Aanpassen alimentatie?
Twee jaar geleden ben ik gescheiden van mijn man, op zijn initiatief. De scheiding was een hoop gedoe, uiteindelijk ben ik akkoord gegaan met minder kinderalimentatie dan hij volgens de tremanormen moest betalen en geen partneralimentatie, om er maar vanaf te zijn en verder te kunnen met mijn leven. Ik betaal van die KA alle kosten voor de kinderen, vader betaalt de kosten voor verblijf bij hem (eten en g/l/w, eventuele uitstapjes). De kinderen (pubers) zouden om het weekend en een doordeweekse dag bij hem zijn.
De oudste (17) wil, sinds hij samenwoont met degene met wie hij mij bedrogen heeft, niet meer naar zijn vader en slaapt er in ieder geval nooit meer. De jongste (13) daarentegen is sinds kort juist heel erg gericht op vader en wil eigenlijk liever niet meer bij mij zijn. Dat vind ik heel erg, maar ik laat het maar zo, dwingen heeft geen zin. School is wel in het dorp waar ik woon, dus jongste gaat nu met OV naar school.
Nu heeft vader eenzijdig de alimentatie aangepast, in verband met het feit dat hij nu veel meer verblijfskosten heeft voor jongste. Hij betaalt ook het OV.
Ik heb in eerste instantie laten weten dat ik het er niet mee eens ben, vanwege die toch al te laag vastgestelde alimentatie en omdat ik niet wil dat we bij iedere verandering weer de alimentatie opnieuw vast moeten stellen. Maar ik neig er nu naar om voor te stellen de hele berekening opnieuw te doen. De situatie is door zijn samenwonen en een nieuwe beter betaalde baan toch al flink verander. Wat raden jullie mij aan? Akkoord gaan met deze verlaging zonder enig overleg? Akkoord gaan met verlaging, maar dat ik dan zelf een berekening maak? Of officiele herberekening voorstellen?
Engeltje schreef op 03-01-2022 om 14:24:
Kersje, bedankt voor je reactie, ben wat overgevoelig geloof ik
.
Ik wil prima meewerken, maar ex overlegt niks, die doet gewoon. En ik hobbel er achteraan. Nog steeds. En daar wil ik vanaf. Hij heeft nooit iets ondernomen om zaken officieel te regelen, integendeel. Hij besluit gewoon zelf dat hij minder wil betalen en doet dat dan ook. Gelukkig had ik in dit geval de wet achter me staan. Het betalen van de KA is het enige dat ik af kan dwingen, contact met mijn kind niet.
De knoop die ik nu moet doorhakken is dus, ga ik dat officieel regelen zelf aanpakken of niet? Het feit dat hij daar zelf niet mee gekomen is doet mij vermoeden dat hij dat ook niet wil. En dan denk ik dat dat is omdat hij dondersgoed weet dat hij me destijds het vel over de oren heeft getrokken, en dat ik dat niet nog een keer laat gebeuren. Dus als ik een procedure start zal hij daar niet blij mee zijn en verwacht ik een tegenoffensief. Maar als ik het niet zelf aanpak, verwacht ik dat hij moeilijk blijft doen en andere wegen gaat zoeken (en vast ook vinden) om mij te treffen.
Hoe dan ook komt dit de kinderen niet ten goede. En daar word ik heel verdrietig van.
Geen probleem en begrijp ik ook wel!
Ik zou, als ik in jouw schoenen zou staan, nu wél alles officieel gaan regelen en als daar een advocaat voor nodig is, het zij zo. Nee, absoluut niet goed voor de kinderen, maar wat hij doet doet hij ook niet in het belang van de kinderen, toch? Daarnaast is het inmiddels wel duidelijk dat jullie er niet samen, op vriendschappelijke basis, uitkomen en daar is hij deels ook zelf schuldig aan. Dan maar kwaadschiks en laten merken dat er met jou ook niet te sollen valt, hoe triest ook dat het dan via de officiële weg moet.
Nogmaals, heel veel sterkte en succes! 
Engeltje, wat is uiteindelijk de regeling rond het huis geworden? Je zegt: '
Bovendien had ik zijn goodwill nodig om in het huis te kunnen blijven
wonen. Als ik niet meewerkte en geen genoegen nam met zijn voorstel had
hij het huis laten verkopen. Zodoende.'
Het lijkt alsof hij daar water bij de wijn heeft moeten doen. Zoiets sijpelt door. Als je nu bepaalde zaken openbreekt, bestaat dan de mogelijkheid dat ook dit punt weer op tafel komt?
