Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

Weekenden

De kinderen zijn 14 en 17. Op een gegeven moment mogen ze toch echt wel zelf beslissen wat ze waar in het weekend doen en hoe ze contact houden met hun beide ouders. Hoe vervelend dat soms ook is.
Als je echt iets samen met de kinderen wil doen, dan maak je daar een afspraak over: volgend weekend gaan we naar zee/ schaatsen/de zolder opruimen etc. etc. Het is dan aan de kinderen om zich daaraan te houden. Dus als vader dan iets wil moeten zij leren zeggen: nee, dat kan niet, want dan hebben we al met moeder afgesproken.
Als er niets bijzonders is en vader wil iets doen, dan is het aan de kinderen om daarover te beslissen, lijkt mij.

Maar ook hier geldt: jouw wil is wet. als jij de kinderen strak aan het weekendschema wil houden zullen de kinderen dat moeten leren. als jij niet wil dat de kinderen dat leren zul je zelf het gevecht met vader aan moeten gaan op dat moment. Of je kunt er lakoniek mee omgaan. Wat jij wil.

Tsjor

Tja

RoosjeRaas
Ik beschrijf hierboven inderdaad alleen zijn daden. Dat betekent echter niet dat ik heb stil gezeten. Ik heb opnieuw een gesprek gehad met mijn financieel adviseur, ik ben bij een makelaar langs geweest, ik zoek heel Funda af naar geschikte huizen, heb een bezichtiging aangevraagd (helaas was dat huis net verkocht).
Ik regel me suf aan contracten op mijn naam zetten, ik doe echt van alles en nog en wat om het af te wikkelen.
Ik bespreek met vriendinnen de voor-en nadelen van het verhuizen naar een andere stad keer op keer, ik zorg nog steeds volledig (met heel veel liefde hoor) alleen voor de kinderen, het huis en alles er om heen. Ik zou nog liever vandaag dan morgen mijn boeltje pakken en een frisse start ergens anders maken. Daar ben ik echt heel druk mee bezig.

Tsjor
Ik kan de situatie financieel voorlopig echt wel aan. Ook ik heb spaargeld wat alleen op mijn rekening staat en indien nodig kan ik bij diverse mensen aankloppen voor steun.
Het feit dat hij niet wil betalen, betekent dat het alleen van mij uit moet komen, maar niet meteen dat we geen brood meer op de plank hebben hoor. Maar ik blijf het onredelijk vinden.
Dat hij op "mijn plek" stond frustreerde gewoon. Dat mag toch wel?
Verder maak ik me daar niet druk over, ga daar geen ruzie over maken of terugpesten, ik moest het gewoon even kwijt. Ik ga me daar niet toe verlagen. Het is zijn gebrek aan respect naar mij toe.
Ja, over de situatie met buurvrouw en de kinderen maak ik me zorgen. Ex dramt daarin door. Tegen de zin in van de kinderen. Die er niet tegenop kunnen, niet doorheen kunnen breken en al helemaal niet gehoord worden. Het conflict aangaan met ex ga ik echt niet doen. Dat levert alleen maar meer frustratie op. Ruzie maken met de buurvrouw? Dat al helemaal niet. Ik heb haar niets te zeggen (volgens een aantal mensen om mij heen ben/blijf ik veel te lief, maar ik ga me niet verlagen tot haar niveau, ik negeer haar liever.)
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat verkopen restschuld zal opleveren hoor, integendeel. De prijs is zo hoog gestegen dat ik ex niet uit kan kopen.
Overnemen lukt momenteel met zijn voorstel niet, mijn tegenvoorstel om het voorlopig onverdeeld te laten ligt bij ex en die moet daar nog op reageren. (in ieder geval tot jongste zijn middelbare school heeft afgemaakt).

Fransien
Precies. We hebben allebei ons eigen weekend. Alleen hij presteert het om toch weer zonder overleg iets te plannen in mijn weekend. Daar mag ik best tegen in opstand komen vind ik. Het voelt voor mij gewoon aan als respectloos gedrag.
De hypotheek betaal ik vanaf 01 februari. Mijn advocaat heeft ook een voorlopig kinderalimentatie bedrag vastgesteld, wat nog kan worden bijgesteld zodra de zorgkorting en omgangsregeling definitief zijn.

