Opvoeding jongen/meisje en seksuele intimidatie
In onderstaand artikel komt de schrijfster tot het besef, dat ze haar zoon minder bezorgd uitzwaait als hij uit gaat dan haar dochter en zo ongemerkt aan zoon en dochter niet het goede signaal afgeeft. Dochter moet voorzichtig zijn en problemen uit de weg gaan. Zoon mag vooral plezier maken en nergens op gewezen.
Ik vermoed dat heel veel ouders in die valkuil trappen. Hoe gaan jullie hiermee om?
Niet alleen meisjes worden lastig gevallen, ook jongens. Nemen jullie dit onderwerp mee in de opvoeding, of ga je ervan uit dat je kind voldoende kent en wel in kunt schatten of een praatje nodig is of niet?
Ik zeg eerlijk dat ik vooral het "doe voorzichtig"- signaal heb afgegeven en niet "geef iemand maar een beuk als hij aan je zit", of "hou zelf ook je handen thuis". Dat laatste hoefde niet bij mijn bloedjes van kinderen toch? Het kwam niet in me op! Maar met terugwerkende kracht denk ik dat ik ook die kant had moeten bespreken. Ook al zijn het meisjes.
Brullen?
Het lijkt wel of iedereen om het hardst '#metoo!' aan het brullen is. Je mocht er eens niet bijhoren.===
Daar vind ik het helemaal niet op lijken. Mensen durven eindelijk iets te zeggen en wat blijkt, het zijn er kennelijk een heleboel. Dat betekent nog niet dat ze brullen, het betekent alleen wat het is: het zijn er veel. En het zijn er nog veel meer, want lang niet iedereen spreekt zich uit. De Kaaskopjes bijvoorbeeld, maar ik ook niet. Iedereen heeft een reden om wel of niet mee te doen.
Triva
Ik heb braaf al je adviezen toegepast, jaren '80, mijn tijd vooruit 
). Ik ben het alleen niet met je eens dat dit soort mannen dús slachtoffer is van vernedering door vrouwen en ook niet dat jij voldoende keus had omdat ál jouw generatiegenoten zich alleen maar op testosteronbommen wierpen.
Seksuele intimidatie
Een aanraking of een woord is ook seksuele intimidatie (of kan het zijn).
Het is inderdaad niet hetzelfde als verkrachting en aanranding.
Maar alsnog onaangenaam.
En het is ook helemaal niet ingewikkeld om dat te vermijden, zeker niet in de context met vreemden.
Je hoeft een vreemde niet aan te raken & je hoeft ook niks te zeggen wat je niet tegen je oma zou zeggen.
In een context met collega's en het uitgaansleven is het inderdaad wat minder zwart/wit. Maar dan nog. Niet alle mannen maken zich schuldig aan seksuele intimidatie. Die mannen lukt het dus prima om dat te vermijden en niet over die grens heen te gaan. De meeste vrouwen lukt dat ook prima (al zijn er inderdaad ook vrouwen die zich hier schuldig aan maken)
Dus al met al is het allemaal niet zo heel ingewikkeld om het gewoon niet te doen.
En natuurlijk zal je het nooit geheel uitbannen en natuurlijk zijn er ook oprechte misverstanden.
Maar veel zorgelijke dan de individuele man die eens wat roept of doet is de cultuur waarin we leven waarin dit gedrag vergoelijk wordt (boys will be boys), of zelfs als grappig gezien wordt. Het feit dat bij een aanranding/verkrachting heel veel mensen automatisch de schuld geven aan het slachtoffer (dan had ze maar niet alleen op stap moeten gaan, niet door het donker moeten fietsen, niet een kort rokje aan moeten doen, niet flirten met die jongen, niet te veel drinken, niet dansen, niet er sexy uitzien...). Of sowieso dat er ontkend wordt dat er veel seksisme is & dat het intimideren en seksueel benaderen van vrouwen heel veel gebeurd.
Ik heb op mijn facebook en twitter geen metoo staan maar dat betekend niet dat ik geen ervaring hiermee heb.
Het is een veel groter probleem dan veel mensen (mannen) lijken te beseffen.
heb ook niet getwitterd of op facebook metoo staan
Maar heb helaas meer ervaring dan ik zou willen. Het is inderdaad veel groter dan veel mensen beseffen.
50 shades of #metoo
Leuke titel he? Het geeft wel een beetje de problematiek aan. Afhankelijk van de situatie en in het juiste gezelschap is alles mogelijk. In de verkeerde situatie en het verkeerde gezelschap kan niets. Het is bijna onmogelijk om je daar als man of vrouw niet een keer aan te branden. Hoort bij het leven.
