Wat te doen? (groepsleiding neemt mobiel in)

Bellen met het thuisfront

Gezien alles wat door de inspectie naar boven is gehaald, en nu dor de commissie Samsom, en door verhalen van betrokkenen zou het van professionals een grote zorg moeten zijn, dat een instelling geen gesloten bastion is, waar een kind geen kontakt meer kan hebben met 'buien' of alleen maar gecontroleerd kontakt (het is geen gevangenis!). Professionals zou dat aan het hart moeten gaan, als ze beseffen dat kinderen soms een uitlaatklep nodig hebben en dat er wel eens dingen gebeuren die echt niet goed zijn. Een kind moet dan kunnen communiceren.

Omgekeerd, stel je voor dat ouders tegen een kind zeggen: over de ruzies thuis mag je met niemand praten. Dan zouden alle alarmbellen gaan rinkelen, en terecht. Ergens niet over mogen praten kan een klimaat bevorderen, waarin dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen. Ook binnen instellingen.

De voogd is meestal niet bereikbaar, dus dat is geen uitlaatklep of beschermer. Groepsleiding wisselt altijd, met de een kun je wel overweg, met de ander niet, of die ander is juist de oorzaak van een conflict. Als professional zou je blij moeten zijn dat het kind in elk geval dan nog kontakt met de ouders opneemt.

Het gevaar van uitspelen kun je voorkomen door een samenwerkingsverband aan te gaan met ouders, ouders te betrekken bij wat je ziet, wat je inschat, wat de diagnoses zijn en wat die voor gevolgen hebben. En openheid over hoe je daar dan mee om gaat.

Als ouders vervelende stoorzenders blijken te zijn kan dat (met de voogd erbij) besproken worden en dan zouden de ouders niet meer mogen reageren als het kind iets vertelt over een conflict. Daar zou een aanleiding voor moeten zijn. Kinderen met een hechtingsstoornis zijn briljant in het uitspelen van volwassenen, maar dat voorkom je niet door ouders uit te sluiten, maar door ze juist te betrekken, want alleen dan kun je in de gaten krijgen waar het kind mee bezig is en leren ouders ook beter waar het kind mee bezig kan zijn en hoe ze daarmee om kunnen gaan.

Elk kind heeft recht op een beetje bescherming en veiligheid, ook kinderen die in een instelling zitten. Kunnen praten is de basisvoorwaarde voor die veiligheid. Dat blokkeren is een ernstige bedreiging van de veiligheid van het kind.

Tsjor

Sanctie

Waar was het afpakken van het mobieltje nu eigenlijk een sanctie voor? Voor het weglopen? Of voor de regel: als er een conflict is mag je niet met de ouders bellen?
Wat dat eerste betreft, tsja, jammer en balen, maar straffen zijn altijd vervelend.
Wat dat tweede betreft, het ging hier om een kind dat weggelopen is. Maakt even niet uit wat de oorzaak van het weglopen is. Als ze dan niet weet hoe verder mag ze iedereen aanspreken, maar zeker ook de ouders. Nogmaals, de leiding zou blij moeten zijn dat ze weer terug is gekomen. Dat scheelt hen heel veel werk, en de samenleving heel veel kosten.
Ik kan me voorstellen dat je midden in een conflict, als je ermee bezig bent als leiding, dat je dan niet wil dat een kind naar de ouders gaat bellen. Ik wil ook dat mijn kinderen naar mij luisteren als ik tegen ze preek. Maar daarna moet een kind óver het conflict wel kunnen praten ne zijn/haar kant van het verhaal kunnen vertellen. Als ouders hoef je daar verder niets mee, maar soms zie je bepaalde patronen ontstaan die tot zorgen manen en daar meot je dan weer wel iets mee. En soms begrijp jij je kind beter dan de leiding, omdat je je kind beter kent en weet hoe ze in elkaar zit. Daar kan de leiding dan weer zijn voordeel mee doen. Als zij maar communiceren met de ouders. De veelgeroemde zin, dat 'we' samen MET de ouders voor het kind zorgen. Dat kun je waarmaken door het kind ook met de ouders te laten communiceren. En blij te zijn als de ouders ervoor zorgen dat het kind weer terug komt in de instelling.

