Slechte biologische vader?
Beste lezer,
Alvast bedankt voor je tijd om dit te lezen.
Ik wil hier anoniem mijn verhaal kwijt en wat jullie gedachtes zijn.
Ik vind dit vrij lastig om mijn verhaal hier te plaatsen. Als er vragen zijn snap ik dat en zal ik proberen deze te beantwoorden.
Toen ik jong was kreeg ik vlinders in mijn buik en doe je stomme dingen. Iedereen herkend zich hier wel in. Alleen als je lichte vorm van autisme hebt is dat net even anders.
Mijn ex was toen ook gek op mij zover ik weet. Waarbij de moeder, want haar eigen pa was overleden op jonge leeftijd, op 15 jaar zwanger raakte. Voordat ze zwanger raakte vond haar moeder het niet erg dat wij wat hadden. Tot dat haar familie hoorde dat ze zwanger was. Door een heel circus en gedoe, waar ik lastig over durf te praten, zijn wij elkaar niet meer gezien en wist alleen dat ze een paar weken zwanger was. Ik zit toen in een hele lastige situatie en wist toen nog niet dat ik autistisch was. Door adviezen van andere heb ik gekozen voor afstand zodat het kind haar jongste jaren "normaal" maar zonder conflicten kan opgroeien. Ik wou niet dat het kind zou opgroeien waarbij er veel ruzie en gedoe zou komen.
Nu ben ik een aantal jaren verder en heb zelf geen kinderen. Maar al die jaren heb ik haar wel gevolgd op social media en heb haar altijd in gedachte gehad. En via haar oom en mijn zusje begreep ik dat ze mij zocht in het dorp wie ik ben. Maar woon er niet meer.
Door vele jaren en leren omgaan met mijn eigen autisme ben ik gegroeid en heb de foto's gezien en mensen die het weten zeggen dat ze op mij lijkt. Ik zie het niet. Mijn ouders hebben het er soms denk moeite mee maar vinden dat lastig. Maar mijn pa wat makkelijker en vraagt ook soms naar haar en of ik haar wilt zien.
Ik vind het als biologische vader lastig omdat ik het gevoel heb dat ik de foute vader ben. Maar ik echt vanuit mijn hart haar een goede opstart van de jeugd wilde geven. Ik ben bang dat haar moeder en familie niet mijn naar aan haar willen geven wie ik ben en hoe ik heet. Want anders had ze mij allang kunnen vinden op social media.
De laatste jaren vind ik het wel steeds moeilijker en wil graag mijn dochter de kans te geven als ze vragen heeft. Daar heeft ze recht op en zal niet haar ma aanvallen want dat heeft geen zin. Dat is het verleden.
Nu is ze 14 en zie ik dat ze op hockey zit en gek op paarden is. Veel vriendinnen heeft en ze al 2 stief vaders heeft gehad.
Ik wil haar niet ontmoeten omdat ik uit egoïstische reden haar wil zien maar om haar de vragen die ze heeft mij te stellen. Het een plekje te geven. En hiervoor ook instanties in te schakelen als er ontmoetingen komen. Als ze dat wilt dan wil ik dat heel langzaam opbouwen.
Moet ik wachten tot ze 18 is? Iemand ervaring mee? Iemand die juist het kind is en zelf zijn vader zoekt in de zelfde situatie?
Groeten van Anonieme biologische vader
Het klinkt allemaal als een ingewikkelde situatie, ook dat haar oom wel contact met jou heeft. Moet voor het meisje in kwestie pijnlijk zijn dat iedereen om haar heen lijkt te weten wie haar vader is maar zijzelf niet. Ze weet kennelijk wel dat jij bestaat?
Woon je overigens in Nederland of in België (gezien je taalgebruik)?
Ik vind het advies om met FIOM te praten en hen eventueel te vragen om begeleiding wel heel goed, maar ik weet niet of zij ook in Belgie actief zijn. Vandaar mijn vraag.
absor schreef op 27-04-2025 om 11:13:
absoluut de moeder benaderen! Stuur haar een bericht met je naam, email, adres en telefoonnummer en schrijf simpelweg dat je altijd openstaat voor contact en jij een wens hebt, maar niets wil opleggen of opdringen dus nee ook goed is.
Dat je aan de moeder overlaat wat haar. wens is, wil het meisje dit wel of niet, misschien nu maar misschien liever na haar puberteit. Verzeker de moeder dat je niets buiten haar om wil doen
Zinnig advies. Ik denk dat als je het zo doet er weinig verkeerd kan gaan. In het ergste geval zegt haar moeder wacht maar tot zij 18 is en zelf kan beslissen.
Dat 'gedoe' rondom de zwangerschap waar je moeilijk over kan praten, in hoeverre kan dit nu nog een rol spelen?
Heb je verkeerde dingen gedaan? Ben je agressief geweest?
De puberteit lijkt mij niet zo geschikt moment om als bio vader voor het eerst op de proppen te komen. Misschien nog een paar jaar wachten?
