Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

Gezamenlijk

Alles wat op de rekeningen staat die alleen op zijn naam staan zijn 100% van hem want vallen buiten jullie contract, hetzelfde voor het tegoed op rekeningen op jouw naam.

Als jouw salaris binnenkomt op de gezamenlijke rekening is de helft van hem, hetzelfde bij zijn salaris als dat op de gezamenlijke rekening komt.

Wat staat er over pensioen in je contract? Niks? Dan is het simpel en is er wederzijds geen recht op elkaars pensioen opgebouwd tijdens de duur van het contract. Zijn jullie wederzijds aangemeld als partner bij de pensioenfondsen?

Ik denk net als Phryne dat er financieel waarschijnlijk helemaal niet zo veel geregeld hoeft te worden:
Verkoop huis
Alimentatie voor 1 kind aan jou en voor kind 2 aan kind 2.
Verdeling van de tegoeden op de gezamenlijke rekening op dag x.

Dan heb je nog de verdeling van de boedel en het ouderschapsplan waar hij zich toch niet aan gaan houden en je kinderen ook niet. Conclusie daar hoef je niet veel tijd in te steken want dat is zonde van de tijd en moeite en geeft alleen maar frustratie, ergernis en woede.

Ongerust

Ik kan me voorstellen dat het je inmiddels duizelt, Mara. Zoals hierboven al geschreven, denk ik ook dat je 2 zaken los moet zien van elkaar: (1) de opzegging van je samenlevingscontract en de financiële gevolgen daarvan en (2) het ouderschapsplan. Jij bent gefocusd op nr. 2, wat gezien je zorgen over de kinderen wellicht logisch is, maar nr. 1 is van grote betekenis voor hoe jouw leven er de komende tijd uit gaat zien.

Misschien helpt het om:
1. een voorstel neer te leggen voor het huis: jij wilt er blijven, dus een bod doen op de eigendomshelft (is het wel de helft?) van je man kan een goed idee zijn. Heb je een idee waar je staat qua te verkrijgen hypotheek? Is het reëel en haalbaar voor jou om zijn deel te kunnen overnemen?
2. te beginnen met bezittingen splitsen op papier: tegoeden, leningen, inboedel, spaarpolissen etc. Heb je in kaart wat er allemaal is? Wat is van jullie beiden, wat is van jou, wat is van hem? Zijn er pensioenaanspraken?

Het ouderschapsplan is op dit moment misschien wel je laatste zorg. Er is immers een omgang (zij het onregelmatig, begrijp ik?). Alimentatie gaat langs wettelijke normen.
Ik vind je situatie zorgelijk, Mara, en ik snap niet goed waarom je advocaat niet duidelijk aan jou vertelt waar je rechten en plichten liggen.

Dingen uitgezocht..

Het samenlevingscontract is door ex eenzijdig opgezegd per 01-02-2019. Dus dat is duidelijk. Ik ga er dus ook vanuit dat hij zich per die datum uit zal schrijven.

Verder heb ik het samenlevingscontract vaak en goed doorgelezen. (daar staat overigens ook een zin in over een regeling van moraal en fatsoen..)
De inboedel is van ons samen, daar staat niets bij over of het uitmaakt wie het betaald heeft.
Wij hebben afspraken over het partnerpensioen, zijn wederzijds aangemeld bij de pensioensfondsen (wel met een zin erbij dat indien een van de partijen dat niet langer wenst, dit herroepen kan worden, ik weet niet wat hij daar mee gaat doen...)
Er wordt gesproken over de verplichting van de bijdrage aan een gemeenschappelijke rekening. Over prive rekeningen wordt niet gesproken. De gezamenlijke rekeningen worden verdeeld (helaas is dat ook een rekening waar we samen op gespaard hebben voor de studies van de kinderen, indien hij die ook wilt verdelen, dan ben ik er vrij zeker van dat dat niet meer gebruikt gaat worden waarvoor het geld bedoeld was, ik ga dan ook proberen om die intact te laten, dat is echt een flink bedrag).

Mijn salaris komt op mijn prive rekening binnen, zijn salaris op een gezamenlijke.
Kinderbijslag krijg ik inderdaad gewoon, dat komt binnen op een gezamenlijke rekening, maar boek ik over naar mijn prive rekening (dit met toestemming van ex en ook zoals het voorgesteld is in het ouderschapsplan). Ik ga het rekeningnummer wijzigen, maar dat kon niet meer voor deze betalingsronde.

