Geen geld om te scheiden

Hij kan je niet gelukkig maken

Dat moet je zelf doen.
Dus wat heb je nodig? Is dat echt een jonge strakke vent?
Ik geloof er niks van. Het verhaal van Sally is treffend waar. En Facebook heet eigenlijk Feestboek, wist je dat. Dus blokkeer jullie agenda voor aanstaande vrijdagavond en neem die uitgbluste vent van je mee uiteten en naar de film. Leuk voor Facebook en goed voor jullie relatie!

En ga iets doen. Een nieuwe hobby, een studie, iets samen.

Perfectie bestaat niet. Ook in het groene gras van de buren komen bruine vlekken....

Sally

Ook dat misschien, het besef ouder te worden en veel niet meegemaakt hebben.....
Een dit is het en veel meer zal het niet worden gevoel.
En ja, ook zijn lijf dat dikker wordt en hij die er niets aan wil doen. Ik vind dat jammer, omdat ik er aan alle kanten aantrekkelijk probeer uit te blijven zien. Vraagt hij daar om? Nee, maar hij walgt er ook niet van!

We schreven tegelijk

"Ook dat misschien, het besef ouder te worden en veel niet meegemaakt hebben.....
Een dit is het en veel meer zal het niet worden gevoel.
En ja, ook zijn lijf dat dikker wordt en hij die er niets aan wil doen. Ik vind dat jammer, omdat ik er aan alle kanten aantrekkelijk probeer uit te blijven zien. Vraagt hij daar om? Nee, maar hij walgt er ook niet van!"

Heb je echt niet veel meegemaakt? Nooit vakantie gehad? Nooit een feestje gehad? Geen kinderen gekregen? Wat versta je onder "veel meemaken"?
Je klinkt (en dat bedoel ik niet beledigend) precies als die kennis die meende dat ik een Groots en Meeslepend Leven leidde. Tegelijkertijd vergat ze dat zij elk jaar een paar keer in het buitenland zat (dat zou ik ook graag willen), kon kopen wat ze wilde (ik moet altijd elk dubbeltje omdraaien - daar valt overigens prima mee te leven, hoor ), dat ze goed gezond was (ik niet), een rijk sociaal leven had (ik leefde om te werken en voor mijn kinderen en kwam weinig aan mezelf toe - gelukkig nog wel een beetje, maar ik had niet elke zaterdagavond een borrel, barbecue, etentje etcetera). Ze keek alleen naar wat ze niet had.

Verder klink je alsof je er alleen om hem te plezieren aantrekkelijk uit ziet. I.p.v. dat je dankbaar bent dat je als veertiger (je bent toch een veertiger?) nog aantrekkelijk uit KAN zien, dat is niet voor iedereen weggelegd, al leven ze nog zo gezond!
Ik vind gezond zijn en gezond leven belangrijker dan aantrekkelijk zijn. Er verzorgd uitzien kan iedereen, ook mensen die niet al te strak meer in hun vel zitten.

Ik zou het ook vreselijk vinden als ik een partner had die telkens naar mijn menopauzezwemband en kipfiletjes wijst en bij elk koekje dat ik in mijn mond steek een opmerking zou maken. Dan zou ik ook aardig uitgeblust raken. Ik weet zo ook wel dat het mooie er bij mij af is. Ik moet het niet van mijn uiterlijk hebben maar heb weer andere sterke kanten.

Jouw man ook. Die heeft ook sterke kanten. Je moet ze alleen wel willen zien. Je hoeft niet de man met het perfecte uiterlijk te hebben, net zo min als een perfect huis (speelt de buitenwereld ook hierbij een rol?). Als hij maar goed voor je is.

Ik zou echt een afspraak met de huisarts maken voor gesprekken, want je maakt jezelf én je huwelijk kapot op deze manier.

Perfectie

Is dat omdat je het moeilijk zou kunnen hebben als iemand commentaar op je heeft?

