Slechte biologische vader?
Beste lezer,
Alvast bedankt voor je tijd om dit te lezen.
Ik wil hier anoniem mijn verhaal kwijt en wat jullie gedachtes zijn.
Ik vind dit vrij lastig om mijn verhaal hier te plaatsen. Als er vragen zijn snap ik dat en zal ik proberen deze te beantwoorden.
Toen ik jong was kreeg ik vlinders in mijn buik en doe je stomme dingen. Iedereen herkend zich hier wel in. Alleen als je lichte vorm van autisme hebt is dat net even anders.
Mijn ex was toen ook gek op mij zover ik weet. Waarbij de moeder, want haar eigen pa was overleden op jonge leeftijd, op 15 jaar zwanger raakte. Voordat ze zwanger raakte vond haar moeder het niet erg dat wij wat hadden. Tot dat haar familie hoorde dat ze zwanger was. Door een heel circus en gedoe, waar ik lastig over durf te praten, zijn wij elkaar niet meer gezien en wist alleen dat ze een paar weken zwanger was. Ik zit toen in een hele lastige situatie en wist toen nog niet dat ik autistisch was. Door adviezen van andere heb ik gekozen voor afstand zodat het kind haar jongste jaren "normaal" maar zonder conflicten kan opgroeien. Ik wou niet dat het kind zou opgroeien waarbij er veel ruzie en gedoe zou komen.
Nu ben ik een aantal jaren verder en heb zelf geen kinderen. Maar al die jaren heb ik haar wel gevolgd op social media en heb haar altijd in gedachte gehad. En via haar oom en mijn zusje begreep ik dat ze mij zocht in het dorp wie ik ben. Maar woon er niet meer.
Door vele jaren en leren omgaan met mijn eigen autisme ben ik gegroeid en heb de foto's gezien en mensen die het weten zeggen dat ze op mij lijkt. Ik zie het niet. Mijn ouders hebben het er soms denk moeite mee maar vinden dat lastig. Maar mijn pa wat makkelijker en vraagt ook soms naar haar en of ik haar wilt zien.
Ik vind het als biologische vader lastig omdat ik het gevoel heb dat ik de foute vader ben. Maar ik echt vanuit mijn hart haar een goede opstart van de jeugd wilde geven. Ik ben bang dat haar moeder en familie niet mijn naar aan haar willen geven wie ik ben en hoe ik heet. Want anders had ze mij allang kunnen vinden op social media.
De laatste jaren vind ik het wel steeds moeilijker en wil graag mijn dochter de kans te geven als ze vragen heeft. Daar heeft ze recht op en zal niet haar ma aanvallen want dat heeft geen zin. Dat is het verleden.
Nu is ze 14 en zie ik dat ze op hockey zit en gek op paarden is. Veel vriendinnen heeft en ze al 2 stief vaders heeft gehad.
Ik wil haar niet ontmoeten omdat ik uit egoïstische reden haar wil zien maar om haar de vragen die ze heeft mij te stellen. Het een plekje te geven. En hiervoor ook instanties in te schakelen als er ontmoetingen komen. Als ze dat wilt dan wil ik dat heel langzaam opbouwen.
Moet ik wachten tot ze 18 is? Iemand ervaring mee? Iemand die juist het kind is en zelf zijn vader zoekt in de zelfde situatie?
Groeten van Anonieme biologische vader
TO het komt op mij wel over alsof het helemaal niet zo om je dochter gaat, maar toch ook wel om jezelf. Je kan alles niet afdoen als; ja het is complex! Of; het is toch wel een grote verantwoordelijkheid...
Je dochter is inmiddels 14, je hebt dus 14 jaar de tijd gehad om de complexiteit aan te pakken. Dat heb je blijkbaar niet (voldoende) gedaan. Dus, tijd om een grote jongen te worden en ermee aan de slag te gaan.
haarklover schreef op 28-04-2025 om 22:16:
Ik vind het eigenlijk raar:
De grootouders kennen elkaar, de afwezige vader kent ook een oom van de moeder, het lijkt wel alsof het hele dorp weet hoe de vork in de steel zit en bij elkaar over de vloer komt maar de dochter mag niet weten wie haar vader is.
Het voordeel aan "dat iedereen het weet" in zo'n dorp is dat er vroeg of laat wel iemand zijn mond voorbij praat tegen kind.
Hopelijk wel pas op een leeftijd dat ze daar ook écht aan toe is.
duizel schreef op 28-04-2025 om 23:03:
maar hebben je ouders nog steeds contact met de ouders van moeder? En zien ze hun kleindochter dan misschien ook wel gewoon af en toe zonder dat zij weet dat zij ook opa en oma van haar zijn?
