naar hun ouders in deze 'beroemde' gevallen kan een beetje mijn rechtsgevoel herstellen.
Ook het afschaffen van wijkteams en ZATteams kan helpen.
Het zorgen voor deskundige en toegankelijke hulp kan helpen.
Het presenteren van ouder- en kindhulp die opsporingsambtenaren blijken te zijn kan dat weer niet.
AnneJ
"Maar ik begrijp dat je meer van het rook en vuur principe bent. Is ook een standpunt."
Nee, leuk geprobeerd, maar ik baseer me op je gedrag in dit forum.
Het verschil Hombre
In mijn omgeving, kinderen in speciaal onderwijs, vrijwillig ondersteuner, ken ik de verhalen. Dat zal jou misschien niet snel overkomen. Ook al door je 'rook is vuur' standpunt. Dan houden mensen hun mond.
Doordat ik ook in mijn omgeving openlijk ben bereiken mij de verhalen van ouders.
Op de school van mijn kinderen zijn tot mijn verrassing volgens de directeur veel kinderen die al te maken hebben met gezinsvoogdij.
Dat voegt alleen maar extra strijd toe bij ouders die zelf al hulp zoeken maar wel graag de regie houden over de zorg voor hun kinderen.
Mensen in hun kracht zetten is minimaal de regie bij de ouders laten.
Maar door 'kindermishandeling' te roepen heeft de goegemeente daar een heel ander beeld bij, alsof ouders bezig zijn opzettelijk hun kinderen te beschadigen. Dat veroorzaakt een stigma bij kinderen en ouders in het speciaal onderwijs. Omdat er een zorg is is er sprake van 'kindermishandeling'. Een schande vind ik dat.
Mensen met autisme kunnen heel slecht tegen stress en druk. Het is nu aan de orde van de dag dat je, om geholpen te worden, de kans loopt eerst in rechtzaken verzeild te raken waarbij je opgezadeld wordt met een juffrouw van de gezinsvoogdij die zelf toegeeft niets te weten van de voorzieningen en mogelijkheden voor zorg en begeleiding op het gebied van autisme. En niet alleen ouders die niets willen, maar ouders die zelf al jaren samenwerken met 'jeugdzorg'. Lees het verhaal van Hulpeloos.
De rechtzaken zijn voor een gezin dat te maken heeft met autisme beschadigend maar de ondeskundige bemoeienis van de gezinsvoogdij zorgt voor nog eens een extra bijkomende factor die zorgt dat een kind niet de passende hulp krijgt die het nodig heeft. Deze mensen snappen niets van autisme, dus de spraakverwarring neemt alleen maar toe met zo'n complicerende extra persoon die er graag toe wil doen.
Net als bij ons. Het wordt een enorme knokpartij als je tijdens zo'n rechtzakenperiode, ook nog passende hulp wilt krijgen. Men wacht liever op de uitkomsten van de jarenlange rechtzaken. 'Is er al een gezinsvoogd?' En waar je voor hulp zocht raakt uit beeld.
Mijn dochter kreeg de 'diagnose' 'niet misbruikt' maar waar we ons voor bij de hulpverlening gemeld hadden was totaal niet interessant.
Door die hype van tegenwoordig krijg je dat. Autisme bestaat natuurlijk niet, maar daardoor worden de problemen waar je kind en jijzelf tegenaan lopen ook niet verholpen.
Maar blijkbaar willen we dat.
Veel belastinggeld uittrekken om echte hulp te voorkomen maar wel rechtzaken te voeren en mensen op te zadelen met dwang. Dwang is geen hulp.
Er zou zoveel deskundige hulp ingekocht kunnen worden als we daar nou eens mee ophouden.
Kinderen op de school van mijn dochter hebben er concreet last van dat er door bezuiniging steeds meer kinderen in een klas gezet worden die daar ook bouwkundig niet op berekend is. En dat er weer groepen gemengd worden waar kinderen met autisme geen verweer tegen hebben. Bezuiniging.
