Oef: samen op vakantie met stiefkind geen succes

Onderonsjes

Ik ben zo slecht in het herkennen van oudgedienden met wisselende nicks, dat het voor mij geen oudgediende is. Een paar herken ik wel, maar dat zijn er echt niet veel.

Puck

Ja, misschien wat vergezocht van mij over incrowd. En wat betreft het voorbeeld dat je noemde kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Ik vind dit onderwerp hier erg persoonlijk en sommigen gaan wel erg los in hun reacties. Dan denk ik, waar haal je het vandaan en wat is eigenlijk jóúw probleem! Vandaar....

Heel goed Sini!

Mooi dat je de waarde ziet van kritische reacties. Dat is juist de waarde van OO.

Mooi Sini

En weet je: Als iemand naar een ander wijst, wijs deze met drie vingers naar zichzelf....

omdenken Kaaskopje

Ook jij kunt omdenken Kaaskopje-;
Denk je dat ik reageer om me even af te reageren op Sinilind?

Ook ik vind dit een vervelend draadje worden moet ik zeggen. Sinilind post hier toch? Mogen we haar alleen maar knuffelen dan? Ik snap niet wat dat is hoor, normaal wordt er niet zo agressief gereageerd op kritische postings.

En, beetje ot, ik heb een heel slecht geheugen zelfs. Maar Sini is wel heel bekend.

Misplaatst

Goh, ik probeerde nog een serieuze reactie tussendoor. Dat sneeuwt dan onder in vuilspuiterij. Jammer dat een select clubje de discussie heeft overgenomen.

Kritiek

Natuurlijk mag er kritiek gegeven worden, maar er wordt in dit draadje wel erg met de botte bijl gehakt. Dat kan ook anders. Een beetje genuanceerder had toch moeten kunnen. Het is de toon die de muziek maakt.

Inderdaad

Sommige reacties hier stralen enorme frustratie uit en er wordt van alles bijgehaald zodat reacties als die van Leanne ondersneeuwen terwijl die verhalen een stuk zinniger zijn.
Met pubers op vakantie gaan kan gewoon lastig zijn. Sommige pubers kunnen een moeilijke en ongeïnteresseerde fase hebben waarin niks goed is en ze weinig aanpassingsvermogen hebben. Als het om je eigen kinderen gaat kan je dan soms meer hebben (of juist minder omdat je die afstand niet hebt).
Op vakantie gaan met een moeilijke puber is gewoon lastig, zeker als het er twee zijn, en zeker als ze ook niet echt eigen zijn of je je ze zelfs helemaal niet zo goed kent.
En het is ook helemaal lastig om op vakantie te zijn als de wensen van de vakantiegangers niet overeenkomen.

Maar tegelijk kan je uit zo'n vakantie ook weer goede lessen trekken:
1) misschien een paar jaar niet in deze samenstelling weggaan
2) sowieso geen onbekende vrienden meer mee nemen
3) meer opsplitsen ter plaatse, kinderen zelf wat ondernemen (of niks ondernemen), vader met zijn eigen zoon op stap.

En over een paar jaar komt het vast weer goed, dan blijkt dat die lastige jongen misschien wel een leuke man is geworden.
En als de interesses niet matchen en beperkt blijven tot zaken als games en voetbal dan weet je ook dat een gezamenlijke vakantie misschien een minder goed plan is.

Er is altijd ruimte om bij te leren.
Om geen heel bitter gevoel aan de vakantie over te houden zou je ook een lijst voor je zelf kunnen maken met alle leuke momenten (die er vast ook waren). Dan kan je altijd die lijst doornemen af en toe en zo ook de positieve herinneringen niet vergeten.

Amen

Kyana!

Stella

Denk je dat ik reageer om me even af te reageren op Sinilind? ===

Ik kan dat niet voor jou persoonlijk invullen, maar ik heb bij sommigen wel de indruk dat dat gebeurt. Je hoeft hier echt niet alleen maar te knuffelen, daar heeft ze niets aan, maar ik heb bij sommigen de indruk dat ze bij voorbaat al in de in de negativiteit schieten zodra Sinilind een persoonlijk probleem aankaart, omdat ze zich niet zo gedraagt als sommigen graag zouden willen. Mijn reactie over omdenken was overigens niet agressief bedoeld.

