Als samengesteld gezin op vakantie?

Huh?

titel vorige reactie moest natuurlijk zijn Zen. waarom mijn ipad er zandaa van gemaakt heeft is mij een raadsel!

Ook een puber,

Ha, ik was al een beetje jaloers op de 'brave' gehoorzaamheid van je zoon naar zijn moeder. Een puber dat zonder morren wel met alles mee doet terwijl een ander zit te spelen.
Ik vroeg mij al af of ik mijn pubers te veel ruimte gaf.

Ben toch ergens benieuwd of je exman tijdens de zomervakantie zich ook zo strikt aan de regels houdt. 14 jaar is wel een typische kantelleeftijd.

verschillend perspectief - beetje OT

' Ik vind uren beeldscherm tijdens de vakantie zonde als er achter het huis een rivier ligt waar je kan vissen, kanoen, als er gezelschapsspellletjes in overvloed aanwezig zijn (Carcassonne, Catan etc), tennisbaan even verder op, grote tuin waar voetbal spelen zonder probleem kan'

Dit doet me denken aan de opa van vrienden van ons. Kleinzoon was in een mooie Italiaanse stad met veel cultuurschoon geweest. Opa informeerde belangstellend naar al dat moois. Kleinzoon had daar echter niets van gezien, die was de hele nacht in de disco, sliep overdag een gat in de tijd en kwam niet verder dan de rand van het zwembad. Zonde van de mooie locatie, in opa's ogen. Maar kleinzoon vond het een toffe vakantie.

haha bromvlieg

Doet me aan mijn puber van 14 denken. Die was naar een pitooreske kerstmarkt in Duitsland geweest. Prachtige auto's had hij daar gezien en Mac D. was geweldig.

Na de vakantie

De vakantie is alweer even voorbij en ik moet zeggen dat ik er met dubbele gevoelens naar kijk. Aan de ene kant vond ik het gezellig maar aan de anderen kant...... en ik denk dat het ligt aan de manier van opvoeden. Van mijn vriend hoeven zijn kinderen niks te doen op de camping terwijl ik die kleutertjes van mij laat mee helpen de tafeldekken, afwas, spullen opruimen. Zijn kinderen wilden alleen maar zijn aandacht, papa moest ze de hele vakantie vermaken en zij hingen achterover en klaagden dat het zo lang duurde voordat papa beschikbaar was. Ze hebben zichzelf geen seconde vermaakt want deed papa. Ik heb mijn vriend dus ook echt niet gesporken als 2 volwassenen onder elkaar. Vriend werkt dat gedrag dus zelf in de hand en kennelijk zijn de kinderen het gewend om vermaakt te worden.
Vriend vond het geweldig en wil volgend jaar 3 weken met zn allen op vakantie (nu waren we 11 dagen weg)...... Ik zie dat niet echt zitten helaas. Misschien wel als ik in die 3 weken even een weekje langs kom met mijn kinderen, of als we allebei een andere tent of sta caravan hebben... of als alle kinderen hetzelfde behandeld worden en dat betekent voor mij dat die van hem meehelpen maar ook dat ze zichzelf gaan vermaken ipv dat papa hun speelmaatje is ipv hun vader.
Ik moet dit nog met vriendlief bespreken maar die gelegenheid is er nog altijd niet geweest. Ben ook bang dat vriend zich aangevallen voelt maar dat bedoel ik niet zo. We hebben gewoon hele andere ideeen over vakantie vieren (ik vind dat ik ook mag relaxen na een jaar hard werken, hij wil dat de kinderen relaxen en dat hij daarvoor alles in het werk moet stellen om dat mogelijk te maken).
Lastig onderwerp!

ook wel man/vrouw verschil

Dit is ook vaak wel het verschil tussen een man en een vrouw. Van 'oudsher' was de man de hele week aan het werk en de vrouw deed thuis het huishouden. Als ze dan met het hele gezin op vakantie gaan doet de man opeens veel meer met de kinderen en wil de vrouw 'vakantie' door niet zelf de hele tijd voor het eten te moeten zorgen, opruimen, tafel dekken etc.

Dit soort dingen kunnen er lang in blijven en heeft dus niet meteen iets te maken met een verschil aan opvoeding. Ik ergerde me ook altijd enorm als de kinderen zich op vakantie niet konden vermaken en als ik wéér voor het eten moest zorgen terwijl mijn man heel vaak kookt, altijd alles opruimt etc. Hij vond het minder een probleem dat de kinderen aan hem hingen voor vermaak. Let op dat dit dus niet te veel in jouw eigen hoofd zit en dat dit bij 'gewone' gezinnen ook wel een dingetje is.