Tsjor

Tsjor en margriet

Tsjor: Waar was het afpakken van het mobieltje nu eigenlijk een sanctie voor? Voor het weglopen? Of voor de regel: als er een conflict is mag je niet met de ouders bellen?

Voor het laatste.

Margriet, wij zijn al in gesprek met de leiding (geweest) en met de gezinsvoogd, uiteraard zou ik haast zeggen. Maar het kan nooit kwaad om je eigen perceptie te toetsen en adviezen te vragen hoe je het beste met een bepaald probleem om kan gaan.

Mvg, Bianca

Wat dingen

Bianca:
"Tsjor: Waar was het afpakken van het mobieltje nu eigenlijk een sanctie voor? Voor het weglopen? Of voor de regel: als er een conflict is mag je niet met de ouders bellen?

Voor het laatste."
En juist dat roept genadeloos de vraag op, waarom je dochter ots heeft en in die instelling zit. Het lijkt er namelijk op, dat je dochter niet kan omgaan met conflicten (en met eigen verantwoordelijkheid). En als dat zo is, dan probeert de instelling waar ze nu zit, haar dat via die manier aan te leren.
Nu is de vraag, ben je het eens met die aanpak, of niet? Als je het eens bent met die anapak, moet je niet eisen dat ze haar mobiel terugkrijgt, want dan verstoor je die aanpak. Ben je het oneens met die aanpak, dan moet je niet op een achterbakse en zinloze manier die aanpak ondergraven (door een discussie te starten over mobieltjes en veiligheid), maar openlijk de discussie aangaan over de manier waarop de problemen van je dochter worden aangepakt.
De achterbakse discussie die je nu voert, ga je namelijk verliezen -je plaatst jezelf in de rol van verstorende factor, en terecht of onterecht, daar houden instellingen en voogden niet van. En je hebt weinig krediet, want je hebt al 3 voogden versleten.

Bianca:
"Dat ze niet tijdens een conflict mag bellen kan ik nog inkomen, maar, zoals ik al eerder heb uitgelegd, was dit in mijn ogen niet in maar na een conflictsituatie."
Er was nog steeds een conflict, want je dochter was tijdens dat conflict weggelopen en nog niet teruggekeerd. het conflict was dus niet uitgepraat of anderszins netjes afgerond.

Regels

Tinus_p, jij denkt dat er een verband is tussen de reden van de OTS en de maatregel rondom de mobiele telefoon. Dan overschat je even de situatie in een instelling (ja, Margriet, ik generaiseer even en ik weet dat het soms ook beter kan en tegenwoordig wordt 'beter' gelukkig meer de regel dan de uitzondering).
De regels ontstaan doordat Pietje een keer.....ondertussen is Pietje al lang weg, maar de regel blijft. Er zouden individuele behandelplannen moeten zijn, waarin maatregelen en oorzaken van de opname op elkaar zijn afgestemd, maar de regels van het huis gelden meestal voor iedereen, zonder uitzondering. Ook al is het contraproductief (zoals opsluiting in een isoleercel van een kind dat vooral heimwee heeft en boos is op haar opname).
Pubers lopen weg, niet alleen uit instellingen, ook van huis. Wat had je dan gewild dat dochter zou doen? De instelling bellen? Dat zou een volwassen daad zijn die zelfs de meeste volwassenen niet opgebracht krijgen. Gelukkig heeft ze naar huis gebeld en gelukkig is ze daardoor weer terug in de instelling.
Vervolgens is het conflict volgens mij overigens niet uitgepraat, maar is er straf uitgedeeld. Praten vergt heel andere kwaliteiten.

