Alimentatie

Maakt niet uit

Het maakt helemaal niet uit wie wil scheiden. Er staat geen straf op. Tsjor

Mirjam

'De kindbehoefte wordt gemeten aan wat het kind voor de scheiding gewend is en dat gaat meestal over de hoogte van het salaris van de man.
Dat is in dit geval ook zo.
ZIj verdient voldoende om zichzelf te onderhouden. Maar minder dan wat de kinderen gewend waren voor de scheiding. Daarom moet hij bijleggen.'

Dat 'bijleggen' kan ook in de vorm van zorg.

Ik blijf nog even volhouden, dat ik denk dat het bedrag van TS gaat over partneralimentatie. Mocht dat zo zijn, dat zou ik TS adviseren even goed navraag te doen: volgens mij wordt de termiijn voor PA per 01.01.20 verkort van 12 jaar naar 5 jaar.

Ik vrees dat TS al lang niet meer meeleest.

Tsjor

omdat

'Het gaat er mij om waarom die vrouw de keuze heeft en ts al naar gelang haar keuze wel of niet moet bijbetalen.' Omdat beiden indertijd de keuze hebben gemaakt dat zij thuis zou blijven voor de kinderen en hij zou werken.
Het moment van de scheiding telt, op dat moment werkte zij 3 en hij 5 dagen.

Tsjor

Is ook niet eerlijk

Ik betaal ook 300 euro KA, bij 2 kinderen en co ouderschap (50/50).Ik snap je volkomen. Er is geen enkele prikkel voor je ex om dat omlaag te brengen, idem voor PA. Toen ik daar over stelde bij de mediator kreeg ik te horen en te zien dat dit berekend werd vanuit een methode zgn: trema normen. Er zou gezien het inkomen van mijn ex gewoonweg geen ruimte zijn om bij te dragen (wellicht logisch met PT, maar niet als ze FT zou werken.
Ik heb me er maar bij neergelegd en streel me met de gedachte dat het in ieder geval ten goede komt van de kinderen. Sommige zaken zijn hier vreselijk krom geregeld.

Stijlbreuk

bieg "Toch graag uileg"
Ik ga je niet nog meer uitleggen. Je leest niet wat er wel staat en wel wat er niet staat en dat leidt dan weer tot spugende reacties alsof je persoonlijk door de gehaktmolen wordt gehaald.

Technisch is alles al gezegd.

In morele zin begrijp ik niet hoe mensen kunnen menen dat kinderen het vooral van hun moeder moeten hebben als het over zorg gaat en van hun vader als het over geld gaat, totdat er gescheiden wordt.

Dan ineens wordt de zorg voor de kinderen ondergeschikt, moet moeder full time gaan werken en ze moet bovendien zoveel gaan verdienen dat vader niets hoeft bij te leggen. Vader wil zich, in ruil voor korting op het door hem te betalen bedrag, wel opwerpen als mee-zorger.

Wat moeten de kinderen nu van deze stijlbreuk denken?
Het is alsof ze met de scheiding ineens een stuk minder waardevol zijn geworden.

Reactie m lavell

Ben ik slechts deels met je eens. Mijn ex had met part time werken (50%) ongeveer ook de helft van mijn inkomen. Als zij dus ook FT zou werken zouden de lasten gelijk verdeeld zijn. Aangezien we ook 50/50 co ouderschap hebben kan haar excuus ook niet zijn dat ze meer voor onze kinderen zou moeten zorgen, in tijd of geld.

Mijn deel betaal ik graag, laat ik daarover duidelijk zijn. Maar de bron waar het vandaan komt mag wel gelijker zijn.

Waarom zou mijn ex niet alles eraan moeten doen om haar inkomen te vergroten, maar moet ik dat wel? Tenslotte zou ik ook PT kunnen gaan werken maar daar heeft niemand iets aan.
Een prikkel voor meer self support en voor de kinderen is meer dan redelijk.