Persoonlijk vind ik een huis waarin alles keurig opgeruimd is verstikkend. Voor mij zou dat dus verre van perfect zijn. Een huis dat in jouw ogen er dus perfect uitziet, zal in mijn ogen verre van perfect zijn. Als jij het voor de buitenwereld doet, dan heb je aan mij een verkeerde. Ik meld dit, om je te laten beseffen dat gelukkig iedereen zijn/haar eigen mening mag hebben en dat je het nooit iedereen naar zijn/haar zin kan maken. Laat het leven voor de buitenwereld los en leer te leven voor jezelf.

mooi!

Goed om te lezen dat je iets hebt aan de Spiegel! Nu aan de slag

Het is hier op OO geen Feestboek, gewoon allemaal mensen met ups en downs die daarover eerlijk kunnen zijn. Geen fotootjes, dat scheelt vast ook. FB is een etalage, daar zet je geen tegenvallende zaken in. Nou ja, er bestaan ook mensen die juist graag leed etaleren, dat is het andere uiterste.

terugkerend draadje?

Wopper, volgens mij was er een poosje terug precies zo'n draadje, was die ook van jou? Ook omdat je schrijft over 'terugkerende onvrede'. Lastig hoor. Je wil eigenlijk meer uit je leven halen, meer met passie, en hebt het gevoel dat de aanwezigheid van je man je afremt, heb ik het idee. Misschien toch nog eens eerst in jezelf kijken en zoeken waar je zelf gelukkiger van zou worden, enthousiaster, met meer het gevoel dat je 'leeft'. Scheiden kan inderdaad altijd nog.

Ik schaam me

Ook wel omdat ik altijd zo loop te klagen. Ik heb het eigenlijk als een vis in het water, maar heb toch een "is dit alles" gevoel. Misschien juist omdat ik weinig tegenslag (god bespaar me) heb gekend?

Laat ik idd maar eens een afspraak met de HA gaan maken. Wellicht dat er over praten al helpt. Ik wil ook liever een glas half vol type zijn dan een glas half leeg type....

@Knor, ik ben redelijk nieuw hier, dus namens mij geen terugkerend draadje. Wel goed om dus te lezen dat ik niet de enige ben

Tel je zegeningen

Het is een open deur van jewelste, maar voor de zekerheid trap ik 'm toch nog een keertje in .

Facebook is een ding van uiterlijkheden. De feestjes, barbecues en reisjes van anderen zijn dat ook. Als je écht met andere mensen praat merk je vaak dat er achter de vakanties en hoogtepunten ook veel sleur, verveling en ontevredenheid zit.
Als je echt met andere mensen praat hoor je ook veel dingen waarover je kunt denken 'wat een ellende, dan mag ik nog blij zijn dat ik dat niet heb'. Een kind met anorexia, hoge schulden, gokverslaving, een man die al jaren een buitenechtelijke relatie blijkt te hebben.

Tel dan je zegeningen. Kijk naar wat je hebt, en naar de ellende die een deurtje verder heeft aangeklopt.

Wat niet wegneemt dat ik me heel goed kan voorstellen dat je baalt als je partner zijn uiterlijk en gezondheid laat versloffen. Ouder worden we allemaal, maar een beetje moeite doen om aantrekkelijk en fit te blijven is wel prettig. Je kunt het alleen moeilijk afdwingen, en vraag je af of dat echt een scheiding waard is.

ook zo'n zondagskind

Wopper, ik ben ook zo'n zondagskind, dat weinig tegenslagen in het leven had. En ja, ook ik heb wel eens die gedachten gehad van is dit het nou.
Vanaf oktober zijn er wat problemen gekomen: man raakte zijn baan kwijt (inmiddels weer nieuw werk), mijn vader overleed en ons kind werd ziek. En het was zo heerlijk dat wij gewoon een 'saaie' relatie hadden! Misschien zonder al te veel pieken: ik word niet ontvoerd voor romantische weekendjes naar Parijs, ik ga niet paardrijden in de branding in de ondergaande zon, geen spetterende bedgeheimen en een wekelijks bosje bloemen zit er ook niet in. Maar wel iedere avond een kopje thee, een arm om me heen en gewoon een kanjer van een vent (al dan niet uitgezakt) naast me op de bank.

uiterlijk

Uiterlijk is vergankelijk, ook voor degenen die daar hun best voor doen, zich strak laten trekken (met een kalkoenennekje er onder dus extra opvallend), instortende borsten, uitgezakte bovenbenen, wapperende armen, overhangende oogleden, een slappe buik, gerimpelde slappe droge huid. Het komt er allemaal aan, hoe goed je je best ook doet: op een gegeven moment, soms eerder dan je wenst slaat de ouderdom toe.