Ik zie het

wel als een verschil. In ieder geval zoals Kandelaar zelf schrijft in de manier van vakantie vieren. Gelukkig denkt mijn vriend er hetzelfde over: "als we allemaal meehelpen heeft iedereen vakantie"

Dit keer waren er bij ons ook wat dingen. De kinderen vonden het maar onzin dat ze moesten helpen, want ja, ze hebben vakantie (echte pubers dus). Gelukkig werd het snel duidelijk toen wij een keertje 'vrij' hadden. Het is toch allemaal wel veel werk... Moeten jullie nu al weer de honden uitlaten? Ga je nu alweer afwassen? Het gevolg: de volgende dag dat de ene zei, ik heb de honden uitgelaten toen ik terug kwam van douchen en de andere de ontbijttafel al had gedekt.

Als je als volwassenen niet op 1 lijn zit over hoe jij denkt over vakantie, dan wordt het gewoon heel erg moeilijk. Dat is ook zo in een 'traditioneel' gezin, dat klopt. Ik begrijp Kandelaar heel goed als ze zegt dat ze geen zin heeft in 3 weken op deze manier. Zou mijn manier ook niet zijn.

Triva

Ik denk dat je daarvoor een groot deel gelijk in hebt! De man heeft dan eindelijk tijd voor zin kroost en benut die tijd ook... tenminste, zo ging het vroeger zeker wel denk ik.
Ik zit vooral in het denkbeeld van Paddington, iedereen helpt zodat het voor iedereen relaxt en gezellig is. Nu waren vooral mijn kinderen druk met meehelpen.

Wat ook een enorm stempel op de vakantie drukte (en dat heb ik in mijn verhaaltje hierboven helemaal niet genoemd zie ik) is dat de jongste van mijn vriend om niks ging huilen en boos ging doen. Als iets hem niet zinde ging hij huilen en mokken zodat mijn vriend weer aandacht aan hem besteedde. Eigenlijk liep iedereen een beetje op zijn tenen om het hem naar zijn zin te maken. Dit heb ik overigens wel met vriend besproken en hij zag het helemaal niet zo. Heel gek dat ik iets zie gebeuren wat de vriend niet ziet. Bijvoorbeeld: mijn kind was best hard op zijn hoofd gevallen en daar besteedde minn vriend aandacht aan. het viel mee maar vriend was wel geschrokken. Vervolgens stoot zijn jongste heel zachtjes zijn elleboog, deed geen pijn helemaal niks dus niemand besteedde daar aandacht aan. Ging die jongste helemaal uit zijn dak tegen vriend dat hij wèl aandacht aan mijn jongste besteedde maar niet aan hem .....nou ja... dat ging ook ongeveer elke dag zo.

Ik had het niet in mijn eerder verhaaltje gezet omdat het dan zo'n lap tekst zou worden, maar dit is wel een beetje een probleem.... dat meehelpen in de vakantie kan je nog wel enigszins sturen maar dit niet... mijn kinderen zijn altijd vrij rustig. Ook heus weleens dwars hoor maar ze schreeuwen nooit en maken nooit echt ruzie. Maar na deze vakantie waren ze alleen maar ruzie aan het maken omdat (zo zeiden ze) ze net als A en B wilden doen (A en B zijn de kids van mijn vriend). Vond k wat zorgelijk.

Herkenbaar

Zo is ook mijn ervaring met een samengesteld gezin. Het lastige is ook dat niemand gelijk heeft. Ik vind het zelf bijvoorbeeld niet erg om 'alles' te doen maar heb de kinderen heel duidelijk gemaakt dat ik geen animatieteam ben. Maar ik kook bij voorkeur ook niet op vakantie, dus als we 'thuis' eten zorgen we samen voor het eten (niveau soep uit blik en broodjes).

tja

Ik wilde het alleen even gezegd hebben omdat dit ook binnen een 'normaal' gezin met één opvoeding een dingetje kan zijn.

Ik zou overigens NOOIT in één huisje/tent gaan in zo'n situatie. Het is net of ik met het gezin van mijn zwager op vakantie ga. Een weekendje bij elkaar logeren gaat nog net maar na vier dagen is iedereen elkaar helemaal zat. We konden wel twee weken naast elkaar in een huisje op de camping. Gewoon 's ochtends je eigen ding doen en zelf ontbijten en 's avonds ook alleen eten. Overdag en 's avonds waren we dan vaak bij elkaar en soms gingen we met wisselende samenstellingen ergens naar toe. De hele dag op elkaars lip met kinderen uit een verschillend gezin is in mijn ogen echt onhaalbaar en zelfs een beetje dom

Het kan ook

echt goed gaan. Zo is het bij ons. Mijn vriend en ik hebben dezelfde ideeën.
De perikelen die er waren hadden alleen maar te maken met de normale puber dingen. De kinderen hebben zich prima vermaakt en het was erg gezellig. De dagen dat vrienden op dezelfde camping waren, was het ook erg leuk.