Ik weet wat ik ongeveer kan uitgeven aan een hypotheek (die is nog berekend op een oud salaris, inmiddels is dat iets meer geworden), ik weet wat ik zou mogen verwachten van de gezamenlijke geld verdeling.
Ook heb ik een overzicht van alle bankrekeningen. De inboedel wordt waarschijnlijk niet verdeeld (hij wil niets hebben op een paar persoonlijke dingen na). Daar moet nog verder over gesproken worden.

Wat er gebeurt met het huis, hangt van ex af. Het is een tijd geleden gewaardeerd, op basis van die waarde zou ik het kunnen kopen, wanneer het nu opnieuw getaxeerd zou worden, lukt dat waarschijnlijk niet. Ex en zijn advocaat zouden met een voorstel komen. Er zijn natuurlijk meerdere opties om mij dit huis nog te "gunnen". Ik weet echter niet of ik nog van "goodwill" afhankelijk wil zijn.
Ik verwacht daar momenteel niet zo veel meer van en ga er dus vanuit dat het verplicht verkocht zal gaan worden. Het is dan alleen jammer dat er voor ons weinig anders op lijkt te zitten dan verhuizen naar een goedkopere plaats.

Reacties

Moederziel,
Ik denk dat je gelijk hebt met mijn angst om door te pakken. Precies om de redenen die jij opnoemt. Maar ik ben nu toch al de bitch in zijn ogen, dus erger kan dat niet worden..

Tsjor
Ik heb geen goed gevoel bij nieuwjaarsdag, dat lijkt me logisch. Ik heb het geprobeerd, maar deze poging werd niet gewaardeerd...
Ik heb met jongste hierover gesproken, dat zijn vader het niet via mij wil laten lopen en we hebben nu een oplossing bedacht die voor hem acceptabel is (met ex nog niet kunnen bespreken, er is momenteel geen contact mogelijk) Dat is dat wij als ouders eerst bij elkaar informeren of er plannen zijn waar rekening mee gehouden dient te worden en dat de andere ouder dan daarna zelf met de kinderen overlegt hoe of wat. Dit om te voorkomen dat er dubbele afspraken komen en de kinderen moeten kiezen. Mochten de plannen elkaar overlappen, kunnen wij als ouders kijken of er iets geschoven kan worden of niet.

Wil40
Ik kan de creditcards of het flexibel krediet niet blokkeren, die staan niet op mijn naam.

Ik hoop dat ik iedereen hiermee een beetje heb beantwoord, sommige vragen/opmerkingen heb ik al in mijn vorige post beantwoord.

Mara

Mara

“Gunnen”. Dat lijkt me prima. Als jou iets gegund wordt kun je dat ook zakelijk bekijken. Als je met alle spullen in je huis kunt blijven met je jongens zou ik zeker kijken of jou iets “gegund” wordt. Ik zou dat proberen te regelen door een bod te doen dat jij kan betalen en waar hij niet helemaal de boot mee in gaat. Nu. Niet met weer een taxatie, weer zes weken en weer veel emoties verder. Pro-actief, realistisch, goed en zakelijk. Als jij dat als “gunnen” beschouwt, máák je jezelf afhankelijk. Als je dat als goed voor jou en de kinderen zorgen beschouwt, zonder bedrog, leugens of afzetterij, zie je het zoals ik het zie. WAAROM WACHT JIJ ALLES AF? Ze zouden dit, ze zouden dat. NEEM HET INITIATIEF, DE REGIE. Je gaat je er zo veel beter door voelen om nooit meer woorden als gunnen te hoeven gebruiken. Gewoon: goed, op het scherpst van de snede, ZELF REGELEN. Dat je nu pas jullie contract doorlas maakt me bang, die afhankelijkheid wil je denk ik niet meer.

veronderstellen

"Ik ga er dus ook vanuit dat hij zich per die datum uit zal schrijven."

Mara, je veronderstelt nogal vaak wat. Heb je dat door.

Ken je de uitspraak "Assumption is the mother of all fuck ups"?

Oftewel: stop met veronderstellen, want vaak genoeg gaan dingen anders dan je veronderstelt.

Dus: Als je dat verwacht, mail hem dan en vraag of het klopt dat hij zich per 1/2/2019 uitschrijft. (En doe dat voortaan met alles waar jij denkt en schrijft "ik ga ervan uit dat ...." - echt mee stoppen om daarop te vertrouwen!) Vraag of hij dat deze week even aan jou kan laten weten. Als hij niet reageert, vraag dan je advocaat (mag ook morgen al) hoe dat zich verhoudt tot die opzegging van jullie samenlevingscontract.

