Ex blijkt onwaarheden te vertellen
De relatie met mijn kinderen gaat niet soepel. Afgelopen week kwam ik erachter dat mijn ex een aantal dingen aan de kinderen heeft verteld over mij die echt niet kloppen. Maar die de bril bij de kinderen wel erg gekleurd hebben. Ik heb hem daarop aangesproken, maar er gebeurt precies hetzelfde als tijdens ons huwelijk. Hij draait om de brei heen, geeft geen antwoord en wil dus ook niks rechtzetten naar de kinderen toe. Pfff. Ik weet 't niet meer hoor.
Is het een idee om je kinderen een brief/mail te sturen waarin je jouw kant van het verhaal vertelt? Hij zal waarschijnlijk zijn waarheid hebben verteld. Het kan best zijn dat daar niks van klopt, maar sommige mensen kunnen zichzelf een hoop wijsmaken als dat in hun straatje te pas komt, en dan heeft het weinig zin om te proberen ze zover te krijgen dat ze hun woorden terugnemen.
Hoe oud zijn die kinderen? Ik zou ze absoluut niet belasten met zaken die tussen jullie spelen. Jouw ex hoeft niets recht te zetten. Dit is zijn waarheid en jij hebt de jouwe. Ik zou daar heel voorzichtig in zijn. Kinderen zijn loyaal en hebben niets aan wie nu de waarheid spreekt. Want wie zegt dat jij volledig gelijk hebt? Hou ze daarbuiten met alle details. Het enige wat je kunt zeggen is dat jij een andere zienswijze hebt maar dat je kinderen daar niet mee wilt belasten. Mochten ze zelf vragen hebben dan kan je die kort en zonder details beantwoorden. Maar ga geen pleidooi voor jezelf houden, geen brief of jezelf verdedigen.
De waarheid is een heel erg lastig begrip.
Izza, dit speelt niet alleen tussen Elledoris en haar ex, maar ook tussen haar en haar kinderen.
Ik ben het met je eens dat je de meeste leugen gewoon moet laten waar ze liggen: bij de verteller. Ik heb na mijn scheiding de meest idiote leugens over mezelf gehoord, ik heb mijn schouders opgehaald: hij doet maar.
Maar als de kinderen je (bijna) niet willen zien vanwege zo'n leugen, dan zou het voor mij wel anders liggen. Dan zou ik misschien ook een brief sturen en dan niet zeggen dat hun vader liegt, maar dat ik graag mijn versie van het verhaal wil vertellen.
Elledoris, als je denkt dat jouw versie van het verhaal de relatie met je kinderen enorm zou verbeteren, dan kun je bv een brief/e-mail sturen. Als het puur gaat om een leugen rechtzetten, dan zou ik het laten.
Elledoris wat vervelend voor je en ook voor je kinderen, ouders die 10 jaar na de scheiding nog steeds in een ongezonde dynamiek zitten.
Dat zal zeker jullie relaties met elkaar beinvloeden.
Wat hier al gezegd wordt , iedereen heeft zijn eigen waarheid.
Ik denk dat het er heel erg van af hangt wat voor onwaarheden het zijn. Zo in het algemeen is er niet zo heel veel over te zeggen. In sommige gevallen lijkt het me helemaal prima om te zeggen: ik begrijp dat je vader dit en dit zegt, maar volgens mij zit het zo en zo. Het is ook de toon waarop je het zegt die belangrijk is. Het lijkt me nogal vreemd om te zeggen dat je dat nooit zou mogen zeggen. Je kunt er toch bij zeggen, soms hebben mensen allebei een eigen waarheid. In sommige gevallen is dat dan gewoon een andere kijk ergens op. In sommige gevallen is dat niet daardoor te verklaren. Is het misschien een vergissing. Of iets anders. Dat mogen de kinderen dan uitzoeken als ze dat willen. En als ze dat niet willen niet.