Positie van de kinderen

Sorry, ik dacht dat je juist bedoelde te zeggen dat ze ook bij een ft baan niet hetzelfde zou verdienen.
"Waarom zou mijn ex niet alles eraan moeten doen om haar inkomen te vergroten, maar moet ik dat wel?"
Van wie moet jij dat dan?

Maar bovendien: je verongelijktheid komt voort uit de gedachte dat zij meer zou kunnen verdienen. Maar de sommen zijn generiek en gelden ook voor al die situaties waar de partner helemaal niet tot hetzelfde verdienen kan komen, ook niet bij een full-time baan.

"Maar de bron waar het vandaan komt mag wel gelijker zijn."
Die bron is gelijk. Die gaat namelijk over de kinderen en niet over de echtelieden. Die gaat over de vraag welke financiële situatie de kinderen gewend zijn.
Dat betekent dat de meest verdiener bijbetaalt.

Aanvulling

"Aangezien we ook 50/50 co ouderschap hebben kan haar excuus ook niet zijn dat ze meer voor onze kinderen zou moeten zorgen, in tijd of geld."
Als je dat voor je scheiding had gedaan dan had ze toen al geen "excuus" gehad om part-time te werken.

Precies

Waarom kan een moeder niet ft werken in de week dat de kinderen bij de vader zijn? Ze kan niet gedwongen worden, maar kort door de bocht wordt het in het huidige systeem beloond. Er is geen prikkel doordat de ft werkende ex en de staat het financiële gat opvullen. Als die inkomsten wegvallen, ontstaan er nieuwe uitdagingen. Dan pas in actie komen, doet ook iets met je pensioen etc.

Mijn partner heeft ook een co ouderschap voor zijn kids en heeft 10+ jaren alimentatie betaald. Nu blijkt er ondanks afspraken niet voor de studies gespaard te zijn. Kan hij nog een keer betalen. En moeder heeft een financieel probleem. Zonder al die extra inkomsten is het huis (te) duur etc. Dus nu wel ft gaan werken. Ik denk dan slechts een paar jaar te laat.

waarom pas na de scheiding

"Waarom kan een moeder niet ft werken in de week dat de kinderen bij de vader zijn?"
Dat is wel een heel bijzonder arbeidscontract. Zou er een baas zijn die dat wil?
"Ze kan niet gedwongen worden, maar kort door de bocht wordt het in het huidige systeem beloond. "
Nee want er zijn ook zat full time werkende partners waar toch nog KA betaald moet worden. Deze systematiek heeft niks met het aantal werkuren te maken maar met het verschil in gezinsinkomen voor de scheiding en na de scheiding.

De systematiek die part time werken in de hand werkt is de verdeling; papa doet het inkomen, mama doet de kinderen.

Roger

"Als een ex partner de helft verdiend omdat ze ook de helft werkt vind ik het wel krom om dan de de ander daarmee de financieel de kosten voor de kinderen op te eisen."

Vind je dat dan ook krom tijdens het huwelijk? En zo ja, waarom was het toen niet anders geregeld dan?

Het gaat om geld voor de kinderen hè, niet voor de partner.Jouw ex krijgt geen "gratis geld", jouw kinderen krijgen wat ze nodig hebben van jouw geld, net als tijdens je relatie. Daar verandert gewoon niks aan en dus is er ook niks krom.

Roger en anderen

De betaling is gebaseerd op de situatie op het moment van scheiding.
Als je voor de scheiding het beiden blijkbaar het eens was dat de een part-time werkte en de ander full-time is dat de basis voor de verdeling van de financien.

De financien zijn voor de kinderen, niet voor je ex! om er voor te zorgen dat die kinderen bij beide ouders onder gelijkwaardige omstandigheden kunnen leven en niet bij de een in een krot wonen en bij de ander in een villa.

Dan had je het daarvoor al anders moeten regelen.

