Is Nederland een rechtstaat?
Tweet van Nora Yorukseven op 2 oktober
Nog 3 uur te gaan dan gaat d strijd om mijn kind beginnen! Zitting bij het
#Hof om #Khan terug t krijgen..waar hij hoort! #NIET bij de staat
De zoon van Nora Yorukseven, Khan, werd uit huis geplaatst omdat een waarnemend huisarts haar verdacht van parasietenwaan toen ze met haar zoontje, beiden met huiduitslag en jeuk, naar het spreekuur kwamen.
Blijkt na onderzoek van de woning een reactie op glaswol te zijn.
Nu, na 4 jaar, is haar zoon nog steeds niet thuis.
Ze wordt vertegenwoordigd door Richard Korver.
Deze (zoveelste) zaak is een testcase voor de rechtstaat die we in Nederland menen te zijn. Over een paar weken is de uitspraak.
Verbaasde Russen
http://blikopnosjournaal.blogspot.nl/2014/10/russische-ntv-naar-nederland-voor.html
Russische journalisten zijn naar Nederland gekomen om het jeugdzorgdrama, met als eerste de tweeling van Jelena Antonova, te komen uitzoeken. Verbaasd dat Nederland, altijd het braafste jongetje van de klas, zo prat op mensenrechten, zo vreemd met kinderen omgaat. Als het om kinderen gaat zijn er geen rechten. Met toelichting van Ranada van Kralingen.
En blijkbaar is er vandaag weer een rechtzaak in de zaak van de Russische tweeling geweest. Ook de zaak van Annelies Bontekoe zou vandaag voorkomen of zij verantwoordelijk is voor de onderduik van Sylvano.
De russische televisie gaat ook nog Richard Korver en als ik me goed heug ook nog Arnold Heertje interviewen over de jeugdzorg in Nederland.
Niet in de vinger snijden
Het het laatste nieuws van Hansje; er is mogelijk info, welke niet in de media maar wel in de rechtszaal naar buiten is gekomen. of zoals iemand al eerder schreef; je kan nooit overtuigd zijn van de waarheid als je een zaak niet voor 100% van binnen en buiten kent.
Weer die waarheid..
Je kan wel een ander waarschuwen hoe een wereldje in elkaar steekt en waar men op dient te letten.
Wat bedoel je Flanagan?
De rechtzaak van Hansje van wie er schrijnende beelden op internet te zien zijn als hij met zijn moeder voor begeleidde omgang met zijn vader komt maar niet naar zijn vader wil.
Ook de uitspraak ademt die sfeer. Echter moeder krijgt de schuld dat Hansje niet naar zijn vader wil, niet dat Hansje zelf bang is voor vader. Wie ook de schuld is dat Hansje niet naar zijn vader wil, het is te gek voor woorden dat je daar een kind voor weghaalt bij zijn moeder.
De rest in die uitspraak is afleidende humbug waar jeugdzorg zo goed in is om dat te verzinnen dan wel uit te vergroten en bij laat dragen aan een onnodig drama.
Ernstige fouten worden gemaakt
http://dichtbijnederland.nl/page/detail/796184
Remzi Cavdar en Richard Korver op de radio. Geen incident volgens professor Jo Hermanns en ook Richard Korver komt dat stelselmatig tegen in de dossiers van zijn clienten.
Remzi is niet zwakbegaafd, heeft geen autisme, maar na een kindertijd onder diverse groepen verstandelijk gehandicapten wordt hij dan maar op een autistengroep geplaatst. En duurt het nog anderhalf jaar voor hij wel een 'normaal' leven krijgt.
Remzi voert een rechtzaak voor erkenning dat de WSG hier ernstige fouten heeft gemaakt, tegen beter weten in.
Richard Korver vind ook dat hier gediscrimineerd wordt, hij verwijst naar een Turks meisje, waarschijnlijk het meisje dat een zeldzame ziekte bleek te hebben en waar haar ouders en zussen en broers prima mee om konden gaan, en zijzelf nog het allerbeste. Dat meisje had op 8 jarige leeftijd Richard Korver zelf ingeschakeld. Ouders waren echter door de eerste hulp arts betiteld als 'zwakbegaafd' waar zij een normale begaafdheid hebben en hun oudere kinderen gewoon prima opgevoed. Maar het Nederlands laat wat te wensen over.
Gerechtigheid
Voor Remzi zou het gerechtigheid zijn als de rechter volgende week zou zeggen dat hier door de WSG ernstige fouten zijn gemaakt. Dat herstelt dan weer een beetje je ernstig geschonden rechtsgevoel.