Ik zal het 1 en ander duidelijker maken. Ik wil juist het beste voor haar. Ik ga zeker ook via de moeder spelen omdat zij de voogt is. Niets opdringen en al moet ik 10+ jaren wachten maar ze ze wel weer dat ik er voor open sta als ze toch contact wilt. Ik zelf zat in een heel donkere periode waardoor ik niks voor die kleine kon betekenen. Dan heb ik liever dat ze gewoon haar jeugd zonder getouwtrek opgroeit. En ze weet wel dat haar vader niet haar echte vader is want ze heeft mij proberen te zoeken toen ze jonger was. Maar het is meer voor haar kant dat ALS ze vragen heeft ze altijd rustig alles kan vragen. Al is het beginnen via instantie met 1 uurtje per maand. Maakt mij niet uit. Als zij maar weet dat ik er ben als ze er om vraagt. En waarom niet met mijn ex? Heel verhaal maar wil geen ruzie waar zij last van gaat krijgen. Alles op zijn tijd
Bolmieke schreef op 27-04-2025 om 15:46:
De puberteit lijkt mij niet zo geschikt moment om als bio vader voor het eerst op de proppen te komen. Misschien nog een paar jaar wachten?
Ja dat was ik ook van plan. Ik ben er nooit geweest voor haar maar zal wel vragen hebben.
Courage schreef op 27-04-2025 om 14:57:
Dat 'gedoe' rondom de zwangerschap waar je moeilijk over kan praten, in hoeverre kan dit nu nog een rol spelen?
Heb je verkeerde dingen gedaan? Ben je agressief geweest?
Nee ik wil daar niet heel erg diep op in gaan. Ik doe nog geen mier kwaad. Dus dat niet. Maar boosheid kan lang blijven bij ouders
oudmaarnognietkoud schreef op 27-04-2025 om 14:21:
[..]
Zinnig advies. Ik denk dat als je het zo doet er weinig verkeerd kan gaan. In het ergste geval zegt haar moeder wacht maar tot zij 18 is en zelf kan beslissen.
Ik zit er ook aan te denken tot 18 maar wou graag advies en mensen met ervaring spreken
AnnaPollewop schreef op 27-04-2025 om 13:54:
Het klinkt allemaal als een ingewikkelde situatie, ook dat haar oom wel contact met jou heeft. Moet voor het meisje in kwestie pijnlijk zijn dat iedereen om haar heen lijkt te weten wie haar vader is maar zijzelf niet. Ze weet kennelijk wel dat jij bestaat?
Woon je overigens in Nederland of in België (gezien je taalgebruik)?
Ik vind het advies om met FIOM te praten en hen eventueel te vragen om begeleiding wel heel goed, maar ik weet niet of zij ook in Belgie actief zijn. Vandaar mijn vraag.
Ik woon zelf in NL en heb dislexie. Excuses. Daarom wil ik ook alleen laten weten dat ik er ben. Maar zit er aan te denken tot haar 18e te wachten
Biovader schreef op 27-04-2025 om 16:21:
[..]
Ik zit er ook aan te denken tot 18 maar wou graag advies en mensen met ervaring spreken
Ik zou niet wachten. Pubers zijn op zoek naar zichzelf, ze heeft je nu juist nodig. Hoe eerder, hoe beter. Via moeder is een goed idee.
Ik zou ook niet wachten tot ze 18 is. Zeker niet als ze vroeger al vragen had.
Marianne76 schreef op 27-04-2025 om 16:28:
[..]
Ik zou niet wachten. Pubers zijn op zoek naar zichzelf, ze heeft je nu juist nodig. Hoe eerder, hoe beter. Via moeder is een goed idee.
Dat snap ik heel goed maar veel adviezen geven 15-16 jaar aan.
EmmaT schreef op 27-04-2025 om 16:32:
Ik zou ook niet wachten tot ze 18 is. Zeker niet als ze vroeger al vragen had.
Daarbij ben ik bang dat haar ma nooit mijn naam gaat geven of haar familie. Want die weten echt wel hoe ik heet.
Biovader schreef op 27-04-2025 om 16:04:
Ik zal het 1 en ander duidelijker maken. Ik wil juist het beste voor haar. Ik ga zeker ook via de moeder spelen omdat zij de voogt is. Niets opdringen en al moet ik 10+ jaren wachten maar ze ze wel weer dat ik er voor open sta als ze toch contact wilt. Ik zelf zat in een heel donkere periode waardoor ik niks voor die kleine kon betekenen. Dan heb ik liever dat ze gewoon haar jeugd zonder getouwtrek opgroeit. En ze weet wel dat haar vader niet haar echte vader is want ze heeft mij proberen te zoeken toen ze jonger was. Maar het is meer voor haar kant dat ALS ze vragen heeft ze altijd rustig alles kan vragen. Al is het beginnen via instantie met 1 uurtje per maand. Maakt mij niet uit. Als zij maar weet dat ik er ben als ze er om vraagt. En waarom niet met mijn ex? Heel verhaal maar wil geen ruzie waar zij last van gaat krijgen. Alles op zijn tijd
Ze heeft jou proberen te zoeken toen ze jonger was . Waarom is er toen geen contact ontstaan?
Ik zou er op dit moment - nu ze nog bij haar moeder woont, in de familie zit, ... - niet aan beginnen. Ze is te jong.
Je weet niet wat ze verteld hebben wie haar vader is. Je wil op haar 14de midden tijdens de puberteit echt niet haar hele wereld op zijn kop zetten.
Ik zou dus wachten. Minstens tot haar 18 à 21. Je weet haar naam, weet waar ze woont, ik zou haar voorlopig dus gewoon van ver online af en toe blijven volgen.
Calculeer ook in dat ze mogelijk niet op een bio-vader zit te wachten. Je hebt hen stevig in de steek gelaten. Niet iedereen zit te wachten - zelfs niet op zijn of haar 30ste - op "waar ie vandaan komt". Of dat ze haar moeder / haar familie niet wil afvallen.
