Controlerende ex
Geen idee waar ik moet beginnen. Ik ben inmiddels al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar probeert mijn ex de controle te houden over mij en mijn kids als ze hier zijn. Al heel veel problemen en discussies gehad omdat er elke keer opnieuw iets is wat hij wil van de bankrekeningen die ze hier hadden (die wilde hij hebben) tot het punt dat hij wekelijks nu me lastigvalt met dat ik de kinderen schaadt, ze niet goed te eten geef en ze veel te dik zijn in zijn ogen. De meiden hebben daar menig traantje om gelaten dat vader ze te dik noemt. Het verhaal is te lang om hier op te schrijven. Nu is er sinds mijn dochter hulp krijgt (blijkt autisme te hebben) hulpverlening gezien mijn dochter daar steeds problemen had en zich volgens hem uiterst agressief gedroeg. Dit gedrag herkende ik hier thuis niet en dus na veel gedoe tussen haar en vader aan de bel getrokken. Toen zijn er instanties bij betrokken en is dus ook de autisme vast gesteld. Sinds de hulp er is zet hij nog meer druk uit tot het punt dat ik zelf naar de huisarts ben gegaan omdat de constante controle zoveel stress opleverde dat ik zo niet door kon. Van de hulp trekt hij zich weinig aan en achter hun rug om zegt hij bij andere hulpverlening vooral slechte dingen over bestaande hulp die hem is aangeboden.
Nu begon afgelopen week weer dezelfde discussie waarbij ik dan ook mijn vraag hier gewoon neer wil zetten. Hij wil Perse dat de kinderen op hobbies gaan, daar zaten ze voor corona ook op alleen 2 ervan stopte en 1 liep door. Degene met autisme gaf aan het er nu niet bij te kunnen gebruiken omdat zowel school en de psycholoog al veel is samen. Daar is hij het niet mee eens en iedereen moet perse op een hobby. Is het niet zo dat ik zelf mag kiezen wat ze doen in mijn tijd? Is dit iets wat hij mij op kan leggen? Ik heb voor 1 kind alweer iets gevonden wat nu na corona weer kan maar 1 wil nog niks en de ander twijfelt. Is het ook zo dat hij mij kan dwingen dit samen met hem te moeten regelen terwijl ze hier zijn als ze een hobby hebben?
Excuses voor de vele vragen maar mijn ex is erg goed in mij dingen aanpraten en ompraten en daardoor zie ik door de bomen het bos niet meer.
Ik wil vooral rust hier thuis en rust met de kids om ons eigen leven hier te hebben en als ze daar zijn dat hij dan rustig zijn leventje daar heeft. Is dit echt heel raar?
Je bent niet verplicht om op alles te reageren, zeker niet als hij zo overdrijft.
tsjor schreef op 05-09-2021 om 08:55:
Maar hij vindt altijd een gewillig oor voor zijn discussies, aandacht en macht.
'ik ben verplicht de communicatie open te houden.'Je doet nu net of je verplicht bent zijn telefoontjes en mails ten alle tijde toe te laten en te moeten beantwoorden. Dat is niet zo.
Als hij zegt dat hij een halve dag tekort komt (dan zie je ook hoe bezeten hij ermee bezig is), dan kan hij daarmee naar de rechter gaan. Het antwoord: 'leg het voor aan de rechter' is ook communicatie en met die paar woorden ben kun je het gesprek stoppen en ophangen.
Tsjor
Nee niet ter aller tijde maar mij is verteld de communicatielijn open te houden door hulpverlening. Uitleggen en daarna negeren.
Mijn les is om dan ook niet meer bang te zijn voor al zijn reacties en dreigementen, dat laatste is idd moeilijk. Iemand vroeg of ik de Grey rock methode al had gelezen, althans het stuk daarvan. Ja die heb ik gelezen en ook heel veel in herkent van de valkuilen waar ik vaak in val. Ik ga echt proberen dit geheel te gaan toepassen.
Wat betreft die aangifte: je kan aangifte doen van een strafbaar feit. Zelfs als hij gelijk zou hebben met zijn gemiep over die halve dag, dan nog levert jouw weigering geen strafbaar feit op vziw. Dus in het onwaarschijnlijke geval dat hij inderdaad aangifte zou gaan doen, wordt hij bij de balie al afgepoeierd.
Ik denk trouwens niet dat hij aangifte gaat doen, want hij voelt vermoedelijk zelf wel aan dat de politie hem meewarig zal aankijken. Maar goed, jij hoort er hoe dan ook waarschijnlijk niks meer van.
