Opvoeden in de huidige maatschappij
Ik heb een jong kind (2) en zelfs nu al loop ik er regelmatig tegenaan dat veel maatschappelijke ontwikkelingen me niet aanspreken en dat ik mijn kind liever zou laten opgroeien in een andere wereld zogezegd. Als kijk naar snelle/drukke kindertv van tegenwoordig of nadenk over influencers en sociale media. Als ik langs alle ongezonde aanbiedingen in de supermarkt loop. Als ik extreemrechtse politici hoor praten. Als ik weer een rapport lees over prestatiedruk, toegenomen burn-outklachten etc. Het zit in zoveel facetten, maar kort samengevat komt het erop neer dat ik liever een langzamere, gemoedelijkere, socialere samenleving zou zien.
Op 2-jarige leeftijd heb je daar natuurlijk nog wel veel invloed op. Schermtijd doen we bijvoorbeeld nog niet, om maar iets heel simpels te noemen. Maar ik weet dat de leefwereld van kinderen die naar school gaan alweer een heel stuk groter wordt.
Ik vraag me af hoe andere ouders hiermee omgaan en naar kijken. Niet per se of je inhoudelijk dezelfde zorgen hebt, maar meer vanuit je eigen wereldbeeld:
Voed je gevoelsmatig eerder tegen de maatschappij in op of met de stroom mee? En hoe ga je opvoedkundig om met eventuele maatschappelijke ontwikkelingen die je niet zinnen?
rionyriony schreef op 04-10-2025 om 10:12:
Ongezonde aanbiedingen zijn er omdat er markt voor is. Mensen willen daarvan genieten en vinden dat hun gezondheid zaak van de dokter is, die dan ook plichtsgetrouw alles voor je repareert met operaties en medicijnen, ook al ben jij daar strikt genomen verantwoordelijk voor door je eigen keus.
Die artsen hebben daar dan weer een goed betaalde baan aan, en de wetenschap kan weer slimme medicijnen en andere uitvindingen in de markt brengen waardoor een levendige handel ontstaat rondom gezondheid. En iedereen betaalt ervoor en niemand krijgt een dankjewel als hij maar een kleine afnemer is van dit soort producten.
Niets beloont keurig gedrag dus, tenminste niet hier. Men gaat voor de economie. Men moet consumeren! Ik denk dat er veel minder immigratie was geweest zonder al die arbeid die noodzakelijk is om de hele rataplan in stand te houden. Maar geen nood, ook daar is een hele industrie omheen gebouwd, waar wéér groepen profijt van hebben. Die een pokkenhekel hebben aan mensen die daar grote overlast door ervaren en steeds kwader worden. Die worden dan maar als racist geframed.
Uhm link je nou serieus racisme aan ongezond eten?
Dus als we nu gewoon met zijn allen gezond gaan eten, hebben we minder immigranten nodig, is daar ook minder overlast van.
Nou ben ik er wel een voorstander van, met zijn allen gezonder te gaan eten. Dan is er wel meer biologische landbouw nodig, dat kost arbeiders. In Nederland willen er maar weinig mensen op het land werken. Je ziet nu al dat in de kassen overwegend immigranten werken, die laten zich namelijk veel beter uitbuiten. Dus gezonder eten, meer immigranten.
Tureluur schreef op 04-10-2025 om 14:05:
[..]
Wie heeft het over vroeger? Ik zet deze tijd niet af tegen een andere, ik benoem gewoon zaken waar ik moeite mee heb.
Ik wil mijn kind niet buiten de maatschappij plaatsen en tegelijkertijd staat veel van wat ik zie me ontzettend tegen. Meer ook dan ik verwacht had voordat ik moeder werd, want toen keek ik nog niet op deze manier naar de wereld. Daar worstel ik mee en ik ben benieuwd of dat herkenbaar is en hoe anderen dat aanpakken. Ongetwijfeld iets van alle tijden, maar ik leef in deze tijd.
Ik had het juist andersom. Ik wilde nooit kinderen in deze slechte wereld zetten, tot mijn biologische klok ging tikken. Die ommezwaai komt door hormonen, gaat weer over.
Ik heb maar één advies: opvoeden is voordoen. Wat jij doet, zal je kind uiteindelijk meestal nadoen. Dus zorgvuldig met de aarde omgaan, zorgzaam voor bekenden en onbekenden zijn, gezond eten, tijd nemen om te sporten, je geluk en welvaart delen, de tijd doden met een spelletje of een boek, allemaal je eigen rommel opruimen, nee zeggen als mensen over je grenzen gaan, enz enz. Maar ook mopperen, schreeuwen, roken, drinken, autoritair gedrag, boos zijn op de wereld, discriminatie, enz.
De basis ligt bij jouw voorbeeld. Later komen er andere voorbeelden bij, maar jouw voorbeeld weegt uiteindelijk (meestal) zwaarder.
