Kind wil weekend niet naar vader

Samen praten

Mijn ex heeft er soms een hekel aan, maar dochter en ik gaan in zo'n geval samen bij vader 'koffiedrinken' om even mee te maken hoe vader er in staat. Excuses komen nooit, geen erkenning van fouten, behalve stilzwijgend en in zijn gedrag. Dus daar sturen we ook niet op aan. Zelfs niet op een gesprek. Maar dan kan een kind wel weer even een 'normaler' gevoel opdoen.
En anders zou ik een mail sturen, in ons geval dan: dochter komt volgende keer weer.
Dan kan ex op zijn kop gaan staan, maar hij snapt toch wel waarom er dan even 'pauze' is, je hoeft het er niet in te wrijven. We spreken wel af wanneer, welke datum, weer wel.
En soms is dat dan ook alleen maar even samen eten en geen weekend.
Op dit moment zijn de weekenden en de paar dagen logeren in de vakantie ook over want dochter heeft teveel eigen dingen en vader is te heftig over haar haarkleur, schoolkeuze en wat niet al, dus het blijft beperkt.
Als we gaan, gaan we op het moment samen.

Al geprobeerd AnneJ

Helaas ex gaat niet akkoord dat kind niet komt en wil het niet snappen.
Ik heb gemaild dat kind 1 dag wil komen.
Antwoord wat ik terugkrijg is:Kind heeft niks te willen,omgangsregeling is opgelegd door rechtbank, einde discussie en tot vrijdag.

Daar kan ik het mee doen. Dus jij zou gewoon andere kind meegeven en klaar?
In principe staat vader in zijn recht natuurlijk maar ja als kind niet wil houd het voor mij op.

overigens...

Ik ga dan wel uit van ontoelaatbaar gedrag van vader.

Niet een puberruzie of zo waarbij vader even uit zijn slof schoot. Maar echt iets dat verder gaat. Het is jouw goed recht om die details voor jezelf te houden.

Kind is veertien jaar

De meeste rechters snappen heus wel dat je een veertienjarige niet kunt dwingen naar de andere ouder te gaan, met name vanwege dramatische voorvallen.
Vader blaast gewoon hoog van de toren. Inderdaad, zorgen dat kind even weg is als vader komt. En je rug recht houden.
Als je bang bent voor gedoe zorg je dat er andere mensen bij zijn, buren, vrienden of familie, dan houdt hij zich hopelijk wel in.
Niet teveel onderhandelingsruimte geven. Tenminste, naar eigen inschatting. Als ik hier vader een vinger geef gaat het van kwaad tot erger.
Speelt hij op? Dan wordt het pauze, geen onderhandeling of gesprek. Eerst kalmeren en dat kost gewoon tijd.

Andere kind

Zoon was altijd al beter met zijn vader, dus die gaf ik in zo'n geval wel mee. Echter mijn kinderen hadden altijd een mobiel. Als het alsnog hommeles werd, bijvoorbeeld vanwege gedoe met dochter, was er een mogelijke uitweg. Gelukkig nooit gebruik van hoeven maken maar anders haalde ik zoon ook terug.

Hortensia

Ik weet nog zonet niet of vader het recht aan zijn kant krijgt als het een zaak word.
Los daarvan wil ik dat juist voorkomen en proberen het zo op te lossen dat ze idd weer iets op kunnen bouwen. Vader blijft echter star en antwoord niet op mijn mail dat kind echt even niet wil.
Op deze manier duwt hij kind alleen maar verder van zich af. Vriendin van vader speelt ook een grote rol in het geheel.

Zo lastig dit maar denk dat ik morgen afwacht en dan nog een keer meld dat kind njet komt en of hij nog wil dat hij maandag wel komt om te praten.
Maar ik weet haast zeker dat het een rel gaat worden en dat wil nou juist niet.

Op tijd

Je kunt beter op tijd je rug recht houden en de fall out accepteren, dan een slopende affaire tegemoet gaan. Er komen nog moeizame jaren aan, want echt, een puber gaat op eigen benen met eigen wensen en dat gaat zich steeds meer onttrekken aan de rechterlijk afgesproken omgangsregeling.
Hoe eerder vader dat beseft, des te beter.

