ex gooit de kinderen uit de verzekering
Beste lezers. We zijn gescheiden en de kinderen staan op de polis van mijn ex. Dat was zo vanaf de geboorte en bevalt goed want hij heeft de hoogste polis (nodig) en ik heb maar 1 ster.
Nu heeft de jongste dure medicijnen nodig dus ik koop die,betaal die,en stuur de factuur op naar de verzekering en de ex krijgt het geld wat ik betaald heb,en stuurt dat naar mij. rechtstreeks gaat helaas niet,had flink gescheeld.
Maar meneer heeft geen zin meer. Let wel,de polis kost hem niks,kinderen zijn gratis meeverzekerd.
Maar het is om dwars te zitten. Dus hij dreigt nu met de kinderen per 1 januari ervan af te gooien. De verzekering snapte het al niet,het kost hem niks,de medicijnen zijn zo gratis. Stel dat ik ze nu op mijn polis moet nemen dan kost me dat 80 euro per maand aan medicijnen want die worden dan niet meer vergoed.
Ikzelf een 4 sterren nemen is schieten met een mug op een olifant want ik ben gezond,dat dekt dan de lading niet. Nu moet ik dus eigenlijk die 80- euro terug gaan zitten eisen via de kinderalimentatie oid,die hij ook al een half jaar niet betaald heeft....Maar nu is de vraag. Kan hij ze zomaar eraf gooien? Je moet toch een verzekering hebben? Er staat me bij dat ik dat OOK goed moet vinden,anders kan iedereen zomaar een ander van zijn polis af knikkeren. Hij heeft mijn advocaat gemaild dat ze er afgaan maar ik was klaar,begin ik nu weer opnieuw met een zaak? Hoe dan,en waar?
Oh ja Donna
Waarom is het lulkoek als iemand geen aanvullende verzekering heeft? In de basisverzekering wordt alle echt medische noodzaak vergoed. Heel veel mensen zijn oververzekerd uit angst dat ze ooit ergens gebruik van zullen moeten maken. Je neemt een zeker risico door je niet aanvullend te verzekeren. De praktijk is dat je dan geen vergoeding voor een bril krijgt bijvoorbeeld en geen fysiotherapie, of je steunzolen worden niet vergoed, ik noem maar wat. En dan is het een risicoberekening van welke kosten je voor lief wilt nemen en wat niet. Ik heb voor dit jaar bijvoorbeeld sinds tijden weer een aanvulling genomen waarin 9 fysiobehandelingen zitten. Omdat ik er normaal nooit heen ga zo'n bescheiden aantal. Gezien de huidige staat van mijn rugwervels en andere gewrichten, wordt het verstandig om te gaan en volgend jaar meer dan 9 te nemen. Ik ga binnenkort eens een praatje maken met ze om te kijken of ik gebaat ben bij behandelingen.
Triva
Je bedoelt dat dat bij de scheiding is afgesproken? Dat heb ik over het hoofd gezien. Ja, waar hebben we het dan over? Dan moet hij zich daar aan houden. Maar zonder dat convenant had het gemogen.
iedereen zegt wat zinnigs
Inderdaad kan ik ze ook bij mij bijschrijven. Ben ik van het gezeik af,zie ik hem echt nooit meer ,alleen dan maar bij 2 keer per jaar overleg over school . Jeetje wil ie het zo? Ik heb altijd goede wil getoond en ZEG ik eens een keer Er is ouderavond dan is het nee ik heb geen zin geen tijd ik rij niet in het donker enz enz. Wat wil ie DAN.
Maar als ik ze bij mij neem dan ben ik gewoon flink duurder uit door de medicijnen en beugel en het staat ook nog eens in het convenant,dus hij moet daar nu niet ineens onderuit willen gewoon.
Hij mailde het me zelfs dat ik me financieel flink wou raken dus hij is begonnen geloof ik. Het is gewoon triest,ik heb er geen ander woord voor.
En inderdaad was ik al eerder hier zag,zou ik dat dossier aan een rechter laten zien,zou hij plaatsvervangende schaamte voelen. Wat een wereldvader (...)
kaaskopje.