En dit: Netflix deelt postuum 'laatste woorden' van Jane Goodall https://www.nu.nl/320451/video/netflix-deelt-postuum-laatste-woorden-van-jane-goodall.html
IMI-x2 schreef op 05-10-2025 om 19:26:
En dit: Netflix deelt postuum 'laatste woorden' van Jane Goodall https://www.nu.nl/320451/video/netflix-deelt-postuum-laatste-woorden-van-jane-goodall.html
Mooi 
In je eigen huis bepaal jij (mede met andere gezinsleden) de sfeer. Denk na wat je daarin belangrijk vind. Wat is nodig om dat mogelijk te maken?
Buitenshuis is er ook volop keuze. Wat wil je daar doen in jullie vrije tijd? Waar ga je heen? Welke plekken mijd je bij voorkeur?
Qua school kun je je alvast orienteren, al er vast praktische zaken waarmee je rekening moet houden. Bereikbaarheid, postcodebeleid, naschoolse opvang, hobby's als je kind opgroeit.
Natuurlijk kun je 'de hedendaagse maatschappij' niet buiten je leven houden, ook niet de dingen die je momenteel tegenstaan. Dat zou onzinnig en onverstandig zijn. Wereldvreemd zijn is niet fijn en je wordt er ook niet weerbaar van. Maar er zijn keuzes.
Logisch dat je hier nu als ouder veel meer bij stilstaat dan voorheen! Succes, wijsheid, en probeer niet te star te zijn. Neem de ruimte die je ziet.
tsjor schreef op 05-10-2025 om 13:30:
Zeker, maar dan heb je het wel over opa en oma, die ondertussen niet net thuiskomen van hun werk, de was moeten aanzetten, de administratie moeten bijwerken en de opvang moeten bellen om een dag te ruilen.
Ja dat is zo, maar het zou kunnen dat TO ook voor bepaalde dingen ruimte kan en wil maken in haar leven omdat ze dit belangrijk vindt. En wil kijken hoe ze haar weekeinden bijvoorbeeld wil besteden.
Als je veel tijd samen wil doorbrengen in de vormingsjaren en ook veel samen doet kan dat denk ik ontzettend veel basis en geborgenheid en stevigheid geven.
Zodat je daar op voort kunt bouwen en een kind een referentiekader ook gaat opbouwen mbt grenzen, normen en waarden. En als ze een grotere rol in de drukke snelle samenleving krijgen dat ze kunnen putten uit een diepere basis, sneller zullen herkennen of iets voor hun werkt of dat ze over hun eigen grens gaan. Want dat hebben ze in de basis in veiligheid kunnen leren bij hun ouders.
Mijn man heeft drieëneenhalf jaar lang drie dagen in de week voor onze zoon kunnen zorgen dankzij betaald en onbetaald ouderschapsverlof, overuren, vakantieuren, wisseldiensten.
Ik werkte ook drie dagen en zoon ging één dag per week naar opa&oma.
Man zijn conclusie was dat drie dagen per week werken echt ideaal was. Meer tijd om te leven, minder tijd waarin hij geleefd werd.
Poezenmeisje schreef op 06-10-2025 om 06:15:
Mijn man heeft drieëneenhalf jaar lang drie dagen in de week voor onze zoon kunnen zorgen dankzij betaald en onbetaald ouderschapsverlof, overuren, vakantieuren, wisseldiensten.
Ik werkte ook drie dagen en zoon ging één dag per week naar opa&oma.Man zijn conclusie was dat drie dagen per week werken echt ideaal was. Meer tijd om te leven, minder tijd waarin hij geleefd werd.
Hier ben ik het van harte mee eens. Ik snap dat dit niet voor iedereen (financieel) haalbaar is, maar het lijkt me de ideale situatie.
Poezenmeisje schreef op 06-10-2025 om 06:15:
Mijn man heeft drieëneenhalf jaar lang drie dagen in de week voor onze zoon kunnen zorgen dankzij betaald en onbetaald ouderschapsverlof, overuren, vakantieuren, wisseldiensten.
Ik werkte ook drie dagen en zoon ging één dag per week naar opa&oma.Man zijn conclusie was dat drie dagen per week werken echt ideaal was. Meer tijd om te leven, minder tijd waarin hij geleefd werd.
Heeft hij dat dan ook na die drieëneenhalf jaar gedaan?
Het is overigens de constructie die wij ook hadden.
tsjor schreef op 06-10-2025 om 08:55:
[..]
Heeft hij dat dan ook na die drieëneenhalf jaar gedaan?
Het is overigens de constructie die wij ook hadden.
Nee, er was nog wel wat salaris nodig. Vier dagen werken vond hij echt het maximum. Toen had hij een andere functie zonder wisseldiensten.
tsjor schreef op 06-10-2025 om 08:55:
[..]