Sowieso kan je die advocaat (is dat nou een goede? Ik heb mijn twijfels gezien het total gebrek aan praten over de financiële kant van de zaak) vragen of hij niet al per 1/1/2019 uitgeschreven kan worden, want dan krijg je misschien nog vanaf 1/1/2019 kgb en toeslagen.

Huh?

"Ik heb met jongste hierover gesproken, dat zijn vader het niet via mij wil laten lopen en we hebben nu een oplossing bedacht die voor hem acceptabel is (met ex nog niet kunnen bespreken, er is momenteel geen contact mogelijk) Dat is dat wij als ouders eerst bij elkaar informeren of er plannen zijn waar rekening mee gehouden dient te worden en dat de andere ouder dan daarna zelf met de kinderen overlegt hoe of wat. Dit om te voorkomen dat er dubbele afspraken komen en de kinderen moeten kiezen. "

Huh? Dat is toch zoals je het voor nieuwjaarsdag ook geprobeerd hebt en wat je ex duidelijk niet wil? Waarom probeer je het dan opnieuw?
Ik zou in dit geval je kinderen handvatten geven om het zelf op te lossen: Als ze zelf vader benaderen voor een afspraak kijken ze eerst zelf, eventueel met jouw hulp, welke momenten mogelijk zijn. Als vader een voorstel doet, of iets anders wil dan het voorstel van het kind, dan geeft het kind aan dat hij eerst kijkt of dat mogelijk is, en er zsm op terug komt. Dan kan hij dat, opnieuw eventueel met jouw hulp, uitzoeken.

Agenda?

Is het geen idee om de kinderen gewoon een agenda ofzo te geven? In ieder geval iets waar jij of zij in kunnen zetten als jullie plannen hebben en waar ze andersom de afspraken met hun vader in kunnen zetten? Of een digitale agenda waar jullie allebei in kunnen kijken/plannen?

Overigens vind ik ook dat je je erg afhankelijk opstelt. Je lijkt al het initiatief bij je ex te willen leggen. Ook heb ik steeds meer de indruk dat je alleen nog maar geïnformeerd hebt bij een advocaat en eigenlijk alles zelf moet doen. Dat is geen probleem, maar probeer dan niet te steunen en te vertrouwen op de acties van je ex en zijn advocaat. Probeer zelf in actie te komen en zelf op welke manier dan ook duidelijk te krijgen wat je rechten zijn, zoals er al meer zeggen.

Je geeft al een paar keer aan dat het salaris van je ex op de gezamenlijke rekening binnenkomt en dat van jou niet. Afhankelijk van wat er precies in je samenlevingscontract staat, zou dat kunnen betekenen dat straks een groot deel van de gezamenlijke rekening aan je ex toekomt. Het is echt niet zo dat automatisch de helft naar jou gaat.

Verder heb je het over een aantal taxaties van je huis. Heb je helemaal scherp hoe dat werkt met de verdeling? Ik bedoel eigenlijk of je weet hoe het in jullie geval zou gaan met overwaarde als je gewoon de prijs zou moeten betalen waar ex recht op zou hebben met uitkopen? Ben je al met een bank in gesprek gegaan over de mogelijkheden? Weet je hoe jullie hypotheek nu geregeld is (je schrijft dat ex de financien deed, maar weet je of jullie afgelost of gespaard hebben of iets dergelijks)? Heb je je al ingeschreven voor een huurwoning, voor het geval dat dat toch nodig mocht zijn? Allemaal stapjes die je nu al zou kunnen zetten.

Verder vooral zelf het initiatief proberen te houden. Lijk misschien veel, lastig of vervelend, maar ex is niet meer de partner waar je op kunt steunen.

Echt, je kunt het, al lijkt alles nu veel, maar ook is het zo dat je minder frustraties zult voelen als je zelf het initiatief pakt.

Serieus Sas?

Ik wéét dat iedereen met kinderen kinderbijslag krijgt. Duh.
Maar wat niet iedereen weet is dat er maar 1 ouder de aanvrager kan zijn en dat de aanvrager automatisch degene is die aanspraak kan maken op kindgebonden budget. Zoals ik in de posting van Mara meen te lezen, is haar ex de aanvrager en ontvanger van de kinderbijslag én het kindgebonden budget. En aangezien ze uit elkaar zijn en er een nieuwe situatie is ontstaan, kan Mara de SVB vragen het recht op kinderbijslag te beoordelen en aan haar toe te kennen.
Recht op kinderbijslag heeft degene tot wiens/wier huishouden de kinderen behoren, letterlijke tekst uit de Algemene kinderbijslagwet.
Tot welk huishouden de kinderen behoren is een feitelijke kwestie: daar waar de kinderen het merendeel van de nachten doorbrengen.
Als Mara nou ook nog kan aantonen dat haar ex al vóór 1-1-2019 niet meer op het oude adres woonde, dan kan ze misschien al per diezelfde datum aanspraak maken op kb en kgb. En anders per 1 maart 2019 in ieder geval op kb.
Succes Mara, ga het regelen ajb!