Nee hoor
Het is helemaal niet bijna onmogelijk. Het is zelfs helemaal niet zo ingewikkeld, zie de post van Jaina. Een misverstand is gauw opgelost met 'nee' en/of 'sorry'. Metoo gaat niet over misverstanden.
Helemaal eens
Met Lou.
Je lijkt wel een kapotte grammofoonplaat. Lees mijn pist #61 nou eens. Sexueel geweld heeft nul komma niks met flirten te maken. Er is altijd een verschil in kracht of macht dat wordt uitgebuit.
maar je bent er toch zelf bij?!
Gelijk even indekken: handen op de verkeerde plek, mannen die hun broek laten zakken in de trein e.d. zijn hartstikke fout. Maar bij een hoop van die #metoo berichten denk ik wel: Nou zeg, daar was je toch zelf bij.
Ik snap echt die vrouwen/meisjes niet die zich vanalles laten gebeuren in het kader van 'het zal er wel bij horen'. Misschien een verkeerde opvoeding gehad, maar dit soort dingen vind ik gewoon erg dom. Ik kan het niet anders zeggen.
"Je werd als meisje opgevoed met het advies je niet te sexy te kleden om ongewenst gedrag van mannen te voorkomen. Dus op de dag dat mijn baas van mijn zaterdag baantje mijn dagloon in mijn schortzak deed, daarbij langer dan nodig mijn borst aanraakte, dacht ik dat het aan mij lag. Dat het shirt dat ik droeg misschien toch te sexy was. Hij deed dat bij alle serveersters het hoorde er bij. Niemand praatte erover toen
En overal waar ik ging werken was wel zo iemand, een man die vrouwen aanraakte op plekken waar dat eigenlijk niet hoort."
Nou, wegwezen dan! Dat accepteer je toch niet?? Ik zie een verband met groepsdruk, structureel overwerken voor de baas, etc....
lieverdje...
"Wegwezen dan" Ja , hoor, natuurlijk, dan ga je meteen weg want de baantjes liggen voor het oprapen...
Doe je dom, zeg. Het gaat over machtsmisbruik in deze. Je KUNT niet overal zo maar weg. Denk aan scholen en leraren die dit soort gedrag vertonen!
En bovendien
Lieverdje: "Dat accepteer je toch niet??"
Nee, liever niet natuurlijk. Mensen accepteren het ook niet langer. Dat is nu juist het punt.
Dat het eerder wel werd geaccepteerd, is inderdaad bizar. Daar moesten we dus maar eens mee ophouden.
Wegwezen is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het zou al fijn zijn als je je kunt uitspreken zonder direct voor preutse trut te worden uitgemaakt.
wegwezen is vaak geen optie
Na 2 jaar solliciteren een baan vinden en dan na 6 weken opzeggen, omdat iemand zijn handen niet thuis kan houden? Daar heb ik mij uitgesproken om daarna inderdaad voor preuts tutje uitgemaakt te worden. Bij die serveersters baan was ik er na 2 keer snel achter wanneer de lonen uitgedeeld werden, als ik die hand zag komen dan griste ik de biljetten snel uit zijn hand.
Ja je bent er zelf bij maar soms wel letterlijk klem gezet, zodat vluchten echt niet kan.
Verschil uit gaan
Ik vond/vind het eigenlijk zowel bij mijn dochter als bij mijn zoon niet prettig als ze heel laat uit gaan. Bij beide gold/geldt de afspraak dat ze nooit alleen mogen fietsen. Als dat onverhoopt gebeurt mogen ze me midden in de nacht wakker bellen. Mijn zoon mag ook niet een meisje thuis brengen in een naburig dorp en alleen terug fietsen. Dat heeft een vriend van hem wel eens gedaan, niet zijn vriendin, maar een kennis. Toen ik dat hoorde heb ik gezegd dat ze in zo'n geval de ouders maar uit bed bellen. Veel ouders van meisjes vinden het vanzelfsprekend dat 1 van de jongens in de groep hun dochter wel naar huis belt. Maar in ons dorp en omliggende dorpen worden aan de lopende band jongens uit het niets voor de lol in elkaar geslagen (ook volwassenen om 5 uur in de ochtend op weg naar hun werk), dus dat wil ik niet hebben. Eén van de slachtoffers is een bekende, blijvend letsel aan zijn oog. Precies dat gebeurde waar ik de kinderen altijd voor waarschuw, hij was met vrienden en die gingen eerder weg, dus hij dacht dat hij wel even alleen kon fietsen.
