Ex informeert me niet over ingrijpende zaken
Hallo allemaal,
Ik weet het even niet meer! Mijn jongste (13) is by zyn vader gaan wonen en woont daar nu 1 jaar. Alleen voor belangrijke zaken hebben mijn ex en ik contact per email. Het afgelopen jaar zie ik mijn kind van 24/7 naar amper. Tevens moet ik dingen van mijn kind vernemen, die ik te belangrijk vind en eigenlijk taak is van mijn ex om mij hierover te informeren. Hij heeft sinds geruime tijd een nieuwe partner, kind moest dit geheim houden van vader (“dat gaat haar niks aan!”), kind accepteert nieuwe partner niet en vader stuurt hem naar een psycholoog.
Oftewel, kind woont bij vader en denkt dat het kind nu alleen “van hem is” en doet maar gewoon.
Onlangs per email laten weten, dat hij een wettelijke informatieplicht heeft en zich daar niet aan houdt, om bevestiging en reactie gevraagd, geen antwoord.
Ik zit er nu aan te denken om toch een advocaat te nemen en te kijken wat en hoe dit het beste opgelost kan worden.
Heeft iemand in een soortgelijke situatie gezeten en kan me een goeie tips geven? Alvast bedankt.
Tja
Een advocaat in de arm nemen is natuurlijk een optie. Maar overschat de resultaten niet hoor. Je ex kan ervoor kiezen om een brief van jouw advocaat ook gewoon weer te negeren, en dan blijft uiteindelijk alleen de gang naar de rechter over. Ben je daartoe bereid?
Hoi,
Ja dat is wat ik bedoel met een advocaat nemen en dan via de rechtbank hem duidelijk maken, dat dit soort belangrijke dingen hij toch echt met mij hoort te bespreken en op z’n minst me in te lichten.
Wat ga je er echt mee bereiken?
Je wilt hem via de rechtbank aanspreken op zijn gedrag naar jou en daarmee bereiken dat hij jou op z'n minst inlicht.
De methode die je kiest zal de verhoudingen alleen maar verslechteren. Ik denk dat je het tegenovergestelde bereikt door naar de rechtbank te gaan.
Het bezoek aan de psycholoog had waarschijnlijk alleen gekund met instemming van beide ouders. Ben jij tegen de psycholoog? Of gaat het alleen om het principe?
Wil je zoon zelf naar de psycholoog. Dat lijkt me de belangrijkste afweging.
Ik zou energie stoppen in het contact met je zoon. Probeer het contact zo goed mogelijk te houden, tussendoor samen iets doen. En dat zonder negativiteit over vader en al deze toestanden. Ik denk dat je daar op de lange termijn het meest aan hebt.
verhouding
Er is geen verhouding, dus slechter dan dat het al is, is niet mogelijk.
Ik wil hem niet via de rechter aanspreken op zijn gedrag, maar ervoor zorgen, dat de rechter hem laat inzien, dat hij een informatie- consultatieplicht heeft. Wat er nu in het leven van mijn kind speelt is geen peanuts, lijkt me heel normaal, dat je de moeder van het kind hierover inlicht.
Nee, ik ben niet tegen de psycholoog, maar ik had het wel allemaal graag willen weten en hierover mee kunnen beslissen of moet ik maar gewoon alles accepteren?
Mijn zoon accepteert en doet alles wat vader zegt/wil/doet “ik doe het voor hem” zegt hij. Zelf zit ik op een ander level en hou altijd rekening met wat mijn kind zelf wil, mijn ex daarentegen is iemand die zijn wil opdringt.
Ik heb het afgelopen jaar meer dan mijn best gedaan om mijn kind te zien, maar aangezien alle weekenden volgeboekt zijn met uitjes met vader en nieuwe vriendin en familie, heeft mijn kind geen tijd of wil dan een dag thuis kunnen chillen.
Afspraken gemaakt?
