Echtscheiding en naamwisseling

geen ervaring met naampje verwisselen

Vroeger bij mijn moeder thuis hadden we gewoon 3 achternamen: die van mijn moeder, die van mijn stiefvader en die van mij en mijn zus.
Geen probleem hoor. Nou soms aan de telefoon, maar toen we dat ontdekten nam ik gewoon alleen nog op met 'Met Egel' in plaats van 'Met Egel van Ooievare'.

Ik heb ook een mening over achternaam overnemen. En nu ja, dit is een forum, dus ik ga hem geven. Nu ik ±40 ben ben ik gelukkig wel veel toleranter geworden. Maar eigenlijk vind ik het iets heel meutigs hebben. Ouderwets en tuttig.
Mijn moeder is feministisch-achtig, dus ik geef wel toe dat ik het met de paplepel ingegoten heb gekregen. Wij kwamen ook niet uit een christelijke familie of zo (dus Hortensia, begrijpelijk hoe dat gegaan is!). Bij de eerste man van mijn moeder -mijn vader, die ik overigens gewoon nog zie- had mijn moeder moeite om instanties zover te krijgen haar eigen naam te blijven gebruiken. Het was ook nog wel erg gebruikelijk (1968 getrouwd). Ik heb de indruk dat ze er soms moeite voor deed of het even ergens aan de kaak stelde, maar ook weer niet zo fanatiek, want op het geboortjekaartje staat onder mijn naam "Stekel en Egelin Ooievare". Zelfs geen vrouw-met-een-streepje dus.

Bij haar tweede man was ze wel bloedfanatiek. Toen werd er ook wel post teruggestuurd als er ineens post kwam voor ene 'Egelin van Chaarloos'. Die kende ze niet hoor. Ze hield zich ook van de domme als er iemand belde voor die niet-bestaande naam.
Ze vindt het ook vaak zo irritant als je vrouwen 'van vroeger' (schoolvriendinnen of zo) niet meer terug kunt vinden vanwege het naampje-aanpassen. In de wetenschap komt het minder voor, maar zelfs daar zie je dat. Hebben ze wetenschappelijke artikelen staan op de naam van hun man! En na scheiding komt er een erg vervelend dilemma.

Tegelijk liet mijn moeder haar dochters weten dat het voor mannen wel fijn kan zijn dat de kinderen hun naam hebben. Dan is er ook iets van hen - zeker kort na de geboorte kan er wel erg veel aandacht uitgaan naar de moeder. De moeder is vaak wat vanzelfsprekender.

Blijkbaar heb ik veel van haar overgenomen in mijn meningen - en daarbij trof ik een man die daar ook fanatiek zo over denkt. Hij had het echt een enorme afknapper gevonden als ik zijn naam had willen overnemen. Hij vindt het ook eigenlijk wel kinderachtig als mannen dat een goed idee vinden voor hun vrouw.
Dus ondanks dat ik de naam van mijn man leuker vind (daar gaat het niet om, ik ben principieel), heb ik tot nu toe altijd dezelfde naam gehad. En mijn kinderen dragen de achternaam van hun vader.
Bij het trouwen in 2000 vroeg de gemeente hoe ik na het huwelijk aangesproken wilde worden (je blijft namelijk officieel wel degelijk altijd hetzelfde heten na trouwen). Volgens mij vroegen ze het ook aan mijn man - of was dat nog net niet ingevoerd?

Mijn man heeft overigens wel in zijn paspoort 'echtgenoot van Egel Ooievare' laten zetten. Ik was erg verbaasd maar hij merkte op dat het zou kunnen dat we nog wel eens apart zouden reizen en in kinderpaspoorten staat niet wie de ouders zijn. In ieder geval vond hij dat een goed idee - het heeft niets te maken met naam overnemen. Ik vind dat wel prima dus bij de volgende verlenging ga ik dat ook doen.

Het beantwoordt de vraag van de topicstarter niet. Ik kan me er niet veel bij voorstellen. De energiemaatschappij aanschrijven 'ik ga scheiden en nu heet ik weer anders', op je werk, zelfs je e-mailadres.
Maar anderen hebben daarin al meer ervaring.
Succes daarmee en sterkte met de scheiding.

Groeten, Egel

Moni, da's gek

Ons lukt het al langer dan 16 jaar om dat e/v in de paspoorten van mij en mijn man te krijgen. Geen enkel probleem. Niet voor mij, terwijl ik mijn mans naam niet gebruik. En niet voor mijn man, terwijl hij mijn naam niet gebruikt. Niet in de vorige gemeente waar we woonden, niet in de gemeente waar we nu wonen. En ik weet van een goede vriend (weer een heel andere gemeente) dat hij ruim 21 jaar geleden in zijn paspoort had staan dat hij de e/v zijn vrouw was.
Misschien was jouw situatie in een gemeente waar ze moeite hadden met deze optie? Of trof je een 'weigerambtenaar'?

Aagje

ev heb ik nooit gehad

en toch tijdens mijn huwelijk twee paspoorten aangevraagd.