Maar goed, we zullen het meemaken. Voor hetzelfde geld zegt de rechter dat de WSG de protocollen heeft gevolgd, het goed heeft bedoeld en dat de WSG niets te verwijten valt. Want zo gaat het helaas in veel gevallen.
Waarheid
http://www.telegraaf.nl/binnenland/23244017/___Hansje__6__terecht_uit_huis_geplaatst___.html
http://www.telegraaf.nl/vrouw/mama/kinderen/22733114/__Moeder__jeugdzorg_faalt__.html
In de voorlaatste alinea in de laatste link 'Gerland heeft het filmpje ook gezien: „Ik vind het niet leuk dat Hans overstuur raakt, maar ik sta wel achter de gedwongen opname. Over Irme weet ik nog wel het een en ander, maar dat vertel ik pas met mijn advocaat erbij. Mijn verhaal komt nog.”
Ik heb het filmpje van Hansje gezien maar ik was niet in de rechtszaak, waar beide ouders waren vertegenwoordigd door hun advocaten. Als buitenstaander, vind ik het gevaarlijk om hier iets van te vinden.
Als de advocaat kan bewijzen dat vader onwaarheden vertelt, kan de advocaat ook in hoger beroep gaan.
Flanagan
Elders op het net staat ook van alles. Maar dat zijn toch zaken die in de uithuisplaatsing van Hansje geen rol zouden moeten spelen.
Er was iets met geld verduisterd. Er zijn mails van Imre naar Gerland over geldschieters van Gerland die hen bedreigen of zoiets.
En dan krijg je natuurlijk verhalen over onbetaalde rekeningen. Maar met name door de rechtzaken raakt iedereen van de kook en dat is dan een gevolg. In plaats van het opbouwen van een leven ben je hier getuige van continue afbraak met 'hulp' van de kinderbescherming.
Die het drama verder laat escaleren.
Wat een gedoe.
AnneJ, het kan ook anders
In de straat was een vergelijkbare situatie, een langdurige vechtscheiding. De rechter beëindigde de hup als de moeder een bascule traject in ging. Voor een periode van ca. 7 weken woonde de moeder met kinderen intern en konden hulverleners niets anders dan constateren dat die moeder goed voor haar gezin zorgde. Moeder blij met dit bewijs van goed gedrag-
. En de rechter besloot dat na die periode de moeder niet meer lastig gevallen diende te worden. Dat is een vrijbrief waar de moeder van Hansje in kader van de toekomst nu werkelijk iets aan heeft.
Ja Flanagan
Maar ik vertrouw de Bascule niet. Daar lopen ook juffrouwen rond en kun je zomaar in een lastig parket komen waar men op grond van incidenten jou diskwalificeert. Wie zijn zij om te beoordelen of je een goede ouder bent? En wat voor criteria leggen ze daarvoor aan? Allemaal subjectieve onzin.
Helaas heb ik daar ook een naar verhaal over van alweer jaren geleden. Een moeder die in zo'n setting zat met kinderen, zijn ook allemaal moeders, heel onnatuurlijk en helemaal niet de normale huiselijke situatie.
Allemaal gezinnen in disorde door de veranderingen, kinderen van de leg. Nu moesten deze moeders zelf opletten als ze met kinderen in de huiskamer of de tuin zaten. En deze moeder deed dat braaf terwijl de andere moeders de stutten trokken zodat deze moeder dan met een hok vol onrustige kinderen zat. Dat kaartte ze aan maar dat moest ze maar zelf met die moeders uitzoeken. Deed de leiding niets aan.
Toen is ze een keer boos geworden. Daarna besloot men om haar 3 kinderen uit huis te plaatsen.
Ook bij mij wilde de hulpverlening dat, eerlijk gezegd een voorstel van de huisarts die dacht mij daarmee goed te doen om te voorkomen dat, zoals acuut dreigde, mijn kinderen direct weggehaald zouden worden. Maar je ruilt gewoon de ene dreiging voor de andere in. Er mankeert niets aan je ouderschap houdt dan ook je rug recht. Tenzij je er zeker van bent dat je zoals de moeder in jou geval goedgekeurd wordt. Maar die zekerheid heb je niet. Je hebt wel de zekerheid dat als men kwaad wil er weer hele pagina's vol onzinverhalen en roddel opgeschreven kunnen worden want reken maar dat er van alles negatief uitgelegd kan worden, dus als het dubbeltje omslaat is dat ook wat er gebeurt.
Uit allerlei kleine zaken en situaties weet men te peuren dat jij niet deugt. Draag alleen maar bij aan de kletsverhalen die een gezin niet helpen maar verder de afgrond in krijgen. Net zo makkelijk.