Hoe is de zorg/omgangsregeling vastgelegd, Snoezepoes? Hebben jullie formeel een aantal dagen vastgelegd waarop je kind bij jou is? En zo ja: die afspraken worden dus gewoon niet nagekomen?
wettelijke informatie plicht
Was er altijd alleen voor ouders met gezag naar ouders zonder gezag, wellicht is dit verander, maar volgens mij niet.
Voor een psycholoog moet jij wel toestemming geven als je ook gezag hebt.
Omgangsregeling
Ja de omgangsregeling is vastgelegd, maar wordt niet nagekomen. Het kind bepaalt, wanneer hy zin heeft. Aangezien ex narcist is, speelt hy het slim en zegt hij mag altijd naar jou als hij dat wil, maar stimuleert niets en eerder omgekeerd, zorgt ervoor dat kind geen tijd heeft.
Informatieplicht
Nee hoor ook als beide ouders gezag hebben, heb je deze verplichting.
Afdwingen
Afdwingen leidt tot meer strijd. Je doelen zijn: een beter contact met je zoon, daar kun je zelf aan werken. Hij is al 13 jaar, probeer een regeling te treffen als een vaste avond in de week bij jou komen eten. En maak het hem dan wat makkelijk. Als je een auto hebt, haal hem op, en breng hem thuis. En als het vlakbij is stuur een appje in de middag tot het een routine is.
Je kunt de psycholoog berichten dat je niet akkoord gaat. Ja, tenzij je zoon dat natuurlijk wel ziet zitten. Maar toestemming van beide ouders is vereist en wordt over het algemeen aangenomen maar niet als er een ouder expliciet weigert. Maar waarom zou je?
Laat het van je zoon afhangen.
En informatieplicht is ook weer zo'n dingetje. Je zoon kan jouzelf informeren en ja, je zult heus weleens wat missen, maar dat weegt niet op tegen strijd en dan nog niets horen.
Vraag op school de inloggegevens van je zoon op zijn electronische omgeving, vaak is er een toegang voor ouders, dan kun je in elk geval op afstand zijn vorderingen volgen.
Ja, tenzij je zoon dat niet ziet zitten dus.
Kortom, je kunt het beste het contact met je zoon aanhalen en van daaruit gaan.
Nog een narcist!
Zoek dekking...
Principes
Je hebt dus geen probleem met de psycholoog, alleen had je het graag willen weten. Het gaat dan om een principe. Je kunt gelijk krijgen, maar daar win je niets mee. Je zoon heeft een beslissing genomen. Wellicht op verkeerde gronden, maar dat kan gebeuren. die beslissing heeft gevolgen en een daarvan is dat je helaas niet meer alles weet, of bij jou zelfs bijna niets meer weet van je kind. Ik kan me alle pijn die dat doet voorstellen, maar die pijn los je niet op met rechtszaken.
Ik zou inderdaad kijken wat je kunt doen op een andere manier om kontakt met je zoon te houden. AnneJ heeft goede tips.
Tsjor
Ik zou
niet naar de rechter gaan. Wat schiet je daar uiteindelijk mee op? Stel dat de rechter hem vermanend toespreekt dan krijg je misschien 1 of 2 keer wat info en dan stopt het waarschijnlijk weer. Ik zou wel proberen om je zoon vaker bij jou te hebben. Chillen kan bij jou ook. Maar hoe zorg je er voor dat hij ook.weer naar jou komt? Via je ex werkt dus niet maar misschien kan je wel met je zoon een weekend plannen, of een dag? Sowieso zou ik zorgen dat ik alle schoolinfo zou krijgen en ik zou per app contact houden met zoon. Verder niet al te veel druk opleggen hoe moeilijk dat ook moet zijn. Echt goed advies heb ik niet voor je maar een rechtszaak lijkt me echt geen goed idee. Ik weet hoe het voelt, ik heb een issue met mijn ex over de kinderen waarin elke rechter mij zou steunen maar zou zo veel moeilijkheden geven dat ik daar niet voor kies.