Tsjor
Het gaat mij niet om het niet betalen van de hypotheek. Die betaal ik vanaf 01 februari gewoon en blijf dat doen zolang ik in het huis woon. Dat lijkt me logisch.
Het gaat mij er om dat ex gewoon geen kinderalimentatie wil betalen zolang er geen handtekeningen zijn gezet.
De weekenden blijven een heet hangijzer. Ik wil ze niet in een strak schema houden, maar ik wil gewoon dat er overlegd wordt. Ik vind dat niet teveel gevraagd. Maar gewoon een kwestie van fatsoen. Mijn kinderen overleggen toch ook als ze iets willen afspreken met vrienden? Niet omdat ze toestemming "moeten" vragen, maar gewoon, om rekening met elkaar te houden en elkaars plannen niet in de war te schoppen.
Het is zoals Fransien ook zegt, je hebt je eigen weekend. Daarbuiten overleg je.
Maar daar mag iedereen een eigen mening over hebben, mijn mening hierin is duidelijk anders dan de jouwe. Ik vind dat je rekening met elkaar dient te houden. Mijn kinderen volgen dat "goede voorbeeld". Hun vader niet, die dramt in alles zijn zin door, wat de jongens echt wel door hebben en steeds meer tegen gaat staan.

Mara

Nog grotere nachtmerrie...

Tja, en dan wordt het toch nog allemaal een beetje erger...
Vanaf 01 februari betaal ik alles voor rondom het huis, zoals (eigenlijk) verwacht zonder dat ex kinderalimentatie is gaan betalen (dat vindt hij bij navraag redelijk en terecht, om niets te betalen..).

Maar nu keek ik vanmorgen op mijn bankrekening en wat zag ik daar...
Hij heeft gewoon onze hele spaarrekening leeggehaald. Gewoon, weggesluisd naar een andere bankrekening (waarschijnlijk die van buurvrouw)
En precies in het weekend, zodat ik er niets aan kan doen, de banken zijn gesloten.
Hoe haalt hij het in zijn hoofd. De helft van dat geld is toch echt van mij!!

Ik heb wel op 31 januari een kopie gemaakt van alle rekeningen met de bedragen erop, maar hier kan ik natuurlijk niet tegenop. Had ik dan echt zelf al "mijn" deel er af moeten halen?
Wat een enorme kl***streek is dit nu weer. Hij beseft duidelijk niet dat ik dat geld had bedoeld om straks de kamers van de kinderen opnieuw in te richten in ons nieuwe huis..
Hoe krijg ik dat geld nu weet terug?
Morgen eerst maar weer eens mijn advocaat aan het werk zetten.

Mara

En of rekening

Stond het geld op een en / of rekening waarbij jij ook een van de rekeninghouders bent? Is de rekening alleen van hem en jullie waren niet getrouwd dan wordt het moeilijk vrees ik.
Oneigenlijk weggesluisd geld wordt bij n echtscheiding altijd verrekend. Maar in jouw geval (samenwonen) weet ik het niet. Morgen inderdaad de advocaat bellen. Kun je geen voorlopige voorziening aanvragen? Hij is net zo goed verantwoordelijk voor het betalen vd hypotheek als jij. Je neem de handschoen op dat jij die alleen moet betalen maar dat is niet zo. In een voorlopige voorziening wordt op korte termijn uitspraak gedaan over het betalen van de nog gezamelijke kosten zoals hypotheek, maar ook een tijdelijke allimentatie. Ik denk heel simpel; als hij het verhuisbudget wegsluist, dan moet je dus in het huis blijven wonen totdat het opgelost is wie hoeveel van het spaargeld krijgt.
Ik zou echt zsm aansturen op een voorlopige voorziening, als dat kan. Maar dat weet je advocaat vast te zeggen.

En /of rekening

Het was een gezamenlijke spaarrekening op onze beide namen.
Ik ben het vechten zo zat. We zitten nog midden in de onderhandelingen en hij doet dan zoiets.
En nog steeds ben ik dus te naïef.
Hij vindt, omdat het nu 01 februari is geweest en er nog geen handtekeningen zijn gezet, dat hij het heft in eigen hand mag nemen. En heeft dus gewoon een heleboel geld van mij gestolen. En zie het nu maar eens terug te krijgen.
Ik hoop dat mijn advocaat morgen met een voorstel komt.
Op de vraag of hij zich al uitgeschreven heeft, wil hij geen antwoord geven.