In het algemeen rond een scheiding:over en weer geen lieve broodjes bakken, niet regelingen baseren op basis van gunnen of gegund worden. Liever alles volgens objectieve maatstaven regelen. Dan heb je de pijn in één keer. Maar te vaak gebeurt het dat een regeling waarbij de een de ander iets moet gunnen (het huis bijvoorbeeld), dat die later alsnog opspeelt en een voortdurende bron van onvrede wordt.
Tsjor
'Het belang van de kinderen' is altijd een lastig argument, zeker als de mogelijkheid bestaat dat de jongste zelf de wil heeft gehad om naar vader te gaan. Wat wel mogelijk zou moeten zijn is: omgang met beide ouders. Of je dat wil gaan laten vastleggen, dat ligt aan je eigen inschatting : in hoeverre zo'n regeling stand zal houden of dat het een bron van voortdurende spanningen wordt.
Wellicht zijn er andere manieren om je zoon te laten weten dat je aan hem denkt, open staat voor hem etc. etc.
Tsjor
Tsjor, hij stond er gewoon op om het huis te verkopen. Dat vond ik belangrijk voor mezelf en de kinderen, in een tijd waarin ons leven toch al op zijn kop stond. Maar ik heb hem gewoon marktconform uitgekocht hoor. Zelfs voor nog iets meer dan de taxatiewaarde. Dus nee, hij heeft mij in materieel opzicht niks ‘gegund’ wat nu nog een rol kan spelen, behalve dan dat hij er misschien van baalt dat hij mij het huis niet uit gekregen heeft.
Ik weet het, ik klink vast heel zuur en cynisch, je zou hem bijna gelijk gaan geven in zijn pesterijen. Maar het is echt andersom. Nou ja, zoals ik al schreef, hij heeft mij een hele lange tijd besodemieterd en koos voor haar. Al heeft hij dat nooit aan mij toegegeven. Ik hoorde achteraf van veel mensen dat ze in ieder geval wat vermoedden, hij was vaak met haar gezien. Je zou denken dat zo iemand dan een beetje schuldgevoel heeft en de ex-partner wat tegemoet komt. Maar in plaats daarvan heb ik het gevoel dat hij nog steeds probeert mij te treffen.
En over het belang van de kinderen: hoe kan het in het belang van een kind zijn als de ene ouder contact met de andere ouder in de weg staat, of in ieder geval absoluut niet stimuleert? Als jongste het hier nou zwaar had gehad, als er sprake was van mishandeling of zo, dan zou ik het nog begrijpen. De eerste twee jaar heb ik moeten praten als Brugman om ervoor te zorgen dat de kinderen hem tenminste nog af en toe zagen. Hij was ze liever kwijt dan rijk. Ik was altijd degene die ze moest brengen en halen, had hij geen tijd voor. Ze zaten vaak ‘s avonds alleen, want hij had een rijk sociaal leven. Moesten ze zelf voor hun eten zorgen, toen 15 en 11 jaar oud. Als ik dat achteraf hoorde dacht ik ook wel eens dat ik ze beter lekker bij me had kunnen houden. Maar ik vind dus dat kinderen recht hebben op 2 ouders en daar heb ik me voor ingezet. Misschien dat hij daarom ‘wraak’ wil? Omdat hij vindt dat ik hem teveel op zijn verantwoordelijkheid als vader wees? Geen idee. Maar zuur is het allemaal wel.
erg vervelend dat je je jongste niet hebt gezien met de feestdagen, maar het lijkt me ook dat je iemand niet kan dwingen. Hij is 13 jaar, dit lijkt mij best een leeftijd dat hij kan aangeven of hij wilt komen of niet aan zijn vader of aan jou of zie ik dat verkeerd?
Qua alimentatie weet ik niet of je er beter uit gaat komen na een herberekening. Het lijkt mij er dik inzitten dat jij straks geld moet gaan betalen aan vader voor de kosten van je 13jarige. Je andere zoon moet het straks zelf regelen met vader (of hij moet netjes door betalen natuurlijk).
Voor uitkopen had je toch geen goodwill nodig? Tenzij hij meer had willen bieden, zoveel meer dat jij het niet had kunnen betalen. Maar dan had je ook meer gekregen. Ik begrijp dan niet waar de negatieve dynamiek (minder KA, geen PA) vandaan komt.
Er is geen rechtsspraak die bedrog van partners kan veroordelen, ook niet met een scheiding. Dus dat zuur kan niemand ongedaan maken.
