ex wil ineens op vakantie naar andere kant van de wereld

willen je kinderen?

In dat geval zou ik meewerken.

Wat een leuke reis voor de kinderen!

Waarom zou je niet meewerken? Als straf voor je ex?

Wel met de aanname dat de kinderen zelf ook willen.

Zoals V@@s

Als je kinderen mee willen lekker laten gaan en blij zijn dat ze zo'n avontuur mogen beleven.
Persoonlijk vind ik je post erg verwijtend naar vader toe. Jij kunt niet bepalen hoe hij zich voelt. Het is toch wat als liefde moet worden afgemeten aan het bezoeken van een sport of school. Het zou namelijk ook kunnen zijn dat hij bewust wat afstand houdt om maar geen ruzie te veroorzaken. Nu zijn jullie kinderen groter en hebben zij meer de mogelijkheid om zichzelf te gaan uitspreken.

Ik ken iemand die haar vader verweet wat jij nu je ex-man verwijt. Hij heeft aan zijn kind uitgelegd dat hij het heel bewust had gedaan. Hij wilde niet dat zijn kinderen last zouden hebben van onenigheid tussen hun ouders.
Als ik kijk naar mijn vriend. Hij zou heel graag meer in het leven van zijn kinderen willen zijn, maar elke keer als hij het probeert gaat moeders stijgen en hebben zijn kinderen er last van.

Nu zeg ik niet dat jij zo bent als de ex van mijn partner, maar ik zou oppassen met het invullen van de beweegredenen van vader. De conclusie die jij trekt: "vader kijkt niet naar ze om en vindt de kinderen dus niet belangrijk" vind ik erg ver gaan. Er kunnen zoveel andere redenen zijn dan degene die jij hebt bedacht.

Leuk voor ze!

Dit is toch gewoon ontzettend leuk voor je kinderen? Ik kan er echt met mijn pet niet bij dat het in je opkomt om er iets tegen te willen doen.

nou

Blijkbaar voelt je ex ook dat hij tekort is geschoten en wil hij graag wat doen aan de relatie met zijn dochters. Daarvoor lijkt me zo'n reis een geweldige gelegenheid en kans.
Wees blij voor je dochters dat ze a) een kans krijgen om de band met hun vader te verbeteren en b) zo'n leuke vakantie in het vooruitzicht hebben.
Wat voor emoties jij er verder voor jezelf bij hebt: houd die vooral bij jezelf en zorg dat er niets van bij je kinderen terecht komt. Toon je kinderen alleen dat je blij voor ze bent en het ze van harte gunt.

Ik begrijp je gevoel

Wat een kwal, in 12 jaar amper naar zijn kinderen omkijken en dan ineens dit. Ik weet dat je iemand niet in zijn hoofd kan kijken maar 12 jaar is lang en in die tijd had hij best meer naar het sporten kunnen gaan, school of wat dan ook. Maar goed, hij is blijkbaar wakker geworden en zo'n reis is superleuk voor de kinderen, vooropgesteld dat ze graag willen.

Begrip

Hey sff,

Ik begrijp je worsteling. Het is ook lastig om ineens te schakelen omdat hij dat nu doet. En je mag daarmee worstelen zolang je je er maar bewust van bent en ervoor waakt dat jouw worsteling niet de doorslag geeft of je het wel of niet laat gebeuren.

Het volgende zou wel een overweging kunnen zijn, die mogelijk meespeelt maar nu overschaduwd wordt door de emotie richting je ex.

Van om de 2 weken 1 of 2 dagen, naar ineens een lange periode (verondersteld dat het minimaal 2 weken zal zijn?) en dan ook nog zover weg....

Natuurlijk kun je het met je kinderen bespreken, zij mogen er zeker iets van vinden. Mijn ervaring leert wel dat kinderen op die leeftijd niet altijd goede inschattingen kunnen maken. Natuurlijk is het geweldig om naar Amerika te gaan. De vraag is in hoeverre ze kunnen overzien dat ze daar dan langere tijd verblijven met een vader die ze eigenlijk niet echt kennen en de kans om naar huis te gaan er niet is. Het is echt wel iets anders dan om de 2 weken een dag of weekend, dat is niet te vergelijken.