Mara

je bent toch niet getrouwd

meen ik? Waarom heb je niet meteen de helft naar jezelf overgeschreven?

En dit vraag ik niet om lullig te doen maar volgens mij heb je bepaalde redeneringen in je hoofd waardoor je telkens de pineut bent:

1. het is niet nodig want ik ben wetttelijk beschermd tegen dit soort dingen?
2. het is niet nodig want dat zou hij nooit doen
3. het is niet nodig want dat doen we later wel als we goede afspraken gaan maken
4. je hebt er nooit aan gedacht / de waarschuwingen niet gelezen
5. het is wel nodig maar als ik het geld overschrijf dan wordt hij boos op mij
6. het is wel nodig maar als ik dat doe dan lijk ik zo wantrouwend

Wat maakt dat je niet zakelijk genoeg kunt zijn?
Dit zijn namelijk geen vraagstukken waar je echt een 'mening' of een 'gevoel' over hoeft te hebben. Je moet precies weten waar je wel en niet 'recht' op hebt en/of welke zakelijke afspraken er zijn en dan kun je besluiten om te acteren, al dan niet op basis van een bepaalde emotie. MAar niet andersom. . .

Jij noemt het moe zijn van vechten. Ik denk dat je minder vermoeid zult zijn als je dat woord vechten niet gebruikt. Jij bent aan het vechten met jezelf, hij zorgt gewoon voor zichzelf.

gr Angela

Balen

Weer extra gedoe. Maar als hij geen reactie geeft op die vraag over uitschrijven, dan start je dus zelf morgen een onderzoek bij de gemeente.
Goed dat je kopietjes hebt van de bankafschriften, wellicht krijg je er jouw deel mee terug, maar ik ben bang dat je weinig kans maakt. In ieder geval is het regelen en gedoe weer op jouw bord terecht gekomen, in plaats van bij hem.
Zet je emoties opzij en volg het advies van Angela. Vlooi dit draadje uit en bekijk welke acties je zelf in gang moet/wil/kan zetten. Je loopt nu steeds achter de (zijn) feiten aan, draai dat om, neem zelf het voortouw.
Kom op Mara, zorg voor jezelf.

Geld op eigen rekening?

Angela,
Ik heb dat geld inderdaad niet eerder naar mijn eigen rekening gehaald. Om jouw reden 2,3,5 en 6 allemaal wel een beetje.
Wettelijk beschermd? nee dat volgens mij niet.
Niet aan gedacht, de waarschuwingen niet gelezen? Ja, zeker wel, maar dan komen punt 2,3,5 en 6 weer naar boven.
Ik heb wel schermprintjes van alle rekeningen op 31 januari. Maar daar heb ik nu weinig aan.
Ik ben inderdaad niet zakelijk genoeg. Te veel emoties, misschien te naïef.

Noem jij dat zorgen voor zichzelf? Ik noem dat je ex de grond intrappen, financieel en emotioneel. Ik moet toch ook een nieuw leven opbouwen? Met de kinderen, die ook nog steeds zijn kinderen zijn? Waarom doet hij dit dan? met alle andere dingen die dit weekend gebeurd zijn?

Pennestreek,
ik was voor me zelf aan het zorgen. Dit zet me alleen weer 300 stappen terug in het verwerkingsproces.
Het liefste zou ik zeggen, veel plezier met dat geld en tot nooit meer ziens. Maar ik heb toch echt wel een beetje geld nodig om een nieuwe start te maken. Het is ook gewoon mijn deel van het geld waar hij mee vandoor is gegaan.
Ook het niet (willen) betalen van de kinderalimentatie doet mij gewoon pijn.

Mara

Voorstel

Als eerste kun je natuurlijk ook je aanstaande exman mailen en vragen om de helft terug te storten. Dat geld heb jij nodig en is van jou. Gewoon terugstorten van de helft en dan is het weer in orde.

