De mindere kant van een huwelijk: Het eind
Een catchy titel. En eentje die ook direct verduidelijkt waar dit topic over gaat. I.v.m. vakantie en bepaalde onzekerheden is het lastig om professionals/famillie en vrienden in te schakelen, dus daarom maar een soort van anoniem op een forum.
Wij, vrouw en ik, staan na een huwelijk van best wel een tijdje op het punt om te gaan scheiden. En zoals je wel vaker hoort: Dit is vrij abrupt.
Het valt me ongelooooooflijk rauw op mijn dak, als ik zo vrij mag zijn. Onverwacht? Ja en nee. Nee, we hebben echt wel onze problemen gehad. In een leven waar we van het 1 in het ander vielen en er nooit wat kwam aanwaaien, heeft veel in onze relatie gestaan in het teken van anderen, de kinderen en materialistische zaken. Hierin zijn we elkaar wel echt wat vergeten en heb ik me als man zijnde bij tijden niet goed tegen haar gedragen. In plaats van mezelf te uiten en haar mijn issues kenbaar te maken, besloot ik het zelf op te lossen en dat ging dan, tot mijn spijt, iets te vaak ten koste van haar.
Maar, we hebben wel echt een geweldige tijd gehad en zelf heb ik wel het gevoel dat we soulmates zijn. Dat gevoel had ze zelf ook altijd, inmiddels ligt dat waarschijnlijk wat lastiger. Maar omdat ik nog steeds niet in haar hoofd kan kijken, blijft dat lastig.
Afijn, na +- 10 jaar geluk, vielen we de afgelopen 2 maand in een heel zwart gat. Een gat waar we in zijn gekomen omdat ik me echt heb laten gaan waar haar ouders bij waren. Het is toen nog 3 week goed geweest, maar nadat ik een schifting voelde (zoals je elkaar kent na die tijd) in haar gedrag kwam het er uit dat ze tijd en rust nodig was.
Heb ik die haar gegeven? Ja en nee. Ik heb mijn best gedaan om haar die te geven en haar geen druk op te leggen. Is dat altijd gelukt? Nee. In die periode heeft ze me niet altijd even goed behandeld en daardoor kwam er voor mij veel druk op te liggen om maar te zorgen dat het goed kwam. Hierdoor heb ik te vaak het gesprek willen aangaan, hebben we uit emotie teveel zaken tegen elkaar geroepen die je niet tegen geliefden kunt roepen en ben ik toch nog teveel bezig geweest met mijn eigen gevoel.
Tot aan vorige week had ik er nooit aan gedacht echter dat we er niet uit zouden komen. Bij tijd en wijle ging het wat beter. Ze gaf vaak aan van me te houden, ze vroeg ook vaak of ik echt van haar hield. Totdat ik zaterdag een opmerking maakte en de boel klapte. Inmiddels is het hoge woord er uit en wil ze scheiden. Of naja, ze heeft verteld dat het voor haar klaar is, dat ze niet meer kan, maar dat ze nog geen overhaaste beslissingen wil nemen zoals het te koop zetten van de woning of het bekend maken van de scheiding aan kinderen en/of famillie.
Gek genoeg voel ik me vanaf dat moment wel beter. Niet omdat ik dit wil, dat vooropgesteld. Hoewel ik wel zie dat we zo niet verder kunnen, zou ik er een ledemaat voor kwijt willen om te kijken of we dat met o.a. relatietherapie nog kunnen doen. Maar omdat ik duidelijkheid heb. In principe zijn we klaar. En dat geeft rust. Ik hoef me niet meer af te vragen wat ze denkt. Ik weet inmiddels wat ze denkt. Er zijn nog wel wat mixed signals, we slapen nog samen, er wordt her en der nog een kus uitgedeeld of een knuffel. Dus zeg het maar.
We gaan bijna op vakantie. En ik denk dat die vakantie net even 2 weekjes te laat komt. Nou klinkt dat gek, maar in mijn vermoeidheid heb ik dus niet kunnen voorkomen dat ik alsnog zaken gedaan heb om haar verder weg te duwen. En dat is iets, wat me natuurlijk altijd dwars zal blijven zitten. Zeker voor onze prachtige kindjes. Ergens heb ik ook de hoop gehad dat de vakantie er voor zou zorgen dat we wat meer naar elkaar toe zouden groeien. Wat meer begrip voor elkaars standpunten. Nu lijkt het dat het een afscheidstournee wordt langs herinneringen. Dat doet pijn en zorgt dat er een hele andere lading op deze vakantie komt te liggen.
