Ik wil geen co ouderschap, maak ik kans om mijn dochter helemaal bij mij te hebben met regeling voor moeder.
Ik lig in scheiding met mijn ex, de moeder van m'n dochter, al sinds februari 2014. Een aantal keer mediation geprobeerd maar samen komen wij er niet uit. Ik wil namelijk een omgangsregeling voor moeder eens in de twee weken een weekend. En moeder wilt dat precies andersom. Sinds mei 2014 is het zo dat onze dochter van 5 jaar bij mij woont en in de weekenden naar moeder gaat. Onze advocaten wilden ons voor deze regeling laten tekenen. Na heel lang twijfelen en nadenken van mijn kant heb ik besloten om niet hier voor te tekenen. Nu hebben wij over een paar maanden weer een rechtszitting en zal waarschijnlijk de rechter beslissen wat het gaat worden. Nou waarschuwde mijn advocaat dat de kans bestaat dat ik mij eigen glazen in gooi. En dat het bijvoorbeeld co ouderschap kan gaan worden. Dit wil ik dus absoluut niet, en daar heb ik mij redenen voor..... Onder andere omdat moeder een licht verstandelijke beperking heeft.
Maar nou ben ik dus benieuwd of er mensen zijn die miss een soort gelijk iets hebben mee gemaakt?? Ik maak mij eerlijk gezegd wel zorgen..... Maar aan de andere kant denk ik ook dat de rechter zal kijken naar het kind....En die woont al een tijd bij mij. Wat zijn de overwegingen van een rechter om eventueel voor co ouderschap te kiezen??? Zijn hier bepaalde punten waar hij naar kijkt.
Jojo79
Lees je eigen bericht nog eens door. Je zegt: ik bepaal niet...' maar vervolgens ga je door over wat jij 'normaal' vindt en vooral wat je normaal vindt voor een moeder.
'Maar nu is papa altijd aanwezig bij dat soort dingen.' Ja, nou, en? Ik vind het niet normaal, dat het niet normaal zou zijn dat papa altijd aanwezig is bij dat soort dingen. Dat moeders er zijn is niet omdat het de plicht van moeders is om er te zijn. Maar juist het gevolg van het feit, dat de vaders er niet zijn. Met de bekende argumenten: ik werk. Ja, nou en?
Je kunt je erover beklagen dat het erg belastend is, want dat is het ook, elke keer moeten opdraven als school vindt dat het leuk is voor de ouders en dat ouders gewoon horen te komen. Dat is belastend. Ik denk dat de meeste ouders al blij zijn als er in elk geval één ouder aanwezig is en de meeste ouders verdelen dat ook (traditioneel: zij moet gaan). Het is een last, maar die last hoort erbij als je zorgt voor een kind.
Stel dat je co-ouderschap krijgt en er is zo'n bijeenkomst op school. Je weet ervan. Zou je dan gaan of niet? Of zou je dan vinden dat zij moet gaan, omdat zij de moeder is? Zou je boos zijn omdat jij 'moet' gaan, en dan boos op haar, omdat jij 'moet' gaan, omdat zij niet gaat, terwijl ze dat volgens jou wel zou moeten doen? Of zou je gewoon gaan, ongeacht of zij wel of niet gaat, puur uit interesse en zorg om je kind en omdat jij het belangrijk vindt om die zorg op deze manier te uiten?
Hou alsjeblieft op met nadenken en oordelen over hoe zij moeder moet zijn. Je vindt dat ze het niet goed doet, daarom ben je gescheiden en neem je de zorg van je kind op je (alsof dat niet vanzelfsprekend is). Kijk naar wat je zelf kunt doen, wat je zelf belangrijk vindt, en zorg dat je dat ook doet. Ongeacht wat moeder doet.
Tsjor
En weer
"Maar ik vind het gewoon niet meer als normaal om bij dat soort dingen aanwezig te zijn." Nu doe je het weer, je legt jouw normen op aan je ex. Stop ermee. Je ex maakt haar eigen keuzes.
Je weet niet waarom moeder er niet was. Misschien voelde ze zich zwaar depressief, misschien is ze in slaap gevallen, misschien was de bejaarde buurvrouw gevallen en is ex meegegaan naar de dokter, misschien is je ex gewoon lui en kijkt ze liever tv. Het gaat jou niet aan. Laat het gaan!