En pas dan leren sommige mensen de waarde van iemands inhoud kennen. Hoe mooi iemands innerlijk door een paar ogen kan stralen. Hoe fijn die oude arm is om door omarmd te worden uit liefde. Net als die reclame van het demente stel die ondanks dat ze beiden dement zijn, nog steeds de liefde hebben en waar hij zegt: knappe stuk
Dat is waar het om gaat in het leven. Niet om stuk te lopen op je uiterlijk, want dat ga je niet winnen. Maar om te bouwen aan die liefde die je nog harder nodig hebt als het uiterlijk niet meer is van toen je elkaar ontmoette. Ik vind het mooi, een kop met stralende ogen, waar een lach uitkomt. Of dat nu een rimpel meer of minder bijzit, of een buik...het zal me een worst wezen. Zolang die ogen maar naar me blijven lachen.
Als jij dat hebt, dan ben je rijk.

Sally

Mijn man begint uit te zakken omdat de jaren gaan tellen (51).
Hij wil op zich best iets aan die buik doen zegt ie, maar heeft er aan de andere kant weinig voor over. Laat er geen pilsje voor staan, en zal geen vette hap weigeren. De gewone maaltijden wordt echt wel op gelet (zo gezond mogelijk, zo min mogelijk pakjes en zakjes) maar daar buiten wordt er weinig geweigerd zeg maar. Daarnaast is het ook nog eens een ploegenwerker, dus dat helpt ook niet echt mee. Ik mis de drive om er echt iets aan te doen, en vind het jammer dat hij dat niet op kan brengen. Dat komt misschien omdat ik zelf heel erg van het uiterlijk ben, en gelukkig redelijk wat kan eten zonder echt heel erg dik te worden.....

Nick

Touché!

Mijn man heeft echt wel een hart van goud.
Tis alleen......grrrr.....waarom voel ik me dan toch zoals ik me voel.....

Wopper

Wat goed van je dat je wat doet met al onze reacties. Want veel waren er best hard, waaronder die van mij. Goed dat je je realiseert dat de onvrede meer in jou zit dan in je man. Tel inderdaad je zegeningen maar, als een bierbuik nou het ergste is om je druk over te maken... Ik hoop dat een gesprek met de HA je verder kan helpen, en misschien is het voor je man ook een duwtje om nu wel actie te ondernemen, als hij merkt dat het je echt hoog zit.

Nog even over mijn harde reactie: in mijn huwelijk ben ik je man zeg maar. Ik kreeg vorig jaar als donderslag bij heldere hemel van mijn man te horen dat hij me niet zo leuk meer vindt. En dat hij geen gevoelens meer voor me heeft en dat hij niet denkt dat dat nog terugkomt. Ondanks een vorm van relatietherapie meldde hij na een paar maanden dat hij wilde scheiden. Ik kan je zeggen dat ik door een hel ben gegaan. Mede dankzij dit forum ben ik overeind gebleven, en ben inmiddels een stuk sterker, zelfstandiger en onafhankelijker geworden. En inmiddels weet man niet meer zeker of scheiden nou wel de juiste beslissing was. Blijkbaar weet je inderdaad pas echt wat je mist als het er niet meeer is. Maar of het ooit nog goed kan komen? Ik vraag het me af. Want mijn verrtrouwen in hem is weg. En in mijn eigen beoordelingsvermogen. Ik ben zo vreselijk gekwetst dat ik niet weet of ik ooit nog mijn hart aan hem toe durf te vertrouwen, of aan iemand anders. En het feit dat hij, nota bene zelf kind van gescheiden ouders, waar hij echt last van heeft gehad, zijn kinderen een scheiding aan wilde doen omdat hij 'voor zijn eigen geluk koos', dat neem ik hem vreselijk kwalijk.
Anyway, dat verklaart mijn harde reactie. Ik hoop van harte dat je weer kunt leren zien wat je zag toen je verliefd werd op je man, en misschien nog wel meer.