Tsjor

Daden hebben consequenties

Tsjor:
"Tinus_p, jij denkt dat er een verband is tussen de reden van de OTS en de maatregel rondom de mobiele telefoon."
Ietsje genuanceerder; ik vermoed dat er een verband tussen de reden voor OTS en het feit dat Bianca-dochter in deze instelling zit; en niet in een andere instelling, met ander beleid. Bianca-dochter zit (waarschijnlijk) in een instelling, die bedoeld is voor jongeren met haar soort van problemen, en het beleid van die instelling rondom conflicten is dus gericht op het aanpakken van die problemen.
Let wel, daarmee praat ik niet alles automatisch goed, maar ik denk dat het zinloos is om te praten over losse details. Het gaat om de grote lijn: Zit Bianca-dochter daar op haar plek, of niet.

Tsjor:
"Pubers lopen weg, niet alleen uit instellingen, ook van huis. Wat had je dan gewild dat dochter zou doen? De instelling bellen? Dat zou een volwassen daad zijn die zelfs de meeste volwassenen niet opgebracht krijgen. Gelukkig heeft ze naar huis gebeld en gelukkig is ze daardoor weer terug in de instelling."
Duh, natuurlijk is dat moeilijk. Daarom zit Bianca-dochter (waarschijnlijk) ook in die ijnstelling, om dat te leren. Weglopen is mss 'normaal' in de zin van dat het vaker gebeurd, maar daarmee is nog niet gedrag dat te tolereren valt, of dat 'vanzelf' overgaat als kinderen ouder worden. Integendeel, dat is een knoert van een denkfout. Onderdeel van kinderen en pubers opvoeden is, dat je ze af en toe vertelt dat iets niet mag, en/of dat hun daden (negatieve) consequenties hebben, en dat je het ze niet alleen vertelt, maar zo nodig ook laat voelen. Been there, seen it, done that, got the tshirt.

Tinus,achterbaks?!

Mijn kaak hangt op mijn tenen! Ben je helemaal belatafeld om je zo denigrerend uit te laten en daarbij vast blijft houden aan je eigen conlusies die kant noch wal raken!
Als hier om adviezen en meningen vragen achterbaks is dan kan dit forum wel stoppen. Ik stop hier wel mee want door zulke termen te bezigen sla je de hele discussie dood wat mij betreft. Erg uitnodigend om verder mee te discussieren op dit forum na een eerste poging is het niet. Alle anderen die gereageerd hebben, dank daarvoor, het heeft voor mij het eea verhelderd. Wat mij betreft is de discussie gesloten.

Mvg, Bianva

Ps tsjor en miriam

Met name bedankt voor jullie inbreng, van daaruit heb ik mijn dochter iets mee kunnen geven waardoor ze in noodsituaties iemand kan bereiken (collect-call) en mijn formulering in mijn schrijven naar de leiding en de voogd helderder kan verwoorden en onderbouwen, dank daarvoor!

Mvg, Bianca

Conclusies

Bianca:
"Mijn kaak hangt op mijn tenen! Ben je helemaal belatafeld om je zo denigrerend uit te laten en daarbij vast blijft houden aan je eigen conlusies die kant noch wal raken!"
Conclusies, gebaseerd op jouw verhaal + wat algemene kennis. De beste manier om te overtuigen dat dit niet klopt, is vertellen waarom je dochter een OTS heeft en in die instelling zit. Want dat gebeurt niet 'zomaar'.

