Ex verliest duur vest en geeft goedkoop exemplaar retour

Goh kinderen...

k sluit me helemaal aan bij de comment van Syboor. Ze moeten het toch ooit eens ergens leren.
Ik kan me overigens niet van de indruk ontdoen dat hier enige animositeit tussen ex-partners speelt. Daar is uiteindelijk niemand bij gebaat, maar het hoort er nu eenmaal vaak bij.

Ik snap het idee van vergoeding helemaal niet

Kind heeft gescheiden ouders die wel/niet gezamenlijk de kosten dragen van zijn kleding. Kind raakt een vest kwijt op vakantie. En dan zou de ouder die hem meeneemt op vakantie het vest moeten vergoeden? Aan wie dan? Aan het kind of de moeder? Hoezo vergoeden? Als jullie niet gescheiden waren geweest, dan had dat vest ook kwijt kunnen raken. En wat had je dan gedaan?

Ik denk dat je dan zelf de afweging had gemaakt: koop ik nog een nieuw vest? Een grotere maat? Een even dure? Of in de uitverkoop een even mooie maar dan goedkoper.
Nu heeft je ex die afwegingen gemaakt. En jij bent niet tevreden over de uitslag. Jammer dan. Hij heeft als vader het recht om zijn eigen afwegingen te maken. Die zijn niet per definitie slechter dan jouw afwegingen, wel anders.

Misschien was je wel tevreden geweest als ex alle beslissingen over vervanging bij jou had gelegd. Maar ik kan me goed voorstellen dat ex dat niet wil. Dat zou ik ook niet willen. Er bestaat immers geen opperouder die eindverantwoordelijk is en alles het beste weet.

Narcis

Zo gaat dat vaak (helaas), maar toch hebben die vaders net zoveel in te brengen en de vrijheid om dingen op hun eigen manier te mogen aanpakken. Hier is de zorg dan wel redelijk verdeeld (60/40 ongeveer) maar alle regeldingen zijn voor mijn rekening. Dat is soms heel vervelend (understatement), en nog veel vervelender als ex meent ook iets te mogen inbrengen over iets wat ik heb geregeld. Zoals bijv een bril kopen, waarvoor ik alle oogartsbezoeken doe, al meer dan tien jaar, vrij neem voor de opticien, een aanvullende verzekering heb, dat ding betaal, en dan het lef hebben om verongelijkt te zeggen ‘nou, ik vind hem eigenlijk niet zo leuk, en waarom heb je mij niet meegevraagd. Je sluit me buiten.’ Dus maar lachen om zoveel bord voor je kop (het is ook wel grappig, achteraf).

Wel opperouder

Ik ben getrouwd en regel ook alles voor onze kinderen. Als ik dat niet doe, gaan ze niet naar de tandarts, huisarts, hebben geen nieuwe kleren, worden clubjes niet betaald...

Grote zaken beslissen we samen, keuze van school bijvoorbeeld. Maar alleen als ik aandring bij man dat ik zijn mening wil. Anders had ik ook alleen de school gekozen.

Overigens is hij geen vervelende man of vader, hij maakt af en toe schoon, kookt regelmatig en zorgt dat kinderen op tijd op school en clubjes zijn (soms wel met extra check bij mij over hoe laat)

Dus als jij als ouder alles regelt en betaald vind ik dat er wel degelijk sprake is van een opperouder.

In deze kwestie is het wel moeilijk : wat als kind dit dure vest verloren was tijdens een uitje met een vriendje? Wat had je dan gevonden dat die andere ouder had moeten doen?