Nog een

Angela67: Het is net nodig, want hij zal toch wel goed voor mij zorgen, volgens de normen die ik bij 'goed' vind horen.
Soms zijn mensen boos op mij geweest, omdat ze vonden dat ik te hard was. Maar eerlijk: als ik met nog hardere woorden deze situatie had kunnen voorkomen, dan had ik dat graag gedaan.

Wat betreft de spaarrekening:
- je kunt ook afschriften downloaden en printen, zodat je bewijs hebt van de hoeveelheid geld die er op de rekening stond.
- dat geld moet overgemaakt zijn naar een bijbehorende lopende rekening, die op beider naam zou moeten staan. Van daaruit moet het geld overgemaakt zijn naar een andere rekening. Dat rekeningnummer kun je in elk geval terugvinden op de afschriften (die je kunt downloaden) van je lopende rekening.
Met deze papieren in handen kun je zien waar het geld gebleven is.
Je hebt recht op de helft van het spaargeld. Dat is gewoon een recht, dat bij de verdeling van de goederen moet worden vastgelegd.

Het argument 'ja, maar ik wilde het geld gebruiken om de kamers van de kinderen opnieuw in te richten' laat eigenlijk goed zien waardoor jouw situatie zo verschrikkelijk moeizaam is geworden. Het is een namelijk zinloos, emotioneel argument. De kinderen hebben namelijk al een kamer Als iemand de kamers opnieuw moet inrichten is hij het wel, dus dan zou het helemaal terecht zijn dat hij het geld daarvoor gebruikt. Recht op geld wordt niet bepaald door de zinvolheid van de besteding ervan.
Het probleem is dat hij de spaarrekening heeft leeggehaald. Dat kan niet. Daarvoor moet je de papieren verzamelen en dat meenemen als de inboedel en vermogens worden verdeeld. Maar in jouw redenering gunt hij jou en de kinderen nu niet dat de kamers opnieuw worden ingericht. In jouw redenering gunt hij jou en de kinderen nu niet dat hun kamer opnieuw wordt ingericht. Het heeft daar niets mee te maken, maar het maakt het voor jou heel erg zwaar en emotioneel waardoor je helemaal verlamd raakt, omdat hij nu ineens niet meer degene is die goed voor jou en de kinderen zorgt.

Het is 1 februari geweest. Nog een vraag: hoe weet je dat hij bij buurvrouw woont, uitgeschreven zou zijn en alles rond het huis niet meer betaalt? Is dat mondeling of staat dat ergens in een berichtje of zoiets? In elk geval zou ik aannemen dat het zo is en niet wachten op zijn bevestiging. Ik zou nu ook geen procedure bij de gemeente starten (kost ook weer tijd). Het was belangrijk, omdat je dan zaken als kindgebonden budget, zorgtoeslag kon aanvragen. Dat zou ik nu onmiddellijk doen. Bij de belastingdienst. Het gaat er niet om waar hij woont, het gaat erom dat jij recht hebt op bepaalde toeslagen.

Goed nieuws: bij verkoop van de woning is er geen restschuld!!!!! Doen. Zet de woning nu te koop, als je dat nog niet gedaan hebt. Dan kun je daarna de helft van de overwaarde aan je ex uitkeren en de andere helft is voor jou.

Wat betreft weekenden en omgangsregelingen: weekend voor jou is voor jou etc. Klopt helemaal. Behalve dan dat het hier om 14 en 17-jarigen gaat. Dat zijn kinderen waarvoor je zelf ook niet meer thuis hoeft te zijn, mochten ze onverwacht niet bij hun vader terecht kunnen. Dat zijn kinderen die zich ook niet aan afspraken over op tijd thuis komen houden. en niet meer meegaan naar oma in het weekend. Ik zou er echt voor waken om de kinderen nog te behandelen als waren zij 4 en 7.

Eerlijk gezegd vind ik niet dat je 'te lief' bent, want je bent steeds boos over alles wat je ex doet, je neemt het hem allemaal kwalijk en je kunt niet daar doorheen kijken en zien, dat de relatie, helaas, voorbij is en dat wat hij doet inderdaad verder gaan met zijn leven is. Terwijl jij stilstaat. Als een ree die verschrikt stil blijft staan en verlamd naar de koplampen van de toesnellende auto staart. Ik heb nog zo geroepen: spring opzij, die auto gaat doorrijden en dendert over je heen. Blijf daar niet staan. Zet stappen.