Hier op OO bulkt het van de ouders met kinderen waar wat mee is. En daar wordt alles voor uit de kast gehaald om die kinderen goed te begeleiden, goed op te reageren, vriendelijk te corrigeren enzovoorts. Ik zeg niet dat er iets mis is met Sinilind, maar ik haal het er toch even bij om duidelijk te krijgen, dat het begrip wat we kennelijk wel naar kinderen kunnen opbrengen, stopt zodra het om volwassen mensen gaat. Er zijn nu eenmaal verschillen in karakter en gedrag. Wel of niet impulsief, wel of niet kort lontje, wel of niet vergeetachtig, wel of niet vergevingsgezind, wel of niet jaloers, wel of niet.. nou ja vul maar in. De kunst is om vanuit die verschillen toch goed met elkaar om te gaan en dat mis ik in dit geval naar Sinilind toe. Niet alleen nu, maar met grote regelmaat.

de kunst?

Kaaskopje zegt: "De kunst is om vanuit die verschillen toch goed met elkaar om te gaan en dat mis ik in dit geval naar Sinilind toe. "

Ik mis die kunst eigenlijk bij Sinilind en dat is het punt wat mensen hier proberen te maken.

Meelezer

Dat weet je niet. Ze uit haar ongenoegen hier, maar je weet niet hoe het er in de praktijk uitziet. Ik heb net bij een andere topic geschreven dat man en ik langzaam maar zeker naar een ander huis uitkijken vanwege het aantal kinderen rond het huis, dat wil niet zeggen dat we die kinderen geïrriteerd aankijken over het hek heen.

Ik heb het voordeel bij dit onderwerp, dat ik wel een béétje kan inschatten hoe Sinilind is en dat is ook de reden waarom ik de neiging heb om voor haar in de bres te springen. Het spreekwoord 'de soep word nooit zo heet als het wordt opgediend' gaat naar mijn gevoel wel voor haar op.

Zelfde hier

Een hart onder de riem, Sini:
Wij zijn net op vakantie geweest met ons samengestelde gezin met 2 pre-pubers en een 15-jarige puber. Ik vrees dat mijn vriend het ook niet echt geslaagd vond. Puber vindt niets leuk, heeft overal kritiek op, maar komt ook niet met eigen ideeën. Doodvermoeiend, zo'n mokkend en saboterend kind, ook voor mij als moeder. Als het dan niet je eigen kind is, moet je waarschijnlijk nog heel wat vaker op je tong bijten. Ik heb mijn oudste af en toe maar in zijn sop gaar laten koken, dus achter dat schermpje laten zitten terwijl wij wat gingen doen. Vriend vond dat eigenlijk niet goed, is een wat autoritairdere opvoeder, maar wij hebben de afspraak dat we elkaars kinderen niet opvoeden. We praten nog wel een keer als zijn kind die leeftijd heeft. En dan nog, geen twee kinderen zijn hetzelfde.

Ik ken Sinilind niet

En baseer mijn feedback ook alleen op wat ik in deze draad lees. En de eerder genoemde voorbeelden: het benoemen dat stiefkind Sini's vakantie heeft verpest maar ook de titel van deze draad: 'samen op vakantie met stiefkind geen succes', niet 'samen met nieuwe partner en vier pubers geen succes' komen zeer sterk over alsof Sinilind de tegenvallende vakantie bij haar stiefkind neerlegt en -nog steeds- niet duidelijk aangeeft dat de door haar vriend gecreëerde setting, nl met vier pubers die niet eerder in deze samenstelling waren geweest tien dagen met afgepast budget en hoge verwachtingen in tenten gaan zitten geen succes was. Dat vooral de twee van de vier pubers die het meest uit hun comfortzone waren het meest opspeelden is dan een toevoeging. Maar wat ik lees kijkt Sinilind er niet zo naar. Het ligt aan stiefzoon en inmiddels ook aan zijn moeder. En dat blijf ik schrijnend vinden.
Alles wat er bij gehaald wordt: het feit dat je van niet bio kinderen minder kan hebben, de verschillen in opvattingen over wat leuk en interessant is, de verschillen in opvattingen over of men in een vreemd land moeite doet om de taal te spreken, het zijn dingen die de volwassenen in dit verhaal van te voren hadden kunnen weten en rekening mee kunnen houden. Zijn ze blijkbaar in hun enthousiasme vergeten, soit, maar geef dan niet een kind of de kinderen de schuld. Natuurlijk zit daar de nuance in dat de kinderen zich links en rechts ook hebben misdragen maar op basis van de info die ik hier lees zeg ik: dat lag niet voor de volle 100% aan die kinderen. Wees gewoon fair en neem verantwoordelijkheid voor je eigen aandeel als volwassene.