Heeft hij dat dan ook na die drieëneenhalf jaar gedaan?
Het is overigens de constructie die wij ook hadden.
Nee, er was nog wel wat salaris nodig. Vier dagen werken vond hij echt het maximum. Toen had hij een andere functie zonder wisseldiensten.
Jaren eerder heeft hij wel twee jaar 100% gewerkt voor 80% salaris. Die overuren heeft hij in één keer opgenomen voor een sabbatical naar het buitenland.
Belastingtechnisch houd je met 80% werken blijkbaar 90% salaris over. Daar was van te leven.
Veel dingen zijn als een slingerklok. Waar eerst alles vrij en verlicht was, wordt het weer braaf en traditioneel en andersom. De slinger zit nu bij het meer conservatieve deel van de klok. De tradwifes en AndrewTate-adepts winnen terrein. Ergens vind ik het wel iets hebben dat 1 inkomen genoeg is om een gemiddeld leven te hebben waarbij 1 ouder voor de kinderen kan zorgen. Wat mij betreft, hoeft dat niet de vrouw te zijn, al zullen de echte die-hards conservatieven daar anders over denken. Maar voor kinderen vind ik het wel goed dat ze thuis ook rust hebben en familietijd mogelijk is ipv de race van kdb/bso, eten en naar bed. Ik chargeer even, maar je begrijpt het wel. Juist in een hectische wereld is een rustige, stabiele basis zo fijn. Ik ben nog bijna dagelijks dankbaar dat ik de eerste 9 jaar niet hoefde te werken. Mijn man had ook gewild maar economisch was dat niet zo verstandig. Nu werken we beide vooral vanuit huis. De puberdochter komt zelden in een leeg huis thuis en kan haar verhalen en frustraties kwijt als ze dat wil. Dat helpt; want ze gaat nog een cultuurshock krijgen als ze uit het beschermde Limburgse dorpje over 3 jaar naar de stad en wellicht op kamers moet als ze gaat studeren. Ze schrikt nu al bij een dagje Den Haag van de drukte 
Ik herken wel wat TO schrijft. Mijn kinderen zijn al ouder (jongste is bijna 17), maar het liefst zou ik kleinere kinderen ook zo min mogelijk blootstellen aan alle zooi op het internet, de ratrace van het westerse bestaan etc. Om nog maar te zwijgen van de huidige (geo)politieke ontwikkelingen. Met mijn eigen kinderen blijf ik wel continue in gesprek over dit soort dingen en probeer frequent telefoongebruik en het consumeren van 'brainrot' te ontmoedigen.
Je kunt je kinderen er niet helemaal van afsluiten, wel als ze nog klein zijn natuurlijk maar zodra ze naar school gaan krijgen ze al het een en ander mee natuurlijk. In dit opzicht zijn kinderen gelukkig heel loyaal aan de eigen ouders en zien ze hun eigen opvoeding als maatgevend. Dus als jij voorleeft dat je niet op de sociale media zit, het internet alleen gebruikt voor nuttige zaken en zelf ook wat langzamer, duurzamer, gemoedelijker leeft, pikken ze dat heus wel op. Dus ik neem aan dat jullie zelf ook geen voltijdse banen hebben, niet meerdere (vlieg)vakanties per jaar hebben en ook niet achter alle trends aan hollen. Tot hun puberteit en misschien wel langer zullen ze waarschijnlijk achter jouw keuzes staan.
Wat ook een idee zou kunnen zijn om je een beetje in een bubbel terug te trekken en gelijkgestemden te zoeken. Die vind je vaak wel op vrije scholen (en gezien de populariteit ben je niet de enige ouder met die behoefte), misschien kun je vrijwilliger worden bij het buurthuis of andere instellingen die sociale cohesie bevorderen e.d.
troelahoep schreef op 06-10-2025 om 13:46:
Met mijn eigen kinderen blijf ik wel continue in gesprek over dit soort dingen en probeer frequent telefoongebruik en het consumeren van 'brainrot' te ontmoedigen.
Goed dat je dit doet en eerlijk gezegd mag dat best wel geapplaudiseerd worden.
Het is zo ‘makkelijk’ om het te laten en op de automatische tour mee te gaan want zo gaat de maatschappij en ontwikkelingen. Maar met de intensivering van techniek en dat zoveel van onze focus naar een wereld op het scherm gaat, verliezen we een stukje menselijke waarneming. Observatie, ogen die op wat ‘verder’ zijn gericht.
En het in gesprek blijven met je kinderen maakt wel dat ze goed leren nadenken, vanuit een veilige basis, over wat iets kan betekenen, kunnen vergelijken, mening en ervaring van hun ouder horen, hier zelf over nadenken, kritisch leren bekijken en ontdekken wat ze er zelf van vinden.