Afijn, ik weet dus niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik heb in elk geval besloten er voor mezelf een streep onder te zetten en mijn emoties hierover weg te duwen. Normaal te blijven doen en zeker ook omdat ik toch wat twijfel proef, kijken of ik me zo kan gedragen dat ze wel weer ziet waar we het voor doen. Hard hoofd in, maar zolang de koffers niet gepakt zijn ga ik er maar even vanuit dat er een kleine kans is dat we hier uit komen. En daar houd ik me dan maar enigszins aan vast.
Misschien is het juist omdat jij de stabiele basis bent dat je kinderen toch zelf ook wel fel zijn op omgang met andere vrouwen. Merk dat bij mijn kinderen ook net nadat alles uitkwam heeft mijn oudste ook gevraagd aan mij of ik ajb minimaal een jaar wilde wachten met een andere vrouw zoeken. En nu nog is ze heel erg scherp op als ik bijvoorbeeld op facebook zit en er komt een vrouw in beeld wie is dat. Misschien helpt het om hun te vertellen hoe je erover denkt en dat je eerst een jaar echt een stabiele relatie wilt voordat je iemand in jullie gezin toelaat. Hier had ik dat met eindmusical of all people ging net de ex van de man die nu met mijn ex (jaja) een relatie heeft naast me zitten. Mijn dochter kwam het podium op en ik zag dat ze schrok, dus ik vroeg wat was er net waarop ze aangaf ik zag jullie zitten en dacht o nee toch niet dat papa nog met haar gaat ook he. Nou al was ze de laatste persoon op aarde (
) en dat ook maar zo tegen haar gezegd en ook dat ik niet zomaar over een nacht ijs ga.
Ik zou tegen je kinderen altijd eerlijk blijven. Dat je wel eens bezoek hebt als zij bij hun moeder zijn. Dat is normaal. En dat je ook vrienden kunt hebben van het andere geslacht zonder dat dat meteen een relatie is. Dat je een eventuele relatie pas voor zal stellen als het stabiel is en zij er aan toe zijn. Maar dat houdt dan wel in dat er daarvoor ook al regelmatig contact is. Een stabiele relatie komt immers niet uit de lucht vallen.
Dat zijn inderdaad allemaal al zaken die ik aan de voorkant met ze besproken heb, juist omdat ze heel erg veel last hebben van de situatie m.b.t. mijn ex en de AP. Die overigens weer in beeld schijnt te zijn, maar dat terzijde. En inderdaad heb ik ze duidelijk uitgelegd hoe ik dat zie en hoe ik dat met ze wil doen en of ze dat een fijn idee vinden. En dat vonden ze wel. Maar goed, je weet hoe dat gaat met mijn ex in die zin. Die is zo knettergek dat ze zelfs nu tegen de kinderen zou kunnen zeggen: luister, mama wil heel graag terug naar papa, maar dankzij papa kan dat niet meer. Iets in die trend. Het is allemaal vrij ziekelijk.
Maar goed, niks wat we niet handelen kunnen. Maar als ik dan enigzins in mijn hoofd zit, mag ik het hier altijd graag van me afschrijven.
Je mag hier altijd van je af schrijven, daar zijn wij voor.
Met je kinderen zou ik duidelijk zijn; mama ging meermaals vreemd. Dat heb je haar een paar keer vergeven, maar het is ook een keer klaar. Kan ze spijt van hebben tot in haar graf, maar het komt niet meer goed omdat vertrouwen de basis is van een relatie.
En daar mogen ze best heel verdrietig om zijn, boos zijn, huilen etc. En dan ben je er ook voor ze.
Het lijkt erop dat je ex vooral gek doet als die ene gozer in beeld is. Hopelijk krijgen je kinderen dat op enig moment ook wel door, dat diegene een vervelende invloed heeft op hun moeder. En dat ze alles wat ze zegt dan met een flinke korrel zout moeten nemen.
MamaE schreef op 10-09-2025 om 15:58:
Met je kinderen zou ik duidelijk zijn; mama ging meermaals vreemd. Dat heb je haar een paar keer vergeven, maar het is ook een keer klaar. Kan ze spijt van hebben tot in haar graf, maar het komt niet meer goed omdat vertrouwen de basis is van een relatie.
En daar mogen ze best heel verdrietig om zijn, boos zijn, huilen etc. En dan ben je er ook voor ze.
Serieus? Zoiets ga je toch niet zeggen tegen kinderen?