Helaas, het is nu 1 februari. Er zijn nog geen stappen gezet. Er ligt een voorstel, een verzoek van jou: mogen wij alsjeblieft in de woning blijven tot de jongste klaar is met de middelbare school. Maar daarmee heb je je weer afhankelijk gemaakt, omdat je andere stappen niet wil nemen. Er is nog geen uitspraak over, dus er zijn nog geen regelingen en in feite kun je nog helemaal niets verder plannen voor jezelf.

Hert lijkt wel alsof je blijft wachten op de dag, waarop hij weer goed gaat zorgen voor jou en voor de kinderen.

Tsjor

Adresonderzoek en aanvraag toeslagen

Ik zou toch direct het adresonderzoek starten en een aanvraag indienen voor toeslagen. Met de aanvraag voor het adresonderzoek heb je ook een bewijs in handen dat je aanstaande ex niet meer bij je woont en dat jij daar last van hebt en er werk van maakt.
Kinderbijslag op jou naam laten zetten voor zover dat nog niet geregeld is.

Niet willen

'Ook het niet (willen) betalen van de kinderalimentatie doet mij gewoon pijn. ' Het is niet zo dat hij niet wil, maar hij wil de afspraken rond hebben. Zorg dan dat je zo snel mogelijk de afspraken rond hebt.
Vooral ook: zorg ervoor dat je dat rond hebt voordat je oudste 18 jaar is, want ik weet niet of de rechter nog kinderalimentatie gaat vaststellen voor kinderen die ouder zijn dan 18 jaar. Als het eenmaal vastligt kun je je er wel op beroepen na je 18de. Maar kinderen waarvan de ouders niet gescheiden zijn als zij 18 zijn kunnen zich niet beroepen op een bepaald bedrag dat hun ouders aan hen moeten overmaken. Als er eenmaal een bedrag aan alimentatie is vastgesteld kan dat wel.

Tsjor

Geld terug vragen

Doenja,
Hij gaat het niet terug storten, dat heb ik al gevraagd.
Dat hij niet meer verantwoordelijk is voor de hypotheek vond ik eigenlijk ook wel logisch, ik kan dat ook gewoon betalen, mits hij kinderalimentatie betaalt zodat ik dat geld kan gebruiken voor boodschappen en dergelijke. Maar ik ga het overleggen met mijn advocaat.

Mijn advocaat heeft voorgesteld om voorlopig een voorschot te betalen voor de kinderalimentatie, totdat het officiële bedrag is vastgesteld, maar dat gaat hij dus niet betalen.

AnneJ
Ik ga morgen met mijn advocaat overleggen over het adresonderzoek. En met de belastingdienst bellen.

Tsjor,
Ik kan nergens vinden dat er geen kinderalimentatie berekend zou hoeven te worden voor een kind dat 18 is. Er is toch gewoon een onderhoudsplicht.
Maar ik ben er dan ook nooit vanuit gegaan dat het niet voor zijn 18e verjaardag rond zou zijn... Daar ga ik me nog even verder in verdiepen en ook neerleggen bij mijn advocaat.

Mara

Adresonderzoek

Adresonderzoek kost geen tijd en zou ik morgen meteen doen. Ik heb destijds de gemeente gebeld om te vragen hoeveel mensen er op mijn adres ingeschreven stonden. De namen mochten ze namelijk niet noemen. Toen bleek dat mijn ex nog ingeschreven was, heb ik aangegeven dat hij hier niet woonde, dat moest ik mailen met het verzoek om een adresonderzoek. Dat was 1 hele korte mail en vervolgens nog 2 keer een brief van de gemeente aan hem retour afzender in de brievenbus moeten doen.

Toeslagen en dergelijke gingen niet per datum start adresonderzoek, maar pas vanaf het moment van feitelijke uitschrijving. Belastingdienst gaat uit van de gemeentelijke basisadministratie, dus morgen meteen even bellen.

En vervelend van die spaarrekening. Ik twijfel echter wel of de helft van jou is. Ik dacht dat dat ook te maken had met het deel dat jullie beiden hadden bijgedragen, maar gewoon even uitzoeken.