Verzoek
Het liefste ga ik ook niet naar de rechter, wil ik niks afdwingen qua contact en omgang met mijn kind, maar er is omgangsrecht en zoals ie nu is na een jaar alles aan te kinken en te doen zoals zoon het wil, dus wanneer mijn kind er zin in heeft en dat is bijna nooit, vind ik dat het tyd is voor verandering omdat het zo niet goed gaat.
Al een jaar probeer ik van alles, maar hij heeft het altijd te druk of geen zin. Heb hem misschien een keer of 8 gezien en kwam 2 weken “spontaan logeren” in de zomervakantie, achteraf blijkt dat pa hem dat had gevraagd en dat was uit eigen belang omdat pa graag met zijn nieuwe partner alleen wilde zijn, maar uit zichzelf komt niks. Ook app ik hem dagelijks, al is het maar goedemorgen, fijne dag of welterusten ik hou van je.
Iedereen in mijn omgeving weet hoe hij aan mij hing en vanaf het moment dat hij bij mijn ex woont, is het omgekeerde wereld, iets waar ik altyd al bang voor ben geweest en diep in mijn hart wel wist, omdat ik al zei het is een narcist en ik wist dat ik dit zou kunnen verwachten.
Op mijn mail heb ik wederom nul progressie, overigens geschreven door nieuwe partner en niet door mijn ex. Mijn verzoek was, dat als ik een keer naar voetbal ga, liever niet wil dat nieuwe partner en familie ook aanwezig zijn.
Mijn verzoek wordt afgedaan (mail geschreven door nieuwe partner) dat ze niet van plan is weg te blijven, omdat ik het niet fijn vind. Dat zegt al veel over de mentaliteit van deze mensen. Samen zullen we hier dus nooit uit komen en als ik niet via de rechter een omgang af zal dwingen mijn kind nog verder van me verwijderd zal raken, onze band kapot zal gaan en ook die met zijn oudere (half)broer.
Ik ga hier aan kapot en weet niet hoe ik het anders zou kunnen doen.
Zelf heb ik vandaag school al gemaild en mijn gegevens doorgegeven en ze gaan ook mij vanaf nu opnde hoogte houden.
De kinderpsycholoog van mijn kind belt me vrydag en daar wil ik aan vragen of ik niet samen eventueel ook sessies kan krygen ter bevordering van onze band.
Ondertussen is mijn hart aan het huilen elke dag en mijn ziel opengescheurd.
2 weken
Ik vraag me af of je niet onnodig wantrouwend wordt doordat je een expartner hebt die geen rekening met jou houdt.
Het doet er toch niet toe wat de reden is dat je zoon twee weken bij jou is? Het ziet er nu uit dat het je meer doet dat het zijn eigenbelang was, ja, en dan? Dan dat je blij bent dat je twee weken had met je zoon.
En eisen dat andere familie niet naar wedstrijd gaat van voetbal van je kind. Neem me niet kwalijk, maar dat gaat echt veel te ver. Je kunt het vragen maar je zet jezelf op voor teleurstelling op deze manier. En ik heb zomaar het idee dat dat de band met je zoon niet gaat helpen.
Liever houdt je je wat afstandelijker van het gebeuren bij vader en dicht hem niet van alles toe. Maar concentreer je op de band met je zoon. Zorg dat hij het prettig heeft bij jou en geef aan dat hij altijd terug naar jou kan komen. Zonder voorwaarden.
Want als jij zo moeilijk met zijn vader omgaat, en daarmee met hem, ben je voor hem ook niet te vertrouwen.
KIjk goed naar je eigen rol in het vertrek van je zoon. En probeer dat anders te doen. Je weet al dat ze zo over kunnen lopen dus houdt het zelf realistisch.
2 weken
Ik was juist heel blij dat mijn zoon 2 weken kwam en maakt me ook niet uit, of het eigen belang was van mijn ex zijn kant, maar is om aan te geven, hoe het er allemaal aan toegaat.
Mijn zoon heeft het ook moeilijk met deze situatie en zou met alle liefde deze situatie anders zien en ook daar heb ik geprobeerd verandering in te brengen, na alles wat ex mij heeft aangedaan, ondanks alle haat die ik heb naar mijn ex toe. Maar met deze man is niet om te gaan.
