Ik wil geen co ouderschap, maak ik kans om mijn dochter helemaal bij mij te hebben met regeling voor moeder.

Ja jojo

Die dingen kun je wel denken maar niet zeggen en je voert jezelf er ook mee de verkeerde kant op. Dat zou ik toch wat indammen. Allemaal niet handig en daardoor heb je meer greep op de situatie dan de moeder maar probeer er toch wat minder dramatisch mee om te gaan.
Kind heeft een moeder en daar gaat ze regelmatig al dan niet heen en dat is goed.

Het is heel lastig als je in zo situatie zit.
En teken voor om en om het weekend is wel een goede.
Dan kan je schriftelijk bijhouden wanneer ze weer om hulp vraagt, afzegt, niet kan.
Dan heb je iig argumenten waarom dit niet werkt en dat co ouderschap dus absoluut geen optie is.

En dat moeder 40 km verder weg gaat wonen helpt al helemaal niet mee.
Dat is zelfs erg vreemd als moeder haar kind vaker zou willen zien.

Nee

Je mag er inderdaad niets van zeggen. Ze is niet meer onder je invloedssfeer, mocht dat ooit al zo zijn. Jullie zijn gescheiden en dan heeft ieder weer recht op een eigen leven. Wat betreft de mogelijke 'schade' voor je kind, AnneJ heeft gelijk: laat je niet gek maken door wat 'deskundigen' daarover zeggen. Kinderen zijn veerkrachtig, elk kind springt zo ver als het komt. Hetzelfde geldt voor jouw angst dat ze het gedrag van moeder gaat overnemen. Het is allemaal niet besmettelijk, wel zijn sommige dingen erfelijk. Ik heb mijn pleegdochter losgelaten toen zij precies het gedrag van haar moeder ging vertonen, terwijl moeder en zij elkaar toch al jaren niet gezien hadden.
Een kind is geen blanke pagina bij geboorte, die vervolgens door ouders volgeschreven wordt; met de gedachte dat het helemaal goed komt met het kind, als de ouders het kind maar goed programmeren. Het is geen computerprogramma, maar een levend wezen, met erfelijke invloeden van beide ouders. Als het kind geboren wordt is het een kadootje, wat je voor de rest van je leven aan het uitpakken bent, benieuwd wat er in zit. En dan zijn er altijd wel wat scherpe kantjes waar je wat aan bij wil schuren. Soms lukt dat ook nog. Maar ik hoop dat je uit je hoofd haalt, dat je met goede ideeën over hoe er opgevoed moet worden het kind te lijf kunt gaan en er dan een persoon uit weet te persen die is, zoals jij wil dat die persoon is. Kijk vooral naar wat het kind nodig heeft aan ondersteuning, leermomenten, vrijheden en beperking van vrijheden.

Tsjor

Tja

Als er kinderen in gevaar komen door onverantwoordelijk of agressief gedrag zou je een punt hebben, maar moeder te diskwalificeren als opvoeder omdat ze te lief is en niet zo slim is raar. Misschien is dat juist wel een noodzakelijke tegenhanger voor jouw gedisciplineerde opvoeding. Zo kun je allebei de aandacht leggen op onderdelen in de opvoeding en vorming van je kind die je belangrijk vindt.

nee hoor

'Maar goed schijnbaar kiest iedereen de partij van moeder.'

Nee hoor, ik kies de kant van het kind.

"Partij kiezen voor de moeder".

Ik vind het ook jammer dat je het zo ziet.. Wij kiezen eigenlijk massaal voor de vader én de moeder. Het is al fantastisch dat jullie beide van haar houden en voor haar willen zorgen, ieder op zijn eigen manier.

Kan je het intussen al iets anders bekijken, minder negatief naar de moeder toe? Begrijp je waarom jullie beide even belangrijk zijn voor je dochter?

Jojo79

Gelukkig is er blijkbaar een corrigerende buurvrouw in de buurt die ook oplet. Het zijn allemaal nog te kleine dingen om zware middelen in te zetten. Ja, je houdt je hart vast. Maar dat zul je vaker moeten doen bij kinderen.
Nu je het van de buurvrouw hebt gehoord kun je wel je dochter erop aanspreken: niet uit het raam hangen.

Tsjor

Feit blijft

jullie kind heeft twee ouders. De rechter kent jullie niet en moet dan gaan oordelen wat het beste is voor het kind. Het gooien met modder helpt niet in jouw zaak.

Probeer bijvoorbeeld van de leerkracht een brief te krijgen over de vorderingen van jullie kind. Als het nu goed gaat met de huidige regeling, dan is dat voor de rechter een goed argument. Op dit moment zijn rechters heel erg geneigd naar een 50-50 regeling. Er moeten wel heel veel duidelijke redenen zijn om een andere regeling te krijgen.

