een minnares erbij- wat moet ik er mee?

ik denk

dat het heel belangrijk is dat je blijft communiceren met je man. Hem vertellen wat het met je doet is heel belangrijk als je de relatie n stand wil houden.
Ook hebben jullie bepaalde afspraken gemaakt, het kan zijn dat je daar nu IRL toch niet mee om kan gaan. daar moeten jullie dan samen een manier over vinden om mee om te gaan.
Weet hij dat je aan het daten bent?

Ik vind trouwens de situatie van een vaste derde waar hij steeds enkele dagen bij is, heel wat anders dan 'don't ask, don't tell'.
Het gaat heel wat verder dan dat. Vind jij van niet? Vind jij het acceptabel zo?

dank je, hoe nu verder? Ik weet het niet

Dank voor je reactie. Ja- ik heb dat gezegd en hij vindt het 'idioot'. Het 'don't ask don't tell' was nooit zo bedoeld en is ook nog niet gerealiseerd. Het is wat ik denk dat zou kunnen gebeuren. Hij is nu mer haar op reis en ik hoop deze dagen te gebruiken om te bedenken wat ik wil, maar het punt is dat ik niet echt weet wat ik wil. Ik zit een beetje in de val: zonder hem lijkt me vreselijk; met hem betekent met haar. En dat is ook niet aantrekkelijk. Vandaar mijn hoop dat andere mensen ets verstandigs tegen me zeggen. Mijn vriendinnen zeggen allemaal: doe die vent de deur uit. Maar ik heb vanmorgen voor hij weg ging nog met hem gezoend... Ik hou van hem en ik weet me geen raad.

vreemd en vreemd

Dag Pennestreek, dank je wel. Ja ik moet ook even helder krijgen waarom mijn eerste reactie was om zelf dan iemand anders te zoeken. Dat overigens op niets uitloopt natuurlijk, want ik ben misschien van binnen helemaal niet op zoek. Evenwicht vind ik wel een mooie term die ok wel klopt: hij kan zicht terugtrekken bij de ander, maar ik niet. Soort hopeloze reactie van mij dus.
Ik hoef niet naar bed met een ander, dat is juist het rare, erge en moeilijke; wij hebben een voor beiden aangename intieme relatie, maar hij zegt dat dat komt door haar. Doordat ik het fijn heb met X heb ik het fijn met jou. Arrgghh. Ik kan niet helder nadenken-. Morgen ( terwijl hij met haar op pad is) heb ik me aangemeld voor een avond lachtherapie. Ik heb het gevoel dat ik te weinig bij mijn eigenlijke optimisme en vrolijkheid kom. Ik loop maat te redeneren in mezelf...
Moe word ik er van.

Ik snap je helemaal

Want ik zit in een min of meer vergelijkbare situatie. Kon je dat houden van maar uitzetten he, dan was het allemaal zoveel makkelijker... En van buitenaf is het zo makkelijk oordelen - tot je er zelf in zit. Ik ben ook langzaam kapot aan het gaan door de gedachten en gevoelens van mijn man. Hij wil nu voorlopig apart gaan wonen om zoals hij het zegt te ervaren of hij me mist. Want nu weet hij niet of hij nog wel van me houdt. Wij zijn bijna 28 jaar bij elkaar, ik wist zeker dat we samen oud zouden worden, maar hij bleek al jaren te twijfelen. Tja, daar sta je dan, met je toekomstdromen en twee pubers thuis.
Ik heb zelf al geen flauw idee wat ik moet doen, laat staan dat ik jou raad kan geven. Maar ik weet wel dat deze situatie niet goed is voor jou. En dat je man ervoor kiest om dat te negeren. Dat is geen gelijkwaardige relatie.
Stel, je zet hem de deur uit, zegt dat hij maar lekker bij die andere dame moet gaan wonen. Wat zou hij dan doen en zeggen? Zou hij van je reactie schrikken? Zou hij het doen? Zou hij wel met haar willen samenwonen, of is ze alleen maar leuk voor de reisjes en de seks? Daar ben ik wel benieuwd naar.
En hebben jullie of heeft hij therapie gehad? Snapt hij zelf waarom hij dit nodig heeft? Hij snapt in ieder gevel niet wat het met jou doet, dat is duidelijk. Ik denk daarom dat jij zelf ook wel meer kan gebruiken dan een avondje lachtherapie, hoe goed het ongetwijfeld ook voor je is. Dit is niet iets wat jij gekozen of bedacht hebt, maar je moet er wel mee leven. Daar kun je vast hulp bij gebruiken.
Sterkte!