AnneJ

Kind heeft ook een mobiel maar die is vorige ingenomen evenals laptop want kind had al via via geprobeerd contact met mij te krijgen en helaad heb ik hem niet persoonlijk gesproken en hoorde ik pas bij terugkomst het ware verhaal.
Kind wilde heel graag naar huis maar bad geen enkel communicatie middel tot zijn beschikking omdat vader ook wel doorhad dat hij dan opgehaald zou worden.
Ik heb herhaaldelijk geprobeerd contact te krijgen via vader maar werd afgehouden. Vader had ook gezegd dat ik het met hem eens was en ik hem niet kwam halen wat dus niet zo was.

Hortensia

Het was zeker ontoelaatbaar bedrag van zowel vader als vriendin. Die wel voortkwam uit puberruzie maar dit is echt over de grens gegaan.

Ach toch

Ik hoop dat je deze situatie goed bespreekt met je zoon en dat hij ook zonder mobiel de weg naar huis kan leren vinden en dat jij hem wel helpt.
Ik had met mijn kinderen de afspraak dat ze altijd konden weglopen, bij ons niet alleen vanwege vader maar ook vanwege dreigende uithuisplaatsing, en dan zich melden bij een volwassene met een mobiel of ze even naar huis konden bellen. Dan zou ik ze ALTIJD ophalen, waar ze ook waren.
Vanaf zeer jonge leeftijd prentte ik ze ons huisnummer in mijn mobiele nummer en gelukkig hebben ze een bijna fotografisch geheugen.
Ik heb ook weleens een kind in huis gehad waar ik mijn nummer op zijn enkel schreef en in briefjes tussen zijn spullen stopte en naar zijn mail stuurde.

Jip

ZOals ik al zei: je doet het goed, door kind aan te moedigen e.e.a. weer op te bouwen. Het zou jammer zijn als je je kind toch dwingt te gaan om een rel te voorkomen. Voor de lieve vrede, is, zo weet ik nu, de slechtste manier om zoiets af te handelen. Feitelijk val je je kind af en neem je hem dan niet serieus.

Afschuwelijk dat zijn laptop en mobiel zijn ingenomen.

Een rel heb je eigenlijk al: die laptop en mobiel en een kind dat gevangen zat bij de andere ouder.

niet ertussen zitten

Met mijn ouders vroeger (co-ouderschap, vanaf 12 na verhuizing woonde ik wel meer bij één ouder en verder zo'n omgangsregeling) was er een soort van stilzwijgende afspraak dat je nooit mag dreigen naar de andere ouder te gaan en dat je problemen die je hebt moet oplossen waar die zijn.
Het was later misschien niet alleen maar stilzwijgend.
Ik moest ook echt niet proberen een beetje te gaan zitten klagen over de andere ouder. Dat was mijn probleem voor dat andere huis.

Ik vind dat een heel goed en prettig uitgangspunt. Zo kun je bij ruzies niet telkens zwalken tussen de ouders en op die manier ook machtsmiddelen krijgen als puber.

Het heeft natuurlijk wel grenzen beide kanten op. Je schrijft dat het wel heftige voorvallen waren.
Ik was een tijdje niet altijd gelukkig met de ruzies bij mijn vader en alle kritiek die hij me gaf. Toen ik 16 was, was mijn vader een keer zo opgefokt en zo gefocust op mijn chagrijnige blik, dat hij me (tijdens zwemmen bij een meertje) een harde klap in mijn gezicht gaf.
Toen ben ik opgestaan, en heb ik heel bewust, gemeen, gezegd dat ik 'naar huis' wilde. Ik denk dat hij wel wist wat ik bedoelde. Ik verbrak de regel.
Ik heb thuis (bij vader) mijn spullen gepakt en ben op de trein terug gestapt, een dag te vroeg. Ik wist dat mijn moeder er niet voor zou zijn (hield erg van kinderloze weekenden, maar hield ook van die afspraak) maar ik kwam op een leeftijd dat je echt haast zelf bepaalt waar je slaapt.

Wat dat betreft vind ik 14 nog een beetje jong (niet dat 16 dus het uitgangspunt moet zijn alleen maar omdat ik dat toen meemaakte), maar het is dan helemaal afhankelijk van de voorvallen. Bij fysiek geweld zou ik kind sowieso wel laten kiezen. Maar in veel andere gevallen dus niet.

Tegelijk is je zoon ook wel op een leeftijd om zijn vader hier bijvoorbeeld over te mailen. Hij kan laten weten wat hij zo erg vond en waarom hij alleen maar even een middagje op bezoek wil komen en dan zelfs alleen maar om te praten. Als ik gescheiden zou zijn, zou ik daar denk ik niet tussen gaan zitten.