Het is zeker zo dat de ene ouder ervoor moet zorgen dat het kind contact houdt met beide ouders en daar moeite voor moet doen. Maar het is moeilijk afdwingbaar, als hij betoogt dat het kind het niet wil. Dan is 'belang van het kind' een moeilijk argument.
Kinderen vellen pas veel later een 'definitief' oordeel over hun ouders. Maar het is zeker mogelijk dat een nare ex de kinderen zodanig kan beïnvloeden dat zij het contact met een van de ouders volledig verbreken. PAS-syndroom heet dat geloof ik. Vreemd verschijnsel, vooral ook omdat kinderen soms eigenlijk geen enkel argument of geen enkele reden hebben om een ouder te verstoten. Shit happens.
Tsjor
Mart37, hoe zou jij je voelen als je in mijn schoenen stond? Ik 'stuur' mijn oudste ook langs bij oma en opa voor de feestdagen, dat hoort er toch gewoon bij? Je eigen vader of moeder helemaal niet opzoeken met de feestdagen vind ik niet normaal, en al helemaal niet bij een jonge puber. Die heeft ook geen zin in huiswerk en de vaatwasser uitruimen, als je ze overal hun zin in geeft doen ze toch niks anders dan gamen?? Du sik verwacht dat ex, zoals ook in het convenant staat, dat contact stimuleert. Het lijkt me ook sterk dat daar 'dwang' aan te pas zou moeten komen. Ik ben zijn moeder! Gewoon een mededeling 'je gaat nu even langs bij je moeder en broer, en je opa en oma' lijkt mij ruim voldoende. Maar ja, dan moet ex zelf ook in beweging komen en dat doet hij nu eenmaal liever niet. Zeker niet als dat mij ten goede komt.
Tsjor, ik heb niet zo'n zin om alles tot in detail uit te leggen, ook ivm herkenbaarheid. Maar ja, ik had zijn goodwill nodig, want hij stond erop te verkopen. En dus niet omdat dat hem meer had opgeleverd. En ik begrijp je niet met 'hoeveel hij had willen bieden' en 'maar dan had je ook meer gekregen'. Hij wilde niet bieden, hij wilde het huis niet hebben, maar hij wilde geld hebben en niks of zo min mogelijk betalen.
Ik heb dus meer betaald voor het huis en tegelijk minder KA gekregen dan waar ik volgens de tremanormen recht op had. En geen PA, hoewel ik ook daar recht op had. Maar ik ben daar dus in mee gegaan vanwege het huis. Ja, achteraf had ik hem die macht niet moeten geven en het huis moeten verkopen misschien. Maar op zo'n moment ben je nu eenmaal niet op je best... En de mediator heeft ook flinke steken laten vallen vind ik achteraf. Maar, dat is dan wel een pluspunt, intussen is het huis natuurlijk flink in waarde gestegen.
'En de mediator heeft ook flinke steken laten vallen vind ik achteraf.'Inderdaad. Het is geen probleem dat hij het huis wilde verkopen, sterker nog, er was al een koper en wel een die voorrang had: jij. Dus dat had geen enkele goodwill hoeven te vragen. Hij heeft toch het geld gekregen? (Tenzij hij het huis ook had willen kopen, en dus meer had moeten bieden, waardoor jij ook meer had gekregen.)
Dat huis had niet uitgeruild hoeven te worden tegen lagere KA of PA, alles had gewoon volgens de regeltjes geregeld kunnen worden. Dan had je nu ook minder de behoefte om die punten weer recht te trekken. Want onderhuids zit het je dwars, zeker zodra er iets gebeurt, zoals nu met je jongste, dan speelt dat weer op. Daarom is het regelen van een scheiding met 'goodwill' als basis uiteindelijk een potentiële bron van voortdurende en jarenlange irritaties.
Maar inderdaad, de mediator had je daarvoor moeten behoeden.
Tsjor
'Je eigen vader of moeder helemaal niet opzoeken met de feestdagen vind
ik niet normaal, en al helemaal niet bij een jonge puber.' Toch zijn pubers de eersten die dergelijke plichtplegingen graag achterwege willen laten. Dan gaat het om de opvoeding: jij vindt dat een ouder het kind moet leren om toch te gaan. Zo'n ouder is je ex niet.
Ga even terug naar de kern, waarom vind je het belangrijk je zoon te zien met de feestdagen. Dat lijkt een open deur, maar zoek zelf naar je redenen en kijk of je die reden kunt vertalen in een andere activiteit. Nu zijn de mogelijkheden beperkt helaas.
