Halen/brengen na verhuizing ver weg vader (kinderen wonen bij moeder)
Mijn ex-man en ik zijn 5 jaar geleden gescheiden. De kinderen (nu 6 en 9) wonen bij mij (moeder) en gaan 1x per 14 dagen een weekend naar hun vader. Tot een paar maanden geleden woonden we beiden in dezelfde stad, bij het kiezen van mijn nieuwe woning met mijn nieuwe partner hebben we zelfs rekening gehouden met de afstand, zodat ze op hun fiets of lopend zelf naar papa konden. Opeens viel er eind 2016 een verhuizing van hem uit de lucht, m.i.v. de maand erop, naar een plaats op ruim 100 km verderop om samen te wonen met een voor zijn vriendin ook totaal nieuwe woonplaats, wat met de wegen neerkomt op ruim een uur enkele reis met de auto.
Nu eist hij van mij dat ik de kinderen haal of breng, wat neerkomt op met elkaar zo'n 2,5 uur onderweg. Ik heb mij laten overrompelen, ook al voelde het onrechtmatig, om toch te gaan rijden, ik kon op dat moment de stress van een conflict niet aan. Ook nu niet, maar toch moet ik die aangaan omdat het vanwege mijn gezondheid niet lukt om langer dan een uur aaneen te rijden. Wat is rechtmatig? Kan hij dit eisen? Ik zou kunnen voorstellen om ze zowel op vrijdag als zondag op een half uur afstand (ongeveer halverwege) te brengen/halen, maar ik wil eerst weten of ik mij wel moet laten opzadelen met de consequenties van zijn verhuizing, waarbij dus de praktische gevolgen niet van te voren besproken zijn.
P.S.
Ik heb hem ingelicht over mijn gezondheidssituatie en dat ik die rit niet meer kan rijden, maar hij gaat daar totaal aan voorbij en vraagt hoe ik nu aan mijn verplichtingen wil voldoen. Is het wel een verplichting, zoals hij beweert?
Niet doen
Hij is verhuisd, en dan kun je die 'verplichting' bij hem laten.
Ook voor hem is het een hele reis en je kunt zelfs overleggen om de omgangsregeling te verminderen naar bijvoorbeeld 1x per maand en dan aanbieden dat je of het halen of het brengen voor je rekening neemt. Tenminste als je het op kunt brengen en anders laat je dat ook bij hem.
Het is niet raar om terug te komen op zoiets. Het heeft je overvallen.
Als hij daarmee voor de rechter gaat, zal hij ook vast niet doen, het klinkt als intimidatie, krijgt hij hoogst waarschijnlijk geen gelijk want hij is verhuisd. Handiger is om er zelf uit te komen, maar ik zou wel mijn grens blijven vasthouden.
Op het net is daar ook wel wat jurisprudentie over te vinden, maar ik vind als ik even surf vooral zaken waarin de ouder met het hoofdverblijf van de kinderen of bij co ouderschap verhuisd en dat moet altijd in onderling overleg. Anders kan de rechter nog beslissen dat je terug moet verhuizen.
En een onkostenvergoeding?
En hoe redelijk is het om een tegemoetkoming in de reiskosten te vragen? Ik wordt ongevraagd opgezadeld met extra auto/benzinekosten, wat toch wel op ons budget drukt.
@AnneJ
1x per maand naar vader en dan de hele reis doen is geen optie, omdat ik dan toch nog te lang moet rijden. Hij is wel het type om rechtszaken aan te spannen en me tot het uiterste te drijven. De vorige keer dat ik het lef had om 'nee' te zeggen heeft het me mijn gezondheid gekost, maar het was te belangrijk om het over m'n kant te laten gaan. En nu dit....ik geloof dat brengen op een half uur vanaf mijn huis wel een goede optie is. En dan ook graag met onkostenvergoeding maar ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken. Hij bulkt van het geld, wij kunnen wel rondkomen maar moeten altijd wel goed opletten waar we het aan uitgeven.
werk
Hoe zit het met z'n werk? Woont hij nu veel dichterbij?