Succes.

18+

Als je zoon 18 wordt moet hij het zelf gaan regelen met zijn vader, dan moet hij zelf een rechtzaak tegen zijn vader gaan beginnen om zijn vader aan zijn onderhoudsverplichting te houden. Dat wil je je kind niet aandoen, daarom moet je nu zo snel mogelijk die alimentatie laten vaststellen.
Die plicht blijft maar niet meer met jou als tussenpersoon.

Geld niet van mij?

Anoniem,
Ik heb al eens eerder naar het adresonderzoek bij onze gemeente gekeken, ik kan dat inderdaad ook digitaal doen. Hoe zij het dan verder aanpakken, dat weet ik niet.

Waarom denk jij dat het geld niet van mij zou zijn? Het staat toch op een gezamenlijke rekening?
Dan maakt het (hoop ik) toch niet uit waar het vandaan komt? Het is altijd, ook en juist volgens ex, allemaal gezamenlijk geld geweest, wat overal gezamenlijk voor is gebruikt.

Flavia

Zou dat zijn volgende truc worden?
Het nu gaan rekken tot oudste 18 is, en dan maar hopen dat oudste niet zelf een rechtszaak gaat beginnen..?
Mij zou het niet eens meer verbazen.

Ik ga er alles aan doen om dat te voorkomen en ik ga het neerleggen bij mijn advocaat.

Ik weet dat ik vanaf zijn 18e niet meer de tussenpersoon zal zijn, maar ik wil het oudste echt niet aan doen om tegen zijn eigen vader te moeten te procederen.. Wat een vader ben je dan, dat je dat je kind aan zou willen doen.. Maar goed, ik hoop dat het niet zo ver hoeft te komen..

Van zakelijk naar emotioneel

Mara, ik zal je erop wijzen als je van zakelijk naar emotioneel gaat, omdat je in die emotionaliteit vast komt te zitten: het verlamt je, je wordt boos en verongelijkt en je ziet geen mogelijkheden meer om dan iets op te lossen.

Hier bijvoorbeeld: 'Ook het voorstel om het huis nog onverdeeld te laten ligt er inderdaad. In het belang van jongste, ja die met zelfmoordgedachtes..).' Dan koppel je de psychische conditie van je zoon aan jouw wens om het huis onverdeeld te laten, wat je as.ex weigert of wat nog niet rond is. Dat maakt het superdramatisch, dat je ex niet meewerkt aan het onverdeeld laten van de woning.
Je kunt het ook zakelijk zien: jij kunt ex niet uitkopen, de woning heeft overwaarde, dus verkopen levert jullie beiden de kans op op een nieuwe start. Als dat al geregeld was had je zelf meer rust, was je minder afhankelijk van zijn goodwill, minder dramatisch als dat niet doorgaat en dat zou jouw psychische conditie ten goede komen, wat ook je zoon ten goede komt.

Tsjor

Mara

je vraagt aan mij of dat zijn volgende truc zal worden?
Het is jouw ex die de bankrekening leeggetrokken heeft. Dat jij je afvraagt of het zijn volgende truc zou zijn zegt genoeg.

Ik zou in jouw plaats al veel eerder actie hebben ondernomen om het zakelijke deel geregeld te hebben zodat dit niet kon gebeuren.
Ik heb destijds binnen 2 dagen na aanzegging van mijn scheiding door ex de bankzaken verdeeld, weer samenvoegen had altijd nog gekund.

Tsjor

Tsjor,
Overwaarde levert inderdaad geld op, maar je vergeet dat ik ook iets terug moet kopen.
Ik ben al naar huizen aan het kijken (bezichtiging komende week) maar dat betekent dus verhuizen naar een andere plaats.
Dat is zeker niet in het belang van jongste.
Ik kan ex wel uitkopen, maar niet voor het bedrag dat hij ervoor wil hebben en dat weet hij. Hij kan het ook zakelijk bekijken en het wel aan mij voor een lagere prijs verkopen, met als voorwaarde dat hij "de rest" krijgt wanneer het huis alsnog verkocht wordt of wanneer ik weer opnieuw ga samen wonen of iets dergelijks. Daar zijn gewoon harde, dus zakelijke, afspraken over te maken.