1 Vreemdgaan is iets tussen de ouders en gaat over volwassenen wat moeten die kinderen daarmee?
2 Hiermee geef je aan de kinderen aan dat het mama's schuld is dat ze niet meer bij elkaar zijn. Fijn, Papa geeft mama de schuld en mama geeft papa de schuld en de kinderen zitten ertussen.
Dat zou ik ook niet zo snel doen, in mijn geval zijn ze nu nog bij elkaar (ex en haar nu dus nieuwe vriend) en mijn kinderen weten dat het mijn vriend niet is. Maar zou nooit zo uitspreken dat het haar schuld is en dat ze is vreemdgegaan naar mijn kinderen het heeft ook geen meerwaarde
MamaE schreef op 10-09-2025 om 15:58:
Je mag hier altijd van je af schrijven, daar zijn wij voor.
Met je kinderen zou ik duidelijk zijn; mama ging meermaals vreemd. Dat heb je haar een paar keer vergeven, maar het is ook een keer klaar. Kan ze spijt van hebben tot in haar graf, maar het komt niet meer goed omdat vertrouwen de basis is van een relatie.
En daar mogen ze best heel verdrietig om zijn, boos zijn, huilen etc. En dan ben je er ook voor ze.
Het lijkt erop dat je ex vooral gek doet als die ene gozer in beeld is. Hopelijk krijgen je kinderen dat op enig moment ook wel door, dat diegene een vervelende invloed heeft op hun moeder. En dat ze alles wat ze zegt dan met een flinke korrel zout moeten nemen.
Het zijn jonge kinderen, die val je daar niet mee lastig. Als de basis, en dat neem ik direct aan, met de kinderen goed is, hoeft hij zich niet te verantwoorden naar de kinderen en er gewoon te zijn of aan de bel te trekken als dat nodig is.
Maar je gaat dit soort dingen niet uitleggen of slecht over elkaar praten. Dat z'n vrouw dat besef niet heeft is al erg genoeg helaas.
'Ik heb inderdaad een advocaat achter de hand waar ik alles naar door stuur wat er gebeurd, ik bewaar appjes, ik bewaar smsjes, ik bewaar mails.'
Goed om te bewaren, maar een advocaat kan hier waarschijnlijk niets mee, omdat je via een rechter iemand niet kan bepalen wat hij of zei zegt in een relatie.
'En ik blijf gewoon stug door gaan met alles netjes te communiceren richting mijn ex en niet in te gaan op onzin.'
Prima, ik vind eerlijk gezegd dat jullie zo te lezen nog veel communiceren, wellicht teveel. Jullie communiceren en reageren vooral op elkaars gedrag! Maar dat is voorbij, dat mag je loslaten.
Emails kun je naar een apart postvakje sturen en appjes kun je ook op archief zetten, dan lees je ze pas als je dat wil.
MamaE schreef op 10-09-2025 om 15:58:
Je mag hier altijd van je af schrijven, daar zijn wij voor.
Met je kinderen zou ik duidelijk zijn; mama ging meermaals vreemd. Dat heb je haar een paar keer vergeven, maar het is ook een keer klaar. Kan ze spijt van hebben tot in haar graf, maar het komt niet meer goed omdat vertrouwen de basis is van een relatie.
En daar mogen ze best heel verdrietig om zijn, boos zijn, huilen etc. En dan ben je er ook voor ze.
Het lijkt erop dat je ex vooral gek doet als die ene gozer in beeld is. Hopelijk krijgen je kinderen dat op enig moment ook wel door, dat diegene een vervelende invloed heeft op hun moeder. En dat ze alles wat ze zegt dan met een flinke korrel zout moeten nemen.
Dit kun je echt niet zo tegen kinderen zeggen hoor. 
Laten we voor op stellen dat ik absoluut niet tegen mijn kinderen ga zeggen dat mama vreemd gegaan is. Hou op met me hoor. Ik waak er juist voor om slecht te praten over hun moeder. Immers is dat niet in het belang van de kinderen en is dat absoluut niet informatie voor hun. Dat ze dat vermoeden is wel duidelijk, want ze vragen me er geregeld naar. Maar dat is de schuld van ex zelf.