Ik heb altijd mijn eigen naam gehouden, en ev heeft nooit in mijn paspoort gestaan, net nog even nagekeken, wegens alle stempels bewaar ik ze.

dus ook dat was al een keuze toen je trouwde.

Ad Hombre

Ik ben wel getrouwd met de vader van mijn kinderen en heb ook een andere achternaam dan mijn kinderen. Ik zie er geen enkel nadeel aan. Niet aan het hebben van een andere achternaam dan de kinderen en ook niet aan getrouwd zijn trouwens.

Wat betreft jullie situatie, ik dacht (of heb ik het mis) dat je juist als niet getrouwde vrouw zelf de achternaam van de kinderen bepaalt. Ook als de vader de kinderen ze erkend heeft, heeft de moeder toch het laatste woord over de achternaam.
Als ik kinderen gekregen had voordat we getrouwd waren had ik het wel geweten, want hoewel ik het dus helemaal niet als probleem ervaar om als enige in het gezin een andere achternaam te hebben, vind ik het gevoelsmatig wel raar dat kinderen die letterlijk uit mij zijn gekomen niet mijn achternaam hebben. Het feit dat de wetgever de vader het laatste woord geeft bij de naamgeving van de uit het huwelijk geboren kinderen zie ik als enige feodale overblijfsel van het verder gemoderniseerde instituut huwelijk. Dat heb ik dus maar met liefde voor lief genomen

Aagje

Kinderen

Mijn kinderen hebben mijn achternaam en ik ben getrouwd. (Eigenlijk heb ik hier ook niets te zoeken,maar regenachtige zondagmiddag,he.)Zoveel gedoe geeft dat verder niet. Mijn man wordt wel soms aangesproken met meneer MijnAchternaam. En de mentor van zoon gaf een keer een compliment dat we altijd zo harmonieus met elkaar omgingen en elkaar het gelambal van zoon niet verweten. Dat zagen ze echt wel eens heel anders. Bleken ze daar al vier jaar in de overtuiging te verkeren dat wij gescheiden waren omdat dat in het overdrachtsrapport van de basisschool had gestaan. Toen ben ik de basisschool ook maar even op de hoogte gaan stellen dat Lief en ik nog steeds intens gelukkig met elkaar zijn.

Nog steeds naam uit eerste huwelijk

Ik gebruik nog steeds mijn naam uit mijn eerste huwelijk. Voor meerdere redenen.

1.ik wil gewoon de zelfde naam als mijn dochter hebben
2.heb nog steeds leuk contact met mijn zwager en schoonzus 14 jaar later, ze wonen in Switzerland, maar met Facebook enzo is het contact houden wel makkelijk. Hebben dochter, mij en nieuwe vriend (!) ook uitgenodigd om hun te bezoeken. Ze voelen nog steeds als familie en terwijl met dochters biologische vader helaas geen contact meer is, zijn familie zal ik niet willen missen.
3.het is gewoon een heel leuk klinkende naam in combinatie met mijn voornaam, veel leuker dan mijn meisjesnaam

Ad en Hortensia

Amen. Zeg ik ook altijd. NIET DOEN. Goede afspraken maken en laten vastleggen ja, maar trouwen, NEE. Ouderwets gedoe. Daar komen alleen maar echtscheidingen van

over achternamen

Hoe zat het ook alweer met de achternamen van kinderen?
Ouders kunnen kiezen of hun kind de achternaam van moeder of van vader krijgt. Wordt er geen keuze gemaakt, dan geldt bij kinderen die 'staande huwelijk' worden geboren dat ze de achternaam van vader krijgen, bij kinderen die buiten huwelijk worden geboren geldt in dat geval dat ze de achternaam van moeder krijgen. Bij kinderen van getrouwde stellen wordt de naamskeuze vziw gedaan bij de aangifte, bij buitenhuwelijks geboren kinderen op het moment van de erkenning (dat kan bij de aangifte zijn, maar ook ervoor, of erna).

Ik ben niet getrouwd, en mijn kinderen hebben de achternaam van mijn partner. Die achternaam is mooier en ook veel zeldzamer dan de mijne. Maar het is nu eenmaal niet mijn naam, dus geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om die achternaam te voeren (nog even los van de vraag of dat zou mogen, als ongehuwde en niet-geregistreerd partner) En daar zie ik nou echt geen enkel probleem in. In voorkomende gevallen meld ik mij in telefoongesprekken of correspondentie als Temet X, moeder van Kind Y, en dat heeft nooit enige verwarring opgeleverd.
Je hoort vaak dat vrouwen de achternaam van partner willen voeren om op die manier de verbondenheid binnen het gezin tot uiting te brengen. Of zoiets. Maar ik voel me zo al verbonden genoeg, ook onder mijn eigen weinig interessante achternaam

Groeten,

Temet

ik hou hem

Wat er ook gebeurt. Niet de man (ben het wel van plan maar je weet het nooit) wel de naam. Als ik niet een prachtige naam bij huwelijk gekregen had had ik mijn eigen naam veranderd. Net als Hanne heb ik dat al bij huwelijk met man doorgesproken....