Dus geef die lui hun conge. Prima om te helpen maar zorg dat je wat te bieden hebt en houdt het vrijwillig. Dwang compliceert onnodig.
En is duur en beschadigend.
waar het om gaat
is dat je een bericht plaatst als voorbeeld. Maar er komt geen verdere algemenere discussie door, het voegt dus (voor mij) weinig toe aan hetgeen je al vaker hebt gepost. Het is een beetje 'uitgemolken' hier, pardon my French, dwz de informatieve, interessante uitwisselingen van meningen zijn zo'n beetje allemaal geweest en er komt niets nieuws bij. Behalve van jouzelf, dat je op jezelf reageert en of nog een linkje plaatst. ik heb zelf niet de behoefte om te discussieren hierover, ik sluit mijn ogen er niet voor maar kan er niets mee.
Dat is wat ik bedoel: wat wil jij ermee bereiken? Gebruik je OOL om aandacht te vragen voor het onderwerp? Dan lijkt me dat niet de plek en dan gaan misschien meer mensen continu de postings overslaan. Vind jij misschien niet erg, maar is niet het doel van dit forum dacht ik.
Zou je een discussie willen aangaan? Dan is OOL wel de plek, want het is een discussieforum. Punt is alleen dat er geen discussie (meer) komt.
gr Angela
Tja Angela
Het gaat over ouderschap, het is een continuing story en en er zijn steeds nieuwe lezers. En je kunt het overslaan als je het niet wilt lezen. Er zijn ook draadjes die ik niet lees.
Uitgemolken? Welnee
Het is niet uitgemolken, want actueel met telkens nieuwe zaken die aan het licht komen. Het is een systeem wat maar door en door gaat, en wat alleen maar erger wordt met de nieuwe jeugdwet waardoor jeugdzorg de sportclubs, scholen en buurthuizen binnenkomt.
Ik vind het goed van AnneJ dat ze deze zaken aan de orde blijft stellen. Ik heb ook de Jeugdzorg van de andere kant mogen meemaken, gelukkig niet zo heftig als AnneJ en anderen op dit forum. Maar erg genoeg om te merken dat inderdaad alles wordt omgedraaid, dat niets meer is wat het lijkt, dat tegelijkertijd de buitenwereld, net zoals Ad Hombre, gaat zuchten en denkt: 'waar rook is, is vuur'. Ik snap dat mechanisme wel: het is omdat het té erg is, je kunt het niet geloven. Als het wel waar zou zijn, is dat een regelrechte bedreiding voor je eigen veiliggewaande leventje. En dus druk je het weg door van degenen die het is overkomen te denken dat het wel hun eigen schuld is, ('ik zou het hele verhaal wel eens willen weten'), dat ze eigenlijk toch al een beetje ballaballa zijn, wat natuurlijk de reden is voor dit alles.
Jammer en gevaarlijk, want daarmee wordt de gelegenheid geschapen waardoor dit kan blijven doorgaan, endemisch wordt in onze maatschappij. Totdat het jezelf overkomt, of je broer, zus, goede vriend of je eigen kinderen. En dan kun jijzelf ook weer niet met je verhaal bij anderen terecht, omdat datzelfde mechanisme van ogen en oren sluiten weer optreedt.
Ik voorspel dat over twintig of misschien wel veel meer jaar, uiteindelijk ook in Nederland een situatie zal ontstaan zoals recentelijk in Ierland, met de ongehuwde moeders en hun baby's. Ooit zal in Nederland de staat ter verantwoording worden geroepen, massaal, voor het aangedane leed, aan kinderen en hun families. Nu gebeurt dit al incidenteel, onlangs is Nederland weer door het internationale hof op zijn vingers getikt omdat het zeer slecht omgaat met het recht op familievorming en familieband van kinderen. Ook in de zaak van de tweeling die AnneJ noemde is Nederland berispt. Maar nu trekt de overheid zich daar nog niets tot nauwelijks iets van aan. Ooit zal uitkomen dat dit de grootste dwaling ever is geweest, hoe in Nederland de jeugdzorg wordt uitgevoerd, hoe het systeem is opgezet, en hoe de kinderen in een vreselijk leven terecht komen.