Elledoris schrijft over dingen die echt niet kloppen. Dus geen 'perspectief' van haar ex, maar feiten die verdraait zijn. Volgens mij zijn haar kinderen van een leeftijd dat ze het best aan kunnen als ze de werkelijke feiten weten. Het maakt wel uit over welke feiten het gaat. Maar als het grote dingen betreft, dan zou ik gewoon in een gesprek met je kinderen zeggen dat je iets wil ventileren en benoemen hoe de feiten liggen. Beter dan dat ze daar pas over 10 jaar achterkomen.
" Elledoris schrijft over dingen die echt niet kloppen. Dus geen 'perspectief' van haar ex, maar feiten die verdraait zijn"
Ik gok dat dat geen feiten zijn die zonder problemen door iedereen geverifieerd kunnen worden (in de categorie: wie won de finale van de KNVB-beker in 2023?). Dus hoogstwaarschijnlijk blijf je uitkomen bij een situatie waarin beide exen gewoon wezenlijk anders tegen een situatie aankijken en het voor een derde niet zonder meer duidelijk is wie het bij het rechte eind heeft.
Blijven hangen in "ja maar jij vertelt leugens" maakt in die situaties meestal meer kapot dan je lief is. Niet gezegd dat Elledoris dit doet, overigens.
Labyrinth schreef op 23-06-2025 om 15:16:
Elledoris schrijft over dingen die echt niet kloppen. Dus geen 'perspectief' van haar ex, maar feiten die verdraait zijn. Volgens mij zijn haar kinderen van een leeftijd dat ze het best aan kunnen als ze de werkelijke feiten weten. Het maakt wel uit over welke feiten het gaat. Maar als het grote dingen betreft, dan zou ik gewoon in een gesprek met je kinderen zeggen dat je iets wil ventileren en benoemen hoe de feiten liggen. Beter dan dat ze daar pas over 10 jaar achterkomen.
Elledoris schrijft over dingen die echt niet kloppen. In de ogen van Elledoris kloppen ze niet, misschien in de ogen van ex wel.
Dus geen 'perspectief' van haar ex, maar feiten die verdraait zijn. Hoe weet jij dat, was je erbij?
Bij gescheiden mensen die na tien jaar nog ruzie maken is er niet één waarheid, maar zijn er twee waarheden, die van hem en die van haar.
Nou... mijn ex vertelde iedereen dat hij zijn kind niet MOCHT zien van mij. Dat was feitelijk onjuist. hij haalde haar niet op en als ik haar op de afgesproken tijd bracht, was hij er niet of hij was stomdronken en wilde haar niet ontvangen. Dat hij haar dus niet ZAG, klopte wel, dat hij haar niet MOCHT zien, pertinent niet. Dat het zijn waarheid was, maakt het nog niet DE waarheid.
Wij maken overigens allang geen ruzie meer, maar dat terzijde.
Lastig Elledoris. Jullie zijn volgens mij een kleine 10 jaar geleden gescheiden, zijn de onwaarheden iets wat hij ten tijde van de scheiding verspreidt heeft en waardoor de band met je kinderen is verslechterd na de scheiding? Want de band met je kinderen is al lange tijd slecht. Je schreef dat je er vorige week achter kwam, dat is best lang na jullie scheiding. Heeft een van je kinderen er nooit eerder iets over gezegd?
Ik snap goed dat je dit heel naar vindt. Vraag me wel af of het zin heeft om dit met je kinderen te bespreken; hoe naar ook, onwaarheden zijn niet altijd makkelijk te weerleggen. Kans bestaat ook dat kinderen er niks mee kunnen / niet weten wie ze moeten geloven en dat zo ervaren dat jullie band misschien verslechterd. Verder is het begrijpelijk als jij jouw kant van het verhaal wil vertellen. Persoonlijk zou ik dan kiezen voor een persoonlijk gesprek en niet een brief sturen.
Lastig inderdaad. Hoe ik het aangepakt heb: Alles zoveel mogelijk van me af laten glijden en me vast houden aan het feit dat ik altijd een hele goede papa geweest ben en dat meer waarde heeft dan de leugens van mijn ex-vrouw.