Mijk

Voormalig echtgenoot van

Bij de laatste keer dat ik een ID-kaart ging aanvragen kreeg ik de vraag of ik de naam van mijn voormalig echtgenoot op mijn kaart wilde hebben. De dame aan de balie had eigenlijk al aangenomen dat ik dat niet wilde, gelukkig stelde ze mij die vraag wel uit plichtsbesef. Ze was zeer verbaasd dat ik aangaf dat ik het graag wel wilde. Op mijn kaart staat dat ook keurig aangegeven.

Er staat

voormalig e/v

Voor mij was vooral de reden dat als ik met mijn dochter op stap ben en een grens over ga, ik daarmee minder vragen krijg.

Mijn ex-partner is namelijk niet zo scheutig in het geven van een toestemmingsformulier bij het reizen naar het buitenland.

Paddington

Dat snap ik niet. Juist als ze zien dat je gescheiden bent zouden ze daar feller bovenop zitten, stel je voor dat je je kind eens zou ontvoeren!

Het heeft mij een georganiseerde reis Engeland gekost omdat de reisorganisatie het niet aandurfde een moeder met twee (al grote) kinderen door de douane te laten gaan en ik geen toestemming kon krijgen omdat vader verdwenen was. Sommige landen doen daar heel moeilijk over en ze wilden geen risico op gedoe in de groep. Als ze in mijn paspoort zouden lezen dat ik voormalig e/v was, kan ik me voorstellen dat ze nog harder die toestemming willen!

Maar misschien snap ik je niet goed?

Engeland

Reizen naar Engeland is idd best lastig met een kind met andere achternaam. Mijn oudste is ooit eens meegekund omdat ik nog dat bankpasje had met de naam van ex erop We hebben ook al eens gedoe gehad in Griekenland, maar dan voor de vlucht terug naar Nederland.
Ik weiger gewoon een toestemmingsformulier mee te nemen voor mijn eigen kinderen. Ik ben een gezaghebbende ouder dus ik maak zelf wel uit waar ik ze mee naar toe neem. Het is zo overduidelijk dat het om een vakantievlucht gaat, en alle ouders en kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit. Dus waar zie je de ontvoering?

Vesper Lynd (wordt nu beetje OT)

Ik vind het ook onzin (hoewel ik de daadwerkelijke ontvoeringen niet wil bagatelliseren maar hoeveel is dat vergeleken met de vele "gewone" alleenreizende ouders met kind?) maar ik weet dat men hier sinds een paar jaar heel moeilijk over kan doen als je een douane passeert omdat het beleid strenger is geworden. Ik ken ook daadwerkelijk ouders die die toestemmingspapieren moesten geven. Sommige landen zijn berucht en ja, de UK is daar één van.

In mijn geval had ik via de rechter toestemming kunnen krijgen, maar dat was het me niet waard, dat gedoe. Ik moet binnenkort toch al voor het hekje verschijnen voor vervangende toestemming wegens een vorm van bewind voor een bijna volwassen kind die dat nodig heeft en zoiets kost niet niets.

Dus

Misschien toch handiger je paspoort te verlengen als je nog getrouwd bent en er dan e/v mans naam in te laten zetten, zodat je de eerste 5 jaar na scheiding minder snel problemen hebt als je een onwillige ex man hebt?

Gaat het dan inderdaad goed?

Of gaan ze bij elke alleenreizende ouder vragen of je nog getrouwd bent en moet je sowieso een machtigingsformulier van de andere ouder laten zien. Ook als je wel getrouwd bent?

Lannie

Het gebeurt niet bij alle ouders, ik ken mensen die zonder problemen langs de douane zijn gegaan, maar ook mensen die gezeik kregen.

En ik ken een al jarenlang gelukkig getrouwde moeder die regelmatig op vakantie gaat zonder haar man (de vader van haar kinderen), omdat die man niet van vakantie houdt. Ook zij is al een paar keer gevraagd naar toestemming van de vader. Ik weet niet of ze e/v in haar paspoort heeft.

Het is wel net Russische roulette. Mijn single vriendin is recentelijk nog met haar kinderen de UK binnen gekomen zonder dat er ergens naar werd gevraagd.

Hier een iets andere situatie

Manlief wil e/v in zijn paspoort laten zetten omdat onze kinderen (we zijn getrouwd en ze zijn staande huwelijk geboren) mijn achternaam hebben.
Mijn achternaam dreigt uit te sterven, was toch al een heel onbekende achternaam. Zijn achternaam is zeer bekend, zijn oudere broer had al kinderen dus de lijn zou zowiezo voortgezet worden, en hij heeft een achternaam waarbij pesten heel erg gemakkelijk is zoals hij zelf vroeger ervaren heeft.
We gaan altijd samen op vakantie en het is nooit nodig geweest om alleen te gaan, maar mocht hij wel met de kinderen alleen moeten reizen kunnen er lastige vragen komen. Nou hoef je de jongens alleen maar te zien om te weten dat hij de vader is, daar niet van, maar ik weet niet of de douane daar boodschap aan heeft.

Lannie

Niet vijf maar tien jaar!