Natuurlijk schrik je ervan als je kind uit het raam hangt, wat had je gedaan als jullie nog getrouwd waren en in een huis woonde?

Ik begrijp heel goed dat je het moeilijk vindt. Ik vind het ook nog steeds niet leuk om mijn dochter naar haar vader te brengen. Toen wij getrouwd waren en bij elkaar woonde ging ik ook niet met een gerust hart van huis als mijn ex alleen was met onze dochter. Dat gevoel blijft, helaas zal ik dat los moeten laten.

In mijn ogen wordt er wel partij gekozen, namelijk voor jullie dochter! Zij is de nazaad van jullie beide en heeft het recht om van jullie beide aanwezigheid te genieten. Wees dankbaar voor het feit dat zij jullie dochter verzorgt en van haar houdt. Als jij negatief bent over haar moeder, ben je negatief over een deel van je dochter en dat voelen kinderen haarfijn aan.

Mocht je bij de rechter terecht komen, veroordeel de moeder van je kind dan niet. Geef aan wat jouw het beste lijkt voor jullie kind, dus bijvoorbeeld de regeling van donderdagavond tot zaterdagavond. Geeft bijvoorbeeld aan dat het dan voor jullie dochter duidelijk is.

goh...

En die buurvrouw kwam net langs op het moment dat jij daar even aan de deur stond. Das nou toevallig!
Weet je zeker dat buurvrouw je ex niet gewoon dwarszit?

risico's

Wacht tot je zelf een risico gelopen hebt dat je achteraf opgelucht constateert dat dat je nooit meer gebeurt. Kan van alles zijn. Kinderen zijn zo slim en snel en vaak al een stap verder dan je verwacht.
En je kunt inderdaad na zo'n incident beter betrokkenen waarschuwen en zelf ook op je eigen zaak letten.

Ik ben blij dat ik altijd begane grond heb gewoond toen de kinderen klein waren. Ik zag mijn kinderen ook wel aan voor zo'n stunt. Kinderen zien geen gevaar.

Zelf ben ik op jonge leeftijd ook bijna van enthousiasme over het balkon van een tante gekukeld. Ik kon nog net terug getrokken worden. Hoogte was mij niet bekend.

De incidenten met mijn eigen kinderen heb ik denk ik verdrongen.
Waar ex het fout deed, die weet ik nog wel.

Jojo79

Dat snap ik. Je zou het ook anders kunnen bekijken. Hier op het forum geven mensen hun mening zo objectief mogelijk. Met alle verhalen is het zo dat de waarheid ergens ertussen ligt. Iedereen kleurt zijn/haar verhaal met zijn eigen mening.

Ik geloof dat jij het beste voor hebt met je dochter. Het is alleen heel moeilijk om als ouder objectief te kijken naar wat het beste is voor je kind. Natuurlijk schrik je ervan als je kind uit het raam hangt, maar zou het bij jou echt nooit kunnen gebeuren? Mijn neefje heeft het matras van zijn ouders in de brand gestoken, hij zat met een aansteker te spelen. Ouders waren beide gewoon thuis en beide ouders zie ik echt niet als onverantwoordelijke personen. Soms halen kinderen nu eenmaal dingen uit die je niet kan voorzien.

Dat jouw ex-vrouw in jouw ogen minder goed voor jullie dochter kan zorgen dan jij, heb je duidelijk gemaakt in jouw verhaal. Nu zou je moeten proberen jouw gevoel opzij te zetten en te kijken naar jullie dochter. Probeer je te verplaatsen in haar en kijk naar wat jij dan zou willen. Dat probeer ik ook te doen. Met hoeveel weerstand ik haar ook naar haar vader breng, ik doe mijn uiterste best om het haar niet te laten merken. Dat doe ik blijkbaar goed, want ze voelt zich bij mij vrij om haar vader te bellen als ze daar zin in heeft en mij te overleggen als er iets bijzonders bij haar vader is en zij daar naar toe wil. Hoe dat bij haar vader gaat weet ik niet, daar kan ik ook niets aan veranderen.

Jij kunt je ex-vrouw niet veranderen. Het enige dat jij kunt doen is er voor jullie dochter zijn. Als er nu dus een regeling is die werkt voor jullie dochter, dan zou ik dat voortzetten. Als het niet werkt, dan moet je aangegeven wat jij ziet. Daarnaast moet je bewijzen hebben en dat is heel lastig. Een brief van school zou misschien kunnen helpen. Ik weet niet in hoeverre een rechter een leerkracht als objectief ziet.

Probeer daarnaast niet je ex-vrouw zwart te maken, maar pleit voor regelmaat en duidelijkheid voor jullie dochter.