Ja het staat idd in het convenant en ouderschapsplan.
Maar
wil je daar iets tegen doen moet je weer een advocaat inschakelen en naar de rechtbank. Zo'n ouderschapsplan stelt niet zoveel voor als er niet aangehouden wordt.
Een convenant met stempel rechter wel, maar dan moet je dus weer naar de recchtbank en ben je daar weer veel geld aan kwijt.
EMMA2000
Ik was er al bang voor. Weer zo'n ouder die zijn ex over de rug van de kinderen (in dit geval zelfs hun gezondheid) wil pakken.
Ik zal maar niet schrijven hoe ik over dit soort mensen denk, want dan krijg ik denk ik een forum-ban.
Je kunt er misschien een rechtszaak van maken, omdat het in het convenant staat, maar ik denk dat de mooiste wraak is, dat je gewoon de kosten draagt en vooral uitstraalt dat het je helemaal niks doet. Dat zijn acties je Siberisch koud laten. Ook al voelt het misschien niet zo. Elke reactie is koren op zijn zieke molen.
Sally MacLennane
das ook waar. Hij heeft me zelfs een periode gestalkt,30 sms,bellen,14 mails op een dag,post post post. Ik heb toen alles geblokt en post stuurde ik later ongeopend terug.
Daarna werd het idd minder want ik reageerde nergens op en post had dus ook geen zin. Kreeg ik later wel het verwijt dat ik nu veel geld had weggegooid hoor want in al die post zat veel geld! Stom hoor dat ik dat zomaar weggooi(...)
Nou hij kan gerust zijn,de post die ik wel opende zat geen geld in en in de teruggestuurde troep ook niet,dat was wel duidelijk.
Ik zal zo eens wat verzekeringen gaan vergelijken.
Maar ik leg me dr niet zomaar bij neer.
Wat staat er in het
convenant betreffende het bezoeken van de kinderen?
Ik begrijp best dat je je kinderen niet wilt dwingen om contact te hebben met hun vader. Maar als dit ook vastgelegd ligt en niet nageleefd wordt (om wat voor reden dan ook), waarom zou hij zich dan aan afspraken houden?
In het plan staat dat de kinderen bij mij wonen en vrij zijn om te gaan wanneer en hoelang ze willen. Ik hou ze niet tegen,breng ze met alle liefde erheen. Vaste regeling is er niet,dat hadden we toen ook al afgesproken,niet alleen is ie ziek,hij heeft ook geen slaapplaats oid. Stel ik zou ze elke zaterdag moeten brengen en hij heeft een slechte dag,dan kan ie niks me ze.Dus dat hadden we al afgesproken,per moment bekijken. Maar door dit gedoe ,nu maar vooral tijdens het huwelijk,willen de kinderen niks meer met hem te maken hebben. Ze willen hem niet zien,ze willen er niet heen,ze willen hem niet op verjaardagen niks. Dat mogen ze vinden. Daar kan ik niks aan doen,zo oud zijn ze inmiddels namelijk.
Verder is afgesproken dat ik hem op de hoogte stel van gezondheid en school.
Dat doe ik. Maar vervolgens op diploma uitreikingen komen oid..DAT doet ie dan niet he?
Dus omdat hij dan vindt /denkt dat ik de kinderen weghou,straft hij ze op deze manier? Mij? Ik maar vooral zij eten er geen boterham minder om. Ik blijf het een rare werkwijze vinden.
@ Emma2000
Waarom dan nog (financieel) afhankelijk willen blijven?
Ga je het echt niet redden zonder zijn alimentatie en bijschrijving op zijn polis? Ik denk dat je dat best kan alleen moet je dan creatief zijn.
Al ga je naar de rechter, ook al stelt de rechter je in je gelijk. Wat ga je doen dan als hij ze alsnog per 1 januari van volgend jaar of de jaren er na van de polis gooit? Vijf jaar in spanning zitten? Kinderen staan op jouw adres ingeschreven dus de nota's voor medicijnen/orthodontie daar ben jij verantwoordelijk voor. Wat er in het convenant staat, wat een rechter heeft uitgesproken daar heeft de apotheker/tandarts/orthodontist geen boodschap aan. Ga je over niet betaalde nota's dan weer een rechtszaak voor aanspannen tegen je ex.