Dat de manier van vakantie vieren overeen komt, is wat mij betreft doorslaggevend, niet de samenstelling van het gezelschap.

Altijd wat

In groepen is altijd wat over de huishoudelijke taken of de invulling van activiteiten. Je kunt het ook gewoon accepteren en proberen het wat naar elkaar toe te brengen waar dat wel lukt.
Als het redelijk is, en je kunt het op een gemoedelijke manier aankaarten en in gang zetten, en soms even scherp zijn is ook niet erg, dan is er toch ook veel mogelijk?
Het heeft denk ik toch ook met je eigen tolerantie te maken.
Ik vond vakanties met diverse soorten aanhang, familie, vrienden van kinderen, ooms en tantes, vroeger heerlijk, maar mijn zus heeft zich er met haar gezin snel vanaf gemaakt, die vond het niks.

Apart

Ik voel er wel veel voor om in aparte accommodaties te verblijven in de toekomst. Zoals Triva ook beschrijft is het na 4 dagen samen wel klaar terwijl ze wel 2 weken naast elkaar in een huisje konden verblijven. Top!

Paddington, hadden alle kinderen dan ook ongeveer hetzelfde karakter? Bij ons valt er 1 een beetje uit de toom om het zo maar te noemen. Ik zou heel goed met de oudste van mijn vriend vakantie kunnen vieren omdat hij zich ook schikt in de dynamiek van de groep. Maar die jongste maakt zoveel ruzie, is zo gebrand op de aandacht van zijn vader dat hij eigenlijk alles doet om dat te krijgen. Soms vind ik dat heel sneu voor hem maar soms irriteert het me ook mateloos. Dan zou het denk ik wel fijn zijn als je je terug kan trekken ipv op 4 vierkante meter verblijven met zn allen.

AnneJ ik kon ook heel goed op vakantie met familie en dat kwam voornamelijk omdat we dezelfde normen en waarden hadden. Het was ee nsoort organisch geheel waarbij ooms en tantes mij en mijn zus ook opvoedden net zoals ze bij hun eigen kinderen deden. En dat werd door iedereen geaccepteerd. Als ik tegen de jongste van mijn vriend zeg dat hij zijn slippers even op moet ruimen wordt ik aangekeken of ik gek ben en loopt hij als nog zonder slippers, weg.

Het zijn bij mij dus eigenlijk 2 dingen... het meehelpen en meedoen op vaknatie, en het veeleisende gedrag van jongste bonus kind. Niet allemaal boos worden om wat ik schrijf, ik probeer het wat duidleijker te krijgen.

AnneJ heeft gelijk als het om tolerantie gaat. Die is bij mij niet heel groot omdat ik min kinderen streng op voedt, vind ik het moeilijk om bij anderen alles goed te vinden.

Misschien

Kinderen die veel aandacht vragen hebben dat waarschijnlijk gewoon nodig. Misschien krijgt hij het pas als hij er actief om vraagt? Dan kan het schelen als je hem ook eens aandacht geeft als hij er niet om vraagt. Vaak zie je dat ouders dan juist denken dat ze eindelijk een keer rust hebben en dan zo'n kind een beetje aan zijn lot overlaten.

Lastig

punt Vesper Lynd..... nadat vriend een uur lang in zee had gespeeld met jongste, besteedde hij net een minuut of 2 (serieus) aan zijn oudste kind en die jongste ging he-le-maal uit zijn plaat..... "Jij doet nooit wat met =mij!! Nu ga je met B. spelen...je moet met mij spelen!"
Eehhh.....

Onze kinderen

kunnen goed met elkaar opschieten. Er is er een die in karakter erg afwijkt. Dat geeft soms wel eens problemen. Gelukkig had hij snel een maatje gevonden waar hij veel tijd mee heeft doorgebracht.