Waar ik dochter expliciet altijd voor gewaarschuwd heb is dat ze op haar drankje moet letten, nooit uit het oog verliezen en niet van een vreemde een drankje aan nemen. Laatst hoorde ik dat zij de enige in haar hele vriendinnengroep was die hiervoor gewaarschuwd was. Ik was verbaasd, mijn moeder waarschuwde hier mij ook al voor.
Wat ik ze verder ook beide altijd heel duidelijk maak, is dat ze nooit een vriend of vriendin alleen mogen laten ergens, vooral niet als diegene teveel gedronken heeft. Dat heb ik laatst bij geschaafd, toen ze samen enorm laat thuis kwamen. Ze hadden een dronken vriend van een ander dorp op sleeptouw genomen naar ons dorp en dat was de zoveelste keer al. Ik heb er nu van gemaakt, bel die ouders maar uit bed en wacht tot die er zijn.
Bij beide zeg ik ook dat ze in een late trein in een drukke coupe moeten gaan zitten. Dus behalve dat op het drankje passen verschillen de waarschuwingen niet. Overigens heb ik zoon ook nooit expliciet gezegd dat hij niet aan meisjes mag zitten. Blijkbaar is dat typisch zoiets waarvan je denkt: dat doet mijn man, zoon, broer, vader niet. Maar ja al die grijpgrage mannen in het OV etc. hebben ook een moeder, vriendin/vrouw, zus of dochter natuurlijk en die denken dat misschien ook.
Wegwezen
Dat is wel wat ik gedaan heb. Maar zelfs toen kreeg ik nog te horen dat ik fout was. Die jongen in de kroeg had mij immers een drankje gegeven en mijn gezwets aan moeten horen. Daar stond wel iets tegenover. Het is dat ik behoorlijk brutaal ben, maar ik kan me zo voorstellen dat er meiden zijn die geen nee durven zeggen. Ik kon me erna in ieder geval nooit meer vertonen. Nog geluk dat het voorval niet in mijn eigen studenten groepje afspeelde.
Toen ik me had ziek gemeld op mijn werk; ik werd afgeschilderd als een aansteller. Niet alleen door de arbo, mijn collega's en mensen uit mijn omgeving, maar zelfs hier op dit forum; daar zijn de voorzieningen niet voor.
Had ik moeten blijven dan?!
Ik vertel mijn kinderen dat ze dit soort dingen direct moeten melden, op zijn minst bij mij of mijn man. Ook met gewoon pesten. Wat pesten betreft zie je hetzelfde patroon; de schuld ligt bij het slachtoffer. Die moet weerbaarder zijn.
Ik lees toch best wel veel berichten (niet alleen hier) dat vrouwen iet zo moeten overdrijven. En dat die #metoo vrouwen wel erg onaantrekkelijk zijn op deze manier.
We zijn er nog niet; "blaming the victim" is nog steeds heel normaal.
blaming the victim
zo bedoel ik mijn post overigens niet, als het zo over mocht komen. Wat mij stoort is dat hoe mensen het zo ver hebben laten komen, zo over hun grenzen heen kunnen (laten) gaan. Ik zou toch de eer aan mezelf houden en dan inderdaad maar geen baan. Nu ben ik tamelijk onafhankelijk van geest, dus misschien scheelt dat... aan de andere kant ben ik in carrièreopzicht niet zo succesvol.
Of zover gaan voor hun ambities: naar bed met de docent hoort erbij voor een goed cijfer. Dat soort verhalen stonden er ook in de krant in het weekend (en ik weet van mijn eigen middelbare schooltijd dat er leraren waren die gevoelig waren voor vrouwelijke charmes - bij die leraren haalde ik geen goede cijfers).
Over grenzen heengaan (door ambitie) heb ik laatst weer ervaren. Ik werkte laatst samen met een aantal jonge mensen. Door overmacht (het weer) zat het project niet mee.... en wat deden er een aantal: 2 nachten achter elkaar (!) doorhalen om het project toch maar af te krijgen. Terwijl er eigenlijk helemaal geen consequenties aan verbonden waren dat het niet af was... volgende keer beter.
Toen ik nog studeerde en stageliep, was er een andere stagiair (jongen) die het voor elkaar kreeg om een aanstelling te krijgen in het bedrijf, door structureel over te werken en bovendien cadeautjes meebracht voor zijn begeleider en de leidinggevende (flessen drank, concertkaartjes). Bizar.