Het enige wat we, samen destijds, wel tegen de kinderen verteld hebben is dat die AP van ex niet meer bij hun in de buurt mag komen. Er liggen 2 aangiftes, hij stond hier te pas en te onpas aan de deur, o.a. in de nacht en daar zijn de kids best van geschrokken. Ik was dan ook op zijn zachts gezegd nogal verbaasd toen ik afgelopen weekend begreep dat ze weer samen ergens waren geweest, met mijn dochters. Dat moet toch giga verwarrend zijn voor mijn dochters? Dat zijn dus momenten waarop ik wel contact zoek: We hebben X en Y afspraak liggen, daar hou je je niet aan, ik wil graag dat je je aan onze afspraak houd.
De verwarring voor je dochters zou er dan inzitten dat AP niet meer bij hen in de buurt mag komen.
Maar wanneer is die 'afspraak' gemaakt? Waar was dat op gebaseerd? Of is er een rechterlijke uitspraak geweest naar aanleiding van de aangiftes?
Zijn die aangiftes gedaan in de tijd dat jullie nog samen waren, dus woonde zij toen ook nog in het huis waar de dochters en jij toen woonden toen hij 's nachts voor de deur stond? Nu is het echt haar woning, niet meer jouw woning.
Na de scheiding moet je toch echt proberen zo min mogelijk je te bemoeien met het leven bij de ander. De gedachte dat mensen elkaars gedrag ná een scheiding kunnen reguleren door afspraken (rond kennis maken met nieuwe partner etc. etc.) is een gevaarlijke illusie. Gevaarlijk omdat het de kans vergroot op conflicten in de zin van: jij houdt je niet aan de afspraken; en dat kunnen dan zelfs nog juridische conflicten worden. Daarom zijn er meer vechtscheidingen sinds die ouderschapsplannen gemaakt moeten worden. Het is een valkuil.
Het is haar huis, zij mag binnenlaten wie ze wil en wanneer ze wil. Net zo goed als jouw huis jouw huis is en jij mag 'koffie drinken' met wie je wil en op welk kussen je wil.
De kinderen lijden het meest onder ruzies waar zij in betrokken worden.
Mochten kinderen iets naars vertellen over wat er bij de andere partner gebeurt, concentreer je dan op de kinderen: wat kunnen zij doen om zo goed mogelijk om te gaan met de gegeven situatie. De oplossing ligt niet in: dan moet de moeder anders gaan handelen, want daar heb jij niets over te zeggen.
Tenzij, natuurlijk, tenzij er sprake is van mishandeling, geweld, etc. Maar daar heb je instanties voor om dat uit te zoeken. Dan moet je daar melding doen, veilig thuis, politie etc.
tsjor schreef op 11-09-2025 om 09:01:
De verwarring voor je dochters zou er dan inzitten dat AP niet meer bij hen in de buurt mag komen.
Maar wanneer is die 'afspraak' gemaakt? Waar was dat op gebaseerd? Of is er een rechterlijke uitspraak geweest naar aanleiding van de aangiftes?
Zijn die aangiftes gedaan in de tijd dat jullie nog samen waren, dus woonde zij toen ook nog in het huis waar de dochters en jij toen woonden toen hij 's nachts voor de deur stond? Nu is het echt haar woning, niet meer jouw woning.
Na de scheiding moet je toch echt proberen zo min mogelijk je te bemoeien met het leven bij de ander. De gedachte dat mensen elkaars gedrag ná een scheiding kunnen reguleren door afspraken (rond kennis maken met nieuwe partner etc. etc.) is een gevaarlijke illusie. Gevaarlijk omdat het de kans vergroot op conflicten in de zin van: jij houdt je niet aan de afspraken; en dat kunnen dan zelfs nog juridische conflicten worden. Daarom zijn er meer vechtscheidingen sinds die ouderschapsplannen gemaakt moeten worden. Het is een valkuil.
Het is haar huis, zij mag binnenlaten wie ze wil en wanneer ze wil. Net zo goed als jouw huis jouw huis is en jij mag 'koffie drinken' met wie je wil en op welk kussen je wil.
De kinderen lijden het meest onder ruzies waar zij in betrokken worden.
Mochten kinderen iets naars vertellen over wat er bij de andere partner gebeurt, concentreer je dan op de kinderen: wat kunnen zij doen om zo goed mogelijk om te gaan met de gegeven situatie. De oplossing ligt niet in: dan moet de moeder anders gaan handelen, want daar heb jij niets over te zeggen.
Tenzij, natuurlijk, tenzij er sprake is van mishandeling, geweld, etc. Maar daar heb je instanties voor om dat uit te zoeken. Dan moet je daar melding doen, veilig thuis, politie etc.