Ik wens je geduld, wijsheid en liefde.

Tijd voor wat anders

Dat kan natuurlijk ook. Grote kans dat er iemand rondloopt die het wel helemaal is voor jou, op dit moment. Als je je al jaren afvraagt wat je nog doet bij die zoutzak op de bank is het misschien tijd om hem elders geluk te laten vinden. Ik zou ook geen fastfood etende hobbezak bij me in bed willen hebben, als het daar nog geen tijd voor is.
Waarom moet je bij iemand blijven die je compleet onaantrekkelijk vindt? Alleen vanwege dat ideaal van een langdurig huwelijk, een ideaal uit vervlogen tijden toen mensen nog uit economische redenen bij elkaar moesten blijven? Je hebt maar één leven.
Voor de kinderen zou je het kunnen uitzitten, als je dat kunt opbrengen.

Nee Vesper

Dat is het niet het punt. Het gaat niet om uitzitten. Het gaat om investeren in je relatie. Ik neem aan dat de man van Wopper wel meer is dan 15 kilo zwaarder dan vroeger. Ik heb na 3 kinderen ook niet meer het figuur van vroeger en mijn man is ook niet meer de adonis van vroeger. Is dat een reden om hem in te ruilen? Na een relatie van 27 jaar? Ik vind van niet.
Niet als ik ook niet meer investeer in de relatie.

Nieuwe relaties worden, als ze niet onderhouden worden, ook sleets. En om iemand aan de kant te zetten omdat ie een bierbuik heeft vind ik ietwat oppervlakkig. Mijn man en ik delen na al die jaren zo veel meer dan een paar kilo extra. Dat is niet te vergelijken met een jonge, verse relatie. Maar dat komt ons niet vanzelf toewaaien. Dat doen we samen. En we hebben beiden niet de vewachting dat de een verantwoordelijk is voor het levensgeluk van de ander. Daar ben je namelijk zelf verantwoordelijk voor.

En ja, ik vind dat als je samen kinderen hebt, dat je het aan ze verplicht bent om alles eruit te halen wat erin zit.
Ik vind het relaas van Pennestreek wat dat betreft heel treffend.

Niet alleen wat dat betreft hoor

Pennestreek.

Je man is een grote sufferd!

Sjaan

Eens. Als je niet investeert ben je aan het vertrekken. Omwille van je leven samen is het meestal het beste om te kijken of investeren je weer terugbrengt in de liefdevolle relatie. Dat moet je wel samen afspreken. Als Wopper nu keihard gaat investeren en die man heeft het niet door, en zit in zijn eentje met dat biertje op de bank raakt ze alleen maar gefrustreerd. Trek hem aan zijn haren erbij (mits hij die nog heeft) en maak het bespreekbaar. Ga samen wandelen, elke dag een uurtje exclusieve tijd met elkaar. Op zaterdagavond naar de bioscoop en aansluitend zoenen in de auto.
Ik ben de slechtste niet Ik geloof heus nog wel in de liefde, maar als het niet meer werkt moet je jezelf ook niet kwellen met je zogenaamde opoffering 'voor de kinderen'.

Nou nou nou

'En aansluitend zoenen in de auto....' Jij maakt het wel heel erg spannend

Maar inderdaad, dat bedoel ik. En ja daar kun je het over hebben, maar mijn ervaring is dat dat niet per se hoeft. Gewoon tijd vrijmaken voor elkaar kan al een mooie start zijn. Dan komt de toenadering vanzelf.

En dingen doen waar je blij van wordt. Daar wordt je ook een leukere partner door. En ook dat kan doorwerken in je relatie.

Ideaalbeeld

Even voor de duidelijkheid, ik vind geen een reactie hard.
Ik leg een casus neer, en iedereen mag daar zijn eigen mening over hebben, graag zelfs!