Tinus

Ik heb er geen enkele behoefte aan om jou te overtuigen. Het gebeuren staat los van deze situatie zoals ik al eerder aangaf. Wel vreemd dat jij er zo op blijft hameren. Niemand hier schijnt die uitleg nodig te hebben om te kunnen reageren op de situatie zel, alleen jij, op het drammerige af. Als jij zonder die achtergrond situatie te kennen niet inhoudelijk kan reageren, wat let je om het dan niet te doen? En wat jouw algemene kennis hieromtrent betreft, daar baseer je kennelijk vnl je conclusies op en veegt de informatie die ik je geef die wel van belang is van tafel. Je houd er in mijn ogen een zeer onaangename manier van discussieren op na die bovendien doorspekt is met aannames en kwetsende uitlatingen.

Je discussiert om het discussieren zelf lijkt wel.

Punt. Mvg, Bianca

Tinus

Ik snap dat je wat meer achtergrond zou willen weten. Toch denk ik dat het goed is dat Bianca die niet geeft. Dat geeft alleen maar discussie over details die er niet toe doen.
Bovendien kan jeugdzorg niet per se beter opvoeden als ouders en zijn dit soort maatregelen: een maand een mobiel afpakken, een soort noodgreep waarvan je je afvraagt welk doel het eigenlijk dient. Gaan die kinderen daar iets van leren waar ze wat aan hebben in hun leven? Behalve dat je uit de buurt van dit soort situaties moet zien te blijven?
Misschien is het handiger Bianca om je kind te adviseren om contact met jou op te nemen voor ze weer in een conflict terecht komt. Dan kunnen jullie samen doordenken hoe je daarmee om kunt gaan zonder dat het verder escaleert.

Vraag

Bianca,
Ik ben het met je eens dat ik vind dat er sprake is van een gevaarlijke situatie wanneer een kind in geval van nood geen middelen heeft om iemand te bereiken. Ook het idee dat een kind gehinderd wordt in haar communicatie buiten de instelling vind ik niet heel gezond. Ik snap wel waar het vandaan komt, maar ik denk echt dat een kind er veel meer aan heeft wanneer leiding en ouders samen optrekken. Bovendien vind ik, met alles wat we vandaag de dag weten, dat als een kind ook binnen een instelling met een hulpvraag zit, dat het kind dan met iemand contact met iemand moet kunnen leggen. Ik geloof niet dat kinderen er ooit bij gebaat zijn om zich eenzaam en in de steek gelaten te voelen en ik denk dat de maatregel van de instelling die alle contacten zonder toezicht verbied, daar wel voor kunnen zorgen.
Tsjor heeft het eigenlijk al veel beter verwoord dan ik dat kan. Ik heb eigenlijk een andere vraag. Moet de instelling jou er niet van op de hoogte brengen wanneer je kind wegloopt? Bijvoorbeeld omdat je je kind dan voor de deur kunt verwachten? Ik zou het niet fijn vinden om veel later te horen dat mijn kind langere tijd vermist werd zonder dat ik het wist. En wanneer de instelling in een wegloop-situatie contact legt met de ouders, kunnen ze ook direct samen bespreken hoe te handelen... Is er met jullie (of de voogd) iets afgesproken over wanneer er alarm wordt geslagen? Wanneer jullie worden gebeld, of de politie?
Groetjes Anick

Geen details

AnneJ:
"Toch denk ik dat het goed is dat Bianca die niet geeft. Dat geeft alleen maar discussie over details die er niet toe doen."
Ik denk dat 'details' helemaal geen details, maar juist de kern van de zaak. Wat is het doel en het beleid van de instelling waar Bianca-dochter zit? Het is (kortdoordebocht) van tweeën één: of Bianca-dochter zit daar op haar plek en dan moet je niet door het beleid vd instelling heendenderen, of ze zit daar niet op haar plek, en dan moet je geen achterhoedegevecht voeren over mobieltjes, maar dan moet ze daar weg.

Tinus

je leeft blijkbaar in een utopie. De utopie dat kinderen in een instelling terecht komen waar ze thuis horen, waar echt iets voor ze wordt gedaan, die zorgvuldig met ze gematcht is. En als dat dan toch niet zo blijkt te zijn, dat je dan als ouder met een OTS kind en een voogd, kunt gaan regelen dat ze daar weg moet.