Tjemig, wat ben ik dan weer blij met mijn ex. Betaald al jaren en zal ook nog vele jaren betalen zonder enig gezeur, op tijd, met indexatie en meer dan wat hier staat en voor 1 kind, heeft nog nooit gevraagd of ik meer wil gaan werken. We hebben gewoon onze inkomens van het moment van scheiding bij elkaar opgeteld, daar 17% van genomen en dat naar rato van onze inkomens op dat moment verdeeld. (Die 17% komt uit een onderzoek van het Nibud en is het gemiddelde dat ouders ongeacht inkomen aan 1 kind besteden, bij 2 kinderen is het 25% bij 3 kinderen blijkt dat 33%) Dit was onze hele alimentatieberekening, niks zorgkorting, rekening houden met hij doet dit of ik doe dat. Nog nooit een vraag gesteld waar al het geld dan aan besteed wordt, 1x een vraag gesteld of hij moet sparen voor onze dochter (nee, want dat staat dan weer wel in het convenant dat de kinderbijslag gespaard wordt, en daar stuur ik hem jaarlijks het overzicht van) Ja, daarmee ben ik financieel verantwoordelijk voor alles, kleding, school, clubjes, maar als hij kleding gaat kopen dan vraagt hij of vooraf welk budget ik daarvoor beschikbaar heeft, of ik krijg een mail hoeveel er is uitgegeven en dat gaat dan daar weer heen.

Leg je er bij neer, en bouw een goede band op met je kinderen, dit is het gevolg van een scheiding, 2 huishoudens kosten meer dan 1 en je kinderen wil je in beide huishoudens gelijkwaardig laten opgroeien toch?

#283

Over flexibiliteit is met veel werkgevers een afspraak te maken. Co ouderschap komt steeds vaker voor dus werkgevers worden “gedwongen” hier in mee te gaan. Er zullen altijd functies zijn waarin dat niet gaat en thuiswerken ook geen optie is. Maar met het huidige leraren te kort is er vast te praten met de werkgever.

In de casus kan het inkomen gelijk zijn, daar draait het wat mij betreft om. KA is op zijn plaats bij een groot inkomensverschil door functie/opleiding of door ongelijke zorgverdeling. Maar de wetgever denkt daar heel anders over

*proest*

"Co ouderschap komt steeds vaker voor dus werkgevers worden “gedwongen” hier in mee te gaan. "
Het ontbreekt je toch aan contact met de realiteit.
Als er iets afgedwongen wordt bij part-time banen dan is dat dat werknemers (zeker leerkrachten) op moeten draven op hun roostervrije dagen. Voor een vergadering. Voor een cursus. Of om een collega te vervangen.
Je hebt niet eens het recht om daar nee tegen te zeggen.

En dan denk jij dat werkgevers soepel meebewegen met een rooster van 8 dagen per twee weken schematisch verdeeld over 3-5?

Dream on.

"Maar de wetgever denkt daar heel anders over "
Inderdaad.

Juist in het onderwijs

moet je toch echt op een bepaalde tijd op een bepaalde locatie aanwezig zijn. En dan nog alle oudergesprekken, vergaderingen en bijscholing. Daar valt niet over te onderhandelen, het is part of the job.

Werken voor de "hobby"

Ken een vrouw die voor de scheiding parttime werkte (voor de hobby, nee, niet voor het geld uiteraard) en daar ellenlange discussies over heeft gehad met haar partner die wilde dat ze meer uren ging werken zodat hij niet overal voor op hoefde te draaien qua financien (die zij grotendeels verbraste). Uiteraard gebeurde dat niet. Na de scheiding kwam ze erachter dat ze geen woning kon vinden met haar schamele loontje en heeft ze een 2e baan erbij genomen (toen kon t wel ineens!) Ze kreeg een woning toegewezen en wat gebeurde er vervolgens? Ze zegde haar 2e baantje op, anders was er niet meer voldoende tijd voor haar sociale contacten (laat me niet lachen!).