Iedereen in NL is verplicht een basisverzekering te hebben, dus ook jouw kinderen. Ik heb erg mijn twijfels of dat jouw ex hen zonder aanmelding bij een andere verzekering van zijn polis kan "wippen". Informeer eens bij zijn verzekeringsmaatschappij! Wat hij wel kan doen is zijn verzekeringsvoorwaarden wijzigen waardoor niet alleen hij zelf minder goed verzekerd is maar ook automatisch je kinderen.
Soms kun je de strijd beter niet aangaan en voor je eigen trots kiezen. Laat ook dit laatste stukje verbinding met je ex los. Al die onnodige energie die je verspilt is het niet waard.
Succes
'Ik heb erg mijn twijfels of dat jouw ex hen zonder aanmelding bij een andere verzekering van zijn polis kan "wippen".'
Je moet voor 1 januari opzeggen maar je hoeft pas voor 1 februari een nieuwe verzekering te hebben dus ik ben benieuwd hoe je het bovenstaande voor je ziet?
ik zal ze nog eens bellen
Ja was al aan het vergelijken geslagen. En inderdaad red ik me zonder zijn centen ook wel en daar ben ik best een beetje trots op.
Dan heeft ie namelijk ECHT niks mee over me te zeggen plus geen stok meer om mee te slaan.
@ Triva
Op meer dan mijn onderbuik gevoelens zijn mijn twijfels niet gebaseerd.
Als vader zijn polis opzegt (inclusief die van zijn kinderen) dan zie ik geen sprankje hoop.
Maar als vader alleen zijn kinderen van de polis af gooit dan vraag ik mij af of hij ook opgave van reden moet geven. Dit zou kunnen zijn dat hij is gescheiden en dat kinderen niet meer tot zijn huishouden behoren. Omdat ook kinderen verplicht verzekerd moeten zijn, zou ik verwachten dat De Wetgever deze kinderen ook beschermd tegen ongewenste situaties waarbij ex partners hun kinderen zo maar van de polis laten halen. In het geval van @ Emma heeft vader dit nog aangekondigd. Maar wat als de polishouder dit doet zonder medeweten van de ex partner??? Dus ik vraag mij hardop af of de verzekeringsmaatschappij van vader wettelijk verplicht is om moeder hierover in te lichten. En ja hoe doen ze dat dan? Hoe komen ze aan haar gegevens? Of ligt de bewijslast bij vader dat hij aan moet tonen dat kinderen ook daadwerkelijk bij moeder op haar polis worden bijgeschreven? Ik heb werkelijk geen idee. Wat ik wel weet is dat dit geval niet op zich staat. Dus ja, ik ben eigenlijk best benieuwd wat het antwoord is als @ Emma hen gaat bellen.
@ Emma
Ook al blijven de kinderen op zijn polis staan dan moet je nog steeds de nota's van de medicijnen voorschieten en voor de vergoeding hiervan bij hij hem op je knieën.
Triva
Ik heb 3 jaar in de zorgverzekeringen gezeten. De hoofdverzekerde mag meeverzekerden opzeggen. Ik heb daar een fraai staaltje van meegemaakt. De ene week belde de man, hoe kon hij zijn ex van zijn polis halen? Dus ik geef braaf antwoord. Schriftelijk, via het persoonlijke account, of via de mail. Een week láter hangt de ex briesend aan de lijn. Wat ex-man nu toch geflikt had! Het was puur toeval dat ik beiden aan de telefoon had. Ik heb maar niet gezegd dat ik haar ex-man ook geholpen had.