Hij hoeft geen kans op een nieuwe start, die heeft hij zelf al gepakt, daar heeft hij de overwaarde van dit het huis echt niet voor nodig. Hij koopt immers zelf niets, maar trekt in bij buurvrouw.

Mara

Gezamenlijke rekening

Mara, je vraagt waarom niet automatisch de helft van de gezamenlijke rekening van jou is. Ik schrijf nu op een telefoon en kan daardoor even niet plakken en knippen en geen links geven, dus ik zal proberen te schrijven wat ik op internet lees. Eventueel kun je zelf ook even zoeken, dan zul je vast hetzelfde soort sites tegen komen.

Bij een samenlevingscontract is er geen sprake van een gezamenlijke boedel. Vaak is vooral het huis geregeld en ook ieders bijdrage in de kosten, maar in feite blijven de bezittingen apart.

Een gezamenlijke rekening betekent wel dat je allebei bij het geld kunt, maar dat wil niet zeggen dat aan het einde van het samenwonen dat geld voor de helft van jou is. In principe is het geld naar rato voor jou voor zover je er aan hebt bijgedragen. Dat zou betekenen dat als jij slechts 25% van het totaal hebt gestort, dat ook slechts 25% van het eindbedrag van jou is. Het kan echter zijn dat je in je samenlevingscontract iets anders hebt afgesproken. Soms nemen mensen in een samenlevingscontract op dat dat bedrag uiteindelijk gewoon half om half wordt verdeeld. Als jullie dat hebben opgenomen, dan heb je daar inderdaad recht op.

Ik meen dat ik dit eerder in je topic ook al een keer had gelezen, maar ik weet niet meer hoe jullie het geregeld hadden. Ik hoop voor je dat je recht hebt op die helft en dat het goed komt.

Mara

Wat een vervelende ontwikkelingen. Daar wil ik je allereerst veel sterkte mee wensen. Het is onwerkelijk om voor nare verrassingen tecworden gezet door de persoon waar je nog niet zo lang geleden nog gelukkig mee getrouwd was.
Maar..... dat is voor later, nu moet je handelen. En juist daar sta je in stilstand, blijf je afhankelijk (advocaat vragen etc), terwijl je niet meer moet afwachten. Start dat adresonderzoek, schrijf die aangetekende brief over de gezamenlijke spaartegoeden, zeg zelf je ex de wacht aan. Leg de bal voor je eigen voeten.

Ik weet heel goed hoe de verlamming voelt waarin je zit. Maar je moet eruit. Je moet. Wachten is schadelijk. Voor jou en voor je kinderen.
Wacht ook niet op je advocaat. Die beweegt volgens mij niet zo snel en behalve een dagvaarding voor een rechtszaak versturen, kun jij het allemaal ook zelf inzetten. Ik begrijp niet waarop je wacht.

Flavia en Anoniem

Het was niet een vraag direct aan jou hoor, maar meer in het algemeen. Hem stellen is eigenlijk al hem beantwoorden..

Het is niet dat ik er nooit over de bankzaken nagedacht heb, zie #219 en #221.

Maar in ons samenlevingscontract staat dat het vermogen bij helfte moet worden verdeeld. Dus niet hij een hoop en ik bijna niets.. dat staat er echt niet..

Mara

Gelukkig dan!

Gelukkig dan dat dat er zo in staat. Dan zou ik inderdaad die advocaat er meteen op zetten.

En verder vanaf nu gewoon lekker pro-actief zijn. Hier heeft het meer dan 4 jaar geduurd voor ik alles geregeld had. Achteraf veel te lang. Ik heb uiteindelijk echt bij lange na niet gekregen waar ik recht op zou hebben. Mijn ex heeft me destijds met schulden achtergelaten en betaalt bijvoorbeeld geen cent kinderalimentatie. Ik had wat dat betreft wel meer kunnen strijden, maar ik ben zo blij dat ik van die last af ben, dat het gewoon allemaal geregeld is en dat ik verder kan.

Daarmee bedoel ik vooral dat het nu misschien irritant voelt dat iedereen zegt dat je in actie moet komen en dat dat misschien ook niet helemaal goed voelt tegenover je ex, maar echt, achteraf ben je blij als je het gedaan hebt. En mischien heeft het juist minder ruzies tot gevolg, juist omdat de situatie dan helder is en je niet meer van elkaar afhankelijk bent.