Wat apart

Volgens mij wordt de registratie bij de SVB door de gemeente gedaan als je je kind aangeeft, en is het altijd op naam van moeder. Dat ga ik eens googelen

Hierboven vertelt Mara dat zij de kinderbijslag ontvangt

En inderdaad weet ik niet beter dat de kinderbijslag standaard naar de moeder gaat.
Maar dat kan ook verouderd zijn. Dat was vroeger in ieder geval wel zo. En Mara komt uit dezelfde tijd als mijn vroeger. Dat komt dan goed uit.

Dat neemt niet weg dat het slim is om uit te zoeken of er alsnog KGB verkregen kan worden per 1 januari.
Maar als ex inderdaad het contract opzegt per 1 februari, dan zou KGB per 1/2 haalbaar zijn. Maar elke maand eerder is meegenomen

Communicatie na scheiding

' Ik kan me goed indenken dat kind vraagt of de ouders de afspraken willen maken. Dat kan ook prima, zolang het bij zakelijke communicatie blijft. Dan ben je een onpartijdig doorgeefluik, en dat is wat je kind zoekt. '
Dat een kind het vraagt kan ik me voorstellen, maar jij als ouder moet je wel realiseren dat je geen onpartijdig doorgeefluik bent. Als je kind dat zoekt moet je een derde inschakelen.
Moederziel vindt het goed dat moeder de communicatie regelt. Dat betekent dat vader alleen maar toegang tot de kinderen heeft via de moeder. Niet meer rechtstreeks. Mara wordt dan ook boos als hij buiten haar om rechtstreeks kontakt opneemt met de kinderen.
Ik vind dat erg. Het gaat hier niet om kleine kinderen en het gaat hier niet om iemand die nooit naar zijn kinderen omgekeken heeft.
Ik vind het ook erg dat Mara jongste zoon belast met een afspraak waarvan op voorhand duidelijk is dat het niet gaat werken, waarna Mara vader de schuld kan geven. Zoals tijgeroog al aangaf: waarom herhaal je wat niet werkt?
En ja, vader heeft recht op rechtstreeks kontakt met kinderen.
Het probleem van eventueel gelijktijdige afspraken kan op heel veel andere manieren worden opgelost. Waarbij de voorkeur uitgaat naar een manier die de kinderen zelf kunnen beheren, zoals een agenda.
Mara, jij denkt dat je de kinderen moet beschermen tegen een wispelturige vader, maar je organiseert het zo, dat je de kinderen vooral laat zien en ervaren dat vader erg is, heel erg, kijk maar hoe hij met mij omgaat etc.
Ja, ik vind dat erg voor de kinderen.
Je kinderen zijn groot genoeg om zelf de communicatie met vader op zich te nemen.

Tsjor

Mara

Fijn dat je nu meer duidelijkheid hebt over het samenlevingscontract. Nu weet je waar je vanuit kunt gaan.

@Tsjor: waarom jij steeds blijft terugkomen op 50/50 verdelingen, snap ik niet. Vader wil oudste niet om de week 'hebben', hij wil ze om het weekend.

ontslag uit de hoofdelijke aansprakelijkheid

Ik begrijp dat je zelf in de woning wil blijven wonen.

Heb je hierover al contact gehad met een hypotheek adviseur? Het feit dat je de huidige maandlasten kan betalen betekent niet automatisch dat je ex ook ontslagen kan worden uit de hoofdelijke aansprakelijkheid. Ik denk dat je nu zo snel mogelijk zekerheid moet hebben. Ontslag is het eerste begin. Zoek uit wat er mogelijk is. Maak een afspraak met een adviseur en laat uitrekenen of je de hypotheek over kan nemen.

Is er sprake van overbedeling? Zo ja, hoe ga je je ex uitkopen? Is er sprake van een spaar/beleggings/levenpolis? Wat doen jullie met die waarde. Als je de hypotheek overneemt zie ik het vaak gebeuren dat de afkoopwaarde van de verzekering gebruikt wordt om de ex uit te kopen. Als de hypotheek is afgesloten met NHG dan is dat toegestaan en zal de geldgever hier ook niet moeilijk over doen. Is er geen sprake van NHG dan vinden niet alle geldgevers dat goed. Bij sommigen moet de waarde in mindering gebracht worden op de hypotheek.