wat

Wat een puinhoop kunnen mensen in een relatie er van maken. Dat bedoel ik niet lelijk naar jou toe. Je accepteerde min of meer dat hij af en toe vreemd ging is al een vreemd uitgangspunt. Dat betekent dat jij waarschijnlijk afhankelijk van zijn liefde/aanwezigheid bent. Hij maakt daarvan gebruik door het gewoon te doen; hij raakt je er toch niet mee kwijt.
Met het don't ask, don't tell, steken jullie beiden je kop in het zand voor wat er gebeurt.
Jij probeert eenzelfde weg te bewandelen die je helemaal niet ligt en dus ben je jezelf niet.

Ik zou stevig gaan nadenken wat je wilt, waar je behoefte aan hebt en wat je accepteert of niet. En als hij daar niet mee kan leven dan zou hij van mij mogen vertrekken; want hier kun jij niet mee leven. Als hij zich ongebonden wil gedragen moet hij zorgen dat hij ongebonden is.

jojo en pennestreek

Dank weer. Joja, het klinkt wel hard wat je zegt, puinhoop, maar misschien klopt het wel. Je laatste zin is heel treffend. En Pennestreek- voor jou is het ook een droeve situatie... Alsof je een APK stempeltje moet krijgen... Ik wens je heel veel wijsheid toe. En kracht om hier doorheen te komen/
Donderdag ga ik met iemand praten... en de lachtherapie is net afgelast.
Nu maar proberen te slapen! Voor jullie ook een goede nacht gewenst!!

verdrietig

Wat verdrietig voor je. Ook ik kan je geen raad geven. Ik heb een gelukkig huwelijk en heb mijn man zeer lief.

Ik zou vrijwel alles willen en kunnen delen met anderen, mjjn huis, mijn geld, mijn geluk,. Maar niet mijn man. Nooit mijn man. Dan zou hij niet meer van mij zijn,, maar ook van n ander. Ik zou het denk ik niet kunnen verdragen. En dan liever met mijn fijne trouwe zelf door het leven gaan.

Jij ligt u verdrietig in bed. Hij weet dat. Hoe kan hij dan nu romantisch verblijven met een ander?

Ik zou er ziek van zijn. En dat zou ik niet willen. Dus, hij kwam er niet meer in als hij geen afstand van die ander nam.

Ik ben nooit in zon situatie geweest, maar hoop echt dat, als het me zou gebeure,n, dat ik dan trouw aan mezelf zou blijven en afscheid van hem zou nemen.

Behalve natuurlijk als je het zelf wel ok vindr, dat kan natuurlijk ook. Daar zijn ook bekende voorbeelden van.. Mensen die met meerderen hun leven delen.

done that

Didn't like it.
Een soortgelijke situatie. Nu gescheiden met heel veel ellende en man woont samen met zijn vriendin.
Als er eenmaal iemand in zijn hart en hoofd zit ga je het daar nooit meer van winnen. En ik heb mezelf zo vernederd, ben zo ver over mijn grenzen gegaan. Ik heb echt alles gedaan om die man te houden. Het resultaat is een enorme hoop ellende, beschadigde kinderen en over mij zullen we het maar helemaal niet hebben.
Achteraf gezien zou ik gewild hebben dat iemand tegen mij had gezegd, schop die vent eruit, heb respect voor jezelf want hij heeft het niet.
Maar ik weet ook dat ik daar niet naar geluisterd zou hebben. Ik wilde kost wat kost die man houden. En wat heeft het me niet gekost. Bijna mijn leven. En ik krabbel nu wat op maar mijn leven is allesbehalve goed.

Els

Ik bedoel het niet rot, zeker niet naar jou toe, al heb je veel te veel geaccepteerd waardoor je buiten je grenzen moest en daardoor niet meer jezelf kon zijn én hem ook een beetje verpest hebt.
Maar nu je "wakker" bent en beseft dat dit niet iets is dat je wilt en/of kunt, zul je hem moeten zeggen wat JIJ wilt en nodig hebt.
Dus een Els die zegt wat ze vindt en vindt wat ze zegt, doet wat ze zegt en zegt wat ze doet.
Even zijn reactie peilen. Misschien zit er bij hem nog meer voor jou en kunnen jullie tot een oplossing komen. Maar wel jezelf trouw blijven.
Ik zou mijn man (ik heb er geen meer door scheiding) niet willen delen. Wees maar gewoon eerlijk naar hem. Niet afhankelijk, want je kunt het prima alleen

Wat akelig voor je Els

Ik zit (gelukkig) niet in een situatie als die van jou dus geen idee of ik iets zinnigs zou kunnen zeggen tegen je.