Bianca, trek het je niet aan

Ik denk dat je op een forum altijd iemand kunt treffen wiens reactie voor jou niet goed voelt. Dat is nou eenmaal zo. Ik zou dan niet het hele forum gelijk de rug toekeren.
Bovendien, ik vind je draadje interessant, zou willen weten hoe het vervolg is, wat vindt de voogd ervan, hoe reageert de instelling op de reactie van de voogd (en van jou).
Persoonlijk vind ik overigens ook dat een middelbare scholier een mobiel moet hebben.
ik hoop ook dat de oorzaak van het conflict wordt opgelost, het ging over pesten zij je, en dan nog wel door nare dingen over haar zusje te zeggen. Ik hoop dat de leiding daar wat aan doet.

Tja

Maar je kunt daar toch over in gesprek Mirrek? Dat slachtofferige daar heb ik moeite mee. Ik vind dat Tinus heel duidelijk verwoord hoe het zit. Of er een oplossing is dat zegt hij niet. Hij legt de keuzes voor. En er zijn trouwens wel instellingen die het wel goed doen. Ook met jou generalisering heb ik moeite. Echt het is niet overal slecht of goed, het is niet zo zwart/wit. Net als bij ouders zeg maar!

Fijn Tinus dat je er weer bent. Ik lees je postings graag. Je legt de vinger op een plek waar die ook hoort.

De vinger op de plek

Margriet, wellicht kun jij het dan eens beter uitleggen dat Tinus_p, want ik snap er niks van wat hij zegt. Welke grond voor een OTS zou relevant kunnen zijn om een kind te straffen voor het feit dat zij bij weglopen kontakt opneemt met de ouders?

Hoe is het beleid ten aanzien van ouders die zorgen dat de kinderen terugkomen, ook al zijn ze het niet eens met de plaatsing? Wordt dat gewaardeerd in instellingen? Worden die ouders daarvoor bedankt?

Maar ik ben vooral benieuwd naar je uitleg van wat Tinus_p bedoelt. Is een OTS reden om een kind te isoleren?

Ik kan wel alvast één tipje van de lsuier oplichten: mocht het zo zijn dat er eenr elatie is tussen bepaalde behandelingen en de diagnose, dan moet dat vastligen in een behandelingsplan en dan moeten de ouders dat behandelingsplan ondertekend hebben. Met andere woorden: als er een verband is tussen de reden van de OTS c.q. de stoornis van het kind en de maatregel rond het mobieltje, dan had dat in het behandelingsplan moeten staan en dan hadden de ouders dat moeten ondertekenen, met andere woorden dan waren zij daarvan op de hoogte.

Tsjor

Slachtofferige?

Wat bedoel je precies Margriet*?
Dat Bianca een vraag stelt: namelijk staat sanctie wel in verhouding tot overtreding en bovendien is het wel een overtreding zoals in de regels omschreven, en dat ze daar een mening over heeft? En dat ze los daarvan de sanctie niet goed vindt omdat die voor betreffende puber niet verstandig is vanwege de afstand en de route?
Verder geeft Bianca duidelijk aan dat ze goed contact heeft met de voogd, dat ze de voogd hierover met de instelling in contact laat treden, het is dus niet zo dat ze niets doet en slachtofferig klagend achterover leunt.
Bianca gaf ook al aan dat het een regel van het huis is, een huisregel die voor alle kinderen geldt. Verder info lijkt mij dan niet nodig, en als je iets wilt meegeven, zoals tinus lijkt te doen, dan kun je dat ook anders formuleren. Of het vragend stellen.
Om nou direct te gaan conclusies trekken (je hebt een krediet meer want al drie voogden versleten) lijkt mij niet erg bevorderlijk voor de goede verstandhouding in een draadje. Ik vind Bianca's reactie niets met slachtofferschap te maken hebben. Sterker, zoals zij haar positie vertelt vind ik haar juist uitstekend meewerken met een instelling. Hoezo dan slachtofferig?
Of wil je mij soms in de zeurende, slachtofferige hoek stoppen? Van die zeurende ouders die ooit iets hebben meegemaakt en daar nou toch eens van los moeten komen? Ook al niet helemaal waar, wij waren juist geen slachtoffer maar actieve, daadkrachtige, optredende , eigen mening hebbende, niet over ons heen laten lopende ouders.