Een aandacht vragend kind is lastig, zeker als het een negatieve vorm van aandacht is. De enige die daar wat aan kan veranderen is jouw vriend. Hij zal zijn grenzen moeten aangeven. Mijn vriend en ik hebben al vanaf het begin dat wij bewust dingen met 1 kind doen. Dat kan van alles zijn: afwassen, honden uitlaten, zwemmen, bordspelletje, wandelingetje, boodschappen enz. Gewoon bewust even die 1 op 1 aandacht. Op het moment dat er overdreven gereageerd wordt in een situatie wordt dat met het kind (1 op 1) besproken. Dat kan dus ook alleen als je het eens bent over de aanpak.

Onze kinderen zitten in dezelfde leeftijd en hebben dezelfde interesses. Als het tussen twee even niet botert, dan is het makkelijker om even afstand te nemen en even iets met een ander te gaan doen.

De kinderen van mijn vriend vragen over het algemeen meer aandacht van hem dan mijn dochter bij mij. Ik denk dat het ook komt omdat de jongens hun vader normaal maar 2 van de 14 dagen mogen zien en mijn dochter de helft van de tijd bij mij verblijft.

Dat is wat je ziet

Maar ik denk toch dat het anders ligt Tenzij het een kleuter is want die zijn gewoon irritant.
Vindt je vriend zijn kind ook storend veel aandacht vragen?

Vriendlief

ziet het ook zo, zijn jongste is 11 jaar. Min vriend werd toen verschrikkelijk kwaad op jongste dat hij net een uur met hem had gespeeld en dat hij nu niet eens 2 minuten met oudste mocht spelen. Maar mijn vriend wordt dan verschrikkelijk boos maar hangt daar vervolgens geen consequenties aan vast. Ik zie het ook gewoon gebeuren. Vriend schreeuwt moord en brand richting kinderen en ik zie ze achterover leunen, denkend 'ach, laat pa maar schreeuwen. We kunnen daarna gewoon weer verder waar we gebleven waren.' En dat is ook zo. Vrend shreeuwt maar doet vervolgens niks. Grenzen en kaders zijn daardoor niet aanwezig of in ieder geval niet zichtbaar.

Paddington, eigenlijk wel een goed idee om 1 op 1 wat te doen ook al is het maar iets kleins. Vriend wil one big happy family dus als zijn jongste mee wil naar de supermarkt en oudste geeft aan ook mee te willen dan wil vriend dat dus iedereen meegaat en niet alleen jongste

Lekker dan

Dat komt voor een kind nogal onbetrouwbaar over. Vader die eerst een uur met hem speelt en vervolgens compleet uit zijn dak gaat als hij nog iets vraagt. Maar niet iets waar jij iets mee kunt.

Vragen

Nou jongste 'vroeg' niet echt iets. Hij ging schreeuwen, huilen en enorm boos doen tegen vader en oudere broer omdat vader met oudste zoon ging spelen.
Inderdaad ik kan daar sowieso niks mee, maar het zorgt er wel voor dat ik het liefst alleen met eigen kids op vakantie ga óf dat wat meer afstand tijdens de vakantie is... en dan bedoel ik fysieke afstand. Dan hang ik ook niet zo op 'het geheel' in de zin van elkaar helpen in de vakantie en/ of het gedrag van de afzonderlijke kinderen (ook die van mij) .

Sneu voor zoon

De meeste mensen leren hun kinderen al veel eerder dat ze zaken mogen vragen, en dat het antwoord dan ja of nee kan zijn. Mijn kinderen moeten vanaf hun kleutertijd meer bij mij aankomen met huilen en gillen om hun zin te krijgen. Dan zeg ik heel rustig en beheersd dat ze even tot rust moeten komen en daarna hun vraag nog eens mogen stellen.
Ik vind het sneu voor deze zoon, hij moet dringend leren zijn gevoelens en wensen onder woorden te brengen. Dan kan erover gepraat worden. Ik denk dat het hoogste tijd is dat je vriend een andere aanpak gaat hanteren. 11 jaar is toch veel te oud voor huilen om aandacht? Hoe lang mag hij daarmee doorgaan?
En ik vind het dubbel sneu dat deze zoon blijkbaar zoveel behoefte aan de aandacht van vader heeft. Blijkbaar mist hij zijn vader vaak? Valt er te praten over meer contact met vader? Ook 1 op 1?