Ik vind trouwens ook dat een kind van 9 wel een bepaalde mate van verantwoordelijkheid heeft. Als mijn kinderen op scouting kamp gaan, zijn zij zelf verantwoordelijk voor hun eigen kleding, al vanaf 7 jaar. Kwijtraken is dan een kleiner drama omdat het om oude kleding gaat, maar ik spreek mijn kinderen daar wel op aan.

mijn man

Mijn man had hetzelfde kunnen doen. Lekker met een kind op pad en dan jas, zwemspullen, muts, schoenen of iets anders kunnen laten liggen. Hij is dan met andere dingen bezig (het regelen van de boardingpassen/gates/tijden) of is lekker met het kind bezig of vind dat het kind daar zelf op moet letten (al dan niet terecht).
Een vest van 80 zou hij onzin vinden, dat heeft hijzelf ook niet en hij zou ook voor een goedkoper ander exemplaar kunnen zorgen dat hij eventueel met kind uitzoekt. Twintig euro lijkt me aan de prijzige kant bij de action maar dat terzijde.
Ook zou hij niet doorhebben dat een vest als jas gebruikt zou worden want een vest is een vest en een jas is een jas. Nou lijkt het alsof hij een of andere achterlijke boer, dat is hij niet, hij staat daar gewoon anders in.
Ik geef de kinderen dus altijd oud spul mee als ze met hem op pad gaan of ik vertel kinderen zeer nadrukelijk dat ze niet hun spullen moeten vergeten.
Ik heb niet alles gelezen maar heb je nagevraagd op het vliegveld of het vest misschien bij de gevonden voorwerpen ligt?

Opperouder

Wauw, mijn man zou helemaal uit zijn plaat gaan van het woord opperouder... en terecht. Het impliceert namelijk dat de ouder die het meeste regelt, kennelijk ook beter weet wat goed is voor kind of zich meer verantwoordelijk voelt voor kind dan de andere ouder.
Aan het woord opperouder klinkt dus de ook een soort superioriteit in de trend van "ik weet het beter, dus ik heb meer zeggenschap over kind".
Zeker bij Narcis proef ik deze stelling erg sterk. Je zorgt het meest voor je zoon dus weet je ook het beste wat goed is voor je kind of hoe je ex zaken zou moeten regelen voor je kind. Ik denk dat menig man dan ook zijn hakken in het zand zou zetten en vervolgens roept dat dan weer een tegenreactie op bij de moeder.
Volgens mij is het in een goed huwelijk soms al moeilijk voor menig vrouw om haar rol als "oermoeder" naast zich neer te leggen en ruimte te geven voor de wijze waarop vader zijn rol als ouder kan ontwikkelen. (Overigens zijn er ook genoeg mannen die het prima vinden als de moeder de rol van opperouder op zich neemt, maar dat terzijde).

De opperouder

'Dus als jij als ouder alles regelt en betaald vind ik dat er wel degelijk sprake is van een opperouder.' Ik neem aan dat de vader dat ook vindt, MarSy?
Meestal is het een kwestie van naar je toe trekken, omdat je wil dat het op jouw manier gebeurt en omdat je vindt dat hij (meestal) het niet goed genoeg doet. En vervolgens beloon je jezelf met de status van opperouder.

Tsjor

MarSy

En wat als je man wel een keer iets regelt? En jij vindt dat het beter had gekund?
Ben je dan verontwaardigd? Spreek je hem daarop aan? Ga je wat hij geregeld heeft corrigeren?
Of laat je je man de ruimte om dingen op zijn manier te doen?

Praktijk

Maar de praktijk is dat de ex van Narcis vertrokken is en geen verantwoordelijkheid neemt voor de zorg voor de kinderen. Die zorg moet nu zo goed als alleen van haar komen en dat valt haar zwaar. Uit haar eerdere berichten kun je toch wel aannnemen dat ze een moord zou doen voor een gelijkwaardige ouder die de helft van de zorgtaken oo zich neemt en waar ze verantwoordelijkheid mee kan delen. Dan noemt zij zich, als reactie op een ander, “opperouder” (tegen wil en dank!) en krijgt zij het voor de kiezen. Ik ben helemaal voor een oplossingsgerichte houding hoor, maar zo nu en dan moet je toch ook eens frustraties kunnen delen zonder direct zelf een tik op de vingers te krijgen.