Wat dat betreft zou ik ook gewoon voor verhuizen gaan. Je ex woont nu dan wel bij de buurvrouw en heeft nu geen extra vaste lasten, maar wat als die relatie over 2 jaar over is, dan zitten jullie alsnog aan elkaar vast. Of als tegen die tijd de huizenprijzen juist dalen en jullie huis onder water blijkt te staan. Echt het gaat rust geven als je nu in actie komt.

Voor de zekerheid

Toch een vraag voor de zekerheid. Ik hoop serieus dat ik er helemaal naast zit, ik ken jullie situatie immers niet, maar vraag me toch wat af.

In het begin van dit topic schreef je dat je ex in eerste instantie nog de vaste lasten betaalde. Verder schrijf je in #65 en volgens mij ook net daarvoor inderdaad dat de gezamenlijke rekening volgens het samenlevingscontract verdeeld zou moeten worden, daar schrijf je nog niet bij helfte, maar zojuist gaf je aan dat dat in jullie samenlevingscontract stond. Verder schrijf je echter dat er in het samenlevingscontract een verplichting stond voor jullie om bij te dragen, maar in dat zelfde stukje schrijf je ook dat het salaris van je ex op de gezamenlijke rekening binnen komt, dat jouw geld op een privé rekening binnenkomt en dat de kinderbijslag op de gezamenlijke rekening binnenkomt, maar dat je dat er af haalt.

Zou het kunnen dat je ex daarom nu die gezamenlijke rekening heeft leeg gehaald? Dat het voor zijn gevoel zijn geld was en dat hij het bijvoorbeeld ook verrekend heeft met bedragen die jij niet gestort hebt of er af hebt gehaald?

Anoniem

Mijn salaris kwam binnen op een prive-rekening, maar er ging een groot deel naar de gezamenlijke rekeningen voor boodschappen, uitjes en vakanties. Ook betaalde ik vaak de boodschappen gewoon van mijn eigen rekening, kleding voor de kinderen en dergelijke. De rest werd gespaard, op gezamenlijke rekeningen.
Zijn salaris kwam binnen op de gezamenlijke rekening (was volgens mij toen een verplichting in verband met de hypotheek betaling) en daar werden de meeste vaste lasten van betaald (hypotheek, water, elektriciteit, verzekeringen). Ook ging er een deel naar de gezamenlijke rekening (een andere dus) waar ik mijn deel ook op stortte. De rest werd gespaard op gezamenlijke rekeningen. Zijn prive-rekening werd eigenlijk weinig gebruikt. Het klinkt allemaal een beetje ingewikkeld maar het is al die jaren gewoon naar volle tevredenheid van beiden zo gegaan. Niet wetende of er van uitgaande dat dit ooit zou gaan gebeuren..
We hebben altijd alles als gezamenlijk beschouwd, we deden (bijna) alles samen en ook prive-uitjes werden gewoon gezamenlijk betaald. Hij heeft wel veel meer aan prive-uitjes uitgegeven dan ik, maar daar is door beiden nooit een bezwaar tegen geweest.

De kinderbijslag werd voorheen gespaard voor de kinderen. Dit geld staat op een spaarrekening met als doel het te gebruiken voor hun studies. Dit geld wil hij echter nu ook verdelen en hij wil mij alleen laten op draaien voor de kosten van de studies. Tenminste, hij wil het geld verdelen, dat het voor de kinderen bedoeld was, maakt hem niet meer uit, ik wil het bij elkaar houden voor de studie, anders weet ik niet hoe we (lees: ik) dat nog kunnen betalen..
Nu haal ik de kinderbijslag, na overleg en met toestemming van ex, van de gezamenlijke rekening (niet degene waar zijn salaris op binnen kwam) en zet ik dit apart voor wanneer dit nodig is voor de kinderen.

Ik denk niet dat ex daarom de rekening heeft leeggehaald. Het is niet zo dat ik volledig over "mijn" geld kon beschikken en dat hij "zijn" geld volledig opmaakte. Het ging gewoon zoals het ging en dat was altijd prima.

Mara