Die afspraak is gemaakt toen ex hier nog woonde en deze gek midden in de nacht op ramen stond te slaan, schreeuwend voor het huis stond, er 2 aangiftes zijn gedaan van stalking en bedreiging vanuit mijn ex, waarop hij o.a. tegenaangifte gedaan heeft van uitlokking. Omdat onze kinderen niet meer naar de kinderopvang gaan, en dus regelmatig even een uur of 1,5 alleen thuis zijn, vonden we het wel verstandig om de kinderen aan te geven dat deze meneer aan de deur zou kunnen staan en dat ze onder geen beding de deur voor hem los mogen doen en ze ook niet met hem mogen communiceren. Dat is de beknopte versie. Er is nog wel meer gebeurd wat rechtvaardigt dat we dit richting onze kinderen zo besproken hebben.
Overigens is het mijn huis geworden, niet die van haar. Ik spreek mijn ex ook niet aan op haar gedrag, want dat heeft 1. niks met mij te maken en 2. totaal geen nut. Maar wat ik wel zal blijven doen, is mijn kinderen beschermen. Pertinent. Ik ga daar niet bij staan te kijken en niks doen. Dat heeft niks te maken met dat ze niet helemaal zelf moet weten wat ze wel en wat ze niet doet, zolang het maar niet mijn kinderen beschadigt. Zo makkelijk sta ik er wel in.
tsjor schreef op 10-09-2025 om 19:46:
'Ik heb inderdaad een advocaat achter de hand waar ik alles naar door stuur wat er gebeurd, ik bewaar appjes, ik bewaar smsjes, ik bewaar mails.'
Goed om te bewaren, maar een advocaat kan hier waarschijnlijk niets mee, omdat je via een rechter iemand niet kan bepalen wat hij of zei zegt in een relatie.
Tsjor, nu zit je weer onjuistheden te verkondigen. Net als roepen dat instanties geen kant kiezen. Je weet overduidelijk niet waar je het over hebt.
Als je ergens weinig verstand van hebt, kun je beter niet zo stellig advies geven.
Een advocaat kan zeker wat met een logboek met mails e.d.
Sterker nog, bij een escalatie kun je eenhoofdig gezag aanvragen bij de rechtbank. En daar heb je JUIST dat soort gegevens voor nodig.
Niet zomaar wat roepen alsjeblieft, in dit soort topics. Het gaat hier niet over vakantietips of andijvie.
Dweedledee schreef op 11-09-2025 om 11:11:
[..]
Tsjor, nu zit je weer onjuistheden te verkondigen. Net als roepen dat instanties geen kant kiezen. Je weet overduidelijk niet waar je het over hebt.
Als je ergens weinig verstand van hebt, kun je beter niet zo stellig advies geven.
Een advocaat kan zeker wat met een logboek met mails e.d.Sterker nog, bij een escalatie kun je eenhoofdig gezag aanvragen bij de rechtbank. En daar heb je JUIST dat soort gegevens voor nodig.
Niet zomaar wat roepen alsjeblieft, in dit soort topics. Het gaat hier niet over vakantietips of andijvie.
Ho ho Tsjor had mijn tekst over het geen kant kiezen wel goed begrepen. Zij schreef dat zij zich niet zullen uitspreken tegen een van de ouders. Dat was precies wat ik bedoelde. En dat is precies hoe instanties te werk gaan.
Omdat het voor sommigen misschien wat onduidelijk was geschreven door mij schreef ik later dat ik dat wat specifieker had kunnen omschrijven dat zijn wel kant kiezen voor kinderen.
Hier in ieder geval wel de ervaring dat advocaten zeer weinig kunnen met mails enzo over wie wat gezegd heeft ( dat is wat Tsjor schrijft.)
Zolang er geen gevaar voor de kinderen is weinig kans.
Je hoeft Tsjor niet gelijk af te fikken.
Misschien heb je een link van rechtspraken waar Elpisto wat aan zou kunnen hebben.
Dat jullie die ervaring hebben, betekent niet dat het zo is. Advies geven over een juridische kwestie is gewoon geen goed idee. Iedere situatie is maatwerk. In deze situatie kun je dus ook niet stellen dat de kinderen “niet in gevaar” zijn en een advocaat niet zoveel kan. Daarom zijn dit soort zaken iets waar je eigenlijk nooit van andermans ervaringen uit kunt gaan.
Zo te lezen weet de advocaat van TO wel wat zij of hij doet. En uitspraken delen heeft ook weinig zin, juist vanwege dat maatwerk.