De mond vol van het kind maar ondertussen
https://www.facebook.com/kik.dejong/posts/1508788042705554
Congresseren over de stem van het kind maar niet luisteren naar Sylvano.
Kik de Jong was op het congres.
200 uur taakstraf voor Annelies Bontekoe
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-hel-die-jeugdzorg-heet.html
Sylvano UHP verlengd en moeder 200 uur taakstraf.
Hoe gaat dit zorgen dat Sylvano naar school gaat en een gezin heel blijft? Hoe kun je dit accepteren? Sylvano tot zijn 18e opgesloten in een jeugdzorginstelling en niet bij zijn moeder en familie. Is dit in het belang van een kind? Is dit rechtvaardig?
"Update 24 oktober 2014 (moeder Annelies - AJ): Ik ben een beetje in de war. Voor de kinderrechter word je behandeld als een crimineel en voor de strafrechter mag ik anderhalf uur spreken voor mijn kind en er wordt ook nog zonder mij aan te vallen geluisterd! Eindelijk het gevoel gekregen dat ik mijn verhaal mocht vertellen. Dit is heel anders dan bij het civiel recht het geval was, waar de schijn van rechtsongelijkheid tussen Bjz Friesland niet helemaal te ontkennen was. Bedankt voor jullie steun en hopelijk tot snel bij de volgende rechtsgang. Met de dreiging van 9 jaar gevangenisstraf boven mijn hoofd ben ik wel o.k. met 200 uur taakstraf. Nu kijken of Jeugdzorg Friesland nog een stagiaire zoekt in het kader van dienstverlenen! Ik zal geen namen noemen, want ik hoorde dat Jeugdzorg Nederland smaad en laster hoog opneemt!
Getuige: De emoties liepen soms hoog op, maar respect voor Annelies Bontekoe, haar advocaat Lucien Nix en ook de rechters vond ik een noemenswaardig zorgvuldige indruk geven met de behandeling van de zaak. Merkwaardig genoeg was er naast het OM geen Jeugdzorg Friesland te bekennen. OM eiste: 120 dagen voorwaardelijk of werkstraf 160 uur met proeftijd van 3 jaar, maar advocaat heeft beroep gedaan op art. 9a."
Eens met kritische lezer.
KL verwoordt heel goed wat mij steekt aan dit soort draadjes. WAnt ondanks de nuttige en terechte kritiek steekt die hier voorbij komt steekt het wel.
"Ik vind dat er hier te weinig aandacht is voor mishandelde kinderen in verhouding tot de ontelbare draadjes van ouders die zichzelf slachtoffer voelen en slachtoffer zijn van jeugdzorg."
Precies. Laten we eens net zoveel energie staken in kinderen die wél echt in de knel zitten. Nu lijkt iedereen zich vooral te focussen op de ouders en de schending van hun rechten.
rechten voor kinderen.
De rechten van kinderen worden wel genoemd, maar dan vooral als ammunitie voor het onderbouwen van het riedeltje dat jeugdzorg slecht is..
en waarom is jeugdzorg slecht? Omdat sommige ouders menen dat hun rechten geschonden zijn.
Fred
Nou, de kritiek komt niet alleen van ouders. Je hebt heel veel rapporten gemist in de afgelopen jaren. Dat er iets mis was is ondertussen voor iedereen wel duidelijk. Alleen het grote probleem is, dat mensen niet goed weten wat dan wel. Men (politiek) wilde het graag goed doen en heeft dat gecompenseerd door steeds meer geld in de sector te stoppen. De provincies hebben keihard gewerkt om het voor elkaar te krijgen, maar de resultaten blijven gelijk: met name bij de gedwongen jeugdzorg is het effect ervan alleen maar positief bij de kinderen die er het allerslechtste aan toe waren, dus die thuis echt verwaarloosd of mishandeld waren. En dat is maar een klein deel van de kinderen die in de gedwongen jeugdzorg terecht zijn gekomen. Bij de anderen is het effect minimaal neutraal, maar veel vaker negatief: kinderen komen er slechter uit dan ze erin gingen.
Sommige dingen gelden binnen de jeugdzorg niet als kindermishandeling: kinderen plaatsen in een isoleercel, vastbinden, geen goed onderwijs geven, kontakten met familie en vriendjes afsnijden (dus isoleren), kind niet naar de rechter laten gaan etc. etc.
AMK heet nu veilig thuis. Die verandering doet recht aan de praktijk: het gaat niet over meldingen van kindermishandeling, want de vormen van kindermishandeling binnen instellingen en pleeggezinnen vallen er niet onder. Het gaat alleen maar over mogelijke risico's bij ouders. Zo kan de droom, dat 'we' kinderen redden blijven bestaan.