Maar ik zou zeggen: hou wel je eigen grens goed in de gaten. Jouw man doet dat in ieder geval niet. Hij lijkt me zelfs tamelijk grenzeloos: hij heeft je in de loop van de tijd zo ver gekregen dat jij af en toe vreemd gaan accepteert (de manier waarop je dat beschrijft lijkt te zeggen dat je dat liever anders had gezien maar dat je hem niet kwijt wilt en het dus maar geaccepteerd hebt), maar die grens rekt hij nu op.
Jij houdt van hem, maar hij gaat -in mijn ogen- niet met veel respect met jou om: hij laat je weten dat er een derde in het spel is en gaat met die derde door, ondanks dat hij weet (daar ga ik maar even van uit) dat jij er niet mee overweg kunt. Hij laat je zelfs weten dat hij nu met haar weg is, terwijl jij alleen achter blijft. Jij kunt alleen voor jezelf bepalen of dit over jouw grens is of niet.

En verder: mij valt op dat je je verhaal hier in 'echtscheiding en erna' schrijft en het niet neergezet hebt in de rubriek 'relaties'. Misschien zit ik er naast, maar het geeft mij het gevoel dat je ondanks alle gevoelens van 'houden van' en 'niet willen missen' toch denkt richting het beëindigen van de relatie met je man.... Maar misschien is het ook wel betekenisloos....

Hoe dan ook, veel sterkte gewenst.

Aagje

Been there

Het verhaal van Been There is precies zoals mijn verhaal.
Ik kan je geen raad geven alleen medeleven. Aan de ene kant denk ik vecht ervoor want scheiden betekent geen einde aan alle problemen, soms integendeel. Maar aan de andere kant, als je man met een ander op reis gaat, dat is echt niet goed, bijna onmenselijk. Inderdaad als hij iemand anders in zijn hoofd en hart heeft dan is het zo moeilijk, hij is stappen vooruit.
Ik heb hem de keuze gegeven tussen mij en haar. Hij koos voor mij en ik was dolgelukkig en opgelucht. Groot was de klap toen hij na maanden plotseling toch voor haar koos.
Scheiden is heftig en kan je jaren verdriet en ellende geven maar uiteindelijk kom je er bovenop (ga ik van uit ik, ben er zelf nog niet) maar als je bij elkaar blijft is het de vraag of je man zijn gedrag verandert en kan het zomaar zijn dat je na een doorstart over een paar jaar weer op dit punt belandt. Sterkte

Uitgebloeid

http://www.npo.nl/2doc/03-03-2014/KN_1656350

In 'Uitgebloeid', over de overgang, krijgt de documentairemaakster Ingeborg Beugel er zelf een minnaar bij die haar man, in elk geval gedurende de documentaire lijkt te accepteren. Het wordt ruimhartig besproken. Op een gegeven moment gaat het wel over een nahuwelijk.

' maar hij zegt dan..'

En dat is wat hij dan zegt: ik hou van jou maar ook van haar. En het gemene is dat wij er spanningen door krijgen- dus geen fijne sfeer, waarna hij het bij de ander zo rustig en gezellig kan hebben zonder gezeur en zonder verwijten.
AnneJ ik zal die docu bekijken, maar niet nu, duurt een uur. Gelukkig had het voor mij niet met de overgang te maken. Er zijn mensen die meerdere relaties hebben en daar mee overweg kunnen.
Het over grenzen gaan: ik ben deze maand zo beroerd geweest, ook lichamelijk en hij troost me dan. Het is echt zo complex... want deze week was ondanks dat ik wist dat hij met haar weg zou gaan, een heel knusse week met lekker tegen elkaar aan in bed liggen enz. Hoe kan dat nu toch- ik begrijp er niets van. Dat dubbele maakt het zo moeilijk.
En Aagje: ik heb me niet gerealiseerd dat ik had kunnen kiezen voor de rubriek relaties. Ik ben hier vandaag voor het eerst- had op google ingetypt: 'ik voel me ongelukkig en alleen' en kwam in een topic in deze rubriek terecht van 2015.
Narcis en Been there: wat klinkt dat heftig wat je vertelt. Je kan merken hoeveel verdriet er is geweest.
Veer ja dat is het rare van de liefde dat dat dus kan. Altijd en overal in de wereld is er overspel geweest en terwijl de 'overspeligen' weten dat ze hun partner verdriet doen, kunnen ze toch verliefd doen en zijn met een ander. Ik denk dat dat komt omdat je als je de verliefde partner bent, zoveel positieve energie krijgt dat je geen oog hebt voor je partner of alles bagatelliseert. De 'roze bril' die alles anders maakt.