Ik zou de term onrechtmatig proberen te vergeten
Het is nl niet onrechtmatig dat je ex verhuisd is en ook niet dat hij je verzoekt/eist de kinderen te brengen. Dat eerste mag hij gewoon doen. Het tweede kon hij gewoon proberen. Jij kunt aan het eerste niets veranderen, het tweede had je het gesprek over kunnen aangaan. Of het gewoon niet doen.
Ik zou, denk ik, het gesprek hierover openen.
Het lijkt me belangrijk dat je voor jezelf hierin je eigen grens vooraf bepaalt. Dus wat je wel wilt doen, wat daarin het uiterste is dat je zou willen doen en wat niet. Die grenzen hoef je natuurlijk niet meteen op tafel te leggen in het gesprek. Die houd je zelf scherp in de gaten en als het nodig/aan de orde is, breng je het in.
Wat betreft grenzen: het uiterste kan zijn dat je zegt: 'ex, de reisafstand is jouw probleem want daar heb jij voor de verhuizing naar die woonplaats gekozen. Los het zelf ook maar op.' Heeft ook iets reëels, alleen de vraag is wat dat voor gevolgen heeft voor de relatie van de kinderen met hun vader. Kan het zijn dat hij ze dan niet meer ophaalt en ze elkaar substantieel minder zien. Is dat goed voor je kinderen? Wat kun je zien als jouw investering in de band van je kinderen met hun vader? Hoe zie je dat zelf?
Zijn er ook tussenoplossingen denkbaar: je brengt en haalt halverwege? Of nog iets anders misschien?
Sterkte, het lijkt me niet gemakkelijk.
Aagje
@bieb63
Hij woont nu dichtbij zijn werk. Voorheen reed hij dus dagelijks de rit die hij nu alleen 1x per 2 weken in het weekend moet rijden, nu heeft hij dus amper woon-werkverkeer.
verplichting?
Ik zou overigens wel vragen waarom hij vindt dat het jouw verplichting is dat jij de kinderen bij hem brengt. Daar begint het namelijk volgens mij: hij brengt het stellig en geeft jou de indruk dat jij iets moet. Is dat ooit ergens afgesproken dan? En als dat zo zou zijn, is dat dan voor de eeuwigheid vastgelegd terwijl de omstandigheden kunnen veranderen?
Aagje
Waar staat brengt
moet aangevuld worden met: of haalt.
Aagje
@Aagje Helderder
De liefde voor mijn kinderen en dat ik ze hun vader niet wil ontnemen is een zwakte van me, waar mijn ex menigmaal misbruik van heeft gemaakt. Ik heb zelf mijn vader niet gekend, en ik wil dat mijn kinderen niet aandoen als het niet nodig is (mijn vader was dood, dat is nu eenmaal niet anders, maar met scheiding....ik heb er veel voor over dat ze hun vader kennen). Er zijn echter wel grenzen in wat ik kan, zoals nu met mijn gezondheid. Vreselijk teleurstellend dat hij dat totaal buiten beschouwing laat, en alleen aan zijn eigen gemak denkt en het nu zo hard speelt. Ik ben veel te goedhartig geweest, al tijdens het huwelijk maar ook met de scheiding, en er komt alleen maar ellende van als ik assertief ben. Ik ben van de harmonie, en dat weet hij en buit hij uit. Maar ik kan niet anders nu, en vorig jaar ook niet.
@Aagje Helderder 2
In het convenant was destijds afgesproken dat hij geen bezwaar zou aantekenen als ik naar mijn/onze geboorteplaats terug zou gaan wonen voor mijn familienetwerk. Dat is op een half uur rijden van hier. Dat is niet gebeurd, ik kon hier een woning krijgen, maar daar had hij vast iets van reductie op alimentatie voor geregeld als het zo was geweest, hem kennende. Dus vandaar dat een half uur gaan brengen vanaf hier nog wel een goede zet zou zijn, met iets van onkostenvergoeding.
Dan
Zou ik voorstellen dat je het eerste half uur brengt en haalt en al helemaal niet over kosten beginnen.
Met alle andere voorstellen loop je tegen je eigen zwakte op.
gevolgen kinderen
Ik doe zelf dus ook mijn uiterste best om de kinderen niet in een loyaliteitsconflict of andere negatief uitwerkende toestand te brengen door ruzies te vermijden. En dit soort discussies gaat over de mail. Maar andersom zie ik daar niets van terug.