Margriet

Ik heb ook nergens benoemd dat het een slechte plek is en al tig maal aangegeven dat het mij om de veiligheid gaat en de situatie uitgelegd. Dat uitgerekend jij dat naast je neerlegt bevestigd weer het eea voor mij. Tinus verwoord het niet duidelijk maar kwetsend maar dat is voor jou blijkbaar synoniem aan duidelijk. Je lijkt je haast te verkneukelen aan zijn tactloosheid ten bate van jouw visie.

We zijn er al over in gesprek, lijkt mij de normale gang van zaken. Helaas loop je dan nogal eens in jeugdzorgland tegen mensen die graag "duidelijk" willen zijn en dan vooral in hun dogmatisme. Het is geen verhaal van wij tegen zij,dat is totaal buiten de context. Het gaat over een standaardregel waarmee ik het, nog maar een keer, niet mee eens ben vanwege haar veiligheid.

Mirreke, ik onderschrijf jouw eerste posting volledig! Ik steek er dan ook geen energie meer in om mensen die zelf geen ervaring hebben met dit soort zaken te overtuigen dat het geen kwestie van 1+1+2 is. Ik heb al aangegeven dat ze er niet zit voor de vermeende problematiek die volgens Tinus standdaard is. Hij blijft er vanuit gaan dat het niet anders kan zijn zonder dat ik in details treed dus komen we in een patstelling en cirkelredeneren zonder dat het iets toevoegd.

Ik bemoei me in de regel niet met straffen en sancties. Maar daar waar het haar lichamelijke en geestelijke welzijn kan schaden wel. Beetje in contradictio met het beleid van van de rvk en jeugdzorg waar ze vaak van deze redenen drogredenen misbruik maken om er een ots/uhp door te duwen. Als vervolgens die door hun gebruikte drogredenen terechte redenen worden voor de ouders worden ze weggewuift.

Wij nemen het roer over, u bakt er niets van, en als we dan alsnog op de klippen varen waardoor kind navigatieloos word is het alsnog uw schuld door het kompas wat u meegaf. Tinus, ik kan het niet laten, ik voel me zo in de hoek gedreven en onheus behandeld door jou (en ook gekwets door je onterechte conclusies naar dochter) dat ik mijn principes even over boord zet (met de vraag aan het beheer om de navolgende tekst uiterlijk 2 dagen na heden weg te halen)
Uitleg situatie weer verwijderd door Forumbeheer De ots is met onze goedkeuring uitgesproken om wachtlijsten te omzeilen. We dachten hiermee goed te doen voor haar, ons ouders en voor zusje. Niks blijkt minder waar, we hadden beter kunnen verhuizen als we daar de financieen voor hadden gehad en een eerste lijns kinderpschycholoog te raadplegen.

Mvg, Bianca

Wachtlijsten omzeilen

De ots is met onze goedkeuring uitgesproken om wachtlijsten te omzeilen.....
Jammer dat veel ouders niet weten dat het beter is om via de huisarts een pedagogische voorziening te regelen en dat ouders veel beter in staat zijn om wachtlijsten te omzeilen en dat een OTS daar niet voor nodig is, om maar niet te zeggen dat dat een misplaatste maneuvre is van sommige jeugdzorginstellingen.
Ik zou zeggen, bij de eerstvolgende zitting die OTS eraf en verdiep jezelf eens in de mogelijkheden om je kind wel te helpen.