De oudste keek daar inderdaad makkelijk door heen, mijn meiden zijn iets jonger en vinden dat moeilijker. Die trekken wel veel naar mama als mama er is zeg maar. Die zijn ook wat actiever beïnvloed door haar dan mijn zoon.
Wat ik wel gedaan heb, is op het moment dat ze zelf dan wat boos waren ergens om en er wat uit kwam, dat ik daarover met ze in gesprek ging over wat er volgens mij wel of niet waar was. En dat papa er anders over denkt dan mama en dat de kids altijd mogen praten met mij over iets.
Tja ik zie er ook wel iets hoopvols in dat je hier nu achter komt: als door deze leugen je kinderen verder van je af zijn komen te staan, is er een kans om iets te herstellen misschien. Het ligt natuurlijk wel aan wat voor leugens het zijn. Is het iets van 'je moeder weigerde dingen in het huishouden te doen' dan zou ik het laten lopen. Maar is het van de orde "je moeder ging met drie mannen vreemd tijdens het huwelijk" dan zou ik wel degelijk het gesprek aangaan met de kinderen. Wel op een manier van 'je vader heeft zijn waarheid' maar ik heb de mijne en die wil ik je graag vertellen, niet omdat je zou moeten kiezen, maar om je een totaalbeeld te geven'
Lexus schreef op 24-06-2025 om 10:10:
Tja ik zie er ook wel iets hoopvols in dat je hier nu achter komt: als door deze leugen je kinderen verder van je af zijn komen te staan, is er een kans om iets te herstellen misschien. Het ligt natuurlijk wel aan wat voor leugens het zijn. Is het iets van 'je moeder weigerde dingen in het huishouden te doen' dan zou ik het laten lopen. Maar is het van de orde "je moeder ging met drie mannen vreemd tijdens het huwelijk" dan zou ik wel degelijk het gesprek aangaan met de kinderen. Wel op een manier van 'je vader heeft zijn waarheid' maar ik heb de mijne en die wil ik je graag vertellen, niet omdat je zou moeten kiezen, maar om je een totaalbeeld te geven'
Stel dat het inderdaad om zo'n soort leugen gaat dan is het iets van jaren geleden en kun je toch niet bewijzen dat het niet zo was. Als het omdat soort leugens gaat is het heel zuur voor To maar bereik je er echt iets positiefs mee door daarover in gesprek te gaan met je kinderen? Waarschijnlijk alleen dat het je oplucht je eigen kant van het verhaal te vertellen. Kinderen kunnen het dan hooguit ter kennisgeving aannemen: papa zegt dit, mama zegt dat, maar meer ook niet. Kans is best groot dat kinderen hierin helemaal niet betrokken willen worden bijna 10 jaar na een scheiding en het als een welles/nietes gaan ervaren i.p.v. als een totaalbeeld. Ik verwacht niet dat de band die al vele jaren slecht is ineens hechter wordt door zo'n gesprek tenzij het om iets gaat wat je echt heel makkelijk kunt weerleggen.
Gingergirl schreef op 24-06-2025 om 11:09:
[..]
Stel dat het inderdaad om zo'n soort leugen gaat dan is het iets van jaren geleden en kun je toch niet bewijzen dat het niet zo was. Als het omdat soort leugens gaat is het heel zuur voor To maar bereik je er echt iets positiefs mee door daarover in gesprek te gaan met je kinderen? Waarschijnlijk alleen dat het je oplucht je eigen kant van het verhaal te vertellen. Kinderen kunnen het dan hooguit ter kennisgeving aannemen: papa zegt dit, mama zegt dat, maar meer ook niet. Kans is best groot dat kinderen hierin helemaal niet betrokken willen worden bijna 10 jaar na een scheiding en het als een welles/nietes gaan ervaren i.p.v. als een totaalbeeld. Ik verwacht niet dat de band die al vele jaren slecht is ineens hechter wordt door zo'n gesprek tenzij het om iets gaat wat je echt heel makkelijk kunt weerleggen.
Nee misschien niet, maar ikzelf zou het toch proberen in zo'n geval.