Mijn man regelt niks

Want zo is hij niet. Hij is niet planmatig, denkt niet vooruit.

Dus hij kan op zijn vrije dag 's morgens bedenken iets te gaan doen, neemt dan de helft mee van wat nodig is en koopt onderweg wat hij nodig heeft. En dat geeft niet, want het is zijn uitje met de kinderen en dat kan hij op zijn eigen manier doen.

Maar als het gaat om duurzame en langdurige regelzaken, waarbij vooruit gepland moet worden, waarbij op tijd betaald moet worden, waarbij het belangrijk is niet mis te grijpen (denk aan winterjassen als het vriest) of iets op tijd geregeld moet worden, dan doe ik dat.

Nee Tsjor

Het gaat om de context: vader wil niet de helft van de zorg op zich nemen, zie eerdere draadjes. Kan me best voorstellen dat dit gebeuren dan steekt.

Derde shift

Ik heb het wel omschreven gezien als derde shift. Eerste is werken, tweede huishouden en derde shift alle regelzaken die daar nog bij komen. Werken doen mannen meestal meer, huishouden is op zijn best 50/50 verdeeld, maar de derde shift wordt voor minstens 80% door vrouwen gedaan. Ook bijvoorbeeld het aansturen van de tweede shift. Veel mannen doen best wel stofzuigen, wassen e.d. maar alleen als het ze gevraagd wordt.
Overigens niets gegeneraliseerds aan, het is een feit. Ik ken geen enkel gezin, of gescheiden ouders, waar de man/vader de regelaar is op het gebied van school, feestjes, nieuwe kleding, etc voor de kinderen.

Phyrne Fishner

Dat dus ja!

spontaan op pad gaan

en onderweg kopen wat je nog nodig hebt is ook een manier van regelen. 50% van de zorg op je nemen, is dat het criterium? Maar dan moet iemand niet een verkeerd vest kopen. En ik neem aan dat de financiële zorg niet meetelt.
Maak jezelf niet groter en belangrijker dan je bent. Zeker niet als dat ten koste gaat van een ander.

Tsjor

Tsjor

Bij spontaan op pad gaan kan dat ook. Maar er zijn nu eenmaal veel dingen in het leven waar dat niet kan: kind gaat uit school naar een feestje en er is voor school geen cadeau. Dan kan je niet even spontaan naar de winkel onder schooltijd omdat je gewoon moet werken. Net als dat er niet spontaan nieuwe kleren in de kast liggen of er gym kleding aanwezig is.

Idealiter is de zorg en opvoeding 50%, gelijk tussen man en vrouw. De praktijk wijst vaak anders uit. Dat de praktijk vaak ongelijk is, betekent niet dat het ten koste gaat van een ander.

Financieel

Dragen man en ik evenveel bij aan de huishoudpot.

Ik krijg uit het verhaal van Narcis niet het idee dat het bij haar ook van toepassing is

Opperouder... om een vest?

Hallo, zeg. Er wordt nu van alles bijgehaald en gefantaseerd over waarom Narcis gelijk heeft. Ze is geen opperouder met een veto als het gaat om vestjes. Narcis maakt er een punt van dat het te goedkoop is en kwalitief onvergelijkbaar voor wat ze heeft meegegeven. Ze maakt zich dus druk om een vest van een jaar oud...

De rest van de discussie over wie het meest inbrengt of regelt, mag het zeggen... dat is onzin. De ideale wereld van 50% bestaat niet, niet in tijd, niet in geld, niet in zorg/regeltaken. Dat bestond niet tijdens de relatie en ook niet er na. Maar blijf wel realistisch en dit met dit vest en alles wat er nu bij is gehaald, is wel erg eenzijdig en gekleurd door frustraties.