Tsjor
Kinderen in nood worden niet goed genoeg geholpen en er moet zoveel verbeteren dat het haast een onmogelijke opgave lijkt. Ik snap de verbazing over de kwetsbaarheid van kinderen in instellingen niet. Naast dat die kinderen niet in een natuurlijke omgeving opgroeien (bij hun eigen ouders), hebben ze meestal ook nogal vreemde ideeën over bijvoorbeeld sexualiteit meegekregen. Ze moeten dus extra bescherming krijgen in plaats van de huidige stand van zaken waarin er, ondanks regels, vaak maar een groepsleider aanwezig is. En dat isoleren. Schandalig gewoon. Een kind dat vastzit in een uitbarsting van woede en verdriet hoor je te koesteren, niet te straffen. Nou ja, eigenlijk herken ik het hele verhaal van Tsjor. Maar het is geen oplossing net te doen alsof er in gezinssituaties geen verschrikkelijke toestanden plaatsvinden en / of dat deze misstanden met een hoop "eigen regie" goed op te lossen zijn. En de ellende vindt niet alleen in gezinnen plaats met zwakbegaafde of verslaafde ouders. Ik vind dat aan een kant hier best eens geaccepteerd kan worden dat kinderen soms uit hun thuis weggehaald moeten worden. Je kunt niet volhouden dat je kinderen koste wat het kost thuis wil laten blijven, omdat het systeem niet deugt. Dan ga je als de wiedeweerga met het verbeteren van het systeem aan de slag. Ik ben helemaal voor in ieder geval.
Kritische lezer
Niemand ontkent dat er ook in een gezinssituatie dingen mis kunnen gaan, soms gruwelijk mis. Maar wat er tot nu toe als oplossing wordt geboden leidt tot meer slachtoffers, niet tot minder.
Je stelt trouwens nogal niet wat: naast dat die kinderen niet in een natuurlijke omgeving opgroeien (bij hun eigen ouders), hebben ze meestal ook nogal vreemde ideeën over bijvoorbeeld sexualiteit meegekregen."
Ik zou graag de cijfers hebben op basis waarvan je deze uitspraak doet.
Het is al eerder gezegd, de cijfers waarop deze hele hype (er worden zoveel en wel minstens 100.000 per jaar mishandeld) is gebaseerd op vreemd gevoerde onderzoeken, of geëxtrapoleerd op basis van bijvoorbeeld Amerikaans onderzoek. Dit alles heeft ertoe geleid dat alle ouders inmiddels verdacht zijn. CJB's en ziekenhuizen zijn onderhand geen veilige plaatsen meer waar je met je kind terecht kunt, maar verdachtmakende instituties die met argus ogen zouden moeten letten op elke verdachte stap van een ouder of verzorger. Oh, maar niet als het verzorgers van een instelling zijn, dan weer niet. Inmiddels is de Jeugdhulp ook een vorm van moraalpolitie aan het worden: alles moet volgens een griezelig standaardgemiddelde gebeuren, en als dat niet zo is heb je al een vinkje.
Ja, ook de ouders die zich veilig wanen. Wij allen zijn verdacht.
En van deze bizarre, doorgeschoten opvatting moeten we af, dit is ongezond, duur, totaal bezijden de waarheid en maakt ongelooflijk veel slachtoffers. Geïnstitutioneerde kindermishandeling en oudermishandeling, dat is het. Ik hoop werkelijk dat het nu wat gaat veranderen...
Eigen voorbeeld naar aanleiding van Remzi
Mijn eigen stiefdochter: zou een iq hebben van 81. Is geplaatst geweest in Zeist tussen kinderen met syndroom van Down en andere kinderen met een enorme geestelijke achterstand. Ze heeft daar destijds de medewerkers geholpen met de verzorging.
Daarna jaren! geen onderwijs gehad, en uiteindelijk na plaatsing (de zoveelste) op een zorgboerderij op basis van haar iq weer tussen de kinderen met Downsyndroom op een school geplaatst. (dit alles terwijl het een zogenaamd vrijwillige plaatsing betrof... niet heus natuurlijk, want gingen wij hier niet in mee, dan werd het alsnog OTS ed.).
Jullie begrijpen natuurlijk wel dat wij al die jaren geschreeuwd hebben dat het iq niet klopte en dat ze gewoon naar school moest. Zelfs haar psychologe die aangaf dat ze minimaal een normaal gemiddeld iq van 100 had werd niet geloofd. En telkens weer dat gedoe met school. En telkens een zwaar gefrustreerd kind dat idd aggressief kon doen (uit frustratie) en dan door drie man in een separeer werd gegooid. En geen enkele medewerker die haar persoonlijk kende durfde uit te spreken dat zij dat lage iq niet had. De enige die het wel aandurfde voor haar op te komen is ontslagen.