Sneu

Het is ook sneu idd, ik heb al vaker aangegeven bij vriend of het misschien een idee is om eens met een therapeut te praten. Juist om zijn gevoelens te kanaliseren of duidelijk te kunnen maken. Maar dat is een no go aria, zowel bij vriend als bij zijn ex. Want ja... hun zoon hoort niet bij een psych.
Maari k denk dan aan de toekomst.... hij kan dit gedrag niet volhouden... vriendjes gaan op een gegeven moment afhaken omdat ze geen zin hebben in die agressie. Ik heb al begrepen in de familie dat zijn neefjes en nichtjes liever met oudste spelen als met jongste omdat hij altijd zo moeilijk is en alles moet gaan zoals hij dat wil. moet vreselijk zijn voor iemand als neefjes en nichtjes niet met je willen spelen!
En ik 'zit ermee' op vakantie als je op elkaars lip zit en geen kant op kan. Ik probeerde op vaknatie (maar ook thuis) zijn positieve acties te prijzen en aan te moedigen zodat het een beetje ontspannen blijft. Ik weet het anders ook neit want zoals eerder gezegd..... ik kan er niks mee.

Dan heeft de vader ook een therapeut nodig

want zo te lezen reageert hij ook vrij extreem.

brullen

Als je aan autisme denkt kun je daar wat richtlijnen bij opdoen. Een diagnose in dit stadium voegt ook niet zoveel toe.
Ik had ook een stel autistische tieners mee. Mijn kinderen gingen direct meehelpen de tent opzetten, de rest wist niet wat te doen en als ze zich vervelen worden ze vervelend. Dus ze liepen ons nogal voor de voeten en konden niet wachten tot we de tent opgezet hadden. En ook veel te excited om mijn instructies op te volgen.
Die heb ik eerst gemaand te wachten tot ik me realiseerde dat ze dat niet konden, dus heb ik ze op pad gestuurd om tosti's of ijs te halen of zoiets.
Een kind dat gaat lopen brullen weet blijkbaar niets beter te verzinnen, dan kun je ze beter even op weg helpen wat ze wel kunnen doen.

Autistische tieners

Was jij daarmee op vakantie AnneJ? Wiens kinderen waren dat?
Ik heb op een gegeven moment ook bedacht dat de jongste mij even kon helpen met opruimen maar dat zat er toch helaas niet in. Keek me aan, liep weg en ging zitten om vervolgens boos te wachten tot we klaar waren. Als je hem ergens voor op pad stuurde MOEST zn vader mee.... maar ik hou de tip wel in mijn achterhoofd AnneJ

Therapeut?

Waarom nu meteen een therapeut? De vader kan met wat adviezen van TS ook inzien boe hij beter had kunnen reageren.
Dus op kalme toon de jongste aangeven dat de oudste nu wat quality time krijgt en als de jongste daar moeite mee had, hij zichzelf diende te vermaken ipv aanstellen.
Goed mogelijk dat zijn ex vroeger de wind uit de zeilen haalde. Nu is het aan de vader om die opvoedkundige taak op zich te nemen. Hij heeft alleen wat hulp nodig.

Zichzelf vermaken

De opdracht zichzelf te vermaken kan onoldoende zijn in geval autisme. Je moet het een beetje uitproberen.
Mijn dochter was ook een tijdje aan mij vastgelijmd van de angst. Soms moest ze toch even wachten omdat ik met een ander bezig was of iets anders moest doen.
Ik gaf haar voorstellen wat ze wel kon doen, bij voorkeur in mijn buurt. Even een strip lezen of een spelletje op de computer of zo. Een tekening maken. En dan gaf ik haar aan hoe laat ik weer voor haar beschikbaar was zodra ze op de klok kon kijken.
Dochter vraagt nog weleens hoe laat we iets gaan doen en heeft dan wel graag dat het ook op de minuut klopt. Dus ik geef dan de tijd wel aan maar ook de voorwaarde. Bijvoorbeeld: we gaan over tien minuten eten mits de aardappelen gaar zijn. Als ze niet gaar zijn dan komen er een aantal minuten uit die ik bepaal zodra ik er in geprikt heb.

Samendoen

Het is hier toch nog steeds veel samendoen. De verbeelding en de praktische vaardigheden en het overzicht en de oplossingsvaardigheden komen toch wat moeizamer op gang dan bij een gemiddeld kind.
De indruk kan makkelijk ontstaan dat het de ouder is die het kind onzelfstandig houdt terwijl jij juist al je geduld bij elkaar houdt om het nog maar eens te doen en samen te doen tot het ingesleten is. In een bepaalde situatie.

Dank AnneJ!

Hoe vaak ik niet te horen krijg dat ik mijn ASS-zoon niet zelfstandig genoeg maak. Terwijl ik met niets anders bezig ben. Steeds maar weer voordoen, samen doen, nog eens samen doen, dan zelf proberen. Lukt nog niet? Dan weer samen. Wat fijn om het eens zo zwart op wit te zien dat het normaal is dat het zo gaat, dat voelt als erkenning.