Nou Meelezer

Ik vind de wijze waarop jullie dat punt dan proberen te maken niet echt opbouwend. Denken jullie nu echt dat die boodschap zo overkomt? En dan laat ik maar in het midden of jullie nu ook echt een punt hebben...

Cultuurverschil?

Wat nu in ene zo bij mij oppopt: Bij rondleidingen in musea in Frankrijk valt mij op hoe ontzettend beleefd en stil de kinderen zijn. Maakt niet uit hoe saai iets is, ze gedragen zich. Ook in dat Vulcania: de meneer gaat spreken en iedereen is meteen stil en doet wat gevraagd wordt. Mijn kinderen luisterden voor Nederlandse begrippen goed, maar ik heb ze echt terecht moeten wijzen omdat hun gedrag beduidend anders was dan dat van de aanwezige Franse kinderen.

Zou het niet kunnen dat afgezien dat het discutabel is om met vier pubers met verschillende interesses in een tentje een topvakantie te verwachten, er sprake is van een cultuurverschil? Veel mensen vallen over hoe Sinilind bepaalde zaken verwacht maar niet uitspreekt, maar ik kan me voorstellen dat deze verwachtingen voor haar dermate normaal cq gebruikelijk (want: cultuur) zijn dat het in haar ogen ook niet uitgesproken hóeft te worden.
Iets dat zo voor de hand ligt dat je het niet meer uitlegt. Ik zou even geen Nederlands voorbeeld weten maar wij hebben ongetwijfeld ook bepaalde dingen die we niet uitleggen omdat het zo normaal is.

Ja Sinilind

Daar ben ik eigenlijk wel benieuwd naar.
Is hier sprake van een cultuurverschil?

Dat doet er toch niet toe

Alles draait zo erg om de belevingen van Sinilind, erg apart.
Meestal is hier veel meer consensus; je past je aan aan stiefkinderen enz. Nu worden er twee kampen gemaakt. Heel irritant overigens, ik hoor niet graag bij ' jullie'.

Nou Stella

Je past je aan aan je stiefkinderen is natuurlijk wel wat ingewikkelder als je zelf ook kinderen hebt.
Volgens mij is de consensus dan dat iedere ouder zich met zijn eigen kinderen bemoeit. En daar valt wellicht nog wel wat winst te behalen.

En verder was ik gewoon benieuwd. Niet per se in direct verband met deze kwestie.

Stella

Het doet er juist wel toe. Op het ogenblik dat iemand zo Nederlands aanvoelt kunnen we vergeten dat er een andere culturele achtergrond is. Ik merk bij mezelf dat ik meer verbaasd ben over verschillen bij mensen die qua cultuur op me lijken, juist omdat ik het niet verwacht.
Ter verduidelijking: bij een Duitser of Belg denk ik dat ze op 'mij' lijken qua ideeën maar dat is niet zo. Amerikanen meen ik ook te kennen omdat ik dat veel op tv zie terwijl ik van Kenianen, Chilenen enz wéét dat ze een andere cultuur hebben.
De kinderen in Frankrijk worden anders opgevoed dan in Nederland, en Nederlanders staan niet bekend om hun fijngevoeligheid of beleefdheid. Een puber is een volwassene-to-be waarbij alle eigenschappen uitvergroot worden.
Verwacht je een bepaald soort puber dan kan ik me voorstellen dat het niet leuk is hoe een Nederlandse puber, ontdaan van het sociale harnas dat school heet, zich gedraagt.
Zelfs Nederlanders die wel het een en ander gewend zijn op dit gebied kunnen moeite hebben lomp pubergedrag.
Dus vandaar dat ik me afvroeg of het een cultuurdingetje kan zijn. Niet veroordelend, maar als oprechte vraag.
Misschien dat iedereen (inclusief ikzelf in eerste instantie waarvoor excuses!), zo over haar heen viel omdat wij weten dat met Nederlandse pubers zo'n vakantie eigenlijk gedoemd is te mislukken. Ik weet het niet hoor, kan best dat Franse pubers in informele setting en met stief en vrienden zich ook slecht zouden gedragen. Geen idee. Iets in me zegt dat dit niet zo is, dus laten we Sinilind wat credit geven.
Niet alle woorden zijn even handig gekozen, maar het feit dat ze een topic opent geeft voor mij aan dat ze er mee zit en zoekt hoe het mogelijk anders kan.