Ik streef denk ik wel een ideaalbeeld na.
Man en vrouw een beetje op elkaar uitgekeken, gaan ieder hun eigen weg. Allebei een eigen huisje, en elkaars beste vrienden. Kinderen kunnen over en weer bij papa of mama zijn. We komen gewoon lekker nog bij elkaar over de vloer, als vrienden. Ik zie het om me heen echt wel gebeuren. Zit er dat ook voor mij in? Dat weet ik natuurlijk niet.

Het is op boven geschetste situatie dat ik mijmer. Of het ook daadwerkelijk zo zal gaan in de praktijk, geen idee? Ik overzie idd niet de gevolgen als het zo niet zal gaan, omdat ik vasthoudt aan dat ene beeld.

Mijn zegeningen tellen probeer ik idd regelmatig te doen. Ik weet het, het zijn er nogal wat....
Waarom dan toch dat gevoel van onvrede in me? Idd denk ik een goed idee om daar eens met iemand over te praten. Maar sjemig, hoe leg je uit dat je eigenlijk alles hebt en toch niet tevreden bent?....

Nogmaals mijn enorme dank voor alle moeite die iedereen hier neemt om aan een onbekende een spiegel voor te houden!

alles hebben en toch niet gelukkig

... dat ervaren meer mensen. Ik geloof dat er een boek bestaat met die titel .Dus zo raar is je gevoel niet.

Je mijmeringen over hoe het nu verder zou kunnen gaan als je inderdaad je huwelijk op zou breken, zie je nogal door een roze bril. In jouw plaatje beweegt iedereen (partner, kinderen, eventuele nieuwe partners) moeiteloos mee in jouw harmonieuse droom over de toekomst. Je hebt echter geen enkele (!!!) garantie dat het zo zal zijn - zie eerdere reacties. En weet wel: er is geen weg terug!!!

Dus hoog tijd voor goede gesprekken met iemand die je helpt effectief te bouwen aan de tijd die voor je ligt.

ideaalbeeld

"Man en vrouw een beetje op elkaar uitgekeken, gaan ieder hun eigen weg. Allebei een eigen huisje, en elkaars beste vrienden. Kinderen kunnen over en weer bij papa of mama zijn. We komen gewoon lekker nog bij elkaar over de vloer, als vrienden. Ik zie het om me heen echt wel gebeuren. Zit er dat ook voor mij in? Dat weet ik natuurlijk niet."

Ja, ik ken ook sommige gescheiden stellen die zo kunnen leven. Maar dit is slechts een minderheid. De meeste gescheiden mensen leven echt niet zo.

Weet je man hiervan of zal hij volkomen uit het lood slaan omdat hij dit niet had zien aankomen? Zie het verhaal van Pennestreek.

Het is goed dat je dit allemaal opschrijft, zo word je je bewust van wat je denkt. En inderdaad, het is een droombeeld, een illusie. Wat denk je te gaan vinden als jullie vreedzaam (als dat al mogelijk is) uit elkaar zijn? Is het alleen om je uitgezakte man of is er meer? Probeer onder woorden te krijgen WAT je mist.

Ik doe maar wat ideeën neerleggen:
* mis je passionele seks op de keukentafel? (bedenk dat stormachtige verliefdheid vaak maar tijdelijk is)
* onverwachte weekendjes uit?
* het is nog steeds niet duidelijk of je man uitzakt door de leeftijd of dat hij elke avond als een zoutzak op de bank voedsel zit te consumeren.
* vind je je huis niet fijn?
* mis je een bepaalde zekerheid? Bijvoorbeeld omdat het huis onder water staat?
* wil je iets ontvluchten? Zo ja, wat?
* mis je iets anders? Wat weerhoudt je ervan dit toch te gaan doen? (waarbij ik veemdgaan nadrukkelijk uitsluit)
* vind je dat je kansen hebt gemist? Zo ja, welke? Is er een manier dat je dit alsnog kunt realiseren? (en ook nu geldt: een andere man is geen optie)

Wat zou je gaan doen als je nog maar kort te leven had? Een botte vraag, maar als je er serieus over nadenkt kan het antwoorden geven.