Ik wens je heel veel sterkte en echt ik weet hoe moeilijk het is. Zo zijn er heel veel ervaringsdeskundigen hier, die heel goed beseffen hoe moeilijk het voor jou is.

ik geloof je niet

'Geloof mij.... Ik maak moeder juist niet zwart'

Je doet niet anders ...
En zolang jij zo gericht bent op bewijzen dat de moeder slecht is, zul je nooit op een respectvolle manier met haar om kunnen gaan. Wat weer nit goed is voor je dochter.

Ik snap je echt

Je zult het alleen los moeten laten. Als jij echt niet negatief bent over je ex naar je dochter toe, is dat alleen maar goed.

Wat je volgende stap moet zijn en echt ik weet hoe moeilijk dat is, is loslaten! Je zult moeten loslaten wat jouw ex zegt. Je zult moeten loslaten dat je ex ergens niet bij is. Maak een leuke foto en stuur die naar haar op, maar je kunt er niets meer aan doen. De enige manier om het jou niet kapot te laten maken is: loslaten. Als je dochter aangeeft dat ze bang is dat jullie ruzie maken, dan geeft dat iets aan. Namelijk dat jullie dochter zich klem voelt tussen jullie. De volgende keer als je ex je iets wil bespreken waar jullie dochter bij is geef dan aan: dat ga ik niet nu met jou bespreken, maar ik wil wel een afspraak maken dat wij het met z'n 2-en kunnen bepraten. Hoe daar ook aan vast. Als je ex doorgaat, geef dan aan niet nu, als je dan weg kan lopen, doe dat dan ook.

op in gaan

'Maar soms krijg ik dingen naar mij kop als if ik slecht ben etc.' Niet op in gaan, rustig bedenken: wees blij dat je van me af bent. Geen inhoudelijke reacties sturen via de whats app. Stoppen met die communicatie, alleen nog over de toekomst praten. en dan hoef je niet op een lijn te zitten.
Jij zegt: 'Ik vind datgene zwart maken hoor, ik geef alleen maar feiten.' Maar dat zal zij ook zeggen met dingen die jij ervaart als 'zwart maken'. Zij zal ook zeggen: ik geef alleen maar feiten. Als je je beroept op 'feiten', dan is jouw mening de ware mening en verlies je zelf uit het oog, dat het om jouw beleving en jouw mening gaat. Die niet gedeeld wordt door de ander.
Jij zegt bijvoorbeeld: 'Ik vraag haar om te komen bij de eerste schooldag van onze dochter en de eerste schoolreisje en eerste zwemles.... Doet zij niet. Ik kan dat echt niet begrijpen.' Door dat op deze manier te vertellen maak je haar zwart. Het is jouw mening, dat je het onbegrijpelijk vindt. Haar verhaal kan anders liggen. Maar nog belangrijker: het doet er niet meer toe, jullie zijn gescheiden, zij hoeft zich niet meer te gedragen zoals jij wil dat ze doet. En omgekeerd natuurlijk. Die invloed op elkaar zijn jullie kwijt. Dat is voorbij. Je kunt het als een gegeven beschouwen dat ze niet komt. Je kunt voor jezelf beslissen dat je haar wel op de hoogte stelt van wat er gebeurt, als je daarover nadenkt gaat het om de vraag: hoe wil ik handelen. Niet: wat moet zij doen. Je kunt haar niet meer dwingen om te handelen zoals jij wil dat ze doet.
Idem met die valse aangifte. Ja, dat is pijnlijk, lastig, het gebeurt veel rond een scheiding. Maar moet je in die modder blijven zitten? Moet je in dat verleden blijven hangen? Ik zie het als een operatie: iets verkeerds eruit halen (een slechte relatie beëindigen) gebeurt op een pijnlijke manier: je wordt opengesneden. Maar daarna neem je de chirurg toch niet meer kwalijk dat je opengesneden bent. Je rust uit, laat de wond helen en gaat verder met je leven. Zet de whatsapp uit. Of verzin een standaardzinnetje. Iets als: ja, het was ook heel erg. Groet.

Tsjor

Whatsapp is te negereen

en ook op te slaan, dus heb je bewijs over hoe zij met jou omgaat.

Ik heb het niet over je ex loslaten, ik heb het over het loslaten van je kind als ze bij je ex is. Zij is op dat moment de verantwoordelijke voor jullie dochter.

Probeer ook neutraal te staan over haar uitbarstingen.

Je dochter is echt niet dom en als jij het gewoon gezellig maakt met haar, niet over de scheiding praat als je dochter er niet over begint, dan doe jij het goed. Daar moet je aan vasthouden.