Ik vind het afleidend

juist, bevestigend van de status quo.
Vraag is nu juist hoe de situatie te verbeteren.
Als ik je vriend was zou ik toch echt willen dat je een ingang vindt bij mijn kind. Je eigen normen en waarden juist los zou laten en op zoek zou gaan naar de mooie kanten van dit kind.
En tsja, dat zou ik die knul ook gunnen.

Stella

En ik denk dat je het dramatischer maakt dan nodig is. Ik ben, denk ik, met je eens dat je als stief misschien een stapje terug moet doen zodat de bio-ouder het op de voor hem of haar normale manier kan oppakken, maar ik stel me ook voor dat als vervelend gedrag de sfeer echt verpest, ik ook uit mijn slof zou schieten. Jammer dan.

Ik vind het advies om de eigen normen en waarden los te laten eigenlijk wel een beetje gek. Dat kan niet. Of...dat kan niet.. als de normen en waarden van het kind van de partner zo ver afstaan van je eigen normen en waarden, wat zegt dat dan over de relatie? Ik mag hopen dat Sini-vriend enigszins de normen en waarden heeft die Sinilind ook heeft, waardoor stiefzoon niet totaal van een andere planeet lijkt te komen en hoeft ze de hare dus niet compleet los te laten.

Relatief

Zouden niet bijna alle kinderen zeggen dat hun ouders strenger zijn? Kinderen zijn toch altijd de enige uit hun klas die nog geen telefoon hebben, die vroeg naar bed moeten of ergens nog niet naar toe mogen?

Met een goed plan mag er veel

Titel is hoe ik er in sta. Kinderen mogen veel, niet alles, als het plan deugt. Volgens mijn eigen kinderen ben ik lang niet de strengste moeder van de vriendenkringen waar ze in verkeren. En toch ben ik volgens ouders van klasgenoten streng.
Klopt dat zij daar zo over denken, plannen kunnen, ook als daar andere volwassenen bij betrokken zijn geweest, aan alle kanten rammelen namelijk.

Achteraf

Toen mijn dochter een beetje meer inzicht had in de verschillen tussen andere ouders en ons, concludeerde ze dat het bij ons eigenlijk wel meeviel. Dat is toch prettig om te horen

Normen en waarden

Is natuurlijk een vrij breed begrip. Tuurlijk is het lastig als de één het normaal vind om te schelden en de ander niet. Maar omgangsvormen en oovoedkundige aspecten kun je natuurlijk best in verschillen en elkaar in tegemoet komen als je een (samengesteld) gezin wil vormen. Of met een groep op vakantie wilt.

De Française waar ik zo'n 60 posts geleden aan refereerde (toen ik al opperde dat cultuur een dingetje kon zijn maar dat berichtje is wellicht wat ondergesneeuwd tussen de rest ) vind gewoon dat kinderen bv tijdens een diner niet de boventoon voeren in het gesprek, niet het gespreksonderwerp bepalen en vooral alleen maar (op beschaafde, rustige toon) reageren wanneer ze iets gevraagd wordt. O en alles mee-eten. Dat heeft ze nooit zo expliciet gemaakt maar dat is wat ik zie. Nu kind stevig pubert zet het zich daar (oa) tegen af en daar kan deze Française niet op schakelen. Elke reactie van puber die niet in dit plaatje past wordt behoorlijk pittig de kop ingedrukt waardoor puber alleen maar obstinater wordt. Gezellig samen uit eten is het helaas bij hen op het moment niet.

Ik zeg niet dat Sinilind zo is trouwens, dit is een voorbeeld.
Als je dat normen en waarden wilt noemen, wat best kan, zijn dat natuurlijk wel dingen waar je als opvoeders (als je alleen opvoed is het anders) water bij de wijn kunt moeten doen. En als je als samengesteld gezin een kind niet zo vaak in je gezin hebt zal zo'n verschil alleen maar lastiger zijn. Dan lijkt het mij alleen maar belangrijker om elkaar een beetje tegemoet te komen. Veel gaat nl toch onbewust dus erop schakelen is echt niet makkelijk.

Dat het in de setting van docente minder opvalt vind ik logisch, schoolkinderen zijn gewend dat ze bij het binnengaan van een klas de betreffende docent zijn domein betreden. De verhoudingen liggen vast, het doel ligt vast, de kaders en context zijn helder. Dat is op vakantie heel anders.