Maar het systeem is nu (nog) te sterk. Het is een zichzelf in stand houdende geldmachine die alleen maar kan draaien op ongelooflijk hoge aantallen kindermishandeling die zouden plaatsvinden. Daarom wordt alles aangegrepen om die gevallen te vinden en binnen het systeem te slepen.
Ik las toevallig net in de lijst met 100 ziekenhuizen van het AD, dat het melden van het aantal kinderen als verdacht geval van kindermishandeling, meespeelt in de beoordeling door de krant. Dus als een ziekenhuis te weinig kinderen als mishandeld aanmeldt, krijgen ze strafpunten...
We moeten en zullen ze vinden, mensen, die mishandelde kinderen en mishandelende ouders..
Ook was er gisteren een soort open dag voor pleeggezinnen/pleegouders, kun je bij de plaatselijke pleegouder kijken hoe een en ander te werk gaat. Nu zijn er wel genoeg pleegouders, maar men verwacht (jeugdwet, cijfers, geldmachine) dat er binnenkort te weinig zijn...
Ik ben het wel eens met Arnold Heertje. Inmiddels zijn alle middelen geoorloofd, wat mij betreft. Naming en shaming om dit tegen te gaan.
We zullen ze vinden
Inderdaad. En omdat ze niet 'gevonden' worden pakken we de ouders aan die toch al om hulp komen. 'Laaghangend fruit' volgens Miriam Lavell.
Kun jij zijn Hombre.
het gaat niet om het onderwerp
als het ging om kleur van gordijnen waar AnneJ telkens over postte zonder dat er inhoudelijke discussie op kwamen zou mijn vraag het zelfde zijn.
je hebt gelijk dat er telkens nieuwe lezers zijn, maar vraag is dus of het leidt tot discussie. En ja ik sla ze allang over 
Maar ik beloof nu plechtig dat ik niet meer zal reageren!
gr Angela
Wow percentage melding kindermishandeling
Dat is mooi. Voor je met een kind naar het ziekenhuis gaat kun je in elk geval een grove indicatie krijgen welk ziekenhuis bedreigender is voor de veiligheid van je kind en jouzelf.
1-ruim 2 procent is in de gevarenzone tot gevaarlijk
Onder de 1% lijkt me wel een ziekenhuis van voorkeur. Verder denk ik dat de kwaliteit wel meespeelt maar dat de meeste ziekenhuizen gewoon goed zijn al blijft het mensenwerk met een foutenmarge en wisselende kwaliteit en deskundigheid.
Eigenlijk zoek ik alleen nog een zwarte lijst van melders. Dan kan ik daar 'onze' melders aangeven zodat andere ouders gewaarschuwd zijn om met deze mensen in zee te gaan.
Ze zijn nog steeds actief.
Verontrustend
AnneJ je schrijft: 'Op de school van mijn kinderen zijn tot mijn verrassing volgens de directeur veel kinderen die al te maken hebben met gezinsvoogdij.'
Dat vind ik nou verontrustend dat de directeur dat tegen jou gaat vertellen.
Niet spontaan Iselo
Dat schendt niemands privacy Iselo. Maar het maakt wel duidelijk waarom de school/met name de instelling voor jeugd ggz verbonden aan de school, het nodig vonden om alle ouders een formulier onder de neus te drukken waarin ze suggereren dat je kind alleen naar school kan als jij wel je handtekening zet dat ze naar wens buiten jou om contact op kunnen nemen met alle hulpverleners, jeugdzorg en de kinderbescherming.
Dat heb ik natuurlijk niet getekend, en gelukkig gaat mijn kind nog naar school.
Het wordt normaal
Wen er maar aan. Heb je geen ideaal gezin dan mag je je voor de staat verantwoorden voor de rechter.