Als ik eraan denk word ik weer zo woedend!
Mijn stiefdochter rondt over enkele maanden MBO4 opleiding in de zorg af, en gaat daarna HBO gedragswetenschappen doen. Ze is alweer ruim 25 maar ze komt er wel.
Wij gaan ooit een aanklacht indienen. Ik weet nog niet hoe en wat, maar hier gaan we iets mee doen.
Oh, en alle andere kinderen uit die tijd met wie ze nog contact heeft, zijn in de goot belandt. Verwoeste levens, kinderen op jonge leeftijd, geen opleiding, geen geld, destructieve relaties, psychische basket cases... Wat een ellende.
Schending kinderrechten Fred
Kinderen hebben belang bij hun ouders.
Stichting KOG heeft goed beschreven waar het hier over gaat.
http://www.stichtingkog.info/pages/publicaties/een-rechtsstaat-voor-het-kind.php
"Er bestaan structurele tekortkomingen in het systeem waarbinnen de Raad voor de Kinderbescherming opereert.
Daarbij wordt niet gedoeld op een gebrekkige organisatiestructuur, maar op een wettelijk kader dat:
- wildgroei van gedwongen hulpverlening toestaat,
- tegenstellingen tussen rechtzoekenden versterkt,
- het ouderschap als cultuurgoed steeds verder afbreekt,
- een technocratisch machtssysteem in de hand werkt dat onbeheersbaar is en
waarin de burger alle autonomie ontnomen wordt ten gunste van de beroeps-hulpverlener.
De Raad voor de Kinderbescherming, zelfstandig en voor de burger toegankelijk, of als onderdeel of verlengstuk van de bureaus jeugdzorg straks, zijn o.a. een opsporingsorgaan. De raadsmedewerker die na een melding op huisbezoek gaat fungeert als politieagent. Daarnaast is er een wijdverbreid net van tipgevers: de RIAGG-medewerker, de vertrouwensarts, de maatschappelijk werker, de schoolbegeleidingsdienst, de huisarts, de orthopedagoog, de leerplichtambtenaar, kortom iedere functionaris die de burger met zoete broodjes dan wel met dwang de fuik inloodst.
Het effect van deze misleiding is dat de Raad zich ontpopt als een geheime politie, bij wie de burgers kunnen aankloppen om elkaar te verklikken, of als de stok die de gesubsidieerde hulpverlener achter de deur heeft om zichzelf op te dringen."
Laat Fred en Mark zich maar met echt mishandelde kinderen bezighouden. Dat is hele andere koek en dat zou nou eens moeten doordringen. Dit is mishandeling van ouders en kinderen door de overheid. Als dat kwartje nou eens viel.
Maar door die kindermishandelingshype wordt juist voorkomen dat echt mishandelde kinderen echt in beeld komen. Ik zou het niet weten in elk geval. Ik kom ze niet tegen en om daar in het luchtledige over te theoretiseren lijkt me ook niet nuttig.
Quotum
Allereerst een groot compliment voor het doorzettingsvermogen van de stiefdochter van Mirreke, (en de steun van haar ouders).
Onlangs hoorde ik van een sollicitant bij jeugdzorg dat die sollicitant een quotum van X aantal kinderen per jaar moest halen in kader van urenverantwoording. Dus de hulpverlening wordt als standaardpakket gebudgetteerd. Dat leidt tot toestanden waarbij kinderen die meer zorg en hulp nodig hebben dan anderen, hier onnodig op lang op moeten wachten omdat de hulpverlener volgens het budget ook in andere kinderen dezelfde aandacht/energie dient te stoppen.
Dat is het gebrek aan effectiviteit en wijst op slecht management.
De rechtstaat voor een kind van Peter Prinsen
http://www.peterprinsen.nl/WIEISERNUTEGENHETBELANGVANHETKIND/WIEISERNUTEGENHETBELANGVANHETKIND.htm
Een al wat oudere tekst die al precies weergeeft waar het hier helemaal fout gaat in de redenering. Al jaren hetzelfde en het wil maar niet doordringen. Geen kruid tegen gewassen.
"Belang van het kind? Nee, een rechtsstaat voor het kind!
Mr Ir P.J.A. Prinsen, oud-advocaat familierecht
http://peterprinsen.nl/
Wie is er nu tegen het belang van het kind? Niemand toch?
Conclusie: wie zich daar toch op beroept om zijn daden, beleid of beslissing te motiveren komt blijkbaar argumenten tekort."