Een voorbeeld, uit het onderwijs. Ik zag laatst een leerkracht die op haar vrije dag elke week toch naar school kwam om haar (achterstallig) werk te doen en haar collega bij te praten. Elke week, een halve dag afgezien van nakijkwerk wat ze thuis deed.
Daar moesten we inderdaad hoog nodig mee stoppen.
hoe je het zo ver kunt laten komen?
Wat dacht je van letterlijk in een hoek gedreven worden, en niets anders kunnen dan het bepotelen ondergaan? Melding maken bij de leidinggevende en dan te horen krijgen dat het er wel een beetje bijhoort en collega L heeft het bovendien al zo moeilijk met zijn zieke vrouw.
Fysiek niet sterk genoeg zijn om de collega alle hoeken van het magazijn te laten zien.
Lieverdje
Ik snap heel goed dat je het niet bedoelt als blaming the victim. Als in: had je maar iets anders aan moeten trekken. En ik ben het ook met je eens dat je seksuele intimidatie gewoon niet moet accepteren. Maar voor jezelf opkomen en je grenzen bewaken is inderdaad niet voor iedereen even makkelijk.
Mijn eigen bloedmooie dochter van 16 is nogal verlegen en heeft echt moeite met nee zeggen. Daar is zeker nog werk aan de winkel. Maar wat daar óók voor nodig is, is dat het niet meer wordt aangenomen als 'iets wat er nu eenmaal bij hoort'. Niet accepteren: dat geldt niet alleen voor de mooie verlegen meisjes, dat geldt voor alle vrouwen en zeker ook voor alle mannen. Helaas zijn er nog veel mensen die een lichte vorm van seksuele intimidatie wel normaal vinden.
Tel vooral de zegeningen van de moderne tijd
Neem nou eens het lied ‘Mooi’ van Marco Borsato (
https://youtu.be/YzmI5F_Yu1o). Ontkent of bagatelliseert hij er kommer en kwel mee? Natuurlijk niet! Hij biedt diegenen die daarmee te maken hebben (gekregen) nu juist perspectief; een uitweg uit de ellende.
Niet vergeten, hoor: de grootste overwinning op narcisme bestaat uit het leiden van een vrij en gelukkig leven. Daarmee perk je het lijden in.
Rode krullenbol
Dubbel gevoel
Ik heb wel een dubbel gevoel bij het hele metoo-gebeuren, juist als naam en toenaam genoemd worden. In een beschaving hoort immers ook wederhoor. Ik heb niet zoveel met publieke schandpalen die nu massaal buiten het rechtssysteem worden opgetuigd. Ik heb mijn portie wel gehad, maar zie tegelijkertijd ook in dat het probleem niet alleen maar zwart-wit is. Vrouwen hebben, juist in onze samenleving waarin we zoveel vrijheden hebben en relatief ongekend veilig zijn, ook een verantwoordelijkheid. Zonder stemmen van Amerikaanse vrouwen was Trump, iemand die zelfs opschept over de manier waarop hij vrouwen aanrandt, nooit president van de VS geworden. Discriminatie op de arbeidsvloer gaat twee kanten op: als fulltime werkende vrouw durf ik wel te beweren dat ik juist een voordeel ten opzichte van mijn mannelijke collega's heb: mijn soort is schaars immers (de meeste vrouwen hebben immers meestal tenminste een periode een stap terug gedaan). Kortom, dat beeld van de vrouw als slachtoffer en de man als dader klopt imo van geen kant.
Bovendien
Niet zonder reden houdt onze rechtsstaat rekening met het gegeven dat elk geval een eigen beoordeling vergt. Immers, “The devil is in the detail(s)”, zoals de Angelsaksische wereld het zo beeldend uitdrukt.
Zo kán een scholier of student het hebben aangelegd met een leerkracht teneinde hogere cijfers te verkrijgen. Dat is in principe tenslotte denkbaar en uitvoerbaar. Even zo goed kan het behalen van hoge cijfers door de één ertoe leiden, dat een ander hem/haar daar valselijk van beschuldigt. Opzettelijke beschadiging van de eer en reputatie van ‘rivalen’ behoort helaas óók tot de mogelijkheden.