De pijn die ik voelde toen ik bij voetbal
Was en de hele familie zag staan en ik alleen (in een paar maanden tijd allebei mijn kinderen niet meer
Bij mij wonende/mijn gezin opeens helemaal weg kan ik op dit moment niet makkelijk verwerken en heb daar ook hulp bij gezocht, dus dat ik vraag of ze niet willen komen als ik kom vind ik een normale vraag. Daarbij heb ik als moeder omgangsrecht, dus lijkt me dat als ik die dag met mijn kind zou hebben zeg maar het ook normaal
Is, dat vader dan ook die dag niet komt, maar omdat ik weet dat mijn kind dat graag wil en de man lucht voor me is, doe ik daar niet moeilijk over, maar om hem met een heel nieuw gezin te zien doet me zoveel pijn dus kan ik ook niet genieten van die dag.
Mijn zoon weet wat zijn vader gedaan heeft en waarom ik hem haat en niet normaal
Met hem om kan gaan en die reden is niet zomaar iets, dan snap ik niet wat je bedoelt als je zegt dat omdat ik niet met mijn ex om kan gaan mijn zoon mij ook niet vertrouwt. Kan je dat uitleggen?
Mijn zoon is bij hem gaan wonen omdat we in het buitenland woonden en hij het daar niet fijn vond en ook omdat hij wilde weten hoe het zou zijn om bij zn vader te gaan wonen en met hem mannendingen kan doen, ik ben er 24/7 voor hem geweest en we hadden een leuke, vrolijke, gezellige band en die is er nog als hij bij me is, alleen om hem zover te krijgen is het probleem.
Dwaze vaders
https://www.dwazevaders.nl/stichting/overons.php
Je hebt echt wel een realistisch probleem. Toch denk ik dat het beter is om er realistisch mee om te gaan.
Zoals je kunt zien aan de pagina's van de Dwaze Vaders en de verhalen die je daarover op het net kunt vinden, vaders in jou positie, is inschakelen van de rechter geen winst.
En inderdaad tragisch. Je geeft aan dat je inmiddels geen kind meer in je gezin hebt.
Je hebt al het voordeel dat je wel contact hebt met je zoon.
En dat is met pubers toch een punt. Ze gaan hun eigen agenda lopen. Dat ligt niet alleen bij vader. Dus koester het contact dat je wel hebt en probeer dat uit te bouwen.
En hopelijk lukt het je je leven weer zo op orde te krijgen dat je mogelijk wel weer voor je kinderen kunt zorgen op een manier die voor beiden goed is.
Het voelt als een groot onrecht, en het went nooit, dat snap ik heus wel. En ik wens je heel veel sterkte.
Loyaliteit
"Met hem om kan gaan en die reden is niet zomaar iets, dan snap ik niet wat je bedoelt als je zegt dat omdat ik niet met mijn ex om kan gaan mijn zoon mij ook niet vertrouwt. Kan je dat uitleggen?"
Door jou opstelling kan je zoon in conflict komen met zijn vader. Omdat hij daar woont is dat voor hem een hachelijke zaak. En wordt hij door jou opstelling, je haat zijn vader en wel hierom, gedwongen om te kiezen.
En omdat hij bij zijn vader woont kan die keuze voor jou negatief uitpakken.
Dat is dan niet omdat je zoon voor zijn vader kiest maar omdat voor jou kiezen voor hem negatieve consequenties heeft bij zijn vader van wie hij afhankelijk is.
Dus daar zou ik me verre van houden.
Conflict
Ja dat snap ik ook en dat is ook wat er nu gaande is merk
Ik, een loyaliteitsconflict en dat mijn kind daarmee zit, vind ik al erg genoeg. Daarom ben ik ook niet tegen de hulp van de psycholoog.