Als ze het echt graag willen, zou het wellicht verstandig zijn om in de aanloop daar naar toe, nu alvast langere periodes bij hun vader te verblijven in een vakantie en dan bij hem thuis of iig in Nederland.
Zo kunnen ze allemaal wennen aan elkaar en is de kans dat het in Amerika ook goed gaat aanzienlijk groter. Voor iedereen win-win. De win-win voor jou is dat je je kinderen met een gerust gevoel mee laat gaan.

Mijn oudste dochter van 13 jaar denkt namelijk ook vaak dingen te overzien en zij ziet haar vader iedere week. In de vakantie wilde ze een week bij haar vader zijn en een week hier. Dus ik dacht: prima, doe wat voor fijn voelt want het is jouw vakantie. Naarmate de datum dan dichterbij kwam, merkte ik dat er ineens opmerkingen kwamen van: het is toch wel lang eigenlijk, ik zie het eigenlijk niet zo zitten en begon ze steeds meer terugtrekkende bewegingen te maken. Ze vond 4 dagen wel meer dan genoeg.
Gelukkig waren er geen tickets geboekt en kan ik dit goed met haar vader bespreken en zij inmiddels ook, dus kon zij die ruimte ook krijgen.

Nu vragen we altijd eerst goed door om te checken of ze echt beseft hoe of wat en dat werkt. Natuurlijk kan het niet altijd zo gaan zoals ze wil, maar we proberen wel rekening met haar te houden. Per slot van rekening heeft zij niet voor de scheiding gekozen.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt. En besef dat het ok is om te worstelen, je bent gewoon mens.

P.S. Probeer het positief te benaderen richting je ex. Ok, hij heeft zich niet laten zien de 1e 12 jaar, maar dat betekent niet dat iemand uiteindelijk kan beseffen dat dingen anders hadden gemoeten en dan daarop anticiperen. Voor jou is dat plotseling, maar wie weet hoe lang hij daar al mee worstelde. Gun hem het voordeel van de twijfel, dat is goed voor de verstandhouding en dus voor de kinderen.

Succes.

Warme groet,
B.

Ik begrijp je dilemma

Maar bedenk ook: beter laat dan nooit. Blijkbaar realiseert hij zich opeens dat ook zijn kinderen wel eens op vakantie willen. Gun het hen.

luister goed

naar het diepst van je hart!!

Hoezo

OK, het is niet een heel ruime omgangsregeling maar je kunt ook niet zeggen dat hij ze nooit zag. Gezien de beperkte omgang is het ook niet gek dat hij nooit eerder met ze op vakantie is geweest. Dat is nogal een gedoe met twee jonge kinderen, in je eentje.
Mijn ex zorgt dan wel de helft van de tijd, althans zijn vrouw, maar hij laat op school ook alleen zijn neus zien als het uitkomt in zijn Drukke Agenda, en is ook wel eens een keer met de kinderen op vakantie geweest (incl opa en oma, anders zou het wel heel energievretend zijn met kleine kinderen).
Dus... wees blij dat hij met ze op pad wil. Of ben je bang dat ze met hem mooiere vakantieherinneringen maken dan met jou?

Hoezo hun vader niet echt kennen?

Als ze hun vader elke 14 dagen zien in heel veel jaren, dan kennen ze hun vader zeker wel.
Als Opa/Oma met kinderen op vakantie willen en ze zien hun kleinkinderen net zo vaak, zal niemand zeggen dat Opa/Oma en kleinkinderen elkaar niet echt kennen.
Het is wel zo dat langere tijd op vakantie nieuw voor ze zal zijn, van beide kanten. Net zoals dat bij Opa/Oma zou zijn.
Maar als het feit eenmaal zo is, dan komt dat echt wel goed. Dan moet je het ter plekke met elkaar oplossen.