De KA werd gebaseerd op de situatie voor de scheiding, dus ex partner kon flink dokken, en nog steeds. Ze is alleen maar minder gaan werken en teert letterlijk op de zak van ex partner en de overheid en oja, haar eigen schamele loontje, ze heeft niets te klagen en kan haar luxe leventje nog steeds leiden zoals voor de scheiding. Is dat fair? Nee, lijkt me niet toch? Ze is in staat om meer te werken als het moet (kind gaat naar het voortgezet onderwijs en kan zich prima redden, moeders hoeft niet voor hem thuis te blijven overdag), maar omdat ex dan minder KA zou moeten betalen vertikt ze het gewoon.

Weet niet wat ik hiermee wil zeggen, moest het ff kwijt (het frustreert me enorm nl dit soort vrouwen (en ok, er zullen ook vast mannen zijn die zo denken/ doen))

Misschien ben ik zelf wel het verkeerde voorbeeld hierin, ik werk nl >32 uur, heb een goed salaris (en zodra het kan binnen het bedrijf ga ik fulltime werken, extra geld is altijd welkom) en mijn ex-man werkt fulltime, maar verdiend fulltime minder dan ik "parttime". We hebben zelf onderling regelingen getroffen zodat we allebei op hetzelfde uitkomen qua inkomens (ik betaal extra maandelijkse lasten voor ons kind bv). We hebben 50/50 co-ouderschap. Werkt voor ons prima, en ik moet er niet aan denken om mn handje op te moeten houden bij mn ex, ik was altijd onafhankelijk en nu nog.

Niet alles

'Ze is in staat om meer te werken als het moet (kind gaat naar het voortgezet onderwijs en kan zich prima redden, moeders hoeft niet voor hem thuis te blijven overdag), maar omdat ex dan minder KA zou moeten betalen vertikt ze het gewoon.'

Daarom is het ook niet zo dat de hele beschikbare draagkracht voor KA is. Het klinkt zo nobel: het geld is niet voor mij maar voor mijn kinderen, dus ik zie af van PA. Maar het is dan veel duidelijker dat degene die minder verdient op een gegeven moment (vroeger na 12 jaar, binnenkort na 5 jaar) toch zelf moet gaan nadenken over het verwerven van mee inkomen. De KA blijft gelijk, dus de verdienende partner zorgt op gelijke wijze voor de kinderen. Alleen zal van de minderverdienende partner dan een grotere eigen bijdrage worden gevraagd.

Tsjor

Tsjor

Tsjor, kleine toevoeging, ze waren niet getrouwd, dus er was van PA geen sprake (gelukkig maar want dan was ze acuut gestopt met werken en had ze haar ex compleet leeg gemolken zover de wet en de normen dat toe zouden laten). En dan zelf wel zwart bijverdienen (dit deed ze deels na de “scheiding” al en nu nog maar toon het maar eens aan... je blijft dan echt nergens meer als betalende ex.

Alka

Als je zelf je verdien capaciteit vermindert gaat PA niet automatisch omhoog, en een vermindering van inkomen moet dan ook nog eens ten gevolge van de scheiding zijn.

En daarom

begrijp ik het oneerlijke gevoel van TS. Los van het feit dat wij natuurlijk niet precies weten hoe en wat. Maar ik ken ook diverse sotuaties zoals door Alka beschreven. Dat gebeurt echt vaak. Ik ken ook een aantal vaders die zeggen dat zij ook een dag minder zouden willen werken, maar vrouwlief vindt dat de pt baan toch meer iets voor haar, de vrouw is, en dus zo geschiedde.

En ja, ik weet dat de wet zo ineljaar zit als hij zit met de meest verdienende verhaal en dat de kinderen fin. zo min mogelijk de dupe moeten zijn. Ik snap die wet ook. Maar de praktijk maakt dat echt vaak heel zuur en daar mag best over gediscusieerd worden, zonder constant gewezen te worden op wettelijke regels. EN de aanname dat het altijd paps zn schuld is en paps niet wil enz.