Bij sommige geldgevers mag je bij OHA de helft van de hypotheek kosteloos oversluiten naar de nieuwe dagrente. Ook dat kan schelen in je maandlasten en daardoor in de toetslast. Maar dat is een uitzondering.

Ik heb het idee dat je helemaal niet bezig bent met het zakelijke aspect. Je gaat ervan uit dat je misschien wel in de woning kan blijven wonen. Waar wacht je op? Ga hier dan zelf achteraan. Jullie hadden een samenlevingscontract dus een convenant, beschikking, inschrijving is allemaal niet nodig. Wel zal er t.z.t. een akte van verdeling opgemaakt moeten worden. En een convenant mag maar is voor het ontslag niet noodzakelijk.

Maak vandaag nog een afspraak met een goede adviseur. Bij voorkeur een met verstand van ontslagzaken. Trek dit naar je toe zodat je weet waar je aan toe bent. Vraag bij je werkgever vast een werkgeversverklaring op en onderneem actie. Vandaag nog.

En dan het contact met de vader omtrent de kinderen. Ik denk ook dat de kinderen het zelf moeten doen. Vader wil niet me jou afspraken maken. Ga dat dan ook niet zo met de kinderen afspreken. De kinderen overleggen zelf met vader en met jou. Zorg ervoor dat de kinderen weten wanneer iets echt niet kan (verjaardagen, uitjes etc) en laat het verder los. Aangezien de vader de kinderen toch al weinig ziet zou ik elk contact verder vooral stimuleren maar laat het ze zelf doen. Maak dat dan ook duidelijk bij de kinderen. Jij gaat hier niet meer tussen zitten. Jullie kinderen zijn niet meer klein en ze kunnen dit ook zelf regelen.

Tsjor

Stuitend hoe zwart-wit jij denkt.

'Moederziel vindt het goed dat moeder de communicatie regelt. Dat betekent dat vader alleen maar toegang tot de kinderen heeft via de moeder.'

Ik heb het godbetert over het * plannen van afspraken *. Met 2 jongens die even niet tussen die 2 vuren in willen zitten, geen loyaliteitsproblemen willen krijgen en *zelf* aangeven dat ze graag willen dat de ouders dat onderling regelen.
Het meest kindvriendelijke advies hierin is dat de beide ouders de kinderen daar dus buiten laten en zelf afstemmen. Vader kan dagelijks 24/7 contact hebben met zijn zoons, direct en zonder tussenkomst van de andere ouder. Vanzelfsprekend. Mara zou niet anders willen. Natuurlijk kun je in het maken van een planning objectief zijn. Ouders die dat niet meer kunnen of hun kind zoals je suggereert het contact met de andere ouder niet gunnen, hebben een ander probleem. Dat speelt hier niet, voor zover ik kan lezen. Hier heeft een kind van 14 wat extra bescherming nodig tegen een nieuwe, rauwe situatie - daar vraagt hij zelf om. En als ouder (m/v) bied je dat gewoon.

Je moet ophouden met olie op het vuur gooien en Mara (of mij) afbranden. Dat helpt helemaal niemand, ook al schrijf je op andere plaatsen misschien zinvolle dingen. Je lijkt maar niet te begrijpen hoe heftig en traumatisch een situatie voor kind én gewezen partner kan zijn. Je kent maar 2 smaken: in harmonie scheiden of een vechtscheiding. Daar zit een hele wereld tussen die jij duidelijk niet (her)kent. En ik word daar fel van, omdat je mij eerder op precies hetzelfde affikte. Je suggereert een kwaadaardige opzet bij de ouder die wanhopig probeert nog te redden wat er te redden is. Bah.

Woonlasten betalen

Zolang een eigen woning nog 50% eigendom van ex-vriend is, draait hij ook op voor 50% van de eigenwoninglasten (eigenaarslasten). Dat stopt niet per 1-2, behalve als op 1-2 100% eigendom bij Mara (of wie dan ook) ligt.
Dat meebetalen is geen daad van goedheid van ex, dat is de consequentie van mede-eigenaar zijn van een woning. De stelling dat hij daar straks 'dus' mee stopt, is onzin. Doet hij dat wel, dan kan Mara vorderen bij ex.