Sally

Ik vind het heel moeilijk om onder woorden te brengen wat het precies is. Ik kom zelf toch steeds het meest in de buurt bij een soort van drang naar perfectie.

Mijn man zit niet elke avond als een zoutzak junkfood te consumeren. Let er wel een beetje op, maar minder dan nodig zou zijn om het buikspek kwijt te raken. Dat vraagt om een strenger dieet, en dat heeft hij er niet voor over. Wil best wat opletten, en geeft ook wel aan (weer) te willen gaan sporten, maar pakt niet door. Ik ben steeds de kartrekker hier in, en dat vind ik niet fijn. Ik mis de drive om dit te gaan doen bij hem, waardoor ik het idee krijg dat ie dit alleen voor mij doet, en het voor hem niet zo hoeft. Dat werkt niet.

Verder vind ik niet dat ik kansen heb gemist. Ik heb leuke reizen gemaakt, heb een leuke jeugd gehad en daarin leuke dingen gedaan. Mijn man is altijd in voor weekendjes weg o.i.d. Tegen seks op de keukentafel zegt hij ook geen nee. Het is meer dat ik die behoefte niet direkt voel. Ik weet ook niet of ik ooit echt verliefd op hem ben geweest, of maar aan hem ben blijven hangen omdat ik te onzeker was om me weer (letterlijk) bloot te geven aan een ander.....
En dat begint nu te knagen lijkt het.....

drang naar perfectie

Werk je in een omgeving waar dit erg speelt en waar aan uiterlijk veel waarde wordt gehecht misschien? Of zijn je vriendinnen zo? Je zussen?
Streef je ook naar perfectie voor je kinderen?
Het lijkt me goed hier eens verder over door te praten.

Terugkijkend of je wel echt verliefd was destijds, daar schiet je niet veel mee op. Eerder schreef je dat jullie het erg leuk hadden samen - dat was dan een geode start toch? Verliefdheid is altijd een tijdelijke fase, dat was het ook geweest als je wel de drang en de moed had gehad meerdere partners te testen (en het is helemaal niet gezegd dat je dan nu niet die perfectieproblemen had gehad!!)

Verder vind ik je niet zo realistisch naar je man van 51 en zijn consumptiepatroon, zijn buikje etcetera. Vrijwel alle mannen boven een bepaalde leeftijd krijgen een buikje (tenzij ze hun genen erg mee hebben!!) en vrouwen na de overgang ook; tenzij je ascetisch leeft en zeer fanatiek zonegericht sport, meerdere malen per week. Dat moet echt iets zijn waar je zelf dol op bent, dat doe je niet voor een ander.

Plaatje

Dat plaatje dat je schetst, hadden mijn ouders ook van hun scheiding. Geen tijd en zin om er dieper op in te gaan, maar dat is heel anders gelopen en ik heb ze allebei zien huilen dat ze dit nooit zo hebben gewild.....

Perfectie

is uiterlijk vertoon. Waarom is dat zo belangrijk voor jou? Komt dat voor uit onzekerheid?

Zelfs mensen die een goed nahuwlijk hebben, lopen tegen dingen aan. De manier waarop jij kijkt naar het leven na een eventuele scheiding vergt van beide partijen enorm veel investeren en loslaten. Kun je dat? Daarnaast, kan jouw man dat? Als jij denkt dat je dat dan kunt, waarom kun je dat nu niet?

wopper

nog steeds vind ik het superoppervlakkig om het telkens over die buik en het al dan niet eraan willen werken te hebben.
Er is toch meer aan een mens?
Misschien redt hij elke dag levens en/of doet hij mooie dingen voor de publieke zaak of vindt hij fantastische innovaties uit.
Vind je hem als mens, als man, met al zijn karaktereigenschappen en liefde voor jou/het gezin een mooi mens? Kun je de liefde die je voor hem voelt/voelde weer naar boven halen. Dat is het minste wat je moet gaan proberen. Vind ik. Voor hem, voor je kinderen én voor jezelf. Lijkt me rijkelijk suf om op basis van een buikje en groener gras gezellig te gaan scheiden.
gr Angela