Nog een illustratief voorbeeld: vergelijk eens de oorspronkelijke tekst van het door John Lennon geschreven ‘A working class hero’ (
https://youtu.be/Z5NC-x1_S1U) met de versie van Marianne Faithfull (https://youtu.be/3N_rNz2oAGA). De eerste biedt een uitweg uit de misère; de laatste in principe niet; door weglating van de regel "If you want to be a hero well just follow me”.
Vermoedelijk vond zij het, uit pure bescheidenheid, niet passend zichzelf als goeroe te portretteren. Zo concludeer ik dan, voorzichtig.
Rode krullenbol
daarnaast
sommige mensen, die als kind misbruikt (en dat zijn er nogal wat, vergis je niet) zijn vooral, hebben juist daardoor moeite met het aangeven van grenzen. Weten totaal niet meer hoe daarmee om te gaan, omdat ze nooit een gezonde manier hebben aangeleerd. Of hun zelfvertrouwen nooit hebben kunnen opbouwen door het gebeuren.
daarnaast is ook de bevriezingsreactie van vrouwen vaak, vanuit angst, min of meer normaal.
Dus oordeel niet over al die 'slappe' vrouwen en meisjes die inderdaad niet opstaan en heel hard nee roepen of de man in kwestie een oplawaai verkopen.
zo bedoel ik het ook niet helemaal
"sommige mensen, die als kind misbruikt (en dat zijn er nogal wat, vergis je niet) zijn vooral, hebben juist daardoor moeite met het aangeven van grenzen. Weten totaal niet meer hoe daarmee om te gaan, omdat ze nooit een gezonde manier hebben aangeleerd."
Dat weet ik. En ook dat dat op allerlei manieren terugkomt, van je laten uitschelden in de winkel, tot familieleden die denken dat ze alles kunnen maken (ik ken mensen die het is overkomen en daar voor het leven door beschadigd zijn).
"Dus oordeel niet over al die 'slappe' vrouwen en meisjes die inderdaad niet opstaan en heel hard nee roepen of de man in kwestie een oplawaai verkopen."
Maar zo bedoel ik het dus ook weer niet helemaal. Bovendien oordeel ik ook niet over ál die vrouwen.
Ik ben meer verbaasd over die vrouwen die dan zeggen: "ik dacht dat het erbij hoorde..." als ze zich in de borsten/billen hebben laten knijpen in de disco, door de docent. Of zelfs dat ze met hun meerdere naar bed gaan voor een goed cijfer of promotie. Je hebt dan als slachtoffer toch ergens een verkeerd signaal afgegeven denk ik dan, want de dader kan heel goed denken dat je het vrijwillig doet.
geen goed gevoel over deze actie
Eigenlijk sta ik ook helemaal niet achter dat metoo gebeuren, ik vind het nogal onsympathiek en draagt weer bij aan de verruwing van de samenleving. Er worden ongetwijfeld mannen aan de schandpaal genageld die onschuldig zijn... bijvoorbeeld. Ik ben ook heus wel eens belaagd door een potloodventer, of opdringerig benaderd in de disco, etc.... nou en. Dat komt voor. Als je er last van hebt praat je er met iemand over en bedenk je hoe het je niet nog eens overkomt. Maar misschien is dat ook wel het probleem met de individualisering van de samenleving, dat iedereen zjjn zieleroerselen in de media gooit? En wat voor actie komt er hierna... gaan we hardop zeggen door wie we zijn gepest, dat de buschauffeur op lijn 6 een hufter is, de buurman stiekem een illegaal handeltje heeft? Iedereen heeft zijn duistere kanten en het leven is niet maakbaar.
Nee, ik heb hier helemaal geen goed gevoel over, eigenlijk.
Ik heb wel een goed gevoel over deze actie
Wat ik wel geen fijn gevoel bij heb is dat mensen er wel erg mee te koop lopen in sommige gevallen.
Dat was met pesten een paar jaar terug ook. Ineens was iedereen gepest. Maar dat ligt denk ik ook aan mezelf.
Ik heb zelf een naar pestverleden en ik wil het daar (nog steeds niet) over hebben met iedereen. Dat gaat ze geen flikker aan. Zo ook met mijn Metoos. En ik wil me niet "meten" met anderen.
Veel slachtoffers zijn jarenlang niet serieus genomen, en ik merk dat daar nu verandering in komt. Ik kan dat alleen maar toejuichen. Ook de bewustwording bij de jeugd zal nu hopelijk groter worden.
Ik vind het wel raar dat je illegale handeltjes en een hufterige buschauffeur erbij haalt. Dat is ook fout, en hoort niet in een fijne maatschappij thuis. Mag van mij ook wat van gezegd worden.