Kiezen tussen vader of moeder zou ik nooit willen, daar ben ik ook bang voor en daarom heb ik gedurende dit jaar alles op zijn beloop gelaten en hem elke keer als hij me afwees op mn tong gebeten en geprobeerd niet te huilen waar hij bij was als we afscheid namen, als ik hem toch even 10 minuten zag, dat lukte niet altyd. Vader deed dat altyd wel heel erg na zijn bezoek en ik zag dan het grote verdriet van mijn kind zo erg, dat ik dat dus niet wilde, maar soms kwamen de tranen spontaan.
Ook daarom eis ik niet dat vader wegblijft bij voetbal, puur omdat ik dat niet wil voor mijn zoon.
Dwaze vaders
Bedankt voor je begrip en je antwoorden en ik ga dit morgen even bekijken.
Staat nog steeds zo in het burgerlijk wetboek
1 De ouder die met het gezag is belast, is gehouden de niet met het gezag belaste ouder op de hoogte te stellen omtrent gewichtige aangelegenheden met betrekking tot de persoon en het vermogen van het kind en deze te raadplegen - zo nodig door tussenkomst van derden - over daaromtrent te nemen beslissingen. Op verzoek van een ouder kan de rechter ter zake een regeling vaststellen.
Informatie verstrekken hoeft alleen als de andere ouder geen gezag heeft. Dat laat onverlet dat je over belangrijke zaken samen moet beslissen. Daarom juist ook is die informatieverplichting alleen geregeld als niet beide ouders gezag hebben. Hebben beide ouders gezag dan moet er samen besloten worden, en dan is er dus automatisch al informatie.
Wat wil je zoon?
Snoezepoes, ik lees veel over wat jij wilt. En wat je (niet) van je ex wilt. Maar wat wil je zoon eigenlijk? En zou je die wensen niet serieus gaan nemen en als uitgangspunt gebruiken? Misschien wil hij wel gewoon van het gezeik tussen zijn ouders af.
Een psycholoog gaat hem niet helpen als jullie achter zijn rug blijven ruziemaken. Misschien is een mediator wel handiger in deze situatie. Die kan dan ook het belang van jullie zoon veiligstellen. Want die is de enige die hierin echt belangrijk is.
Slappe praatjes van flauwe trienen
die het niet aankunnen om normaal met een ex om te gaan, zelfs niet in het belang van de kinderen.
Om hun fundamenteel onvermogen en hun gejank in zelfbeklag te maskeren wordt dan maar uit het narcistenvaatje getapt.
Je wenst die kinderen van ganser harte een betere ouder toe...
Maar OND
Ik begrijp wat je zegt. En herken het ook, zeker in het verhaal over de voetbal. Maar welke bijdrage lever jij hier nou, anders dan het opkrikken van je eigen ego? Door mensen als 'slappe trienen' hier neer te sabelen, help je ze echt niet aan nieuwe inzichten, dus zijn hun kinderen daar ook niet mee geholpen.
Snoezepoes, voor jouw zoon moet het fijn zijn dat zijn moeder en vader en de familie komen kijken bij de voetbal. Hij moet niet bezig hoeven zijn met jouw (reële!) pijn en verdriet op dat moment. Dat hij weet waarom je zijn vader haat, is al erg genoeg voor hem. Ik vermoed dat het voor je zoon rustiger is om niet geconfronteerd te worden met zijn gekwetste moeder. Dat is heel pijnlijk, maar deze jongen is 13. Die moet in zijn (korte termijn) eigenbelang kiezen.
Ik zie wel dat er een serieus probleem is tussen jou en zijn vader. Ik zou serieus niet weten hoe dat kan worden opgelost, dus daar zal ik je niet over adviseren. Je zou inderdaad hopen dat vader te verplichten is om omgang te stimuleren en jou te informeren.
Vader haten
met uitleg nog wel. Als je zoon weet dat je zijn vader haat, dan haat je ook een deel van hem. Met uitleg nog wel. Hoe kun je dat ooit rechtzetten? Honderd keer 'ik hou van jou' maakt dat niet ongedaan.
De pijn om alleen naast het voetbalveld te staan is heel begrijpelijk en invoelbaar, maar je oplossing is niet zo gelukkig: van de vader bepaald gedrag gaan eisen, dat zijn nieuwe gezin raakt. Gevolg: ruzie. En dat kun je vooraf weten.