Moederziel

Vader is niet van plan om met Mara te communiceren over wanneer hij de kinderen ziet. Dan kun je wel vinden dat hij dat wel moet doen, en boos worden als dat niet lukt, maar dat lost verder niets op. En zijn de kinderen er dus helemaal niets mee geholpen.
Dan is het handiger om de kinderen te ondersteunen om een manier te vinden die wel werkt, scheelt een hoop frustratie. Dat heeft niets te maken met de vader z’n zin geven, maar de kinderen sterker te maken.
Voor oudere pubers alle afspraken gaan maken is helemaal niet kindvriendelijk. Zal bovendien snel problemen geven, "dan had ik al met die en die afgesproken, dus ik ga niet naar vader"
Tenslotte kan vader niet 24/7 met de kinderen contact hebben, want het steeds terugkerende probleem is dat de kinderen ook andere afspraken hebben, werk enzo. En ze moeten slapen, naar school...

Gemeenschappelijke agenda waar iig Mara en de kinderen de plannen (of bezette tijdvakken) in aangeven lijkt me een hele handige tool.

Tijgeroog

En denk je serieus dat deze vader wel enthousiast een gemeenschappelijke agenda gaat beheren? En die 2 pubers ook?
Wonderlijk hoe over de vraag van jongste aan Mara wordt heen gestapt. Jongste zoon vraagt zijn moeder om het regelen te doen. Gezien de hele situatie en de vertrouwensbreuk die er is met vader, lijkt me dat logisch. En moeder heeft immers op dit moment ook 24/7 van de zorg. Daar heeft ex blijkbaar geen moeite mee.
Als straks het stof is neergedaald kan een gemeenschappelijke agenda misschien werken. Nu vraag een kind luid en duidelijk om uit de wind gehouden te worden. Datzelfde kind is op dit moment kwetsbaar. Belachelijk om dat niet serieus te nemen.
En je lijkt je ook niet te realiseren dat alle vragen van Mara aan ex in dit stadium zullen stranden. Dus als zij zo'n agenda voorstelt, zal hij dat honend afdoen als een nieuwe poging om het contact tussen kinderen en hem te 'controleren'. Het is toch duidelijk dat ex-vriend deze dingen aangrijpt om Mara klein te houden. Wat is zijn probleem als zijn kind vraagt of hij de afspraken rechstreeks met moeder wil afstemmen? Gaat nergens over en ik begrijp heel goed dat Mara daar overstuur van raakt. Het gaat er namelijk uiteindelijk om dat ex Mara hiermee kan raken, en het daarom dus doet.

Waarschijnlijk is een praktische oplossing nog veel platter: appjes van vader over dagen tijden ongezien naar je moeder sturen en er als kind zelf tussenuit stappen. Ze zoeken het verder samen maar uit.

Moederziel

Mijn kinderen vragen mij ook wel eens iets om te doen wat ikniet wil of kan doen. Soms valt dat in de categorie pech, soms vind ik het oprecht heel vervelend voor ze, maar zo is het leven nu eenmaal. Daar moeten ze maar mee dealen, hoort bij het leven. En ik snap dat het het nu een moeilijke situatie voor ze is, maar er zijn wel ergere dingen.

Wat die gezamenlijke agenda betreft: ik had het ook in eerste instantie over Mara en de kinderen, ik snap dat vader dat niet wil. Maar je kan hem op z’n minst uitnodigen. En als de kinderen zelf de afspraken maken en de agenda niet bijhouden zullen ze daar op het moment van afspreken even extra goed over na moeten denken.

En appjes stiekem doorsturen... daarom stelde ik in m’n eerste posting (#70) voor om bij het maken van een afspraak aan te geven dat hij even kijkt of het uitkomt en er zsm op terug komt. Dan kan hij met Mara overleggen en dan een antwoord terugkoppelen. Ik zeg niet dta ze het alleen moeten doen, maar wel met Mara als ruggesteun achter ze, ipv dat Mara er tussenin gaat staan.

Je maakt ze niet sterker door ze tegen alles te beschermen. Zeker niet als dat allemaal nieuwe problemen oplevert.

Toch eens met Tsjor

Jullie kunnen elkaar nu wel 'affikken' op elkaars meningen, overtuigingen en ervaringen, maar daarmee verliezen julllie wel de essentie uit het oog: dat dit een forum is en geen vereniging van gelijkgestemden.
Het lijkt wel of er nu een wedstrijd gaande is: wie begrijpt en steunt Mara het beste?

Wanneer ik de berichten van Tsjor lees zie ik niks terug van affikken, maar van meedenken. Ik heb nog nooit in een (echt)scheidingssituatie verkeerd en weet dus niet door welke rollercoaster van emoties je dan gaat. Wellicht dat ik daarom geen irritatie voel bij het lezen van Tsjors berichten, en anderen die wel het proces van scheiden kennen wel. Desondanks denk ik dat Tsjor goede dingen schrijft die het overwegen waard zijn.