Wat een ingewikkelde situatie
Je hoort zo nu en wat via via. Meer niet. Er is geen contact met de andere partij behalve via de oom begreep ik
Joszy schreef op 28-04-2025 om 23:07:
TO het komt op mij wel over alsof het helemaal niet zo om je dochter gaat, maar toch ook wel om jezelf. Je kan alles niet afdoen als; ja het is complex! Of; het is toch wel een grote verantwoordelijkheid...
Je dochter is inmiddels 14, je hebt dus 14 jaar de tijd gehad om de complexiteit aan te pakken. Dat heb je blijkbaar niet (voldoende) gedaan. Dus, tijd om een grote jongen te worden en ermee aan de slag te gaan.
Naja dat is jou mening zonder dat je alles weet. Dat mag.
Ja dat is een mening. Maar alles wat hier wordt gezegd wat niet in jouw straatje past, doe je af met: je weet er niks van en dat is jouw mening. Prima hoor, maar dan ga je het ook niet oplossen. Kun je kritisch naar jezelf kijken? Je hoeft hier echt niet alles te delen, beter van niet zelfs, maar ik zou je wel aanraden om er mee aan de slag te gaan.
duizel schreef op 28-04-2025 om 23:03:
maar hebben je ouders nog steeds contact met de ouders van moeder? En zien ze hun kleindochter dan misschien ook wel gewoon af en toe zonder dat zij weet dat zij ook opa en oma van haar zijn?
Wat een ingewikkelde situatie
Nee er is totaal geen contact.
jammer dat sommige de ballen hier hebben om mij te veroordelen en beweringen maken maar daarna weer de tekst verwijderen. Ik weet ieder geval weer hoe mensen kunnen zijn. Jammer. Gelukkig niet iedereen maar merk dat er sommige hier met persoonlijke demons. Dus ik reageer niet meer als mensen gaat vragen die niet van belang zijn. Vooral als er beweringen worden gedaan en assumpties hoe het mogelijk is gegaan die kwetsend kunnen overkomen. Zonder dat je alles weet. En dan weer stiekem weg halen. Maar dan moet ik volwassen worden. Wel jammer van de mensen hier met wel goede bedoelingen.
Anoniemvoornu schreef op 28-04-2025 om 14:09:
[..]
Waarom vind je het nodig om je (hoge) IQ te benoemen?
Allemachtig zeg!
Zo onderhand begrijp ik bijna niet hoe iemand nog de moed heeft om een topic te openen op dit forum. Wat een gehak op elkaar toch steeds.
ik heb net een interview geluisterd met Peter van Rooijen die zonder zijn biologische vader is opgegroeid.
hij zegt dat hij het niet goed vindt om het initiatief tot contact bij het kind te leggen.
interviewer: “Ik begreep dat je sinds je vader bent pas je biologische vader leer je kennen.
Peter: Echt ben ik hem actief gaan proberen te betrekken in mijn leven. Niet dat hij het ooit af heeft gehouden. Maar dat was de afspraak dat ik het initiatief moest nemen.
Dat is iets wat ik mijn ouder vergeef. Want eigenlijk is dat geen goede beslissing. Eigenlijk kan je een kind die verantwoordelijkheid niet geven.
Want dat begrijpt een kind helemaal niet. Maar toen ik zelfvader werd, dacht ik dat ik niet wilde dat mijn kinderen mijn barrières moeten slechten. Dus ik ga nu ervoor zorgen dat zij toegang hebben via mij.”
Van Kunststof: Peter van Rooijen, singer-songwriter, theatermaker en cabaretier, 24 okt 2024
Biovader schreef op 28-04-2025 om 23:50:
jammer dat sommige de ballen hier hebben om mij te veroordelen en beweringen maken maar daarna weer de tekst verwijderen. Ik weet ieder geval weer hoe mensen kunnen zijn. Jammer. Gelukkig niet iedereen maar merk dat er sommige hier met persoonlijke demons. Dus ik reageer niet meer als mensen gaat vragen die niet van belang zijn. Vooral als er beweringen worden gedaan en assumpties hoe het mogelijk is gegaan die kwetsend kunnen overkomen. Zonder dat je alles weet. En dan weer stiekem weg halen. Maar dan moet ik volwassen worden. Wel jammer van de mensen hier met wel goede bedoelingen.