Groeten,
Temet
hetgeen wat ik tot nu toe het lastigste vindt is dat vanwege het feit dat mijn dochter autistisch blijkt er allerlei hulp bij is gekomen. Elke vorm van hulpverlening geeft hem een podium. Bij elk podium geeft hij aan dat mijn dochter een loyaliteits conflict heeft door mij, doordat ik hem zwart maak bij haar (iets waarvan mijn dochter gelukkig overal zegt dat dat niet zo is, en wat ook zeer zeker niet zo is). Vervolgens duikt elke hulpverlening erin en wil als eerste praten met beide ouders, wil beide ouders ook samen laten praten waar hij de mogelijkheid heeft me onderuit te halen en ook doet. Het is enorm vermoeiend en haalt ook de energie uit de rest van je leven om dat steeds opnieuw te moeten doen.
Hulpverlening wilde systeem therapie bijvoorbeeld waarin ik en mijn ex tegenover elkaar zouden komen zitten en beter zouden leren praten. Gelukkig had ik al gesprekken met mijn praktijkondersteuner psychologie (totdat de wachttijd bij de psycholoog voorbij is) en die zei gelijk, nee dat moet je nooit doen. Dit is een contra indicatie en komt niet ten goede van jou. Die heeft uit zichzelf de hulpverlening gebeld en het uitgelegd en dat dat niet de te bewandelen weg was. Toen was het systeem therapie stukje gelukkig van de baan. Ik weet alleen dat dat is totdat er weer iemand komt die denkt het op te kunnen lossen door meer praten samen.
Temet schreef op 05-09-2021 om 09:38:
Wat betreft die aangifte: je kan aangifte doen van een strafbaar feit. Zelfs als hij gelijk zou hebben met zijn gemiep over die halve dag, dan nog levert jouw weigering geen strafbaar feit op vziw. Dus in het onwaarschijnlijke geval dat hij inderdaad aangifte zou gaan doen, wordt hij bij de balie al afgepoeierd.
Ik denk trouwens niet dat hij aangifte gaat doen, want hij voelt vermoedelijk zelf wel aan dat de politie hem meewarig zal aankijken. Maar goed, jij hoort er hoe dan ook waarschijnlijk niks meer van.
Groeten,
Temet
Ik gok dat het niet eens gaat om die halve dag. Althans er zijn zoveel vakanties geweest waarin er een ongelijke verdeling is geweest omdat hij zei; ik heb nog maar 1 vrije dag en dan waren de kids praktisch heel de week hier. Wat ook prima was. Hij wilde ze nooit voor de helft hebben. En ook komende vakanties als herfst en kerst al voorstellen gedaan maar hoor je niks van terug.
Daarom dacht ik dat het zou helpen als er een waterdicht plan ligt waarbij ik niet constant in overleg moet over hoe de vakantie te verdelen. Maar dat dat gewoon compleet niet anders te interpreteren duidelijk is
Polkadot79 schreef op 05-09-2021 om 09:31:
[..]
Nee niet ter aller tijde maar mij is verteld de communicatielijn open te houden door hulpverlening. Uitleggen en daarna negeren.
Mijn les is om dan ook niet meer bang te zijn voor al zijn reacties en dreigementen, dat laatste is idd moeilijk. Iemand vroeg of ik de Grey rock methode al had gelezen, althans het stuk daarvan. Ja die heb ik gelezen en ook heel veel in herkent van de valkuilen waar ik vaak in val. Ik ga echt proberen dit geheel te gaan toepassen.
Heb je nog contact met hulpverlening. Zeggen die daadwerkelijk dat je telefonisch contact moet hebben? Communiceren kan toch ook via de mail? En dan nog, een telefoontje van hem kan op momenten gewoon slecht uitkomen (op je werk, op toilet, onder douche etc.), dan neem je toch ook niet op?
Als je weer contact met hulpverlening hebt, is dat nog het bespreken waard. Vertel ze dat hij aan overcommunicatie doet en dat je gek wordt van zijn belletjes, mailtjes, sms'jes etc. Aantallen noemen kan helpen, dus lijstje maken kan handig zijn, ook over de afgelopen weken. En ik zou ook vertellen dat als jij niet reageert dat hij je kinderen gaat lastig vallen.
En dan kan je vertellen dat je niet meer met hem zou willen bellen maar alles via de mail wilt doen, omdat dat in elk geval rustiger is. Misschien kan je dan gewoon zeggen, dus niet toestemming vragen, dat je het een tijdje zonder telefonisch contact wilt doen, om dat te proberen. Als ze daar niet fel op reageren dat dat echt niet kan, doe je het gewoon.
Een keer een mail schrijven aan hem dat je vanzelfsprekend de communicatie met hem open houdt in het belang van de kinderen, maar alleen via de mail. Telefoon en sms dus blokkeren.