Egoïsme

Els, wat een nare situatie.

Jouw laatste zinnen over verliefdheid komen op mij over alsof jij een excuus voor je mans gedrag zoekt, waardoor je het toch kunt/wilt goedpraten en accepteren.

Zijn gedrag bestaat echter al jaren, houdt geen rekening met jouw gevoelens en is dus ronduit egoïstisch.

moeilijk

Je hebt al zo lang van alles toe gestaan en je man is steeds een stapje verder gegaan, steeds over je grens heen. En ik kan me indenken dat je het zat bent. Een open relatie zou best kunnen werken, maar dan moet je er wel beide achter staan.

Voor mij persoonlijk zou het hebben van een vaste minnares een stap te ver zijn. Sex is sex en dat kun je met veel mensen hebben, maar een relatie met iemand hebben(zijn minnares), dat zou ik niet kunnen hebben.

Heel veel sterkte in elk geval!

Tip

Ik ben bang dat jij liefde (voor je man) met afhankelijkheid verwart.

Lees het boek Niet morgen maar nu van Wayne Dyer (hier vaker op OO voorbij zien komen), via bol te bestellen.

Ik denk dat het heel goed voor jou is.

Daarna kan je wellicht sneller/beter bedenken wat JIJ nu wilt. En kun je dat beter naar je man communiceren.

mijn 2 centen

Hij heeft het mooi voor elkaar. Haar voor de lusten en jou voor de lasten. Of mag zijn minnares ook zijn vuile sokken wassen?

reactie

Hai Els,

Ik heb jouw bericht gelezen en alle antwoorden niet. Maar ik heb enorm veel gevoel bij wat je schrijft.

Wat iedereen hier ook zegt (inclusief mijn berichtje), ga uit van wat je zelf voelt hierbij. Ongeacht welke afspraken er ook zijn gemaakt, iedereen heeft het recht op voortschrijdend inzicht, immers; in dit forum zijn we bijna allemaal gescheiden terwijl we ook ooit hebben afgesproken om wel bij elkaar te blijven.

Natuurlijk is het 'makkelijk' om te zeggen dat je je niet als voetveeg moet gebruiken en dit soort retoriek. maar om daar de bijhorende stappen en conclusies uit te trekken is een ander verhaal. Je moet dan een leventje opgeven dat je gewend bent, inclusief de financiële en gevoelsmatige consequenties. Dat is een grote stap.

Dit berichtje geeft je nergens het antwoord dat je misschien had gewild, en misschien is dat antwoord er wel niet. Weet in ieder geval je een goede stap hebt gemaakt door voor jezelf hardop de vraag te stellen of je dit oke vind of niet. De reis die hier na komt moet je zelf maken...

ben mezelf kwijt geloof ik

Het is natuurlijk niet zo zwart wit- het is niet zo dat hij haar alleen voor de lusten heeft- wij hebben tot hij wegging vaak en lekker kunnen vrijen. Gelukkig- anders was het anders gelopen natuurlijk. Hij wil een polyamorie relatie opbouwen. Ik aarzel en ik weet het allemaal niet. De afgelopen tijd was en diep diep verdrietig- maar soms dan opeens zo'n vrijpartij waarbij ik me helemaal aanvaard en gelukkig voel en dan probeer ik er dus mee te leven zo goed en zo kwaad als het gaat. En Belle, ik heb dat boek jaren geleden gelezen, misschien wel 20 jaar terug- dus het kan best zijn dat ik een opfrisser nodig heb. Wat mij het meest ergert is dat ik in zo'n mist zit , dat ik echt niet weet wat ik wil. Dat opeens gaan daten is natuurlijk een beetje puber reactie- het gaat me niet om een andere man maar omdat wat er tussen ons was in leven te houden. Soms denk ik dat we dan maar een Lat relatie moeten onderhouden- niet meer samen wonen- maar ik vind het altijd zo gezellig in ed- we slapen al 30 jaar samen en natuurlijk is dat geen reden, maar het vertrouwde, het knusse: ik kan maar niet begrijpen dat ik dat moet stopzetten. Dat scheiden de enige manier is om mezelf in stand te houden. Maar misschien is dat wel zo. Natuurlijk voel ik me behoorlijk onder de voet gelopen- maar echt, als het weer zo gezellig is, dan wil ik dat niet kwijt en niet loslaten. Maak mij dat nu een slappeling? Heb ik de guts niet om weg te lopen? Het is alleen maar mist in mijn hoofd. Wat wel anders is: vandaag ben ik vóór mijn werk gaan sporten ipv ontbijtje klaarmaken. Dat was wel prettig, om kwart over 7 op de fiets naar de sportschool.