Het voorbeeld van Believe vind ik triest. Een 13-jarige vindt een hele week met haar vader toch eng en besluit dat ze maar 4 dagen wil. Prima als dit in goede orde is besproken. Maar wat als er wel een vakantie was besproken? Ik denk dat deze 13-jarige dan gewoon mee was gegaan en dat het prima was verlopen. Misschien niet ideaal maar zeker goed genoeg.
Toen mijn kind 13 jaar was, had ze ook wel twijfels over de zomervakantie van drie weken. Was het niet te lang? Hoe erg ging ze haar vriendinnen missen? Daar houd je toch ook geen rekening mee? Dan hadden we dat jaar niet op vakantie gekund.
Tijdens de vakantie heb ik geen wanklank meer gehoord. De dagelijkse realiteit is dan dat je op vakantie bent en er wordt niet meer vergeleken met een schoolweek.

leuk

Waarom zou je dit niet willen? Het lijkt me voor je kinderen fantastisch als ze op vakantie naar de VS kunnen. Ik begrijp echt niet waar je probleem zit? Of gun je je ex geen leuke vakantie met zijn kinderen?

ze zijn met zijn tweeën

Ik krijg ook het idee dat vader nu ineens wil compenseren voor de weinige aandacht eerder, maar het kan ook gewoon zijn dat hij het leuk vindt eens flink uit te pakken. Dit soort reizen zijn in principe ook hartstikke leuk. En erg duur, dus wat dat betreft: gun ze die kans, want de vraag is of het er nog een keer van komt.

Groot voordeel voor je dochters: ze zijn met zijn tweeën. Als het bij nader inzien toch tegenvalt hebben ze elkaar om tegenaan te griepen.

Maar ik zou het vooral aan dochters vragen. Hebben ze er zin in: vooral laten gaan (en ik zou in die paar weken iets leuks voor mezelf gaan doen, maar dat terzijde). Willen ze niet, dan zou ik vader voorhouden dat hij nu wel wilde plannen kan hebben, maar dat hij misschien eerst eens met een weekje een bungalow in Zeeland moet beginnen en dan over een of twee jaar dat Amerikaplan weer uit de kast kan halen.

Wat ik me trouwens afvraag, gaat die nieuwe partner mee of niet? Maakt voor mijn opvatting niets uit overigens.

Groeten,

Temet

@ Lente

Hoe goed kun je je vader en of je kinderen kennen als je ze 12 jaar lang gemiddeld 35 dagen per jaar ziet?
En hoe weet jij of iedereen ze wel met opa en oma mee zouden laten gaan?

Is niet relevant

"En hoe weet jij of iedereen ze wel met opa en oma mee zouden laten gaan?"

Dat is helemaal niet relevant. Het gaat in dit geval om de vader, waar de kinderen hun hele leven al contact mee hebben. Als moeder kun je niet zomaar beslissen dat de kinderen 'niet met hun vader mogen meegaan'. En al helemaal niet met argumenten dat hij te weinig op school bij de kinderen is geweest.

Leuk

Mooie ervaring voor de kinderen en een goede kans om de band met hun vader te verbeteren.
Zolang er geen zorgen zijn voor de veiligheid van de kinderen zou ik ze zeker aanmoedigen om mee te gaan.

eens

Ik ben het eens met bloemetje (Als moeder kun je niet zomaar beslissen dat de kinderen 'niet met hun vader mogen meegaan'. En al helemaal niet met argumenten dat hij te weinig op school bij de kinderen is geweest.)
Ook al is het compensatie voor het feit dat hij weinig tijd aan kinderen heeft kunnen besteden (misschien wilde moeder wel graag deze omgangsregeling), dan nog is het fijn als hij nu wel deze reis met zijn dochters onderneemt.
Ik krijg de indruk dat TS er van baalt dat vader nu uitpakt met een reis die dochters superleuk gaan vinden. Misschien wil TS eigenlijk niet dat dochters iets leuks met vader gaan doen.

Alkes

"Misschien wil TS eigenlijk niet dat dochters iets leuks met vader gaan doen."