De filosofe Karin Melis, in Trouw:
"Nooit geweten dat ze op Goede Vrijdag ook aan rechtzittingen doen. Maar zie hier. En daar, in de rechtzaal, voelde het alsof mijn moederschap in de beklaagdenbank zat.
Nog steeds weet ik niet goed hoe het zit. Als ouder ben ik verantwoordelijk voor het gedrag van mijn kind. Maar het is mijn dochter (17) die mogelijkerwijs straf krijgt: taakstaf of ondertoezichtstelling. Die straf was door de Raad voor de Kinderbescherming aangedragen als motivatie voor een rechtzitting.
Ik ervoer het als een dreigement, de raad zag dat anders: het diende ter bescherming van het kind en als ontlasting van de moeder.
De gezinsvoogd stond, nog voor het vonnis was uitgesproken, al paraat, zei de mevrouw van Jeugdzorg monter.
'Ontlasting' verwijst naar ouderlijk onvermogen. Voor de goede orde: school kreeg dochter niet gemotiveerd, dochter kwam structureel te laat, school had leerplicht ingeschakeld. Nog een keer te laat en er werd proces verbaal opgemaakt. Nog een keer. De uitkomst laat zich raden. "Dit zijn de regels, mevrouw, ik handhaaf de wet."
Begrepen ze dan niet dat je regels moet toepassen op omstandigheden die je eerst naar eer en geweten interpreteert?
Dat regels niet bedoeld zijn als dwangmiddelen als konden zij het leven zelf afpersen?
Het hele hulpverlenend en soms aanklagend systeem openbaarde zich aan me. Vertegenwoordigers van Jeugdzorg, raadsonderzoekers voor de Raad voor de Kinderbescherming (waar ging het fout? wie is de schuldige?), Cardea, behandelcentrum De Waag en leerplicht- ze registreerden nauwgezet, en ik moet zeggen met zorg, het doen en laten in ons huishouden.
Elke ruzie of een of andere onverwachte beweging achter mijn voordeur lang onder verdenking. Bekeken en geanalyseerd in gesprekken en opgeschreven in rapporten.
Achter elk poppetje stond een chef trommelend met zijn vingers te wachten op acties en resultaten.
De belangen van de zorgverleners vallen niet per se samen met die van ouders en kinderen: de pedagogische opvatting van de staat versus mijn daarin tekortschietende moederschap."
.......................
"Ik ervoer in die vragenlijsten dat er een volmaaktheidsideaal rondspookt dat gehuld is in schimmigheid. Ergens ligt een sjabloon hoe mijn gezin moet functioneren. Dat een gezin in al zijn weerbartstigheid en eigenaardigheid simpelweg bestaat, is ondenkbaar. Een gezin moet functioneel zijn, het heeft een kennelijke staat van nuttigheid."
...............
En dan na afloop van de zitting.
"Zit je nou te huilen?", vroeg mijn dochter in de auto. Ja, knikte ik. "Ik heb alle vertrouwen in dit gezin", had de rechter gezegd. Het klonk even alsof ik dat vertrouwen had uitbesteed. Of de blik van de ander meer zag dan de vernauwende blik van mijn moederschap."
En dan
Zou je denken dat de gezinsvoogd slaagt waar ouder en school falen om leerling gemotiveerd voor school te krijgen?
En wat die toestand kost - anderhalf miljard en stijgend
Dan is er nog geen druppel hulp verleend. Geen deskundige of instellingsjeugdzorghulp, geen orthopedagogische of ambulante hulp en geen hulp op het gebied van kinder- en jeugdpsychiatrie, ambulant of instelling.
Totaal 2013:
Kosten UHP: € 972.270.000,00
Kosten OTS: € 258.681.912,00
Kosten Pleegouder Vergoeding: € 129.117.456,00
Kosten Pleegouder Begeleider: € 55.682.550,00
Kosten Gezinsvoogd: € 81.939.780,00
Kosten AMK: € 22.362.314,52
Totaal 2013 : € 1.520.054.012,52
Gaan deze kosten ook dalen na de transitie?
............