Els, zie je wat je doet

--- wij hebben tot hij wegging vaak en lekker kunnen vrijen. Gelukkig- anders was het anders gelopen natuurlijk.----

Nee, een relatie is niet meteen over als er geen lichamelijke activiteit is. Het lijkt of jullie relatie erg op het lichamelijke gebaseerd is. Ik weet niet of dat waar is, maar daar heb je het wel veel over. Prima als dat een pré is bij jullie, maar hoe doe je dat als je zo oud en krakkemikkig bent dat dat niet meer kan? Het lichamelijke is zo vergankelijk. Dat is dus niet jouw schuld, het is zijn verwachting.

---Hij wil een polyamorie relatie opbouwen. Ik aarzel en ik weet het allemaal niet.----

Hij wil. En wat wil jij? Heb jij niet net zo'n grote stem? Je stelt je lager op dan hij, zo voelt het in elk geval.

----maar soms dan opeens zo'n vrijpartij waarbij ik me helemaal aanvaard en gelukkig voel en dan probeer ik er dus mee te leven zo goed en zo kwaad als het gaat.-----

Hier zie je het. Een vrijpartij en jij voelt je gelukkig. Maar hoe je in het dagelijks leven wordt beduveld dan? Je hebt denk ik met meer ingestemd dan je lief is, uit angst hem te verliezen.

--- Dat opeens gaan daten is natuurlijk een beetje puber reactie- het gaat me niet om een andere man maar omdat wat er tussen ons was in leven te houden.----

Hier doe je het weer. Je geeft jezelf weer een knauw naar beneden. Jij vindt je reactie puberaal. Hem blijf je verdedigen.

---als het weer zo gezellig is, dan wil ik dat niet kwijt en niet loslaten. Maak mij dat nu een slappeling? Heb ik de guts niet om weg te lopen?----

Weer die klap tegen je eigen hoofd: maakt mij dat nu een slappeling? Nee hoor, je loopt tegen je opgerekte grenzen aan. De rek is eruit. Elk elastiekje, hoe sterk ook, heeft een moment dat het breekt. De jouwe staat strak gespannen. Je moet je man nu geen schaartje geven (nog meer je grenzen laten oprekken en nog meer accepteren) om je elastiekje te laten breken.

puberaal...

Dank je wel Jojo.Moet het even verwerken wat je allemaal zegt. Vindt het erg fijn dat je zo intens reageert.
Donderdag heb ik een gesprek met een professioneel iemand over mij- over hoe ik bij mijn eigen gevoelens kom.
Maar jij doet een goede voorzet!

precies

Jojo zegt een heleboel dingen die ik bijna exact zo op had willen schrijven (bedankt jojo

Jojo

Even ingrijpen.

"Nee, een relatie is niet meteen over als er geen lichamelijke activiteit is. Het lijkt of jullie relatie erg op het lichamelijke gebaseerd is. Ik weet niet of dat waar is, maar daar heb je het wel veel over. Prima als dat een pré is bij jullie, maar hoe doe je dat als je zo oud en krakkemikkig bent dat dat niet meer kan? Het lichamelijke is zo vergankelijk. Dat is dus niet jouw schuld, het is zijn verwachting."

Zo vergankelijk? Je bedoelt dat je na een relatie van een jaar of 40 de laatste paar jaar misschien niet zo makkelijk meer kan neuken? Ja, dan is alles vergankelijk.

Is lichamelijk bij jou synoniem aan sex aan penetratie en aan orgasmes? Zijn er niet veel meer mogelijkheden tot lichamelijke intimiteit?

Ik vind dat je het allemaal een beetje zwart-wit stelt. Zegt meer over jezelf vrees ik.