Als de hulpverlening daar niet mee akkoord gaat, dan voortaan op elke nieuw issue eerst per mail inhoudelijk en maar 1x onderbouwd reageren. Als hij belt, en het gaat weer over een onderwerp waar je al over gemaild hebt, dan naar die mail verwijzen en meteen vriendelijk ophangen. Als je er nog niet over gemaild hebt, hem aanhoren, zeggen dat je erover nadenkt en op terugkomt. Niet telefonisch reageren of in discussie gaan. Een keer een onderbouwde mail schrijven en aangeven dat je over dit onderwerp niet meer met hem belt. Als hij toch belt, naar je mail verwijzen en meteen vriendelijk ophangen.
De kinderen zou ik hun gsm op stil laten zetten als ze bij jou zijn. En uitleggen dat ze hun pa niet hoeven terug te bellen als ze er geen zin in hebben. Hun tijd bij jou zou zonder inmenging van vader moeten zijn. Rust. Of als ze de gsm vanwege vrienden niet zouden willen stilzetten, dan hoeven ze hem niet op te nemen.
Eigenlijk dus: de communicatie ernstig beperken en verkorten als je telefonisch contact echt niet mag stoppen.
Hoe oud zijn je kinderen? Mag ook ongeveer, maar om een beeld te hebben.
Polkadot79 schreef op 05-09-2021 om 09:39:
hetgeen wat ik tot nu toe het lastigste vindt is dat vanwege het feit dat mijn dochter autistisch blijkt er allerlei hulp bij is gekomen. Elke vorm van hulpverlening geeft hem een podium. Bij elk podium geeft hij aan dat mijn dochter een loyaliteits conflict heeft door mij, doordat ik hem zwart maak bij haar (iets waarvan mijn dochter gelukkig overal zegt dat dat niet zo is, en wat ook zeer zeker niet zo is). Vervolgens duikt elke hulpverlening erin en wil als eerste praten met beide ouders, wil beide ouders ook samen laten praten waar hij de mogelijkheid heeft me onderuit te halen en ook doet. Het is enorm vermoeiend en haalt ook de energie uit de rest van je leven om dat steeds opnieuw te moeten doen.
Hulpverlening wilde systeem therapie bijvoorbeeld waarin ik en mijn ex tegenover elkaar zouden komen zitten en beter zouden leren praten. Gelukkig had ik al gesprekken met mijn praktijkondersteuner psychologie (totdat de wachttijd bij de psycholoog voorbij is) en die zei gelijk, nee dat moet je nooit doen. Dit is een contra indicatie en komt niet ten goede van jou. Die heeft uit zichzelf de hulpverlening gebeld en het uitgelegd en dat dat niet de te bewandelen weg was. Toen was het systeem therapie stukje gelukkig van de baan. Ik weet alleen dat dat is totdat er weer iemand komt die denkt het op te kunnen lossen door meer praten samen.
Fijn dat de praktijkondersteuner de problematiek begrijpt. Dus elke keer dat een hulpverlener over iets gezamenlijks met ex begint, de praktijkondersteuner inschakelen en laten bellen, zodat dat meteen van tafel gaat. Het is niet anders. Dan kan de praktijkondersteuner meteen een beeld over je ex schetsen dat de hulpverlener misschien eerder gelooft dan als jij het vertelt.
Polkadot79 schreef op 05-09-2021 om 09:46:
[..]
Ik gok dat het niet eens gaat om die halve dag. Althans er zijn zoveel vakanties geweest waarin er een ongelijke verdeling is geweest omdat hij zei; ik heb nog maar 1 vrije dag en dan waren de kids praktisch heel de week hier. Wat ook prima was. Hij wilde ze nooit voor de helft hebben. En ook komende vakanties als herfst en kerst al voorstellen gedaan maar hoor je niks van terug.
Daarom dacht ik dat het zou helpen als er een waterdicht plan ligt waarbij ik niet constant in overleg moet over hoe de vakantie te verdelen. Maar dat dat gewoon compleet niet anders te interpreteren duidelijk is
Dat denk ik ook. Dan zijn alle discussies over de indeling van vakanties, halve dagen etc overbodig en kun je die dus met een gerust hart negeren. Kun je ook op tijd een vakantie boeken bijvoorbeeld. Nu sta je geparkeerd tot hij een keer reageert en zelfs dan blijft hij nog zeuren.
leeftijden zijn 14, 11 en 2 van 9
Over het algemeen mailt en smst hij het meest. Sms staat al op stil en mail komt in een filter
A12345 schreef op 05-09-2021 om 10:06:
[..]
Dat denk ik ook. Dan zijn alle discussies over de indeling van vakanties, halve dagen etc overbodig en kun je die dus met een gerust hart negeren. Kun je ook op tijd een vakantie boeken bijvoorbeeld. Nu sta je geparkeerd tot hij een keer reageert en zelfs dan blijft hij nog zeuren.
Nou dat dus, op tijd boeken lukte 6 jaar lang nooit. Voorstel wat ik doe in januari komt er soms met moeite uit in april maar soms pas later. 2 jaar geleden pas 3 weken voor de zomer vakantie, is gewoon niet werkbaar.