Zoek plekken op waar je wat meer zelfvertrouwen en positiviteit uit kunt halen, zodat je dat dan ook door kunt geven aan je kind. Pas dan zou ik de kontakten intensiveren. Nu belast je je kind nog te zeer met jouw pijn, verdriet en boosheid. Dan kun je wel 'recht hebben op', maar je kind is niet onderworpen aan een 'recht' terwijl je hem eigenlijk hem schade toebrengt.
Zorg eerst dat je je pijn, verdriet en boosheid overwonnen hebt en een positief verhaal kunt laten zien. Je kind leeft nog erg lang, langer dan jij. Er is dus altijd weer kan op hernieuwd kontakt.
Tsjor
HIV
Voor de duidelijk naar de mensen hier, “slappe trienen” roepen zonder alles te weten en verwijten maken, niet begrijpen dat omgang met een narcist, die beide kinderen geestelijk en lichamelijk mishandelde daarbij mij met HIV besmet heeft, waardoor ik bijna dood was, psychisch me tot een wrak heeft gemaakt, mijn oudste zoon diep ongelukkig is, etc. Nooit de kinderen bij hem heeft weggehouden ondanks alles, Shut the fuck up gewoon!
Maar Snoezepoes...
Is jouw zoon dan wel veilig dan bij deze man? Is "Ex informeert me niet" dan niet de minste van jouw zorgen? Had je gezien deze verschrikkelijke ervaringen ververwacht dat hij je netjes op de hoogte zou houden?
Snoezepoes66
Ik denk dat iedereen wel begrijpt dat je niet zomaar weggegaan bent en dat de ontwikkelingen rond de kinderen geen normale ontwikkeling zijn. Ja, je bent heel erg boos en waarschijnlijk heb je ook nog het grootste gelijk. Je kunt alles aangrijpen om te laten zien hoe boos je bent, om het gevecht aan te gaan, en mogelijk wellicht zelfs ooit nog eens je gelijk te krijgen.
Maar kun je je ook voorstellen dat een kind geen zin heeft in zo'n boze ouder? Dat een kind niet wil weten wat vader moeder heeft aangedaan? Dat een kind geen uitleg wil over waarom het allemaal zo gekomen is?
Daarom: zorg dat je eerst al die pijn en boosheid kwijt bent en dat je een plekje gevonden hebt waar jij gelukkig kunt zijn. Dan heb je in elk geval al op 1 punt gewonnen: jij bent er niet aan onderdoor gegaan. en hopelijk win je da ook een keer op een ander punt: je kinderen zien dat ook en hebben respect voor je. Maakt niet uit hoeveel kontakt er is.
Kom op.Pak jezelf bij elkaar en zorg dat je dat respect verdient.
Tsjor
mishandeling
als er daadwerkelijk sprake is van geestelijke en lichamelijke mishandeling, is daar dan ook aangifte van gedaan? En hoe kan het dan dat kind bij vader woont??
Zo makkelijk niet
Zo makkelijk is dat niet om ‘jezelf bij elkaar te pakken’ als je uit n relatie komt waar zo’n persoonlijkheids stoornis n rol speelt. Dat je zoon bij zijn vader is gaan wonen hoort in dat rijtje thuis. Het gaat er namelijk om dat hij jou treft. Besef dat.
Het enige wat je kunt doen in zo’n situatie om zeer deskundige hulp in te roepen omdat dit soort trauma’s vaak zelden vanzelf oplossen.
Bij mij is onlangs een Complex PTSS geconstateerd en ik sta op de wachtlijst voor n behandeling. Dat gaat een heel lang traject worden omdat je hele innerlijk verwoest is. Je afweergeschut/beschermmuur is defect en daardoor komt alles extra hard binnen. Ook uitspraken zoals door die afkorting.
Jippox
Ze zijn er keien in om bij aangifte hun kont eronder uit te draaien. Heb ik ook meegemaakt. En waar wonen mijn kinderen? Juist.....