Een punt kan zijn dat jij duidelijk gaat ventileren wanneer je de kinderen graag wil zien. Mijn advies: claim één van de feestdagen, ik koos voor tweede kerstdag, zodat de kinderen op andere dagen met schoonouders en vrienden kunnen afspreken.
Andere mogelijkheid: niet zozeer bezoek thuis, maar iets gemeenschappelijks doen, kan nu helaas niet. Maar ik ben bijvoorbeeld een keer met alle kinderen naar de winterefteling gegaan (sparen!) of naar een optreden van een groot orkest in Ziggo Drome.
Belangrijkste advies is dus: haal het uit de conflictueuze relatie met je ex, trek het naar jezelf toe, bedenk wat je zelf zou willen, organiseer dat ook en als dat niet lukt kun je daar zelf weer over na gaan denken.
Tsjor
tsjor schreef op 06-01-2022 om 12:17:
'En de mediator heeft ook flinke steken laten vallen vind ik achteraf.'
Dat huis had niet uitgeruild hoeven te worden tegen lagere KA of PA, alles had gewoon volgens de regeltjes geregeld kunnen worden. Dan had je nu ook minder de behoefte om die punten weer recht te trekken. Want onderhuids zit het je dwars, zeker zodra er iets gebeurt, zoals nu met je jongste, dan speelt dat weer op. Daarom is het regelen van een scheiding met 'goodwill' als basis uiteindelijk een potentiële bron van voortdurende en jarenlange irritaties.
Maar inderdaad, de mediator had je daarvoor moeten behoeden.
Tsjor
Een mediator behoort ten alle tijden onafhankelijk en onpartijdig te zijn, dus ik vraag me af in hoeverre deze steken heeft laten vallen? Ik neem aan dat de gesprekken met de mediator duidelijk waren en beiden hebben getekend om hetzelfde doel te behalen en dat is destijds afgerond.
Een goeie mediator komt niet met oplossingen, blijft onpartijdig en zorgt dat de communicatie op gang blijft/goed verloopt. Dat ex er nu geheel zelfstandig op terugkomt valt de mediator niet kwalijk te nemen natuurlijk.
hoi Engeltje,
De informatie over kb die al gegeven is door verschillende forummers klopt ten dele.
Normaal gesproken is het zo dat degene tot wiens huishouden het kind behoort, recht heeft op kinderbijslag. Normaal gesproken zeg ik met nadruk, want er zijn uitzonderingen. Als een kind niet tot jouw huishouden behoort, maar jij betaalt wel alle kosten naast de verblijfskosten, dan heb jij recht op kb plus eventueel kindgebonden budget.
Voorbeeld: Als je ex € 175 per maand in totaal betaalt en het werkelijke onderhoudsbedrag is meer dan het dubbele (jij betaalt dan dus meer dan 175 per maand naast de KA), dan ligt jouw onderhoudsbijdrage hoger. Zorg dat je goed op papier zet welke kosten jij draagt zodat je de SVB kan laten zien dat jij in overwegende mate verantwoordelijk bent voor het onderhoud. Sparen kan daar ook bij horen.
Tot wiens huishouden het kind behoort is niet enkel een kwestie van inschrijving in GBA. De SVB moet de feitelijke situatie beoordelen en telt het aantal nachten. Is in het echtscheidingsconvenant en ouderschapsplan opgenomen hoe de verdeling van het verblijf van de kinderen is, dan kan de SVB stellen dat sprake is van een bestendige wijziging van de situatie (na 6 maanden verblijf bij de andere ouder accepteert de SVB vaak de wijziging).
Mijn advies: ga niet mee in de eisen van ex, voordat je je volledig hebt laten informeren door de SVB en alles op papier hebt laten zetten. Aangezien jij bijna alle kosten draagt acht ik de kans groot dat je aanspraak kan blijven maken op kb en kgb. Bellen hoor!
ps: ik ben zo stellig in mijn post omdat de Algemene kinderbijslagwet mijn vakgebied is. Het valt me op dat veel mensen er vanuit gaan dat enkel de inschrijving op het woonadres van de andere ouder al leidt tot het verlies van het recht op kinderbijslag. Omdat dat in lang niet alle situaties zo werkt, plaats ik graag een kanttekening.
En nogmaals: neem contact op met de SVB, leg je situatie rondom het onderhoud van de jongste zo goed mogelijk uit en vraag of ze een duidelijke notitie in het systeem willen opnemen, zeker gezien de opstelling van je ex.
Huisje hoe kom je erbij dat TS de meeste onderhoudskosten draagt voor de 13jarige zoon? Hij gaat nu toch bij zijn vader wonen dus die neemt dan de lasten over. hij zal dan ook kleding etc moeten betalen.