Valse 'kinderbescherming'
http://uitgeverijeigenboek.nl/index.php?action=article&aid=820&group_id=20&lang=NL
De kinderbescherming komt niet in actie bij mishandelde kinderen, helpt ook niet, maar escaleert en juridiseert. De fuik gaat als volgt.
"Wanneer komt jeugdzorg in beeld? Wel er hoeft niets met de kinderen aan de hand te zijn. Dit is de top 5 voor een uithuisplaatsing:
*Echtscheiding, een gezinsvoogd komt om de omgang te regelen
*Ouders ,die voor hun kind om hulp vragen
*Door (tijdelijke) ziekte van een ouder
*Een boze buur die een valse melding doet.
*Zorgmelding door consultatiebureau of school
Onderzoek wordt niet gedaan. Waarheidsvinding telt niet. Velen trachten dit te veranderen. Hopelijk draagt dit boek daar een steentje aan bij. "
Twee kanten gezien....
Ik heb twee kanten van het verhaal gezien.
In de tijd dat ik bij mijn ex-man woonde en mijn kinderen en ik zwaar mishandeld werden, heb ik bij de instanties aangeklopt en om hulp gesmeekt. Niemand kon iets voor ons/me doen, omdat ik nog bij hem was. Dat ik niet weg durfde omdat ik wist dat hij mij en daarmee mijn kinderen zou gaan najagen, maakte niet dat ik toch nog enige hulp/begeleiding kon krijgen. En mijn kinderen ook niet. Zij hadden zijn toestemming nodig om hulp te krijgen. Die ik niet kon vragen, omdat ik onszelf daarmee in deze situatie in gevaar bracht.
Eenmaal weg begon hij me meteen na te jagen en de kinderen op te eisen. Ik heb bij de instanties aangeklopt en om hulp gesmeekt. Niemand kon iets voor ons/me doen, omdat ik zijn ex-vrouw was en het mijn eigen kinderen betrof. Misschien waren mijn zorgen en problemen niet echt en slechts bedoelt om mijn ex te treffen. Dat mijn ex ons op alle mogelijke manieren terroriseerde, maakte niet dat ik toch nog enige hulp/begeleiding kon krijgen. En mijn kinderen ook niet. Zij hadden zijn toestemming nodig om hulp te krijgen. Die hij (uiteraard) niet gaf.
Uiteindelijk hopeloos alleen en zonder hulp de boel toch op de rit gekregen te hebben, ontdekte mijn ex de instanties. Wist voor elkaar te krijgen dat 'moeder contact met vader in de weg stond.' De reddingsbrigade stond klaar om samen met hem, mij na te jagen om de kinderen aan hem uit te leveren. Ik dacht dat ik veel meegemaakt had, maar leerde wat de echte hel was. Leven onder jeugdzorg.
Waar waren ze toen ze nodig waren? En wat deden ze toen ze niet (meer) nodig waren. Mijn kinderen en ik hebben gruwelijke mishandelingen doorgemaakt. Maar het trauma dat mijn kinderen echt zullen meenemen is de terreur van jeugdzorg.
En nee, je kunt niet niks doen, want er zijn kinderen die hulp nodig hebben, de mijne hadden het ook. Maar zoals er in ieder geval in mijn zaak is gehandeld, daar is geen kind bij gebaat. Het kind dat hulp nodig heeft niet en het kind dat geen hulp nodig heeft niet.
Ongelofelijk dat een goede jeugdzorg een utopie schijnt te zijn.
Tjee
Eline, ik wist niet hoe het ik jou zat. Echt vreselijk voor jou en je kinderen. Hoe oud waren je kinderen en houd oud zijn ze nu? Hoe vaat het nu met ze? Heel veel sterkte.
Ik zou wel graag de reactie op jouw verhaal willen zien van Fred en dergelijke die maar positief blijven over Jeugdzorg, maar er duidelijk nog niet zelf mee te maken hebben gehad, laat staan in een niet-mishandelingssituatie.
sorry
Moest zijn: ... Hoe het bij jou zat.
Selectief
Tjonge, wat wordt er weer selectief en slecht gelezen. Werkelijk niemand hier doet positief over jeugdzorg. Wat gezegd wordt, is dat een vorm van bescherming en opvang noodzakelijk is. En daar valt inderdaad een hoop te verbeteren. Annej kent geen mishandelde kinderen, en dus? Misschien je eigen tip maar opvolgen en iets aan die schellen doen? Goed Emine, dat je ondanks jouw ervaringen de noodzaak van een jeugdbescherming wel inziet. Daar kunnen anderen een voorbeeld aan nemen.