Tja
Dus ik begrijp dat het enige wat die vader van zijn kinderen ziet de alimentatieafschriften zijn (die kan je automatisch doen) en dat hij daarnaast declaraties voor ze moet indienen. Dus ergens leeft daar een gezin met jouw kinderen en het enige wat je van ze hoort zijn af en toe wat rekeningen die je moet 'verwerken'. Weet je, ik kan me eigenlijk best voorstellen dat hij daar vanaf wil. Alleen maar een periodieke pijnlijke herinnering aan een gezin dat hij misschien maar probeert te vergeten.
Ik begin toch iets van begrip te krijgen geloof ik. Je zou zo'n vader-kant van het verhaal eens moeten horen...
Begrip
De narigheid is inderdaad dat we alleen het verhaal van TS kennen. Daar kun je niet bepaald een neutrale mening mee vormen. Maar we weten nu eenmaal niet meer dan dit en zoals de situatie lijkt te zijn, doet vader niet veel moeite om de band met de kinderen aan te halen, maar voelt zich slachtoffer lijkt wel en is rancuneus. Waarom? Dat zullen we denk ik nooit weten.
@ Kaaskopje
Wetgeving kan worden aangepast als blijkt dat deze gevoelig is voor ongewenste situaties.
Jouw voorbeeld gaat over 2 volwassenen, waarbij een ex partner premie betaalt voor de andere ex partner. Ex partner hebben, behalve eventuele te betalen partneralimentatie, geen zorgplicht tegenover de ander. De vader in dit voorbeeld heeft dat wel. Zelfs al ziet hij zijn kinderen niet om wat voor reden dan ook.
Niet reageren
Emma, het feit dat hij je gestalkt heeft, zegt wel iets over hoe hij psychisch in elkaar zit. Je hebt zelf al ervaren dat je gewoon NIET moet reageren op dergelijk gedrag, dan dooft het vanzelf uit.
Als ik jou was, zou ik gewoon de kinderen bij jou op de polis zetten. Weer een vuistslag die geen doel bereikt voor hem, geen boze reactie van jou, jammer mijnheer! Hij wil jou financieel raken, zorg gewoon dat je niet te raken bent. Regel je zaken zelf. Wees onafhankelijk.
Jo
Ik snap volledig waar dit om gaat 
Ik snap inmiddels ook dat vader volgens afspraak in de verzekering moet houden. Tenzij ts toch zelf een verzekering neemt.
Pijnlijk
Het lijkt mij ook erg pijnlijk voor de vader. Als ik dan de posts van TS zo lees, zit er nog heel veel haat en nijd tussen jou en je ex-partner.
In deze situatie zou ik er zeker voor kiezen om helemaal los te komen. Waarom zou je wel geld aannemen van de vader van je kinderen, als hij verder in jouw ogen niets waard is.
Verder vind ik het ook erg pijnlijk om te lezen dat jij blij bent dat je kinderen hun vader niet meer willen zien. Daar zou het liefste heel veel over schrijven, maar dat doe ik niet.
Dus: als je dan lost wilt zijn van de vader van je kinderen, maak dan ook geen gebruik meer van zijn centen, maar zorg dan ook helemaal zelf voor je kinderen.
Paddington
Ik heb de indruk dat het van twee kanten haat en nijd is. Dus van beide kanten kun je met wat we weten van alles zeggen. Maar wij waren er niet bij. Je legt het nu wel erg bij TS.
Ben ik niet met je eens
Ik probeer TS een tegengewicht te geven, daar zij het heel erg neerlegt bij ex. Ik weet het hele verhaal niet, misschien heeft TS wel de goede keuze gemaakt.
Wat ik wel weet is dat er twee kinderen zijn die hun vader niet meer zien en waarvan wel verwacht wordt dat hij financieel nog bespringt. Dat vind ik raar. Als moeder zou ik dan zeggen, dan doe ik alles alleen en zorg ik dat ik helemaal los kom.
Nogmaals, ik vind het erg schrijnend als ik lees dat er twee kinderen zijn die hun vader niet meer zien omdat hun ouders ruzie hebben. Dat gegeven is al erg naar. Als je moeder dan ook nog zo vol haat en nijd zit over je vader, wordt dat alleen maar erger. Ik hoop dan maar dat ze zo wijs is om in ieder geval naar de kinderen toe een neutrale houding aan te nemen.