Zet je zorgen over jullie dochter op een rijtje en probeer dat te doen zonder je ex af te vallen. De whatsppjes kunnen helpen bij het uiten van je zorgen.

Niet los

Jojo, je hebt je ex nog helemaal niet losgelaten! Je haalt allerlei kleine dingetjes aan die jij anders zou doen ("Doet zij niet. Ik kan dat echt niet begrijpen"). Als je haar echt zou hebben losgelaten, zou je je schouders daarover ophalen en denken: ieder doet het op zijn of haar eigen manier. So be it. Je hebt dus nog wat werk te doen op dat vlak. Laat het gaan. Doe het zelf op de manier die jij het beste vindt, en laat je ex het op haar manier doen.
Ik begrijp je heel goed hoor, het heeft mij ook jaren gekost om het soms agressieve gedrag van mijn ex los te laten. Ik blijf op dezelfde manier (zakelijk, to the point, emotie-neutraal maar vriendelijk) met hem communiceren. Als ik boos ben over bepaald gedrag van vader, reageer ik eerst helemaal niet, en wacht tot ik niet meer boos ben. Ik geloof namelijk dat hij net als ik hartstikke veel van onze kinderen houdt en zijn best doet een zo goed mogelijke vader te zijn. Het lukt alleen niet altijd even goed. Maar hij is hun vader en heeft evenveel recht om voor ze te zorgen als ik. Uiteindelijk zullen de kinderen ouder worden en zelf zien hoe verschillend vader en ik de zaken aanpakken en zelf bepaalde voorbeelden volgen of niet. Mijn oudste is nu 12 en heeft al feilloos door hoe de vork in de steel zit. Soms praat hij erover met mij. Dan nog veroordeel ik vader niet, maar zeg ik dat vader nu eenmaal zo in elkaar zit en geef ik mijn kind (op basis van mijn eigen ervaringen met vader) tips om met zulk gedrag om te gaan.

Het kan zomaar zijn dat jouw dochter later vindt dat moeder warrig maar lief was, en jij strikt en georganiseerd, maar minder warm of overbeschermend. Het kan, het hoeft niet, en ik zeg niet dat een van jullie beiden het fout doet. Ieder heeft zijn eigen stijl waar jullie kind wat van oppikt.
Kinderen zijn ontzettend loyaal en zullen vaak zelfs in de meest gruwelijke omstandigheden van hun ouders blijven houden. Gun je dochter de liefde voor beide ouders. Doe je dat niet, dan komt ze emotioneel klem te zitten. En ga nu niet weer naar je ex wijzen dat zij het anders doet en leugens over jou vertelt. Dat is haar probleem, niet het jouwe. Op het moment dat je van je dochter bepaalde leugens hoort, kun je altijd nog zeggen dat jij dat destijds anders ervaren hebt, ofzo. Niet uitwijden. Niet zeggen dat moeder liegt, maar alleen zeggen dat jij het anders ziet, punt.
Probeer het zelf zo goed mogelijk op jouw manier te doen en laat je ex los. DAT ziet en voelt je dochter en dat zal ze nu en later aan jou waarderen.

laat los . . .

"En ik snap gewoon niet dat een moeder niet naar dat soort dingen komt, sowieso een ouder hoor trouwens."

waarom zou jij moeten bepalen voor een ander wat goed is of niet? Ben jij zo alwetend?

gr Angela

snap het niet

Dan vraag ik me wel af wie hier de verstandelijke beperking heeft.
Het kan een legitieme vraag zijn. Daar kan een legitiem antwoord op komen. Het lukt je exvrouw soms gewoon niet om het overzicht te houden en de planning zo af te stemmen dat het haar lukt om op een afspraak te verschijnen. Er kan van alles in de weg zitten waardoor het haar niet lukt. Ex echtelieden maken daar te vaak 'onwil' van waar het gewoon vaak 'onmacht' is. En dat ga jij niet voor haar kunnen veranderen maar er wel zo goed mogelijk mee omgaan. En wat jij daarin laat zien bepaalt waar jou verstand zit.
Het is voor buitenstaanders vaak opvallend hoe emotioneel onrijp (kinderachtig vind ik een belediging voor kinderen) scheidende stellen met elkaar omgaan. Zelf zien zij dat niet zo. Soort blinde vlek of hersenkoorts of zoiets. Desalniettemin, lelijk en voor omstanders een reden om iemand maar in zijn sop te laten gaarkoken.
Met minder verstand zijn er soms omstanders die zich laten meezuigen. Helpt ook al niet.

co ouderschap

Volgens mij is co ouderschap geen gerechtelijke regeling en kan dan ook niet zomaar opgelegd worden!

(heb niet alle reacties gelezen dus weet niet of dit er al bij stond)