@Ginny Twijfelvuur
Dat heb je goed gezegd...je slaat de spijker op z'n kop. Maar als ik het niet ter sprake breng, blijft het van binnen telkens wrijven of ik moet er heel bewust voor kiezen dat dit de prijs voor goede vrede is.
@Ginny Twijfelvuur
Ik heb een gloedhekel aan onrecht, en dit voelt als groot onrecht.
Maar blijft de vraag
Waarom hij je zo onder druk kan zetten met de term verplichting. Gebruikt hij dat echt, dan zou ik hem vragen waarom hij het als jouw verplichting ziet een probleem dat hij veroorzaakt heeft (door uit de buurt van de kinderen te gaan wonen) mee op te lossen.
Het feit dat hij er niet voor zou zijn gaan liggen als jij zou terugverwijzen naar je geboorteplaats lijkt mij niet ter zake doende want het is niet gebeurd. Wat wel is gebeurd is dat hij verhuisd is, dat dat grote gevolgen heeft en dat het de vraag is of dat verplichtingen voor jou met zich mee kan brengen. Zeker als je die in de praktijk misschien wel zou eillen, maar niet kunt dragen.
Aagje
Zo moet je het zien denk ik
De prijs voor de goede vrede. En voor het welbevinden van je kinderen.
Jij hecht daar blijkbaar een andere waarde aan dan je ex. Zijn geweten werkt blijkbaar heel anders. Ik geloof niet dat je daar invloed op hebt.
@Aagje en @Ginny
Ik spreek hem vanavond telefonisch. Ik ga toch het balletje opgooien van reiskosten. Ik heb daar wel goede argumenten voor, niet geschoten is altijd mis en dan kan ik altijd nog 'toegeven' ten bate van het eens worden over de belangrijkste zaak, de reistijd/-afstand.
Die 'verplichting' zoals hij het noemt, ja daar ben ik juist ook erg boos over. Het is zijn verplichting om vooroverleg te plegen over een voorgenomen verhuizing met aanverwante praktische gevolgen die overlegd moesten worden, dat stond in het convenant, en dat heeft hij niet gedaan. Ook zie ik het als ons beider verplichting om de verhoudingen goed te helpen houden. Maar het is nogal eenzijdig. Hij domineert, ik onderwerp me om lieve van de vrede. Ach ja, net als in ons huwelijk, zo is de scheiding ook.
madee
Dat hij nu dus dicht bij z'n werk woont (en daarvoor dagelijks 100 km ofzo moest rijden), geeft hem dan wel een goede reden om te verhuizen. In dat geval is er niet het argument dat hij zomaar ergens ging wonen omdat hij daar zomaar zin in had. Hij heeft een redelijke reden.
Probleem is dan wel dat het halen en brengen van de kinderen een lange reis betekent.
En eigenlijk denk ik dat je in die zin een heel goed argument hebt: het is dan wel logisch dat hij verhuist naar een buurt bij z'n werk en daardoor niet dágelijks die afstand moet reizen. Maar hij kan niet van jou verwachten (en al helemaal niet als je dat lichamelijk niet aan kan), dat JIJ dan ineens (als is het maar 1x in de 2 weken) die reis plus kosten moet maken. En het is m.i. ook aannemelijk te maken dat hij, met het enorme minder reizen voordeel, dat 1x in de 2 weken gewoon zou moeten doen. Die verhuizing is, ondanks logisch, in zijn eigen belang.
Re madee
Volgens mij is het zijn eigen verantwoordelijkheid dat hij ver weg gaat wonen, en heeft hij geen recht van spreken dat jij de kinderen moet brengen en halen.
Hij gaat ver weg wonen dus moet hij ervoor zorgen dat als hij de kinderen wilt zien dat hij ze brengt en haalt
@bieb63
Ik begrijp de redenen van zijn verhuizing wel, al waren er ook andere opties die minder ingrijpend voor de kinderen zouden zijn geweest. Maar dat is een ander verhaal 
De manier waarop is waar ik moeite mee heb: het acute karakter ervan, de schending van de afspraken hieromtrent (vooroverleg over praktische e.a. gevolgen heeft niet plaatsgevonden) en de druk die hij op mij legt.