Misschien is TS wel een beetje jaloers dat vader zich zo'n reis kan veroorloven. Nog een argument om als vrouw te zorgen dat je zelf (ook) een behoorlijk inkomen kunt verdienen

Ad Hombre

Maar vader met zijn goede inkomen had ook al eerder er een gewoonte van kunnen maken om met de kinderen op vakantie te gaan, het hoeft niet eerst jarenlang niets en dan ineens ver weg. Ik denk dat het voor TS gemakkelijker was geweest als er al een patroon was geweest van vakanties door vader met kinderen.
Neemt niet weg dat ik zelf enthousiast zou reageren voor de kinderen en alle besognes, inclusief kleding, tassen, paspoorten, papieren etc. naar hem zou schuiven.

Tsjor

dar snap ik dus niet

"Maar vader met zijn goede inkomen had ook al eerder er een gewoonte van kunnen maken om met de kinderen op vakantie te gaan, het hoeft niet eerst jarenlang niets en dan ineens ver weg."

Ja, dat kan. Maar ik snap dat soort argumenten gewoon nooit goed. Alsof vader het moet verdienen om naar de VS te mogen met zijn eigen kinderen. Alsof kinderen moeten wennen aan vakanties. Alsof er een verplichte volgorde is: eerst een weekje Zeeland, dan twee weken Frankrijk en pas dan mag je verder weg.

weekje Zeeland

Dat weekje Zeeland kwam bij mij vandaan. Dat is niet zozeer vanwege Zeeland, dat is vanwege dat weekje. Deze vader heeft zijn dochters sinds de scheiding kennelijk nooit langer over de vloer gehad dan een weekend. Vakanties naar de VS zijn duur en er speelt een tijdsverschil, en om die redenen gaan mensen, als ze daarheen gaan, meestal niet voor een week, maar bij voorkeur een week of drie. TS heeft het niet gezegd, maar ik ben ervan uitgegaan dat vader dus nu, na jarenlang de kinderen alleen in het weekend te hebben verzorgd, ineens komt met een plan om ze enkele weken mee te nemen.

Dat kon wel eens op een flinke kater uitlopen. Voor vader en voor dochters. Want een of twee nachtjes of twee of drie weken op elkaars lip, dat maakt nogal verschil. Als nieuwe partner tijdens die vakantie ook nog meegaat dan is er nog een extra mogelijkheid voor wrijving en wrevel. Ze overleven het allemaal heus wel, maar of het een doorslaand succes wordt staat nogal te bezien. En als ze elkaar baggerzat zijn is tussentijds naar huis komen ook geen optie, gezien de afstand.

Vandaar dat ik zou denken: neem die kinderen eerst eens een weekje mee (en dan is Zeeland wat makkelijker te doen dan de VS) en kijk eens hoe dat bevalt. Maar goed, vader is kennelijk meer van het Grootse en Meeslepende. Laten we hopen dat ze allemaal een fantastische vakantie hebben.

Groeten,

Temet

ik snap nooit zo goed

waar opmerkingen over jaloezie vandaan komen als het gaat om geld. Wie zegt dat TS zich zo'n reis niet kan veroorloven of dat er jaloezie in het spel is?
Ik geloof best dat er wat prikt (als in: niet extra omkijken naar de kinderen maar wel de hort op met je vriendinnetje), maar heb niet de indruk dat TS jaloers is.
Dus maken we ervan dat ze het vast doet uit jaloezie.
Waarom?

Ook ik zou zeggen ga maar lekker een weekje oefenen op een eiland om te zien of het lukt. Je zit heel dicht op elkaar op zo'n reis, best lastig om daar op in te spelen als je zo weinig gewend bent.

plot

hoezo snap jij niet dat de vragen misschien uit jaloezie voortkomen?
Ze geeft toch geen enkele 'verklaring' of 'reden'?
Dan lijkt me deze op emotioneel gebied 'voor de hand liggen' aangezien ze zelf geen enkele verklaring geeft en dus misschien ook zelf nog niet de stap heeft gezet om bij zichzelf te analyseren waar haar vervelende gevoel zit.
gr Angela

precies.

"Ze geeft toch geen enkele 'verklaring' of 'reden'?"

Precies.
Dus raden naar dat het vast jaloezie moet zijn is totaal onzinnig.