Ik kies bewust de kant van de kinderen, niet van een van de ouders.
Paddington
Het is inderdaad naar dat de kinderen hier tussenin zitten. En ik weet van dichtbij (vriendin), hoe een ouder invloed kan uitoefenen op de kinderen. Maar omdat we niet weten hoe de vork precies in de steel zit, vind ik het 'riskant' om een van de ouders meer de schuld te geven dan de ander. Vader lijkt ook niet echt lekker bezig. Maar als we het hebben over wat verstandig is, dus zonder last te hebben van al die negatieve gevoelens die TS en ex wel hebben, lijkt het mij wijs om de verzekering over te nemen en dat deel af te sluiten. Hoe het er voor de kinderen verder uit moet zien... lastig, dat is niet aan mij. Hoe TS en ex ook met elkaar omgaan, hoort ex hoe dan ook wel alimentatie te betalen. Of dat nou pijnlijk is of niet.
Dat laatste
vind ik in Nederland dus heel erg krom. Waarom wordt er niet gekeken naar de reden? Als iemand zijn/haar partner in de steek laat, dan is het blijven betalen logisch. Wordt een van de ouders het leven van de kinderen uit gewerkt, dan zou de geldstroom ook moeten stoppen.
In mijn ogen daarom heel simpel: ts is blij dat vader uit het leven van de kinderen is, zonder dat daar (in mijn ogen) gegronde redenen voor zijn, dan moet ts ook accepteren dat de geldstroom stopt. Misschien komt het voor sommige mensen hard over, het zij zo.
het liefst idd helemaal NIETS meer
Als hij zich zooo inzet voor de kinderen..(0,0 procent) dan liever echt niks meer.
We hebben het nu leuk,ze weten waar ie woont en dat ik ze best wil brengen,maar ze zijn klaar met hem.
Ik spreek verder niet over hem in een negatieve manier zoals uitschelden waar ze bij zijn,dat is niet nodig,het helpt niks,ook zijn ze het nog met me eens ook kwam ik achter.
Kreeg van het weekend nog wel weer een brief wat er komende maand allemaal gebeurt in het dorp maar goed dat boeit me niks en tijd dat ie dat ook onthoudt.
Klinkt hard maar hij denkt echt dat ie er nog helemaal bijhoort wat betreft uitjes oid.
Feit blijft dat we nu met zijn allen veel meer ondernemen als toen hij er bij was want dat was nooit leuk/gezellig.
Blijft jammer dat het zo loopt,ik ben niet haatdragend verder maar ik wil wel mijn/ons leven terug.
Hm, Paddington
Hierover twijfel ik:
"vind ik in Nederland dus heel erg krom. Waarom wordt er niet gekeken naar de reden? Als iemand zijn/haar partner in de steek laat, dan is het blijven betalen logisch. Wordt een van de ouders het leven van de kinderen uit gewerkt, dan zou de geldstroom ook moeten stoppen."
Dan krijg je telkens meerdere verhalen en zeer moeilijke bewijslast. Bovendien: je krijgt je kinderen en dan vind ik dat de 2 ouders financieel verantwoordelijk zijn. Hoe dan ook (of nou ja, misschien heel extreme uitzonderingen nagelaten).
Bovendien: stel je laat je partner in de steek. Ten eerste is er vaak wel wat aan vooraf gegaan. Ten tweede kan het ook zijn dat de in-de-steek-later inderdaad vooral alleen maar verliefd op een ander is zonder dat het nou heel slecht ging ofzo. Dat had mijn man toen hij ging scheiden (verliefd op mij) en het is heel erg voor zijn vrouw en kinderen (en ja, nick aangepast). Vervolgens is ongelooflijk lang door zijn ex geprobeerd de kinderen te blijven voeden met boosheid. Ze van elkaar te laten vervreemden, tot ze zelfs hun achternaam hebben laten wijzigen en niet meer wilden komen. Er is nu (ze zijn begin 20) contact, maar minimaal. Het is dus helemaal gelukt.