Poeh he: in de emotie hangen

Een echtscheiding is een rollercoaster dat klopt.
Maar zo emotioneel als Mara en ook Moederziel er in zitten heeft niet iedereen. Ik lees als wel gescheiden de mails van Tjor net als jij.
Maar ik snap ook Mara en Moederziel dat zij het heel anders zien omdat zij veel minder zakelijk in het scheidingsproces zitten. Het aanvaarden van het daadwerkelijke gescheiden zijn lijkt nog niet te zijn gebeurd bij Mara en dat dat een heel andere communicatie en aansprakelijkheid tov je ex geeft. Voor zowel de ex-partners als de kinderen.

Voor een puber en een 17 jarige is een scheiding heel wat heftiger dan voor een dreumes van nog geen jaar. Die van mij weet niet beter dan dat haar vader niet bij ons woont en heel betrokken is. De kinderen van Mara en Moederziel zijn opgegroeid met een betrokken vader en worden in eens buitengesloten op een heel harde manier.
Moeilijk om dan gelijk een goede copingstrategie te vinden.

Ik zie Mara steeds maar proberen toch contact te hebben over de afspraken van de kinderen met haar ex, die daar duidelijk niet van gediend is. Ze is er nog niet aan toe haar kinderen te leren met die situatie te dealen ook als het kind aangeeft graag via moeder te willen communiceren.
In mijn geval zou ik tegen kind zeggen: dat hebben we nu heel vaak gedaan, dat werkt niet we moeten wat anders bedenken, papa wil niet direct met mij communiceren en ik denk dat jij dat ook zelf wel kan.
Dat is een heel andere insteek dan alleen steeds de wensen van het kind te willen inwilligen terwijl je weet dat dat niet gaat werken en het vuur alleen aanwakkert.
Dat vader in dit geval niet handig bezig is weten we allemaal en dat beamen we ook, maar Mara is ook niet handig bezig en dat helpt niet mee om de situatie vlot te trekken.

Poeh hé

Tsja.... daarin verschillen we dan van mening.

In 'mijn' draadjes heeft vooral Tsjor op sommige momenten flink uitgehaald, die heb je dan blijkbaar gemist. Dat bestraffende, normerende en vaak subtiel-veroordelende van haar bijdragen is me goed bijgebleven.
Juist op het moment dat ik probeerde in alle oprechtheid het juiste te doen, draaide zij het mes nog even een slagje om door mijn integriteit en zuiverheid in twijfel te trekken. Ondanks dat ik meemalen aangaf dat dat weinig helpend was en soms ronduit kwetsend, heeft zij zich daar niets van aangetrokken.

Hier in het draadje van Mara gebeurt hetzelfde. Niets steeds hoor, wel te vaak. Dat diskwalificeert voor mij wat zij schrijft. Ze zal best goede adviezen geven (ook al vind ik ook die erg zwart-wit en vooral 'volgens de regeltjes'), maar haar gehak op Mara die kwetsbaar en zoekende is, vind ik heel erg naar om te lezen.
Hou het er maar op dat ik daar een bepaalde gevoeligheid voor heb ontwikkeld. Het ongeloof en wantrouwen die uit haar reacties spreekt (plus natuurlijk de nadruk op de centjes) komen dubbel hard binnen als je in een situatie zit zoals ik zat of waarin Mara zit. Voor de buitenwacht is de mindf*ck niet te volgen. Dat lees je hier terug.

Gelukkig heeft ze genoeg vriendinnetjes op dit forum die haar uit de wind houden En als er mensen zijn die er iets aan hebben, is dat vooral heel erg fijn. Ik vond het nu tijd voor wat tegengas.

Flavia

Dankjewel voor het rustig verwoorden wat er bij mij nogal fel uitkomt:
'Voor een puber en een 17 jarige is een scheiding heel wat heftiger dan voor een dreumes van nog geen jaar. Die van mij weet niet beter dan dat haar vader niet bij ons woont en heel betrokken is. De kinderen van Mara en Moederziel zijn opgegroeid met een betrokken vader en worden in eens buitengesloten op een heel harde manier.
Moeilijk om dan gelijk een goede copingstrategie te vinden.'

Mara's verhaal triggert het gevoel van totale verlorenheid dat ik voelde toen mijn beste maatje en lief na 22 jaar vreemdging, mij en de kinderen een rotschop gaf en 'eindelijk voor zichzelf koos'. Om vervolgens mij als een indringer, voetveeg en lastig insect te behandelen die zijn geluk in de weg stond. Hondsbrutaal, kwetsend en niet te bevatten. De bizarre ontdekkingen die volgden over zijn 'nieuwe leven' zijn tot op de dag van vandaag nauwelijks te geloven (en werden op dit forum dikwijls betwijfeld). Maar alle bange vermoedens kwamen uit - en nog.