Ik vind het flauw om iemands zorg weg te stoppen onder jaloezie. Dan ben je snel uitgepraat; ik vind dat jij jaloers bent en dus geen reden hebt je kinderen niet mee te laten gaan.

plot

de starter van het draadje heeft helemaal niet meer gereageerd hier, dus snel uitgepraat ben je dan sowieso. Zou ze de moeite nemen nog even te reageren, dan hoeft er ook niet geraden te worden...

oefenen

"Ook ik zou zeggen ga maar lekker een weekje oefenen op een eiland om te zien of het lukt."

Als vader zou ik mij absoluut niet door de moeder laten zeggen dat ik eerst 'een week moet oefenen op een eiland'. Toe zeg.

Begrijp mij goed, ik heb echt begrip voor het gevoel van TS. Maar het is wel haar gevoel, zij moet daar iets mee. Het is niet aan ons of aan haar om haar ex-man te willen veranderen, laat staan hem op te leggen dat hij 'moet oefenen om op vakantie te gaan'. Dan gaan toch (terecht) alle hakken in het zand?
TS moet wel iets met haar gevoel. En daarom vind ik het niet zo gek dat sommigen hier opperen dat er wellicht jaloezie speelt. Want dat gevoel komt ergens vandaan. Ze is er vast niet op tegen dat hij leuke dingen met de kinderen doet, dus er speelt iets anders. Het kan helpen om voor jezelf duidelijk te krijgen waar dat gevoel vandaan komt.

bloemetje

Kan je het ondertussen wel eens zijn met het idee dat als je nooit langer dan een weekend achtereen voor je dochters hebt gezorgd, een vakantie van meerdere weken met de (puber)dames wellicht niet zo'n ontzettend geweldig plan is? Of denk je dat per definitie goed moet en zal gaan? Ik geloof daar namelijk niet zo erg in, zoals duidelijk mag zijn, maar ik ben dan ook wat zwartgallig aangelegd.

Dit even los van wat moeder al dan niet mag zeggen of vinden of waarom.

Groeten,

Temet

en ondertussen

...zit ik me nog steeds af te vragen of die nieuwe partner van vader meegaat. Omdat ik me ook haar positie indenk. Ik zou in haar geval zeggen 'wat jij doet moet jij weten, ik ga wel drie weken wandelen in Ierland'. Maar misschien heb ik - hoewel niet gescheiden - iets te vaak in deze rubriek gelezen. Mij lijkt een vakantie van drie weken met twee puberdochters van een ander niet nu niet direct een droomreis

Groeten,

Temet

dat is toch niet aan ons?

"Kan je het ondertussen wel eens zijn met het idee dat als je nooit langer dan een weekend achtereen voor je dochters hebt gezorgd, een vakantie van meerdere weken met de (puber)dames wellicht niet zo'n ontzettend geweldig plan is?"

Maar dat is toch helemaal niet aan ons of aan TS? Ex'en mogen toch gewoon 'minder verstandige beslissingen' nemen? Het zijn toch gewoon ook zijn kinderen? En ik vind het helemaal niet zo onverstandig hoor. Ik heb niet zoveel met het fenomeen 'oefenen'. Natuurlijk zijn drie weken anders dan een paar dagen, maar wat zou er dan geoefend moeten worden? Misschien krijgen ze wel een keer ruzie, dat kan. Dat komt in veel gezinnen wel eens voor. En laten we nu niet doen alsof het willekeurig oom is die de meisjes amper kent. Het is de vader die ze hun hele leven al zien.

Nogmaals: het lijkt mij voor TS goed om te achterhalen waarom zij hier zo emotioneel over is. Angst? Boosheid? Onzekerheid? Afgunst? En waarom dan?

Jippox

"de starter van het draadje heeft helemaal niet meer gereageerd hier, dus snel uitgepraat ben je dan sowieso."

Nou, zo snel zijn we hier niet uitgepraat .

En misschien reageert ze nog (hopelijk wel). Niet iedereen reageert zo snel als sommige anderen hier. Ze kan druk, ziek of wat dan ook zijn. Of wil juist eerst even wat reacties voordat ze weer reageert. Weet jij het?
Ik reageer soms ook wat trager. Kan om allerlei redenen zijn. Soms zelfs weleens mijn eigen draadje vergeten .