Dat intimiderende gedoe op mijn werk; ik ben (ziek) opgestapt. Mijn baas en collega's gingen vrijuit. Ik heb 4 maanden niet kunnen werken (zolang duurde het voor ik een nieuwe baan had). En vier maanden de arbo die in mijn nek liep te hijgen en boze/intimiderende telefoontjes van mijn baas.
Het is toch juist heel goed als de daders nu eens de schuld krijgen??
Namen Liz
"Het is toch juist heel goed als de daders nu eens de schuld krijgen??"
Jazeker. Maar het gevaar wat Lieverdje beschrijft is er ook natuurlijk. Je kunt op deze manier mensen onterecht beschuldigen. Ik zou er zelf nooit een naam bij zetten.
Het gaat erom dat slachtoffers nu hopelijk eindelijk eens serieus worden genomen ja. Daarom juich ik deze actie ook toe. Zonder namen dus.
Lieverdje
De rest van je bericht snap ik niet eigenlijk. Wat is er onsympathiek aan de waarheid eindelijk eens durven te vertellen? Hoezo wordt de samenleving daar ruwer van? Ruwer dan de samenleving waarin seksuele intimidatie wordt gedoogd? Ik snap niet wat je bedoelt.
Verder is het fijn dat jij kunt denken 'nou en'. Niet iedereen kan dat, dat schreef ik al eerder.
Lieverdje
=Ik ben ook heus wel eens belaagd door een potloodventer, of opdringerig benaderd in de disco, etc.... nou en. Dat komt voor. Als je er last van hebt praat je er met iemand over en bedenk je hoe het je niet nog eens overkomt.=
etc.... nou en. Dat komt voor.
Daarmee geef je naar mijn idee aan dat het normaal is, erbij hoort.
Is het wel normaal? Ik vind van niet.
=Als je er last van hebt praat je er met iemand over en bedenk je hoe het je niet nog eens overkomt.=
Na mijn eerste ervaring echt bedacht hoe mij dat niet nog een keer zou overkomen en toch gebeurde het weer. In een andere werkkring, andere mensen.
Mensen die bewust instemmen met iets "onfatsoenlijks" om er zelf beter van te worden die moeten achteraf niet miepen, die waren er zelf bij. Maar ongewild kijken naar een potloodventer, in het OV belaagd worden etc. dat moet stoppen. Daar moeten mannen die zich hier mee bezig houden zich bewust van worden, misschien gaat dat lukken met de aandacht voor #metoo.
Ik erger me mateloos
aan het wegrelativeren van de verhalen van vrouwen én mannen die ihkv #metoo worden verteld. Gisteravond bij DWDD ook. Ik ergerde mij vooral aan Jessica Durlacher. https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/378441
Ik schaar zéker niet alles onder ongewenst lastig vallen of aanranden. Natuurlijk zijn er vrouwen én mannen die hopen dat seks met een invloedrijk iemand kan bijdragen aan een boost in hun carrière en er zijn er ook die op hún beurt juist ook degene kunnen worden die zo'n invloedrijk persoon in een lastig parket kunnen brengen. Maar dat neemt niet weg dat heel veel vrouwen én mannen ongewenst iets op dit gebied hebben meegemaakt en hun mond maar houden uit angst niet geloofd worden, of dat ze hun carrière wel kunnen vergeten. Of uit angst dat hun man of vrouw de verkeerde conclusies trekt, of dat hun omgeving ze veroordeelt. Daarom vind ik het goed dat een discussie als deze is ontstaan.
Jelle Brandt Corstius, een man dus, toen nog een jongeman heeft zich bij #metoo aangesloten. Ik vind hem geen type om gezellig aan te haken bij een hype. Ik vind het nuttig dat hij zich ook gemeld heeft. Het is niet alleen van man naar vrouw, maar ook van vrouw naar man, vrouw naar vrouw (heb ik ook wel eens meegemaakt) en man naar man (zoals bij Jelle).
Dat er nog vrouwen zijn
Die vinden dat je als vrouw wel enige aanleiding zal hebben gegeven, dat je er zelf bij was toen het gebeurde. Dat ze niet zien dat het sommige vrouwen gewoon overkomt, al zijn ze nog zo oplettend. Ik snap dat ook niet en het ergert me ook.
Dat er mannen zijn die het niet snappen begrijp ik nog een beetje, dat zijn mannen, die het vanuit een mannelijk perspectief bekijken. Daar is nog een hoop werk te doen voor ons.