Belerend
Werkelijk, kritische lezer, wat een belerend toontje in je verhaal. Er gaan bakken vol belastinggeld naar jeugdzorg, omdat iedereen wel snapt dat het soms nodig is om kinderen te helpen of zelfs op een andere plek op te laten groeien. Die enkele gevallen waarbij het mis is gegaan met kinderen krijgen breeduit de aandacht. De cijfers van 110.000 zijn gepubliceerd vlak voordat er een nieuw kabinet moest worden gevormd: allemaal met als doel nog meer geld en nog meer geld te genereren.
Maar daarnaast zijn er verhalen van mensen die het meegemaakt hebben. En die mensen geven ook een ander verhaal. Niet omdat zij twijfelen aan de noodzaak van hulp, maar wel aan de effectiviteit ervan. Daarin staan ze niet alleen. Lees maar eens wat rapporten over calamiteiten bij de inspectie. Lees het rapport van de commissie Samson. Of de wat oudere rapporten van de jeugdzorgbrigade.
De kritiek is niet dat er helemaal niets zou mogen gebeuren, de kritiek is dat wat er gebeurt niet goed is.
Voor reclamepraatjes over de positieve kanten moet je waarschijnlijk ergens anders zijn, er zijn talloze organisaties die geld binnenhalen over de ruggen van 'mishandelde' kinderen en daar ook reclame voor maken.
De kritiek is simpel samenb te vatten:
1. ouders geven vaak zelf al aan, dt er iets aan de hand is en willen daar hulp bij. Dat 'open staan voor hulp' zou al voldoende moeten zijn om verdere escalatie te voorkomen, maar dat is het niet.
2. een jarenlange zoektocht begint, waarbij zeer veel instanties zijn betrokken, er geen duidelijke probleemstelling komt en er ook geen goed advies over wat er nu moet gebeuren. Bijvoorbeeld bij een kind dat niet meer naar school gaat. Heb je enig idee met hoeveel instanties ouders dan te maken krijgen, zonder dat iemand ook maar iets zinnigs in te brengen heeft?
3. het in gebreke blijven van hulp leidt tot een onduidelijk proces, dat zich afspeelt in overlegsituaties waar je als ouder geen weet van hebt, en daaruit komen dan conclusies die niets meer te maken hebben met de oorspronkelijke vraagstelling, maar vooral te maken hebben met het doel: ingrijpen. Daarvoor is nodig dat de ouders negatief worden afgeschilderd (staan niet open voor hulp).
Waar ouders nu op inzetten met de overgang naar gemeentes is dat er op punt 2 iets verandert: er moeten zeer goede professionals komen, die de hulpvraag van ouders kunnen verstaan en die van daaruit mee gaan denken over een oplossing. Met in gedachte, dat oplossingen die burgers zelf bedacht hebben (via EKC's bijvoorbeeld) veel effectiever blijken te zijn dan de oplossingen van de professionals. Op dat laatste gegeven mag iemand van mij best promoveren: niet zozeer de vraag naar de effectiviteit van de EKC's, maar de vraag naar de gebreken van de professionele hulp: waarom lukt het niet om de hulpvraag van ouders te verstaan.
Een alternatief is: de verwachtingen ten aanzien van de hulpverlening danig bijstellen.
En dan is er inderdaad nog een klein percentage ouders dat geen hulpvraag stelt, terwijl er wel iets aan de hand is, waar het niet goed gaat met de kinderen, terwijl de ouders niet bereid zijn tot een gesprek (geen hulp aanvaarden). Pas als het echt erg slecht gaat heeft het zin om in te grijpen. In alle andere situaties richt je meer schade aan dan dat je goed doet.
Tsjor
Kritische lezer,
'Goed Emine, dat je ondanks jouw ervaringen de noodzaak van een jeugdbescherming wel inziet. Daar kunnen anderen een voorbeeld aan nemen.'
De ervaring van Emine geeft aan dat ze de noodzaak van een jeugdbescherming en de daarbij behorende begeleiding, een stuk minder positief heeft ervaring als jij doet overkomen door haar als voorbeeld te nemen. Als ze dit van te voren geweten had, had ze waarschijnlijk anders gehandeld.
jeugdzorg
Had ik best gewild. Iemand van jeugdzorg die samen met mij die puzzel aan had kunnen gaan wat het nu was waardoor mijn kinderen zo van de kook raakten en uit vielen op school. Iemand die samen met jou puzzelt en zoekt en na het uitdiepen van de zaak op zoek gaat naar de kortste weg naar oplossingen.
Maar helaas is de kennis bij jeugdzorg over autisme en aanverwanten hooguit rudimentair aanwezig, had ik zelf ook. En dat is niet genoeg. In plaats van die cursusjes 'kindermishandeling'zou je ze allemaal graag naar een training autisme sturen bij een gerenommeerd instituut en naar speeddates met ervaringsdeskundigen.