Hortensia en Annej

Ik ga hem zeker niet dwingen en hij js er zeker van dat hij niet wil dus gebeurt ook niet.
Klopt dat die rel er al is maar vind het zo sneu voor dochter als zij dit mee moet maken aan de deur.Hopelijk gaat het meevallen.

AnneJ ik ga zeker een briefje meegeven met mijn nummer als hij weer gaat en zijn mobiel weer word afgenomen. Is toch te gek voor woorden dat een kind helemaal afgesloten word van alles.
Helaas woont vader te ver weg om zelf naar huis te kunnen.

dat verandert

Nu ik hoor dat vader contact blokkeert maakt dat het verhaal wel wat anders.
Het klinkt niet goed en ik ben het met anderen eens dat je je kind ook je vertrouwen niet wil beschamen.

Het blijft een beetje afhankelijk van wat er gebeurde want het lijkt mij als ouder ook bijzonder onprettig dat je niet eens meer een conflict met je kind kunt hebben, of er moet weer met de andere ouder gebeld worden die je dan misschien wel ophaalt. Zo kun je nooit eens gewoon even echt ruzie hebben met je kind omdat kind telkens wikt en weegt of hij al wil worden opgehaald of advies van mamma wil.

Ik weet het niet. In noodgevallen moet kind wel kunnen bellen of liever nog: gewoon met OV-chip de weg terug kunnen vinden.

Wat ben ik blij dat ik niet gescheiden ben zeg, het lijkt me echt een lastige situatie. Je wil je kind natuurlijk onvoorwaardelijk steunen (maar is dat soms té veel waardoor je de andere ouder in de weg zit? Of meer dan terecht dat hij meteen naar jouw huis moet kunnen?). Sterkte met het conflict!

Egel

Ik zit ertussen ja maar zowel vader als kind zijn niet goed in communicatie en ik wilde vantevorenaaangeven dat kind niet meegaat en een voorstel doen.
Daarom ben ik er vorige week ook niet heen gegaan omdat ik ook vind dat problemen daar opgelost moeten worden waar ze zijn. Ik had kind alleen wel graag even gesproken.

Als ik geweten had wat er voorgevallen was was ik meteen in de auto gestapt om hem te halen.
En ik weet kind us een echte puber,kan bloed onder je nagels vandaan haken maar vader( en vriendin) zijn de volwassene en moeten binnen de grenzen blijven. Vriendin al helemaal.

te ver weg?

Woont te ver weg, is de reis echt heel ingewikkeld of gewoon nog nooit geprobeerd? Treinen komen bijna overal (als het binnen NL is alvast)

Te ver?

Leer kind met de trein en de bus reizen, zorg dat hij zelf geld bij zich heeft of een pasje met voldoende ovgeld. Voor geval van nood dan, voor je het weet moet hij dan ook van vader zelf gaan reizen, hoewel dat ook weer niet heel erg is, maar weer een andere complicatie. Dan kan hij altijd nog ter plaatse besluiten om naar huis te gaan, net als Egel.
Ik heb weleens een kind, dat de weg kwijt was, met een taxi laten ophalen nadat ze mij belden. Omdat ik al jaren geen auto meer heb, heb ik een tijd af en toe een taxi genomen, steeds dezelfde, en die is toen een kind gaan halen.
Bij thuiskomst gingen we dan nog even naar de pinautomaat, nu kun je met je smartphone betalen als ze dat willen en ze kennen je.

Reizen

Daar zou ik me in moeten verdiepen idd want het is een dorp waar je met pont naartoe moet en dan met de bus. Envelopje maken met geld en telefoonnummer denk ik iig.

Even opletten

Wel even opletten dat briefjes en los geld ook afgepakt kunnen worden. En wat doe je dan. Altijd een alternatief scenario.
Ons huistelefoonnummer staat ook in de gids op internet bijvoorbeeld. Uit je hoofd leren kan niet afgepakt worden.

het ligt aan het voorval

EGEL: "Zo kun je nooit eens gewoon even echt ruzie hebben met je kind omdat kind telkens wikt en weegt of hij al wil worden opgehaald of advies van mamma wil."