Nimbo

"Jojo zegt een heleboel dingen die ik bijna exact zo op had willen schrijven (bedankt jojo"

Nou, dan was mijn reactie ook voor jou

oh...

ik wilde nog meer schrijven!

Je haalt jezelf onnodig naar beneden en echt, je stelt je onderdanig op. Laat los wat hij wil en kijk naar binnen! Hoe ga jij je leven verder inrichten? Je bent een onafhankelijke vrouw; een volwassene!
Laat je niet verder kwetsen!

Onwijs knap van je dat je in de ochtend naar de sportschool gaat. Wilde dat ik dat op kon brengen...

ad hombre

bedankt dan maar...

Hombre, dat bedoelt Jojo volgens mij juist *niet*

Volgens mij bedoelt ze juist dat Els dan wel haar man de relatie gelijkstelt aan het hebben van seks (penetratie, klaarkomen, whatever) maar dat een relatie veel meer is dan dat, of veel meer zou moeten zijn dan dat. Want als de relatie op seks gebeseerd is en de seks valt weg, om welke reden dan ook, wat blijft er dan van je relatie over? Die vraag zou Els, of beter nog haar man, zich moeten stellen naar mijn idee.

lichamelijk / intimiteit

lieve allemaal, ik bedoelde dat ik het knus tegen elkaar aan slapen, het 's ochtends wakker worden, het 's nachts uit bed gaan omdat je moet plassen, al die kleine dingen die een relatie zo fijn kunnen maken, en natuurlijk ook het heerlijk kunnen vrijen, dat allemaal, al die dingen waarin je niet opgetut met oorbellen en lippenstift bent, maar gewoon je warrige slaaphoofd zelf. Die intimiteit, die volkomen aanvaarding, dat is iets wat ik eindeloos zal gaan missen- als het loopt zoals verwacht wordt. Ik ben 60, bijna 61 mijn mijn 64. We hebben rimpels en klachtjes, valse kiezen en ik word grijs. Het gaat me niet om sex 'an sich' ik weet niet eens wat dat is, ik heb nog nooit van mijn leven met iemand geslapen waar ik niet stapelgek op was.
Maar dat is iets tussen ons, en er is een ander, die kennelijk ook dat teweeg brengt. Het is geen jongedame, maar min of meer een leeftijdgenote ( 5 jaar jonger of zo). Het gaat mij er om of ik dat wil delen. Ik heb al gezegd dat mijn hoofd een warboel is. En misschien sla ik niet de juiste toon aan, maar wat is juist? Roepen 'zij er uit of ik er uit'? Waarschijnlijk wel, maar wat als het anders kan? Ik kom niet tot een goede heldere analyse op dit moment. Maar ik ben erg dankbaar voor de reacties. Het helpt me.

"Zo vergankelijk? Je bedoelt dat je na een relatie van een jaar of 40 de laatste paar jaar misschien niet zo makkelijk meer kan neuken? Ja, dan is alles vergankelijk.

Is lichamelijk bij jou synoniem aan sex aan penetratie en aan orgasmes? Zijn er niet veel meer mogelijkheden tot lichamelijke intimiteit?

Ik vind dat je het allemaal een beetje zwart-wit stelt. Zegt meer over jezelf vrees ik."

Nee joh Ad, dat lees je verkeerd of ik schrijf het niet duidelijk genoeg op. Wat ik bedoel met vergankelijkheid is dat iemand altijd iets kan overkomen waarna sex niet meer mogelijk is; het duidelijkste voorbeeld is daarbij als je oud bent en het allemaal niet meer zo leeft/lukt, of een ziekte bijvoorbeeld. Als dat wegvalt moet er voldoende overblijven om door te gaan. Als je geestelijke relatie goed genoeg is, inclusief knuffelen enz, dan hoeft het helemaal niet zo'n punt te zijn. Knuffelen staat voor mij niet gelijk aan sex, kan wel leiden tot sex. Het wegvallen van sex als in penetratie/orgasme zou voor mij geen reden zijn tot het stoppen van een relatie, mits dit niet komt omdat een ander er tussenin is komen te staan of mijn partner niet meer van mij houdt of mij niet aantrekkelijk meer vindt. Verder zegt het eigenlijk allemaal niet zoveel over mijzelf, want ik zit niet in die situatie. Wel heb ik ervaren dat als sexueel contact in welke vorm er niet is en er blijkt geestelijk niets te zitten, dat dat heel armoedig is omdat je dan aan beide kanten nergens meer enige vorm van bevrediging uithaalt.