Maar uiteraard bleef mijn man alimentatie betalen. Hij is de vader en of ze het nu willen of niet: hij is deel van hen. We letten ook op de jaarlijkse wettelijke indexeringen en zo.
Wel vond hij dat er een grens zat aan de jarenlange afwijzingen, dus ondanks hun studies stopte hij wel met betalen toen ze 21 waren en heeft hij ze dus niet langer gesupport. Maar dat kwam/komt wel goed met hun studies (misschien anders als hij wist dat ze dan in grote problemen zouden komen).
Kortom, ik ben het niet met je eens, hoewel in veel bijdragen over scheidingen wel vaak!
Ali Baba
Mocht het verhaal dat jij hier neerzet kloppen, dan is dat verschrikkelijk voor de kinderen. Het feit blijft wel dat jouw man zijn vrouw en kinderen in de steek heeft gelaten voor jou.
Naast het feit dat ik dus de keuze van jouw man afkeur, keur ik ook de reactie van zijn ex-vrouw af. Misschien was het voor de kinderen beter geweest als jouw man rustig de tijd had genomen om alles af te ronden, waardoor zijn ex-vrouw meer tijd had om haar emoties de baas te kunnen. Dat is nu koffiedik kijken.
Paddington
Ik ben ook tegen partneralimentatie, maar voor de kinderen maakt het totaal niet uit waarom vader en moeder en hoe vader en moeder uit elkaar gegaan zijn. Je blijft hun ouder en hebt tot ze volwassen de verantwoordelijkheid voor ze.
nou en of
Nou en of, dat is ook verschrikkelijk, Paddington! En ik wil dat absoluut niet relativeren door net te doen of al hun afwijzingen van zijn vaderschap alleen maar door zijn ex zouden komen.
En ik weet dat ik al helemaal niet in de positie ben er iets van te zeggen (maar ja, dit is een forum, ik denk dat het hier wel kan), zeker ook niet met hoe zijn ex ermee omgegaan is. Ik weet niet hoe ik er zelf mee omgegaan zou zijn. Ik denk heel anders maar ik kan en mag dat niet beoordelen.
Reken er verder maar op dat je niet de enige was die zijn keuze afkeurde. De meeste vrienden en collega's en familieleden hoor, hij is heus niet gespaard. Ook ik mocht het ontgelden uiteraard, ik ben dus zo'n 'Truus' zoals in die andere draadjes. Er zijn in die draadjes ook telkens allemaal vooronderstellingen over Truus (dat ze natuurlijk aan hem trekt, dat ze geld kost etcetera).
Als mensen het niet afwezen, dan belde ex het trouwens na, want er moest wel gekozen worden, alle banden moesten verbroken worden en hij moest natuurlijk ongelukkig worden. Dat afwijzen lukte verder niet bij iedereen en gelukkig zijn er nu weer vrienden en is het met de hele familie (aan beide kanten) goedgekomen. We hebben het trouwens over 15+ jaar geleden. Ongelukkig worden is niet gelukt, de kinderen van hem vervreemden en haar (en haar nieuwe partner) als enige ouder(s) zien is dus wel geslaagd. Hij is een soort kennis. Eentje waar je niet naar willen heten, die niet op uitreikingen mag komen, waar je soms best even wat mee wil gaan drinken en die (tot hun 21e) uiteraard wel moest blijven betalen, al gingen ze naar de rechter voor hun achternaam.
Ik denk wel dat het fijner voor de kinderen was geweest als ze had geaccepteerd dat hij de vader van de kinderen bleef. Ik weet dit uiteraard niet zeker.
Al met al, om het weer over de financien te hebben ben ik het dus ook met Kaaskopje eens: hoe dan ook kinderalimentatie blijven geven. De reden van scheiding maakt niet uit.
Daarin verschillen we van mening
Ik ben er van overtuigd dat er ook redenen kunnen zijn om geen kinderalimentatie meer te betalen.
Partneralimentatie idem. Betalen voor je ex-vrouw is niet meer dan logisch. In sommige gevallen niet, meestal wel.