Dit vind ik wel iets om rekening mee te houden. Een van mijn kinderen was een puber in het kwadraat en ik weet zeker dat als er uitwijkmogelijk was geweest in de vorm van een ander ouderhuis, dan was hij een paar jaar geleden vaak weggelopen. De dag daarna hield hij dan weer veel van mij.

voorval

Daar ben ik het mee eens maar zoals ik al eerder aangaf het voorval is ver over de grens gegaan.

voorval

Als het zo ernstig is, denk ik aan mishandeling. En dan zou ik de vader laten weten dat hij kan kiezen: samen met jou en kind in gesprek of een melding.

Toch niet Jippox

Daar kon je nog weleens zelf meer last mee krijgen dan vader.

Overigens

Zou ik ook met zoon bespreken wat er aan vooraf gegaan is en hoe hij dat voortaan handiger kan aanpakken. Het is beter om te leren je te realiseren wat jou gedrag voor effect heeft op anderen en hoe dat beter kan.
Vader is blijkbaar niet te vertrouwen met pubergedrag, dan kan hij dat beter bij jou doen, want veiliger.

AnneJ

Hij word heel erg beperkt bij vader mag in totaal twee uur per dag zijn telefoon en laptop hebben,vriendin investeert niet of nauwelijks in mijn kinderen alleen als haar kind er ook is...en dat is heel af en toe met vakanties het geval...
En idd vader wil zijn gezag heel erg laten gelden maar kind is 14 en geen 4 meer...

Hmm tja

Mijn ex is ook van de regeltjes. Dochter van bijna 17 moet om 21.30 uur naar bed en mag voor 17.00 uur geen tv kijken, dat soort flauwekul. Ik vind dat belachelijk (laat ik niet blijken uiteraard), maar zij schikt zich erin want ex is niet iemand om ruzie mee te maken. Verschil is dat ik om de hoek woon, dus dat ze regelmatig gewoon hier komt chillen als ze eigenlijk bij haar vader is.
In jouw geval zou ik het kind niet dwingen. Wel aansporen om tot een oplossing te komen met vader, maar uiteindelijk moet hij zelf de beslissing nemen. Tenzij er geweld of andere ontoelaatbare zaken zijn, zou ik het kind zelf de discussie aan laten gaan.

Ja regeltjes

Alsof ze vier zijn. Vader had hier laatst kind geen ijsje gegeven want ze ging 'zo eten'.
Kind eet nooit ijs en liep gezellig met vader over de markt en wilde ook weleens een keer een ijsje.

nog even een juridisch praatje

Als een omgangsregeling door de rechter is vastgelegd moet die natuurlijk in principe worden nageleefd. Maar als er een keer geen omgang plaatsvindt en later de omgang alsnog weer wordt opgepakt, is daar feitelijk niets tegen te doen. In een van haar eerste postings noemt AnneJ het scenario 'kind komt volgende keer niet (want moet even rust) maar de keer daarna weer wel'. Daar kan vader feitelijk niet veel tegen doen om puur praktische redenen: naleving van de omgang vorderen moet je in een kort geding doen, maar tegen de tijd dat je zo'n procedure op poten hebt (advocaat zoeken, zaak starten) is het daarop volgende weekend alweer aangebroken en de omgang weer hersteld. Dus valt er dan niks meer te vorderen.

Dit nog even los van het feit dat als er gedonder over de omgang is kinderen vanaf 12 ook gehoord worden enzovoort, wat allemaal ook belangrijk is, maar puur qua organisatie: als je een keer de omgang niet laat doorgaan kan je weinig gebeuren. Maak je er een gewoonte van, dan kunnen er natuurlijk wel problemen komen (de koninklijke weg is in dat geval om zelf een verzoek tot wijziging van de omgangsregeling in te dienen, maar dat terzijde)

Dit alles tenzij er sprake is van een omgangsregeling waarbij door de rechter een dwangsom op de niet-nakoming is gesteld, maar dat is zelden het geval.

Groeten,

Temet

Temet

Dankjewel voor je uitleg,daar kan ik iets mee.
Ik hoop dat vader in gaat zien dat kind de rust even nodig heeft en het daarna weer gaat opbouwen met hem door iig eerst te praten en tot een oplossing te komen. Met kind alleen of met iemand erbij.

Heb geen reactie meer gekregen dus zal morgenavond mailen dat kind echt niet wil maar nog wel openstaat voor 1 dag om te praten.
Met het vriendelijke verzoek om geen scène te schoppen met jongste erbij.