Precies het is oneerlijk

Dat is het punt op her moment dat het kind er komt en de ene partner op dat gebied toch een andere beslissing neemt als besproken zit je er toch aan vast hoe dan ook.

Neef van mijn man is getrouwd met een vrouw die 3 dagen zou blijven werken en zodra de kinderen groter werden zou ze 4 dagen gaan werken. Een jaar of 6 geleden heeft ze op stel en sprong ontslag genomen en geen enkele serieuze poging gewaagd een nieuwe baan te zoeken (in haar werkgebied is er wel veel werk). Hij is er echt niet blij mee, de jongste zit inmiddels in de 2e van de middelbare en hij had verwacht dat ze weer wat meer zouden kunnen sparen. Hij werkt zich krom en zijn vrouw zit mooi te wezen op de bank. In geval van scheiding werkt hij zich nog krommer en is de kans groot dat hij de kinderen een weekend in de twee weken gaat zien.

Nog erger

Mijn collega had een tweede baan omdat hij met alleen zijn salaris niet rond kwam. Echtgenote was te druk om te werken, maar niet om er een vriend op na te houden. Nu betaalt mijn collega dus alimentatie op basis van beide banen, want dat was de situatie tijdens het huwelijk.
Zuur ja, maar reden temeer om het tijdens je huwelijk verstandig te regelen. Anders is het bloeden voor eerder genomen (destijds weloverwogen) beslissingen.

strategie

Een beetje gemeen denkend zou je met een scheidingswens het dus zelfs strategisch kunnen uitstippelen. Stoppen met werken, nog even een jaartje net doen of je hard vecht voor je huwelijk en dan op je ex zijn/haar zak gaan teren. Niemand die je verplicht te gaan werken als je geen uitkering ontvangt. Uiteraard gaat de volledige KGB, KB en zorgtoeslag ook naar niet werkende partner om de draagkracht nog enigszins in het gareel te krijgen, dus (meer) werken loont voor diegene niet eens meer, de prikkel ontbreekt.

En de betalende partner mag niet eens minder gaan werken, want dan is het verwijtbaar inkomensverlies.

Wat dat betreft ben ik nog blij dat exvrouw wel ging werken, het fatsoen heeft op eigen benen te willen staan en ik juist een dag minder ben gaan werken, voordat het huwelijk klapte.

huwelijkse voorwaarden

En dan is het slim om vooraf huwelijkse voorwaarden op te stellen waar je ook het alimentatie verhaal in zet en deze keurig bij te houden elk jaar.

Wat een roddelpraat

"Ik ken een vrouw die..." en vervolgens een onsamenhangend roddelverhaal.
Dat is dan de basis voor een rij van "en daarom's" alsof het fijn zou zijn om voortaan onze maatschappij op basis van dit soort wrokkig broddelwerk te organiseren.

Wat te doen met al die situaties waar het gezinsinkomen voor het overgrote deel uit zwart geld bestaat, waardoor vader na de scheiding zijn koninklijke gang kan blijven gaan zonder iets te betalen, terwijl vrouw en kinderen het voortaan met bijstand moeten doen?

tsjor "Daarom is het ook niet zo dat de hele beschikbare draagkracht voor KA is. "
Dus je vindt de normbedragen KA te hoog?

Flavia "En dan is het slim om vooraf huwelijkse voorwaarden op te stellen waar je ook het alimentatie verhaal in zet en deze keurig bij te houden elk jaar."
Wij hebben een uitkoopbedrag in onze huwelijkse voorwaarden opgenomen.

Uitkoopsom vastleggen?

Die moet je even uitleggen hoor, M Lavell. Hoe doe je dat, vantevoren een uitkoopsom vastleggen? Op basis waarvan bepaal je dan zo'n bedrag? En wordt dat dan ieder jaar geïndexeerd of zo?