Tjongejonge

Een moeder die zo ongeveer in haar eentje zorg draagt voor haar kinderen, tegen wil en dank (want vader is niet alleen bij haar weggegaan, maar weigert ook meer dan gemiddeld een dag per week voor zijn kinderen te zorgen), daarbij hard werkt om zich financieel staande te houden en het dus wel echt wel voor de kiezen gekregen heeft, komt hier wat stoom afblazen. Natuurlijk is het niet helemaal redelijk en het is nogal makkelijk om haar boosheid in deze als onzinnig te bestempelen. Dat heeft Narcis zelf ook duidelijk door, dat ze hier verder niets mee kan. Duidelijk dat loslaten en verdergaan een belangrijk thema voor haar is, daar is ze ook mee bezig. Tegelijkertijd: mag ze zo nu en dan ook eens gewoon gal spugen? Van mij wel! Wat mij betreft is een steuntje soms ook wel eens fijn. Zeker als je de context kent, is het raar deze in een reactie niet mee te laten wegen. Heeft niets met fantasie te maken en lijkt me relevant.

Begrip

Ik begin nu wel een beetje te begrijpen waarom de man bij Narcis is weggegaan...

Gladiool

Wat een onnodige rotopmerking. Lees #84 nog eens na. Een stuk genuanceerder.

tsja

Ik lees hier verhaal van het vest. Daar reageer ik op. Ik ken Narcis verder niet, kan ook geen link leggen met andere draadjes (dacht dat dat op dit foum ook niet de bedoeling was?). Als Narcis hier stoom af wil blazen over ex, dan moet ze dat op die manier formuleren. In het geval van het vest moet ik echt denken aan mijn man, zoals al eerder gezegd.
Het woord opperouder vind ik verwerpelijk. Ik doe of heb gedaan dingen anders dan mijn man. Hij pakt het anders aan maar dat werkt ook. In dit geval zijn de ouders uit elkaar en ik zie vaker om mij heen dat in geval van scheiding handelingen van de ander als heftiger ervaren worden en dat ex soms in mijn ogen iets kleins doet en dat dat door de ander als iets zeer heftigs wordt ervaren. Daar zul je mee moeten (leren) omgaan.
Heb je contact gehad met gevonden/verloren voorwerpen van het vliegveld.
Ik vind #85 van Gladiool helemaal nergens opslaan.

Achterlijke gladiool

Wat een sneer zeg, als je zoiets post geef dan op z’n minst een duidelijke onderbouwing. Op deze manier is het gemeen en kwetsend.

Nou

Ik lees toch ook duidelijk in dit draadje dat Narcis de ballen in de lucht houdt. Nogal overdreven dan om haar opmerking dat ze als “opperouder” functioneert (als reactie op een andere forummer) dan af te doen als verwerpelijk. Weet je wat ik verwerpelijk vind? Je ouderlijke verantwoordelijkheid ontlopen en daarmee je kinderen laten stikken. En hier maar met z’n allen over degene heenvallen die het ondertussen maar wel in haar eentje doet. Met moeite, dat wel. Verbittering is een energiezuigende emotie en ik wens Narcis toe dat ze de pijn achter zich kan laten. Dat wil ze zelf ook. Maar astjeblieft zeg, een beetje inleving moet toch mogelijk zijn?

Ja eens

Donna

Donna

Maar Donna, bij scheiding wordt er invulling gegeven in hoe de zorg van het kind verdeeld wordt tussen de ouders. Ik ga ervan uit dat bij de scheiding beide hebben ingestemd met deze indeling van zorg.
Ik weet natuurlijk niet hoe de gang van zaken geregeld was bij Narcis, maar als deze niet tevreden is over de huidige wijze van zorg, dan zou Narcis kunnen kijken met ex. hoe dat aangepast kan worden.
Zoals Tsjor al zei; het gaat hier wel om een man die zijn zoon op vakantie meeneemt, een vest kwijtraakt en weer vervangt. Klinkt toch wat anders dan een een man die zijn ouderlijke verantwoordelijkheid ontloopt en de kinderen laat stikken....