En dan de sociale kaart bijbrengen. Leren hoe ze zich een weg door het oerwoud van de bureaucratie kunnen banen en dan samen met ouders en kinderen, naast ouders en kinderen die heisa aangaan.
Had echt fijn geweest.
Nu knok je je ongangs. Je weet er zelf te weinig van en de kennis komt slechts per toeval en mondjes maat tot je.
Dus ik zie best een mooie toekomst voor jeugdzorg mits men deskundiger opgeleid wordt als spin in het web van de route naar echte hulpverlening.
Zal wel een illusie blijven.
Grmbl
Kritische lezer, ik vind het een beetje jammer dat hetgeen je uit mijn reactie haalt is 'dat het goed is dat ik ondanks mijn ervaring de noodzak van een jeugdbescherming inzie.' Dank voor het compliment maar ik vind het een regelrechte trap naar velen hier die eigenlijk allemaal zeggen niet aan het nut van iets als jeugdzorg te twijfelen, maar dat de huidige jeugdzorg niet voldoet. Iemand vergeleek jeugdzorg eens met een dierenarts die in werkelijkheid slager bleek. Een keer extra dierenarts kan geen kwaad baat het niet dan schaadt het niet), maar wel als de dierenarts een slager blijkt te zijn die dieren die geen hulp nodig hadden afslacht en -omdat hij slager is en geen dierenarts- ook de zieke dieren niet beter kan maken. Zo is het ook met jeugdzorg. Kinderen die er onterecht mee te maken krijgen lopen onnoemelijke schade op (ouders erbij) en kinderen die hulp nodig hebben, worden niet geholpen.
Niemand is voor kindermishandeling. Ik wilde met mijn reactie aangeven dat ik ooit mijn hoop en vertrouwen op de jeugdzorg gevestigd had. Ze vonden het erg dat ze me niet konden helpen. Later maakten ze me af. En dat is wat ik nog steeds zie gebeuren. Hoewel je -inderdaad- de zaak niet inhoudelijk kent en oordelen dus moeilijk is, zie ik in zowel de uitspraak in de zaak van de moeder van Hansje als in de eis van de officier van justitie in de zaak Sylvano/Annelies Bontekoe aspecten die ook over mij geschreven werden.
Ook mijn kinderen hadden pas-syndroom (ene ouder maakt kinderen bang voor andere ouder), ook ik heb rechterlijke uitspraken aan mijn laars gelapt en mijn kinderen aan jeugdzorg onttrokken, aldus de stukken.
Dit is de jeugdzorgomschrijving voor dat mijn kinderen bang waren voor herhaling van wat hun vader hen eerder had aangedaan, ik mijn kinderen niet aan hem mee durfde geven en ik dat ook niet deed ondanks rechterlijke uitspraak gebaseerd op het lapperdepoepiewerk van jeugdzorg (waarin ik later gelijk kreeg, het was ook neit verantwoord) en dat laatste (onttrekken aan jeugdzorg) is beter voor mij om niet geheel uit de doeken te doen, maar ik heb om een gegeven moment de gezinsvoogd buiten de deur gehouden omdat mijn gezin kapot ging aan de handelswijze van dat *******-wijf. Maar dan krijg je dus de omschrijving dat je je kinderen aan jeugdzorg onttrekt, wat weer grond kan zijn voor verdere maatregel, tot spoeduithuisplaatsing aan toe. Echt, niemand luistert meer naar je als je erin zit. Niemand. En jeugdzorg wordt aan alle kanten gesteund, geloofd en goedgepraat. En jij moet maar zien dat je gezin blijft draaien.
Ik denk dat ik net op tijd geweest ben, ondanks alle rapporten dat er veel misgaat, krijgt de sector meer en meer macht, die ook gerust wordt ingezet. Het is allemaal nog veel harder geworden dan het toen al was. Maar echte hulp, ho maar. En dat moet natuurlijk veranderen.
Celine
Celine, dank voor je reactie, begrip en interesse.
Mijn kinderen hebben een jeugd gehad zoals ze gehad hebben en het gaat naar omstandigheden goed. Ze vertrouwen geen hulpverlener meer en zijn heel bang dat hun verleden hen parten gaat spelen als ze zelf kinderen hebben, omdat dossiers pas als ze al lang volwassen zijn vernietigd worden.
Wel denk ik dat de band met mijn kinderen sterker is dan gemiddeld. Maar dat is niet gek natuurlijk, als je als kind zo gezien hebt hoe je mama werd aangepakt.