Jij bent er wel. Jij doet wat jij belangrijk vindt. En wat de rest van de wereld doet, doet er niet toe! Als mama opdaagt: fijn. Zo niet, geen man overboord, want papa staat er wél. Er is iemand aanwezig voor jullie dochter. Dat waardeert ze heus.
Zucht eens diep en ga door met je leven. In het belang van je dochter.
niet je gelijk halen?
"k bepaal niet wat goed is en wat slecht.... Maar ik vind het gewoon niet meer als normaal om bij dat soort dingen aanwezig te zijn. En zeker zie je over het algemeen moeders daarbij zijn."
lees nu eens echt wat je schrijft en kijk in de spiegel. het is prima om vol waarde-oordelen te zitten want alles wat wij doen wordt bepaald door de waarde die wij er zelf aan hechten. Maar jij mag het niet voor haar bepalen
Helaas
bepaal jij dus wel wat goed en fout is.
Zo heb ik een vriendin met een beperking. Zij zit, zoals jij zegt over je ex, de hele dag thuis. Fysiek klopt dat. In haar hoofd is het storm en voordat ze het weet is ze weer eens te laat voor een afspraak. Dat is geen onwil, maar puur onmacht. Haar ex is ook zo eentje die nu roept dat het onwil is van haar kant.
Je kunt niet verwachten van je ex dat zij de dingen die ze niet kon tijdens jullie relatie, nu ineens wel kan.
Mijn ex is ook vaak te laat, maar van hem weet ik dat hij op tijd kan zijn als hij het maar belangrijk genoeg vindt. Dit situatie is in mijn ogen dus heel anders.
Hoe was jouw ex tijdens jullie relatie? Kon zij toen op tijd op afspraken zijn? Hielp jij haar altijd herinneren? Waarom doe je dat nu dan niet meer? Onthoudt dat als je wel die herinnering stuurt, dat jij dit doet voor jullie dochter, niet voor je ex. Zodra je dat kunt, dan heb je het losgelaten.
Re
Ik denk dat ik er maar beter niet meer op in kan gaan...zoals ik al eerder zei jullie hebben je mening. En dat is niet de zelfde als mij schijnbaar. Ben het totaal niet eens met wat jullie zeggen...Maar daarom laat ik.het hier maar bij, helaas. Ik had gedacht en gehoopt hier wat aan te hebben. Maar jammer genoeg werkt het nu tegenovergestelde bij mij
waar ben je het dan niet mee eens?
vind je dat jouw ex moet doen wat jij zegt omdat jij gelijk hebt?
gr Angela
maar
Natuurlijk is het jammer dat de moeder niet op komt dagen op momenten die voor je kind belangrijk zijn. En dat je dat onbegrijpelijk vindt, snap ik ook wel. Maar wat iedereen hier zegt is wel waar: jij gaat er niet over. Je kunt alleen maar zorgen dat je er zelf wèl altijd bent.
En, het is ook niet zo dat je ex bepaalde rechten 'verspeelt' omdat ze er op zulke momenten niet is. Zij is en blijft de moeder van je kind, en ze is dus heel belangrijk voor je kind. Net zo belangrijk als jij bent: niet meer, maar ook niet minder (Zolang er althans geen sprake is van mishandeling en/of ernstige verwaarlozing, maar daar heb ik nog niets over gelezen)
Je kunt je ex niet veranderen, maar je kunt wel veranderen hoe jij tegen haar aankijkt. Het is in het belang van je kind om dat wat positiever te krijgen en om je ex te helpen bij haar rol als ouder, in plaats van te blijven hangen in verwijten en beschuldigingen.
Nogmaals ik vind het niet beschuldigrn van mij eerlijk gezegd. Ik zeg ook niet dat ze het moet doen. Heb ik hier ook al paar x gezegd. Ik begrijp het alleen niet dat is heel wat anders. Ik blijf niet hangen in beschuldigingen.... Het is heel simpel. Dochter is beter af bij mij omdat ik consequenter en stabieler ben. Moeder is niet verantwoordelijk genoeg vind ik. Maar goed..... Daar krijg ik vast weer commentaar op nu
wat is verantwoordelijk genoeg?