En inderdaad je omschrijft het in de laatste alinea goed hoe ik het zie.
Pff moeilijk
Over het algemeen is het de één brengen en de ander terugbrengen. Als er iemand verhuist vind ik het niet redelijk dat de ander daardoor veel hogere lasten krijgt. Ik zou als eerste voorstellen jij brengen tot halverwege en hij helemaal terugbrengen. Jouw kosten worden nu wel hoger maar niet extreem. Mocht hij het daar niet mee eens zijn, dan zou je nog kunnen opperen ook de terugweg te halveren.
De hele rit is voor jou nu geen optie daar moet je duidelijk en standvastig in zijn.
Het wisselen van de kinderen ergens halverwege op een parkeerplaats langs de snelweg (tenminste zo stel ik het me voor)vind ik altijd iets triests hebben maar dat is dan niet te vermijden, dat krijgen wij misschien t.z.t. ook.
Ik herken de situatie deels; mijn ex riep in het begin dat hij absoluut in onze woonplaats zou blijven wonen voor de kinderen, vervolgens ging hij op een half uur afstand wonen en nu een uur. Hij haalt én brengt nu omdat hij absoluut niet wil dat ik iets met zijn nieuwe leven te maken heb, ik mag er dus tot nu toe ook niet komen.
Ook herken ik jouw niet assertief willen/kunnen zijn. Mijn ex kan zo ontzettend doordrammen als hij iets wil en geeft dan echt niet op. Ik geef dan toe omdat ik niet tegen dat constante gezeur kan. Nadeel van exen, die weten precies je zwakke plek te vinden.
Waar je ook wel een beetje voor moet oppassen is dat je niet de halve vrijdagavond en zondagavond in de auto zit en zo maar 2 (zaterdag)avonden per 4 weken hebt om de deur uit te gaan want dat heb je soms ook even nodig. Succes!
"de lieve vrede"
Dus hij gaat zonder overleg verhuizen, hij eist dat jij over de grenzen van je gezondheid heen gaat door je te dwingen 2,5 uur te reizen en vervolgens heeft hij het over JOUW verplichtingen?
Neem me niet kwalijk, maar het is vast niet de eerste keer dat hij zo bot over jouw grenzen walst. En ja, voor de kinderen en de lieve vrede is het heel verleidelijk toe te geven. Ik weet er alles van. Je wil die kinderen "hun vader gunnen", maar dat gaan dan wel ten koste van jouw portemonnee en jouw gezondheid, plus 2,5 uur reistijd per keer voor iets wat voor jou uit de lucht kwam vallen.
Zijn eigen verplichting vergeet hij gemakshalve maar even: je gaat namelijk niet zomaar 2,5 uur reizen/100 km verderop wonen. Dat overleg je, en dan ga je samen de mogelijkheden en onmogelijkheden bespreken.
Maar zoals ik al zei, hij zal niet voor het eerst over jouw grenzen zijn gegaan en jij zult niet voor het eerst "voor de lieve vrede" toegegeven hebben. Wat, als die "lieve vrede" er niet is? Krijg je dan gedram of grote bekken of zo? Je woont niet meer met hem samen, wat kan je overkomen als je het probleem weer terug bij hem legt? Grote bekken per telefoon kun je afbreken, mails en apps op poten hoef je hoogstens te beantwoorden met "zo ga ik niet in overleg met je" en gedram vraagt op een passend "ik heb mijn punt duidelijk gemaakt en daar heb ik niets aan toe te voegen".
Een mooi moment om voet bij stuk te leren houden, want ik vind dit echt niet kunnen. Ook niet "in het belang van de kinderen" en "voor de lieve vrede".
Kruip uit je schulp en verduidelijk je grenzen. "Jouw verplichting"? Nee hoor, overleggen vóór je gaat verhuizen, dát is pas een "verplichting".
Nota bene: ik ben dus ook een verhuizer, niet voor werk, maar voor een passende woonsituatie. Maar wel in overleg. Logisch toch? Ook al was de situatie nog zo dwingend/dringend, je gaat niet zomaar out of the blue voor je ex, elders wonen.