Polkadot79 schreef op 05-09-2021 om 09:46:
[..]
Ik gok dat het niet eens gaat om die halve dag. Althans er zijn zoveel vakanties geweest waarin er een ongelijke verdeling is geweest omdat hij zei; ik heb nog maar 1 vrije dag en dan waren de kids praktisch heel de week hier. Wat ook prima was. Hij wilde ze nooit voor de helft hebben. En ook komende vakanties als herfst en kerst al voorstellen gedaan maar hoor je niks van terug.
Daarom dacht ik dat het zou helpen als er een waterdicht plan ligt waarbij ik niet constant in overleg moet over hoe de vakantie te verdelen. Maar dat dat gewoon compleet niet anders te interpreteren duidelijk is
Nee, een waterdicht plan gaat je niet helpen. Dat is een illusie. Hij wil aandacht en contact en gaat dat hoe dan ook zoeken. Zie je eerdere voorbeeld dat helder stond in het ouderschapsplan dat hij kinderen uit school zou ophalen, maar het toch weer anders wilde. Zonde van je tijd, energie en geld verwacht ik.
Je angst aanpakken, het contact in aantal (dus telefoon niet opnemen, niet op alle mails over hetzelfde onderwerp reageren), vorm (e-mail als het kan) en duur per contact beperken en dus vooral grey rock gedragen. Dat zijn de oplossingen.
ArianneH schreef op 05-09-2021 om 10:09:
[..]
Nee, een waterdicht plan gaat je niet helpen. Dat is een illusie. Hij wil aandacht en contact en gaat dat hoe dan ook zoeken. Zie je eerdere voorbeeld dat helder stond in het ouderschapsplan dat hij kinderen uit school zou ophalen, maar het toch weer anders wilde. Zonde van je tijd, energie en geld verwacht ik.
Je angst aanpakken, het contact in aantal (dus telefoon niet opnemen, niet op alle mails over hetzelfde onderwerp reageren), vorm (e-mail als het kan) en duur per contact beperken en dus vooral grey rock gedragen. Dat zijn de oplossingen.
Juist wel. Dan kun je in elk geval je vakanties op tijd boeken.
Ook met de rest moet ze wat, maar een waterdicht plan ipv elke vakantie wachten tot hij een keer reageert op haar voorstel is al een vooruitgang.
In dat plan moet dan niks staan wat anders te interpreteren is of wat hij niet na kan komen. Als hij de kinderen niet uit school kan halen, dan moet dat er niet in komen te staan.
Polkadot79 schreef op 05-09-2021 om 10:09:
[..]
Nou dat dus, op tijd boeken lukte 6 jaar lang nooit. Voorstel wat ik doe in januari komt er soms met moeite uit in april maar soms pas later. 2 jaar geleden pas 3 weken voor de zomer vakantie, is gewoon niet werkbaar.
Oke, dat punt van tijdig boeken is wel wat, zeker met 4 kinderen. Misschien zou je het om die reden wel kunnen doen. Dan heb je in elk geval rond de vakantie sneller duidelijkheid. Je hebt nog wat jaren te gaan.
Maar dan moet het dus klip en klaar en op het uur en wie brengt of ophaalt, nauwkeurig zijn. En dan zit je daar ook aan vast, ook als het voor jezelf onhandig blijkt te zijn. Laat de regeling goed door andere mensen checken voor hij ingediend wordt of hij volkomen duidelijk is.
Maar hij zal blijven zeuren over vakantie en andere dingen.
Hij pakt het handig aan tegenover hulpverleners door die kreet 'loyaliteitsconflict'. Dan denken ze meteen asn echtscheidingsproblematiek, en dat moet dan met betere communicatie verholpen worden. Dus dan moet iedereen weer samen om tafel, en heeft hij je waar hij je hebben wil. Fijn dat die praktijkondersteuner voor je in de bres gesprongen is.
Groeten,
Temet
Temet schreef op 05-09-2021 om 10:15:
Hij pakt het handig aan tegenover hulpverleners door die kreet 'loyaliteitsconflict'. Dan denken ze meteen asn echtscheidingsproblematiek, en dat moet dan met betere communicatie verholpen worden. Dus dan moet iedereen weer samen om tafel, en heeft hij je waar hij je hebben wil. Fijn dat die praktijkondersteuner voor je in de bres gesprongen is.
Groeten,
Temet
Ja absoluut maar die blijft niet altijd in beeld. Die had na gesprekken wel door dat een gewone psycholoog niet genoeg zou helpen maar ze schreef in mijn geval voor een psycholoog met trauma therapie. Rond november start dat waarschijnlijk, wachttijd was lang. Maar het feit dat er 1 persoon is van alle hulp die het snapt hielp me echt enorm.