Engeltje schreef op 20-10-2021 om 21:01:
Ik wil het graag nog eens hier toetsen allemaal. Want ik vind het toch een partij ingewikkeld!
Ik ontvang per kind 250 euro = 500 euro per maand kinderalimentatie van ex. Mijn eigen draagkracht is vastgesteld op 300 euro per maand. Voor 2 kinderen dus 800 euro. Met de afspraak dat ze om het weekend en een hele dag per week bij vader zijn. Alle kosten zijn voor mij, behalve het verblijf bij vader. Ik spaar (vastgelegd in convenant) 120 euro per kind per maand. Ik kan dan zelf nauwelijks meer sparen, want ik houd niks over. Ik ben al meer gaan werken om rond te kunnen komen.
Nu is oudste dus vele malen minder bij vader geweest dan afgesproken. Het eerste jaar niet, daarna is het een tijdje wat meer geweest, maar zelden geslapen, en sinds een jaar woont ex samen en is oudste daar alleen maar een paar keer op bezoek geweest. Dus was oudste volledig bij mij ‘in de kost’ en daar is nooit financiële compensatie voor geweest. Heb ik ook nooit gevraagd, want ik ken ex… Maar nu verblijft jongste dus 6 dagen per week bij vader. En wil vader daarom minder alimentatie betalen. Hij heeft het over de ‘kosten voor de dagelijkse verzorging’. Hij heeft nu 175 euro ingehouden. Dat is op zich denk ik een redelijk bedrag, Nibud hanteert 6,70 per dag voor voedsel en drinken. Maar naast het OV dat ex betaalt heb ik alle kosten. School, sport, sparen, medicatie, beugel, begrafenisverzekering (verplicht, eis van ex), noem maar op.
Naast die dagelijkse verzorging wil ex dus nu de volledige kinderbijslag voor jongste ontvangen voor kleding. Ik geef zelf nooit zoveel uit, mede door mijn zuinigheid altijd is nu de KA zo laag. Ex kocht voor zichzelf altijd dure merkkleding, terwijl ik dus voor mezelf en de kinderen altijd via MP en anders in de uitverkoop en bij winkels als C&A, H&M en zo kocht en koop.
Ik ben inderdaad bang dat als ik vraag om een herberekening, hij jongste officieel bij hem wil inschrijven. Dat wil ik niet, om emotionele redenen, maar ook omdat ik het eerlijk gezegd financieel dan niet haal, zonder de KB en kindgebonden budget.
Wat vinden jullie nu redelijk? Op zich wil ik best meegaan in de kosten voor de dagelijkse verzorging, maar dat kleedgeld (= Kvan bijna 100 per maand vind ik echt te gek!
Graag jullie visie.
Hierboven staat het: Engeltje betaalt alles (want overeengekomen in het ouderschapsplan) behalve de verblijfskosten wanneer de jongste bij vader is en evt. kosten van OV. De kans dat Engeltje maandelijks een bedrag betaalt dat hoger is dan het bedrag dat de vader "kwijt" is, is aanzienlijk, óók als de jongste het merendeel van de tijd bij de vader verblijft. Ga maar na: van de 75 euro die Engeltje nog ontvangt aan KA (ex houdt uit eigen beweging 175 in), moet ze ook nog eens 120 euro per maand op de spaarrekening van jongste zetten.
Zoals ik het lees, maar ik kan me vergissen, zal vader al die bijkomende kosten niet op zich (willen) nemen. Of dat ook echt zo is en niet alleen mijn interpretatie van Engeltjes berichten, kan alleen Engeltje zeggen. Daarom zeg ik ook niet dat Engeltje de grootste onderhoudsbijdrage betaalt, maar dat de kans groot is dat zij dat doet.
Het meest logische is dat wanneer de jongste bij zijn vader woont, dat vader dan kbs en kgb ontvangt maar ook alle dagelijkse kosten betaalt zoals school, sport, kleding etc. Dat er OV-kosten komen is een logisch gevolg van de keuze van kind en ex om daar te gaan wonen waardoor de afstand tot school te groot is om te fietsen. Die kosten zijn dus ook voor ex. In feite moet de situatie dus omgedraaid worden. Jij betaalt alimentatie voor de jongste aan je ex, maar hij moet er dan van sparen voor het kind en alle kosten betalen behalve op het moment dat je zoon bij jou is.
Ik vind minder alimentatie niet onredelijk, maar dan moeten de kosten ook anders verdeeld worden.