Stiekem? Het staat er vrij open en bloot en met de reden erbij. Een forummer wees mij erop dat het niet netjes was en ik haalde het daarom weg. Volgens mij heb je zelf persoonlijke demons, als je dit op een dergelijke manier weet te interpreteren. Sowieso twijfel ik sterk aan jouw oprechtheid of het jou echt om je kind gaat, aangezien je over die DNA-test begon. Maar goed, dat is vast allemaal erg complex!
Bingo schreef op 29-04-2025 om 06:48:
[..]
Allemachtig zeg!
Zo onderhand begrijp ik bijna niet hoe iemand nog de moed heeft om een topic te openen op dit forum. Wat een gehak op elkaar toch steeds.
Niks gehak, ik snap gewoon niet waarom je hoge iq benoemen nodig is in een topic over je (in de steek gelaten) dochter , sorry kwam bij mij over alsof dat normaal gesproken alleen gebeurt door mensen met een lager iq , to reageerde blijkbaar op een reactie over zwakbegaafdheid van iemand, maar die reactie had ik gemist.
Anoniemvoornu schreef op 29-04-2025 om 08:16:
[..]
Niks gehak, ik snap gewoon niet waarom je hoge iq benoemen nodig is in een topic over je (in de steek gelaten) dochter , sorry kwam bij mij over alsof dat normaal gesproken alleen gebeurt door mensen met een lager iq , to reageerde blijkbaar op een reactie over zwakbegaafdheid van iemand, maar die reactie had ik gemist. Vind ik ook een walgelijke reactie daar niet van.
Ik schreef een verhaal uit mijn eigen omgeving waarvan ik dacht dat het ongeveer zo was gegaan. Er stond niet dat TO vast zwakbegaafd was, TO interpreteert wat selectief.
Bingo schreef op 29-04-2025 om 06:48:
[..]
Allemachtig zeg!
Zo onderhand begrijp ik bijna niet hoe iemand nog de moed heeft om een topic te openen op dit forum. Wat een gehak op elkaar toch steeds.
En daarnaast open je een forum toch voor advies of een andere kijk op een probleem of situatie, ik vind dat de meeste mensen zich echt wel mild opstellen, deze intelligente man opent zelf een topic met de vraag of hij een goede ouder is voor een kind dat hij 14 jaar lang heeft afgewezen en zijn redenen houd hij liever voor zichzelf, elke kritische reactie wordt weggezet als een mening die niet gebaseerd is op het hele verhaal . Continu voelt hij zich veroordeeld maar oordeeld zelf net zo hard over de situaties van andere forummers o.a. smerig te noemen , zoals een achterneef en nicht die een relatie hebben, maar gelukkig heeft hij jou om hem te beschermen tegen het gemene forum
Annaniem2023 schreef op 29-04-2025 om 08:03:
ik heb net een interview geluisterd met Peter van Rooijen die zonder zijn biologische vader is opgegroeid.
hij zegt dat hij het niet goed vindt om het initiatief tot contact bij het kind te leggen.
interviewer: “Ik begreep dat je sinds je vader bent pas je biologische vader leer je kennen.
Peter: Echt ben ik hem actief gaan proberen te betrekken in mijn leven. Niet dat hij het ooit af heeft gehouden. Maar dat was de afspraak dat ik het initiatief moest nemen.
Dat is iets wat ik mijn ouder vergeef. Want eigenlijk is dat geen goede beslissing. Eigenlijk kan je een kind die verantwoordelijkheid niet geven.
Want dat begrijpt een kind helemaal niet. Maar toen ik zelfvader werd, dacht ik dat ik niet wilde dat mijn kinderen mijn barrières moeten slechten. Dus ik ga nu ervoor zorgen dat zij toegang hebben via mij.”
Van Kunststof: Peter van Rooijen, singer-songwriter, theatermaker en cabaretier, 24 okt 2024
Dat soort dingen wil ik bespreken. Niet dingen als.. ken het kind jou oma? Kennen de ouders elkaar. Etc. Dat is niet wat ik bedoel met deze vraag hier. Dankje dat jij het wel begrijpt
Dus eigenlijk word hier gezegd. Als het kind oud genoeg is moet de vader zelf contact leggen met het kind. Of lees ik het verkeerd?
Aviendha schreef op 29-04-2025 om 08:20:
[..]
Ik schreef een verhaal uit mijn eigen omgeving waarvan ik dacht dat het ongeveer zo was gegaan. Er stond niet dat TO vast zwakbegaafd was, TO interpreteert wat selectief.
Ik weet gelijk over welk stukje het gaat en wat vervelend dat to het stuk zo nu verdraait en misbruikt.