Maar er zit in dit geval wel meer achter bij je. Ex zegt "spring", jij vraagt netjes "hoe hoog?". Denk daar eens over na. "Voor de lieve vrede" is één van de grootste fouten die ik in mijn huwelijk en nahuwelijk heb gemaakt. "Voor de lieve vrede" is namelijk een eufemisme voor "ten koste van mijzelf".
Vanavond telefoongesprek gehad
...en van te voren goed nagedacht over hoe ik wat precies zou zeggen. Ik moet zeggen dat ik best wel trots ben op hoe het is verlopen, mede dank zij jullie reacties die ik in mijn overwegingen mee heb genomen.
Geen hoogoplopende emoties, en toen ik daar wel naar toe dreigde af te dwalen gaf mijn man mij een van te voren afgesproken seintje en kon ik tijdig bijsturen. Dat hielp om praktisch te blijven, want aan emoties en gevoelens heeft mijn ex totaal geen boodschap (wist ik al heel lang).
Eerst heb ik het gehad over reiskosten, voordat ik überhaupt mijn geweldige voorstel wilde doen. Na goede argumentatie van mij was hij daar toch wel toe bereid.
Toen dus mijn voorstel: halverwege bij een bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer overdragen, dat is niet zo kil als bij een benzinepomp langs de snelweg en je hebt wat te zien/doen als je even op de ander moet wachten en voor elk ongeveer een half uur rijden. Maar hij vind een plek halverwege onprettig vanwege wachten en buitenshuis.
Aangezien ik echt niet die hele rit kan maken, gaat hij nu dus overwegen wat hij wil: toch halverwege afspreken (2x per weekend) met enige tegemoetkoming in reiskosten, of de hele rit zelf 2x per weekend rijden (halen plus brengen dus) met wisseling bij mij thuis dus. Wat hij maar belangrijker vindt. Hij zal sowieso 2x moeten rijden dus.
Misschien heeft hij straks nog een ander idee, maar sowieso rijd ik niet verder dan een half uur heen en een half uur terug. Dat is hem nu ook wel duidelijk.
Dus toch wel een overwinning op mezelf!
@SallyMacLenanne
Je omschrijft het zo precies zoals het is! Het klopt allemaal wat jij zegt over 'de lieve vrede' en ons huwelijk, dat besef is vorig jaar al (pas...) gekomen en nu ook weer. Wat kan me gebeuren? Nou, vorig jaar meende hij me voor de rechter te kunnen slepen, en toen we er bij de mediator niet uitkwamen en ik nog steeds voet bij stuk hield (ik kan het wel!) kwam hij met een plan B waar ik wel mee akkoord kon gaan en wat hij naar eigen zeggen de hele tijd al in zijn achterhoofd had maar dat hij wilde zien hoe ver ik zou gaan. Sindsdien is de goodwill van mijn man jegens mijn ex definitief voorbij en gaat hij dus ook niet zijn probleem van vervoer oplossen. "Je gaat de moeder van je kinderen niet voor de rechter slepen om je zin door te drammen als er zat andere opties zijn waar jullie het beiden over eens kunnen worden". Ondertussen bij de kleinere dingen trap ik er nog vaak genoeg in hoor 'voor de lieve vrede'...elke keer kost het me bakken energie en emoties om voor mezelf op te komen bij hem. Dank voor de herkenning en schop onder m'n kont !
@Narcis
Dank voor je steunende reactie, en fijn om te weten dat ik niet de enige ben met dit relatiepatroon.
P.S. @SallyMacLenanne
"Kruip uit je schulp en verduidelijk je grenzen.
"Jouw verplichting"? Nee hoor, overleggen vóór je gaat verhuizen, dát is pas een "verplichting"."
Ik las je reactie pas na het gesprek, maar wat jij hier zegt, dat heb ik dus zo ongeveer letterlijk gezegd! LOL!
Madee
Je mag trots zijn op jezelf! Het is best moeilijk om ingesleten gewoontes en gedachten te doorbreken en dat heb je gedaan!
En geef je man een dikke knuffel, die verdient het!
Top!
Goed gedaan!
Wat knap van je super gedaan!!