Dank je bianca

Voor je serieuze antwoord. Ik heb nu geen tijd voor een lange reactie; mijn korte reactie is: Ik vraag me af of je dochter in die instelling op haar plek zit.

Ik denk

dat ze begrepen heeft dat dat niet het geval is. Maar wat kan ze daar nu praktisch snel iets aan doen?

Echt, ik vind het intreurig wat je dochter allemaal overkomt. Ik hoop dat jullie snel een oplossing vinden! Sterkte voor beiden.

Mirreke/tsjor

"Van die zeurende ouders die ooit iets hebben meegemaakt en daar nou toch eens van los moeten komen?"

Ömdat je heel veel andere situaties daaronder generaliseerd. Speak for yourself zou ik zeggen. De ander kan dat prima zelf. En accepteer tegengeluiden. Het is niet zo zwart/wit als wordt neergezet.

En tsjor als ik vindt dat Tinus iets duidelijk verwoord zegt het niet dat ik met alles het eens ben. Ik vind dat hij duidelijke vragen stelt, scherp en prettig om te lezen. Niet meer en niet minder....

Meta bianca

"Dat uitgerekend jij dat naast je neerlegt bevestigd weer het eea voor mij. Tinus verwoord het niet duidelijk maar kwetsend maar dat is voor jou blijkbaar synoniem aan duidelijk. Je lijkt je haast te verkneukelen aan zijn tactloosheid ten bate van jouw visie."

Als je goed mijn posting leest (maar ik snap dat dat lastig is als er zoveel wordt gereageerd) zou je bovenstaande niet schrijven.... Je zet me in een hoek neer (bevooroordeeld heet dat toch?. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik het beleid niet ok vindt en dat deze handelingswijze strijd oplevert....

Margriet

Je vindt de bijdragen van Tinus prettig om te lezen? Terwijl hij daarmee iemand schoffeert die waarachtig reden genoeg heeft om haar privacy te beschermen, en ook meer dan voldoende reden om kwaad en wanhopig te zijn. En vervolgens kom jij weer met: heus, er gaan ook wel dingen goed in de jeugdzorg. Dat zal best, maar dat is hier dus niet aan de orde! Dit is gewoon aan alle kanten fout.

Waarom kan jeugdzorg niet net zo behandeld worden als ouders: we vermoeden dat er iets niet goed gaat, waarheidsvinding is niet nodig, dus kind gaat terug naar de ouders? Waarom moeten ouders steeds bewijzen dat ze het goed doen terwijl jeugdzorg helemaal niets hoeft te bewijzen, want ja, er gaat ook wel eens iets goed bij jeugdzorg?

Gezien de recente onderzoeken over de zeer twijfelachtige veiligheid van kinderen in instellingen heeft Bianca groot gelijk dat ze juist daar op let. Bovendien vraag ik me af hoeveel geld die OTS en alles wat erbij hoort nou heeft gekost, en hoeveel het had gekost om Bianca aan een ander huis te helpen?

Jij zou beter moeten weten

Margriet tegen tinus:"Je legt de vinger op een plek waar die ook hoort."
Jemig, Margriet. Hoe naief kun je zijn!
Nu is het toch net alsof jij ook denkt dat er allerlei soorten instellingen voor OTS zijn, keurig gerangschikt op doel en beschikbare middelen. Alsof ouders daar zorgvuldig uit kunnen kiezen. Alsof er inderdaad een verband is tussen regels over mobieltjes en de kwaal van het kind.
Dat tinus dat denkt is nog tot daar aan toe: weet hij veel en zijn grote mond kan hij ook niet helpen. Bovendien is wat hij laat zien een prachtig voorbeeld van cognitieve dissonantie: heftig hopen dat het zo werkt en dus maar doen alsof het waar is.
Maar jij werkt toch in die sector? Jij zou beter moeten weten!
Groet,
Miriam Lavell