'Dochter is beter af bij mij omdat ik consequenter en stabieler ben. Moeder is niet verantwoordelijk genoeg vind ik.'
Het lastige is dat er niet echt regels zijn om te bepalen wanneer iemand verantwoordelijk genoeg is. Of consequent genoeg. Of stabiel genoeg. Het gebied tussen Perfecte Ouder en kindermishandeling is erg breed. Als iedere ouder die niet consequent genoeg is de kinderen kwijt raakt, zitten de kindertehuizen vol!
Ik krijg uit jouw berichten niet de indruk dat moeder jullie dochter met opzet mishandelt of verwaarloost. En ook niet dat ze niet van jullie dochter houdt. Ik krijg wel de indruk dat de moeder het niet doet zoals jij het wil. Maar helaas (voor jou) is dat niet relevant. De moeder heeft het recht om op haar eigen manier voor jullie dochter te zorgen. Net als jij. En dat zul jij echt moeten accepteren. Gewoon omdat het anders onmogelijk wordt voor jullie om SAMEN goede ouders voor jullie dochter te zijn. En je wilt echt niet over 12 jaar uitleggen aan je dochter waarom je haar moeder bij haar hebt weggehouden.
Vraag
'Dochter is beter af bij mij omdat ik consequenter en stabieler ben. Moeder is niet verantwoordelijk genoeg vind ik.
Als je vraag was: vinden jullie dat ook? Dan had je wellicht wel wat bijval gekregen met je voorbeelden. Maar je vraag ging over co-ouderschap en of dit een goede argumentatie is om het tegen te houden bij de rechter. En daarop is het antwoord steeds:
- wat je aandraagt is niet voldoende om te beargumenteren dat moeder slecht is of een gevaar is voor je kind;
- als je argumenten zoekt, zoek het dan eerder bij het voortzetten van de huidige situatie )met wat aanpassingen wellicht) en niet bij negatieve argumenten over moeder.
Dat je niet tevreden bent over de wijze waarop ze haar moederschap uitoefent heeft al geleid tot een scheiding, dus dat is wel duidelijk. Alleen wat veel mensen vergeten is dat je met een scheiding niet van het ouder-zijn van je ex af bent en dat je daarna ook nauwelijks nog enige invloed uit kunt oefenen op hoe de ander zijn/haar leven inricht. Dus ook het ouderschap van de ander niet.
Ik heb wel nog een tip voor je. Ik neem aan dat je geen kontakt hebt met de vriend van moeder en dat moeder dat ook niet wil. Maar ik vind het ook geen toeval dat de buurvrouw naar buiten kwam toen jij er was. Alleen duid ik dat wat positiever. Misschien wilde de buurvrouw haar zorgen ook bij jou bekend maken. Je kunt altijd jezelf bekend maken bij de buurvrouw, naam en telefoonnummer achter laten, mocht er onverhoopt iets zijn, dan kan ze je altijd bellen. Onder het motto: stel dat moeder ziek is.... of zoiets. Een wakend oog in de buurt kan geen kwaad.
Tsjor
Bedankt voor je bericht. Dit vat ik best positief op. Vriend heb wel degelijk goede invloed op haar. Want als hij erbij is is ex wat aardiger en doet ze normaal.
Ook belangrijk
Als de vriend een goede invloed op haar heeft is hij ook belangrijk, voor je kind en dus ook voor jou. Ook bij hem kun je aangeven dat je je wel eens zorgen maakt over je kind. Doe dat neutraal: laat in het midden of die zorgen terecht zijn, of dat je overbezorgd bent, of dat je moeite hebt met haar opvoedstijl. Maar je kunt vriend ook de openheid naar jou toe bieden: als er iets is, bel me dan. Allemaal kleine, belangrijke stappen, waardoor de veiligheid van je kind beter gewaarborgd wordt.
Maar je snapt nu hopelijk ook wel dat het heel belangrijk is om niet negatief over je ex te gaan praten, want daarmee krijg je de bereidwillige medewerking van mensen uit haar omgeving niet voor elkaar. Positief praten hoeft ook niet, jullie zijn gescheiden, dus iedereen snapt wel dat je problemen hebt met haar. Neutraal is het beste.
Tsjor