De vriend van Mara maakt het ook schofterig bont. Welke luldebehanger flikt het om met de buurvrouw in bed te liggen, terwijl een deur verder zijn zoons geen raad weten met hun verdriet en zijn ooit geliefde ex-partner in paniek is. Dat heeft op z'n zachtst gezegd wat tijd nodig. Om te begrijpen wat er gebeurt, om jezelf te kunnen herpakken. Denk jaren ipv maanden.

Het geduw hier op zakelijkheid, nuchterheid en doorpakken, is maar ten dele effectief. Er zullen eerst een hele hoop tussenstapjes moeten worden gezet. Tot het moment dat het voor Mara en haar kinderen te behappen is om méér te doen. En ook die weg is effectief en zorgt ervoor dat je weer opstaat en verder kunt. Maar dan wel op het moment dat jij en je kinderen ertoe in staat zijn. En dat is iets heel anders dan lijdzaam wachten tot je ten onder gaat. Daar lijkt Mara me ook niet de vrouw voor.

2 sporen

je hebt bij een scheiding 2 sporen en die splitsing moet je zo snel mogelijk nemen om het traject niet onnodig lang te laten zijn.
Het zakelijke deel: dit kan in een maand of 3-4 wel geregeld zijn, en het emotionele deel, dat neemt jaren.

Het verschil tussen de scheiding van jou Moederziel en die van mij is dat ik heel snel de 2 sporen heb kunnen oppakken en dat mijn ex nooit uitgecheckt is bij zijn dochter en omdat die zo jong was op dat punt niet bij mij.

Wat bij mij heel erg geholpen heeft om die stap zo snel te kunnen maken (mijn ex lag in bed bij zijn collega, en is binnen een jaar weer getrouwd) is hulp van buitenaf. Ik ben door mijn manager naar de bedrijfsmaatschappelijk werker gestuurd. Die heeft mij geholpen de 2 sporen op te pakken.

Mara heeft niet de tijd om te wachten tot ze er toe in staat is. Haar ex ramt door, die houdt daar geen rekening mee.
Ik zie wel dat ze nu stappen neemt en vind het dan best schokkend dat ze in al die maanden blijkbaar niet de details van haar samenlevingscontract, de hypotheekacte etc al heeft voorbereid, een duidelijk overzicht heeft van de gezamelijke financien en haar financien na een scheiding.

Moederziel

Ik begrijp dat Mara er niet aan toe is en nog helemaal in de war is maar haar ex kan misschien wel doordenderen.

Mara woont nu in het huis zonder dat daar officieel iets voor geregeld is.

Hoe lang blijft dat zo goed gaan?

Ik heb toch al vrij veel nare uitspraken gezien van rechters waarbij er door de blijver ontslag geregeld moest worden en lukte dat niet voor een bepaalde datum dan moest er een dwangsom betaald worden. Dat veroorzaakt pas een stress. Vaak net zulke zaken als deze. Alles kabbelt zo voort tot de vertrekker het zat is en een en ander formeel geregeld wil zien. Ontslag of verkoop dat zijn de twee smaken.

Hij lijkt mij als blijver ook fijn om zeker te weten dat ontslag mogelijk is. Mara zal toch ook moeten weten waar ze op langere termijn aan toe is. Als zij de woning immers niet op haar naam kan krijgen wat dan? Verkopen? Andere woning zoeken? Is de ex dan bereid om bij te springen? Kan er iemand een schenking doen om ontslag toch mogelijk te maken?

Dit zijn geen bijzaken wat t.z.t. wel geregeld kan worden. Dit is essentieel. Het gaat niet om het gebruik van de auto of de inboedel; het gaat om een dak boven haar hoofd en financiele vrijheid van haar ex.

Lijkt mij ook

Doorpakken op de zakelijke kant is een must. Maar wat sommigen hier propageren, is doorpakken op de emotionele kant en het opeens gedeelde ouderschap. Dat zijn 2 heel verschillende sporen, inderdaad.

Niemand vraagt om zo’n hel van plotselinge verlating door te moeten. En dan word ik lichtelijk agressief als mensen suggereren nou, nou, het valt allemaal heus wel mee, je kinderen moeten dat gewoon met papa regelen en dan gaan jullie soepel gescheiden weer verder. Zo werkt het niet. Jezelf beschermen is hierin een must maar tegelijk razend moeilijk als je dreun na dreun incasseert.
En ik kan dat nu in retrospectief nog veel beter zien dan toen ik er middenin zat.